شعر های مذهبی

[orochi]

سلام.

دوستان همین جور که از نام تایپک پیداست

در اینجا شعر ها مذهبی رو قرار میدهیم

امــــام حسیـــــــن ( ع )

مرا درد و مرا درمان حسين (ع) اســت

مـرا اول مـــــــرا پايان حسين(ع) است

دل هـــر کـس به ايماني سرشتـــــه

مرا هم دين و هم ايمان حسين(ع) است

همه عالم به اذن حق تعالـــــــــــــي

چو عبدي سر به فرمان حسين(ع) است

بهشت و جنت و فردوس اعــــــــــــلاء

همه معلــــــــــول پيمان حسين(ع) است

براي هر دلــــــي جانان و جانـــــــــــي

مرا هم جان و هم جانان حسين(ع) است

عقول جن و انس و هـــــم ملائــــــک

به حقِ حق که حيران حسين(ع) است

چو خواهم روضه ي رضــــــــــوان به فردا

که من را روضه ي رضوان حسين(ع) است

چرا عالم زجـــــانش نـــــــــــاله دارد

مگر او هم پريشان حسين(ع) است

اگر خواهي ز حــــــــال عبد مســــــکين

خوشا حالش که مهمان حسين(ع) است

[orochi]

علی اصغر

خوشبو ترين گل گلاب كربلا منم

شيوا ترين نواي ني نينوا منم

با خون نوشته روي گلويم كليم عشق

باب الحوائج حرم مصطفي منم

با تير عشق هستي خود را فروختم

بازار عشق را به تبسم بها منم

خون گلوي من به همه دردها دواست

درمان دردهاي دل بي دوا منم

با دست كوچكم گره ها باز مي شود

مردم علي اصغر مشكل گشا منم

نامم علي اصغر و در كشتي حسين

هم بادبان و لنگر و هم ناخدا منم

اي حرمله به بيشۀ ما بيهوده ميا

چون شير كوچك حرم لا فتي منم

آوازه شجاعت من تا به عرش رفت

خيبر گشاي ديگر خيبر گشا منم

اين دست هاي كوچك من دست حيدري است

شش ماهه اي كه كشته شد بي صدا منم

حاج داود داللهي(قطره)

[orochi]

علی اصغر

بخواب اي نو گل پژمان و پرپر

بخواب اي غنچه افسرده اصغر

بخواب آسوده اندر دامن خاك

نديده دامن پر مهر مادر

بخواب و خواب راحت كن شب و روز

كه خاموش ايت صحرا بار ديگر

نمي آيد صداي تير و شمشير

نه ديگر نعره الله اكبر

همه افتاده در خوابند خاموش

توئي صحرا و چندين نعش بي سر

نترس اي كودك ششماهه من

كه اينجا خفته هم قاسم هم اكبر

مگر باز از عطش ميسوزي اي گل؟

كه از خون گلو لب ميكني تر

كه با تير سه شعبه كرده صيدت؟

بسوزد جان آن صياد كافر

خدايا بشكند آن دست گلچين

كه كرد اين غنچه را نشكفته پرپر

[orochi]

حضرت زینب

سرّ ني در نينوا مي ماند اگر زينب نبود

كربلا در كربلا مي ماند اگر زينب نبود

چهره سرخ حقيقت بعد از آن طوفان رنگ

پشت ابري از ريا مي ماند اگر زينب نبود

چشمه فرياد مظلوميت لب تشنگان

در كوير تفته جا مي ماند اگر زينب نبود

زحمه زحمي ترين فرياد در چنگ سكوت

از طرار نغمه وا مي ماند اگر زينب نبود

در طلوع داغ اصغر، استخوان اشك سرخ

در گلوي چشمها مي ماند اگر زينب نبود

ذوالجناح داد خواهي ، بي سوار و بي لگام

در بيابانها رها مي ماند اگر زينب نبود

در عبور از بستر تاريخ ، سيل انقلاب

پشت كوه فتنه ها مي ماند اگر زينب نبود

قادر طهماسبي(فريد)

[orochi]

حضرت زینب

يا اخا درد هم آغوش من است

پرچم عشق تو بر دوش من است

شکوه ای نيست در اين ابرازم

به حديث غم تو می نازم

نه غم و رنج کنون می کشدم

شوق ديدار رخت می کشدم

مرغ بشکسته پر و بال

من راوی مقتل گودالم من

زائر تشنه لب علقمه ام

سند مستند فاطمه ام

آنکه با خصم تو جنگيده منم

بانی عشق پسنديده منم

صاحب نافلهء زندانم

شاهد قافلهء طفلانم

ناظر چشم گهربار منم

روح آرامش بيمار منم

بر حرم حملهء مردم ديدم

خيمه ها را به تلاطم ديدم

ديده ام سيلی نامردان را

طفل گم گشته و سرگردان را

پيش مجنون گل ليلی چيدند

راس معشوق مرا ببريدند

ماجرايی که ز محمل دارم

خاطراتی است که در دل دارم

چون که انگشت نما شد سر تو

باز شد تازه لب خواهر تو

دامنم خيس شد از چشم ترم

چوبه محملم از خون سرم

آن زمان ناطقم از حيدر بود

اثر خطبه ام از کوثر بود

کاخ ها را همه ويران کردم

ز غم آزاد اسيران کردم

ليک از شام شده خم کمرم

[orochi]

