افسردگی
کسی که افسردگی دارد عموما در گذشته سیر می کند و از آینده هراس دارد به همین خاطر همیشه زمان حال را از دست می دهد.افسردگی تعریف مشخصی ندارد ولی عوامل بسیاری در بوجود آوردن آن نقش دارند.
معمولا افرادی که به این مشکل مبتلا هستند نسبت به سایرین از هوش بیشتری برخوردار هستند اما چون انگیزه ای برای بروز این توانمندی ندارند و خود به این نتیجه نیز رسیده اند که توانایی خاصی هم ندارند همیشه در حالت سستی و بی حالی به سر می برند.
افسردگی فصلی،غم از دست دادن عزیزان،وابستگی به چیزهایی که به نوعی با گذشته گره خورده اند،بیماری های جسمی،شکست های عشقی،طلاق ،و به نوعی به هرگونه مواجه شدن با یک حقیقت دردناک ... از عوامل عمده ایجاد کننده اخنلال افسردگی هستند.
معمولا این افراد تنوع طلبی کمتری دارند،به ندرت عاملی برای خوشحالی و دلخوشی دارند.
برخلاف تصور عام و خود مبتلایان به افسردگی،برخلاف ظاهر آرام و گوشه گیر فرد را از درون دچار استرس،انواع هیجان کاذب و افکار عجیب و رنج آور می کند.معمولا افراد افسرده بیشتر در حال فکر کردن هستند تا فعالیت های جسمانی و عمده نگرش ایشان همان جمله معروف "خوب که چه بشود؟"است.
افسردگی مرگ تدریجی رویاهاست و افرادی از این دست واقع گرایی و بدبینی را باهم ادغام کرده و همیشه در حال عذاب کشیدن وجدانشان هستند.و هرگز هیچ لذتی آنها را ارضا نمی کند.
.
.
.
اما شما دوست عزیز
صرف نظر از عامل بوجود آوردنده این اختلال
اگه فکر می کنید،یعنی اگه به آینده خودتون امیدوار هستید باید سعی کنید با پیدا کردن یک راه افکار خودتون رو به سوی دیگه منحرف کنید.سعی کنید یه دلخوشی برای خودتون ایجاد کنید.این دلخوشی میتونه هرچیزی باشه.هنر مثل موسیقی،نقاشی و یا حتی نویسندگی. حتی شروع یه رابطه جدید احساسی ...حس کنید می تونید مفید باشید.مفید بودن حتما نیاز نیست دکتر باشید یا مهندس مفید بودن به اثرگذار بودن شماست.شاید شما توی یه زمینه استعداد داشته باشید که خودتون ازش بی خبر هستید.
و کمک گرفتن از یه روانپزشک قوی هم به شما خیلی کمک می کنه.
در آخر هم باید بگم هرگز فکر نکنید تنها هستید متاسفانه یا شاید بهتر بود می گفتم خوشبختانه شما تنها نیستید،خیلی از انسان های اطراف شما هم به نوعی با این مشکل دست و پنجه نرم کردند و می کنند ولی به خاطر گوشه گیری اطرافیانشون از مشکلات روحیشون بی خبر هستند.براتون بهترین ها رو آرزو دارم.
.
.
.
جا مانده است
جایی ،چیزی
که دیگر هیچ چیز،هیچ جا
جایش را پرنخواهد کرد
نه سیاهی مو
نه سپیدی دندان
زنده یاد حسین پناهی