بانك اطلاعاتي در مورد بيماريها !! [مقالات] ← فهرست تاپیک باز نویسی شد!!

[ali reza majidi 14]

آقا اگه هرکی مشکلی داشت ما هم در خدمتیم
موفق باشین

[talot]

کم خونی و انواع آن
نوع نادری از کم خونی است و زمانی بروز می کند که بدن به اندازه کافی گلبول قرمز تولید نمی کند. از آنجا که این موضوع بر گلبول های سفید نیز تاثیر می گذارد، عفونت ها و خونریزی های غیر قابل توقف می شود.
کم خونی یا آنمی (anemia)زمانی بروز می کند که تعداد هموگلوبین خون کاهش می یابد. هموگلوبین به گلبول های قرمز خون در حمل اکسیژن از ریه به تمام اندام های بدن کمک می کند. رنگ قرمز خون نیز به دلیل وجود هموگلوبین است. سلول های قرمز خون در مغز و استخوان های بزرگ بدن مانند استخوان لگن تولید می شود. مغز استخوان برای ساخت هموگلوبین به آهن، ویتامین B۱۲ و اسید فولیک نیاز دارد. کم خونی یکی از بیماری های شایع خون است که بیش از همه در زنان دیده می شود. به طور متوسط از هر پنج زن، یکی به کم خونی مبتلاست که این کم خونی نیز بیشتر از فقر آهن ناشی می شود.
کاهش رشد در کودکان و نوجوانان، رشد غیرعادی استخوان ها، نارسایی اعضای داخلی، ضعف ایمنی بدن، ناتوانی ارگان ها در انجام وظایف خود، اختلالات و ناهنجاری های بدن، تغییر شکل ناخن ها، تمایل به خاک خواری، عدم تمرکز، ضعف عضلانی، بی تفاوتی، تحریک پذیری زیاد، کاهش تنفس، غش، یرقان، سوءهاضمه، خستگی زودرس و رنگ پریدگی از عوارض کم خونی است. پزشکان معمولا انواع کم خونی را از طریق معاینات بالینی، آزمایش خون و ادرار و مدفوع، عکسبرداری، سی.تی.اسکن، سونوگرافی و سایر موارد مشابه تشخیص می دهند. در هر حال کم خونی انواع مختلفی دارد که به آنها اشاره می کنیم:
•کم خونی ناشی از فقر آهن (ida)
این نوع کم خونی از شایع ترین انواع این بیماری است. فقر آهن زمانی بروز می کند که بدن فاقد آهن کافی است. بدن برای ساختن هموگلوبین به آهن نیاز دارد. این حالت معمولا بر اثر از دست دادن خون به دلیل مشکلاتی همچون عادت ماهانه طولانی و سنگین، زخم های داخلی، پولیپ های روده یا سرطان روده بروز می کند. همچنین رژیم غذایی فاقد آهن کافی می تواند به بروز این حالت منجر شود. در دوره بارداری نیز نبود آهن کافی برای مادر و جنین موجب کم خونی از نوع فقر آهن می شود. بدن می تواند با مصرف مواد غذایی مانند گوشت گاو، صدف های خوراکی، اسفناج، عدس، سیب زمینی کباب شده با پوست و تخمه گل آفتابگردان، آهن مورد نیاز خود را به دست آورد.
•کم خونی مگالوبلاستیک یا فقر ویتامین
این نوع کم خونی معمولا بر اثر کمبود فولیک اسید یا ویتامین B۱۲ بروز می کند. این ویتامین ها به بدن در سالم نگه داشتن خون یا سیستم عصبی کمک می کنند. در این نوع کم خونی، بدن گلبول های قرمز خونی تولید می کند که نمی توانند اکسیژن را به خوبی تحویل دهند. قرص های مکمل حاوی فولیک اسید می توانند این نوع کم خونی را درمان کنند. فولیک اسید را همچنین می توان از مصرف دانه ها و بنشن ها، مرکبات و آب میوه ها، سبوس گندم و سایر غلات، سبزی های برگ پهن و سبز تیره، گوشت طیور، صدف و جگر به دست آورد.
گاهی اوقات ممکن است یک متخصص نتواند تشخیص دهد علت این بیماری کمبود ویتامین B۱۲ است. این حالت معمولا در افراد مبتلا به کم خونی وخیم بروز می کند که در حقیقت نوعی بیماری خود ایمنی است. دریافت نکردن ویتامین B۱۲ کافی می تواند موجب کرختی و بی حسی دست ها و پاها، اختلال در راه رفتن، از دست دادن حافظه و مشکلات بینایی شود. نوع درمان به عامل مولد بیماری بستگی دارد، اما به هر حال مصرف ویتامین B۱۲ ضروری است.


بیماری های نهفته
بیماری های خاصی وجود دارند که می توانند توانایی بدن را در تولید گلبول های قرمز خونی مختل کنند.
برای مثال افراد مبتلا به بیماری های کلیوی به ویژه بیمارانی که دیالیز می شوند، در معرض ابتلا به کم خونی قرار دارند. کلیه های این بیماران قادر به ترشح هورمون های کافی برای تولید گلبول های خونی نیستند و هنگام دیالیز نیز آهن از دست می دهند.
•بیماری های خونی ارثی
اگر در خانواده سابقه بیماری خونی وجود داشته باشد، احتمال ابتلا به آن در افراد دیگر نیز افزایش می یابد. یکی از امراض خونی ارثی، کم خونی گلبول های داسی شکل است. گلبول های قرمز خونی طبیعی به راحتی درون رگ های خونی حرکت می کنند، اما حرکت گلبول های داسی شکل به سختی صورت می گیرد و دارای لبه های خمیده هستند. این گلبول ها نمی توانند در رگ های خونی ظریف به آسانی حرکت کنند و در نتیجه مسیر رسیدن خون به اعضای بدن را مسدود می کنند. بدن گلبول های قرمز داسی شکل را نابود می کند، اما نمی تواند با سرعت کافی انواع طبیعی و سالم جدیدی را تولید کند. این موضوع موجب بروز کم خونی می شود. نوع دیگری از کم خونی ارثی تالاسمی است. تالاسمی زمانی بروز می کند که بدن، ژن های ویژ ه ای را از دست می دهد یا ژن های غیرطبیعی مختلف از والدین به کودک ارث می رسد که بر نحوه تولید هموگلوبین تاثیر منفی می گذارند.
•کم خونی آپلاستیک
نوع نادری از کم خونی است و زمانی بروز می کند که بدن به اندازه کافی گلبول قرمز تولید نمی کند. از آنجا که این موضوع بر گلبول های سفید نیز تاثیر می گذارد، عفونت ها و خونریزی های غیر قابل توقف می شود. این حالت دلایل مختلفی دارد که عبارتند از:
▪ به کارگیری روش های درمانی انواع سرطان ها (پرتودرمانی و شیمی درمانی(
▪ قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی سمی (مانند مواد مورد استفاده در برخی حشره کش ها، رنگ و پاک کننده ها و شوینده های خانگی(
▪ بعضی داروها (مانند دارو های مخصوص درمان روماتیسم مفصلی)
▪ بیماری های خود ایمنی (مانند لوپوس)
▪ عفونت های ویروسی که بر تراکم استخوانی تاثیر می گذارد.
نوع درمان به میزان حاد بودن کم خونی بستگی دارد. این بیماری را می توان با تعویض خون، مصرف دارو یا پیوند مغز استخوان درمان کرد. پیشرفت کم خونی به مرور زمان صورت می گیرد. در آغاز ممکن است هیچ علامتی بروز نکند یا علایم بیماری بسیار خفیف باشد، اما با پیشرفت بیماری می توان شاهد علایمی چون خستگی، ضعف، ناتوانایی در کار و تحصیل، کاهش دمای بدن، پریدگی رنگ پوست، سرعت ضربان قلب ، کوتاهی تنفس ، درد سینه، سرگیجه، تحریک پذیری، کرختی و سردی دست ها و پاها و سردرد بود.
تشخیص این بیماری با انجام یک آزمایش خون امکان پذیر است. در صورت مثبت بودن جواب آزمایش و ابتلا به کم خونی انجام آزمایش های دیگر نیز برای تشخیص نوع آن ضروری است. انتخاب نوع درمان کم خونی به علت بروز آن بستگی دارد. برای مثال، نحوه درمان کم خونی گلبول های داسی شکل با نحوه درمان کم خونی ناشی از رژیم غذایی فاقد آهن یا فولیک اسید متفاوت است. از این رو برای کشف بهترین روش معالجه باید به متخصص مراجعه کرد. با استفاده از روش های گوناگون می توان مانع از بروز برخی
انواع کم خونی شد که مجموع های از آنها در زیر آمده است:


