کمکهاي اوليه (اطلاعات جامع)

[sajadhoosein]

رفتن جسمي به داخل گوش، بيني و ....

کودکان، اغلب اشيايي را داخل دهان، چشم، بيني يا گوش خود مي‌کنند. اين اشيا شامل حبوبات، ذرات پلاستيک يا اسباب بازي‌هاي ريز و کوچک است. گاهي اوقات هم به طور اتفاقي حشره يا جسمي منتشره در هوا؛ وارد اين منافذ مي‌شود.

در چنين مواردي توصيه مي‌شود با دقت و خونسردي وارد عمل شويد و با استفاده از راهنمايي هاي زير به آن ها کمک کنيد.

جسم خارجي در گوش

يکي از شايع‌ترين مناطق بدن که مي‌تواند محل ورود اجسام خارجي باشد، گوش است. کودکان علاقه فراواني دارند که با اجسام ريز و کوچک بازي کنند و آن ها را به داخل گوش خود فرو کنند. دانستن برخي نکات مي‌تواند به ما در مواجهه با چنين مواردي کمک کند:

* سعي نکنيد با فرو کردن گوش پاک‌کن، چوب کبريت يا هر چيز ديگري در گوش، جسم خارجي را بيرون آوريد. اين کار خطر هل دادن شي ء به عمق گوش و صدمه زدن به ساختارهاي آسيب‌پذير گوش مياني را افزايش مي‌دهد.

* اگر جسم مورد نظر به خوبي ديده مي‌شود و‌ قابل انعطاف است، مي‌توانيد به راحتي آن را با موچين بگيريد و خيلي آرام بيرون آوريد.

* اگر آن چه در گوش فرو رفته، حشره نيست، سعي کنيد از نيروي جاذبه براي خارج کردن آن استفاده کنيد. براي اين کار سر را به سمت گوشي که جسم در آن فرو رفته، خم کنيد.

* اگر حشره‌اي داخل گوش رفته،‌ سر فرد را به گونه‌اي بچرخانيد که گوش آسيب ديده به سمت بالا قرار گيرد، سپس مقدار کمي روغن معدني يا روغن زيتون داخل گوش بريزيد.

هنگام ريختن روغن، مي‌توان مسير حرکت روغن را با مستقيم کردن مجراي گوش هموارتر ساخت. براي اين کار لاله گوش را به سمت بالا و عقب بکشيد. حشره خفه مي شود و در روغن شناور مي‌ماند.

* از روغن به جز براي خارج کردن حشرات، استفاده نکنيد. در صورتي که هر گونه نشانه‌اي دال بر پارگي گوش مانند درد يا خون‌ريزي يا خروج ترشحاتي از گوش وجود داشت، از اين روش استفاده نکنيد.

* اگر با استفاده از اين روش ها نتوانستيد جسم خارجي را خارج کنيد و کودک همچنان از درد گوش و کاهش شنوايي يا احساس گير کردن چيزي در گوش شکايت داشت، او را به سرعت به پزشک برسانيد.

جسم خارجي در بيني

بيني يکي از موارد شايعي است که احتمال گير افتادن اجسام خارجي در آن وجود دارد. همچنين کودکان علاقه دارند که اجسام و اسباب‌بازي‌� �اي کوچک خود،‌ تيله، حبه قند و... را در بيني خود فرو کنند. اما اگر با چنين مواردي روبرو شديد، چه اقداماتي بايد انجام دهيد:

* به فردي که جسم خارجي داخل بيني‌اش رفته، بگوييد تا بيرون آمدن جسم از بيني‌اش، از طريق دهان نفس بکشد.‌ اين کار از ورود جسم خارجي به ريه‌ها جلوگيري مي‌کند.

* سعي نکنيد جسم خارجي را با گوش پاک کن، چوب کبريت يا هر ابزار ديگري خارج کنيد، زيرا اين کارها موجب مي‌شود جسم خارجي بيشتر به عمق بيني فرو رود.

* اگر جسم خارجي به طور کامل قابل رويت و انعطاف‌پذير است، مي‌توانيد آن را به راحتي با موچين بگيريد و خيلي آرام اقدام به درآوردن آن کنيد.

* براي بيرون راندن جسم خارجي از بيني، به کودک بگوييد آرام فين کند. به او تاکيد کنيد که خيلي محکم يا پي در پي، فين نکند. در بچه‌هاي کوچک که قادر به چنين کاري نيستند، شما مي‌توانيد اين کار را خودتان انجام دهيدو به اين صورت که با يک دست سوراخ باز بيني او را فشار داده و هم‌زمان به آرامي در دهان او يک بار فوت کنيد.

* اگر با اين روش ها جسم از بيني فرد خارج نشد، توصيه مي‌شود به نخستين مرکز درماني مراجعه کنيد.

جسم خارجي در چشم

چشم اغلب خودش آلودگي‌هاي ريزي مانند ذرات غبار را با ترشح اشک و پلک زدن پاک مي‌کند، اما اگر ذره‌اي داخل چشم کودکتان رفته که با اشک ريزش و پلک زدن بيرون نمي‌آيد، بايد به سرعت به چشم پزشک مراجعه کنيد تا خطر آسيب رسيدن به چشم در اثر خاراندن، عفونت يا احيانا مواجهه با مواد شيميايي تا حدود زيادي از بين برود.

اگر آشغالي وارد چشم شما يا کودکتان شده و کسي هم دم دست نيست که کمک‌تان کند، با کمک روش زير سعي کنيد آشغال را با آب تميز از چشم خارج کنيد. فنجان يا ليوان را با آب تميز پر کنيد. لبه اين فنجان يا ليوان را روي استخوان زير حدقه چشم قرار دهيد و بدون اين که چشم را ببنديد، آب را داخل چشم بريزيد(مي توانيد داخل آب پلک بزنيد).

اگر هنوز چشم‌تان درد مي‌کند و قرمز است، با اينکه فکر مي‌کنيد آلودگي از آن خارج شده، چند بار ديگر چشم را بشوييد. اگر جسم خارجي با وجود شستشوي چشم خارج نشد، به پزشک مراجعه کنيد.

تميز کردن چشم ديگران

* براي تميز کردن چشم ديگران و پيش از معاينه چشم،‌ دستان خود را بشوييد و شخص را زير يک چراغ پر نور بنشانيد.

* محل آشغال را در چشم فرد مشخص کنيد. براي معاينه چشم، خيلي آرام پلک تحتاني را پايين بکشيد و به فرد بگوييد تا بالا را نگاه کند. سپس همين کار را با پلک بالا انجام دهيد و اين بار به او بگوييد پايين را نگاه کند.

* اگر به نظر مي‌رسد جسم خارجي در کره چشم فرو رفته، چشم را با يک نرم‌پوش استريل(در صورت امکان با پارچه‌اي تميز) بپوشانيد و سعي نکنيد جسم خارجي را درآوريد، بلکه به نزديک‌ترين مرکز درماني برويد.

