رشته کشتی | آزاد/فرنگی | المپیک 2012 لندن

[clau]

به جای هدر دادن بیت‌المال برای خارجی‌ها بناهای ورزش را دریابید
وقتی حرف از مدال طلا در المپیک می‌زد، می‌گفتند دیوانه است؛ خودش می‌گوید. می‌دانستند که حریفش نیستند می‌خواستند خرابش کنند، اما هرگز حریف اعتماد به نفس بالایش و انگیزه مثال‌زدنی‌اش نشدند.وقتی شب قبل از اعزام به المپیک از قهرمانی در بزرگترین رویداد ورزشی جهان سخن می‌گفت برق اراده در چشمانش می‌درخشید. مدام خدا خدا می‌کرد تا بتواند دل مردم را شاد کنند؛ ‌تنها هدفش همین بود. هیچ چیز برای خودش نخواست و نمی‌خواهد.
بعد از اینکه علی‌آبادی خبر داد که جایزه 100 میلیونی برایش در نظر گرفته‌اند و از رئیس جمهور درخواست نشان لیاقت خواهند کرد، بهترین پاسخ را داد: "نشان لیاقتم را از مردم گرفته‌ام؛ ‌پاداشم را هم بدهید به عبدولی"
پیش‌بینی‌اش را نوشته بود و لاک و مهر کرده در اتاقش در خانه کشتی گذاشته بود؛ گفت بعد از المپیک نشانتان می‌دهم. بعد از قهرمانی گفتم وقتی برگشتی پیش‌بینی را منتشر می‌کنی؟ گفت می‌سوزانمش تا فقط بین خودم و خدا بماند برای همیشه.
به راستی راز موفقیت محمد بنا چه بود؟ خیلی‌ها این را از خود می‌پرسند و شاید خیلی‌ها هم اصلاً به آن توجهی نکنند، اما بی‌انصافی است اگر بخواهیم این همه طلای ناب را اتفاقی بدانیم.
وقتی بعد از سال‌ها دوری با دعوت طالقانی، رئیس وقت فدراسیون کشتی، به ایران برگشت هدایت تیم بزرگسالان را نپذیرفت و گفت کار را از جوانان شروع می‌کند چون می‌خواست تیمش را خودش بسازد و وامدار کسی نباشد. نمی‌خواست اسم کسی روی شاگردانش باشد بلکه می‌خواست آنطور که می‌خواهد آنها را بسازد.
چه کسی‌فکر می‌کرد امید نوروزی که در مسابقات جهانی 2009 و 2010 اوت شده بود، در بازی‌های آسیایی طلا بگیرد و پس از آن در سال 2011 قهرمان جهان شود؟ قهرمانی المپیک که پیشکش. سوریان، رضایی و سایرین هم همینطور. هر وقت شاگردانش با ناداوری یا مشکلی مواجه می‌شدند، نفر جدیدی را رو می‌کرد، مثالش هم مسابقات جهانی بود که می گفتند بعد از 2 قرعه رژیم صهیونیستی تیمش از هم خواهد پاشید، اما آنجا بود که عبدولی و نوروزی را از آستینش بیرون آورد.