مصرف غذا های حاوی آهن زیاد از جمله گوشت قرمز، ماهی، مرغ، تخم مرغ، میوه های خشک شده، عدس و لوبیا، سبزی های سبز برگ پهن مانند اسفناج، کلم یا غله های حاوی آهن غنی شده.
▪ مصرف مواد خوراکی که جذب آهن را در بدن افزایش می دهند، مانند آب پرتقال، توت فرنگی، کلم یا سایر میوه ها و سبزی های حاوی ویتامین C.
▪ خودداری از نوشیدن قهوه و چای همراه با وعده های غذایی زیرا این نوشیدنی ها جذب آهن در بدن را دشوار می کند.
▪ کلسیم جذب آهن را با مشکل مواجه می کند بنابراین برای استفاده از بهترین روش به منظور مصرف کلسیم مناسب و کافی، مشورت با پزشک متخصص ضروری است.
▪ اطمینان از مصرف کافی فولیک اسید و ویتامین B۱۲ در رژیم غذایی.
مشاوره با پزشک برای خوردن قرص های مکمل آهن. مصرف این قرص بدون مشورت با متخصص درست نیست.
این قرص ها در دو نوع فروس و فریک ارائه می شوند. جذب فروس در بدن بهتر صورت می گیرد، اما اثرات جانبی مانند تهوع، استفراغ و اسهال در پی دارد. با این حال این اثرات جانبی را می توان با کمک برخی اقدامات کاهش داد، از آن جمله اینکه ابتدا با نیمی از دوز تجویز شده شروع کرد و به تدریج آن را به دوز کامل رساند. قرص را در دوز های تقسیم شده مصرف کرد. قرص را همراه با غذا مصرف کرد و اگر نوعی از قرص آهن مشکلاتی ایجاد می کند، با متخصص مربوطه برای مصرف نوع دیگر مشورت کرد.
زنانی که باردار نیستند، اما در سن بارداری قرار دارند باید هر ۵ تا ۱۰ سال یکبار آزمایش کم خونی بدهند. این کار حتی در شرایط سلامت نیز باید صورت گیرد. انجام این آزمایش ها باید از نوجوانی آغاز شود.
همچنین زنانی که باردار نیستند و در سن بارداری قرار دارند، در صورت داشتن علایمی چون عادت ماهانه شدید و طولانی، مصرف آهن کم یا تشخیص قبلی ابتلا به کم خونی باید هر سال آزمایش خون بدهند. بیشتر افراد از طریق رژیم غذایی سالم و منظم می توانند از غذا های سرشار از آهن استفاده کنند، اما برخی افراد نمی توانند آهن کافی به دست آورند که مهمترین این گروه دختران نوجوان و زنان در سن بارداری هستند که یا در هر عادت ماهانه خون زیادی از دست می دهند یا بیش از یک بچه دارند و یا از Iud استفاده می کند.
کودکان نوپا و زنان باردار نیز در این گروه قرار می گیرند. این افراد باید به طور دوره ای آزمایش کم خونی بدهند و در صورت فقر آهن حتما باید با مشورت پزشک از مکمل های آهن استفاده کنند

[G-girl]

گرمازدگي

بيماريهاي مـربوط به گرما هنگامي روي مي دهند كه دمــاي بـدن فرد از حد طبيعي خود افزايش مي يابـد.
بدن انسان بطور عمده توسط منبسط ساختن عروق سـطـــحي پوست و تعريق دماي افزايش يافته بدن را
كاسته و سبب تنظيم و كنترل گرماي بدن مي گــردد.اما در آب و هواي مرطوب عملكرد تعريق مختل و كنـد
شده و بدن ديگر قادر به خنك ساختن خود نميـباشد.دو عـــامل فعاليت بدني شديد و طولاني مدت و آب و
هواي گرم مسبب بيماريهاي مربوط به گرما هستنـد.
همچنين زماني كه فرد دچار كم آبي در بدن خود ميگردد در معرض عوارض گرماي زياد قرار خواهد داشت زيرا در اين حالت غلظت خون بدن افزايش يافته و جريان خون كند ميگردد كه سبب اختلال در عملكرد ارگانهاي بدن مي شود. عوارض ناشي از گرما به قرار زير است:

1- گرمازدگي خفيف
در اين حالت بدن بشدت عرق كرده و حجم خون كاهش مي يابد.
علايم:
تعريق شديد-ضعف-سرگيجه-سردرد-حالت تهوع-استفراغ-افزايش ضربان قلب-كاهش فشار خون-پوست مرطوب،سرد و رنگ پريده-افزايش درجه حرات مركزي بدن تا 39-38 درجه سلسيوس.
درمان:
انتقال بيمار به يك مكان خنك و سايه-دادن مايعات به بيمار براي جبران كم آبي بدن. براي جبران نمك بدن نيز بايد اندكي نمك (به نسبت يك قاشق چاي خوري نمك در يك ليتر آب) به آب اضافه كرد- لباسهاي فرد گرمازده را در آورده و يك ملحفه مرطوب دور بدن وي بپيچيد و يا توسط باد بزن مصدوم را باد بزنيد.
2- گرمازدگي شديد
اين حالت بسيار خطرناك بوده و خطر مرگ را نيز ميتواند در پي داشته باشد. در اين حالت حرارت مركزي بدن از 40.5 درجه سلسيوس فراتر ميرود. در اين وضعيت اغلب ارگانهاي بدن در معرض آسيب بافتي قرار ميگيرند. گرمازدگي شديد يك وضعيت اورژانس بوده و دماي بدن فرد گرمازده بايد سريعا كاهش يابد. عدم درمان گرمازدگي شديد به تشنج، كما و مرگ منجر خواهد شد. گرمازدگي شديد علاوه بر اثرات سوء آن بروي سيستم عصبي همچنين كبد، كليه ها، قلب و عضلات را نيز در معرض آسيب قرار ميدهد.
علايم:
پوست قرمز رنگ، داغ، رنگ پريده و خشك-ضربان تند و قوي-سردرد ضرباني-پريشاني و سرگيجه-تنفس كم عمق-مردمك چشم ممكن است متسع شده و به نور واكنش نشان ندهد.
عوامل ايجاد كننده:
قرار گرفتن در زير آفتاب به مدت طولاني-فعاليت شديد بدن-كم آب شدن بدن.
درمان:
تلاش براي كاهش حرارت بدن بايد بسرعت انجام گيرد: بيمار را به مكان خنك و سايه انتقال داده و لباسهايش را از تن جدا كنيد. روي دستها و پاها آب خنك ريخته و يا يك ملحفه خيس را دور بدن مصدوم بپيچيد- بيمار را در معرض باد قرار داده و يا توسط پنكه و يا باد بزن اقدام به خنك كردن وي كنيد. هنگامي كه روي دستها و پاها آب ميريزيد حتما دستها و پاها را شديدا ماساژ دهيد تا خون خنك شده به سمت نواحي مركزي بدن رانده گردد.
3- گرفتگي عضلات
همان گرفتگي عضلات ميباشد كه عامل آن گرما ميباشد. اين حالت پس از فعاليت شديد بدني ايجاد ميگردد. درمان آن خوراندن مايعات كافي همراه با اندكي نمك (به نسبت 4/1 قاشق چايخوري نمك در يك ليوان آب) به مصدوم و انجام [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] پس از آن ميباشد.
4- سنكوب گرما
اين حالت نوعي غش خفيف ميباشد كه به علت فعاليت شديد در آب و هواي گرم ايجاد ميگردد. بدن در تلاش براي افزايش دفع گرما از بدن اقدام به منبسط ساختن عروق سطحي پوست ميكند اما هنگامي كه اين مكانيسم بسرعت انجام ميگيرد سبب كاهش جريان خون به مغز گشته و حالت غش را ايجاد ميكند.
علايم:
سرگيجه- سردرد- افزايش ضربان قلب- حالت تهوع- استفراغ- غش و بي هوشي.
درمان آن مانند درمان گرمازدگي خفيف ميباشد.
5-عرق سوز
در اين حالت نواحي خاصي در بدن (معمولا نواحي پوشيده شده توسط لباس) دچار خارش و سوزش شديد ميگردد. اين حالت بيشتر در آب و هواي گرم و مرطوب و در افراد خردسال، داراي فعاليت شديد، بيماران بستري و تب دار مشاهده ميگردد. اين عارضه معمولا پس از چند روز بخودي خود بر طرف ميگردد. هنگامي كه تعريق بدن افزايش مي يابد عرق به سلولهاي سطح پوست آسيب وارد ساخته و يك سد در مقابل خروج عرق ايجاد ميكند. بنابراين عرق در زير پوست به دام افتاده و تجمع مي يابد. در اين حالت برآمدگيهاي ريزي روي پوست ايجاد ميگردد. هنگامي كه اين برآمدگيهاي جوش مانند ريز ميتركند محتويات عرق تخليه گشته و فرد احساس سوزش ميكند.
درمان:
هيچگاه از مواد كاهش دهنده تعريق و يا پودر بچه استفاده نكنيد اين عمل تنها علايم را تشديد ميكند. تنها از لوسيون كالامين (CALAMIN) و يا كرم هيدروكورتيزون (HYDROCORTISON 1%) استفاده كنيد.
اقدامات پيشگيرانه:
1- در تابستان و هواي گرم لباسهاي سبك، گشاد و با رنگ روشن به تن كنيد.
2- در طول روز آب كافي بنوشيد. 8 ليوان آب.
3- در حين هر نوع فعاليت بدني در فواصل زماني معين به استراحت بپردازيد.
4- خود را در برابر گرماي آفتاب با به سر گذاشتن كلاه و يا استفاده از چتر محافظت كنيد.
5- فعاليتهاي شديد خارج از منزل را در ساعاتي كه هوا خنك تر ميباشد يعني پيش از 10 صبح و يا پس از 6 بعد از ظهر برنامه ريزي كنيد.

منبع: مردمان

[G-girl]

بي خوابي

مشكل بي خوابي يكي از مسائلي است كه ممكن است بـاعـث بـروز اخـتـلال در زنـدگـي و بـازداشتن افراد از انجـام بهينه فعاليتها گردد. يك خواب خوب و بـه انـدازه مـي توانـد تـاثيـر زيــادي در بازدهي و موفقيت داشـتـه باشـد. در ايـن بخش به برخي از روشهاي مفيد جهت مقابله با بيـخوابي اشاره مي كنيم.