* چنانچه جسم خارجي بزرگ است و بستن چشم را با مشکل روبرو مي‌سازد، چشم را با يک فنجان کاغذي پوشانده و با چسب به صورت و پيشاني بچسبانيد و به چشم‌پزشک مراجعه کنيد.

* اگر جسم خارجي روي لايه اشک يا سطح چشم شناور است، سعي کنيد با شستشو يا با دست آن را برداريد. براي اين کار پلک بالا يا پايين را باز نگه داريد و‌ با کمک يک گوش پاک کن تميز و مرطوب يا گوشه يک دستمال تميز، جسم خارجي را درآوريد.

اما اگر قادر نيستيد به راحتي آن را درآوريد، هر دو چشم را با يک پارچه نرم بپوشانيد و به نزديک ‌ترين مرکز درماني مراجعه کنيد.

* اگر موفق شديد جسم خارجي را درآوريد، چشم را با محلول شستشوي چشم و با آب تميز شستشو دهيد.

* در صورت تداوم درد، قرمزي يا مشکل بينايي از اورژانس تقاضاي کمک کنيد.

جسم خارجي در راه هوايي

گاهي جسمي که به طور تصادفي استنشاق مي‌شود، در ناي يا ريه‌ها گير مي‌افتد. اگر اين جسم موجب قطع تنفس شد، براي بيرون راندن آن از روشي به نام "مانور هايمليش"(Heimlich Maneuver) استفاده کنيد و اگر اين روش موثر نبود، از اورژانس تقاضاي کمک کنيد.

مانور هايمليش براي درآوردن جسم از گلوي فردِ در حال خفه شدن است، به اين ترتيب که فرد را از پشت بغل مي کنيم و با مشت کردن دست ها، سريعا به قسمت بالايي شکم او فشار مي آوريم(مانند تصوير بالا).

در برخي از موارد، جسمي که در ناي يا ريه گير افتاده، مانع از تنفس نمي‌شود، اما سلامت فرد را در معرض خطر قرار مي‌دهد، بنابراين اين موضوع را به پزشک اطلاع دهيد.

جسم خارجي در لوله گوارش

گاهي بچه‌ها اشيايي مانند سکه، گيره،‌ دکمه، هسته ميوه و اسباب بازي‌هاي کوچک را مي‌بلعند. اين اشيا بدون هيچ مشکلي از لوله گوارش عبور مي‌کنند، اما گاهي ممکن است گير بيفتند. در صورت بروز علايم و نشانه‌هاي زير از اورژانس تقاضاي کمک کنيد:

• اشکال در بلع

• بيرون دادن و جاري شدن بزاق

• شکم درد يا استفراغ

دکتر سيد حميد حسيني _ بخش تغذیه و سلامت تبیان

[sajadhoosein]

چگونه با سوختگي مقابله کنيم؟

سوختگي هاي ناشي از آتش يا آب جوش بسيار خطرناک است و مي تواند تاثيرات قابل ملاحظه اي را بر پوست و بافت هاي بدن بر جاي گذارد. به دنبال خوردن آب جوش نيز مسير ناي و گلوي فرد مي تواند دچار سوختگي شود و آسيب هاي جدي ببيند.

سوختگي ها چه تاثيراتي بر جاي مي گذارند؟

برخي سوختگي ها که شدت آنها زياد است و مي تواند فرد را با مشکلات عديده اي مواجه کند در پي تماس بدن با مايعات داغ و پرحرارت ايجاد مي شود. عواملي که باعث مي شوند تا اين سوختگي ها بروز کنند به قرار زير است:

*حرارت هاي بسيار شديد مانند شعله هاي آتش، سطوح بسيار داغ، مايعات پرحرارت، گاز

*سوختگي هاي الکتريکي، مانند بي دقتي در سيم کشي هاي داخلي منازل، اتصالات برقي قديمي و فرسوده، عدم فعاليت درست ابزارآلات سيمي و الکتريکي، برق گرفتگي

*سوختگي هاي شيميايي، اسيد ها و مواد قليايي بسيار قوي، استفاده نادرست از مواد شيميايي پاک کننده ، باتري هاي فرسوده و قديمي

چه کساني آسيب مي بينند؟

سوختگي از هر نوعي که باشد، به عنوان دومين عامل *** و مير در بين کودکان محسوب مي شود. سوختگي ممکن است در هر سني بروز کند، اما در بين کودکان و نوجوانان بيشتر شايع است. در اين ميان سوختگي هاي ناشي از مايعات داغ، بيشتر براي نوزاداني که چهاردست و پا راه مي روند و با کنجکاوي فراوان دوست دارند به همه جا سر بکشند و از همه چيز سر در بياورند، شايع است و معمولا با فنجان هاي داغ چاي، رفتن به داخل حمام هاي داغ و ... بروز مي کند.

نشانه هاي سوختگي چيست؟

ممکن است پس از سوختگي نشانه هاي آن ظرف مدت زماني بسيار کوتاه و به صورت مشهود بر روي پوست بدن بروز کند و بسيار دردناک باشد. در سوختگي هاي نه چندان شديد ممکن است پوست فرد به رنگ صورتي، قرمز و يا لکه لکه در بيايد و تاول هاي کوچک و بزرگ نيز ممکن است مشاهده شود. اگر بر ميزان سوختگي افزوده شود، اين عارضه بسيار عميق بروز مي کند، قسمت فوقاني پوست بدن تخريب شده و به رنگ سفيد و سياه در مي آيد و حالت زغالي به خود مي گيرد.

مسئله اي که در اين زمينه بايد به آن توجه داشت اين است که سوختگي هاي بسيار عميق معمولا بدون درد بروز مي کنند زيرا در سوختگي هاي شديد به علت وارد آمدن آسيب به سيستم عصبي، انتقال پيام هاي ناشي از درد مختل مي شود.

سوختگي ها چگونه درمان مي شوند؟

هنگامي که سوختگي خيلي شديد نيست، گرفتن محل سوختگي زير آب سرد و روان به مدت 10 دقيقه و يا شستشو با مواد شيميايي مخصوص سوختگي به مدت 20 دقيقه مي تواند از بروز عوارض ناشي از سوختگي جلوگيري کند. علاوه بر اين، پس از سوختگي، خيلي سريع بايد لباس هاي فرد را از محل سوختگي خارج کرد. پس از اين، به منظور جلوگيري از بروز هر گونه عفونت و يا ورود ميکروب به داخل بدن، بايد محل سوختگي در محفظه هاي پلاستيکي مخصوص و يا مواد استريل نگهداري شود.

سوختگي هاي خفيف و معمولي مي توانند با گازهاي استريل و همچنين مسکن هاي مخصوص درمان شوند. اما در عين حال اگر اين سوختگي ها شدت يابند و يا در ناحيه صورت، دست و يا مفاصل بدن اتفاق بيافتند، بايد خيلي سريع فرد به بيمارستان منتقل شود.

