صحبت پیرامون مسائل حاشیه ایی مربوط به صدا

[Faraz_sm]

6 جایگزین برای هدفونهای بیتس
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

این شماره 5 خیلی جالبه، چیزیه که من نزدیک 3 سال پیش خریدمش و هنوز همه جا تکرار می شه. یعنی اگر جای هر بیتس مردم یه دونه از این پاناسونیک ارزون قیمت می خریدن الان دنیا جای بهتری برای زندگی بود...

[peaceful1]

چند ماهی بود یادم رفته بود
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
وجود داره
طرز نگاهش جالبه گفتم یادآوری کنم شاید بعضی ها هم دیگه این بلاگ رو دنبال نمیکنند

[ursamajor]

" یکمم در این موارد اظهار نظر کنم روزم مفید تموم شه"

بحث شما، T-Jays و User Major عزیز رو دنبال می کردم در مورد ساند استیج و ایمجنینگ.من در مواردی نظر و سوالاتی مثل User عزیز دارم.
من خودم ساز می زدم و خب با دوستانی رفت و آمد داشتم و در خانواده ای بزرگ شدم که با موزیک زنده و رکورد شده خیلی سر و کار داشتم. صدای خیلی ساز ها رو از تزدیک شنیدم. وسط یکی دو تا استیج نشستم و از رو به روی استیح هم خیلی به موزیک زنده گوش دادم. پای سیستم های های-فای متوسط ( اسپیکر های Bose 901- Cervin Vega ,Mission و Kef با امپ های پایونییر و دنون و ناکامیچی و سورس واینیل( گرامافون) و غیره) هم زیاد موزیک گوش دادم. یه دو سالی هم می شه دارم با هدفون دست و پنجه نرم می کنم.
برای من با این سابقه گوشی، باز هم مفهوم " تصور حایگیری" ساز ها روی استیج وقتی به یه رکورد گوش می دم خیلی ناقص و نافهوم میاد. دلیلش هم طریقه ضبط و میکس صدا ها می دونم. چون برای مثال شما در هیچ حالتی نمی تونید جایی رو روی صحنه یا داخل استودیو ضبط پیدا کنید که اگر اونجا بشینید، مثلا صدای های هت درامز رو از گوش راست بشنوید و صدای اسنیر رو از گوش چپ. این دقیقا چیزیه که وقتی به نصخه رکورد شده هر آهنگی گوش می دیم می شنویم و فکر می کنم طریقه ضبط و میکس 98% موزیک ها هم به همین صورت باشه و برای افزایش زیبایی شنیداری اصوات به این صورت بین دو کانال تقسیم می شن. حالا اگه ما بخواهیم با چشم های بسته به تجسم استیجی که روش موزیک نواخته شده بپردازیم، صد در صد تصویری غیر واقعی و خیالی خواهیم داشت که با هر تجربه و آمادگی گوشی هم به واقعیت شباهتی ندارند. چون یک آهنگ هیچ وقت یک باره و با حضور همه ساز ها در کنار هم ضبط نمی شه.
مستثای حرف بالا رکورد های لایو کار های کلاسیک می تونه باشه که باز هم چون اصوات با دو میکروفون( مانند دو گوش فردی که به موسیقی گوش می ده) ضبط نشده باز هم نظریه بالا رو نقض نمی کنه.
تنها نمونه ای که من بهش برخورد کرد و می شه معیاری برای درک فیزیکی استیج در نظر گرفت کار های دکتر چِسکی ( چُسَکی نخونیدشا) هستند.

با توجه به همه حرفایی که از خودم ساطع کردم، به نظر من وقتی صحبت از ساند استیج یک هدفون می شه باید شعاع اون فضای مجازی کروی ای که شنونده دور خودش حس می کنه مد نظرمون باشه. این همون تفاوتی هست که من بین یک IEM و یک فول سایز زا نظر باز یا کیپ بودن فضا می بینم.

اتفاقا تازه، یک روز مفید براتون شروع شده.

اول اینکه من User Major نیستم بلکه Ursa Major ام. دفعه آخرت باشه ها!

