گلخانه P30\/\/orld ( معرفی و آشنایی با گل و گیاه و آموزش هایه مربوطه )

[ghazal_ak]

گیاهی بسیار زیبا ست که زیبایی خاصی به منزل می دهد از خانواده انجیر ( موراسه ) برگهای کوچک با رنگ سفید و سبز به صورت ابلق در آن دیده می شود معمولا بنجامین را به دلیل حساسیت بالا و مقاومت کم در برابر عوامل محیطی روی فیکوس بیجامین پیوند می زنند تا مقاومتر شود که اگر در صورت مشاهده برگهای سبز یکنواخت چون مربوط به پایه است بهتر است قطع شوند تا گیاه ابلق بهتر رشد کند .
نیازها :
نور :به نور بیشتری نسبت به سایر گیاهان آپارتمانی نیازمند است اما تابش مستقیم آفتاب را تحمل نمی کند ( معمولا بهترین نور حالتی است که گلدان در زیر سایه بان جنوبی طوری قرار گیرد که آفتاب به گلدان گیاه برسد اما به برگهای گیاه آفتاب نتابد و برگها در سایه ( نور کامل ) باشند )
نکته :چون بنجامین نسبت به تغییر عوامل محیطی حساس است و با کمترین تغییری برگها ریزش می کند از چرخاندن و جابجایی گلدان بپرهیزید .
دما :حداقل درجه حرارت در زمستان 15 و در تابستان حداکثر 24 درجه می باشد و در زمستان حتما باید در اتاق نگهداری شود نسبت به سرما حساس است .
آبیاری :در بین دو آبیاری اجازه دهید تا سطح خاک خشک شود ( باید به اندازه یکانگشت در زیر خاک را بازدید نمود اگر خشک بود باید آبیاری بعدی صورت گیرد) و معمولا در خانه ها به دلیل عدم رعایت این مساله و آبیاری بیش از اندازه گیاه از بین می رود . بهتر است از آبی که چند ساعت در محیط بوده و همدمای محیط است برای آبیاری استفاده شود هرگز با آب سرد آبیاری نکنید .
خاک :بهترین خاک کمپوست ( خاک برگ ) یا کود حیوانی یا خاک لوم است ( مخلوطی از شن ، رس و مواد آلی ( برگ پوسیده ) ) است .

تکثیر :تکثیر این گیاه در آپارتمان مشکل است برای تکثیر از قلمه هایی که حداقل یک برگ همراه دارد استفاده شود

نکته مهم :برای اشخاصی که در نگهداری گیاهان آپارتمانی تازه کار هستند نگهداری بنجامین توصیه نمی شود زیرا گیاه خیلی حساسی است و نگهداری این گیاه برای افراد کمی با تجربه توصیه می شود .

[AaVaA]

● درباره ارکیده ها

ارکیده گل غایت ها است؛ به غایت زیبا، به غایت هوسناک، به غایت نامتعارف و به غایت گرانبها. ارکیده این استاد تمام و کمال فریفتن حشرات که بر قله های رفیع تکامل گیاهان ایستاده است پرجمعیت ترین خانواده سلسله گیاهان نیز هست. با بذرهایی که در زمره کوچک ترین هستی های جهانند و با اشکالی که در افراط کاری از همه پیشی گرفته اند، عجیب نیست که این الهه های گیاهان تا بدین حد ستایش شده باشند. برخی برای پرورش آنها کوشیده اند و برخی برای تغییر دادنشان و بحق آنچنان مستعد بوده اند که بزرگترین گروه دو رگه های پرورشی موجود را بیافرینند. ۲۵ تا ۳۰هزارگونه ارکیده شناخته شده خانواده ارکیدها (Orchidaceae) را می سازد که از خویشاوندان خانواده سوسنی ها (لاله ها، سوسن ها و غیره) است. در نگاه اول به نظر نمی رسد که ارکیده ها از چنین تنوع عظیمی برخوردار باشند. از ویژگی های بارز خانواده ارکیده ها، تقارن دوطرفی گل هایشان است. تقارن دوطرفه یعنی اینکه اگر خطی فرضی از مرکز چیزی بگذرد در هر دو سوی خط تصویر مشابهی دیده شود. (مانند انسان که در هر یک از طرفین بدنش یک بازو، یک چشم و یک گوش دارد و همین طور تا به آخر) در داوودی که تقارنش شعاعی است برخلاف تقارن دوطرفه در دور تا دور نقطه مرکزی تصویر مشابهی دیده می شود. ویژگی شاخص دیگر ارکیده ها عدم امکان تشخیص مادگی و پرچم های مجزا از هم در گل ها است. در واقع مادگی و پرچم به شکل یک اندام واحد استوانه ای موسوم به «پایه» در هم آمیخته اند. در انتهای این پایه مرکزی کلاله قرار دارد و مابقی پرچم ها هستند. هر پرچم دارای دو کیسه گرده یا بساک است که هر کدامشان بر روی یک پایه بسیار ظریف و کوچک سوار شده اند. جام گل از سه گلبرگ تشکیل می شود که گلبرگ میانی چه به لحاظ شکل و چه به لحاظ رنگ و اندازه کاملاً با دو گلبرگ دیگر متفاوت است از این رو نامی جداگانه دارد که به آن گلبرگ لابل می گویند. شکل بسیار بدیع و ابتدایی گل در ارکیده با سه کاسبرگی تکمیل می شود که معمولاً آنچنان از حیث رنگ شبیه گلبرگ هایند که غالباً نمی توان آنها را متمایز دانست. و اما این همه پیچیدگی و ظرافت برای چیست؟ همان طور که می دانیم گل ها برای جلب توجه گرده افشان ها طراحی می شوند. و چون ارکیده ها تکامل یافته ترین گل هایند پاسخ کاملاً روشن است. در این خانواده ارتباط بین حشرات و گل ها در حد کمال تکامل یافته است.
با دیدن برخی ارکیده های اروپایی مانند ارکیده های ابرویی از فاصله نه چندان دور چنین به نظر می رسد که حشره ای بر روی گل نشسته است اما نگاهی از فاصله نزدیک تر حقیقت را برملا می سازد: رنگبندی، شکل و پشمالویی گلبرگ لابل تقلید دقیقی از یک حشره است. از اینجا معلوم می شود که چرا ارکیده های ابرویی را بدین نام ها می خوانند: ابرویی زنبوری، ابرویی زنبور عسل، ابرویی واسپی، ابرویی زنبور سرخ و... اگر قرار بود آدم ها تنها موجودات شیفته ارکیده ها باشند از این رهگذر هیچ فایده ای نصیب این گل ها نمی شد اما خوشبختانه دام عشقی که آنها برای حشرات گسترده اند بسیار کارگر افتاده است. نر برخی از حشرات بعضی ارکیده ها را با ماده هم گونه ای خودشان اشتباه می گیرند. این فریبکاری حتی از این هم فراتر می رود، چرا که این گل ها دقیقاً بویی مشابه بوی ماده های مورد نظر از خود می پراکنند. نر نیز هیچ فرصتی را از دست نمی دهد: به سرعت به سوی گل شیرجه می رود و می کوشد با چیزی که فکر می کند ماده همنوع خودش است جفت گیری کند. در تلاش برای این کار حشره با گرده های گل که به حالت عمودی بر روی پایه نگه داشته شده اند و آماده چسبیدن به سر یا شکم اش هستند، تماس پیدا می کند. او که از رسیدن به هدف خویش ناکام مانده به ناچار از گل جدا می شود و در حالی که محموله ای از گرده ها را نیز با خود به همراه دارد درصدد فتح دیگری برمی آید. چندی بعد کوشش دوباره ای را از سر می گیرد و باز به وضعیت جفت گیری باز می گردد. در خلال این مدت ارکیده خود را برای دومین تجاوز مهیا ساخته است. این بار پایه های کیسه های گرده طوری رو به پایین خمیده می شوند که بساک ها جلوی جلو یا به پشت همردیف با سطح چسبناک کلاله قرار می گیرند. اگر قرار بود که پایه ها به شکلی عمودی و در همان وضعیت سابق خود باقی بمانند، گرده افشانی رخ نمی داد. بدین ترتیب است که از خودگرده افشانی اجتناب می شود.