اين طور که آمارهاي رسمي نشان مي دهند، به طور کلي 10 درصد از کل سوختگي هايي که بروز مي کنند، به مراقبت هاي پزشکي و بيمارستاني نياز دارند. اين در حالي است که بيش از 50 درصد سوختگي هاي بدن، بسيار شديد هستند و شانس زنده ماندن فرد بسيار کم است.

سوختگي هاي عميق و شديد به درمان هاي طولاني مدت و مراقبت هاي ويژه نيازمند است که در برخي مواقع مي تواند شامل پيوند پوست و يا درمان هاي ديگر براي جلوگيري از کشيدگي پوست و همچنين درمان هاي رواني شود.

ايمني بيشتر

شما مي توانيد با امن کردن منزل خود از بروز هر گونه آتش سوزي و سوختگي جلوگيري کنيد. براي مثال، نصب دستگاه هاي شناسايي محل سوختگي در منزل، بازديد سيم کشي ها و خارج کردن مواد شيميايي خطرناک مي تواند تا حد زيادي از بروز هر گونه سوختگي و عوارض ناشي از آن در شما جلوگيري کند.

هموطن آنلاين- سيد ميثم لطفي

[sajadhoosein]

دقت در اهدای خون

قبل از مراجعه برای اهدای خون این نکات را رعایت کنید:

• شب را خوب بخوابید.

• صبحانه یا ناهار کافی بخورید.

• برای جایگزینی مایعی که با اهدای خون از بدنتان خارج می‌شود، مایعات اضافی بنوشید. در عین حال از خوردن نوشیدنی‌هایی مانند چای، قهوه و نوشابه‌های کافئین‌دار که مدر هستند، پرهیز کنید.

• غذاهای غنی از آهن مانند گوشت قرمز، مرغ ، ماهی و جگر بخورید. لوبیا، غلات غنی‌شده با آهن، آجیل و برگه میوه ها مثل کشمش و آلو نیز مناسب هستند.

• از غذاهای چرب اجتناب کنید، زیرا چربی‌های وارد شده به خون ممکن است نتیجه آزمایش‌هایی را که از لحاظ بیماری‌های عفونی بر روی خون انجام می‌شود، تحت تاثیر قرار دهند و در صورت عدم امکان انجام این آزمایش‌ها، ممکن است خون اهدایی دور ریخته شود.

• روز قبل از اهدای خون لباسی بپوشید که آستین آن را بتوان را به راحتی بالای آرنج جمع کرد.

• پس از اهدای خون مایعات کافی بنوشید و به مدت پنج ساعت از فعالیت جسمی شدید اجتناب کنید.

چه افرادی نباید خون بدهند؟

افرادی که دچار بیماری خونی، عفونت یا سایر مشکلات پزشکی وخیم هستند، برای اهدای خون مناسب نیستند.

اما آیا اهداکنندگان سالم همیشه می‌توانند خون بدهند؟

نه لزوما.

در وضعیت‌های زیر، حتی یک فرد سالم بهتر است خون اهدا نکند:

جراحی یا عمل دندان پزشکی اخیر.

سفر اخیر به کشورهای خارجی یا واکسیناسیون اخیر.

ناخوشی اخیر.

خال کوبی ،الکترولیز (سوزاندن موهای زائد)، سوراخ کردن گوش یا سایر نقاط بدن اخیر.

میزان کم آهن خون.

وزن کمتر از 50 کیلوگرم یا در کل کم ‌وزن بودن.

زنانی که به کودک خود شیر مادر می‌دهند.

بالا بودن گذرای فشار خون یا بی‌نظمی ضربان قلب.

بخش تغذیه و سلامت تبیان

[sajadhoosein]

درباره بیهوشی بیشتر بدانیم

بیهوشی و بی حسی ، نداشتن احساس درد هنگام جراحی یا موقع تشخیص بیماری های دردناك است كه معمولاً به وسیله داروهای مختلف ایجاد می شود .

بیهوشی عمومی برای جراحیهای بزرگ به كار می رود . معمولاً قبل از شروع آن به بیمار پیش دارو داده می شود تا آرام بگیرد و به خواب رود . در اتاق عمل ، پزشك متخصص بیهوشی از روش داخل وریدی یا استنشاقی برای بیهوش نمودن بیمار استفاده می كند .

در این روش ، نخست داروهای بیهوشی از راه لوله ی باریكی به نام "انژیوكت " كه در سیاهرگی در بازو یا دست قرار داده شده است، به جریان خون تزریق می شود .

در شیوه استنشاقی ، بیمار گاز بیهوش كننده را از طریق ماسك صورت تنفس می كند و ریه ها گاز بیهوشی را به جریان خون منتقل می كنند .

پس از القای بیهوشی ، برقراری تنفس معمولاً به وسیله لوله ای كه به آرامی از راه دهان به نای وارد می شود صورت می پذیرد .

در لحظات ابتدایی دریافت دارو یا گاز بیهوشی ، صداها بلندتر شنیده می شود و به تدریج با افزایش مقدار داروی بیهوشی در مغز ، سرگیجه ، خواب آلودگی و بلافاصله بیهوشی كامل حادث می شود.

در مدت جراحی ، متخصص بیهوشی ممكن است داروها را تجدید كند یا داروهای دیگری برای ادامه بیهوشی و بی دردی به بیمار بدهد .

در حین بیهوشی فعالیت های بدن كـُند می شود و تنفس در دستگاه بیهوشی برقرار می شود. بجزعمق بیهوشی ، ضربان قلب، دمای بدن و فشارخون كه علائم حیاتی هستند توسط متخصص بیهوشی به طور مداوم ، تا وقتی كه جراحی به اتمام برسد ، بررسی می شود .

در بی حسی موضعی ، متخصص بیهوشی ، داروی بی حسی را به موضع مناسب تزریق می نماید . البته این داروها به صورت پماد، كرم ، قطره یا اسپری نیز وجود دارند كه در موارد لازم استفاده می شوند .

در بی حسی منطقه ای داروی بی حس كننده ، یا در اطراف مایع نخاع كمری تزریق می شود كه در این حالت بسته به وضعیت بیمار تمام نیمه ی پایین بدن یا فقط یك طرف بدن بی حس می شود ؛ یا این كه دارو در فضای مجاور پوشش طناب عصبی تزریق می شود ، در این حالت پیام درد از نیمه ی پایینی بدن ارسال نمی شود ولی در عین حال بیمار می تواند حركت نماید . در بی حسی موضعی و منطقه ای معمولاً داروی آرام بخشی نیز به بیمار داده می شود .

آماده شدن برای بیهوشی همیشه مستلزم انجام دادن آزمایش هایی ویژه با توجه به سن و جنس بیمار و همچنین مصاحبه پیش از بیهوشی است . بیمار معمولاً روز قبل از عمل با متخصص بیهوشی خود ملاقات می كند و می تواند حتی درباره انتخاب داروی بیهوشی یا بی حسی خود با او مشورت نماید . پزشك درباره بیماری های جسمی حاد یا مزمن مثل سرماخوردگی یا بیماری قلبی و دیابت ، داروهایی كه بیمار مصرف می نماید ، حساسیت ها، سابقه بیهوشی و مصرف الكل ، سیگار یا مواد مخدر سؤال می كند ، آنچه كه فرد به گروه پزشكی می گوید محرمانه است و برای سلامتی بیمار لازم است پس باید صادقانه جواب داده شود.

