.:: رضــا یزدانــی ::.

[amir_91]

امروز داشتم دنبال تاپیک میگشتم که کوروش جان زحمت کشیدن و برش گردوندن

و اما آلبوم جدید: "ساعت فراموشی"

رضا يزداني از آلبوم جديد خود به نام " ساعت فراموشي" خبر داد. اين آلبوم در ادامه آلبوم " ساعت 25 " در تابستان امسال منتشر مي گردد.

اين درحالي است كه تمامي كارهاي مربوط به آلبوم " ساعت فراموشي " به اتمام رسيده است و ملودی‌ها بر عهده یزدانی، بهروز پایگان، میلاد عادل، آرش زمانیان و مازیار احمدپور تنظیم قطعات را انجام داده‌اند و همچنين علی اوجی تهیه‌کنندگی این کار را به عهده دارد.

منبع:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[Kurosh]

موسیقی ما - آلبوم آخر رضا یزدانی خواننده راک کشورمان با عنوان «ساعت25 شب» توسط شرکت تصویر دنیای هنر منتشر شد. این آلبوم دارای 11 قطعه است که تمامی کار آهنگسازی آن بر عهده رضا یزدانی بوده است. برای تنظیم قطعات نیز از بهروز پایگان وند و آرش زمانیان استفاده شده است.

"میعادگاه"، "اتاق یخ زده"، "کوچه ملی"، "ساعت 25 شب"، "حس تاریخ"، "کی فکرشو می کرد"، "پیکان"، "ترسو ترین مسافر"، "هفت شنبه‌های بیمار"، "مشق خواستن" و "داغ" قطعات آلبوم "ساعت 25" هستند که با ترانه‌هایی از یغما گلرویی، آرمین ابراهیمی، پدیده نیشابوری، علی کمارجی نژاد، حمید زاهد زاده، مرتضی امیری و سیاوش میرزایی ساخته شده‌اند.»

+

آلبوم: ساعت 25 شب

آهنگساز و خواننده: رضا يزداني

تنظيم كننده: بهروز پايگان

آهنگ و تنظيم قطعات كوچه ملي و پيكان: فرزين قره‌گزلو

تنظيم قطعه اتاق يخ زده: آرش زمانيان

تنظيم قطعات ترسوترين مسافر و 7شنبه‌هاي بيمار: ميلاد عدل

خواننده ميهمان در ترانه ميعادگاه: حامد بهداد

ترانه‌سرايان:

پديده نيشابوري، مرتض اميري، آرمين ابراهيمي، سياوش ميرزايي، علي كمارجي‌نژاد، حميد زاهدزاده، یغما گلرویی

__________________________________________________ _____________________________

نوازندگان:ر

پيانو، كيبورد و سازهاي الكترونيك: بهروز پايگان

گيتار بيس: آرش زمانيان

گيتار الكتريك: مازيار احمدپور، ميلاد عدل، رضا يزداني

گيتار آكوستيك: رضا يزداني

درامز: محمد خرمي

دف: ياور مراد

همخوان: بهروز پايگان

ضبط، ميكس، مسترينگ و مديرهنري: بهروز پايگان

__________________________________________________ _____________________________

مدير توليد: علي اوجي

مديران اجرايي: رسول ترابي، علي اوجي

تهيه‌كننده: تصوير دنياي هنر

__________________________________________________ _____________________________

با تشكر از كارن همايونفر، فرشادرمضاني، رضا سورتيجي، امير اردهالي، مصطفي رحيمي و يغما گلرويی

دانلود تیزر این آلبوم (پخش تیزر از تصویر دنیای هنر)

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[powerslave]

خیلی خوب! قبل از هر چیز یه مورد رو روشن کنم. این ریویو مال چند ماه پیش هست که من همونجا که بعضی ها میدونن ارسال کردم. کوروش جان گفتن که اینجا بزارمش. به روی چشم. منظورم اینه که شاید الان نظرم یه 2-3 درصدی تغییر کرده باشه ولی کلاً همون هست. اون موقع در جال گوش کردن به آهنگ ها (در حالیکه قبلاً دوبار کل آلبوم رو گوش کرده بودم) نکاتی رو که به ذهنم میرسید نوشتم.