حضرت زینب

دارم هوس که با تو دمی گفتگو کنم

تاسرگذشت خود همـه را موبمو کنم

نگذاشتند تا که کنم دفن پیکـــرت

وز آب دیده نعش ترا شست شو کنم

میخواستم اگر که مهلت نداد شمر

آبی بوقت مرگ تـــــرا در گلـــو کنم

بگذاشتم تـــــــرا و برفتم زکربــــلا

جز کربــــــلا تـــرا بکجا جستجو کنم

خواهم بتربت تو برادر علی الدّوام

بنشینم و همیشه زخاک تو بــو کنم

گر نیست رخصتم که بمانم بکربـلا

من جانب مدینه چسان بی تو رو کنم

عباس و قاسم و علی اکبر بزیر خاک

من زندگی چگـــونه دیگر آرزو کنم

همای شیرازی

[orochi]

علــــــــی اکبــــــــــر

ای تازه جوان اکبر نوخط پسر من

صد پاره بدن جسم تو پیش نظر من

ای نوگل آفت زدة دهر پس از تو

ای کاش نیفتد بگلستان گذر من

شد حاصل من چشم تری و لب خشکی

از داغ غم تست همین خشگ تر من

تا باد خزان زرد گل روی ترا کرد

سرخ است رخ زرد بخون جگر من

ای خفته بخون با تن صد چاک تو در خاک

رفته زغم هجر تو نور از بصر من

لب باز کن و با پدر خود سخنی گوی

هین محتضرم ای پسر محتضر من

من بیدل و افتاده ز پا سر نعشت

تا باز چه آرد غم مرگت بسر من

منصوری از این نغمة منصوری جانسوز

آتش زده بر خشگ و تر این مختصر من

جعفر منصوری

[orochi]

حـــــــضـــــــرت رقــــیـــــه

بـخـواب بـر سـر زانــوی خـسـتـه ام، سـر بـابـا !

مـنـم هـمــان کـه صـدا می زدیــش: دخـتـر بـابـا

دلــم گـرفـت از ایـن کـوچه هــای ســرد غریبـه

چـه دیـر آمـدی ای ســـر ! کجاسـت پیکــر بـابـا؟

مـیـان شــام سیــاهـی کـه یـک سـتـــاره نـدارد

دلــم خـوش اســت به نــور حضـور پـرپـر بـابـا

چـرا نبـود در آن روز ، فـرصـتـی کـه خـدایـــــا

مـن سـه سـاله شــوم ، پـاسدار سنـگر بـابـا؟

چه خوب می شد اگر می شد این پرنـده کوچک

مـیـــان خــــون و پـریــدن، فــدای بــاور بــابــا

صـبـور بــاش! ســرت سـربـلـنـد بــاد، مـبـــادا!

نـگـاه دشمـنـی افـتـــد، بــه دیــده تــر بـابــا

بــخــوان برای من امشب در این سکوت خرابه

کـه خـواب سـرخ بـبـینم ، بـریـده حنجر بـابـا

دلــم گـرفــت از ایــن کوچه هـای سرد غریبه

چــه دیر آمدی ای سر! کجـاست پیکـر بابـا؟

مــرا بـبـر بـه دیــارم بـه کـوچه هــای مدینـه

بـه خانه مـان ، بـه هـمان کلبه مـحقر بابـا

بـخـواب بـر سر زانـوی خستـه ام ، سر بـابـا!

و چند لحظـه بعـد ، آن صدای گریـه نیامـد

رسیده بـود گـل کـوچکی، بـه مـحضر بابا

[orochi]

حضرت زینب

دارد از روز ازل دیده بینا زینب

عشق را کرده به نه کنگره معنا زینب

اولین صابره ارض و سما باشدو بس

علم پیغمبری آموخت ز طاها زینب

بود او عالمه مکتب فرهنگ علی

پرورش یافته در دامن زهرا زینب

همچنان کمه به نبی ام ابیها زهراست

با شد از بهر علی ام ابیها زینب

گشت قربانی کعبه به منای شهدا

هستی اش را به خدا می کند اهدا زینب

در اسارت سخن از غیرت و آزادی گفت

آه و زاری نکند در بر اعدا زینب

عبد الحسین رضایی

[orochi]

ما گرفتار بلای زینبیم

ما حسینی از عطای زینبیم

تا خدا بر ما عنایت می کند

ماگدای هر گدای زینبیم

بر گل نرگس قسم در روضه ها

سائل مهرو وفای زینبیم

ما برای دین به سینه می زنیم

شیعیانِ درسهای زینبیم

سینه عریان حسین بی کفن

رخ کبودان عزای زینبیم

آخر مجلس به وقت شور عشق

سوی مقتل در قفای زینبیم

ما به وادی محبت ازازل

کربلایی،از دعای زینبیم

وقت دیدار اجل بعد از حسین

چشم،در راه لقای زینبیم

در جزا گر مادرش رخصت دهد

دست بر سینه به پای زینبیم