بیمار باید پیش از مراجعه به بیمارستان برای عمل جراحی دقت كند كه اشیاء گران قیمت را در منزل بگذارد. برای عینك ، لنز یا دندان مصنوعی خود قاب همراه داشته باشد و قبل از رفتن به اطاق عمل آنها را خارج نماید . همچنین به دستور ننوشیدن و نخوردن یا نكشیدن چیزی در مدتی مشخص ، معمولاً 10 ساعت پیش از عمل جراحی ، حتماً عمل كند . در غیر این صورت ممكن است با استفراغ درهنگام عمل یا بعد از آن به علت ورود غذا یا مایعات هضم نشده به ریه ها دچار خفگی شود . پس از انجام جراحی ، بیمار به بخش هوش آوری یا "ریكاوری" برده می شود و آنجا تا زمانی كه اثر داروهای بیهوشی برطرف شود می ماند .

شنوایی معمولاً نخستین حسی است كه بر می گردد . متخصص بیهوشی در این بخش نیز علائم حیاتی و مراحل به هوش آمدن بیمار را تحت نظر دارد . بیمار ممكن است در این مدت دچار عوارض جانبی ناشی از بیهوشی شود، تهوع ، تشنگی ، لرز، نفخ ، گلو درد ا زعوارض بیهوشی عمومی ، و بی حسی و مورمور شدن، تهوع و درد پشت از عوارض بی حسی منطقه ای یا موضعی است .

بیمار پس از خروج از بخش ریكاوری ، به بخش مربوطه خود فرستاده می شود. اگر قرار است همان روز به خانه بازگردد اعمالی وجود دارند كه باید برای احتیاط دست كم تا 24 ساعت از آنها خودداری نماید . رانندگی ، كار با ماشین آلات ، گرفتن تصمیم های مهم ، مصرف دارو بدون مشورت با پزشك و مصرف الكل از جمله ی این اعمال هستند . بیمار می تواند در صورت بروز نگرانی یا داشتن هر سؤال با بیمارستان یا پزشك خود تماس بگیرد .

بخش تغذیه و سلامت تبیان

[sajadhoosein]

مراقبت از زخم

منظور ازمراقبت از زخمها ، كمك به بهبودی آنها و جلوگیری از ایجاد زخمهای جدید است.

به طور كلی زخمها به دو گروه حاد و مزمن تقسیم می شوند . بریدگیها، سوختگیها، خراشیدگی ها و برش های جراحی ازجمله زخمهای حاد هستند . زخمهای مزمن بر خلاف نوع حاد به مرور زمان ایجاد می شوند ومعمولاً بهبودی آنها مدتی طول می كشد .

از نمونه ی این زخمها می توان به زخم بستر و زخم پا در افراد مبتلا به دیابت اشاره كرد .

بهبود زخم فرآیند حیرت آوری است . گذشت زمان می تواند همه ی زخمها را بویژه با كمی مراقبت شفا دهد . بهترین حالت برای ترمیم زخم زمانی است كه محیط آن مرطوب ، تمیز و مغذی باشد . یعنی این كه جریان خون در محل زخم برقرار باشد تا اكسیژن و مواد غذایی كافی در محیط زخم به رشد سلولهای جدید كمك كند، مراقبت خوب از زخمها ایجاد شرایط یاد شده را میسر می سازد و مراقبت نامناسب از زخم ، به ویژه در سالمندان و افرادی كه مجبورند مدتها دربستر بمانند، به زخمهای ناشی از فشار یا اصطلاحاً زخم بستر منجر می شود .

این زخمها وقتی ایجاد می شوند كه فشار ممتد بر پوست ، خون رسانی به آن و بافتهای زیرین را مختل كند . ممكن است در ابتدا بافت زیر پوست دچار آسیب شود كه دراین صورت زخم قابل رؤیت نیست .

محلهای شایع زخم بستر شامل پاشنه ، قوزك پا ، مفصل ران ، قاعده مهره ها، آرنج وكتف است .

به جز فشار حاصل از وزن بدن بر روی زخم كه به ایجاد زخم بستر كمك می كند ، ساییدن لباس یا ملحفه بر بدن و رطوبت ناشی از تعریق یا ادرار و مدفوع ، در مواردی كه كنترل مثانه و روده از دست رفته اند نیز موجب آسیب پذیری پوست می شود.

زخمهای ناشی از فشار می توانند بسیار خطرناك باشند و ممكن است تا اعماق بافتها حتی تا استخوان انتشار یابند . این زخمها به آسانی عفونی می شوند .

پیشگیری

با چند اقدام ساده می توان از بروز زخم بستر پیشگیری كرد: به نواحی قرمز شده پوست خود دست نزنید . حداقل هر دو ساعت یكبار، و اگر در صندلی چرخدار هستید هر 15 دقیقه یك بار موقعیت خود را تغییر دهید. ملحفه ها را تمیز نگه دارید و در صورت امكان از تشك مواج و بالش مخصوص استفاده كنید.

دربرخی افراد كه گردش خون درپاهای آنها كم است ممكن است حتی یك ترك كوچك در پوست باعث ایجاد زخم شود . دراین موارد برای بهبود زخم ، پاهای خود را هنگام نشستن و خواب بالا نگه دارید. به طور منظم راه بروید و از ایستادن طولانی بپرهیزید و در صورت استفاده از باند از نوع قابل ارتجاع آن برای افزایش جریان خون استفاده كنید .

در مجموع بهبود زخم درچند مرحله صورت می پذیرد . در مراحل مختلف می توان از پانسمانهای متفاوت استفاده كرد . انواع متداول پانسمانهای اولیه ، شامل پانسمان نچسب مانند گاز وازلینه ، پانسمان نیمه تراوا و چسب زخم بندی است. باند وباند الاستیك ( ارتجاعی ) در گروه پانسمانهای ثانویه هستند.

از راههای دیگری كه به بهبود زخم كمك می كنند تغذیه مناسب، حمام كردن صحیح ، داروها و ورزش است .

تغذیه صحیح به علت فراهم كردن مایعات ، پروتئین ، ویتامین و املاح اضافی مورد نیاز در روند ترمیم ، به بهبود زخم كمك می كند .

همچنین از پزشك یا پرستار خود در مورد زمان و مدت حمام كردن سؤال كنید . دقت كنید كه به هنگام حمام ، پانسمان زخم شما خیس نشود .

ازآنجا كه حركت در بهبود زخمهای پس از جراحی به بدن شما كمك می كنند از پزشك خود درباره این كه چه فعالیت هایی برای شما مفید است ، از چه فعالیت هایی باید پرهیز كنید و زمان از سرگیری فعالیت های عادی سؤال كنید .