-----------------

1. میعادگاه:
آهنگش نسبتاً شاداب هست. ریتم ساده و سر راستی داره. ایدۀ و موضوعش برام جالب بود. یکم زیادی ساختار پاپ داره ( کوروس - ورس). درام ترک قابل قبولی داره. گیتارها خوب نواخته شدن ولی مینیمال هستن. اون تم اصلیش که هی تکرار میشه در 4:10 به بعد یکم تو ذوقم زد. نسبتاً خوب تموم شد. به عنوان یک آهنگ Opener به گونه ای در نظر گرفته شده بود که شنونده رو نگه داره. سبک این آهنگ یه جورایی راک اند رول هست.

2. اتاق یخ زده:
شروع آهنگ آدم رو یاد موسیقی چند تا فیلم معروف وسترن و .. میندازه. روزی روزگاری در غرب!
پس از مدتی که میگذره متوجه میشی که این کار همچین بی هدف هم نیست! متن ترانه یه جورایی مثل یک سناریوی شخصی برای راوی میمونه. این نظر منه. ساختار فیلم گونۀ جالبی داره که پسندیدم. اون قسمت بین 4:30 تا 4:43 که بیس میاد رو رو خیلی پسندیدم. نکتۀ مثبتی که تو این آهنگ و یکی دو تای دیگه شنیده میشه تکستچر کیبرد هست. با اینکه سوت هاش مود رو تنظیم کرد ولی کلیشه بود.

3. کوچه ملی:
این آهنگ هم یه جورایی داستان شخصی که در خاطرات گیر کرده هست. کراس اور راک هست. ولی یه جاهاییش که 2:08 تموم میشه خیلی شبیه موسیقی فیلم Love Story هست. خوشمان نیامد.

4. ساعت 25 شب:
شروع عالی که تو موسیقی ما کمه. گیتارها تن مناسبی ندارن. (تو قصر) تا اینجا. آمپ خوبی نبود. بعدش یکم مود تغییر میکنه. مو.د قسمت اول جالب بود. وقتی سولوش شروع میشه به جای اینکه ریتم رو سنگین تر کنن تا به اوج برسه، ریتم تقریباً نداریم! عجیبه. بعدش دوباره قسمتهای موسیقی قبلی تکرار میشه با یکم گیتار اضافی. کلام متفاوت هست. این صدای فرشته گونه که توش گذاشتن واقعاً با فضای تیرۀ آهنگ هماهنگ نیست. خوب هم تموم شد ولی از اینکه موقع سولو ها ریتم ساکت تر میشد ناراحت شدم. متنش جالب بود.

5. حس تاریخ:
اینترو پیانو و بیس درام خیلی خوب. یهو حس خوبی ایجاد میکنه با اوج گیریش. دوباره همون نکته. موقع سولوی گیتار تقریباً ریتم ساکته. خیلی خیلی نکته منفی ای هست. سولوی به این خوبی. به راحتی میتونستن یه گیتار ریتم دیستورشن یا حد اقل یه کیبرد زیرش بندازن. درام هم که تقریباً نداره ین قسمتش. متن زیباست. آها این قسمت سولوی دومش که 4:45 شروه میشه خیلی خوب بود. باز میتونست ریتم سنگین تری داشته باشه. ایکاش یکم طولانی تر بود.

6. کی فکرشو میکرد:
یک نکته داره که پائین با *** میگم. دیگه حرفی ندارم. خوشم نیومد. دلیل اینکه خوشم نیومد هم اون نکته هست.

7. پیکان:
اینترو خوب. ورودیه سنگین و ملودیک. آهنگ تا 00:55 چند لایه و راک بود. الان سنتور (یا شایدم سینت باشه) باهاش مخلوط شد. در فرود بعدی گیتار خوب ایفای نقش میکنه. صدای خواننده رو اهنگ قشنگ نشسته. از این حالت تلفیقی و به اصطلاح کراس اوورش که هی میره و میاد خوشم نمیاد. فکر میکنم که متن استعاره به خیلی چیزها میتونه باشه. چند سطح داره. خوب تموم شد.

8. ترسوترین مسافر:
به نظرم شروعش با ادامش اصلاً هماهنگ نیست. از اون گیتار شروعش خوشم نیومد. ادامش بد نیست. میتونست سنگین تر باشه. یا اگه معذورات دارن برای یک گیتار ریتم سنگین، میتونستن بیس رو به صورت غیر منقطع استفاده کنن. این بیس که هی سکوت بین نت هاش داره برای گیتار ریتم دیستورشن هست. گیتار لید خوبه. 2:25 به بعد یه گیتار میوت خوب به آهنگ اضافه میشه. لید به خوبی اوج و فرود داره. بند ها جالب هستن.3:20 سکوتهاش رو نپسندیدم. 4:00 یه اوج 7-8 ثانیه ای داشت که بد نبود. میتونست خیلی بهتر باشه.

