کمکهاي اوليه (اطلاعات جامع)

[sajadhoosein]

سرما زدگی

آموزش کمک های اولیه

دمای بدن در آب و هوای خیلی سرد ممکن است پایین بیاید. بدن در برابر این حالت یک سری عکس العمل از خود نشان می دهد. در صورت عدم موفقیت عکس العمل های جبرانی در جهت حفظ حرارت طبیعی بدن، دمای بدن به تدریج از 37 درجه به کمتراز 35 درجه می رسد.علائمی که در سرمازدگی مشاهده می شود، از خفیف تا بسیار شدید، عبارت اند از: احساس سرما و لرز، رنگ پریدگی، گیجی و کاهش سطح هوشیاری، سفتی عضلات و تکلم نامشخص، کبودی لب ها و انگشت ها، از دست دادن حافظه و قدرت شناخت، کاهش ضربان قلب و تنفس، کاهش فشارخون .

در سرمازدگی شدید نباید از منابع حرارتی مستقیماً استفاده شود چرا که می تواند بسیار خطرناک باشد و بیمار دچار شوک شود. مصدوم اجازه نوشیدن مایعات و اجازه فعالیت ندارد. در صورت امکان، دادن اکسیژن به وی بسیار حائز اهمیت است.

اقدامات اولیه:

در چنین شرایطی باید از گرم کردن ناگهانی فرد مستقیماً خودداری نمایید و به مصدوم کمک کنید تا به تدریج و با حرارت بدن خود دمای بدن را به حد طبیعی برساند.

به همین منظور باید فرد مصدوم را به مکانی گرم منتقل کرد و لباس های خیس او را در آورد و دور بدنش پتو پیچاند. اگر مصدوم بیهوش باشد علاوه بر انجام موارد فوق، او را به پهلو بخوابانید. در صورتی که سرمازدگی در حد متوسط باشد می توان از منابع حرارتی ملایم مثل کیسه آب گرم استفاده کرد ولی در سرمازدگی شدید نباید مستقیماً از منابع حرارتی استفاده شود چرا که می تواند بسیار خطرناک باشد و بیمار دچار شوک شود. مصدوم اجازه نوشیدن مایعات و اجازه فعالیت ندارد. در صورت امکان، دادن اکسیژن به وی بسیار حائز اهمیت است؛ کنترل مرتب نبض و تنفس و در صورت ایست قلبی- تنفسی، انجام CPR (عملیات احیا) ضروری است.

منبع : آموزش همگانی مقابله با بلایای طبیعی 1 و 2
بخش تغذیه و سلامت تبیان

[sajadhoosein]

عقرب زدگی

آیا تا به حال در سفر به برخی از شهرهای جنوبی یا کویری کشور عقرب را دیده‌اید؟ آیا می‌دانید که اغلب عقرب‌ها سمی مهلک دارند و می‌توانند بوسیله گزش، یک کودک یا فرد بالغ را به راحتی از پا ‌درآورند؟

عقرب‌ها از جمله جانورانی هستند که اگر وارد حریم آنها شویم، برای دفاع از خود اقدام به گزش می‌کنند.

این موجودات گزنده بیشتر در مناطق گرم ایران مانند خوزستان، ‌کاشان، سیستان و بلوچستان و هرمزگان دیده می‌شوند.

90 درصد *** و میر ناشی از گزش عقرب در کودکان گزارش شده است.

عقرب‌ها دمی بلند دارند که به طرف بالا تاب خورده و در انتهای آن یک نیش زهرآلود وجود دارد.

خطرناک ‌ترین عقرب نوع زرد آن موسوم به عقرب زرد است. بدنی باریک و ظریف، دمی بلند و رنگی زرد دارد.

چون عقرب‌ها روز به استراحت و شب‌ها به شکار می‌پردازند، اغلب کسانی که در شب کار می‌کنند، بیشتر در معرض نیش عقرب هستند.

علائم و نشانه‌های عقرب‌زدگی

محل گزش عقرب بر خلاف مار، یک نقطه است. شایع‌ترین نشانه عقرب‌زدگی درد سوزاننده آنی، تورم در حال پیشرفت، تغییر رنگ در محل گزش و در مراحل بعدی تهوع و استفراغ، آبریزش از دهان، بی‌قراری و اضطراب، تشنج، بی‌حسی، گزگز انگشتان، بی‌اختیاری ادرار و مدفوع و اختلال هوشیاری است.

معمولا سم عقرب زرد در محل گزش باعث زخم ، تاول و التهاب شدید می گردد که شبیه سوختگی درجه 3 است. این زخم به راحتی قابل ترمیم نیست و اگر فرد آسیب‌دیده تحت مداوا قرار نگیرد، این سم می‌تواند موجب تخریب خون، نارسایی کلیه ، مشکلات روانی و *** شود.

فردی که دچار گزش با عقرب زرد می‌شود، لازم است ضمن تزریق پادزهر، خون وی نیز تعویض شود که در خیلی موارد مؤثر واقع نشده و منجر به *** می‌شود.

امروزه پادزهر سم عقرب زرد کیفیت لازم را برای کاهش اثرات مهلک سم این عقرب ندارد و استفاده زیاد از حد آن نیز می‌تواند در مفاصل فرد آسیب دیده رسوب نماید و دردهای مفصلی را ایجاد کند.

البته اخیرا محققان ایرانی توانسته‌اند از زهر عقرب زرد، پادزهری تولید نمایند تا با تزریق آن به فرد آسیب‌دیده، علاوه بر درمان وی، مانع گسترش عوارض مربوط به گزش شوند.