شما نقش مهمی در مراقبت از زخم خود حتی در منزل دارید ، سعی كنید ضمن رعایت نظافت و دستورالعمل ها بردبار باشید . به خاطر داشته باشید كه بهبودی زخم مدتی طول می كشد.

بخش تغذیه و سلامت تبیان

[sajadhoosein]

پوست من، چگونه شاداب می‌ماند؟

روشنایی زندگی ما،
گرمی روزهای ما،

منبع انرژی برای تمام موجودات زنده،

«آفتاب»

شنیدن اسم آن هم به دلمان گرمی و نشاط می‌بخشد... اما

این فقط یك روی سكه است؛ اشعه ماورای بنفش آفتاب می‌تواند آسیب‌های جبران ناپذیری به پوست ما وارد كند.

آیا می‌دانید:

نور آفتاب از چه اجزایی تشكیل شده است؟

اشعه ماورای بنفش چیست و چه تأثیری بر پوست ما دارد؟

بدن مادر برابر اشعه‌ی خورشید چگونه از خود دفاع می‌كند؟

ما برای محافظت از پوستمان چه باید بكنیم؟

كرم‌های ضد آفتاب چه تأثیری بر پوست ما دارند؟

نور خورشید، حاوی طیفی گسترده از اشعه‌های مرئی و نامرئی است. بخشی از اشعه‌ی نامرئی آفتاب، طیف ماوراء بنفش یا
UN است كه طول موجی كوتاه‌تر از طول موج نورمرئی داشته و همه‌ی ضررهایی كه نور آفتاب به پوست ما می‌زند هم زیر سر همین اشعه است.UV خود به دو قسمتUVA و UVB تقسیم می‌شود. این دو نوع اشعه هستند كه باعث برنزه شدن پوست و‌ آفتاب‌سوختگی می‌شوند و میزان آن‌ها در فصل تابستان، در ارتفاعات و در مناطق استوایی بیشتر است. بادو انعكاس نور خورشید از روی آب یا برف هم باعث می‌شود كه میزان اشعه‌ای كه به پوست ما می‌رسد بیشتر باشد.

اما آیا فكر می‌كنید كه در هوای ابری دچار آفتاب‌سوختگی نمی‌شوید؟ نه! ابرها نمی‌توانند جلوی عبور همه‌ی اشعه‌ی ماورای بنفش را بگیرند و بنابراین حتی در هوای ابری هم شما باید مراقب پوست خود باشید.

اثر نور آفتاب بر پوست ماقرار گرفتن در معرض آفتاب، مثل هر چیز دیگر، اگر به حد تعادل باشد، نه تنها ضرری ندارد بلكه سودمند است. اشعه

UV باعث ساخته شدن ویتامینD در پوست، از بین رفتن میكروب‌ها و حتی تأثیر روانی مثبت بر ما می‌باشد. اما اگر میزان‌ آفتابی كه به پوست می‌رسد از حد تعادل ***** كند، اثرات زیانبار نور خورشید آغاز می‌شوند:

1- اثر فوری: نور خورشید باعث قرمزی پوست می‌شود. این اثر می‌تواند ظرف چند دقیقه بروز كند.

2- اثر تأخیری: كه همان آفتاب‌سوختگی است و بعد از4-3 ساعت قرار گیری در معرض آفتاب ایجاد می‌شود.

بعد از گذشت 3-2 روز پوست حالت پوسته پوسته پیدا می‌كند و لایه‌ی فوقانی آن ضخیم می‌شود.

3- اثر دراز‌مدت: ایجاد كك و مك و علایم زودرس پیری و همچنین افزایش خطر سرطان پوست، اثراتی هستند كه در افرادی كه پوستشان به مدت طولانی در معرض آفتاب قرار دارد ایجاد می‌شوند.

دفاع پوست ما در برابر آفتاباولین سد دفاعی بدن ما در برابر اثرات زیانبار اشعه ماورای بنفش، خود پوست است. پوست تمام سطح بدن را پوشانده و اعضای داخلی ما را از عوامل مخرب محیطی حفظ می‌كند.

پوست، از دو لایه ساخته شده است:

1- اپیدرم كه خارجی‌ترین لایه‌ی محافظ پوست را تشكیل می‌دهد.

2- درم كه در زیر اپیدرم قرار گرفته و دارای بافت همبند، رگ‌های خونی، اعصاب و فولیكول‌های مو، غدد عرق و غدد چربی است.

زمانی كه اشعه ماورای بنفش به پوست می‌رسد، پوست سازمان‌های دفاعی خود را به كار می‌اندازد. اولین كار، ضخیم‌سازی لایه‌ی شاخی پوست است كه در نتیجه‌ی آن اشعه ماورای بنفش كمتری به نقاط عمقی پوست نفوذ می‌كند.

بعد از این عمل، پوست شروع به ساختن رنگدانه‌ای به نام «ملانین» می‌كندكه همان عامل برنزه شدن است.

این رنگدانه، تا حدی اشعه ماورای بنفش را جذب كرده و از نفوذ آن به پوست جلوگیری می‌‌نماید.

قدم سوم، خود ترمیمی پوست است. هر شب، پوست شروع به ترمیم سلول‌هایی می‌كند كه
DNA آنها در اثر مواجهه با آفتاب خراب شده‌اند. اما اگر تعداد این سلول‌های آسیب دیده زیاد باشد، سیستم ایمنی پوست نمی‌تواند از پس آنها بربیاید و در نتیجه بعد از مدتی ضایعات سرطانی و پیش سرطانی در پوست ایجاد می‌شوند.باید بخاطر داشت كه دفاع طبیعی افراد مختلف نسبت به نور آفتاب متفاوت است. اگر شما پوست حساسی دارید كه بلافاصله در برابر آفتاب، قرمز می‌شود، باید خیلی بیشتر مراقب باشید. اگر سن شما زیر 12 سال است و اگر در ساعات گرم روز یعنی از ساعت 11 تا 3 بعد از ظهر كه اشعه


UV بیشترین شدت را دارد، زیر نور آفتاب هستید، باید حتماً به كمك پوستتان بشتابید.

چطور؟

راه‌های محافظت از پوست

اگر تمام روز را در خانه می‌گذرانید، محافظت طبیعی پوست برای شما كافی خواهد بود. اما دفاع طبیعی بدن نمی‌تواند در برابر آفتاب كنار ساحل، هنگام پیاده روی در یك ظهر داغ و یا هنگام كوهنوردی یا اسكی چندان از پوست شما محافظت كند.

پس شما باید به خاطر داشته باشید:

ضد آفتاب + كلاه و عینك آفتابی + لباس پوشیده و مناسب = محافظت در برابر آفتاب


كرم‌های ضد آفتاب
روی تمام كرم‌های ضد آفتاب این عددها را می‌بینید:SPF 10 25 40 یا ...