1- تـا زمانـيكه خوابتان نگرفته به رختـخـواب نـرويـد: هرگاه به رختخواب رفتيد و تا 20 دقيقه بعد خوابتان نبرد از رختخواب برخيزيد و كاري انجام دهيد تا دوباره خوابتان بگيرد.
2- محيط اتاق خواب خود را ساكت و تاريك نگاهداريد: چـشم بـند و مسدود كننده گوش به شما كمك ميكند بهتر بخوابيد. نور حتي از ميان پلكهاي بسته نيز عبور ميكند.
3- هـرگـاه شب هنگام از خـواب پـريـديد و ديگر نتوانـستـيد بـخواب رويـد آرام و ريلكس باقي بمانيد: صبور باشيد. معمولا مجددا خواب به سراغتان خواهد آمد.
4- پيش از خواب از غذاي سبك استفاده كنيد: (يـك تـكه نـان تست و يا سيب) و يا پيـش از آنـكه چـراغ را خــاموش كنيد 10 دقيقه مطالعه كنيد. اگر پـيش از خـواب تـوسـط فعاليتها و يا تماشـاي تـلويزيون بيش از حـد تـهيـيـج شـده بـاشـيـد مـمـكن اسـت بــراي خـوابـيدن دچار مشـكل گـرديد. 15 دقيـقه گفتگوي آرام، مطالعه سبك و يا گوش دادن به موسيقي ملايم مي تواند كمك شاياني به خواب رفتن شما كند. در عـوض آنكه تنها به موسيقي گوش دهيد آواز بخوانيد. آواز خواندن يك فعاليت انرژي بخش شـگفت انـگيـزي است كه آرامش دروني و شادي را در شما افزايش مي دهد.
5- خنـده روش قدرتمندي براي تخليه استرس و اضطراب مي باشد: تـمـاشـاي فيلمهاي خنده دار و مطالعه كتابهاي فكاهي و كمدي مي تواند شـما را سـرحـال آورده و مشكلاتتان را از ذهنتان پاك كند.
6- از مصرف الكل و كافئين خودداري ورزيد.
7- از رختخواب تنها براي خوابيدن استفاده كنيد و نه براي مطالعه، صرف غذا و يا تماشاي تلويزيون.
8- ساعت را كوك كنيد: ساعت خود را راس يك ساعت تنظيم كرده و هر روز صبح سر يك ساعت بدون توجه به آنكه شب پيش چگونه خوبيده ايد، از خواب برخيزيد. هنـگامي كه الگوي خواب طبيعي مجددا برقرار گردد اغلب افراد ديـگر نـيـازي به استفاده از ساعت زنگ دار نخواهند داشت.
9- در اواخر بعد از ظهر و يا عصر (نه پيش از خوابيدن) تمرين ورزشي منظمي انجام دهيد.
10- محيطي مناسب ايجاد كنيد: اگـر اتاق خواب شما خيلي پر سرو صدا و پر نور بود هركاري را كه براي تبديل آن به يك محيط آرام و تاريك همراه با تهويه و رطوبت كافي نياز ميباشد صورت دهيد. هواي بشدت خشك سبب انقباض راههاي بيني شده و شـمـا را دچـار مـشـكل مـي كند. استفاده از چشم پوش و مسدود كنـنـده گوش شـمـا را در دور نگاهداشتن عوامل مزاحم ياري ميرسانند.
11- بياموزيد كه نگرانيها را از ذهنتان بزداييد: اگر از بيخوابي رنج ميـبريد، ذهن خود را متمركز به يك خاطره خوشايند و دلپذير كرده و يا يك حادثه خوشايند و فرح بخش را در ذهنتان مجددا تداعي كنيد.
12- تـنـها از ملحـفه و لباس خـواب با پارچـه نـخ طبيعي استـفاده كـنيد. ميـدان الكترومغناطيسي كه توسط سايش پارچه هاي مصنوعي ايجاد مي گردد، الـگوي خواب شما را مختل مي سازنــد. حداقـل 3 متر دورتر از وسايل برقي همچون تلويزيون، راديـو، تلفن و پريزهاي برق بخوابيد.
13- در سـاعـات صبـحگاهي مدتي در معرض نور تابان خورشيد قرار گيريد: نـور تابان صبحگاهي تاثير قدرتمندي روي ريتم شبانه روزي و يا ساعت بـيـولـوژيـكـي شـمـا دارد. مطالعات نشان داده اند در معرض نور خورشيد قرار گرفتن در صبـحگاه بين ساعات 7 تا 9 صبح حداق بمدت 15 دقيقه بهترين روش براي تنظيم ساعت بيولوژيكي ميباشد. انسان بطور طبيعي داراي ريتم شبانه روزي 25 ساعته بوده و بالطبع هر روز يك ساعت ديرتر به خواب رفته و 1 ساعت روز بعد زودتر از خواب برمي خـيـزد. نور خورشيد هر صبح سبب فريب ساعت بيولوژيكي بدن شده و آن را با زمان 24 ساعته تطبيق ميدهد.
14- بين فعاليتها وقفه ايجاد كنيد: فاصـله گـذاشتن بين فعاليـتـهاي روزانه و آرامش و عدم فعـالـيـت مختص شب، شما را در خـوابـيـدن كـمك خـواهد كرد. اگر شما نگران كار، شغل يا پول خود ميباشيد و يا از آن بيم داريد كه قـرار مــلاقات مهمي را فراموش كنيـد، اين افكار مكررا در خواب به سراغتان آمده و اجازه نميدهند بـخـواب رويد. هر آن چيزي را كه ذهن شما را مشغول خود كـرده روي كاغذ يادداشت كنيد. اين كار را هـنـگامي كـه از سـر كـارتـان به خانه بازگشتيد و يا يك فعاليت اصلي را در طي روز به پـايـان رسـانـديـد، انـجام دهيد. فعاليتهاي طي روز را مرور كرده و بـرنـامـه روز بـعـد را مـهيـا سازيـد. پـس از يـادداشـت كـردن آنـهـا خـواهـيـد ديد كه مشكلات كوچكتر و كنترل پذير تر مي گردند. اگـر مشكلي وجود دارد كه شما قادر مي باشيد بي درنگ آن را رفع كنيد آن را حل كرده و از شرش خلاص گرديد و هرگاه مسئله اي وجود داشت كه تا روز بـعد كـاري از دسـت شما بر نمي آمد آن را بپذيريد و فراموشش كنيد.
15- پيش از آنكه به رختخواب رويد حمام كنيد: وان خـيـلي بـيـشـتـر از دوش گرفتن آرام بخش مي باشد. آب گرم درجه حرارت بدن را افزايش داده و به خوابـيـدن شما كمك مي كند. آب را اندكي از درجه حرارت بدننتان گرمتر كنـيـد اما آن را زياد داغ نـكـنـيد چون باعث تعريق و سست شدن شما مي گـردد. در وام آب گـرم بـيـش از 15 دقـيـقـه بــاقي نمانيد.
16- از تماشا و مطالعه چيزهاي تنش آور بپرهيزيد: اغـلب افراد دوست دارند پيش از آنكه به خواب روند مطالعه كرده و يا تلويزيون تماشا كنند. مـطالعه و تماشاي تلويزيون براي افرادي كه از بي خوابي رنج ميبرند مناسب نميباشد. آنـچـه را كه مطالعه ميكنيد و يا تماشا ميكنيد درتوانايي بخواب رفتن شما تاثير بسزايي خواهد داشت.موضوعاتي را كـه راجـع بـه كارتان مي باشد پيش از خوابيدن مطالعه نكنيد. از مطـالـعـه كـتـابـهـاي بـا داستـانـهـاي اسـرار آميز و مهييج پيش از خواب خودداري كنيد. اگـر امـكـان دارد در اتـاق خواب خود تلويزيون قرار ندهيد. از مشـاهده برنامه هاي ترسناك و مهيج درست پيش از خواب نيز پرهيز كنيد. ازمشاهده برنامه هايي كه سبب ميگـردد ديـرتر از سـاعت معمول خوابيدنتان بيدار بمانيد پرهيز كنيد.
17- هنگامي كه عصباني هستيد به رختخواب نرويد: خـشـم و عـصـبـانـيت و نـيـز بحث و مجادله پيش از خواب سبب ميگردد خواب خوش شب را از دست بدهيد.

[pedram_ashena]

رويايي 80 ساله

معمولا كمتر كتاب پزشكي پيدا مي‌شود كه دوره تجديدنظر در آن به بيش از پنج سال برسد. اين زمان البته مربوط به كتاب‌هاي مرجع است.
در حقيقت دستورالعمل‌هاي درماني اغلب سالانه اصلاح مي‌شوند. تغيير و تحول در علوم پزشكي چنان سرعتي پيدا كرده كه روزانه چيزي نزديك به 2500 مقاله جديد تنها به يكي از بانك‌هاي اطلاعاتي آن اضافه مي‌شود. با اين حال، ماجراي انسولين و بيماران ديابتي از اين قاعده مستثنا بوده است.
از سال 1921 كه انسولين براي اولين‌بار كشف شد و به صورت تزريقي در اختيار بيماران قرار گرفت تا امروز تقريبا هيچ اتفاق تازه‌اي نيفتاده است. در روزگاري كه هر 10 سال نزديك به نيمي از دانش پزشكي مكتوب دچار دگرگوني مي‌شود، بيش از 80 سال، فصل مربوط به انسولين بدون تغيير باقي ماند.

