« مادان کاتاریا » پزشک هندی ساکن شهر « بمبی » ، هنگامی که سرگرم نوشتن مقاله ای با عنوان « خنده بهترین طبیب است » برای یک مجله ی بهداشتی بود ، با یافته های تازه ی پژوهشگران در زمینه ی منافع بی شمار خنده رو به رو شد.
او که فردی عمل گرا بود ، بی درنگ تصمیم گرفت تاثیر خنده را در خودش و دیگران ببیند . بنابراین ساعت 7 صبح روز سیزدهم مارس سال 1995 به پارکی در نزدیکی منزل شان رفت و با جذب چهار نفر ، نخستین «باشگاه خنده »را به راه انداخت . دیری نپایید که تعداد آنان افزایش یافت و به پنجاه نفر رسید .
روزهای نخست ، دایره وار می ایستادند ، کسی به وسط می آمد و با تعریف لطیفه یا ماجرایی خنده دار ، دیگران را می خنداند . همه از این کار لذت می بردند و تا پایان روز ،احساس خوبی داشتند .
دو هفته بعد ، مشکلی پدید آمد ؛ هیجان لطیفه های خنده دار تمام شد و کم کم کار به جایی رسید که حتی دو نفر از اعضاء خواهان بسته شدن باشگاه شدند .
دکتر «کاتاریا » از آنان خواست فقط یک روز به او فرصت دهند تا « تحولی » ایجاد کند و بحران را فرو نشاند . آن شب ، او تا صبح بیدار ماند و سرانجام توانست راه حل را بیابد ؛ بدن انسان قادر به تشخیص خنده ی واقعی و طبیعی از خنده ی ساختگی نیست و هر نوع خنده ، مواد شیمیایی شادی بخش تولید می کنند .
صبح روز بعد ، موضوع را با اعضاء در میان گذاشت و از آنان خواست در کنار هم به تمرین خنده ی ساختگی بپردازند . آنان با شک و دو دلی بسیار ، پیشنهاد او را پذیرفتند . نتیجه ، شگفت آور بود . در برخی ، خنده ی ساختگی به سرعت به خنده ی طبیعی تبدیل شد و به دلیل مسری بودن خنده ، دیگران نیز خیلی زود به خنده افتادند ؛ خنده ای که از این طریق برخاست ، نزدیک به ده دقیقه ادامه یافت .
دکتر «کاتاریا » و همسرش که هر دو یوگا تمرین کردند ، متوجه شباهت هایی بین خنده و تمرین های تنفسی یوگا موسوم به « پرانایاما » شدند و عناصری از این دانش باستانی را ـ از جمله تمرینات تنفس عمیق که این روزها در بین تمرین های مختلف خنده انجام می شود ـ وارد تمرینات خنده کردند . نتیجه ، پدید آمدن «یوگای خنده » بود: آمیزه ای از تمرینات تنفس عمیق ، حرکات کششی و تمرینات خنده ای که روحیه ی بازیگوشی کودکانه را ترویج می دهد .
جنبش باشگاه خنده با حضور پنج نفر در سال 1995 به راه افتاد و همچون شعله های آتش، به سرعت سراسر هند را در برگرفت .
دکتر کاتاریا به طور رسمی در سال 1998 روز جهانی خنده را بنیان نهاد. اولین جشن در 11 ژانویه 1998 در بمبئی، هند برگزار شد و از آن پس هر ساله اولین یکشنبه ماه می را به عنوان روز جهانی خنده در نظر می گیرند. جشن گرفتن و بزرگداشت روز جهانی خنده یک مانیفست مثبت برای صلح جهانیست و قصد آن بیداری جهانی برای برادری و دوستی از راه خنده است. محبوبیت آن به صورت نمایی همراه حرکت یوگای خنده رشد کردهاست. اکنون یوگای خنده تبدیل به جنبشی جهانی شده و بیش از 6000 باشگاه خنده در 70 کشور دنیا دایر است .
منبع: مجله ی شادکامی و موفقیت شماره ی 66