SPF مخفف عبارتSun Protection Factorاست و میزان توانایی دارو برای محافظت از پوست شما را نشان می‌دهد.SPFهای بالای 15 اغلب محافظت خوبی برابر نور آفتاب ایجاد می‌كنند.اما باید دقت داشته باشید كه برای هر فردیSPF مناسب بستگی به نوع پوست، میزانی از كرم كه هر بار استفاده می‌شود وشكل ضد آفتاب (لوسیون، كرم و...) دارد، بنابراین بهتر است برای انتخاب ضد آفتاب با پزشك مشورت كنید.

[sajadhoosein]

علائم و نشانه هاي زهرآگين شدن و سرعت تظاهر به آنها به عوامل زير بستگي دارد :

1- اندازه مار 2- محل , تعداد و عمق گزيدگي 3- مقدار زهر تزريق شده
4- حساسيت فردي نسبت به زهر 5- سن و وزن مصدوم 6- سلامتي عمومي عضو
7- نوع و تعداد ميكروارگانيسم موجود در حفره دهاني مار

در بررسي بيمار , ابتدا به دنبال اثرات دو دندان روي پوست مصدوم بگرديد . البته ممكن است فقط يكي از دندان ها در پوست فرو رفته باشد .گاه نيز يكي از دندان هاي مار در حمله به هدف قبلي شكسته است . اين نيز ممكن است كه مار در مرحله پوست اندازي بوده , وبيشتر از دو دندان داشته باشد .
كمكهاي اوليه
در ابتدا پس از ارزيابي محل حادثه و استفاده از لباس و كفش مناسب جهت جلوگيري از مارگزيدگي , مصدوم را از محل حادثه دور كنيد . ( البته در صورت عدم وجود خطر , بي حركت نگه داشتن مصدوم در اوليت قرار دارد ) .
اكثر گزيدگي ها در ناحيه دست و پاها اتفاق مي افتد . بنابراين توصيه مي شود ( در مورد مارهايي كه سم آنها از طريق اختلال در عملكرد دستگاه عصبي عمل مي كند , مانند مار كبري و مار مرجاني ) با استفاده از پارچه يا باندي كه حدود 4 تا 5 سانتي متر عرض داشته باشد , بالا و پايين محل گزيدگي را ببنديد , كه البته اين كار بايد با رعايت اصول انجام شود . باند يا پارچه را طوري ببنديد كه يك انگشت براحتي از زير آن عبور كند و مانع مصدود شدن خون سرخرگي نشود .
توجه : در صورتي كه محل گزش در نزديكي مفاصل است , از قرار دادن نوار در دو سمت مفصل خودداري كنيد و نوار مورد نظر را فقط در بالاي زخم ( سمتي كه به تنه مصدوم نزديك تر است ) ببنديد .
انتهاي زخمي را پايين تر يا هم سطح قلب قرار دهيد . زيور آلات , ساعت يا لباس هاي تنگ را از اندام گزيده شده خارج كنيد .
استفاده از دستگاه پمپ مكنده ي مخصوص در 30 دقيقه اول مارگزيدگي توصيه مي شود . در صورتي كه پس از 5 تا 10 دقيقه بعد از گزيدگي به بيمار رسيديد , توسط ساكشن كردن مي توانيد 25-50% زهر را خارج كنيد . در صورت در اختيار داشتن محلول آنتي سپتيك يا صابون سطح زخم را با آن شستشو دهيد .

شكلبالا : دستگاه پمپ مكنده مخصوص

در نقطه گزيدگي و درست با همان عمقي كه نيش مار فرو رفته است ( معمولاً خيلي سطحي و حدود 4 ميلي متر ) يك برش خطي بدهيد . هيچ گاه روي ناحيه را برش ضربدري ندهيد زيرا اين كار ريسك بريده شدن اعصاب و عروق خوني را افزايش مي دهد .
زخم بايد حدود 20 دقيقه ساكشن شود . در صورتي كه نجات دهنده خود زخم بازي در دهان يا اطراف دهان داشته باشد , بايد از اين كار اجتناب نمايد . مايع زخم كه توسط ساكشن دهاني خارج مي گردد , بايد مرتباً دور ريخته شود . با اين حال اگر احتملاً بلعيده شد , جاي نگراني نيست , زيرا زهر در معده بي اثر مي شود .
در صورت امكان اطلاعات صحيحي در مورد شكل مار به دست آوريد . هرگز به بيمار اجازه ندهيد كه راه برود . مصدوم را سريعاً به مراكز درماني منتقل كنيد .
نكته : استفاده از كمپرس سرد در مار گزيدگي ممنوع است .
نكته : سم بعضي از مارها ( مثل ماركبرا و مار مرجاني ) بر روي سيستم عصبي اثر مي گذارد و با فلج كردن عضلات تنفسي باعث خفگي و مرگ فرد مي گردد . ارايه ي كمك هاي اوليه مناسب , به ويژه انجام تنفس مصنوعي ( احياي قلبي – ريوي ) در نجات زندگي اين افراد از اهميت خاصي برخوردار است .
توجه : چون مارگزيدگي در هر كشور و ناحيه با مارهاي خاص آن منطقه جغرافيايي اتفاق مي افتد , براي اطلاع صحيح از انواع مارهاي موجود در منطقه و نحوه ارايه ي كمك هاي اوليه بهتر است با مسئولين مربوطه مثل مقامات سازمانهاي بهداشتي , سازمان دامپزشكي , سازمان مراتع و جنگلباني و ... تماس بگيريد و اطلاعات لازم را از آنها جويا شويد .
توجه داشته باشيد كه بهترين كمك در اين مواقع رساندن مصدوم به مراكز درماني مي باشد .

[sajadhoosein]