هراس از سرنگ انسولين

انسولين يك هورمون پپتيدي است كه اگر به صورت خوراكي مصرف شود به راحتي اسيد معده آن را از بين خواهد برد. از طرفي وزن مولكولي بالاي آن هم امكان ساخت و توليد اشكال ديگر دارويي را منتفي مي‌كند. در نتيجه سال‌هاست كه تنها فرم موجود انسولين همان فرم تزريقي آن است.
البته تنوع قابل‌توجهي در فرم‌هاي تزريقي به وجود آمده است. از انسولين‌هاي زيرپوستي گرفته تا دستگاه‌هاي قابل‌حمل مدادي‌شكل و دستگاه‌هايي با سوزن‌هاي فوق‌نازك كه فرآيند تزريق را ساده‌تر و قابل‌پذيرش‌تر مي‌كنند. اما مطالعات نشان مي‌دهد كه در راه شروع انسولين براي بيماران ديابتي نوع II همچنان مقاومت بالايي از سوي بيماران و پزشكان وجود دارد.
دلواپسي در مورد درد تزريق، ترس از هيپوگليسمي، ترس از افزايش وزن و به ندرت هراس از سرنگ، عمده دلايلي هستند كه موجب مقاومت از سوي بيمار مي‌شوند.

بسياري از اين مقاومت‌ها با آموزش و دوره‌هاي توجيهي برطرف خواهند شد. اما از سوي ديگر تلاش براي ساخت انسولين خوراكي و استنشاقي همچنان ادامه دارد. هدف اصلي در ساخت انسولين خوراكي آن است كه با ايجاد يك پوشش پليمري از تخريب آن در معده جلوگيري شود.
در عوض مشكل عمده در توليد انسولين استنشاقي، اندازه ذرات است. براي آنكه يك ماده دارويي بتواند توزيع موثري در ريه‌هاي انسان داشته باشد بايد قطر آيروديناميك آن از پنج ميكرومتر تجاوز نكند.
اين موضوع اصلي‌ترين مانع در راه ساخت انسولين استنشاقي بوده است. اما با پيشرفت تكنولوژي مهندسي بافت و توليد پودر انسولين انساني با فناوري DNA نوتركيب عملا راه براي ساخت اين شكل جديد دارويي باز شد.

اسپري انسولين

افشانه (اسپري)‌هاي جديد مي‌تواند پودر انسولين را به بافت ريه كه ساختار عروقي مناسب دارد برساند و به اين ترتيب امكان دسترسي دستگاه گردش خون به انسولين فراهم آيد. در اين شيوه استفاده، 40 درصد انسولين به بافت‌هاي عمقي ريه مي‌رسند و نهايتا 10 درصد از دوز نهايي موثر واقع خواهد شد. بنابراين ميزاني كه در دهان، گلو و حلق باقي مي‌ماند اثر درماني نخواهد داشت.
فاصله ميان شروع اثربخشي انسولين در فرم استنشاقي كوتاهتر از نوع رگولار تزريقي است و كم‌وبيش مشابه انسولين‌هاي كوتاه‌اثري چون گلوليزين، آسپارت و ليسپرو خواهد بود (10 تا 20 دقيقه) اين ويژگي دارويي مي‌تواند انسولين استنشاقي را به جايگزين مناسبي براي انسولين‌هاي كوتاه‌اثر پيش از وعده‌هاي غذايي تبديل كند.

انسولين آغاز مي‌شود

انسولين در حكم حياتي‌ترين ماده دارويي براي مبتلايان به ديابت نوع I از ابتداي درمان به حساب مي‌آيد. كساني كه به علت ناهنجاري در سلول‌هاي پانكراس با كاهش يا قطع ترشح انسولين مواجه هستند، در مقابل مشكل بيماران ديابتي نوع II، اختلال درگيرنده‌هاي انسوليني تمام سلول‌هاي بدن است.
با وجود اين بيماران ديابتي نوع II هم به مرور زمان دچار كاهش ترشح انسولين مي‌شوند. بنابراين استفاده از انسولين در اين بيماران زماني آغاز مي‌شود كه به‌رغم مصرف داروهاي هيپوگلسميك خوراكي (مثل كلروپروپاميد، متفورمين و...) با گذشت زمان ديگر قند خونشان به طور دقيق تحت كنترل نباشد.

رضايت بيشتر از انسولين استنشاقي

مدت زمان تاثير انسولين استنشاقي چيزي حدود 10 تا 20 دقيقه است. آزمايش‌هاي پژوهشي نشان داده است كه در مجموع كساني كه از انسولين استنشاقي استفاده مي‌كنند كمتر دچار عوارضي چون افت قند مي‌شوند.
افت قند (هيپوگلسيمي) از مهمترين و خطرناك‌ترين عوارض مصرف انسولين است كه در صورت تنظيم نبودن دوز داروي مصرفي ايجاد مي‌شود. هيپوگلسيمي در موارد شديد حتي مي‌تواند به مرگ بيمار بينجامد.

علاوه بر اين در كارآزمايي‌هاي صورت گرفته، بيماران احساس رضايتمندي بيشتري نشان داده‌اند. يعني با كاهش مقاومت بيمار ميزان پذيرش و تحمل او در برابر دارو افزايش يافته است. به اين ترتيب بيماران ديابتي نوع I تعداد دفعات كمتري از انسولين استفاده مي‌كنند و مبتلايان نوع II مي‌توانند خيلي زودتر به انسولين روي آورند.

كم جا و قابل‌حمل

از ميان محصولات تحقيقاتي در زمينه انسولين استنشاقي، سازمان غذا و داروي آمريكا (FDA) و سازمان پزشكي اروپا (European medicine agendcy) تا به حال دارويي با عنوان تجاري Exubera را تاييد كرده‌اند. اين دارو با همكاري شركت آمريكايي Pfizer و دو شركت فرانسوي توليد شده است. گرد انسولين استنشاقي به همراه افشانه آن در يك كيف كوچك جا مي‌شوند و به راحتي قابل حمل‌ونقل هستند.
در بيماران ديابتي نوع I، اين محصول مي‌تواند جاي انسولين‌هاي كوتاه‌اثر پيش از وعده‌هاي غذايي را بگيرد. بنابراين مصرف انسولين طولاني‌اثر شبانه همچنان ضروري باقي خواهد ماند. در بيماران ديابتي نوع II كه از قرص‌هاي هيپوگليسميك استفاده مي‌كنند، انسولين استنشاقي مي‌تواند به طور كامل جايگزين انسولين‌هاي تزريقي شود.

آنها كه از سرنگ مي‌ترسند

در حال حاضر انسولين استنشاقي بيشتر براي بيماراني توصيه مي‌شود كه Hb Aic (هموگلوبين گلوكوليزه) آنها با وجود كنترل قند ناشتا با انسولين پايه همچنان بالا باقي مانده است. استفاده از انسولين استنشاقي به ويژه در كساني كه از سرنگ مي‌ترسند و آنهايي كه دچار ليپوديستروفي پوستي در محل تزريق شده‌اند ترجيح دارد. با وجود اين، استفاده از اين محصول جديد هنوز در زنان حامله، كودكان ونوجوانان به تاييد نرسيده است.
سيگار كشيدن از موارد منع مصرف انسولين استنشاقي است. نكته جالب آن است كه در ريه افراد سيگاري انسولين با سرعت و ميزان بيشتري جذب مي‌شود. در حالي كه اين ميزان در مورد افراد غيرسيگاري كه در محيط‌هاي پردود كار مي‌كنند، كاهش مي‌يابد. علاوه بر اين، استفاده از انسولين استنشاقي در بيماراني كه مبتلا به آسم و بيماري‌هاي احتقاني ريه هستند توصيه نمي‌شود.
زيرا ميزان جذب انسولين در اين افراد كه همزمان از ديگر افشانه (اسپري)هاي ريوي استفاده مي‌كنند، غيرقابل پيش‌بيني خواهد بود. با وجود اين، سرماخوردگي‌هاي ويروسي و حتي پنموني (ذات‌الريه) هيچ‌كدام عاملي براي قطع مصرف استنشاقي دارو به حساب نمي‌آيند.

نكته بسيار مهم پيش از شروع درمان آن است كه ظرفيت‌هاي عملكرد ريوي بيمار كاملا مورد بررسي قرار بگيرد و بعد از آن هر شش تا 12 ماه تكرار شود. لازم است همه كساني كه كانديداي استفاده از اين دارو هستند با شيوه اندازه‌گيري قندخون خود قبل از وعده‌هاي غذايي آشنا باشند.
علاوه بر اين توصيه شده است بيماراني كه براي اولين‌بار مصرف انسولين را با اين شيوه آغاز مي‌كنند، آموزش‌هاي لازم جهت تزريق انسولين را هم فرا بگيرند تا در مواقع اضطراري يا در شرايطي كه دچار مشكلات ريوي مي‌شوند بتوانند شخصا از انسولين تزريقي استفاده كنند.