توصیه‌ ها

هنگامی که به شهرهای کویری و جنوبی به ویژه خوزستان سفر می‌کنید، از افراد بومی منطقه بخواهید تا برای دوری و پیشگیری از گزیدگی عقرب‌ها به شما کمک کنند.

هرگز پابرهنه روی زمین راه نروید و لباس‌های پوشیده و آستین بلند بپوشید.

کودکان به دلیل سیستم ایمنی ضعیف‌تر در مقایسه با بزرگسالان زودتر به سم عقرب واکنش نشان می‌دهند، بنابراین کودکان خود را هنگام بازی در سفر کنترل کنید.

توجه:

اگر عقرب شما را نیش زد، خونسردی خود را حفظ کنید.

به آرامی محل گزش را با آب و صابون بشویید یا با الکل مالش دهید.

عضو آسیب‌دیده را به دلیل جلوگیری از گسترش سم به سمت قلب، در سطحی پایین‌تر از سطح قلب قرار دهید و فورا به مراکز درمانی مراجعه کنید.

فاخره بهبهانی – جام ‌جم آنلاین

[sajadhoosein]

با فرد مسموم چه کار کنیم؟

اولین اقدام در بیمار مشکوک به مسمومیت تماس با اورژانس پیش بیمارستانی (115) است. باید شرایط موجود، سم یا داروی مسموم ‌کننده برای پرسنل اورژانس بیان شود.

گاهی، بیماران ظروف دارو را در جایی مخفی می‌ کنند. این گروه ممکن است دارو را مصرف نکرده و فقط برای جلب توجه، مصرف دارو را بیان می‌ کنند. از سوی دیگر عده ‌ای دیگر برای این که امکان نجات خود را از بین ببرند، داروی مصرفی را عنوان نمی ‌کنند یا تعداد قرص مصرفی را نادرست بیان می ‌کنند.

گشتن محل، سطل زباله یا زیر تخت بیمار محل ‌های مناسبی است که می ‌تواند حقایقی را آشکار کند.

در صورت امکان، تمامی شواهد دال بر تعداد و نوع داروی مصرفی را یادداشت کرده و در اختیار پرسنل اورژانس قرار دهید. اگر دارو ناشناخته است یا سم در ظرفی بدون برچسب قرار دارد، باید ظرف محتوی دارو یا سم به پرسنل 115 برای انتقال به بیمارستان تحویل داده شود.

بسیاری از سموم، خطر آلودگی برای دیگران دارند؛ بنابراین در برخورد با بیمار و ترشحات وی (استفراغ) دقت کنید، مبادا شما نیز آلوده شوید. در صورتی که خطر انتقال وجود دارد، نیاز است که لباس ‌های آغشته به سم را خارج کرده و ترجیحا بدن بیمار را شست؛ این اقدامات عموما در بیمارستان انجام می‌ شوند.

طی یک تا دو ساعت ابتدایی از مصرف سم یا دارو به دلیل باقی ماندن آن در معده، امکان خارج کردن به کمک استفراغ وجود دارد.

شربتی به نام ایپکاک می‌ تواند در ظرف 20 دقیقه موجب شود بیمار محتویات معده خود را بالا بیاورد. میزان مصرف دارو 15 تا 30 سی‌ سی است. اغلب تا رسیدن اورژانس یک بار استفاده کفایت می ‌کند. البته به این نکته توجه داشته باشید که استفراغ در همه بیماران توصیه نمی‌ شود. بالا آوردن می ‌تواند باعث ورود سم به مجاری هوایی شود که بدتر از خوردن آن است.

بنابراین در افراد با کاهش هوشیاری، زنان باردار یا شیرده، مصرف مواد سوزاننده مثل اسیدها یا بازها، مسمومیت با استرکنین یا بلع مواد نفتی نباید بیمار را وادار به استفراغ کرد.

اگر فردی دچار کاهش هوشیاری باشد و خود به خود استفراغ کند، باید سریعا به پهلو خوابانده شود تا از ورود مواد استفراغی به مجاری هوایی جلوگیری شود.

در صورت مصرف مواد سوزاننده مایع، مصرف شیر در دقایق اولیه به عنوان رقیق ‌کننده توصیه می ‌شود. شیر هم رقیق‌ کننده و هم باعث کاهش حرارت تولیدی ناشی از مواد سوزاننده می‌ شود. شیر را نباید برای مواد سوزاننده جامد (پودرهای شوینده) استفاده کرد. اگر شیر در دسترس نبود می ‌توان از آب استفاده کرد. برای رقیق کردن باید از حجم زیادی از شیر یا آب بهره برد.

پس از انتقال بیمار به اورژانس و بهبود، ممکن است که برای وی مشاوره روان ‌پزشک درخواست شود. بسیاری از همراهان به این مشاوره واکنش نشان می ‌دهند. عده ‌ای آن را نوعی توهین به بیمار خود می‌ دانند، اما واقعیت این است که تمام افرادی که اقدام به خودکشی می ‌کنند امکان تکرار دارند و چه بهتر که قبل از هرگونه تکرار، اقدام به پیشگیری کرد و مراجعه به روان ‌پزشک اقدامی پیشگیرانه است.

دکتر بهروز هاشمی * متخصص طب اورژانس

جام جم

[sajadhoosein]

اولین کار پس از سکته مغزی

نخستین اقدام، تلفن کردن به اورژانس پیش بیمارستانی( تلفن 115) است، زیرا آن ها برای اندازه گیری قند خون و دادن اکسیژن به بیمار دارای امکانات لازم هستند.

نکته ی مهم بعدی، انتقال بیمار به مرکز درمانی است که دارای وسایل تشخیصی و درمانی کافی و لازم باشد تا بیمار نیازمند انتقال بین بیمارستانی نگردد، مثلا بیمارستان باید دارای دستگاه سی ‌تی ‌اسکن باشد.