خب تفاوت یک هدفون حرفه ای و یک هدفون عامه پسند رو خودتون میدونید. با اینکه قیمت مشابهی دارن ولی کاملا با هم متفاوتن. از اون طرف همین تفاوت بین موزیک های حرفه ای و عامه پسند وجود داره. پس نمیشه توقع داشت در هر موزیکی و هر سبکی بتونید تمام توان هدفونتون رو مشاهده کنید.
و دیگر اینکه تجربه شنیداری خیلی تاثیر گذاره در درک سونداستیج. البته تجربه واقعی نه، بلکه تجربه شنیدن صدای هدفون های مختلف. چون بعد از شنیدن صدای یک هدفون دیگه، بهتر میتونید هدفون خودتون رو درک کنید. واین باعث پیشرفت مغزتون در درک هدفون میشه.
مثلا برای من وقتی با هدفون موسیقی گوش میدم با اینکه سازها رو از هم تفکیک میکنم و فاصلشون رو درک میکنم و فضای اجرا رو هم تصور میکنم ولی اصلا به نظرم نمیاد که موسیقی داره دور و برم اجرا میشه، بلکه انگار تو بعد چهارم داره اجرا میشه و من دارم میشنومشون (عجب فعلی شد!)
خلاصه بنظرم فقط تجربه لازمه تا بتونید هدفون رو درک کنید.

و این هم نقل قولی از یک دوست:

وقتی شما توی یه سالن خالی نشسته باشید و چهار گوشه سالن چهار نوازنده باشه که هر کدوم سازی دستشون هست

حالا اگه این سالن اندازه یه اتاق دو متر مکعب باشه (یه اتاق خیلی کوچولو) اگر اون نوازنده ها شروع به نواختن بکنن همه صداها طوری شنیده میشه که انگار جلوی صورت شما نوازنده ها قرار گرفتن و به سختی میشه جزییات صداهای سازها رو تشخیص داد

اگر
این سالن خیلی بزرگ باشه نوازنده ها خیلی از هم دور میشن و صداها کمتر باهم قاطی میشن و به راحتی میشه اونا رو از هم تفکیک کرد چون توی محیط گسترده تری درجریان هستن

و
تصور کن همین حالت برای هدفون باشه چون دقیقا هدفون حکم همون سالن رو داره که هرچی Soundstage اون بیشتر باشه یعنی اون سالن بزرگتره چون هدفون دقیقا میخواد صداهایی رو که دقیقا ضبط شده بود بازپخش کنه

پس
هر چه Soundstage بزرگتر باشه راحتتر میشه صداهای هم آهنگ (هم فرکانس اما با دامنه های متفاوت یا برعکس) رو تشخیص داد ولی اگه Soundstage کم باشه باید تلاش و دقت بیشتری صرف تفکیک صداها کرد


در آخر توهمی در کار نیست و یه متغییر واقعی هست و قابل سنجش ولی برند ها اینکار رو انجام نمیدن چون استانداردی برای اون درنظر گرفته نشده که مرجع اون چه مقداری هست و چه مقداری حد کم و حد بالای اونه چون به خیلی چیزا بستگی داره که ممکنه یه هدفون با Soundstage چند سانتی متری حتی با یه افکت ساده دیجیتالی برای یه کاربر Soundstage چند متری بشه و برعکس.

شما هم موفق باشید.

[t-jays]

" یکمم در این موارد اظهار نظر کنم روزم مفید تموم شه"

بحث شما، T-Jays و User Major عزیز رو دنبال می کردم در مورد ساند استیج و ایمجنینگ.من در مواردی نظر و سوالاتی مثل User عزیز دارم.