محمد بنا از کویر خشک کشتی فرنگی طلای ناب استخراج کرد و کارخانه ضرب طلا در لندن به راه انداخت و آنقدر طلا استخراج کرد که کسی را یارای مقابله‌اش نبود. اما انسان‌ها خیلی زود فراموش می‌کنند که چه کسانی افتخار آفرینی کرده‌اند. دلارهای بی‌زبان در جیب مربیان خارجی رشته‌های ورزشی رفت و آمد می‌کند، اما مربیان وطنی مانند محمد بنا باید در خانه اجاره‌ای زندگی کنند. مگر ولاسکو و کی‌روش چه گلی به سر والیبال و فوتبال ما زدند که بنا نزد. والیبال به المپیک رفت؟ یا اینکه در فوتبال ما تغییری ایجاد شد؟ نه، همچنان درجا می‌زنیم.
واقعاً زمان آن نرسیده‌ است که مسئولان ورزش چشمانشان را بشویند و طور دیگر بنگرند؟ مگر بنا چه می‌خواهد؟ خودش می‌گوید یک سالن تمرین در نزدیکی محل زندگی‌ام به من بدهند بروم دنبال کارم. نه اینکه کیسه دوخته باشد بلکه می‌خواهد نوجوانان این مرز و بوم را قهرمان المپیک کند، مانند حمید سوریان، امید نورزی و قاسم رضایی. فکر کردید نمی‌تواند؟ امتحانش مجانی است.
مسئولان بلند پایه ورزش که این روزها در لندن در جشن‌های قهرمانی شرکت می‌کنند و به‌به و چه‌چه می‌کنند بعد از بازگشت به ایران و یا در نهایت چند وقت بعد فراموش می‌کنند؛ بنا می‌ماند و خودش.
به خانه کشتی که می‌رویم یک سوی آن 5 حلقه المپیک وجود دارد که در آن تصویر طلایی‌های 14 دوره المپیک گذشته نصب شده است؛ دقیقاً 5 طلا در 5 حلقه المپیک در 64 سال، که آخرینش را علیرضا دبیر 12 سال پیش به نام خود زد، اما حالا بنّای کشتی فرنگی در المپیک لندن 3 حلقه از 5 حلقه را پر کرد تا به همین زودی‌ها شاهد به تصویر کشیده شدن طلایی‌های لندن روی دیوار خانه کشتی باشیم.
اما واقعاً جایگاه محمد بنا کجاست؟ لیاقت او بیشتر از این است، ولی اینجا مربیان موفق را فراری می دهند. راستی مهماندوست که تیم ملی تکواندوی ایران را برای اولین بار در جهان قهرمان کرد اکنون کجاست؟
منبع: فارس

[ashl7]

کسی مسابقه عبدلی رو برای دانلود نداره؟

[ashl7]

پیدا کردمش


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[hojjatinho]

حسن رحیمی و صادق گودرزی ، امیدهای کشتی ایران در روز اول کشتی آزاد المپیک :

حسن رحیمی :

مقاله ای که مهدی رستم پور در این باره نوشته بهترین دید رو از وضعیت کشتی او و مدعیان این وزن می ده :(کمی طولانیه ولی کاملا ارزش خوندن داره )

  محتوای مخفی: حسن رحیمی :  

فقط ۲۳ سال دارد اما غیر از المپیک، بقیه میادین مهم قاره‌ای و جهانی را تجربه کرده، با تمام حریفانش دست کم یک بار سرشاخ شده و در آستانه رقابت‌های المپیک لندن، نتایج اخیرش نشان می‌دهد که در اوج آمادگی قرار دارد.
نماینده وزن اول تیم ملی کشتی آزاد ایران، سال ۲۰۰۷ در پکن و رقابت های جوانان جهان، به نمایندگان ترکیه و مغولستان باخت تا پنجم شود. اما این نتیجه کمتر کسی را آزرده خاطر کرد، زیرا او ۱۸ ساله بود و تا دو دوره دیگر هم می‌توانست در مسابقات جوانان جهان به روی تشک برود.

سال بعد در دوحه روی سکوی نخست جوانان آسیا ایستاد. همان سال در استانبول فقط به نریمان اسرافیلوف از روسیه باخت و نایب قهرمان جوانان جهان شد. او البته این شکست را در بزرگسالان و جام جهانی ۲۰۱۰، در خاک روسیه جبران کرد.
در جام جهانی ۲۰۰۹ بزرگسالان به میزبانی تهران، او و عباس دباغی نمایندگان وزن اول ایران بودند. رحیمی در ورزشگاه آزادی مقابل لوئیز ایبانز کوبایی پیروز شد اما با ضربه فنی به جمال اوتار سلطانف از روسیه باخت. رقابتی که شاید در لندن نیز تکرار شود.
او سپس قهرمانی در جام تختی را با پیروزی مقابل بابک نورزاد نایب قهرمان سال ۲۰۰۱ جهان تجربه کرد. در پاتایا (تایلند) نیز روی سکوی سوم بزرگسالان آسیا در سال ۲۰۰۹ ایستاد.