9. هفت شنبه های بیمار:
خوب شروع شد. دیگه جا برای شروع آروم نبود. به نظرم میاد ملودی و ریتم اصلیش رو تو یه آهنگ دیگه شنیدم؟؟!! بعضی جاهای آهنگ یه جورایی خالیه. اگه صدای وکال رو برداری، چیز خاصی نداری. 2:22 لید شروع میشه. خوبه. ایکاش یه کیبرد در سطح ناخودآگاه زیر این لید بود. ** اه. 3:50 کیبرد خیلی camel گونه بود. ریتم آخر و Outro آهنگ .... بیش از حد کلیشه هست. ایکاش حد اقل یکم دیستورشن بیشتری داشت. درام خوبه. لید هم خوبه. اونجاش که ساکت میشه گیتار کلین خیلی حال داد.

10. مشق خواستن:

ها ها. خیلی کلاپتون گونه شروع میشه. اینجا هم ** وجود داره. جالبه. بکینگ وکال ها مرد بودن که خیلی با فضای آهنگ جور بود. 2:08 یه ساز داره سولو میاد که شبیه سازهای بادی هست. شاید هم سینت باشه. شاید هم ملوترون. خیلی به جا بود!! تاثیر Jazz و Blues تو این آهنگ کاملاً مشهوده. عالی بود.

11. داغ:
خیلی حبیبب گونه هست این اهنگ. از لحاظ موسیقی. باز هم تاثیر ساز های سنتی. دف. من از این کار خوشم نیومد. تاثیر Adagio in G minor از آلبیونی رو توی لید میشنوم. همون آهنگی که گروه The Doors هم ازش استفاده کرده. بیس لاین آهنگ قابل توجه هست. این دف رو اعصاب داره راه میره. درام رو کم به کار برده! اون لیک کیبرد که هی تکرار میشه منو یاد هیپ هاپ میندازه.


خوب! تموم شد. میتونم بگم جالب توجه بود. هنوز ایده های کاوه رو بیشتر میپسندم. اما این آلبوم نشون داد میتونست بهتر باشه. اون قسمت هاییش که تلفیقی کار کردن به نظرم برای رد شدن از ممیزی هست. اون جاهایی که گفتم ریتم نداره و میتونست داشته باشه هم برای رد شدن از ممیزی هست. احتمالاً ورژن های بهتری از این آهنگ ها رو به صورت اجرای زنده خواهیم شنید.

چند تا نکنه به ذهنم میرسه:

* من زیاد با فریدون فروغی آشنایی ندارم و یا حتی فرهاد. اما به طرز خیلی حال به هم زنی احساس میکنم خواننده قصد تقلید از خوندن این دو رو داشت.

**این ملتورونی که تو آلبوم استفاده میشه از نوادر موسیقی ایرانه!!!! جای تقدیر داره.

*** یکی نیست بگه آخه عزیز دلم، اینجا مگه آمریکای جنوبیه؟ اینجا مگه هووایی یا سواحل کارائیبه؟!!! تو مگه کارلوس سانتانایی؟؟؟!!!!! آخه چرا ریتم آلبوم رو بهم میریزی؟ نکته منفی ای بود. همینجا دو تا چراغش خاموش شد.

خوب نکاتی که به ذهنم میرسید رو به صورت موردی گفتم. از وکال خوشم نیومد. البته تو سه تا آهنگ شماره 4 و 7 و 10 خوب بود. ولی در کل اجرای وکالش رو به هیچ وجه نپسندیدم. موسیقی دارای ایده های خوبی بود. یه جاهایی ایده ها رو سوزونده بودن. یه جاهایی هنوز جای کار داشت. به عنوان یک آلبوم که توی ایران تولید شده، پروداکشن خیلی خوب، تمیز و واضحی داشت که جای تقدیر داره. نکتۀ منفی ای که الان به ذهنم رسید محدودیت در تنظیم های آمپ برای گیتار لید بود. خیلی مشابه هم بودن.

اگه بخوام به سختگیری نمره بدم، باید با دو تا استاندارد نمره بدم:

- با استاندارد کارهای هنرمندان ایرانی (داخلی و خارجی) و نسبت به شاهکار های تکرار نشدنی مثل آلبوم های بزن باران و کویر باور حبیب و آلبوم روزهای ترانه و تردید فرامرز اصلانی: 7.5 از 10. با اندکی ارفاغ.
- با استاندارد هنرمندان خارجی: ممم... چی بگم که ناراحتی به بار نیاد؟؟!! 5 تا 5.5 از 10.