سلام
فرض کنید با چشمان بسته توی یک اتاق هستید
من میام داخل اتاق و شما رو صدا می کنم شما با همون چشم های بسته میتونید مشخص کنید که من کجا هستم
این به علت توانایی مغز ماست کعه از دو راه متوجه موقغیت حضور من در اتاق میشه:
1.شدت صدایی که به گوش راست و چپ ما میرسه(I)
2.تفاوت زمانی که صدا به دو گوش مختلف میرسه که همون زمان کم رو هم مغز به صورت کامل تشخیص میده
پس با اینکه هر دو گوش شما صدای من رو میشنوه ولی بازم شما میتونید بگید من کجا هستم. حالا فرض کنید من به عنوان یک نوازنده در داخل اتاق باشم. باز هم شما میتونید مکان من رو شناسایی کنید.
حالا اتاق رو اکوستیک میکنم و چندین نوازنده میاریم. شاید کار شما یه کم سختتر بشه ولی بازم میتونید مکان دقیق هر ساز رو مشخص کنید.
البته اینم بگم که توانایی افراد هم با هم متفاوته و محدودیت های خاص خودش رو هم داره.
برای مثال اگر با یک گروه ارکستر توی یک اتاق باشید دیگه مغزتون ارام ارام قدرت تفکیک صدا ها رو از دست میده.
ترکیب ساند استیج و ایمجنینگ میخوان بیان و فضای توی اون اتاق رو برای ما شبیه سازی کنند که بستگی به ست اپتون میتونند تا حدود خوبی موفق باشیند.
برای درک بهتر ساند استیج بهتره از اهنگهای تک نوازنده استفاده کنید و این رو در نظر بگیرید که در اکثریت موارد خواننده دقیقا در مرکز سر شما قرار دارد.
حالا برای اینکه کار سخت نشه بیاین و ترک اول رو دانلود کنید(قدیمیه و احتمال داره شنیده باشید)
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
با یک هدفون معمولی و سپس با یک m50 گوش بدید. دقت کنید که چشمانتون حتما بسته باشه. اگر انگیلیسیتون خوب باشه خود شخص همه ی چیزایی رو که من گفتم رو براتون توضیح میده.
راستی من یک ازمون گرفتم:
برای 5 نفر یک اهنگ تک نوازنده گذاشتم و از همشون خواستم مکان پیانو رو برای من مشخص کنند. همه تقریبا یک سمت و فاصله رو نشون دادند.(چون یک استعدادیه که مادر زادی توی وجود همه هست)
خود من بعضی وقتا که m50 رو بر عکس گذاشتم و روی سرم و نفهمیدم با پخش اهنگ به صورت ناخوداگاه میفهمم که استیج تابیده و بر میدارم و هدفون رو درست میکنم.
موفق باشید.

[kavehj4488]

سلام.
تا جایی که یادم میاد نمره ی Unique Melody Miracle در ریویو جوکر 10 بود اما شده 9.9 ...

(001) Upcoming Reviews

A list of planned reviews, in no particular order

Astrotec AX7
Philips Fidelio S1 and S2
Philips SHE3580
Sennheiser IE6
Sennheiser IE 800

Sensaphonics 3MAX
Sony MDR-7550
Steelseries Flux In-Ear
Steelseries Flux In-Ear Pro
Thermaltake Isurus
UE700
UE Triple.Fi 10
VSonic VSD1
VSonic VSD1S

منتظر ریویو IE800 هستیم.
موفق باشید.

[Faraz_sm]

سلام
فرض کنید با چشمان بسته توی یک اتاق هستید
من میام داخل اتاق و شما رو صدا می کنم شما با همون چشم های بسته میتونید مشخص کنید که من کجا هستم
این به علت توانایی مغز ماست کعه از دو راه متوجه موقغیت حضور من در اتاق میشه:

اتفاقا تازه، یک روز مفید براتون شروع شده.

اول اینکه من User Major نیستم بلکه Ursa Major ام. دفعه آخرت باشه ها!


و این هم نقل قولی از یک دوست:

شاید منظورم رو خوب بیان نکردم. این تفاوتی که شما دارید ازش صحبت می کنید همون ساند استیج هست که درکش کاملا روشنه. من هم می شنومش و می تونم تشخیص بدم سورس اون صدا کجاست و با من چه فاصله ای داره و تفاوت هدفون هام رو هم کاملا حس می کنم...
بحث من نزدیکی شنیده هامون با واقعیت امر یعنی اجرای زنده است، یعنی امجنینگه داستان. یعنی خودت رو روبرو و یا روی استیج بتونی فرض کنی. اونم فقط با شنیدن. در مورد موزیک های تک نوازنده این کار شدنیه. جتی بعضی از کارهای جز که این امر به طرز مخوفی واقعیه جوری که وقتی صدای نفس کشیدن کسی که سکسیفون می زنه رو می شنوی فکر می کنی بغلت واستاده. ولی به محض این که موزیک یکم دستکاری می شه همه این الگو ها به هم می ریزه. صدای کیبرد بین دو تا کانال بازی می کنه( مثلا کیبردیست داره با امپ کیبردش دورت می دوه) یا صدای درامز طوری میکس می شه که انگار کله ات رو روی صندلی درامر گذاشتی. می گم این داستان فرق اجرای زنده و رکورد هست و با خرید هیچ دستگاه گرون قیمتی درمون نمی شه...