پیشرفت تدریجی‌اش تداوم داشت و همان سال در مسابقات جوانان جهان به میزبانی آنکارا، روی سکوی نخست قرار گرفت. نمایندگان هندوستان، ازبکستان و مهم تر از همه میخاییل ایوانف از روسیه و خینچگاشویلی از گرجستان را که الان هم رقیب درجه یک اوست شکست داد.
از رقابت‌های جوانان جهان تا مسابقات بزرگسالان جهان در دانمارک، فقط شش هفته فاصله بود. رحیمی ۲۰ ساله در دانمارک توانست حریفان اهل ترکمنستان و قرقیزستان را شکست دهد اما شکست ۷-۳ مقابل رضوان گاژیف از بلاروس، او را تا رده دهم تنزل داد.
سال ۲۰۱۰ در جام جهانی مسکو کشتی‌های خوبی گرفت و نشان داد که از شکست در دانمارک درس‌های مهمی آموخته. اما ناکامی در قهرمانی آسیا به میزبانی هندوستان، این باور را پدید آورد که کشتی‌گیری است پرنوسان و غیر قابل اعتماد برای میادین مهم.
رحیمی تا مسابقات جهانی ۲۰۱۰ مسکو سخت تمرین کرد تا ناکامی پارسال را جبران کند. اما چون سرباز بود، به اصرار مسئولان تربیت بدنی نیروهای مسلح مجبور شد در مسابقات ارتش‌های جهان هم به روی تشک برود. آنهم در فاصله کمتر از یک ماه تا اعزام به مسابقات جهانی مسکو!
فدراسیون کشتی و مربیان تیم ملی نیز مخالفت چشمگیری در برابر مسئولین ورزش نیروهای مسلح بروز ندادند. رحیمی ناگزیر به فنلاند اعزام شد و به راحتی هم طلا گرفت، اما این طلا به قیمت ذوب شدن مدالش در مسابقات جهانی تمام شد.
او بلافاصله پس از بازگشت به تهران، در حالیکه تمرکزش برای مسابقات جهانی به هم ریخته بود باید کاهش وزن خود را آغاز می‌کرد.
در مسکو ۲۰۱۰، مقابل لهستان و گرجستان پیروز شد اما به فرانک مارکز ۱۸ ساله از کوبا باخت تا مثل پارسال در رده دهم قرار بگیرد. عدم کسب مدال در بازی های آسیایی گوانگجو، به فشار انتقادات رسانه‌ها بر روی او دامن زد.


مدال برنز جهان در سال ۲۰۱۱
از گوانگجو به بعد نتایج رحیمی دگرگون شد و نوسانات گذشته نیز در عملکرد او کاهش یافت. ابتدا در جزیره کیش روی سکوی نخست جام تختی ایستاد. در جام جهانی ماخاچکالا نیز کشتی‌های بسیار سنگینی را از سر گذراند. مانند شکست مجدد از مارکز کوبایی و ناکامی مقابل ویکتور لبدوف از روسیه. با این حال دو پیروزی مهم مقابل حریفان اهل گرجستان و جمهوری آذربایجان کسب کرد.
اوج کار رحیمی مسابقات جهانی ۲۰۱۱ استانبول بود که شش دوره مبارزه کرد و بر روی پیش‌بینی‌های کارشناسان کشتی مبنی بر تداوم ناکامی‌های جهانی‌اش خط بطلان کشید