بهتر است سنجش اشباع اکسیژن از طریق پایانه‌ های متصل شونده به بند انتهایی انگشت، برای بیمار انجام شود. اگر این وسیله در دسترس نبود، یا اشباع اکسیژن کمتر از 92 درصد بود، باید به بیمار اکسیژن داد.

بسیار دیده شده است که پرسنل اورژانس یا همراهان بیمار، فشار خون او را اندازه گیری می کنند و با دیدن اعداد بالا، سریعا فشار بیمار را پایین می ‌آورند، در صورتی که علت فشار بالا در افراد مبتلا به سکته مغزی، جبران کاهش خون‌ رسانی است. در این بیماران فشار درون مغز بالا می ‌رود و خون ‌رسانی در کل مغز کاهش می ‌یابد. بدن برای جبران این مساله، با افزایش دادن فشار خون بر مقاومت موجود غلبه می ‌کند. به همین دلیل، کاهش دادن فشار خون به این مکانیسم هوشمندانه ی بدن آسیب رسانده و مغز را درگیر کاهش خون ‌رسانی شدید می ‌کند.

استفاده از داروهای خود بیمار یا دارویی جدید نیز تا قبل از تایید تشخیص، ممنوع است.

برای تشخیص دقیق، بیمار نیازمند عکسبرداری از مغز به روش سی ‌تی ‌اسکن است. اگر در سی ‌تی ‌اسکن خون‌ ریزی وجود نداشته باشد، آسپیرین برای جلوگیری از بروز **** ی مجدد در عروق مغزی تجویز می‌ شود.

بیمار به مصرف 325 میلی گرم آسپیرین در روز نیاز دارد که از میزان مصرفی آسپیرین در سکته‌ های قلبی بیشتر است.

بیماران دیابتی نیز نیازمند کنترل قند خون در محدوده ی طبیعی هستند.

در بیمارانی که دمای بدن شان بیشتر از 5/37 درجه سانتی ‌گراد می‌ شود، باید تب را کنترل کرد. افزایش دما با افزایش ناخوشی و *** بیمار همراه است.

در نظر داشته باشید تمام بیماران مبتلا به سکته‌ مغزی مستعد بروز تشنج نیستند و نیازی به درمان با داروهای ضد تشنج ندارند، مگر این ‌که تشنج در آن ها بروز کند یا خون ریزی مغزی داشته باشند. در این شرایط برای پیشگیری از بروز تشنج، اقدام به تجویز فنی توئین می ‌کنند.

برای شروع غذا در این بیماران باید با رژیم مایعات شروع کرد. اگر پس از نوشیدن مایعات، علامتی از عدم تحمل غذا و بروز سرفه دیده نشد، می‌ توان رژیم غذایی جامد را شروع کرد.

برای دادن آسپیرین می ‌توان آن را با مربا مخلوط کرد و به بیمار داد تا قابل تحمل شود و برای بیمار، خطری در موقع بلع ایجاد نکند.

دکتر بهروز هاشمی * متخصص طب اورژانس

جام جم

[sajadhoosein]

احیای مردگان؟!

می ‌توان گفت که برای هر فردی که هوشیار نیست و با صدا کردن و تکان دادن واکنشی نشان نمی ‌دهد باید اقدام به احیا کرد.

یک اصل را به یاد داشته باشید که عملیات احیا را باید شروع کنید تا زمانی که به دلیل شواهد(شواهد دال بر *** بیمار) یا رسیدن افرادی مجرب ‌تر که ادامه عملیات به آن ها واگذار می شود، نیازی به ادامه نباشد.

زمان توقف احیا مشخص نبوده و با توجه به شرایط بیمار و نظر پزشک مسوول می ‌توان عملیات را قطع کرد.

بنابراین ما به عنوان فردی که بر بالین بیمار می‌ رسیم باید عملیات را شروع کنیم و برآورد نیاز یا عدم نیاز به ادامه عملیات را به‌ پزشکی که در بیمارستان مستقر است و وسایل تشخیصی در دست دارد، واگذار کنیم.

تعدادی از بیماران نیاز به شروع احیا ندارند؛ در واقع این افراد مرده ‌اند و احیا در آن ها ارزشی ندارد.

* نمونه آن افرادی هستند که دچار جمود نعشی شده‌ اند که نشان از *** در ساعات پیش می ‌شود.

* افرادی که دچار تجزیه و تعفن شده‌ اند به دلیل آن که روزها از *** شان گذشته است، احیا در آن ها ارزشی ندارد.

* جمع شدن خون در بخش ‌های تحتانی بدن، جایی که در تماس با زمین است که به شکل خونمردگی است از دیگر نشانه‌ های *** است.

از طرف دیگر تعدادی از بیماران با این ‌که با انجام احیا تغییری در وضع آن ها رخ نمی ‌دهد، با این حال نمی ‌توان گفت که مرده‌ اند؛

* بیماران مسموم با داروها از این دسته هستند. اگر فردی دچار مسمومیت با دارویی شود باید احیا را آن قدر ادامه داد تا پادزهر دارو و دیگر اقدامات لازم به بیمار برسد. بیان *** در این افراد بسیار دشوار بوده و گاهی ساعت‌ ها عملیات احیا طول می ‌کشد و بیمار باز‌ می‌ گردد.