ميلي‌گرم، مبناي انسولين جديد

برخلاف انسولين‌هاي تزريقي كه دوز مصرفي آنها به صورت واحد (unit) تعريف مي‌شود، دوز انسولين استنشاقي به صورت ميلي‌گرم است. شركت سازنده، دوز ابتدايي براي هر كس را 05/0 ميلي‌گرم در هر نوبت پيش از غذا، به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن پيشنهاد كرده است.

در حال حاضر، برخلاف انسولين‌هاي تزريقي كه دوزاژهاي متفاوتي دارند، اين محصول تنها در دو شكل يك ميلي‌گرم و سه ميلي‌گرم موجود است. اين مقدارها تقريبا معادل سه واحد و هشت واحد هستند. بنابراين مثلا براي يك فرد 80 كيلويي احتياج به چند نوبت استنشاق وجود دارد.
ولي بايد دقت داشت كه بين پاف‌هاي سه‌ ميلي‌گرمي و يك ميلي‌گرمي در ميزان انسولين وارد شده به ريه يك تفاوت مهم هم وجود دارد؛ به طوري كه يك پاف سه ميلي‌گرمي 40 درصد كمتر از سه پاف يك ميلي‌گرمي دارو را به ريه‌ها مي‌رساند؛ به همين دليل تنظيم مقدار داروي مورد احتياج و استفاده از شكل دارويي مورد استفاده بايد با دقت زيادي صورت بگيرد.

آموزش به بيماران

طريقه صحيح استفاده از افشانه‌هاي انسولين بايد با دقت و حوصله فراوان به بيماران آموزش داده شود. اين نكته از آن جهت اهميت دارد كه اشتباهات تكنيكي در شيوه مصرف افشانه انسولين مي‌تواند تا 50 درصد دوز مصرفي را كاهش يا افزايش دهد.
بيمار بايد بياموزد كه چگونه ميزان پودر مصرفي را در محفظه مخصوص افشانه قرار دهد و سپس با فشار بر شاسي مخصوص هوا را متراكم كند، آنگونه كه در دستورالعمل مصرفي دارو آمده است، بيمار بايد پنج ثانيه تمام از محتوي افشانه تنفس كند.
همچنين دستگاه افشانه بايد به صورت هفتگي تميز و پيش از ورود مجدد پودر انسولين كاملا خشك شود زيرا جدار مرطوب مي‌تواند بخشي از پودر را به خود جذب كند.

عوارض انسولين استنشاقي

شايد براي اظهارنظر در مورد عوارض جدي انسولين استنشاقي هنوز كمي زود باشد. اما طبق مطالعاتي كه تا امروز صورت گرفته است، مهمترين عوارض اين محصول مربوط به دستگاه تنفسي است. سرفه، تنفس كم‌عمق و سوزش گلو و دهان ازجمله شكايت‌هاي بيماراني است كه از اين محصول استفاده كرده‌اند و اما عارضه مهمتر، تاثيري است كه پودر انسولين مي‌تواند بر ظرفيت تنفسي ريه‌ها داشته باشد.
به طوري كه در پژوهش‌هاي انجام شده نزديك به پنج درصد بيماران ديابتي نوع II بعد از مصرف انسولين استنشاقي دچار كاهش 15 درصدي عملكرد ريوي شده‌اند. به همين دليل قويا توصيه شده است كه بيماران هر شش ماه مورد اسپيرمتري (تست عملكرد تنفسي ريه) قرار بگيرند و در صورت كاهش 20 درصدي عملكرد ريه‌ها از ميزان اوليه، دارو فورا قطع شود.
خوشبختانه ظرفيت‌هاي ريوي شش هفته پس از قطع دارو مجددا به ميزان اوليه خود برخواهند گشت. از ميان عوارض ذكرشده براي پودرهاي استنشاقي انسولين، بحث‌برانگيزترين آنها موردي است كه براي اثبات آن بايد تا چند سال ديگر منتظر ماند.

انسولين علاوه بر نقش اصلي خود كه تسهيل ورود قند به سلول‌هاي بدن است، نوعي ماده محركه رشد هم محسوب مي‌شود. هرچند در مقايسه با فاكتورهاي اصلي رشد، انسولين محرك ضعيفي به حساب مي‌آيد اما اين احتمال مطرح شده است كه مصرف طولاني‌مدت انسولين استنشاقي ممكن است به سرطان‌هاي دستگاه تنفس بينجامد. موردي كه پاسخ آن لااقل تا 10 سال ديگر معلوم نخواهد شد.

انسولين استنشاقي گران‌تر است

در حال حاضر پنج ميليون نفر در آمريكا از انسولين تزريقي استفاده مي‌كنند كه در صورت ورود رسمي محصول جديد به بازار بخش قابل‌توجهي از آنها به انسولين استنشاقي روي خواهند آورد. كارشناسان دارويي فروش سالانه بيش از دو ميليارد دلار از اين دارو را تنها در آمريكا پيش‌بيني كرده‌اند. همانطور كه پيش‌بيني مي‌شد، قيمت تمام شده انسولين استنشاقي در حال حاضر بسيار گران‌تر از اشكال ديگر انسولين است.
هزينه متوسط ماهانه انسولين استنشاقي براي يك انسان 100 كيلويي 112 دلار است. در مقابل انسولين تزريقي رگولار 32 دلار و انسولين كوتاه‌اثر 76 دلار هزينه خواهند داشت. از طرفي هنوز سازمان‌هاي حمايتي و شركت‌هاي بيمه موضع‌گيري روشني در مورد اين محصول نداشته‌اند؛ يعني هنوز معلوم نيست كه اين اضافه هزينه قابل‌توجه توسط چه كسي پرداخت خواهد شد؟

تاييد در سكوت

با آنكه بعد از كشف انسولين، توليد شكل استنشاقي آن مهمترين اتفاق در 100 سال گذشته به حساب مي‌آيد، اما واكنش سازمان‌هاي متولي بهداشت و سلامت كشورهاي مختلف اغلب محتاطانه بوده است. طبق آنچه در شماره جديد مجله پزشكي (نيوانگلند) آمده، انجمن ملي سلامت انگليس، مصرف اين دارو را فقط در كساني كه از سرنگ مي‌ترسند و آنهايي كه دچار مشكلات پوستي هستند توصيه كرده است.
آن هم در صورتي كه با نظارت مستقيم متخصصان غدد باشد. از سوي ديگر، مهمترين مركز بهداشت و سلامت آلمان بر اين باور است كه انسولين استنشاقي هيچ فايده‌اي ويژه نسبت به نوع تزريقي‌اش ندارد. سرانجام با وجود تاييد FDA، هنوز مراكز پژوهشي مستقل آمريكا هيچ اظهارنظري در مورد اين محصول جديد نداشته‌اند

[talot]

این کار واقعا جالبه دسترسی رو اسان میکنه
ممنون از مدیران

[Mahdi Hero]

هنگامیکه غذا جویده و بلعیده می شود از مری عبور کرده و سپس وارد قسمت فوقانی و حجیم معده شده، در معده مواد غذایی توسط شیره معده (که مرکب از آنزیمهای هضم کننده و اسید هیدروکلریک است) شکسته می شوند و در عین حال میکرو ارگانیسمهای وارد شده به بدن توسط شیره مذکور از بین می روند.
لازم به ذکر است که روزانه درون معده با حدود نیم گالن عصاره معده شستشو داده شده و در واقع معده محلی استریل و کاملا بدون میکروب می باشد.
جهت محافظت ماهیچه های عضلانی معده در مقابل تخریب توسط شیره بسیار قوی معده، لایه مخاطی ضخیمی درون معده بوجود آمده است.
بلع موادی همچون داروهای ورم مفاصل، ایبوپروفن، آسپیرین و الکل لایه مخاطی معده را در برخی نقاط تخریب کرده و همین امر سبب زخم شدن سلولهای لایه اپیتلیوم موجود در زیر موکوس می گردد. عواملی همچون کورتیکو استروئیدها، سیگار کشیدن و استرس موجب تشدید دردهای معده میگردند.
مهمترین عامل جهت ایجاد زخم معده باكتري Helicobacter pylori شناخته شده است.

Helicobacter pylori:
Hbp باکتری است مارپیچی شکل / گرم منفی / کم هوازی / تاژکدار / متحرک
همانطور که گفتیم هلیکو باکترپیلوری باکتری است گرم منفی و حضور آن را می توان توسط رنگ آمیزی گرم به اثبات رساند.

* هلیکوباکترپیلوری و معده:
همانطور که ذکر شد مهمترین عامل در ایجاد زخم و التهابات معده ای هلیکو باکتر میباشد.
هلیکو باکتر پیلوری می تواند با استقرار در بخش آنتروم (بخش انتهایی معده با ماهیچه های ضخیم و قوی ) سبب عفونت طولانی مدت این ناحیه شود.
در واقع تنها باکتری که می تواند در محیط خشن معده و در مقابل حضور شیره معده زندگی و رشد نماید هلیکوباکترپیلوری می باشد.
این باکتری با استفاده از غذا یا آب آلوده از راه دهان وارد معده شده و کافی است یکبار بتواند در موکوس معده پنهان شود , در این حال باکتری مذکور در لایه مخاطی معده مستقر شده و توسط تازکهای برآمده, خود را در میان سلولهای لایه مخاطی جای میدهد و یا در صورت بروز زخم معده در ناحیه فاقد لایه مخاطی و در واقع بر روی سلولهای اپیتلیوم معده استقرار یافته و تاژکهای خود را در آن ناحیه فرو می برد.
برای مقابله با هلیکوباکترپیلوری سیستم ایمنی بدن فعال می شود.
سلولهای سیستم ایمنی به آسانی به علت موکوس ضخیم معده به این ناحیه نمیرسند.
در واقع هنگامیکه لایه موکوسی نازک شده و گلبولهای سفید وارد این ناحیه میشوند نمیتوانند از آن خارج شوند. به سبب درگیری سلولهای ایمنی با هلیکو باکتر آنتی بادیهای موجود در سرم خون که IgG & IgA می باشند بالا میروند.
اگرچه در روند مذکور خود هلیکوباکتر ممکن است عامل ایجاد زخم نباشد اما التهاب لایه آستری معده که توسط هلیکوباکتر ایجاد میشود زمینه ساز بروز زخم یا حتی ایجاد سرطان معده می باشد.