رحیمی برخلاف دو سال پیشین، در آستانه مسابقات جهانی فقط روی تمریناتش متمرکز شد و مربیان تیم ملی از اعزام او به رقابت های مختلف صرف نظر کردند.
او در ورزشگاه سینان اردم شهر استانبول، ابتدا آندری دوکوف از رومانی و سپس یانگ کیونگ ایل از کره شمالی را شکست داد. در گام سوم اما مغلوب رادوسلاو ولیکوف بلغاری شد. یعنی دقیقا داستان دو سال قبل تکرار شده و او پس از دو پیروزی، متحمل شکست شده بود.
اما فینالیست شدن ولیکوف، فرصتی مجدد را به رحیمی داد تا در دالان تنگ و طولانی گروه بازنده‌ها برای کسب مدال برنز مبارزه کند.
ابتدا ولادیسلاو آندریف از بلاروس را شکست داد. سپس در مصافی دشوار، باز هم از سد ولادیمیر خینچیگاشویلی مهره مستعد گرج­ی‌ها عبور کرد تا سهمیه حضور در لندن را مسجل کند.

رحیمی برای کسب مدال برنز هم در نبردی آسان، توانست نیکولاس سیمونز آمریکایی را از پیش رو بردارد.
او در جام جهانی ۲۰۱۲ باکو که آخرین رویداد مهم این رشته ورزشی تا قبل از المپیک لندن محسوب می شود، با نتیجه ۷-۳ مقابل احمت پکر از ترکیه پیروز شد. اما به گئورگی ادیشراشویلی از گرجستان با نتیجه ۴-۷ باخت. سپس توانست نیکولاس سیمونز آمریکایی را مانند مسابقات جهانی استانبول از پیش رو بردارد.
رحیمی بهترین کشتی خود در این مسابقات را در مبارزه فینال و مقابل محمود ماگومدوف روسی الاصل و عضو تیم ملی جمهوری آذربایجان گرفت. او بار دیگر چشمه‌هایی از مبارزه‌های جذاب خود در رقابت‌های جهانی استانبول ۲۰۱۱ را بروز داد و ۳-۱ بر رقیب سرشناس خود چیره شد.
حسن رحیمی برای المپیک لندن، از جمله مدعیان کسب مدال در وزن نخست است. آخرین باری که ایران در وزن اول کشتی آزاد المپیک به مدال رسید، توسط ابراهیم جوادی و المپیک ۱۹۷۲ مونیخ بود.

رحیمی که از سال ۲۰۰۹ تا به امروز نماینده ۵۵ کیلوی ایران در مسابقات جهانی بوده، قصد دارد با اتکا به زیرگیری‌‌های استادانه‌اش از سد رقبایی بگذرد که هیچکدام به کمتر از تصاحب یکی از سکوهای المپیک نمی‌اندیشند.
جمال اوتار سلطانف که حادثه ساز بزرگ رقابت های داخلی روسیه بود را می توان سرآمد مدعیان این وزن دانست. رقابت او با ویکتور لبدوف در فینال مسابقات کشوری در روسیه، به نوعی فینال المپیک نیز محسوب می‌شد.
لبدوف که برنز ۲۰۰۹ و دو مدال طلای ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ را در کارنامه دارد، مغلوب اوتارسلطانف شد تا در شرایطی که هماوردی در جهان نمی‌شناسد، بخت حضور در المپیک را از کف بدهد.
جمال دو بار قهرمان جوانان جهان شده و سه طلای بزرگسالان اروپا را هم دارد. پس برای حضور در المپیک؛ چندان هم بی تجربه نیست!
ولادیمیر خینچیگاشویلی گرجستانی گرچه در استانبول به رحیمی باخت اما با پیشرفت چشمگیرش در یکسال اخیر، مترصد تصاحب مدال المپیک است.
خینچیگاشویلی که پدرش ۲۰ سال پیش در مسابقات امیدهای جهان از سد رسول خادم گذشت، به رغم قبول دو شکست مقابل حسن رحیمی در رقابت های قهرمان جوانان و بزرگسالان جهان می تواند از جمله شگفتی سازان رقابت های المپیک لندن باشد.

