چگونه با کودکمان رفتار کنیم؟

[narges.]

انداختن، پرتاب كردن، سرو صدا راه انداختن:
نوزادي كه اشياء را پرت ميكند مياندازد و سرو صدا راه مي اندازد، در حال نشان دادن رفتاري طبيعي است. او در حال كشف دنياي پيرامونش و يادگيري علت و معلول ها و در همان زمان، ابراز وجود خودش است.
در حدود 6ماهگي بيشتر نوزادان مهارتهاي دستي را ياد ميگيرند و شروع به آزمايش ميكنند. اگرشما بيش از اندازه در پاسخ به پرتاب كردن انداختن و سرو صدا كردن كودك عكس العمل نشان ندهيد به احتمال زياد او از اين كارها براي جلب توجه شما استفاده نميكند و اين رفتارها نيز ميگذرد.
به ياد داشته باشيد كودك نميخواهد شما را آزار دهد گرچه گاهي چنين به نظر ميرسد. او صرفا ميخواهد سرگرم شود.

[narges.]

كودك پرتاب اشياء را بصورت آزمايشي شروع ميكند و صرفا ميخواهد ببينيد باانجام اين كار چه اتفاقي مي افتد. نوزاد بطري اش را روي زمين مياندازد و گريه ميكند و شما به سرعت آنرا به او ميدهيد. بزودي اينكار به صورت يك بازي در مي آيد. در آغاز آنرا به صورت يك رفتار يادگيري در نظر بگيريد، ولي به آن توجه زيادي نكنيد چون در غير اين صورت اين رفتار را تقويت ميكنيد و كودك به اين نتيجه ميرسد كه بازي جالبي است و شما به اين نتيجه ميرسيد كه داريد ديوانه ميشويد.

[narges.]

اگر كودك شما بطور مداوم اين كار را انجام ميدهد روشهاي زير را به كار ببريد:
1. شيء افتاده را به كودك برگردانيد. گاهي او توانايي در دست گرفتن را هنوز به خوبي به دست نياورده و در حال تمرين كردن است.
2. به آن بي توجهي كنيد. شيئ را دايم به كودك برنگردانيد. آنرا(شيئ) روي زمين رها كنيد و توجه كودك را به چيز ديگري جلب كنيد.
3. در مورد كودكان بزرگتر، شيئ را به او برگردانيد ولي بگوييد"اگر دوباره اونو بندازي، مدتي مال من ميشه". و اگه اون انداختش براي چند دقيقه پيش خودتون نگهش داريد.

---------- Post added at 11:23 PM ---------- Previous post was at 11:21 PM ----------

بعد از محروم كردن موقتي اگه هنوز مشكل وجود داشت ميتونيد از تصحيحي بيش از حد هم استفاده كنيد كه براي هميشه پشيمونش كنيد.....

[narges.]

سرو صدا راه انداختن:
كودكان دوست دارند سرو صدا راه بيندازند و از اين كار لذت ميبرند ولي اغلب اعصاب والدين را خراب ميكند.پس لازم است خلاق باشيد:
1. اشيايي را براي كودك فراهم كنيد كه بتواند با آنها فقط سرو صدا كند، مثلا يك چكش پلاستيكي، يا يك قاشق چوبي، اينطوري كنترل شده تر سروصدا وجود داره و اينها هم وسائلي هستند كه صداشون به اندازه ي قاشق و چنگال گوشخراش نيست.
2. بهش بگيد ميتونه روي چه چيزهايي بزنه كه بفهمه روي همه چيز نبايد بزنه و سرو صدا راه بندازه. مثلا بگيد مامان وقتي روي طبلت ميزني صداي خيلي قشنگي داره ولي روي ميز نبايد بزني.
3. موقعيتها رو تعيين كنيد. يعني بفهمد چه موقع ميتواند و چه موقعهايي نميتواند. مثلا بداند در اتاق خودش ميتواند ولي خونه ي مامان جون نبايد اين صداهارو راه بندازه.

[narges.]

نق زدن.
نق زدن در حدود سه و نيم سالگي به اوج خود ميرسد، ولي اگر راه حل فوري براي آن نيابيد تا سنين دبستان ادامه خواهد يافت. براي پيشگيري از عادت شدن، بكوشيد قبل از آنكه تثبيت شود، آنرا درمان كنيد.
1. هرروز به مدت معيني به كودك خود توجه كامل داشته باشيد. در اين زمان هيچ كار ديگري انجام ندهيد بلكه صرفا با كودكتان باشيد. بيشتر كودكان مجبور هستند براي جلب نظر والدينشان تلاش كنند.
2. او را مشغول كنيد. براي او فعاليتهايي در نظر بگيريد. از يك كودك نوپا انتظار نميرود كه زمان فراغت خود را مفيد بگذراند. هنگامي كه كودكان كسل هستند نق زدن را شروع ميكنند، چون هيچ كار بهتري را ندارند كه انجام دهند.

[narges.]

سريع پاسخ دهيد.
صبر نكنيد تا كودك ناچار شود براي پاسخ گرفتن سوال يا درخواستش نق بزند. اگر هم همان موقع نميتوانيد در چشمهايش نگاه كنيد و با انگشت اشاره به او بگوييد عزيزم 1 دقيقه صبر كن. نياز به نق زدن را در او از بين ببريد. سريع كارتان را به تمام كنيد و به او بگوييد ممنونم كه صبر كردي حالا ميتونم به حرفهات گوش بدم.

[narges.]

ميچسبد و از پدر و مادرش جدا نميشود.

نوزاد در حدود هفته ي اول زندگي، در چشمان كسي كه او را نگه ميدارد، نگاه ميكند و حدود 6 هفتگي( يك و نيم ماهه) به صورت كسي كه در فاصله ي 20 تا 30 سانتي او قرار دارد لبخند ميزند.كه معمولا اين صورت متعلق به والدين اوست.
نوزاد در حدود 4 يا 5 ماهگي ميتواند بين صورت والدينش و اشخاص ديگر فرق بگذارد ولي هنوز وقتي او را ترك ميكنند زياد ناراحت نميشود.
تا حدود 8 ماهگي براي كودك دور شدن از والدينش زياد سخت نيست اگرچه ترجيح ميدهد آنها بيشتر دورو برش باشند. ولي از 8 ماهگي به رفتن افراد از نزدش توجه ميكند. اشخاصي را كه از او مراقبت ميكنند ميشناسد. اين زمان آغاز مرحله اي است كه كودك در والدين امنيت را جستجو ميكند. با ديدن افراد جديد احساس خطر او طبيعي است.
برخي از كودكان جدا شدن از والدين برايشان بسيار دشوار است. حتي زماني كه يك غريبه در اطراف نيست. ممكن است دائما جلوي پاي شما را بگيرد و سايه به سايه ي شما در تمام خانه بيايد. اگر احساس جدايي بكند دور پاي شما را ميگيرد و گريه ميكند.
كارهايي كه شما ميتوانيد انجام دهيد:
1. احساس استقلال را در او تقويت كنيد.
2. با رفتن و آمدن، او را براي جدا شدن آماده كنيد.
3. كسي را داشته باشيد كه از كودك مراقبت كند.
4. كودك را براي موقعيت ها و مكانهاي جديد آماده كنيد.
5. هنگامي كه زمان رفتن رسيده است برويد.
6. عدم وابستگي را در كودك افزايش دهيد.

[narges.]

---------- Post added at 11:34 PM ---------- Previous post was at 11:33 PM ----------

[narges.]

[MOHAMMAD2010]

چه عکسای قشنگی ...