* افرادی که دچار کاهش شدید دمای بدن شده ‌اند از دیگر مصدومانی هستند که نمی‌ توان به راحتی عملیات احیا را در آن ها متوقف کرد. افراد با کاهش دمای بدن باید گرم شوند تا بتوان درباره قابلیت حیات شان نظر داد. بسیاری از داروهایی که در افراد با دمای طبیعی می ‌توان استفاده کرد در این بیماران تا افزایش بهینه در دمای بدن شان قابل استفاده نیست.

آیا بهتر است همراهان در اتاق احیا بیمارستان حضور داشته باشند؟

حضور همراهان بیمار در اتاق احیا در بیمارستان ‌ها موردی است که هنوز بر آن توافق نیست.

دیدن عملیات احیا توسط همراهان، تحمل *** و از دست رفتن عزیزشان را افزایش می ‌دهد و بهتر می ‌توانند با *** بیمار کنار بیایند.

از طرفی همراهان در اتاق احیا با بی ‌قراری خود و اشغال فضای موجود می‌ توانند در انجام احیا تداخل ایجاد کنند.

بسیاری از همراهان کنترل خود را از دست داده و به طرف بیمار می‌ روند و قبل از رسیدن *** حتمی بیمار به ابراز فراق و گریه می ‌پردازند.

تعدادی از افراد با دیدن شرایط وخیم بیمار ممکن است از هوش رفته و به زمین افتاده و باعث شوند که به ‌جای تمرکز تیم احیا و پزشکان روی یک نفر، مجبور به انجام درمان و صرف نیروی تیم احیا بر 2 نفر گردد.

در صورتی که پزشک مسوول تیم احیا با در نظر گرفتن فضا و موقعیت زمانی و مکانی اجازه حضور همراهان را بدهد، بهتر است که نزدیک ترین افراد بیمار به عنوان همراه در اتاق احیا حضور پیدا کنند.

دکتر بهروز هاشمی * متخصص طب اورژانس

جام جم

[sajadhoosein]

لزوم تهیه کیف نجات و محتویات آن

ایجاد و ارتقاء آمادگی در جامعه برای رویارویی با حوادث و سوانح باعث می شود علاوه بر کاهش خسارات جانی و مالی در هنگام وقوع حادثه، شرایط هر چه سریع تر به حالت عادی باز گردد. یکی از راه های آمادگی در برابر حوادث، مجهز بودن شهروندان به اقلام مورد نیاز ساعات اولیه پس از وقوع حادثه است.

بر اساس شدت و وسعت حادثه، تا رسیدن نیروهای امدادی می توان از این تجهیزات برای حفظ حیات و سلامتی خود و خانواده خود استفاده نمود. تهیه کیف نجات از ضروریات آمادگی در برابر حوادث است. باید به افراد آموزش داده شود تا چنین کیفی را تهیه نموده و در جای امن و قابل دسترس نگهداری نمایند.

نکته قابل توجه این که محتوای معرفی شده در زیر، ساده ترین و مهم ترین ملزومات هستند و شهروندان می توانند تجهیزات دیگری که مورد نیاز باشد در این کیف قرار دهند.


معرفی محتوای داخل کیف

این کیف حاوی وسایل ضروری، موردنیاز و قابل حمل برای مواقع اضطراری است که باید نسبت به تعداد، سن و وضعیت سلامت افراد خانواده تهیه و نگهداری شوند. در صورت نیاز می توان لوازم را در دو کیف جاسازی نمود تا به راحتی قابل حمل بوده و کلیه لوازم در آن جا شود.

در زیر نمونه های اولیه و ساده از این موارد ذکر شده اند:

1- جعبه کمک های اولیه:

چسب زخم، گاز استریل(4 تا 6 عدد )، قرص تب بر و سرماخوردگی، قرص های مُسکن مانند آسپرین، پودر ORS، پماد سوختگی پای کودکان، بتادین، باند رولی(3 رول)، دستمال سه گوش و سنجاق قفلی، پنبه، باند کشی، قیچی، پنس، داروی نفخ و سوزش معده، داروی ضد اسهال و ضد تهوع، ملین، دستکش لاتکس، دستمال مرطوب، صابون، لوسیون شستشوی چشم.

توجه: در صورت نیاز می توانید از اقلام دیگر مانند ژل های ضد التهاب و ضد عفونی کننده ها مانند بتادین، ماسک پنبه ای، لوله هوا رسان، فشارسنج پزشکی، پماد تتراسایکلین، اسپری ساولن، آتل بلند انگشت و ساعد، ترمومتر دهانی و... نیزاستفاده نمایید.

2- مواد خوراکی و آب آشامیدنی:

خوراکی های مغذی و با ماندگاری بالا (مانند خرما، کشمش و خشکبار)، بیسکویت، غذاهای کنسرو شده مغذی مانند کنسرو ماهی و مرغ، آب آشامیدنی(یک بطری یک و نیم لیتری آب به ازای هر نفر)

* ابزار مورد نیاز

رادیو ترانزیستوری، چراغ قوه با باتری اضافی، کبریت، شمع، طناب، درب بازکن، چاقو چند کاره، کیسه های پلاستیکی دسته دار برای حمل ابزار، انبردست، کاغذ و خودکار، نخ و سوزن، ناخن گیر، الکل جامد، آچار، بیلچه، سوت، بشقاب، لیوان و قاشق کاغذی یا پلاستیکی، نوارچسب، نقشه(شهر و راهنمای تخلیه اضطراری)، چک لیست آمادگی و واکنش اضطراری و...

توجه: در صورت نیاز می توانید از کلاه ایمنی، دستکش کار و چادر ضد آب نیز استفاده نمایید.