رحیمی خودش درباره مدعیان کسب مدال در لندن می گوید: "دلشاد منصوراوف ازبکستانی با وجود اینکه می‌‌گویند پیر شده اما هنوز خطرناک است. حریف گرجستانی هم خوش فیزیک‌ترین کشتی‌گیر جهان در این وزن است. باید خودم را از لحاظ روحی برای غلبه بر اینها آماده کنم."
او با ابراز رضایت از تمرینات تیم ملی می گوید: "همه چیز که کادر فنی نیست. مسئولان به وضعیت ما رسیدگی نمی‌کنند. من فقط به عشق خودم و مدال المپیک دارم تمرین می‌کنم در غیر این صورت آنقدر که متحمل سختی‌ها می‌شویم مزد ما را نمی‌دهند. همه ملی‌پوشان اعتراض دارند. چرا باید قهرمان جهان، دو ماه مانده به المپیک از پول صحبت کند؟"
رحیمی همچنین تاکید می کند که با این شرایط، بعد از المپیک معلوم نیست کشتی را ادامه دهد.

با توجه به شرایط جدول مسابقات :

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
حسن رحیمی در دو بازی اول زیاد سختی نباید داشته باشه ...

در 1/4 احتمالا باید به مصاف حریف سرسخت بلغارستانی بره که سال گذشته در جهانی مغلوبش شده بود ...

اما اگه بتونه این بار این کشتی گیر رو شکست بده تا فینال کار به نسبت اسانی رو داره ...

در فینال احتمالا باید به مصاف کشتی گیر روس "جمال اوتار سلطانف " بره . کسی که یک بار چند سال پیش رحیمی رو ضربه فنی کرده بود !

دلشاد منصوروف مطرح هم تا فینال به رحیمی نمی خوره ...

با این شرایط کار سختی برای کسب مدال داره ، ولی دور از دسترس نیست . می شه از او انتظار مدال داشت ولی رنگش ...

صادق گودرزی :

کشتی گیری هست که خودم خیلی از سبک مبارزه اش خوشم می اد . هجومی و زیر گیر و زیبا کشتی می گیره ...

می شه اصطلاح کشتی گیر تورنومنتی رو هم براش انتخاب کرد ...

توی تورنومنتها خیلی خوب کار می کنه و معمولا فینالیسته ولی در فینال .... صادق نورکوزن کشتی ایرانه !

باز هم مقاله خوب مهدی رستم پور :

  محتوای مخفی: صادق گودرزی  

همان روزی به دنیا آمد که سالگرد جنگ ۸ ساله ایران و عراق بود و البته دقیقاً در همان سالی که جنگ تمام شد. ۳۱ شهریور ۱۳۶۷ در شهرستان ملایر. کشتی نویسان به مطایبه، جنگجو بودن او روی تشک مبارزه را منتسب می دانند به نسبت های تاریخی اش با آغاز و پایان جنگ.
از معدود کشتی گیرانی است که طلای آسیا را از نوجوانان تا بزرگسالان به گردن آویخته. اما رنگ هیچ کدام از مدال های جهانی اش طلایی نیست.
سال ۲۰۰۴ در بیشکک قهرمان ۶۹ کیلوگرم نوجوانان آسیا شد. اما از آن به بعد تا امروز، همه افتخاراتش را در ۷۴ کیلو به دست آورده. همان سال در ابوظبی توانست نشان زرین جوانان آسیا را تصاحب کند. کمتر از ۵۰ روز بعد در گواتمالا هم روی تشک رفت تا حضور در مسابقات جوانان جهان را هم تجربه کند.
آنجا نمایندگان پاناما، مجارستان، اوکراین و قزاقستان را از پیش رو برداشت. در فینال اما به "کاخابر خوبشتو" از روسیه باخت.
توقف گودرزی در فینال و عدم موفقیتش در کسب مدال طلا در میادین جهانی، از جوانان تا بزرگسالان امتداد داشته. او قصد دارد این مسیر سیمین و برنزی را به طلای المپیک منتج کند.