مسموميتهاي تزريقي

عقرب گزيدگي
عقرب ها (Scorpion) وابسته به عنكبوتيان هستند . در دنيا گونه هاي متعددي عقرب وجود دارد كه تنها تعدادي محدود براي انسان خطر ناك هستند .عقرب بيشتر در آب هواي گرم و شب ها فعال هستند و به اين علت رعايت نكات ايمني در مورد جلوگيري ار عقرب گزيدگي به خصوص در مناطق گرمسيري و به هنگام تاريكي هوا اهميت دارد . (مثل پوشيدن جوراب ، شلوار و كفش مناسب ، تكان دادن كفش و لباس قبل از پوشيدن و غيره )
سم يكنوع عقرب به نام سنتروروئيد اسكالپچراتوس (Centruroides Sculpturatus) شديداً كشنده است (عقزب كوچك و زرد رنگ با يك توبركول كوچك روي پشت , و به طول 2.5 تا 7.5 سانتي متر , كه به آن عقرب جرار نيز گفته مي شود ) .
نكته : خطرناك ترين عقرب در ايران عقربي است به نام گارديم كه محل زيست آن خوزستان است .
علايم و نشانه ها
پس از چند دقيقه از گزش عقرب كه عموماً در اندام ( دست و پا ) اتفاق مي افتد علايم زير مشاهده مي شود:
· درد , تاول , قرمزي , تورم
با گذشت چند ساعت از گزش ، ممكن است علايم زير در فرد مشاهده شود :
· تند شدن نبض
· بالا رفتن فشار خون
· سرگيجه ، حالت تهوع و استفراغ
· بي اختياري ادرار و مدفوع
· تنگي نفس
· تشنج
· افزايش ترشح بزاق
عقرب گزيدگي اغلب خطر ناك نيست و تنها باعث بروز علايم و نشانه ها موضعي در محل گزش مي گردد. با اين وجود بايد كمك هاي اوليه ضروري را براي مصدومين انجام داد و خطر ناك بودن يا نبودن عقرب و شدت مسموميت را به كادر درماني و پزشك واگذار كرد .
كمك هاي اوليه
· ارزيابي صحنه حادثه ، دور كردن يا پرهيز از خطر ، در خواست كمك در صورت لزوم
· ارزيابي اوليه مصدوم و انجام مراحل ABC و ديگر كمك هاي اوليه ضروري در صورت لزوم
· بي حركت نگه داشتن مصدوم و ثابت نگه داشتن عضو گزيده شده
· كمپرس سرد ( نكته از گذاشتن يخ به صورت مستقيم بر روي اندام خود داري كنيد . )
· استفاده از دستگاه مكنده مخصوص جهت خارج كردن سم ( در صورت عدم وجود دستگاه مكنده مخصوص , استفاده از ساكشن و يا مكيدن محل گزش توسط دهان مي باشد ).
· انتقال سريع به مركز درماني
در برخي موارد و در صورت شديد بودن مسموميت در مراكز درماني از پادزهر سم عقرب براي خنثي سازي سم و درمان فرد استفاده مي شود .البته اين كار بايد با دستور پزشك و تحت نظارت مستقيم او انجام شود .
در مورد بريدن و مكيدن محل زخم با دهان توافق نظر وجود ندارد . بعضي صاحب نظران با اين كار مخالف هستند و عده اي استفاده از اين روش را مجاز مي دانند .
در برخي از كتب بستن بالاي محل گزش با هدف تاخير در جذب سم توصيه شده است . براي اين كار بايد :
1- از پارچه , باند يا يك وسيله ي مناسب ديگر با عرض حداقل چهار تا پنج سانتي متر استفاده كنيد .
2- پارچه , باند يا وسيله مورد نظر را حدود پنج سانتي متر بالاتر از محل گزش ( يعني قسمتي از اندام كه به تنه مصدوم نزديك تر است ) ببنديد .
3- پارچه يا باند بايد به حدي محكم بسته شود كه تنها باعث كندشدن جريان لنف و خون سياهرگي در اندام مربوطه گردد . توجه داشته باشيد كه اين كار به هيچ وجه نبايد باعث اخلال در جريان خون سرخرگي اندام مبتلا گردد . به اين منظور , پارچه يا باند بايد به صورتي بسته شود كه يك انگشت به راحتي از زير آن عبور كند و همچنين باعث قطع نبض در نقاط انتهايي اندام مبتلا نگردد.
توجه : در صورت نزديك بودن مراكز درماني بهتر است بدون فوت وقت و انجام اقدامات اضافي مصدوم را هر چه سريعتر به مراكز درماني منتقل كنيد .
گزيدگي عقرب در افراد پير , كودكان , نوزادان و افراد مصدوم خطرناك تر است . همچنين اگر گزش متعدد يا نزديك سر و صورت يا گردن مصدوم باشد , خطزناك تر از گزش اندام ( دست و پا ) خواهد بود . به ياد داشته باشيد كه علايم گزيدگي با عقرب " گارديم " در ابتدا بسيار خفيف و ناچيز است و همين مسئله اغلب باعث عدم مراجعه به موقع فرد به مراكز درماني مي گردد . اما مراجعه به مراكز درماني لازم و ضروري است و تاخير مي تواند منجر به بروز علايم مختلف مسموميت , از بين رفتن بافت هاي بدن در محل گزش يا حتي در موارد شديد منجر به مرگ فرد گردد .

[sajadhoosein]

صدمات استخواني-عضلاني

صدمات دستگاه اسكلتي – عضلاني

دستگاه اسكلتي
دستگاه اسكلتي شامل 206 استخوان است كه چهارچوب بدن انسان را مي سازد .
اعمال دستگاه اسكلتي
1- ساخت چهارچوب و شكل بدن 2- حفاظت از اندامهاي حياتي
3- كمك به حركت بدن 4- ساخت گلبول قرمز خون
دستگاه اسكلتي به 7 ناحيه تقسيم مي شود :
1- سر : شامل جمجمه و صورت است .
2- ستون فقرات : شامل ستون مهره هاست كه نخاع را در بر مي گيرد .
3- كمربند شانه اي : شامل طرقوه و كتف است و از بازو حمايت مي كند .
4- اندام فوقاني : شامل يك استخوان بازو , دو استخوان ساعد و استخوان هاي مچ , كف دست و انگشتان مي باشد .
5- قفسه سينه : شامل 12 جفت دنده , جناغ سينه و قسمتي از مهره هاست كه از قلب , ريه , كبد وطحال محافظت ميكند .
6- لگن : اتصال اندامي تحتاني به تنه و محافظت از دستگاه ادراري , تناسلي را بر عهده دارد .
7- اندام تحتاني : شامل يك استخوان ران , دو استخوان ساق پا , استخوان هاي قوزك ( مچ ) , كف و انگشتان پا مي باشد .
محل اتصال دو استخوان را مفصل مي نامند كه انواع مختلفي دارد .بدن ما بيش از 500 ماهيچه عضله دارد كه اين ماهيچه ها باعث حركت قسمتهاي مختلف بدن مي گردد. تاندون يا زردپي كه در انتهاي ماهيچه ها ( عضلات ) قرار گرفته است به استخوان مي چسبد و با منقبض شدن عضله , استخوان متصل به آن حركت مي كند .
براي حمايت از مفاصل و استخوان ها طناب هايي بنام رباط ,( لينگامنت ) وجود دارد كه استخوان ها را كنار هم نگه مي دارد .