4- پوشاک و لوازم بهداشتی و ملزومات خواب:

پتوی سفری سبک یا کیسه خواب و پلاستیک های محکم به عنوان زیر انداز(پیشنهاد می شود به ازای هر یک از افراد خانواده یک دست لباس گرم، یک جفت کفش محکم و راحت و لوازم شخصی مانند لباس زیر نیز در کیف دیگری جاسازی گردد.)

لوازم بهداشتی مانند کاغذ دستمالی رولی، صابون مایع، شوینده مایع، لوازم بهداشتی بانوان، کیسه فریزر، کیسه زباله کلفت به عنوان سطل آشغال، قرص کلر و...

5- لوازم خاص و مورد نیاز دیگر:

* کپی از اسناد مهم مانند گذرنامه، شناسنامه، کارت ملی و اسناد و اوراق بهادار، کمی پول نقد.

* داروهای ضروری بیماران قلبی، دیابتی و یا بیماری های خاص(مانند آسم)

* کارت های مخصوص (شامل مسخصات فردی)، برای تمام افراد خانواده تهیه کرده و همیشه آن را در کیف نجات داشته باشید.


* تهیه ملزومات مورد نیاز برای افراد خاص(نوزادان، بیماران، سالمندان و افراد معلول):

پیشنهاد می شود در صورت وجود افراد خاص در خانواده تجهیزات زیر نیز در کیف نجات جاسازی شود:

شیر خشک و شیشه شیر، پستانک، پوشک بچه و داروهای خاص نوزادان، یک عروسک مورد علاقه کودکان

برای سالمندان و افراد معلول وسیله ‌ای برای به دوش کشیدن و حمل آن ها، داروهای فشار خون، تنفسی، اسپری باز کننده برنش، انسولین، لنز، عینک ، دندان مصنوعی و سمعک و باتری آن.

سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران

[sajadhoosein]

احیای قلبی ـ ریوی در کودکان

گاهی در خیابان یا خانه با کودکی رو به‌ رو می ‌شویم که بدون تحرک در گوشه‌ ای افتاده است. ‌باید کاری برای وی انجام دهیم، اما نمی‌ دانیم از کجا شروع کنیم.

ابتدا از امنیت خود و کودک مطمئن شوید. اگر امکان بروز خطر برای شما و کودک وجود دارد سریعا کودک را از محل دور کنید.

پس از اطمینان از امنیت محل باید میان بی هوش بودن و خواب بودن تفاوت قائل شوید. برای این کار به آرامی به شانه طفل زده و از جملاتی جهت برقراری ارتباط استفاده ‌کنید. بهترین جمله در کودکان نام بردن اسم آن ها(در صورت دانستن) است. مثلا بگویید: محمد جان، خوبی؟

اگر کودک واکنشی و یا تغییری در واکنش به صدای شما نشان بدهد، به معنای وجود حیات در وی است. در غیر این صورت کودک نیازمند احیاء است. تا این مرحله با کودکی رو به ‌رو شده ‌اید که هوشیار نیست. بنابراین سریعا اقدام به درخواست کمک کنید. اگر کسی در نزدیکی شما است از او بخواهید به اورژانس (115) اطلاع‌ دهد.

اگر تنها هستید بر خلاف بزرگسالان ابتدا 2 نفس به کودک داده و برای 2 دقیقه اقدام به ماساژ قلبی و تنفس همزمان کنید و سپس برای اطلاع به اورژانس کودک را ترک کنید. اگر کودک وزن کمی دارد می ‌توانید وی را نیز همراه خود انتقال دهید.

پس از اطلاع به اورژانس نزد کودک آمده و عملیات احیاء را ادامه دهید. با نزدیک کردن گوش به دهان بیمار، هم می‌ توانید صدای نفس کشیدن و هم جریان هوا را روی پوست خود حس کنید. اگر به قفسه سینه بیمار نگاه کنید ممکن است حرکت آن را ببینید.

اگر متوجه تلاش تنفسی در بیمار نشدید سریعا 2 نفس دهان به دهان یا دهان به بینی به بیمار بدهید. اگر قفسه سینه بیمار حرکتی نداشت به معنای انسداد راه هوایی است. باید با مانور راه هوایی را باز نمود.

پس از 2 تنفس باید سریعا ماساژ را شروع کرد.

در مقابل هر 30 ماساژ 2 تنفس بدهید. برای جلوگیری از خستگی و بهینه بودن احیاء هر 2 دقیقه فرد ماساژدهنده عوض شود. اگر تمایلی به دادن تنفس به کودک نیستید، حداقل ماساژ را با سرعت 100 بار در دقیقه ادامه دهید.

اگر توانایی بررسی نبض کودک را دارید، می ‌توانید هر 2 دقیقه با جا به ‌جایی افراد ماساژدهنده نبض بیمار را بررسی کنید.

اگر نبض بیمار برگردد احیاء متوقف می‌ شود. بهترین نبض برای بررسی، نبض گردن است.

اصل در احیاء بر این است که اگر توانایی چک نبض را ندارید و یا در بود یا نبود نبض شک دارید احیاء را ادامه دهید.

تعداد محدودی از بیماران با وجود برگشت عملکرد قلب، تنفس ندارند. در این بیماران تنها دادن نفس مصنوعی کفایت می‌ کند، تعداد تنفس به میزان 12 تا 20 بار در دقیقه کافی است.

اقدامات فوق تا رسیدن اورژانس و یا رساندن بیمار به‌ بیمارستان باید ادامه یابد.

دکتر بهروز هاشمی * متخصص طب اورژانس

جام جم

[sajadhoosein]

احياي قلبي * ريوي در بزرگسالان

گاهي در محل کار، خيابان يا خانه با فردي رو به ‌رو مي ‌شويم که بدون تحرک در گوشه ‌اي افتاده است. مي‌ بايد کاري براي وي انجام دهيم، اما نمي ‌‌دانيم از کجا شروع کنيم.