روی نوار موفقیت


سال ۲۰۰۹ در پاتایا و رقابت های قهرمانی آسیا، مدال طلا را به گردن آویخت. همان سال در مسابقات جهانی دانمارک نیز توانست نخستین مدال جهانی اش در عرصه بزرگسالان را در نخستین حضور خود به گردن بیاویزد.
در ورزشگاه مسه سنتر شهر هرنینگ، ابتدا گابور هاتوش از مجارستان را شکست داد. سپس از سد سیف­الدین عثمانوف (قزاقستان) گذشت. چو بیونگ کوان از کره جنوبی نیز مقابل نماینده ایران تسلیم شد.
گودرزی در نیمه نهایی به دنیس سارگوش از روسیه باخت. در دیدار رده بندی اما مراد گایداروف برنده مدال برنز المپیک پکن را شکست داد و به شادمانی این مدال، در آغوش پژمان درستکار گریست.
یک لحظه تعلل و شکست ناباورانه مقابل اندیار گدویف از روسیه در جام جهانی ۲۰۱۰ مسکو، او را در تمریناتش مصم تر کرد تا ناکامی جام جهانی مسکو را در رقابت های جهانی همان سال که به میزبانی مسکو برگزار شد، جبران کند.
او با کسب مدال طلا در جام جایزه بزرگ گرجستان راهی رقابت های جهانی شد. سورن مارکوسیان از ارمنستان، عبدالحکیم شاپی­یف(قزاقستان)، ولادیمیر سیروتین(اوکراین) و ایوان فوندورا از کوبا را یکی پس از دیگری شکست داد و برای کسب مدال طلا گام به دیدار نهایی گذاشت. دنیس سارگوش اما باز هم موفق شد رقیب ایرانی اش را شکست دهد و طلای این وزن را در روسیه نگه دارد.


کم نوسان ترین ملی پوش


گودرزی در سال های اخیر از جمله کم نوسان ترین ملی پوشان کشتی آزاد ایران بوده. تقریباً تمام رقابت ها را با دست پر ترک کرده. گاهی هم که کمتر از حد انتظار علاقمندان کشتی ظاهر شده، آنقدر نبوده که هوادارانش را نا امید کند.
بازی های آسیایی گوانگجو از جمله مسابقاتی است که او توقعات کشتی دوستان ایرانی را برآورده کرد و روی سکوی قهرمانی ایستاد.
در مسابقات جهانی استانبول نیز توانست به مرحله فینال صعود کند. اما زمانی که دنیس سارگوش رقیب همیشگی اش از راهیابی به فینال بازماند، گودرزی مقابل رقیب تازه وارد آمریکایی اش ناکام ماند.
نماینده وزن چهارم ایران در گام اول موفق شد رقیبش از گینه بیسائو را شکست دهد. سپس الکساندر بورچا از مولداوی را مغلوب کرد. در سومین مبارزه مجدداً بر مراد گایداروف از بلاروس چیره شد.
دیوید خوتیاشویلی از گرجستان را در دور چهارم شکست داد و سهمیه المپیک را مسجل کرد. در رالی نفسگیر رقابت های این وزن، برای پنجمین بار هم به روی تشک آمد تا ضمن غلبه بر عبدالحکیم شاپی­یف (قزاقستان) روانه دیدار نهایی شد.
در نیمه مقابل جدول، جردن باروز آمریکایی توانست دنیس سارگوش را شکست دهد و به فینال برسد.
او که سبک مبارزه اش یادآور کنی ماندی در اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ میلادی در همین وزن است، در فینال با تسلطی چشمگیر توانست از سد گودرزی عبور کند. گرچه صادق نیز جنگید و کم فروشی نکرد.
به این ترتیب، صادق گودرزی دومین مدال نقره جهانی را هم به به برنز سال ۲۰۰۹ افزود. چنانچه در مسابقات قهرمانی ۲۰۱۲ آسیا نیز مدال طلای دیگری را کسب کرد که با احتساب رده های سنی پایه، پنجمین نشان زرین گودرزی در قاره پهناور است.
او در جام جهانی باکو نیز که آخرین رویداد مهم قبل از المپیک محسوب می شود به روی تشک رفت و اگرچه مجدداً به جردن باروز باخت اما این بار بر خلاف استانبول، اجازه زیرگیری از پای چپ را به او نداد.
او درباره عملکردش در جام جهانی باکو می گوید: از هر نظر آماده بودم. بهترین کشتی هایم را مقابل حریفان آذربایجانی و گرجستانی گرفتم که سال قبل روی سکوی سوم جهان ایستادند.