Usramajor عزیز من شرمنده....

[ursamajor]

شاید منظورم رو خوب بیان نکردم. این تفاوتی که شما دارید ازش صحبت می کنید همون ساند استیج هست که درکش کاملا روشنه. من هم می شنومش و می تونم تشخیص بدم سورس اون صدا کجاست و با من چه فاصله ای داره و تفاوت هدفون هام رو هم کاملا حس می کنم...
بحث من نزدیکی شنیده هامون با واقعیت امر یعنی اجرای زنده است، یعنی امجنینگه داستان.

؟؟؟ !!!

یعنی خودت رو روبرو و یا روی استیج بتونی فرض کنی. اونم فقط با شنیدن. در مورد موزیک های تک نوازنده این کار شدنیه. جتی بعضی از کارهای جز که این امر به طرز مخوفی واقعیه جوری که وقتی صدای نفس کشیدن کسی که سکسیفون می زنه رو می شنوی فکر می کنی بغلت واستاده. ولی به محض این که موزیک یکم دستکاری می شه همه این الگو ها به هم می ریزه. صدای کیبرد بین دو تا کانال بازی می کنه( مثلا کیبردیست داره با امپ کیبردش دورت می دوه) یا صدای درامز طوری میکس می شه که انگار کله ات رو روی صندلی درامر گذاشتی. می گم این داستان فرق اجرای زنده و رکورد هست و با خرید هیچ دستگاه گرون قیمتی درمون نمی شه...

خب دیگه این همون تفاوت بین آهنگ های عامه پسند با حرفه ای هست. توی آهنگ های عامه پسند هدف باحال بودن آهنگه. مثلا به نظرت باحال نیست که کیبردیست داره با امپ کیبردش دورت می دوه؟
از اون طرف هم توی آهنگ های حرفه ای خبری از این افکتها و ژانگولر بازی ها نیست و اگر هم افکتی استفاده بشه بسیار حساب شده هست تا اون واقعیتی که قراره به گوش ما برسه خراب نشه. مثل سبک های کلاسیک و جاز

Usramajor عزیز من شرمنده....

خواهش میکنم. مهم اینه که دیگه تکرار نمیشه (شوخی کردم)

[jamalu]

سوال 1:
آیا تغییر اساسی در صدایی که گوشمون بهش عادت کرده میتونه باعث درد گرفتن بخشهای داخلی گوش بشه؟ البته اگه ولوم رو بطور تقریبی ثابت فرض کنیم.
تغییر به معنی عوض شدن سورس موسیقی، جنس کلی صدای هدفون (مثلن از بالانس به V) یا تغییر اساسی در سبک موسیقی...

به عبارت دیگه میشه ادعا کرد که گوش به علت عادت نداشتن شروع به درد گرفتن میکنه و این موضوع به تدریج و با گذشت زمان برطرف میشه؟

سوال 2:
آیا بالا بودن فرکانسهای خاصی باعث درد میشه؟ یعنی از درد گرفتن گوش میشه نتیجه گرفت که بیس بالا بوده یا مید یا های؟

[flipp]

سوال 1:
آیا تغییر اساسی در صدایی که گوشمون بهش عادت کرده میتونه باعث درد گرفتن بخشهای داخلی گوش بشه؟ البته اگه ولوم رو بطور تقریبی ثابت فرض کنیم.
تغییر به معنی عوض شدن سورس موسیقی، جنس کلی صدای هدفون (مثلن از بالانس به V) یا تغییر اساسی در سبک موسیقی...