تردستی ارکیده می تواند از این هم بیشتر باشد. در برخی حشرات سر و کله نرها بیش از ماده ها پیدا می شود. آنها پس از خروج از تخم اولین چیزی که به فکرشان می رسد تضمین تداوم نسل گونه است اما تنها چیزی که نصیب شان می شود ماده های تقلبی است که با آرامش خاطر روی گل آرامیده اند و عطرهای فریبنده از خود می پراکنند. در این لحظه است که ارکیده هیچ رقیبی ندارد.

البته تمام ارکیده ها هم به فریبکاری تن در نمی دهند. آنها نیز مانند بیشتر گل ها آماده عرضه شهد و رایحه خوش اند به علاوه اینکه یک باند فرود وسیع مثل گلبرگ لابل و راهنمایانی آراسته برای کشاندن حشره به سوی پاداش اش (شهد) و محموله اجباری اش (کیسه گرده) دارند.

در برخی گونه های ارکیده، اگر هیچ حشره ای به دیدار گل نیاید، پایه های کیسه های گرده خشک می شود و اجازه می دهد که گرده های همان گل با کلاله تماس پیدا کند. در چنین مواردی است که خودگرده افشانی رخ می دهد. در گونه های دیگر این پدیده پیش از آنکه گل فرصت شکفته شدن بیابد، رخ می دهد و در برخی گونه ها، گرده افشانی هرازگاهی موقعی که گیاه هنوز زیر زمین است صورت می گیرد.

ارکیده ها احتمالاً در مقایسه با سایر گل ها ظریف ترین هنرهای عاشقانه را خلق کرده اند اما غریزه مادری شان به طرز تاسف باری ناچیز است. در واقع بیشتر زادگان آنها شانس چندانی برای رشد و بالیدن ندارند.

● گل های به غایت پیچیده و بذرهای به غایت ساده

دو یا سه روز پس از گرده افشانی گل پژمرده می شود و می افتد مگر اینکه بارور شده باشد. در این شرایط گلبرگ ها و کاسبرگ ها تغییر رنگ می دهند و می پژمرند اما همچنان چسبیده به تخمدان که در پشت گل قرار دارد، باقی می مانند. تخمدان برای تشکیل میوه متورم می شود و به شکل کپسول در می آید. پس از رسیدن به بلوغ که بسته به گونه از ۵ تا ۱۵ ماه به طول می انجامد کپسول گشوده می شود و از آن غباری حاوی هزاران یا حتی صدها هزار بذر رها می شود. این بذرهای مینیاتوری بی نهایت سبکند و به آسانی با ملایم ترین نسیم ها نیز به این طرف و آن طرف می روند. از آنجا که این بذرها فاقد ذخیره غذایی اند نمی توانند به تنهایی جوانه بزنند. بدین خاطر بذر ارکیده بایستی مورد هجوم قارچی قرار گیرد که ترکیبات غذایی لازم برای جوانه زدن و تکوین را برایش فراهم آورد. در برخی موارد قارچ همچنان به رشد خود بر روی ریشه های گیاه بالغ ادامه می دهد. این طوری ارکیده های فاقد کلروفیل مانند Neottia nidus-avis می توانند زنده بمانند و این یک مثال عالی از زندگی همزیستی است. با آنکه بذر ارکیده ها می تواند زمان طولانی زنده بماند اما بسیاری از آنها در انتظاری عبث برای دستیابی به قارچ از بین می روند. به همین خاطر به رغم تعداد بسیار زیاد بذرها تنها تعداد اندکی از آنها شانس رشد و ایجاد یک ارکیده جدید را می یابند. حتی وقتی تمام فاکتورهای لازم برای موفقیت قطعی بذر مهیا می شود باز هم بایستی سال های زیادی بگذرد، در مورد برخی گونه ها بیشتر از ۱۵ سال، تا گیاه جدید بتواند تولیدمثل کند.

● تنوع شیوه های رشد

بذر فوق العاده سبک ارکیده می تواند بدون هیچ مشکلی خود را به نوک درختان برساند. به همین خاطر با دو نوع ارکیده سر و کار داریم: ارکیده های خاکزی که همان طور که از اسم شان برمی آید روی زمین زندگی و رشد می کنند و ارکیده های دارزی که بر روی درختان مستقر می شوند. هر یک از دو نوع ارکیده می توانند به دو روش مختلف رشد کنند: ارکیده های چندآسه ای که رویش جدید در کنار رویش سال پیش صورت می گیرد و باعث گسترش جانبی گیاه می شود، و ارکیده های تک آسه ای که رویش جدید بر روی رأس گیاه بر ارتفاع می افزاید. گوناگونی بسیار زیاد در سبک زندگی و رشد ارکیده ها تنوع ریخت شناختی چشمگیر اندام هایشان را تبیین می کند.