گودرزی درباره باخت دوباره‌ مقابل جردن باروز گفت: مقصر خودم بودم. چون آنچه کادر فنی به من گفته بودند را نتوانستم به خوبی اجرا کنم. باختم به این حریف فقط اشتباه تاکتیکی بود که مقصر خودم بودم.

او با تاکید بر اینکه به برنامه های رسول خادم اعتقاد دارد و خودش را با او تطبیق داده، درباره انتقاداتی که از اعزام نفرات اصلی تیم ملی ایران به جام جهانی ۲۰۱۲ صورت گرفته است، گفت: "برخی از منتقدان، تا به حال حتی در یک ورزش همگانی هم حضور نداشته اند!"
گودرزی درباره میزان احتمال موفقیتش در لندن می گوید: "اگر در المپیک موفق نشوم مقصر خودم هستم. باید در مدت زمان باقی مانده تا المپیک از نظر روانی خود را بالاتر بکشم. هرچه در توان دارم در اردوها به اجرا بگذارم تا با آمادگی بدنی و روانی مناسب راهی لندن شوم. المپیک هر چهار سال یک بار است و شاید دیگر المپیکی برای ما در پیش نباشد."


مدعیان مدال در لندن

در وزن ۷۴ کیلوگرم کشتی آزاد المپیک لندن از دیدگاه کارشناسان، غیر از گودرزی و باروز آمریکایی، نمایندگان روسیه، آذربایجان و گرجستان نیز بخت بیشتری نسبت به سایر حریفان برای ایستادن روی سکو و تقسیم مدال ها دارند.
اشرف علی­یف از آذربایجان و دیوید خوتیشویلی از گرجستان، به اتفاق روی سکوی سوم مسابقات جهانی استانبول ایستادند.
گودرزی هر دوی آنها را در جام جهانی ۲۰۱۲ از پیش رو برداشت. ضمن آنکه در استانبول نیز خوتیشویلی را برده بود.
دنیس سارگوش از روسیه هم که تاکنون سه بار در تهران، هرنینگ دانمارک و مسکو دستش مقابل گودرزی بالا رفته، به کمتر از طلا نمی اندیشد.
او همچنین دو بار مقابل هادی حبیبی در ارتشهای جهان به میزبانی حیدرآباد هندوستان و جام جهانی کراسنویارسک پیروز شده که بار دوم با ضربه فنی بود.
جردن باروز آمریکایی نیز مرد بی شکست سالهای اخیر کشتی آزاد جهان است.
اما سایر مدعیان کم نام و نشان تر را نیز نمی توان نادیده انگاشت. متیو گنتری از کانادا به اتفاق کریل ترزیف (بلغارستان) و ناراسینگ یاداو (هندوستان) و اونوربات پوره­جاو (مغولستان) از جمله کشتی گیرانی هستند که یک لحظه دست کم گرفتن آنها از سوی رقبای صاحب نام، می تواند معادلات وزن چهارم را در لندن به هم بریزد.