علایم احتمالی حضور هلیکوباکترپیلوری
سوء هاضمه / سوزش سر دل / نفخ / حالت تهوع / التهاب معده / بروز زخم اثنی عشر /
درد در ناحیه بالای شکم که یک ساعت یا بیشتر بعد از صرف غذا مشاهده میشود.
نشانه های مذکور توسط مصرف آنتی اسیدها یا شیر و یا داروهای کاهنده اسیدیته معده کاهش می یابند.

درمان
در صورتیکه زخم گوارشی بعد از انجام بیوپسی یا آندوسکوپی مشاهده نشد می توان درمان 14 روزه را با آنتی بیوتیک ها و داروهای آنتی اسید را انجام داد. داروهای آنتی بیوتیکی متداول عبارتند از :
کلاریترومایسین / تترا سایکلین / مترونیدازول / آموکسی سیلین
در کنار آنتی بیوتیک درمانی می بایست از داروهایی همچون بیسموت و نیز داروهای کاهنده اسیدیته معده مثل :
رانیتیدین / سایمتدین / فاموتیدین / امپرازول / پنتو پرازول / لانزو پرازول استفاده کرد.

خطرات درمانی دارویی
مصرف داروی بیسموت میتواند موقتا منجر به خاکستری رنگ شدن دهان و دندان و ایجاد یبوست و اسهال و سیاهرنگی مدفوع بشود.
آنتی بیوتیکها نیز سبب بروز واکنشهای آلرژیک شده و یا حتی موجب مرگ شوند.
برخی آنتی بیوتیکها مثل:
کلاریترومایسین سبب ایجاد مزه بد دهان می شود.
مترونیدازول موجب ناراحتی معده / اسهال / عدم تعادل / خارش / بد طعمی دهان میشود.
این دارو نباید همراه با الکل مصرف شود چراکه باعث سرخ شدن / سردرد / حالت تهوع میگردد.
در ضمن هنگامیکه آنتی بیوتیکها در دوز بالا استفاده می شوند بعد از مدتی بیماران آلودگی با کاندیدای ناپایدار ( آلودگی با مخمر ) پیدا میکنند.
در هنگام درمان آلودگی هلیکوباکتر به این نکته باید توجه نمود که هلیکوباکتر به راحتی نسبت به کلاریترومایسین و مترونیدازول مقاوم میشود و نباید بعد از یک دوره درمانی برای دوره های بعد از آنها (بلافاصله) استفاده نمود.
در واقع بعد از دو هفته آنتی بیوتیک تراپی 4 هفته می بایست از درمان اجتناب کرد.
در صورتیکه هلیکوباکتر توسط آنتی بیوتیکهای مذکور باقی ماند باید احتمال مقاومت باکتری نسبت به آنتی بیوتیک مذکور را بررسی نمود.
تستهای تشخیصی برای شناخت آلودگی با Hbp

این تستها به دو بخش قابل تقسیمند :
الف ) تستهای مهاجم به بافت
ب ) تستهای غیر مهاجم به بافت

الف ) تستهای غیر مهاجم به بافتها عبارتند از :
* تست تنفسی اوره (urea breath testing)
* تست آنتی ژنی مدفوع
* سرولوژی
* PCR
* تست بزاقی
* تست ادراری

ب ) تستهای مهاجم به بافتها عبارتند از :
* تست بیوپسی اوره آز
* بافت شناسی
* Brush cytology
* کشت باکتریایی و تستهای حساسیتی

الف ) تستهای غیر مهاجم به بافتها عبارتند از :
تست تنفسی اوره ( urea breath testing)
کافی است هلیکوباکتر تنها یکبار بطور مطمئن در موکوس پنهان شود. در چنین حالتی به وسیله آنزیم عبور دهنده اوره آز به جنگ با اسید معده میرود. این امر به صورت زیر انجام میپذیرد :
C = O ( NH2)2 + H2 + 2H2O ---> HCO3 + 2NH4
اساس تست UBT شناسایی هیدرولیز اوره مذکور توسط Hbp میباشد.
در واقع تست مذکور به دو صورت انجام میشود:
* تست رادیو اکتیو 14C
* تست بدون رادیو اکتیو 13C بیکربنات اوره

هر دو تست طی 15 تا 20 دقیقه انجام شده و بها و وقت یکسانی صرف میکنند.
تست رادیو اکتیو 14C به سبب ممنوعیت استفاده از آن در زنان باردار و کودکان در حال حاضر کم انجام می شود.
اما در تست بدون رادیواکتیو 13C بیکربنات اوره ماده مذکور به صورت خوراکی از راه دهان به بیمار داده می شود. این عمل در دو مرحله انجام می پذیرد به این معنا که 60 دقیقه بعد از دادن مرحله اول ماده به بیمار مرحله دوم ماده مذکور را به بیمار می دهیم.
در این حال با بازدم بیمار و اندازه گیری CO2 و میزان اوره خروجی از وی می توان به حضور یا عدم حضور Hbp پی برد.

آزمایش آنتی ژن مدفوع
جزء آزمایشهای ایمنی آنزیمی می باشد که با توجه به بررسی مدفوع بیمار میتوان به حضور یا عدم حضور هلیکوباکترپی برد.استفاده از لانزوپرازول و بیسموت می تواند نتیجه غلط به ما بدهد. در واقع 4 تا 6 هفته بعد از اتمام دوره داروهای مذکور این آزمایش قابل انجام است. رانیتیدین بر روی جواب آزمایش بی تاثیر است. خونریزی معده و روده به سبب خون آلود بودن مدفوع باعث بروز جوابهای نادرست گردید.

تست بزاقی
حفره دهان به عنوان مخزن هلیکو باکتر می تواند مورد استفاده در تستها قرار بگیرد.
در واقع به علت رفلکس محتویات معده به مری و سپس دهان هلیکوباکتر میتواند وارد دهان شود و همین امر سبب انتقال آن توسط ارتباط دهانی می گردد.
هلیکو باکتر موجود در بزاق و پلاک دندانی برای تست استفاده میشود.
این تست به نسبت سایرین دقت کمتری دارد.

تست ادراری
با سنجش آنزیمهای موجود در ادرار می توان به حضور یا عدم حضور هلیکوباکتر پی برد. حساسیت تست مذکور بین 82 تا 90 % بوده و به انجام آن توصیه ای نمیشود.

تست سرولوژی
توسط ELISA میتوان آنتی بادیهای IgA & IgG & IgM را اندازه گیری نمود و در صورت بالا بودن آنها احتمال حضور هلیکوباکتر رقم میخورد.
نتایج سرم می تواند + یا _ باشد.
حساسیت تست مذکور بین 90 تا 100% است.
در ضمن سرم می تواند در برخی از بیماران سالها بعد از ریشه کنی هلیکوباکتر آنتی بادیهای موجود در خون را + نشان دهد.

ب ) تستهای مهاجم به بافتها عبارتند از :

تست بیوپسی اوره آز
در تست مذکور به واسطه بیوپسی توسط یک رشته مخصوص و ظریف آندوسکوپی در مدت یک ساعت حضور یا عدم حضور هلیکوباکتر تعیین می شود.
در این تستها شناسایی نمونه ها از طریق یک نوار معرف با شاخص PH و یک لایه حاوی اوره بر روی نوار انجام می پذیرد.

بافت شناسی
با نمونه برداری و بررسی بافت معده میتوان به حضور هلیکوباکتر پی برد.
در این آزمایش می توان حضور التهاب معده را مشاهده نمود و یا در صورت لزوم ردیابی meta plasia ( تغییر غیر قابل برگشت بافت معده یا روده به بافت دیگر ) را بررسی نمود.

مشکلات موجود در بیوپسی عبارتند از :
- تراکم هلیکوباکتر در نقاط مختلف معده متفاوت است و می تواند منجر به نمونه گیری غلط شود.
- در صورتیکه بیماران داروهای ضدترشحی مصرف کرده باشند نتایج نادرستی به ما میدهد.

ارتباط هلیکوباکترپیلوری با سایر بیماریها

هلیکوباکتر و زخم اثنی عشر
در73 % از بیماران مبتلا به زخم دوازدهه حضور هلیکوباکتر توسط تست بیوپسی اوره آز تایید شده و تنها در 23 % از بیماران مبتلا هلیکوباکتر گزارش نشده است.
تحقیقات نشان می دهد که آلودگی با هلیکوباکتر در معده میتواند مستقیما موجب رشد زخمهای اثنی عشر شود.