● برگ ها، ریشه ها، ریزوم ها و بقیه پیازهای کاذب

در ارکیده های چند آسه ای ریشه ها بر روی ریزوم و رو به پایین رشد می کنند.ریزوم ساقه کوتاهی است که در زیرخاک (در ارکیده های خاکزی) یا بر روی تکیه گاه (در ارکیده های دارزی) به وجود می آید. اما ساقه و برگ هایی که بر روی آن پدیدار می شوند، رو به بالا رشد می کنند. اکثر گونه های دارزی در ساقه هایشان اندام های ذخیره ای دارند که به آنها کمک می کند تا شرایط دشوار فصل خشک را تحمل کنند. شکل این اندام ها از گونه ای به گونه دیگر فرق می کند اما در تمامی موارد یک بادکردگی پیازمانند وجود دارد که بدین خاطر آن را پیاز کاذب یا شبه پیاز می نامند. برگ ها در منتهاالیه شبه پیازها به وجود می آیند. معمولاً تنها تعداد اندکی شبه پیاز در ساقه ها شکل می گیرند: یک یا دو یا چهار تا که بسته به گونه فرق می کند. بسیاری از ارکیده های خاکزی مانند ارکیده های جنس Orchis یا Ophrys که برگ ها و ساقه هایشان طی فصل سرما از بین می رود اندام های ذخیره ای دیگری نیز دارند که عبارتند از دو پیاز در بین ریشه ها: یکی از آن دو که چروکیده می شود منابع غذایی لازم برای رشد گیاه را فراهم می کند و دیگری که تازه تشکیل می شود مهیای تغذیه برگ ها و ساقه های جدیدی است که در بهار سبز می شوند. این دو پیاز پهلو به پهلوی هم قرار می گیرند و نام ارکیده که از کلمه یونانی «ارکیس» به معنی بیضه مشتق شده به نحوه استقرار همین پیازها اشاره دارد. در اقلیم هایی که گرمی و رطوبت ثابت است و در نتیجه نیازی به اندام های ذخیره ای نیست برخی از ارکیده های خاکزی فاقد چنین اندام هایی هستند. آنها حتی ساقه ندارند و صرفاً دارای برگ و سنبله گل هایند. معروفترین این ارکیده ها Paphiopedilum است.

● ارکیده های تک آسه ای

ساقه در این ارکیده ها دراز و درازتر می شود و در نمونه هایی مانند وانیل به چندین متر می رسد، اما غالباً رشد آنها به طرز مناسبی محدود می شود مانند ارکیده های جنس Vanda، Phalaenopsis، Angraecum و سایرین. برگ ها در آنها به طور متناوب در اطراف ساقه می رویند. ریشه ها نیز در قاعده و در جای جای طول ساقه می رویند.

● تنوع در شکل برگ

برگ در ارکیده ها همواره ساده با رگبرگ های طولی است با این همه اشکال بسیار متنوع برگ در گونه های مختلف پیدا می شود. برگ ها می توانند تخم مرغی یا نیزه ای، باریک و نازک یا طویل و استوانه ای باشند، به همین ترتیب ممکن است خیلی بزرگ یا خیلی کوچک یا حتی کاملاً تحلیل رفته باشند. گونه هایی که در آفتاب رشد می کنند برگ های ضخیم دارند و آنهایی که سایه پسندند برگ هایشان نازک است و به جز چند مورد استثناء مانند (Eria velutina) برگ ها فاقد کرک اند. در مواردی هم برگ نقشی مشابه پیازهای کاذب را برعهده می گیرد و به عنوان اندام ذخیره آب عمل می کند. برگ ها معمولاً به رنگ سبز (از تیره تا روشن) و در مواردی به رنگ های دیگر نیز هستند. مثلاً در Phalaenopsis schilleriana سطح زیرین برگ بنفش است و در Macodes petola برگ ها رگه هایی به رنگ زرد طلایی دارند.

● سیستم ریشه ای

اگرچه ریشه ارکیده های خاکزی در مقایسه با ریشه سایر گیاهان چندان قابل توجه نیست اما در عوض سیستم ریشه ارکیده های دارزی درست نقطه مقابل آنها است. تمامی سیستم های ریشه ای برای جذب آب و نمک های معدنی تلاش می کنند اما وقتی قرار باشد این مواد به جای خاک از هوا گرفته شوند کار بسیار دشوار می شود. از این رو ریشه های ارکیده های درختی خیلی بیشتر تکامل و تنوع یافته اند. آنها معمولاً استوانه ای شکل اند و ممکن است برای به دام انداختن رطوبت هوا تا چندین متر رو به پایین آویزان شوند. بدین خاطر سطح بیرونی ریشه ها در بافتی اسفنجی به نام شامه پوشانده می شود که به آنها ظاهری نقره ای خاکستری می دهد. ارکیده ای که بالای یک شاخه قرار گرفته ممکن است به آسانی توسط حیوانی یا با فوت بادی از جا کنده شده و از درخت سقوط کند. از این رو دومین کارکرد این ریشه های محکم، نگه داشتن گیاه بر روی تکیه گاهش است. این ریشه ها در ارکیده های بی برگ کارکرد سومی نیز دارند و آن اینکه در غیاب برگ با کلروفیلی که دارند وظیفه فتوسنتز را هم انجام می دهند. ارکیده ها با داشتن این همه تنوع ریخت شناختی بدیهی است که گیاهانی همه فن حریف از کار درآمده اند و قادر به سازش با بسیاری از محیط ها هستند و در واقع ارکیده ها تقریباً در همه جای زمین پیدا می شوند.

● ارکیده ها جهان را تسخیر کرده اند

ارکیده ها در تمامی قاره ها به جز قطب جنوب و در تمامی زیستگاه ها مگر در بیابان یافت می شوند. آنها حتی در مناطقی با درجه حرارت پایین و رطوبت هوای بالا نظیر اروگوئه حضور دارند. ارکیده Dendrobium cunninghamii که در نیوزیلند می روید گاهی شرایط یخبندان را نیز تحمل می کند. ارکیده های دندروبیوم تاسمانی و استرالیا روی صخره ها و تخته سنگ ها رشد می کنند و به همین خاطر به «سنگ رست »ها معروفند. در عرض های جغرافیایی نزدیک به آلپ و پیرنه ارکیده های خاکزی غالب اند اما در عرض های نزدیک تر به خط استوا ارکیده های دارزی رایج ترند. در مجموع ارکیده ها در ارتفاع ۱۱۰۰ تا ۲۱۰۰ متری از سطح دریا فراوانند.گل های سفید در ارکیده های آفریقا به وفور دیده می شوند اما در آسیا که به داشتن اکثر گونه های ارکیده می بالد، گل ها اکثراً رنگارنگند.ارکیده های قاره آمریکا نیز به همان اندازه ارکیده های آسیا از غنای رنگ برخوردارند. این قاره سرزمین مستعدی برای ارکیده های جنس Cattleya است. جنوب چین نیز دارای برخی از جالب توجه ترین ارکیده های Paphiopedilum است و سایر ارکیده های خاکزی جالب در استرالیا رشد می کنند.نکته عجیبی که درباره برخی جنس های ارکیده وجود دارد این است که تنها در یک منطقه از جهان موجودند و در هیچ جای دیگری حتی با داشتن شرایط اقلیمی کاملاً یکسان رشد نمی کنند مثلاً جنس Odontoglossum تنها در آمریکای جنوبی پیدا می شود، جنس Vanda فقط و فقط در جنوب شرقی آسیا حضور دارد و همین طور تا به آخر. ارکیده ها با این همه زیبایی، این همه اشکال شگفت انگیز و عجیب و با چنین پراکنش گسترده ای گویی مقدر شده که توسط انسان مورد استفاده قرار گیرند.

