خواجوی کرمانی

[Dark Soul]

گفتا تو از کجائی کاشفته می‌نمائی -------------------------------گفتم منم غریبی از شهر آشنائی

گفتا سر چه داری کز سر خبر نداری--------------------------------گفتم بر آستانت دارم سر گدائی

گفتا کدام مرغی کز این مقام خوانی-------------------------------گفتم که خوش نوائی از باغ بینوائی

گفتا ز قید هستی رو مست شو که رستی------------------------گفتم بمی پرستی جستم ز خود رهائی

گفتا جویی نیرزی گر زهد و توبه ورزی-------------------------------گفتم که توبه کردم از زهد و پارسائی

گفتا بدلربائی ما را چگونه دیدی--------------------------------------گفتم چو خرمنی گل در بزم دلربائی

گفتا من آن ترنجم کاندر جهان نگنجم--------------------------------گفتم به از ترنجی لیکن بدست نائی

گفتا چرا چو ذره با مهر عشق بازی-----------------------------------گفتم از آنکه هستم سرگشته‌ئی هوائی

گفتا بگو که خواجو در چشم ما چه بیند------------------------------گفتم حدیث مستان سری بود خدائی

*عاشق این غزلم

[Ahmad]

17 دی روز بزرگداشت خواجوی کرمانی

مجسمه خواجوی کرمانی در کنار دروازه قران شیراز

اگر سرم برود در سر وفای شما
ز سر برون نرود هرگزم هوای شما

بخاک پای شما کانزمان که خاک شوم
هنوز بر نکنم دل ز خاک پای شما

چو مرغ جان من از آشیان هوا گیرد
کند نزول بخاک در سرای شما

در آن زمان که روند از قفای تابوتم
بود مرا دل سرگشته در قفای شما

شوم نشانهٔ تیر قضا بدان اومید
که جان ببازم و حاصل کنم رضای شما

کرا بجای شما در جهان توانم دید
چرا که نیست مرا هیچکس بجای شما

ز بندگی شما صد هزارم آزادیست
که سلطنت کند آنکو بود گدای شما

گرم دعای شما ورد جان بود چه عجب
که هست روز و شب اوراد من دعای شما

کجا سزای شما خدمتی توانم کرد
جز اینکه روی نپیچم ز ناسزای شما

غریب نیست اگر شد ز خویش بیگانه
هر آن غریب که گشستست آشنای شما

اگر بغیر شما می‌کند نظر خواجو
چو آب می شودش دیده از حیای شما