هلیکوباکتر و زخم معده
در اکثریت قریب به اتفاق زخمهای معده میتوان هلیکوباکتر را دید.
در واقع ضعف لایه مخاطی محافظت کننده معده توسط هلیکوباکتر میتواند زمینه ساز بروز زخم معده محسوب شود.
البته استفاده از داروهای غیر استروئیدی غیرالتهابی موجب عدم تشخیص هلیکوباکتر و پنهان شدن آن میگردد.
برای شناخت دقیق عامل ایجاد کننده زخم معده می بایست بیوپسی کاملی از مخاط معده تا زخم مذکور در یک محل معین صورت پذیرد.
بیوپسی در هنگام خونریزی معده به سبب حضور خون انجام ناپذیر یا سخت می باشد.
تست بیوپسی اوره آز عموما در چنین مواردی استفاده می شود با این حال استفاده از داروهای ضد زخم میتواند با این تست تداخل داشته باشد.
در کسانی که سابقا مبتلا به زخم معده بوده اند استفاده از آندوسکوپی یا رادیولوژی و در کنار آنها تست سرولوژی برای شناخت هلیکوباکترالزامی است.
زخمهای معده در 60 تا 80 % موارد آلودگی به هلیکوباکتر قابل مشاهده اند.

هلیکوباکتر و سرطان
سرطان معده مرتبط با حضور هلیکوباکتر شناخته شده است. البته این بدان معنا نیست که هرکس مبتلا به هلیکوباکتر بود لزوما به سرطان معده دچار می شود اما حضور هلیکوباکتر درمان نشده زمینه ساز ابتلا به سرطان معده خوانده شده است . در عین حال نژادهای زرد پوست ساکن چین و ژاپن جزء نژادهای مستعد به ابتلا به سرطان معده شناخته شده اند .

[G-girl]

افسردگي


افسردگي بيماري بسيار شايع عصر ماست. و در تمامي جهان روندي فزاينده دارد. اين در حالي است كه حدود نيمي از مبتلايان به افسردگي يا از بيماري خود بي خبرند يا بيماري آنها چيزي ديگر تشخيص داده شده است.
افسردگي يك بيماري اختصاصي نيست بلكه در تماما سنين و همه نژادها، هم در زنان و هم در مردان ظاهر مي شود. افسردگي بيماري ساده اي نيست بلكه انواع گوناگون دارد به طوري كه در بعضي افراد به صورت هايي ظاهر مي شود كه ما عموماً آنها را افسردگي نمي شناسيم. افسردگي پس از آنكه درمان شد غالباً باز مي گردد.
افسردگي مسائل گوناگوني به همراه دارد. غيراز مسائل پزشكي و اندوه كه بسيار شايع است، فرد مبتلا به افسردگي خود را در كارها مورد تبعيض و از نظر اجتماعي مطرود و حتي منفور خانواده خودش مي بيند. گاهي انزواي همراه افسردگي، بيماراني را كه وضعي درمان پذير دارند به دوري از مردم يا به سوي مرگ سوق مي دهد. درباره افسردگي خبرهاي خوشي نيز وجود دارد:بيشتر انواع افسردگي قابل درمان اند.
Depression كه غالباً افسردگي باليني، اختلالات خلق و خوي يا اختلالات عاطفي ناميده مي شود، بيمار را دچار آشفتگي انديشه، آشفتگي عاطفي، تغيير رفتار و بيماري هاي جسماني مي كند.
افسردگي باليني، از ديدگاه عملكردهاي اجتماعي بيش از ديگر بيماري هاي مزمن، بيمار را ناتوان مي كند. افسردگي كبير بيش از بيماري هاي مزمن ششي، التهاب مفصل و ديابت ، ناتوان كننده است. افسردگي يك نشانگان (Syndrom) يعني مجموعه اي از علامات مرضي(Symptoms) مختلف است.
املاك هاي تشخيص افسردگي عبارت اند از:
1- افسرده بودن خلق و خوي در بيشتر روزها، تقريباً هر روز.
2- كاهش آشكار علاقه يا ميل به هر نوع فعاليت در زندگي.
3- كاهش يا افزايش قابل توجه وزن بر اثر كاهش يا افزايش اشتهاي غذا خوردن.
4- بي خوابي يا پرخوابي در غالب شب ها.
5- افزايش يا كاهش اعمال رواني حركتي يا فعاليت هاي ذهني.
6- خستگي يا كاهش انرژي.
7- احساس بي ارزشي يا گناهكار بودن.
8- كاهش توان انديشيدن يا تمركز ذهن و تصميم گيري.
9- انديشيدن به مرگ ( نه ترسيدن از آن) و به خودكشي، بدون داشتن طرحي براي آن ، يا اقدام به خودكشي با طرحي از پيش ريخته.
داشتن حداقل پنج علامت ياد شده براي ابتلا به افسردگي كبير كافي است. ولي علامات مرضي يك و دو بايد جزء آن علامت باشند. افسردگي نمي تواند واكنش معمولي مرگ يك عزيز باشد. همه افراد مبتلا به افسردگي تمام علامات مرضي اين بيماري را ندارند و شدت علامات مرضي در افراد مختلف متفاوت است.



انواع افسردگي

افسردگي اقسام گوناگون دارد، شايع ترين آن افسردگي كبير است كه فرد مبتلا به آن گاهي شاد و خوشدل و موقتاً فعال مي شود. نوعي از افسردگي كبير به افسردگي ماليخوليايي موسوم است كه بيمار هيچ گاه از چيزي دلخوش نمي شود در حدود 15 درصد مبتلايان به افسردگي كبير دچار افسردگي اوهام اند كه معمولاً با خلق و خوي اندوهگين همراه است. مثلاً خود را گناهكار و غير قابل بخشش تصور مي كنند. در حدود 15 در صد مبتلايان به افسردگي كبير نيز دچار روان پريشي مي شوند.

نوع ديگري از افسردگي وجود دارد به نام "افسردگي غيرمعمول" كه بر خلاف اسمش شايع است. علامات مرضي آن عكس علامات مرضي افسردگي معمولي است كه مبتلايان كم مي خوابند و كم مي خورند. مبتلايان به افسردگي غير معمول زياد مي خوابند و زياد مي خورند و به سرعت اضافه وزن پيدا مي كنند. به قول يكي از متخصصان برجسته بيماري افسردگي ( دونالد كلاين)، افسردگي غير معمول، "مزمن" است نه" دوره اي" ؛ از بلوغ آغاز مي شود و بيماران نسبت به همه امور كم توجه اند.
نوع ديگرافسردگي، روان رنجوري است كه عموماً حدود دو سال طول مي كشد و علامات مرضي آن خفيف تر از افسردگي كبير است ولي همواره احساس ناراحتي مي كنند.
شيوع افسردگي در قرن بيستم به خصوص بعد از دو جنگ جهاني بيشتر شده است، علت آن را مصرف دارو و الكل، افزايش استرس و كاهش اشتغال گفته اند ؛ علت ديگر افزايش افسردگي تغييرات اساسي اجتماعي است. گروهي از روان شناسان بر اين باورند كه جامعه كنوني، كانوني ناسالم در درون افراد به وجود آورده و آنها را بيش از اندازه به رضايت خاطر و شكست هاي شخصي وابسته كرده است.
آنچه گفته شد جنبه نظري دارد ولي بعضي از پژوهشگران درباره جنبه علمي علت ها اظهار نظر كرده اند. بر اساس پژوهش هاي آنها، تلويزيون " منشاء عمده افسردگي است"Paul Kottl روان پزشك مركز پزشكي پنسيلوانيا كشف كرده است كه " ارتباط تنگانگي بين دسترسي مداوم كودكان به تلويزيون و افسردگي كبير در 24 سالگي وجود دارد."Kottl مي نويسد:
" اثرات اجتماعي برنامه هاي چند ساعته تلويزيوني، بايد از دلايل شروع زودرس افسردگي كبير در نوجوانان به حساب آيد، هزاران ساعت تماشاي تلويزيون، كودكان ما را در معرض خشونت هاي ابلهانه مكرر قرار مي دهد و آنها را هر چه بيشتر از تماس هاي اجتماعي با همسالان و خانواده دور مي كند."
افسردگي كبير بيشتر در دهه هاي سوم و چهارم زندگي ظاهر مي گردد و در غالب افراد بين شش ماه تا يك سال، حتي بدون درمان رفع مي شود ؛ ولي اگر درمان شود بعد از چند هفته از بين مي رود. بازگشت افسردگي در بيش از نيمي از افراد ظرف دو سال بعد از رويداد نخستين رخ مي دهد. خطر افسردگي با تعداد بازگشت ها افزايش مي يابد. بدين معني كه بعد از دو بازگشت، هفتاد در صد و بعد از سه بازگشت به نود درصد مي رسد.
عوامل زير خطر بازگشت افسردگي را افزايش مي دهند:

اگر نخستين افسردگي پيش از بيست سالگي رخ داده باشد و سابقه خانوادگي موجود باشد؛

اگرنخستين افسردگي شديد باشد و دير به درمان اقدام شده باشد؛
اگر بيماري رواني ديگري نيز وجود داشته باشد؛
اگر فرد نسبت به استرس ها يا ديگر عوامل اجتماعي آسيب پذيرتر باشد.
اگر فرد از افسردگي قبلي كاملاً بهبود نيافته باشد؛ اگر افسردگي در اواخر عمر رخ داده باشد.