● یک گیاه با کاربردهای فراوان

استفاده از برخی ارکیده ها در پزشکی و درمان های رایج احتمالاً از روی شکل جفت پیازهای زیرزمینی آنها که یادآور شکل خاصی بوده صورت می گرفته است. هنوز هم در ترکیه از ریشه خشک شده ارکیده نوعی غذا تهیه می شود. وانیل که توسط آزتک ها مورد استفاده قرار گرفت بیش از هر ارکیده دیگری در جهان کاشته می شود. غلاف بسیار معطر آن در بسیاری از غذاها و نیز عطرها مصرف می شود. وانیل مهمترین منبع درآمد ملی در کشورهای تک محصولی نظیر ماداگاسکار، کومور و جزیره رونیون است. هرچند که بازار وانیل طبیعی در مقایسه با محصولات ساختگی بسیار کوچک است اما بگذارید امیدوار باشیم که این بازار کوچک به تمامی از میدان به در نشود.در چین پیازهای کاذب گونه خاصی از Dendrobium به عنوان یک دم کرده آرام بخش استفاده می شود. در کره گونه D.nobile پیدا شده که حاوی عوامل ضدسرطان است. در سرتاسر آسیا این گل نقشی کلیدی در زندگی روزمره و در رسوم مذهبی دارد. میوه ارکیده Cymbidium برای بومیان استرالیا در نقش داروی ضدآبستنی عمل می کند. در جزایر آنتیل از Bletia tuberosa برای درمان مسمومیت استفاده می شود. در ژاپن از شیره Bletilla چسبی تهیه می کنند که در صنایع سنتی کاربرد دارد. در گوآتمالاو پرو، ارکیده ها در جشن های مذهبی به عنوان هدایا و تزیینات نقش بسیار مهمی دارند. در گواتمالا ارکیده Cattleya skinneri گل سنت سباستین است در حالی که در کاستاریکا گل ملی است. در پاناما، Peristeria elata از چنین جایگاه رفیعی برخوردار است.

ارکیده هنوز هم مانند گذشته الهام بخش نقاشان، مجسمه سازان، تصویرگران و سایر هنرمندان و برای مابقی ما دست کم اینکه بسیار تحسین برانگیز است.

از ۱۶۹۸که نخستین ارکیده نواحی گرمسیری Brassavola nodosa از جزیره کاراکائو به هلند آورده شد، جذابیت و فریبندگی این گل ها بی وقفه افزایش یافته است. در ابتدا ارکیده ها تنها مورد توجه علاقه مندان خوش اقبالی بوده اند که می توانستند برای آوردن گیاه به کلکسیون هایشان راهی سفر شوند. اما رفته رفته با بهبود شیوه های کشت به ویژه روش های کم خرج تر گرم کردن محیط با استفاده از بخار آب به جای هوای داغ، ارکیده های مناطق گرمسیری در دسترس افراد بیشتری قرار گرفتند. از پایان قرن نوزدهم، ارکیده ها در مقیاس های وسیع به منظور تجارت گل بریده شان در منطقه گنت بلژیک کشت شده اند. ارکیده های Cattleya، Odontoglossum و Paphiopedilum از بلژیک به پاریس، برلین و حتی مسکو فرستاده می شود. در انگلستان داشتن مجموعه های ارکیده در خانه های اشرافی عادی بوده و در منازل طبقات متوسط خوش سلیقه نیز دست کم یک ارکیده خانه وجود داشته است. داشتن این کلکسیون ها هنوز هم رونق دارد و ارکیده ها مانند کارهای هنری در حراج فروخته می شوند. در ایالات متحده، آلمان و فرانسه نیز شور و عشق مشابهی دیده می شود. تمامی بستان کاران بزرگ به کشت ارکیده ها نیز مشغولند. هلند اکنون بزرگترین تولیدکننده ارکیده اروپا است. در مناطق گرمسیری جهان، تایلند نخستین کشوری است که شیوه های کاشت ارکیده ها را پیشرفته ساخت اما مالزی وسیع ترین زمین ها را به تولید ارکیده ها اختصاص داده است. ژاپن عمده ترین واردکننده گل های بریده ارکیده جهان است در حالی که بزرگترین واردکننده در اروپا، ایتالیا است. واردات ارکیده فرانسه در سال ۱۹۹۳ به ۸میلیون شاخه رسید. این تجارت پررونق تنها به گونه های گیاه شناختی موجود محدود نمی شود. آنها عمدتاً گونه های هیبرید هستند که توسط باغبانان در تعداد بسیار زیاد خلق شده اند. این هیبریدها ممکن است صرفاً حاصل پیوند زدن دو گونه خویشاوند باشند یا ممکن است هیبریدهایی از دو یا حتی سه یا چهار جنس مختلف باشند. به نظر می رسد که آینده ارکیده های پرورشی اطمینان بخش است درست برعکس وضعیت گونه های ارکیده شناخته شده یا ناشده ای که همچنان در طبیعت سرسختی می کنند. اکنون زیستگاه های این ارکیده ها با تخریب های وسیع جنگل های گرمسیری و سرعت سرسام آور شهرنشینی به شدت مورد تهدید قرار گرفته است. تاکنون بسیاری از گونه های ارکیده از دست رفته اند و تنها باید امیدوار بود که انسان به زودی دست از این تخریب ها بردارد تا شاید هنوز در گوشه و کنارهای پرت افتاده جنگل ها، گونه جدیدی از این گل های شگفت انگیز شانس بالیدن داشته باشد.




منبع :آفتاب

[ghazal_ak]

پرورش : گل آهار
نوشته : مهندس منوچهر كارگر

گل آهار
Zinina

گل آهار Zininas L. : ازگياهان يكساله تيره مركبهيا كمپوزه Composeesو از گلهائي است كه از خيلي قديم كاشتن آن در ايران معمول بوده .گلش كلاپرك ساده يا پُرپَر است كه بسته به جورهاي مختلف رنگهاي متنوعي دارد .

جورهائيكه سابقأ در ايران ميكاشته اند پا بلند كم پَر يا نيمه پُرپَر كه چندان زيبا نبوده ولي سالهاي اخير در اروپا و آمريكا جورهاي پاكوتاه و گل درشت بدست آورده اند كه خيلي جالب توجه و زيباست .
اقسامي كه بيشتر درگلكاريها كاشتن آن معمول است بشرح زيرميباشد :

1 ـ گل آهار ظريف Z. elegans : قسم قديمي است كه قد آن 55 تا 70 سانتيمتر و كلاپَركَش نيمه پُرپَر به رنگهاي سفيد ، زرد ، قرمز ، ارغواني و بنفش بوده است .

2 ـ گل آهار كوتوله Z. Liliput : كه بوته هاي آن خيلي كوتاه و كلاپَرَكَش كه كاملا پُرپَر است كوچك و بسيار پُر گل ميباشد .
3 ـ گل آهار كاليفرني بزرگ Z. California geant : كه قد بوته اش 50 سانتيمتر و گلهاي خيلي درشت و رنگهاي متنوع و زيبا دارد .

