آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی، صداگیر ماینر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
تاريخچه فسيل شناسى
وقتى اسکلت يک دايناسور را در موزه مى بينيم به راحتى آن را متعلق به نوعى از موجودات از بين رفته مى دانيم . شايد تصور غلطى که در بين بسيارى از مردم رواج دارد از همين جا شکل گرفته باشد که فسيل را استخوانهاى پوسيده زير خاک و يا مجموعه اى از استخوانها که مدل يک دايناسور قديمى را مى سازد و در موزه نگهدارى مى شود ، مى دانند . اما بايد توجه نمود با همه جذابيتى که دايناسورها دارند ، آنها فقط بخش بسيار کوچکى از ميليونها گونه فسيل را تشکيل مى دهند که در گذشته در قيد حيات بوده اند . مدتهاست اين تعريف که فسيل ها بقاياى موجودات منقرض شده اند در ذهن ما جا افتاده و تصورى غير از آن براى ما سخت است . قرنها پيش چنين تعبيرى سريعا به ذهن نمى آمد ،
مثلاٌ يونانيان باستان استخوانهاى بزرگ ماموتها را بقاياى غولهاى افسانه اى مى دانستند در قرن ششم قبل از ميلاد گزنفن صدفهاى دريايى را بالاى صخره اى در جزيره مالت ديد و عقيده خود را بدين گونه بيان کرد که زمانى دريا روى آن سرزمين را پوشانده است . وى اولين شخصى بود که تشخيص داد فسيلها بقاياى موجودات قديمى اند و بدين ترتيب قديمى ترين نظريه درباره فسيلها به جاى ماند که آنها باقيمانده جاندارانى هستند که زمانى مى زيسته اند و در ميان سنگها مدفون شده اند . اين نظريه توسط گزانتوسنيز حدود 2500 سال پيش ( 500 قبل از ميلاد ) بيان شد .
ارسطو در قرن چهارم قبل از ميلاد اظهار داشت که فسيل ماهيها بقاياى جانداران دريايى هستند که داخل شکاف سنگها شنا مى کردند و در گل و لاى به دام افتادند .
در آخرين روزهاى امپراطورى روم ، داستانهاى آفرينش در 6 روز و طوفان حضرت نوح ، تنها عقيده مردم و جوامع غرب در مورد فسيل ها و سنگها بود . براى کسانى مانند ما که در قرن بيست و يکم زندگى مى کنيم کاملا مشخص است که به عنوان مثال فسيل صدف حلزون به نسل امروزى آن خيلى شبيه است و هيچ توضيحى غير از اين نمى توان درباره آن ارائه داد
در قرون وسطى و رنسانس دانشمندان هر شى عجيبى که در ميان سنگها پيدا مى شد فسيل مى گفتند . اين کلمه در اصل از ريشه لاتين Fossilis به معنى “ زمين را کندن ” گرفته شده است و نه تنها بقاياى موجوداتى که در گذشته مى زيسته اند را در بر مى گرفت ، بلکه شامل بلورها ، کنکرسيونها و خيلى از ساختارهاى ديگر که منشا آلى ندارند نيز مى گرديد . اکثر دانشمندان اينطور فکر مى کردند که فسيلها خود به خود داخل سنگها خزيده و به دام افتاده اند و بعد از ميليونها سال به سنگ تبديل شده اند .
ابوريحان بيرونى ( در قرن 4 و 5 هجرى قمرى برابر با قرن دهم و يازدهم ميلادى ) يکى ديگر از بزرگترين دانشمندان اسلامى و ايرانى نيز در فن پنجم طبيعيات شفا ، که کاملترين بحث در زمين شناسى را در دوران قديم در بر دارد و قرنها در اروپا به عنوان يکى از آثار ارسطو شناخته شده بود ، اشاره مى کند که روزى قاره هاى فعلى زمين زير آب قرار داشته است . اشاره وى به اين موضوع درک علت وجود بقاياى جانوران و گياهان يا فسيل ها را در سنگها آسان مى سازد . او سنگ شدن جانوران و گياهان را در دست دانسته و مى نويسد : “ سبب آن شدت قوه معدنيه و محجره است که در بعضى نقاط سنگى پيدا مى شود و يا دفعتا در مواقع زلزله از زمين منفصل مى شود ، سنگواره هايى ( فسيلهايى ) که در کوهها يافت مى شود بر اثر يک طغيان آب بوجود نيامده است بلکه نتيجه يک سلسله طغيانها بوده است که در مدت طويلى کوهها را به وضع فعلى در آورده است ”
در اروپا بعضى از محققين دوره رسانس جلوتر از زمان خودشان حرکت مى کردند مثلا در حدود سال 1500 ميلادى لئوناردو داوينچى ( 1519 ـ 1452 ميلادى ) دانشمند و نقاش بزرگ ايتاليايى فهميد که صدفهاى فسيل شده در کوههاى آپنين، در شمال ايتاليا نمايانگر زندگى دريايى موجودات در گذشته بوده است ، هر چند که اين فسيل ها کيلومتر ها از ساحل دريا دور بوده اند . در سال 1565 ميلادى پزشک سوئيسى به نام کنراد گسنر کتابى با عنوان طبيعت فسيل منتشر کرد . اين کتاب اولين کارى بود که در آن فسيلها بصورت دقيقتر شد و به نوشته در آمد .
در ميان تمام نوشته هاى قديمى چهار پرسش در خصوص فسيلها مطرح شده است :
1. آيا فسيلها واقعا بقاياى موجودات زنده هستند ؟
2. چگونه به داخل سنگها راه يافتند ؟
3. چه موقع وارد سنگها شدند ؟ در همان هنگام که سنگ در حال شکل گيرى بود يا بعد از آن ؟
4. چگونه سنگ شدند ؟
در حقيقت پاسخهاى جديد به اين سوالها براى اولين بار توسط يک دانمارکى به نام نيلز استنسن داده شده است . وى که نسلهاى بعد او را با نام لاتينى اش يعنى نيکلاس استنو مى شناختند ، وى با بررسى دقيق دهان کوسه دريافت که دندانهاى آن خيلى شبيه به فسيلى بود که مردم آن را به نام سنگ زبان مى شناختند و تصور مى کردند که آن زبان سنگ شده اژدها و مارهاست .
همانطور که اشاره شد تا مدتها معناى لغوى فسيل عبارت بود از : هر چيزى که از زمين بدست آيد ، خواه مواد معدنى باشد و خواه اجسام سازمان يافته و ارگانيک . در اواسط قرن هفدهم بود که مفاهيم واقعى فسيلها رايج شد . زمانى که لينه اولين کتاب در مورد طبقه بندى آثار و بقاياى موجودات روى زمين را در سال 1735 ميلادى منتشر کرد و فسيلها را براساس حيوانات زنده اى که وجود داشتند ، نامگذارى نمود .
منبع : سازمان زمین شناسی کشور
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
جواب بصورت نقل قول