مانند هر مصدومي اولين گام اطمينان از امنيت خود و برقراري امنيت بيمار است. به فرض، فرد مورد نظر در کنار ساختماني افتاده که در شرف ريزش است. ابتدا مواظب خود باشيد که آوار بر سر شما نريزد. سپس سعي کنيد که با کمک خود، ديگران و سرويس‌ هاي امداد(آتش‌ نشاني) فرد را از محل دور کنيد.

پس از اطمينان از امنيت محل بايد بين بيهوش بودن و خواب بودن فرق قائل شويد. براي اين کار به آرامي به شانه بيمار زده و از جملاتي براي برقراري ارتباط استفاده کنيد.

مثلا بپرسيد: صداي منو مي ‌شنويد؟ يا حالتون خوبه؟ اگر بيمار تغييري در واکنش به صداي شما نشان بدهد به معناي وجود حيات در بيمار است (بيمار خواب است يا در اثر حادثه‌ اي هوشياري‌ اش کاهش يافته)، در غير اين صورت بيمار نيازمند احيا است.

تا اين مرحله با فردي رو به ‌رو شده‌ ايد که هوشيار نيست. بنابراين سريعا اقدام به درخواست کمک کنيد.

اگر کسي در نزديکي شما است از او بخواهيد که به اورژانس پيش ‌بيمارستاني(1 15) اطلاع دهد و سريعا براي کمک به سوي شما بازگردد.

در اين جا هم مانند بيماران حادثه ‌ديده بايد به سراغ راه هوايي و تنفس رفت. با نزديک کردن گوش به دهان بيمار، هم مي‌ توانيد صداي نفس کشيدن و هم جريان هوا را روي پوست خود حس کنيد.

اگر به قفسه سينه بيمار نگاه کنيد ممکن است حرکت آن را ببينيد.

اگر متوجه تلاش تنفسي در بيمار نشديد سريعا 2 نفس دهان به دهان يا دهان به بيني به بيمار بدهيد.

اگر قفسه سينه بيمار حرکتي نداشت به معناي انسداد راه هوايي است، بايد با مانور، راه هوايي را باز کرد.

پس از 2 تنفس بايد سريعا ماساژ را شروع کرد. ماساژ با تعداد 100 بار در دقيقه روي يک ‌سوم تحتاني استخوان جناغ انجام مي ‌شود.

در مقابل هر 30 ماساژ 2 تنفس بدهيد.

براي جلوگيري از خستگي و بهينه بودن احيا، هر 2 دقيقه فرد ماساژ دهنده تعويض شود.

بسياري از افراد تمايلي به دادن تنفس مصنوعي ندارند و از احتمال آلودگي با ترشحات بيمار و ابتلا به بيماري مي‌ هراسند.

اما حقيقت اين است که احتمال انتقال بيماري در شرايط تنفس مصنوعي بسيار بسيار کم و قابل چشم‌ پوشي است.

با اين حال اگر تمايلي به دادن تنفس به بيمار نداريد حداقل ماساژ را با سرعت 100 بار در دقيقه ادامه دهيد.

اگر توانايي بررسي نبض بيمار را داريد مي ‌توانيد هر 2 دقيقه با جا به جايي افراد ماساژ دهنده، نبض بيمار را بررسي کنيد.

اگر نبض بيمار برگردد احيا متوقف مي ‌شود.

بهترين نبض براي بررسي، نبض گردن است.

اصل در احيا بر اين است که اگر توانايي کنترل نبض را نداريد يا در بود يا نبود نبض شک داريد احيا را ادامه دهيد.

تعداد محدودي از بيماران با وجود برگشت عملکرد قلب، تنفس ندارند.

در اين بيماران تنها دادن نفس مصنوعي کفايت مي ‌کند تعداد تنفس به ميزان 10 تا 12 بار در دقيقه کافي است.

اقدامات فوق تا رسيدن امدادگران پيش بيمارستاني(115) يا رساندن بيمار به بيمارستان بايد ادامه يابد.

دکتر بهروز هاشمي * متخصص طب اورژانس

جام جم

[sajadhoosein]

اهمیت فراگیری احیای قلبی * تنفسی

احیای بیماران از جمله مهارت ‌هایی است که در کشور ما به‌ صورت همگانی در نیامده است و تنها به افرادی همچون پزشکان و پرستاران و پرسنل اورژانس ‌ها آموزش داده می‌ شود. گروه هدف دیگری که مورد توجه قرار گرفته ‌اند، افرادی همانند پرسنل پرواز و کشتیرانی هستند که امکان دسترسی سریع به اورژانس پیش بیمارستانی (115) و بیمارستان را ندارند.

نکته مهم در این آموزش‌ ها تکرار و انجام تمرینات دوره‌ ای به منظور از بین بردن استرس افراد آموزش دیده در شرایط اضطراری است.

احیا برای هر فردی که هوشیار نبوده و با صدا کردن و تکان دادن قابل بیدار کردن نیست، انجام می ‌گیرد. در صورتی که این اقدامات توسط اولین فرد برخورد کننده با فرد نیازمند انجام شود، احتمال موفقیت عملیات احیا و بازگشت بیمار به شدت افزایش می ‌یابد. هر دقیقه که از زمان افت هوشیاری بیمار می ‌گذرد و احیا‌ برایش شروع نمی‌ شود شانس موفقیت 7 تا 10 درصد کاهش می ‌یابد.