4ـ گل آهار لوتر Z. Luther : به بلندي 50 سانتيمتر و گلهاي درشت بسيار پُرپَر .
5 ـ گل آهار مكزيكي : كه قد بوته آن از 35 سانتيمتر تجاوز نكرده كلاپَرَكَش كوچك ساده يا پُرپَر است .
گل آهارZininaمحل گرم و آفتابي را مي پسندد .
همچنين يك دوره موقتي خشكي و بي آبي را تحمل مي كند .
اما براي يك رشد طبيعي به خاكي با رطوبت كافي نياز دارد .
با اين وجود بايد توجه داشت كه آب و هواي باراني و بسيار مرطوب برايش مضر است . اين گل براي تزئين تپه گلها يا حاشيه هاي تابستاني آفتاب رو بسيار مناسب است . و از جورهاي پا بلند آنهم براي كاشتن ميان باغچه ها ميتوان استفاده كرد . به كودهاي خاصي نياز ندارد و در يك خاك خوب باغچه بخوبي رشد ميكند .

تكثير:
اين گياه بوسيله بذر تكثير ميشود ، از جهت كاشت دانه هاي آهار بايد در هواي نيمه گرم فروردين كاشته شود . نهالهاي جوان نبايد زياد در كنار هم باشند و اگر چنين بود ، تعدادي از آنها را تُنُك ميكنند تا رشد بقيه جوانه ها تسهيل شود . سپس بعد از كمي رشد كه بلندي نهالها به 6 سانتيمتر رسيد ، آنها را در اواسط خرداد كه هوا روبه گرمي ميرود در باغچه ميكارند .
فصل گل دادن اين گياه ازخرداد تا فصل سرما ادامه خواهد داشت .

[ghazal_ak]

پرورش : گل گاردنيا
نوشته : مهندس منوچهر كارگر

گاردنيا

GARDENIA

گاردنيا Gardenia جنسي از تيره روناس ها يا روبياسه Rubiacees ميباشد و 7 تا 8 قسم آن درختچه هائيست كه در گرمخانه نگهداري ميشوند .
برگهايشان عمومأ دائمي ، متقابل و بيضي شكل كشيده و گلهايش سفيد ، خوشبو كه از بغل دم برگها يا انتهاي شاخه بيرون ميآيد .

اقسامي از گاردنيا كه زياد كاشته ميشوند عبارتند از :
1 ـ گاردنيا ياسمني G. jasminoides : كه از آن دو جور قابل توجه بدست آورده اند به نامهاي :
الف ـ گاردنيا ياسمني فورتونه ئي G. j. Fortunei : داراي گلهاي خيلي درشت .

ب ـ گاردنيا ياسمني سيتريودورا G.J.citriodora : قد اين قسم كوتاه وگلهاي آن بوي ليمو ترش ميدهد .

2 ـ گاردنيا راديكان G. radicans : با بوته كُرپِه و كوتاه بقد 50 سانتيمتر كه از آنهم جوري با برگهاي ابلق بدست آورده اند .
اقسام گاردنيا Gardenia موقع رشد خود محتاج به هواي گرم و مرطوب با روشنائي تند و آبياري مداوم ميباشند ، بوته هاي آنرا بايد در گلدانهائيكه مملو از خاك خلنگ مخلوط با خاك برگ است و به دقت زه كشي شده باشد بكارند . اين گلدانها را بهتر است در جعبه هاي مملو از شن كه از ميان آن لوله شوفاژ گرمخانه ميگذرد فرو كنند . پس از خاتمه گلها لازم است ساقه ها را تا حد ممكن كوتاه نموده و گلدان را نيز تعويض كرد . تابش آفتاب صدمه اي به گاردنيا نمي زند . تا اول پائيز مي بايست به گياه كود داده و برگها را حتي الامكان مرطوب نگه داشت . زمستانها گلدان بايد در محل گرمي با حرارتي معادل 18 تا 22 درجه سانتيگراد و هواي مرطوب قرار گيرد .
گلهاي گاردنيا Gardenia چنانچه چيده و در آب گذاشته شوند دوام قابل توجهي دارند .

تكثير :
زياد كردن گاردنيا Gardenia به روش قلمه زدن ساقه هاي جوان آن در اسفند ماه درخاكي كه 30 درجه سانتيگراد گرما داشته باشد صورت ميگيرد.

[ghazal_ak]

پرورش : گل تاج خروس


نوشته : مهندس منوچهر كارگر

تاج خروس

Celosie

گل تاج خروس ياCelisia L. هم نوعي از گل زلف عروسان و جنسي از خانواده تاج خروسها يا آمارانتاسه Amaranthaceae ميباشد كه بلندي آن در انواع مختلف به يك متر مي رسد .

انواع مختلف تاج خروس :
1 ـ تاج خروس پابلند( نقره اي) يا سليسيا آرژنتا C. argentea : به بلندي يكمتر با برگهاي سبز تيره كمي متمايل به قرمز ، با گلهاي قرمز با نقش سفيد اين گونه داراي واريته هاي متعددي ميباشد .از همه اقسام اين گونه معروفتر كه از قديم در ايران كاشتن آن مرسوم بوده ميباشد .

2– تاج خروس پا كوتاه(نقره اي)كريستاتاC . crete de coq(C.cristata ) : كه گياهي به بلندي 20 تا 50 سانتيمتر و از انتهاي ساقه آن تاج بزرگ و پهني كه لبه آن چين چين ميباشد بيرون ميآيد و بعلت آنكه كاملا شبيه تاج خروس معروف به چهل تاج است به اين نام معروف شده .
روي اين تاج را هزاران گلهاي كوچك غير معلوم فشرده بيكديگر پوشانده كه رنگ آنها زرد طلائي ، ارغواني ، صورتي ، قرمز ، نخودي و غيره بسته به جورهاي مختلف است .

2ـتاج خروس آرژانتا ژاپونيC. cristata variegatajaponica: كه تاج آن مانند پرهائي كه قديم اروپائيان به كلاه نصب ميكردند ميباشد .
اين جور بوته اش با بوته تاج خروس يكي است ولي بجاي يك تاج كه روي بوته تاج خروس است روي هر شاخه از اين كياه كه به فراواني ميرويد خوشه هاي سبك پَر مانند كه پوشيده از گلهاي ريز زيادي بهمان الوان مذكور در بالا است ديده ميشود .
اندام بوته آن مخروطي شكل و كاملا متمايز با جور اول ميباشد .
بذر اين دوجور را نيز اوائل فروردين تا ارديبهشت روي خزانه كه از خاك سياه و سبك آماده شده باشد كاشته پس از آنكه بوته ها به اندازة 5 تا 6 سانتيمتر شدند آنها را به محل اصلي منتقل ميسازند .
برگهاي جوان اين گياه خوشمزه و قابل خوردن است و بذر آن نيز از نظر مواد پروتئيني از ذرت و ارزن بيشتر مواد پروتئيني دارد و برشته آن بسيار خوشمزه ميباشد .