انواع آسيب و كمك ها ي اوليه آنها:

انواع آسيب هاي وارده به دستگاه اسكلتي
معاينه و نشانه هاي آسيب به دستگاه اسكلتي – عضلاني
كمكهاي اوليه در آسيب هاي دستگاه اسكلتي – عضلاني

انواع آسيب هاي وارده به دستگاه اسكلتي
چگونه آسيب به استخوان ها ( دستگاه اسكلتي – عضلاني )
1- ضربه مستقيم
2- ضربه غيرمستقيم مانند افتادن روي بازو كه باعث شكستگي ترقوه مي شود .
3- نيروي چرخشي : پيچ خوردن پا هنگام دويدن يا اسكي و آسيب به فاصل و شكستگي استخوان ها
انواع آسيب هاي وارده به دستگاه اسكلتي
1- شكستگي 2- دررفتگي 3- پيچ خوردگي
انواع شكستگي
شكستگي باز : هرگاه در ناحيه ي دچار شكستگي زخمي وجود داشته باشد كه با محل شكستگي استخوان مرتبط باشد , بطوري كه باعث شود تا محل شكستگي با محيط بيرون ارتباط داشته باشد , به آن شكستگي باز اطلاق مي شود . اين مسئله باغث افزايش خطر عفونت در محل شكستگي مي گردد .
شكستگي بسته : در اين نوع شكستگي ها علي رغم شكسته شدن استخوان پوست سالم است ( زخم بسته ) و به اين علت شكستگي بسته نام دارد .
در شكستگي باز به علت احتمال ورود ميكروب امكان بروز عفونت هاي شديد بيشتر از شكستگي بسته مي باشد .
دررفتگي :
هرگاه دو سطح استخواني كه در محل مفصل روبروي هم قرار مي گيرند بطور كامل يا ناقص از محل خود جابجا مي شوند به اين حالت دررفتگي گفته مي شود . اين حالت معمولاً با پارگي و آسيب به رباطهاي نگه دارنده اطراف مفصل همراه است . حركت دادن محل دررفتگي همانند شكستگي بسيار دردناك و گاهي غير عملي است . براي پيشگيري از آسيب به اعصاب و رگهاي خوني و همچنين كاهش درد مصدوم بايد مانع از حركت مفصل شويد (آتل بندي) .
پيچ خوردگي :
آسيبي است كه به علت كشيده شدن بيش از حد رباط هاي محافظ مفاصل به وجود مي آيد . در موارد پيچ خوردگي نيز براي كاهش درد مصدوم و جلوگيري ار ايجاد آسيب بيشتر , بايد در اسرع وقت اقدام به بي حركت كردن عضو صدمه ديده كنيد (اتل بندي ).

[sajadhoosein]

معاينه دستگاه اسكلتي – عضلاني

علائم و نشانه هاي آسيب به دستگاه اسكلتي – عضلاني
1- درد در محل آسيب 2- زخم باز يا بسته 3- تورم شديد
4- تغيير شكل عضئ صدمه ديده 5- دردناك بودن محل آسيب هنگام لمس ( حساسيت به لمس )
6- عدم توانايي يا عدم تمايل بيمار به حركت دادن عضو
توجه : دربرخي موارد شكستگي كه شدت ضربه باعث جداشدن دو قطعه استخوان از يكديگر مي گردد , ممكن است علامت ديگري نيز علاوه بر علائم ياد شده وجود داشته باشد , كه اين علامت شنيدن صداي سائيده شدن دو انتهاي شكسته ي استخوان به يكديگر يا احساس اين حالت توسط خود است . اين علامت به هنگام حركت دادن عضو صدمه ديده توسط خود مصدوم يا ديگران ايجاد مي شود و به طور معمول با درد بسيار شديدي نيز همراه است . اما به هيچ وجه نبايد از حركت دادن عضو آسيب ديده و ايجاد چنين صدايي براي تأييد وجود شكستگي استفاده كرد .دراين حالت احتمال صدمه به عروق , اعصاب , ماهيچه و ديگر بافت هاي اطراف استخوان شكسته بسيار زياد مي باشد و به همين علت بايد عضو صدمه ديده را در اسرع وقت آتل بندي و بي حركت كرد .

معاينه دستگاه اسكلتي – عضلاني
1- معاينه ي عمومي بيمار از نظر آسيب ساير قسمتهاي مهم بدن مطابق روش ارزيابي بيمار
2- معاينه اندام آسيب ديده
3- بررسي گردش خون و حس در اندام آسيب ديده ( پر شدگي مويرگي )
معاينه اندام آسيب ديد ه:
امدادگر ابتدا بايد اندام را به طور كامل مشاهده و بررسي و شكل آن را با اندام طرف مقابل مقايسه كند . براي اين كار ابتدا لباس هاي روي اندام را از محل درز لباس باز يا قيچي كنيد و سپس آنها را از روي اندام صدمه ديده كنار بزنيد . به هيچ وجه سعي در خارج كردن يا در آوردن لباس مصدوم به روش معمول را نداشته باشيد زيرا ممكن است باعث تشديد صدمه به مصدوم شود .
در مشاهده به دنبال علائم و نشانه هاي زير بگرديد :
1- زخم باز 2- زخم بسته يا كبودي 3- تغيير شكل 4- تورم
وجود هر كدام از اين علائم را بعنوان آسيب قلمداد كنيد و كمك هاي اوليه مناسب را انجام دهيد . براي معاينه ي ساير قسمت هاي مشكوك , اندام را از بالا تا پايين به صورت حلقوي و يا دو دست به ملايمت فشار دهيد . احساس هرگونه درد به هنگام لمس , راهنماي مهمي جهت شك به امكان وجود آسيب است .
در مورد حس اندام از بيمارسئوال كنيد . آيا احساس مورمور شدن يا كرختي دارد ؟ اين علائم مي تواند نشانه آسيب يا عصب خونرساني اندام باشد . اگر در نهايت هيچ كدام از علائم يا شده مشاهده نشد , از بيمار بخواهيد تا اندام را به آرامي و با احتياط حركت دهد . بروز درد به هنگام حركت دادن عضو نيز مي تواند نشانه ي وجود صدمه و آسيب اسكلتي باشد .
توجه : در صورت وجود هر كدام از علائم ياد شده از تكان دادن عضو يا درخواست از مصدوم براي حركت دادن عضو به شدت پرهيز كنيد .
وضعيت گردش خون و حس اندام آسيب ديده بوسيله عوامل زير بررسي مي شود :
1- نبض اندام 2- پرشدگي مجدد مويرگي 3- رنگ و حرارت اندام 4- حس اندام 5- حركت اندام

كمكهاي اوليه در آسيب هاي دستگاه اسكلتي – عضلاني

كمكهاي اوليه براي تمام آسيب هاي اسكلتي ( شكستگي , دررفتگي و پيچ خوردگي ) يكسان است و شامل مراحل زير مي باشد:
1- با حفظ خونسردي , صحنه حادثه را ارزيابي و درخواست كمك مي كنيد .
2- وضعيت تنفسي و هوشياري مصدوم را كنترل كنيد .
3- تمامي زخم هاي باز را با گاز استريل بپوشانيد و خونريزي را كنترل كنيد .
4- اگر آسيب يا علامت واضحي وجود ندارد , ولي مصدوم از درد شكايت دارد, هميشه مبنا را بر وجود شديدترين آسيب اسكلتي يعني شكستگي بگذاريد و اقدامات لازم را انجام دهيد .
5- از اقدام برا ي جا انداختن موارد شكستگي يا در رفتگي به شدت پرهيز كنيد . به علاوه اگر سر استخوان شكسته از زخم بيرون زده است , سعي در فرو بردن آن به درون زخم نداشته باشيد , بلكه آن را با روش مناسب , پانسمان و بانداژ كنيد و سپس عضو صدمه ديده را با روش صحيح آتل بندي و بي حركت كنيد .