من سه بار و با فاصلۀ چند روز این آلبوم رو گوش کردم. سعی کردم انصاف رو رعایت کنم. شاید خود رضا یزدانی و یا یکی که بهش نزدیکه این رو بخونه. شاید. امیدوارم بیشتر تلاش کنن. و امیدوارم از یک وکالیست حرفه ای استفاده کنه.

[Behsood]

* من زیاد با فریدون فروغی آشنایی ندارم و یا حتی فرهاد. اما به طرز خیلی حال به هم زنی احساس میکنم خواننده قصد تقلید از خوندن این دو رو داشت.

من که فن فرهاد هستم باید بگم بله ...
حس میکنم الهام گرفته است به شدت.
اما نه به طرز حال به هم زن ... !!

بهترین کارش اتاق یخ زده است تو آلبوم آخر ...
یعنی تصویریه اصلا ...

[powerslave]

حال به هم زن نه به خاطر صداش یا اینکه بد میخونه. به خاطر خود عمل تقلید کردن. به هر حال نظر من در اون موقع اونطوری بود.

[Reza Azimy_RW]

به نظر من که فوق العاده میخونه . ولی حیف یه خاطره فوق مخوف از اهنگ اتاق یخ زدش دارم اگه گوش کنم حالم بد میشه !
به خاطر همین میخوامش اهنگو ولی نمیتونم گوش کنم . حسه داغونیه !

[Behsood]

آره این حس رو میشناسم!
یکی از دوستانم وقتی یکی از ترانه های یاس رو میشنوه اینطوری میشه!
دوست داره اما حس خفگی بهش دست میده ... نمیتونه گوش کنه...

[Kurosh]

اتاق یخ‌زده از نوادر روایت در موسیقی ماست ... یه بیمار روحی، یه عاشق رو به جنون، که تمام خشمش رو روی بوم خالی می‌کنه ...
خنده‌ی هیستریکش وقت گفتن آها ! همینه! شد حالا !!
من می‌پرستم این ترانه رو، و وکال خاص و بی‌نظیر رضا رو، که واقعاً عجیب بود برام این جملات از پاور :

امیدوارم از یک وکالیست حرفه ای استفاده کنه...
از وکال خوشم نیومد. البته تو سه تا آهنگ شماره 4 و 7 و 10 خوب بود. ولی در کل اجرای وکالش رو به هیچ وجه نپسندیدم

چون مهم‌ترین شاخصه‌ی رضا، صداشه! صدایی که اوج اعتراض و عصیان رو تو خودش داره ... صدایی که نظیرش تو ایران وجود نداره !!

[Behsood]

اتاق یخ‌زده از نوادر روایت در موسیقی ماست ... یه بیمار روحی، یه عاشق رو به جنون، که تمام خشمش رو روی بوم خالی می‌کنه ...
خنده‌ی هیستریکش وقت گفتن آها ! همینه! شد حالا !!
من می‌پرستم این ترانه رو، و وکال خاص و بی‌نظیر رضا رو، که واقعاً عجیب بود برام این جملات از پاور :

سلام
فقط یه بار میشه تشکر کرد نه؟
حیف شد!!

[powerslave]

خوب آخه برای من جدید نیست. و مجدداً برای من مهمترین شاخصش، صداش نیست. و باز اون تکه هایی که شما روش تاکید داری، به نظر من پوز هستن. نمونش رو با حالت های خیلی طبیعی تر زیاد شنیدم. به نظر من نکتۀ مثبت این آلبوم موسیقی نسبتاً مدرنش هست. اابته در مقایسه با دامبلو دیمبو و گر نه به نوعی موسیقی دهۀ 70 میلادی هست که من خیلی دوسش دارم. در واقع ملوترون هایی که توش به کار رفته.
الان یه نمونه دیگه! اون ویدئویی بود که رادان و یزدانی داشتن وکال رکورد میکردن. انگلیسی! ولی متن کاملاً ایرانی و ترجمه شده! اونی که من دیدم، خیلی بد بود. اول نشسته بودن متن فارسی گفته بودن و بعد ترجمش کرده بودن. البته این تازه اول راهه. بعد از این همه سال دارن یه کارایی میکنن.