3 ـ تاج خروس شيلدسي ئي C. childsii : اصل اين گونه از كشور هند است با تاجهاي زرد درخشان .
4 ـ تاج خروس تومپو زوني ئي C. thompsonii : اين گونه به بلندي 60 سانتيمتر مي رسد .
گلهاي آن بصورت تاجي به رنگ قرمزدرخشان ومنقش ميباشد .
شايد شماهم اين گياه را براي زينت در باغچه كاشته ايد و يا به طور خود رو در باغچه ديده ايد ولي بدون استفاده از برگهاي جوان و بذر آن بوته ها را در آخر فصل بدست خزان سپرده ايد ، در حالي كه در هزاران سال قبل كشاورزان و قبايلي در مكزيك اين كياه را مي كاشتند و از بذر آن براي تغذيه استفاده مي كردند و حتي در سال 1519 ميلادي انبارهائي كه پر از بذر تاج خروس بود در مكزيك پيدا شد .
بوته تاج خروس در مقابل كود هاي شيميائي و ساير كودها حساس است و خيلي زود آسيب مي بيند براي آنكه بوته اين گياه خوب رشد كرده گلش درشت شود كافيست كه آنها را در محل آفتاب گير در خاكي كه از مخلوط خاك سياه ، باغچه و خاك برگ پوسيده درست تشكيل شده باشد كاشت ، و روزهاي گرم چنان آبياري كنند كه پاي بوته ها هميشه مرطوب باشد ، گلهاي خشك تاج خروس چون تغيير شكل نميدهد براي دسته گل خشك مناسب است .


تكثير :
براي زياد كردن اين گياه به روش كاشتن بذر آن اقدام ميگردد

[ghazal_ak]

پرورش : آفلاندرا


نوشته : مهندس منوچهر كارگر

آفلاندرا

Aphelandra

آفلاندرا Aphelandra، جنسي از گياهان خانواده كنگرهاAcanthaceae است .

فقط يك گونه آن كه A. Squarrosa نام دارد به صورت گياه آپارتماني مورد استفاده ميباشد . اين گونه بومي برزيل است .

ارتفاع آن به 25 تا 50 سانتيمتر مي رسد .

برگ ها متقابل ، تخم مرغي با نوك تيز ، به رنگ سبز تيره با رگ برگ هاي سفيد مايل به زرد مي باشد .


گل ها به رنگ زرد ، گلاذين به صورت سنبله انتهائي با براكته هاي رنگين ، كه در اواخر تابستان و يا اوائل پائيز ظاهر مي كردند .

گل ها با دوام بوده و پس از پژمرده شدن بايد از بوته جدا گردد تا دوباره شروع به گل دادن كند .

مهم ترين انواع اين گونه عبارتند از :

1 ـافلاندرا لئوپولدي A. Leopoldii : كه در آن براكته ها قرمز مي باشند .


2 ـ افلاندرا لوئيس A. Louisae : برگ هاي آن كوچك و داراي براكته زرد رنگ هستند .


3 ـ افلاندرا دانيا A. Dania: داراي براكته هاي زرد با حاشيه قرمز ميباشند .


4 ـ افلاندرا اورانتيكا A. aurantica : كه اصل آن ازمكزيك و بلندي بوته تا 30 سانتي متر رسيده و كم شاخه مي باشد ، برگهاي آن متقابل ، گلهايش درشت و به رنگ قرمز نارنجي و در خوشه هاي زاويه دار انتهاي شاخه پيدا ميشود .


از اين قسم جوري بنام آفلاندرا روزليA. Roesli با گلهاي خيلي درشت تر و برگهاي به رنگ مرمري و خاكستري نقره اي بدست آورده اند.

5 ـ افلاندرا دوبيا A. dubia : با برگهاي پهن مخطط به رنگهاي سبز مات و سبز تيره كه زير برگها قرمز رنگ است گلهايش عقيقي رنگ و دم گلها خرمايي است .

6 ـ آفلاندرا فاسيناتور A. fascinator: با برگهاي به رنگ سبز زيتوني تيره و رگهاي نقره اي كه زير برگها ارغواني تيره است ، گلهايش درشت و برنگ قرمز دانه ميباشد .

7 ـ آفلاندرا فولژنس A. folgens: اصل آن از مكزيك و درختچه اي است به بلندي يك متر با ساقه هاي راست و كرك دار و برگهاي بيضي شكل نوك تيز كه در پائيز گلهائي به رنگ قرمز درخشان مي دهد .



مراقبت هاي لازم :

1 ـ نور : اين گياه به نور زيادي مخصوصأ در دورة رشد احتياج دارد .

ولي بايد از تابش مستقيم نور خورشيد به آن جلوگيري كرد و بنا براين بايد گلدان اين گياه را در نقاط روشن آپارتمان قرار داد .

2 ـ حرارت : از شهريور تا اسفند حرارت مناسب براي گياه 14 ـ 16 درجه سانتي گراد است ولي در ساير ماه هاي سال كه فصل فعاليت گياه است ، حرارت مناسب 15 ـ 20 درجه سانتي گراد مي باشد .

اين گياه نسبت به تغيير درجه حرارت بسيار حساس است .

3 ـ آبياري : بايد به طور منظم صورت گيرد .

در تابستان به آب فراوان احتياج دارد ، ءلي در زمستان بايد كمتر آب داد . به هر حال هيچ وقت خاك گلدان نبايد خشك شود به علاوه لازم است هرچند يكبار روي برگ ها را با اسفنج تميز كرد تا تبادلات گازي توسط برگ ها بهتر صورت گيرد .

4 ـ رطوبت : اين گياه معمولا به رطوبت زياد احتياج دارد .

براي اين كار بهتر است گلدان ها را در داخل ظرف پلاستيكي كه داراي تورب مي باشند فرو كنند و روي تورب را آب پاشي نمايند تا با تبخير آن رطوبت مناسبي براي گياه فراهم شود .

5 ـ نوع خاك : خاك مناسب براي اين گياه مخلوطي از يك قسمت تورب ، يك قسمت خاك برگ پوسيده و يك قسمت ماسه است .

6 ـ كود : بهترين كود براي اين گياه مخلوطي از 100 گرم نيترات پتاسيم + 100 گرم فسفات كلسيم + 200 گرم سولفات آمونيم است كه به مقدار سه گرم در ليتر هر هفته يك بار از فروردين تا شهريور ماه بايد به گياه داده شود . ازكودهاي مختلف كه در بازار وجود دارد ، چنانچه داراي تركيبات مشابه است مي توان استفاده كرد .


تكثير :

تكثير اين گياه توسط قلمه سبز از شاخه هاي جانبي و يا قطع ساقه اصلي به قطعاتي كه واجد دو برگ باشند پس از گل دهي صورت ميگيرد .

درجه حرارت بستر بايد 21 درجه سانتي گراد باشد .

توسط خواباندن هوائي نيز مي توان اين گياه را تكثير كرد .

بوته هاي آفلاندرا چند ساله چندان زيبا نيستند و براي نگاهداري در آپارتمان بهتر است هر دو سال آن را از راه قلمه زدن جوان كرد .
براي دريافت فايل كامل (pdf) اين گل به وبسايت :
kargar2.persianblog.ir مراجعه كنيد .