[xl]

تب مالت (بروسلّوز):
بيماري شايعي در ايران است
بيماري كه اگر از نظر دور بماند، عوارض ماندگاري را براي فرد در پي خواهد داشت.
علائم تب مالت
تظاهرات اين بيماري، بسيار متنوّع و گمراه كننده است و هر يك از موارد زير مي تواند باشد:
گرفتگي عضلات
درد شديد مفاصل
استخوان درد
درد كلّيه
افسردگي شديد
تب هاي متناوب و دوره اي
.
.
.
راههاي انتقال
گوارش
تنفّس
تماس با ترشّحات دام آلوده
افراد در معرض خطر
كساني كه به طريقي با دام سر و كار دارند:
گلّه داران و چوپانان
دامپزشكان
شاغلين كارخانه هاي چرم و پشم و ريسندگي
قصّابان
راه انتقال عمومي:
1) مصرف كباب گوشت آلوده
(معمولاً مغز گوشت در عمل كباب به اندازة كافي مغز پخت نمي شود)
توصيه:
الف- گوشت كبابي را از مراكز مجاز و مورد تأييد اداره بهداشت تهيّه كنيد
ب- كباب را با حرارت ملايم، تهيّه نماييد
2) راه انتقال ديگر، راه مصرف لبنيات آلوده و غير پاستوريزه (شايع ترين راه انتقال عمومي)
نظير بستني سنّتي آلوده و غير پاستوريزه ، ماست و كره محلّي آلوده ...
توصيه:
فقط از بستني و لبنيات پاستوريزه استفاده كنيد
عوارض تشخيص ديرهنگام:
عوارض تخريبي و بععضاً ماندگار بر بافت مغز، كليه، استخوان، ...
(در موارد شديد، نارسايي قلبي و مرگ و همچنين افسردگي شديد و خودكشي مشاهده شده)
راه قطعي تشخيص:
آزمايش خون
درمان
كپسول داكسي سايكلين ...
مدّت زمان لازم براي درمان
2 الي 3 ماه
نكته:
1) داكسي سيلين را با دو ليوان آب، مصرف نماييد و پس از آن، تا 20 دقيقه نبايد دراز كشيد: در اثر اسيديتة بالايي كه ايجاد مي كند و نفوذ آن به مري (نتيجة داراز كشيدن) آسيب به بافت مري زده و باعث سوزش شديد سر دل مي گردد.
2) امكان عود بيماري وجود دارد
(باكتري بروسلّوز، امكان اختفاء در ماكروفاژ سلّولها را داراست)
3) كتابهاي مرجع، دورة درمان 6 هفته اي كافي را مي دانند امّا اساتيد ايراني، طبق تجربه و آمار، زمان دست كم 2 ماه را جهت جلوگيري از عود احتمالي بيماري توصيه مي نمايند.

[talot]

التهاب مفصل
ـ چه وقت به پزشک مراجعه کنیم:
مفصل داغ، قرمز، متورم و بسیار دردناک و علت آن نامعلوم است.
التهاب به مسکن‌های معمولی مثل آسپیرین و ایبوپروفن جواب نمی‌دهد.
ـ التهاب مفصل نشانهٔ چیست:
انگار در یکی از یکی مفاصلتان بخاری برقی کار گذاشته‌اند. مفصل داغ و قرمز است و می‌سوزد. در واقع، بخاری در کار نیست، بلکه احتمالاً دچار التهاب مفصل شده‌اید. شایع‌ترین نوع التهاب مفصل التهاب استخوانی مفصلی است که در آن، برجستگی‌های ریزی روی بخش استخوانی مفصل پدیدار می‌شود. این برآمدگی‌ها در رباط‌ها، وترها، و ماهیچه‌ها فرو رفته و ایجاد التهاب و تورم می‌‌کنند. نقرس یکی دیگر از التهاب‌های مفصلی است و حملات سوزان التهاب، که اغلب در انگشت بزرگ پا است، ممکن است تا یک هفته دوام بیاورد. این التهاب ناشی از رسوب بلورهای اسید اوریک در مفصل است. چون بدن نمی‌تواند پروتئین پورین و زیادی اسید اوریک را بسوزاند، این مواد در مفصل رسوب‌ کرده و نقرس ایجاد می‌کنند. در برخی موارد، نقرس ارثی است؛ و گاهی نیز از عوارض جانبی بعضی داروها است.
نوع سوم، و کمتر شایع، التهاب مفصل التهاب شبه روماتیسمی مفاصل است. این بیمارئی است که دانشمندان آن را از نوع خود ایمنی می‌نامند و در آن، دستگاه ایمنی بدن مانند حمله به عفونت‌ها، به خود بدن حمله می‌کند. در اینجا، مفصل مورد حمله قرار می‌گیرد. لوپوس هم بیماری خود ایمنی دیگری است که می‌تواند ایجاد التهاب مفصلی کند.
اما یک عفونت واقعی هم می‌تواند باعث التهاب مفصل شود. مثلاً بیماری لایم، که عفونتی باکتریائی ناشی از گزش نوعی کنه است، ممکن است یک یا چند مفصل (اغلب زانو) را ملتهب کند.
دو نوع کمتر شایع التهاب مفصلی نوعی روماتیسم به‌نام درد روماتیسمی ماهیچه‌ها، و التهاب جمود مفصلی مهره‌ها است. و البته وارد شدن ضربه‌ای به زانو (یا هر مفصل دیگر) هم باعث التهاب آن می‌شود. (حتی آسیب قدیمی مفصل هم ممکن است شعله‌ور شود).
ـ درمان التهاب مفصل:
نصف کارهائی که برای بهبود التهاب مفصل می‌شود، جستجوی علت آن است. التهاب ناشی از ضربه معمولاً واضح است. تشخیص سایر علل پیچیده و کار پزشک است. پس هرچه زودتر نزد او بروید. پزشک ممکن است با استفاده از سوزن مخصوص مقداری مایع مفصلی را بیرون بکشد. در این مایع، خون ناشی از ضربه وارد شده به مفصل، باکتری عامل عفونت، بلورهای اسید اوریک یا سرم دیده می‌شود. وجود سرم نشانهٔ شعله‌ور شدن التهاب در اثر ضربهٔ قدیمی است.
التهاب مفاصل بیمارئی است که باید زیر نظر پزشک و برنامهٔ منظم داروئی درمان شود. مفصل را ببندید. بستن تخته‌بند به مفصل یا باندپیچی کشسان آن مفصل دردناک را بی‌حرکت می‌کند. طرز بستن مفصل و امکان حرکت بدون بستن را از پزشک سئوال کنید.
داروها را درست مصرف کنید. التهاب مفاصل به‌خوبی به ترکیبی از داروهای متوترکسات (داروئی قوی برای کاهش تخریب مفصل) و داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی جواب می‌دهد. دسته داروی اخیر توان زیادی برای ایجاد زخم معده دارند. بنابراین، باید طبق دستور پزشک مصرف شوند. اگر درد خیلی آزارنده و ناتوان‌کننده باشد، پزشک ممکن است تا شروع تأثیر متوترکسات داروئی استروئیدی تجویز کند.
ـ تسکین درد نقرس:
برای تسکین درد التهاب حملهٔ حاد نقرس این کارها را انجام دهید. مفصل را استراحت بدهید. مفصل گرفتار را تا آنجا که می‌‌توانید روی چیزی بلند بگذارید و استراحت کنید. حملهٔ نقرس معمولاً چهار تا هفت روز طول می‌کشد. اسید اوریک را کم کنید. با خوردن مقادیر زیاد آب اسید اوریک زیادی بدن را دفع کرده و از تشکیل سنگ کلیه جلوگیری کنید.
داروهای کوتاه مدت بخورید. داروهای انتخابی برای نقرس داروهای ضدالتهابی هستند. این داروها معمولاً برای دورهٔ درمانی کوتاه، یعنی دوران حملهٔ التهاب، تجویز می‌‌شوند. پزشک برای تسکین درد و التهاب گاهی ایندومتاسین تجویز می‌کند. مؤثرترین دارو کولشسین است. اگر حمله بسیار شدید باشد، پزشک ممکن است یک داروی ضدالتهابی استروئیدی، مثل کورتیزون، تجویز کند.
داروهایتان را کنترل کنید. داروهائی که به‌منظور دیگری مصرف می‌کنید، ممکن است باعث حملهٔ نقرس شوند. مثلاً بعضی داروهای مدر ممکن است باعث باقی‌‌ماندن اسید اوریک در بدن شوند. فهرستی از داروهایتان به پزشک نشان دهید تا در صورت لزوم آنها را عوض کند.
پورین نخورید. در بسیاری موارد، نقرس را می‌توان با دارو کنترل کرد. اما نخوردن غذاهای غنی از پورین، گوشت قرمز، هم از بالا رفتن اسید اوریک بدن جلوگیری می‌کند. برای کاهش اسید اوریک پزشک داروی آلوپورینول تجویز می‌کند.
ـ درمان سایر التهاب‌ها:
بیماری لایم با تزریق درون‌سیاهرگی آنتی‌بیوتیک‌ درمان می‌شود. درمان سه تا چهار هفته طول می‌کشد. درد روماتیسمی ماهیچه‌ها با داروهای استروئیدی درمان می‌شود. این داروها را باید سه تا پنج سال بخورید. موارد شدیدتر التهاب مفصل، مثل التهاب شبه روماتیسمی مفاصل، التهاب جمود، مفصلی مهره‌ها و لوپوس نیاز به درمان مداوم پزشکی دارند. پزشک داروها و ورزش‌های لازم را تجویز می‌کند. (رجوع کنید به: درد مفصل، خشک شدن مفصل؛ ورم مفصل).