برآورد انجام شده در اغلب کشورهای دنیا برای رسیدن اورژانس پیش بیمارستانی یا همان 115 حدود 7 تا 8 دقیقه است. اگر شلوغی موجود در کلان شهرها و تردد دشوار آمبولانس‌ ها در بسیاری از ساعات شلوغی را در نظر بگیریم، می ‌توان انتظار زمان ‌هایی طولانی‌ تر را داشت. اگر دقت کنیم در شرایط بسیار ایده ‌آل با کسر 7 درصد در موفقیت احیا به ازای هر دقیقه تاخیر و در نظر داشتن تاخیر 7 دقیقه ‌ای که در شهرهای پیشرفته ‌ای که ازدحامی بسیار کمتر از تهران و کلان شهرهای ما دارند، به 49 درصد کاهش در امکان موفقیت در بازگشت بیمار به زندگی دست می ‌یابیم! در واقع نیمی از افرادی که نیازمند احیا هستند در صورتی‌ که آمبولانس و پرسنل ورزیده برای احیا مهیا باشد و در مدت 7 دقیقه بر بالین بیمار حاضر شوند، خواهند مرد!با در نظر گرفتن این محاسبات، به ارزش لازم برای آموزش همگانی می‌ رسیم؛ آموزشی که نیازمند همکاری وسایل ارتباط جمعی بالاخص تلویزیون است.

احیا برای هر فردی که هوشیار نبوده و با صدا کردن و تکان دادن قابل بیدار کردن نیست، انجام می ‌گیرد.

سازمان ‌هایی همچون هلال احمر اقدام به آموزش‌ هایی می ‌کنند اما واقعیت این است که آن قدر این آموزش ‌ها ضروری است که به ‌نظر می‌ رسد برای افزایش ارتقای سطح سلامت نیازمند آموزش در سطح وسیع ‌تری باشیم.

علاوه بر آموزش احیا در سطح وسیع، نیاز به استفاده از دستگاه‌ های شوک در سیر درمانی بیماران وجود دارد. بسیاری از بیماران نیازمند احیا در واقع نیاز به شوک دارند و مهم ‌تر این ‌که هر چه سریع‌ تر باید شوک داده شوند.

دادن شوک نیاز به مهارت لازم جهت تعیین زمان مناسب و میزان لازم شوک دارد؛ اما چندین سال است که دستگاه‌ هایی ساخته شده است که می ‌توانند به صورت اتوماتیک ریتم قلب بیمار را تشخیص داده و در صورت نیاز شوک بدهند. این دستگاه‌ های هوشمند به بیمار متصل شده و با تشخیص نیاز اقدام به شوک می ‌کنند.

استفاده از این دستگاه‌ های هوشمند طبق بررسی‌ های محققان باعث احیای افراد تا 2 برابر شده است. این دستگاه‌ های اتوماتیک (AED) مخصوصا برای بیماران با سابقه بیماری قلبی مناسب است.

باید به همراهان بیماران آموزش داد تا از این وسایل در شرایط لازم برای بیمار خود استفاده کنند. استفاده همزمان این دستگاه به همراه انجام عملیات احیای قلبی ـ تنفسی می ‌تواند میزان بازگشت بیماران را بسیار بالا ببرد.

دکتر بهروز هاشمی * متخصص طب اورژانس

جام جم

[sajadhoosein]

اصول برخورد با بیمار تشنجی

کمتر کسی پیدا می ‌شود که با بیمار تشنجی برخورد نکرده باشد. هر چند اغلب افراد هر بیماری را که می ‌لرزد و هوشیاری ‌اش کاهش یافته است، تشنجی تصور می ‌کنند. تشنج انواع مختلفی دارد که بنا بر نوع آن، ممکن است بیمار در حین بروز حمله هوشیار نیز باشد و تمام اتفاقات را به‌ یاد بیاورد.

تشنج نوعی اختلال در سیستم عصبی بیمار است که از فعال شدن کانونی در مغز و فرستادن امواجی غیر طبیعی منشاء می ‌گیرد. این امواج غیر طبیعی بسته به وسعت انتشار می ‌توانند علامت ‌ساز گردند. گاهی می ‌توان علتی برای ایجاد کانونی فعال در مغز یافت که مسمومیت با داروها یا افت شدید قند خون از آن جمله است. در این صورت با درمان علت زمینه‌، درمان آن فراهم می ‌شود.

اگر تشنج تکرار گردد و علتی برای آن پیدا نشود به آن صرع می ‌گویند. اگر علت تکرار حمله مشخص باشد دیگر عنوان بیماری صرع نیست و به عنوان علامتی از یک اختلال شناسایی می ‌شود. بنابراین به بیماری، مبتلا به صرع می ‌گویند که علتی برای بروز حملات مکرر تشنجش نتوان یافت.

تشنج با علائم متنوعی همراه است. بسته به نوع آن این علائم متفاوت هستند.

* شایع ‌ترین نوع تشنج، که به آن منتشر نیز گفته می ‌شود، خود را با سفت شدن ناگهانی کل بدن نشان می ‌دهد، سپس بیمار دچار حرکات پرشی شده و پس از مدتی با بدنی شل، افتاده و به خواب می ‌رود. بیمار پس از اتمام حمله و به هوش آمدن هیچ چیزی را به یاد نمی ‌آورد. گاز گرفتن زبان، نگاه به سمت بالا در چشم ‌ها، خروج کف از دهان، بی ‌اختیاری ادرار یا مدفوع از نشانه‌ ها و پیامدهای این نوع بیماری است.

* در بعضی از انواع تشنج بیمار برای لحظه‌ ای هوشیاریش را از دست می ‌دهد بدون این ‌که سقوط کرده یا حرکات غیر طبیعی داشته باشد.