[ghazal_ak]

پرورش : آكي منس( آشيمنه)
نوشته : مهندس منوچهر كارگر


]

آكي منس
(آشيمِنه)
ACHIMENES

كلمه آکی منس یا آشیمنه Achimenes از زبان يوناني گرفته شده و به معناي ضعيف در برابر سرما ميباشد .
به اين ترتيب چنانچه علاقه گياه به رطوبت را نيز اضافه كنيم آنگاه روشن ميشود كه هواي مناطق مرطوب گرمسيري را بسيار مي پسندد .
آشیمنه Achimenes جنسي ازخانواده بنفشه آفريقايي یا ژسنرياسه ها Gesneriaceae ميباشد كه بوته هاي اين تيره علفي مانند هستند و ريشه آنها پنجه اي شكل يا با ساقه زير زميني باريك و بلند و فلس فلس و ساقه هوائي آن يكساله با برگهاي متقابل و تك گلهائي كه از بغل برگها بيرون ميآيد ، گلهايش داراي جام لوله اي درازيست كه منتهي به پهنك موربي ميشود كه به پنج لبه تقريبأ نا مساوي تقسيم ميگردد .
انواع و اقسام و جورهاي ساده و دورگه اين تيره كه قابل توجه و در گلخانه ها پرورش ميدهند بشرح زير ميباشد :
آشمينه Achimenes دورگه كه گياه باريك و بلند با ريشه فلس دار است و از آن جورهاي زير بوجود آمده و پرورش داده اند

1 ـ اشينانت بوشيانوس Eschyantus Boschianus :
گياه كوچك پيچنده با گلهاي شقايقي رنگ براي گرمخانه .
2 ـ شيريتاسيننزي Chirita Sinensis :
گياه پاكوتاه كه بشكل زيبائي كرپه ميشود .
3 ـ سيرتوديرا Cyrto deira :
گياه كوچك براي گرمخانه پاجوش دار با برگهاي مخملي رگه دار و گلهاي ريز ارغواني .
4 ـ ژسنراهيبريدا Gesnera hibrida :
گياهي با ريشه غده دار وگلهاي قرمز كه از جورهاي زيبا و خوب اين تيره است .
5 ـ گلوگزينيا هيبريد Gloxinia hibrida :
اصلي ترين جور اين تيره بجهت گلهاي زيبا و درشتي كه دارد با ريشه هاي غده دار .
6 ـ ايزولما هيرسوتوم hirsutum Isolma :
گياه پا بلند رونده با ريشه هاي پنجه اي فلس فلس .
7 ـ سنت پوليا ايونانتا Saintpaulia iouantha :
معروف به بنفشه اوزامبارا Violette d,usambara گياه كوچك خوابيده كه گلهايش شبيه به بنفشه است .و جورهاي ديگري كه ذكر نامهاشان در اين كتاب موردي ندارد .
از تمام جورهاي نامبرده دورگه هاي متنوعي كه گلهايشان برنگهاي بنفش ، قرمز دانه ، قرمز سير يا روشن و سفيد است بدست آورده اند .
تمام اقسام و جورهاي اين گل بايد در گلخانه معتدل يا گرمخانه نگهداري شود .
نكته اصلي در محافظت اين گياه آنست كه در تمام فصل استراحت به گلدانهائيكه ريشه هاي اشمينه Achimenes در آنست آب نبايد داد .

فصل استراحت آن از اواسط مهرماه تا اواسط فروردين مي باشد و پس از خاتمه مدت ريشه ها را از گلدان بيرون آورده هر دو تا سه تا از آنها را در يك گلدان كه از خاك خلنگ تازه يا مخلوط با خاك برگ معمولي پر كرده اند كاشته در قسمتي از گلخانه كه درجه حرارتش بين 14 و 15 درجه سانتيگراد باشد گذارده و با آبپاشي كم و سبك خاك آنها را مرطوب نگهميدارند .
وقتي جوانه ها شروع به بيرون آمدن از خاك كردند روي شيشه گلخانه را مي پوشانند كه آفتاب مستقيمأ به گلدانها نتابد .
درجه حرارت در اين موقع بايد بين 18 و 20 باشد و كم كم رطوبت خاك را هم زياد مي كنند .
نزديك ماه مرداد كه فصل گل ريزان اين گياه ميباشد بهتراست گلدانها را تبديل به گلدان بزرگتري نمايند .
پس از تمام شدن گل ريزان در اواسط ماه مهر آب دادن به آنها را قطع كرده مجددأ گلدانها را در نقطه خشك و سالم گلخانه براي سال بعد نگهداري ميكنند .
گلهاي تيره ژسنرياسه Gesneriaceae را غالبأ براي زينت گلخانه ها در تابستان يا آپارتمان ها مصرف ميكنند زيرا در اين فصل گلخانه هاي سرد خالي است و گلبازان خصوصي ( آماتورها ) اغلب جاي خالي گلدانها را با مجموعه اي از اين تيره پر ميكنند .
با غبانان حرفه اي نيز جعبه هاي خالي جاي نشاء را براي كاشتن گلوكزينيا تخصيص ميدهند كه غدد ريشة آنرا در زمستان بعد بفروش برسانند .
آماتورها عمومأ اين گياهان را در گلدان ميكارند چون بعضي از جورهاي اين گياه بوته هاي لاغري دارند و اگر در خاك يا گلدانهاي كم عمق كاشته شوند غالب آنها توليد بوته هاي كرپه مي كنند .
آشیمنه Achimenes چون ساقه هاي سست و آويخته دارند براي زينت سبد گلهاي آويزان مناسب بوده و نتيجه خوبي ميدهند .
براي اين منظور يكي از جورهاي مناسب سيرتوديراCyrto deira است كه ساقه هاي نازك و آويخته بسياري ميدهد و آنرا براي كاشتن كناره سبد گلهاي آويزان مناسب ميسازد .
از آشیمنه Achimenes براي زينت حاشيه و طشتك ها و جعبه هاي خزانه در گرمخانه استفاده ميبرند .
براي آپارتمان هم ميتوان بخوبي و آساني از گلوگزينيا هيبريد Gloxinia hibrida و بنفشه اوزامبارا Violette d,usambara استفاده كرد كه بخوبي در پشت پنجره هاي روشن نمو كرده آنجاها را زينت ميدهند ولي مشروط برآنكه پنجره ها آفتابگير نباشد كه تابش آفتاب از پشت آنها را تباه ساخته از بين ميبرد .
اين گياهان را ميتوان در اطاقهاي آپارتمان در مناطق غير گرمسيري نيز با دادن آب فراوان و كود كافي بخوبي نگهداري نمود .
پس از اينكه گل دادن گياه به پايان رسيد لازمست از ميزان آب كاسته گردد تا برگها پژمرده و خشك شوند .
در زمستان ريشه ها بايد لابلاي خاكپيت خشك تحت 12 درجه تا 16 درجه سانتيگراد نگهداري نمود .
اوايل بهار ريشه ها را چنانچه در خاك قرار دهيم ( ترجيحأ در گلخانه نسبتأ گرم ) ساقه هاي جديد بزودي نمايان خواهند شد .
آشیمنه Achimenes به نور فراوان احتياج دارد ولي بهيچوجه تحمل اشعه مستقيم خورشيد را ندارد .
گلهاي اكي منس Achimenes يا آشيمنه داراي رنگهاي مختلفي از صورتي كم رنگ تا ارغواني ميباشد .

