طرفدار چه تیم (تیم هایی) هستید؟ از کی؟ به چه دلیل؟

[armin_punisher6]

فقط داماش.چون تیم شهرمه و بهش علاقه دارم.حالمم از پرسپولیس و استقلالی که با پول بیت المالم نتیجه لازم رو نمیگیرن بهم میخوره.
از گهر هم به خاطر هواداری خوبش خوشم میاد.در حدی که بازیشون با استقلال تو جام حذفی رو از صبح زود رفته بودم استادیومشون.

[Reza31001]

تیم باشگاهی
چلسی

این مورد یکم داستان داره:
اون موقع ها که به سیب زمینی میگفتم دیب دمینی یه رضا بود یه میکرو
یه دونه از این بازیها هزارلبه ورزشی (که البته میدونید 7-8 بازی بود که n بار تکرار میشدن!) داشتم که غیر فوتبال با تنیسشم حال میکردم
خلاصه موقع بازی نتیجه 40-30 بارها و بارها پیش میومد و گاهی اوقات که بابام رد میشد و میدید می گفت میدونی 4030 اسم یه باشگاهه و از این حرفا
این طوری بود که فهمیدم چطور نتیجه یک بازی تنیس میتونه نام یک باشگاه فوتبال باشه!

بعدها که به پلی استیشن ارتقا پیدا کردم همیشه در کنار رئال به چلسی هم نگاه ویژه ای داشتم (جزو کسانی هستم که دوست دارن خاص باشن یا طرفدار چیزای خاص باشن اون موقع همه یا طرفدار رئال بودن یا برزیل!)
یادمه کودیچینی دروازه بود + گالاس و یه دونه زندن هلندی تیم داشت که خیلی باهاش حال میکردم

خلاصه گذشت و بیشتر با فوتبال آشنا شدم و بازیها رو میدیدم و پست هافبک دفاعی و موجودی به اسم ماکلله آشنا شدم
من اصلا نمیدونم واقعا پستی بهتر از هافبک دفاعی هم تو فوتبال وجود داره یا نه
آدم همیشه تو خط دفاع مواظب دروازش هست و هر وقت لازم بود میره جلو گلسازی میکنه یا گل میزنه یعنی همه کاره تیم هست و وسط زمین رو جمع میکنه کاری که ماکلله و بعدش اسین بدجوری توش خبره بودن
غیر از این من اعتقاد خاصی به دروازه بان دارم یعنی اگه تیمم دروازه بان خوبی نداشته باشه فاتحش رو میخونم
باز موجوداتی به نامهای اولیور کان و ایگر کاسیاس من رو به سمت بایرن و رئال سوق میدادن ولی خوب بعد از اومدن عمو آبرامووچ و خرید پیتر چک و در ادامه همون ماکلله و اسین و دروگبا و لمپارد و جو کول و اشلی کول (اینایی که نام میبرم تک تکشون خاطره منحصربه فرد دارم ولی دیگه به دلیل زیغ مکان چیزی نمینویسم) و ... دیگه به جمع شیرها پیوستم
پس اگه زمان هم بخوام بگم غیر رسمی قبل از 2000 و رسما دوروبرای 2005 بود که طرفدار چلسی شدم
بعدشم ما نسل چهارمی ها (به قولی سه و نیم!) دیگه زمان کانتونا، کلایورت و... رو ندیدیم که!
اتفاقاتی که برای بچه های دهه شصتی خاطره هست فقط چندتاش به صورت هاله ای مبهم تو ذهن من مونده:


تازه بچه که نباید تا آخر شب بیدار بمونه فوتبال ببینه(اشاره به دوران کوزت وار زندگی من)
برای همین علاقه من به فوتبال به دوران تلویزیون های سیاه و سفید و گزارشگرای قبل جوادخان نمیرسه
ضمنا با وجود شعار "خدا یکی، تیم باشگاهی مورد علاقه هم یکی"در زندگی من، اون ته مونده های علاقه به زئال و بایرن رو دور ریختم گرچه علاقه به بایرن جای دیگه ای خودش رو نشون داد (که در ادامه بیان میشه)

ابومسلم

گذشت زمانی که از 8 صبح راه میفتادیم طرف ورزشگاه
گذشت اون وقتی که ازمون میپرسیدن حالا که پرسپولیس/استقلال اومده مشهد شما دارید میرید طرفداریه کدوم تیم هستین؟ ما هم میگفتیم مشکی رنگ عشقه!
گذشت اون فینال کابوس وار 84 مقابل صبا
گذشت اون زمانی که تیم بهترین تیم شهرستانی میشد
گذشت اون زمانی که بعد از هر هفته جدول لیگ رو، رو یه تیکه کاغذ جدید آپدیت میکردیم و میذاشتیم زیر شیشه میز و در موردش بحث میکردیم
عنایتی و بادامکی و تیموریان و جباری و نیکبخت و گردان و پترویچ و ثابتی و فضلی و حسینی و و و دیگه تو ابومسلم نیستن
ابومسلمم دیگه ابومسلم نیست پس بیشتر از اینم بحثی نیست!