گنتری کانادایی همواره مقابل ایرانی ها خوب ظاهر شده. سال ۱۳۸۷ در جام تختی به میزبانی کرمانشاه، علی اصغر بذری را ۱۲-۰ شکست داد. میثم مصطفی جوکار را ۸-۲ مغلوب کرد و از سد حسن طهماسبی نیز گذشت. اما گودرزی سال ۲۰۰۹ در فینال جام جایزه بزرگ گرجستان، گنتری را ۴-۲ مغلوب کرد.
مُشت آسیا در این وزن پر است. غیر از گودرزی و کشتی گیران هند و مغول و ژاپن، عثمانوف از قزاقستان و رشید کوربانف (ازبکستان) نیز چشم دوخته اند به مساعدت جدول و قرعه مناسب.
ریکاردو روبرتی از ونزوئلا هم فوق العاده خطرناک و غیر قابل پیش بینی است. گرچه قبل از المپیک، در تورنمنت مادرید مغلوب گودرزی شد. این ونزوئلایی باتجربه، در استانبول ۲۰۱۱ بر دنیس سارگوش از روسیه غلبه کرده بود.

با توجه به جدول مسابقات :

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
صادق در زیرگروه نسبتا راحت تر جدول قرار گرفته ...

او تا فینال به کشتی گیر قدرتمند و به اصطلاح گربه سیاهش " دنیس چارگوش" نمی خوره ...

بازی اول باید به مصاف نماینده بلغارستان بره ....

به نظر می اد او تا فینال مشکل خاصی نداشته باشه . البته ورزش هست و هزار و یک اتفاق ...

با این حال رسیدن فینال حداقل انتظاری هست که از صادق گودرزی می ره ....

در فینال احتمالا باید با "چارگوش" روس یا "جوردن بارو" امریکایی مبارزه کنه ....

باید دید در صورت رسیدن به فینال این بار صادق گودرزی می تونه یکی از این دو رو شکست بده ؟!

[SNOW PATROL]

زرشک اینم از کشتی ببین به کجا رسیدیم که از هند هم میبازیم

[SNOW PATROL]

باید قید مدال رو بزنیم تا روز مسابقه تقوی و یزدانی که در یک روز انجام میشه
در این 5 وزن شانسی برای مدال نداریم شاید اونم با معجزه گودرزی برنز بگیره

[Mr.Mazmamfi]

سلام

کاملا بی تجربه عمل کرد ، به قول عامل باید تو تایم دوم از زیر گیری هاش امتیاز رو میگرفت و کار رو تموم میکرد .

نمیدونم چرا امروز همه ریلکس عمل میکنن ، اون از تکواندو اینم از کشتی .

[majid322]

گودرزی عالی بود تو بازی اول...عجب فیتیله پیچایی زد به حریفش..کنده هم که اصلا هیچی..

[hph7]

بازی حسن رحیمی رو من ندیدم چه طوری باخت؟ اولین بازی رو که خیلی خوب بود!!!!!!!

[نادر1368]

كشتي فرنگي يه كم انتظارات رو بالا برده!اون بنا بود كه چندين و چند سال كشتي فرنگي رو چون فولاد اب ديده كرده و تيمي بي نظير در كل تاريخ ساخته كه نظيرش ديده نخواهد شد!ازاد فكر نكنم بتونه به گرد پاي افخارات تيم بنا برسه ورز ما همينه مملكت ما همينه!بي در و پيكر بي برنامه الكي كه نميشه مدال گرفت شانسي كه نيست!حدادي چند ساله داره خودش تلاش ميكنه همه ورزشكاران خودشون تلاش ميكنن كسي تحويلشون نميگيره تا ميرن به موفقيت دست پيدا ميكنند افرين ميگويد بهشان رهبرشان!