[ghazal_ak]

پرورش: پیچ امین الدوله
نوشته : مهندس منوچهر کارگر

پيچ امين الدوله

LONICERA

پيچ امين الدوله ، Lonicera از گياهان خانواده كاپريفولياسه Caprifoliacea

و جزو گياهان بالارونده و متداول قديمي بوده و در بيشتر منازل قديمي براي

پوشش آلاچيق ، چَپَر ، داربست هاي چوبي ازآن استفاده ميكردند .

اين گياه به نام امين الدوله صدر اعظم ايران در دوران سلطنت قاجار از اين جهت

نامگذاري شده كه گويا اولين بار توسط امين الدوله به ايران آورده شده است در حالي

كه نام علمي آن لوني سرا Lonicera ميباشد .

از انواع مشهور آن عبارتند از :

1 ـ پيچ امين الدوله پريكلي منيوم L.periclymenium: است كه عطري بسيار دلپذير دارد .

گلهاي لوله اي شكل گلدسته اي به رنگهاي سفيد ، كرم و ارغواني ملايم تمام گياه را

مي پوشاند .

شكفتگي گلهايش از اواسط خرداد تا شهريور ماه است .

2 ـ پيچ امين الدوله بلژيكا L.belgica: كه شكفتگي گلهايش زودرس ميباشد.

گلبرگها به رنگهاي گوناگون مشاهده ميشوند و بخصوص قسمت خارجي گلبرگها تيره تر

است .

3 ـ پيچ امين الدوله سرو تينا Serotina: كه شكفتگي گلهايش به كندي وآرام صورت ميگيرد.

از ارقام ديگر اين گياه نوعي دورَگِه وجود دارد كه گلهاي زرد پرتقالي و برگهاي دائمي

دارد.

گلهاي اين گونه بخصوص بدون عطر و داراي دوام طولاني است و ازتيرماه تا آذرماه

ادامه دارد.

دو رَگِه ديگري از اين درختچه وجود دارد كه داراي گلهاي زرد ارغواني بوده و فقط در

تابستان گل ميدهد .

4 ـ پيچ امين الدوله ژاپوني L.japonica: اين گونه از انواع مقاوم و نيرومند است .

از ارديبهشت ماه تاهنگام يخبندان غرق درگلهاي سفيد ميباشد .

در اواخر دوران گلدهي گلبرگهايش به رنگ زرد و يا كِرِم در ميآيند و تا كنون دو رقم ژاپني آن مشاهده شده است .

5 ـ پيچ امين الدوله چيني L.chinensis: داراي گلهاي صورتي و برگهاي ارغواني

است و تضاد بيناين دو رنگ حالت عجيبي بوجود مي آورند .

6 ـ پيچ امين الدوله رتيكولاتا L.Reticulata: از انواع پاكوتاه بوده در سينه مال

و خاكهاي شيب دار براي جلوگيري از ريزش خاك و سبز كردن خاك مورد استفاده قرار

ميگيرد . تمام انواع اين درختچه پيچنده هستند و شاخه ها بدور پايه انتخاب شده ميپيچند .

پايه ها اگر به شكل طاق كوچك يا داربست هاي چوبي كوتاه و بلند انتخاب شوند به تزئين

باغچه كمك ميكنند .اين درختچه نياز مبرم به آفتاب و محلهاي آفتابرو دارد .

خاك غني و آب فراوان ازاحتياجات اوليه رويش اين گياه ميباشد.

احتياج به هرس مفصل ندارد ولي بايد هر چند وقت يكبار هرس كوچكي روي شاخه هاي

آن انجام پذيرد تا زماني كه محل خود را پوشيده و سر سبز نگاه دارد .

[ghazal_ak]

پرورش : گل انگشتي

نوشته : مهندس منوچهر كارگر

2

گل انگشتي

Digitalis purpurea

گل انگشتي Digitalis purpurea L.از گياهان دو ساله بومي است كه قسم وحشي آن به بلندي 1 تا 40/1 متر مي رسد .

از انتهاي هر شاخه خوشه مخروطي شكل بلندي بيرون ميآيد كه گلهاي آن را تشكيل ميدهد .

جدار داخلي هر گلبرگ صورتي رنگ است كه خالهاي ارغواني روي آنرا پوشانده است .

اين قسم در اثر كاشتن تغيير كرده و از آن دو جور معروف كه امروزه در گلكاري ها ميكارند بدست آمده است .


1 ـ گل انگشتي گل درشت D. grandiflora : كه داراي گلهاي زرد درشت ميباشد .

2 ـ گل انگشتي برنگ آهن D. ferruginea : كه رنگ گلهايش خاكستري شبيه آهن است ولي اين جور بعلت رنگ گل چندان از نظر زينتي قابل توجه نيست .

بذرDigitalis purpureaرا در ماه ارديبهشت يا خرداد كاشته و زمانيكه بوته ها سه تا چهار برگه شدند آنها را روي خزانه دوم به فواصل دو سانتيمتر از يكديگر نشاء ميكنند .

ماه آبان اين بوته ها را روي محل اصلي آن ميكارند .

اين نشاها بهار سال بعد گل ميدهد .

خواص داروئي گل انگشتي :

برگهاي گياه صحرائي Digitalis purpureaبمقدار معين مسكن و تنظيم كننده قلب و ضمنأ مُدِر قوي است ، مقادير مورد استعمال آنرا پزشك بايد تجويز نمايد . از برگهاي اين گياه ماده قليائي بنام ديژيتالينمتبلور ميگيرند كه آنهم در طب استعمال دارد هم؍ fd8 ?نطور كه اشاره شد اين گياه سمي و در صورت استعمال بدون مورد و زياد از اندازه يا مصرف اشتباهي آن اثرات مسموميت باين ترتيب معلوم ميشود ، درد شديد معده و ستون فقرات ـ استفراغ زياد ـ سر درد ـ طپش شديد و بعد ضعيف شدن و غيرمنظم كاركردن قلب كه وهله آخر آن مرگ است. بنابراين بمحض مشاهده اين حالات فورأ به پزشك و يا مراكز درماني مراجعه نمايند وتا رسيدن به پزشك سعي درشستشوي معده با روش هاي معمول بشود و با خوراندن داروهاي مقئي مانند (اپيكا ) ـ محلول اتر ـ آمونياك ـ قهوة تند و گرم ـ انداختن ضماد خردل روي ساقهاي پا ـ پاشويه اقدام شود .

تكثير :

براي تكثير اين گياه به روش كاشتن بذر آن همانگونه كه در بالا اشاره شد اقدام ميگردد .

[omidh81]

سلام
تاپيك جالبي هست
اگه اطلاعاتي در مورد گل اقتاسيا (يا اقداسيا) {نميدونم دوست نوشتم يا نه) داريد بنويسيد
و همچنين يه درختي بنام شبو شنيده بودم ولي نديدم اگه عكس و اطلاعات داريد بذاريد
ممنون