تیم ملی
آلمان

اون اعتقاد خاص که یادتون نرفته؟! خوب حالا فکر میکنید تیمی رو که دروازه بان دومش به گفته عادل اگه تو هر کشور دیگه ای هم به دنیا میومد فیکس تیم ملی بود، ول میکنم میرم طرفدار امثال برزیل و اسپانیا و ایتالیا و انگلیس میشم؟
حالا شاید میشد به تولدو و بوفون هم توجه کرد ولی آخه آلمان بالاک داشت جنگنده تر از بالاک هم داشتیم مگه؟
بعدشم از همون دوران دیب دمینی(!) امکان نداشت آلمان بازی داشته باشه و سرهنگ یا جواد خیابانی به ماشینی بازی کردن این تیم اشاره ای نکنن
مشکل اینجا بود که این یکی رو سالها نتونستم هضم کنم آخه یعنی چی آلمان ماشینی بازی میکنه؟!
همین خودش علاقه دیگه ای شد به آلمان دوست داشتنی که همیشه جاش اون بالامالاهاس
هر وقت که تو تله تکس آخرین رده بندی فیفا رو میدیدم برزیل با اختلاف اول بود و آلمان دوم جدیدا اسپانیا اومده جای برزیل ولی چیزی که هست اینه که پرچم ژرمنها همیشه بالاس
نمیدونم شاید این نتیجه همون ماشینی بازی کردنه باشه!

[enriquefk2]

استقلال

خاطرم هست تنها 5 یا 6 سالم بود در یک مسافرت بودیم به همراه خانواده دایی و یکی از دوستانم! دختر دایی من بشدت پرسپولیسی بود و دوستم بشدت استقلالی این ها در طول سفر مدام کری می خواندند من هم که هنوز طرفدار تیم خاصی نبودم مثلا دختر داییم می گفت بیا پرسپولیسی شو پرسپولیس اینطوریه فلانه فلانه و از آن طرف دوستم می گفت بیا استقلالی شو استقلال رنگش اینطوریه و آنطوریه و از این کل کل های بچگانه در اواخر این سفر بود که گفتم من دیگه استقلالیم بچه ها و یکطوری دوستم پیروز شد در این نبرد ! دیگه از آن تاریخ بود که رفتم دنبال تیم استقلال بیبیم بازیکن هاش کیا هستند و دیگه تا الان که نردیک 20 سال گذشته عاشقانه با استقلال بزرگ شدم و خط قرمز من محسوب میشه در زمانی که کلاس زبان می رفتم خاطرم هست به خاطر اینکه بعضی بازی ها استقلال همزمان بود با کلاس 3 باز غیبت کردم و اخراج شدم



آ.اس رم

همیشه نام توتی رو می شنیدم و واسم جالب بود تا اینکه بعد از اون بازی رم و تیم ملی که اگه اشتباه نکنم در زمان ایویچ بود و متاسفانه توتی تیم ملی رو به توپ بسته بود خوب کم کم علاقه خاصی بهش پیدا کردم و از آن همان تاریخ به بعد تا امروز رم رو تیم اول خودم می دانم



بارسلونا

به یاد دارم در عصر ون گال بود آن زمان ها همه چیز بیشتر تحت سلطه مادریدی ها بود و حتی از نظر هوادار و چه قدرت تیم خیلی بالاتر از بارسا بودند آن موقع ها صدا سیما خیلی کمتر بازی ها رو پوشش می داد و اولین بار خاطرم هست در بازی بارسا-چلسی در لیگ قهرمان اروپا بود که مربی بارسا ون گال بود و بازی در نیوکمپ بود و من این بازی رو که از بارسا دیدم واقعا کپ کرده بودم اینقدر پاسکاری می کردند و چشم نواز بود که اصلا متحیر مانده بودم ! بعد از ان سعی می کردم نتایج بارسا رو کم و بیش دنبال کنم اما در عصر فرانک ریکارد بود که دیگه واقعا علاقمند شدم و بعد از رم تیم دومم محسوب میشه تا الان