تشنج به همین دو شکل محدود نمی‌ گردد. بسیاری از بیماری ‌ها و اختلالات از تشنج تقلید می ‌کنند که گاهی افتراق این ها نیازمند انجام نوار مغزی است.

* بیمارانی که دچار سنکوپ(غش) می ‌‌شوند؛ مانند افرادی که زیاد روی پا می ‌ایستند یا افرادی که با دیدن خون دچار حالت سنکوپ می‌ شوند، اگر مجددا به حالت ایستاده برگردانده شوند ممکن است علائمی مشابه با افراد تشنجی داشته باشند.

* علت بروز تشنج در افرادی که تحت درمان با داروهای ضد تشنج هستند، متفاوت است. مصرف همزمان داروهای دیگر و ایجاد تداخل میان داروها و فراموش کردن مصرف دارو از علل مهم این وضعیت است. گاهی با وجود مصرف مرتب و عدم تداخلات دارویی باز هم تشنج به دلیل فعال شدن خود به‌ خود کانون تشنج در مغز، بروز می‌ کند.

* گاهی عواملی دیگر در بروز تشنج نقش دارند که از جمله ی آن ها می ‌توان به بارداری و بی ‌خوابی اشاره کرد. در دوران بارداری لازم است میزان و نوع داروی مصرفی بر اساس شرایط بیمار تعیین شود. ادامه ی درمان در دوران بارداری نیز بر اساس میزان مصرفی در زمان غیر بارداری می‌ تواند عاملی برای بروز تشنج باشد.

ما چه باید بکنیم؟

* اولین اقدام، اطمینان از امنیت بیمار و خودمان است. اگر بیمار در مکانی خطرناک مثل استخر یا بلندی قرار گرفته، وی را از محل دور می ‌کنیم.

* پس از برقراری امنیت با اورژانس پیش بیمارستانی (115) تماس می ‌گیریم.

* مانند تمامی حوادث باید در ابتدا راه هوایی بیمار امن گردد. برخلاف تصور عامه نیازی به باز کردن دهان بیمار نیست. گاز گرفتگی زبان نه ‌تنها مشکلی ایجاد نمی ‌کند، بلکه در صورت اعمال زور برای باز کردن دهان جهت رهایی زبان ممکن است به دندان ‌ها آسیب وارد شود. عده‌ ای از انگشت خود برای باز کردن دهان استفاده می ‌کنند که می ‌تواند به آسیب‌ های شدید تا حتی قطع انگشت منجر گردد.

برای برقراری امنیت راه هوایی بیمار کافی است وی را به یک سمت برگردانیم تا ترشحات دهانی به راحتی خارج شده و وارد راه‌ های هوایی نشود.

* به دلیل کاهش هوشیاری و خواب‌ آلودگی بیماران، نباید مواد غذایی یا مایعات به آن ها داد. مواد غذایی می ‌تواند به دلیل خواب‌ آلودگی و کاهش هوشیاری بیمار، وارد مجاری هوایی گردد.

* بیماران تشنجی به دلیل سقوط به دنبال تشنج، مستعد آسیب به سر، ستون فقرات و در رفتگی در کتف می ‌باشند. بنابراین در بیماری که خواب ‌آلود است و ما از میزان آسیب ستون فقراتش اطلاع نداریم، انتقال با احتمال آسیب مهره ‌ای انجام شود.

* نیازی به کنترل حرکات پرشی بیمار نیست. کنترل این پرش ‌ها دشوار بوده و می ‌تواند آسیب ‌رسان باشد. تنها مراقب باشید که اگر بیمار در محلی واقع شده است که احتمال افتادن دارد از سقوطش ممانعت گردد. آرام بیمار را روی زمین و یک پهلو بخوابانید و اجازه بدهید حرکاتش را انجام بدهد.

* داروهای مصرفی و داروهای در دسترس بیمار، در‌ صورت شک به استفاده ی خودسرانه، و مدارک بیمار (سی ‌تی ‌اسکن مغز یا نوار مغزی) را به اطلاع پرسنل 115 رسانده و با خود به بیمارستان ببریم.

نکاتی که بیماران باید رعایت کنند

* این بیماران باید بر اساس نظر پزشک، اقدام به مصرف دارو نمایند. کاهش یا افزایش داروی مصرفی بر اساس نظر پزشک می ‌باشد.

* قطع ناگهانی دارو می ‌تواند منجر به بروز حمله ی پایدار تشنج شود که گاهی به سختی قابل کنترل بوده و حتی منجر به *** بیمار می ‌شود.

* بیماران مبتلا به صرع باید به مدت 2 تا 5 سال از قرارگیری در شرایطی که در صورت بروز تشنج می ‌تواند آسیب‌ رسان باشد، اجتناب کنند؛ از جمله این موارد می ‌توان به رانندگی، شنا کردن، کار یا تردد در ارتفاعات، اشاره کرد.

* این افراد نباید به تنهایی در جایی رها شوند. بروز تشنج می ‌تواند با آسیب به سر همراه بوده و در صورت نداشتن همراه و دیر رسیدن به مرکز درمانی، به عوارض ناگواری منجر شود.

* زنان مبتلا به این اختلال در حین آشپزی باید در حضور فردی دیگر اقدام به آشپزی نمایند که در صورت بروز تشنج، احتمال سوختگی کمتر باشد.

بیماران پس از چند سال مصرف دارو و عدم بروز حملات در صورت نوار مغزی طبیعی با دستور پزشک می ‌توانند درمان خود را به تدریج قطع کنند. این افراد می‌ توانند مانند افراد طبیعی فعالیت کنند.

دکتر بهروز هاشمی * متخصص طب اورژانس
جام جم