به عبارت دیگه میشه ادعا کرد که گوش به علت عادت نداشتن شروع به درد گرفتن میکنه و این موضوع به تدریج و با گذشت زمان برطرف میشه؟

سوال 2:
آیا بالا بودن فرکانسهای خاصی باعث درد میشه؟ یعنی از درد گرفتن گوش میشه نتیجه گرفت که بیس بالا بوده یا مید یا های؟

همه این موارد به تنهایی نمیتونن باعث آسیب به گوش بشن ولی کم و زیاد شدن بخشی از فرکانس که نسبت به بخش های عمده دیگه اختلاف معناداری داشته باشه، باعث listening fatigue یا خستگی شنیداری (گوش، نوروترنسمیترهای عصبی و مغز) میشه. همچنین فرکانس هایی خیلی پایین و خیلی بالاتر از دامنه شنیداری انسان که از نظر فشار صوتی (دسی بل) در حد نامتعارفی باشند (مثلا بالای 110 دسی بل) میتونن به گوش آسیب برسونن. فرکانس های خیلی بالا مثلا 40 کیلوهرتز و 50 کیلوهرتز به بالا میتونن حساسیت گوش به فرکانس های میانی به بالا (4000 هرتز تا 20 هزار هرتز) رو کاهش بدهند مثل صدای ترمز قطار متر و ...

[pedi_xx]

سلام
فرض کنید با چشمان بسته توی یک اتاق هستید
من میام داخل اتاق و شما رو صدا می کنم شما با همون چشم های بسته میتونید مشخص کنید که من کجا هستم
این به علت توانایی مغز ماست کعه از دو راه متوجه موقغیت حضور من در اتاق میشه:
1.شدت صدایی که به گوش راست و چپ ما میرسه(I)
2.تفاوت زمانی که صدا به دو گوش مختلف میرسه که همون زمان کم رو هم مغز به صورت کامل تشخیص میده
پس با اینکه هر دو گوش شما صدای من رو میشنوه ولی بازم شما میتونید بگید من کجا هستم. حالا فرض کنید من به عنوان یک نوازنده در داخل اتاق باشم. باز هم شما میتونید مکان من رو شناسایی کنید.
حالا اتاق رو اکوستیک میکنم و چندین نوازنده میاریم. شاید کار شما یه کم سختتر بشه ولی بازم میتونید مکان دقیق هر ساز رو مشخص کنید.
البته اینم بگم که توانایی افراد هم با هم متفاوته و محدودیت های خاص خودش رو هم داره.
برای مثال اگر با یک گروه ارکستر توی یک اتاق باشید دیگه مغزتون ارام ارام قدرت تفکیک صدا ها رو از دست میده.
ترکیب ساند استیج و ایمجنینگ میخوان بیان و فضای توی اون اتاق رو برای ما شبیه سازی کنند که بستگی به ست اپتون میتونند تا حدود خوبی موفق باشیند.
برای درک بهتر ساند استیج بهتره از اهنگهای تک نوازنده استفاده کنید و این رو در نظر بگیرید که در اکثریت موارد خواننده دقیقا در مرکز سر شما قرار دارد.
حالا برای اینکه کار سخت نشه بیاین و ترک اول رو دانلود کنید(قدیمیه و احتمال داره شنیده باشید)
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
با یک هدفون معمولی و سپس با یک m50 گوش بدید. دقت کنید که چشمانتون حتما بسته باشه. اگر انگیلیسیتون خوب باشه خود شخص همه ی چیزایی رو که من گفتم رو براتون توضیح میده.
راستی من یک ازمون گرفتم:
برای 5 نفر یک اهنگ تک نوازنده گذاشتم و از همشون خواستم مکان پیانو رو برای من مشخص کنند. همه تقریبا یک سمت و فاصله رو نشون دادند.(چون یک استعدادیه که مادر زادی توی وجود همه هست)
خود من بعضی وقتا که m50 رو بر عکس گذاشتم و روی سرم و نفهمیدم با پخش اهنگ به صورت ناخوداگاه میفهمم که استیج تابیده و بر میدارم و هدفون رو درست میکنم.
موفق باشید.

میشه بازم از اون ترکا معرفی کنین
خیلی باحال بود