آرسنال

اولین تیمی خارجی که علاقمندش بودم آرسنال بود ! من در یک زمان خاص عاشق مارک اورمارس و دنیس پرکمپ بودم و از این سوی تیم آرسنال رو دوست داشتم و این علاقه تا اواخر حضور تیری آنری و حتی پاتریک ویرا ادامه داشت اما علاقه جدیدی که به رم پیدا کرده بودم و بعد ها بارسا و از جهتی رفتن دنیس برکمپ و اورمارس و بعد ها هانری و پتی ویرا کم کم بی اهمیت شدم نسبت به آرسنال و الان هم حس خاصی دیگه ندارم بهش اما به احترام آرسن ونگر دوست دارم باز نتایج خوبی بگیره



فرانسه

در جام جهانی 98 بود که من یک علاقه نسبی به هلند و عصر پاتریک کلایورت اورمارس و این ها داشتم اما با ظهور زیدان به کل من طرفدار فرانسه شدم و از جام جهانی 98 به بعد همیشه زیدان و فرانسه رو دوست داشتم واقعا دیدن بازی های زیدان سعادتی بود که نصیب نسل ما شد

[Йeda]

پرسپــــولیـــس


اونوقتا فقط 6-7 سال داشتم ..با بابام پای فوتبال میشستم و فکر میکردم خیلی بزرگ شدم یادمه 7 سالم بود که توی مدرسمون یکی از همکلاسی هام که

از نظر درسی رقیب بود و من خیلی ازش متنفر بودم استقلالی بود و از اونجایی که بابام هم طرفدار پرسپولیس بود منم میگفتم پرسپولیسیم و دوس داشتم

ببره که پیش دوستم کم نیارم ولی بعدها دیگه یکم روش حساس شدم...

بارسلونا

از بین فوتبال خارجی هم فقط بارسا و بیشتر به خاطر مسی و اینکه در حال حاضر از رقیبش بدم میاد...



* ولی روی هیچ بازیکنی تعصب ندارم مثلا از دروازه بان استقلال خوشم میاد یاد فوتبالیستا میفتم...

[urumchi]

واقعا دیدن بازی های زیدان سعادتی بود که نصیب نسل ما شد

بشدت باهات موافقم

من وقتي بازي زيدان رو تماشا مي كردم به خودم ميگفتم فوتبال چقدر راحته !!!
در صورتي كه اين زيدان بود فوتبال رو راحت بازي ميكرد

در كل از نظر من زيدان بي نظير به تمام معنا بود

[dourtarin]

از تیم های خارجی
رئال مادرید که دلیل خاصی نداره مثل دوست داشتن
آرسنال به خاطر سبک بازی رونی که داشت بخصوص برکمپ و هانری و اورمارس
اینتر میلان هم همین طور
کلا یه دوره ای طرفدار این تیم ها بودم که سطح بازی بالایی داشتن


تیم های ملی بیشتر دوس داشتم برزیل ببره

[malkemid]

پست های بچه ها رو خوندم...جالب بود خیلی. تشکر از گشاینده تاپیک بخاطر ایده خوبش.

من از سال 94 طرفدار سرسخت برزیل هستم. جام جهانی آمریکا برزیل تیم بسیار خوبی بود و سبک خاص بازی برزیل منو خیلی جذب کرد. واقعا هر تیمی می تونه خیلی خوب باشه، ولی هیچ تیمی نمی تونه برزیل باشه و برزیلی بازی کنه.

سال 95 یه وی اچ اس از ال کلاسیکو دیدم. رئال 5-0 برده بود. زامورانو... از اون موقع عاشق رئال شدم. بعدش هم که قهرمانی سی ال جلوی یوونتوس...

بعد ها بارسلونا رو هم دوست داشتم. خصوصا بارسلونایی که ریوالدو رو داشت رو خیلی زیاد دوست داشتم. مثل اینکه هم پرسپولیسی باشی هم استقلالی! ولی خوب دیگه

تو ایرانی ها میشه گفت پرسپولیس. یادم نیس از کجا ...ولی خیلی وقته که دیگه بازیهاشو دنبال نمی کنم. با احترام به هوادارها، دیدن این بازیها وقت تلف کردنه. تو چندین فصل اخیر فقط فصلی که قطبی بود رو دنبال می کردم چون تیم واقعا در حد خودش خوب بازی می کرد. نه مثل الان.

[razoramona]

ViVA ROMA
از سال 94 عاشق ایتالیا و از سال 98 عاشق رم بودم
هیچ دلیلی هم نداره، تمام هنر فوتبال مال این کشوره

[Soroush-S]

ViVA ROMA
از سال 94 عاشق ایتالیا و از سال 98 عاشق رم بودم
هیچ دلیلی هم نداره، تمام هنر فوتبال مال این کشوره

منم زمانی رم خیلی دوست داشتم - بیشتر زمانی که فابیو کاپلو مربی این تیم بود . البته الانم دوسش دارم

[mehdi_mh71]

پرسپولیس و نفت آبادان از کودکی