اطلاعات دارو ها [مقالات]

[aligol172]

موقع مصرف دارو همیشه به دستور پزشک معالج عمل کنید. مطلب زیر به شما کمک می کند تا داروها را به شیوه صحیح مصرف کنید. آیا شما هم به هنگام مصرف دارو دچار این اشتباهات می شوید؟
۱) مصرف داروی بدون نسخه پزشک بی آنکه برچسب و راهنمای آن را بخوانید
در مورد مصرف داروهای بدون نسخه مردم اغلب دچار اشتباه می شوند. خیلی ها تصور می کنند: "استفاده از این که خطرناک نیست." اما اشتباه می کنند. اکثر کسانی که از این گونه داروها (مثل مسکن ها و آنتی اسیدها) استفاده می کنند به علت استفاده بیش از حد و یا تاثیرات جانبی و یا تداخل این داروها در عملکرد داروهای دیگری که با تجویز پزشک معالج در حال مصرف هستند، دچار ناخوشی ها و مشکلات درمانی می گردند. قطع نظر از اینکه یک دارو چقدر بی خطر به نظر می رسد، خواندن برچسب و راهنمای آن کار عاقلانه ای است. خواندن راهنمای این گونه داروها ممکن است باعث تعجب تان شود. به هنگام مصرف هر دارویی همیشه به دستور پزشک معالج عمل کنید.
۲) استفاده از داروی آرام بخش موقع سوزش سر دل
یک نظر سنجی گسترده نشان داده است، کسانی که دچار اختلالات خواب هستند و از داروهای خواب آور و آرام بخش گروه بنزودیازپین (والیوم، اگزاناکس، هالسیون) استفاده می کنند تا خوابشان ببرد، احتمال اینکه شبها دچار سوزس سر دل و ترش کردن معده شوند ۵۰ درصد بیشتر از افراد دیگر است. تحقیقات دیگری نشان داده است که این آرام بخش ها دریچه بالایی معده را که مانع برگشت اسید معده به گلو می شود، شل می کند.
۳) استفاده از داروی ضد اسهال به هنگام تب
وقتی تب دارید و یا زمانی که در مدفوع بلغم و یا خون می بینید هرگز سر خود از داروی ضد اسهال استفاده نکنید. اینها نشانه های عفونت اند و هشداری برای لزوم مراجعه به پزشک.
۴) خوردن روزانه آسپرین بدون تجویز پزشک
بعضی از مردم نباید هر روز آسپرین بخورند مخصوصا به این دلیل که این کار در آنها ممکن است باعث خونریزی معده شود. پزشکان معمولا مصرف روزانه این دارو را برای کسانی تجویز می کنند که خطر حمله قلبی و یا سکته مغزی در آنها بیشتر است. کارایی درمان با آسپرین در زنان ممکن است از تاثیر آن در درمان مردان کمتر باشد. بعضی ها هم ممکن است اصلا در مقابل خاصیت ضد لخته شدن خون آسپرین مقاوم باشند. (آزمایشاتی برای تشخیص مقاومت در برابر تاثیر آسپرین وجود دارد، هر چند برخی پزشکان در مورد دقت این گونه آزمایشات تردید دارند).
۵) قطع ناگهانی مصرف داروهای آرام بخش
اگر مدت زیادی است که از داروهای ضد استرس و آرام بخش استفاده می کنید، ناگهان مصرف این داروها را قطع نکنید. در مورد نحوه کاهش دادن میزان مصرف این گونه داروها حتما با پزشک معالج خود مشورت کنید. در غیر این صورت ممکن است دچار عوارض وخیمی مثل صرع و یا حتی سکته شوید.
۶) استفاده از آنتی بیوتیک های قدیمی برای عفونتهای جدید
اول از همه باید به یاد داشته باشید وقتی پزشک برای شما آنتی بیوتیک تجویز کرد، حتما دوره درمان را کامل کنید و داروی تجویز شده را تا آخر مصرف کنید. دوم اینکه بسیاری از آنتی بیوتیک های تجویز شده مخصوص درمان عفونت خاصی است که بیمار دچار آن شده. استفاده از آنتی بیوتیک اشتباهی هم باعث عدم معالجه شده و هم اینکه ممکن است باعث به وجود آمدن باکتری های مقاوم در برابر آنتی بیوتیک شود که دفعه بعد معالجه آن دشوارتر خواهد شد.
۷) مصرف بی چون و چرای داروهای درمان بیماریهای روانی
اگر به اسکیزوفرنی و یا بیماریهای روانی شدیدی مانند روان پریشی دچار نیستید، هرگز بدون چون و چرا و پرس و جو در مورد لزوم و علت مصرف داروهای درمان این گونه بیماریها مصرف آنها را نپذیرید. در این صورت حتما از پزشک خود بخواهید تا توضیح بدهد چرا به نظر وی باید این گونه داروها را مصرف کنید.مطالعاتی که نتیجه آن در ژورنال روانپزشکی بالینی منتشر شده و موسسات ملی بهداشت آمریکا بانی آن بوده، معلوم شده است که اکثر کسانی که این داروها برایشان تجویز شده اسکیزوفرنی و یا حتی اختلالات روانی جدی ای نداشته اند که این داروها برای درمانشان تائید شده است. برعکس این افراد دچار ناخوشی های ساده تری مثل افسردگی، اضطراب و فشار روحی بعد از حوادث بوده اند که می توان آنها را با داروهای بی خطرتر و ارزان تر درمان کرد.به یاد داشته باشید که هرچند برخی از داروهای درمان بیماریهای روانی برای درمان افسردگی تائید شده اند، اما استفاده از آنها تنها باید به عنوان راه چاره آخر و زمانی صورت بگیرد که داروهای معمولی ضد افسردگی بر روی فرد بیمار کارایی نداشته باشد.
۸) خوردن کلسیم با شکم خالی
کلسیم در بیشتر مکمل های دارویی همراه نوعی نمک است به نام کربنات. معده برای تجزیه و هضم کربنات کلسیم مقدار فراوانی اسید هیدروکلریک لازم دارد. پس این نوع مکمل دارویی را حتما بعد از غذا مصرف کنید. غذا باعث خواهد شد که معده شما آن اسید را تولید کند.
۹) قطع خودسرانه مصرف دارو
مصرف دارو را بخصوص اگر اگزما دارید ناگهان قطع نکنید. در یک مطالعه علمی، محققان دریافتند که حدود ۶۵ درصد از پدر و مادرها به طور خودسرانه استعمال پماد بر روی پوست کودکان دچار اگزما را سه روز بعد از آغاز درمان قطع می کنند. برای گرفتن بهترین نتیجه از مصرف دارو، مخصوصا به هنگام درمان اگزما دقیقا به دستورات پزشک معالج عمل کنید.
۱۰) نوع عفونت واژن را خودتان تشخیص ندهید
بله، قبلا هم هر وقت عفونت قارچی داشتید همراه با همین خارش و ترشح بود، اما عفونت قارچی و داروی آن را خودتان نمی توانید تشخیص بدهید. یک تحقیق نشان داده است که از میان ۹۵ درصد خانم هایی که خودشان فکر
می کنند عفونت قارچی مهبل دارند، بعد از آزمایش معلوم شده است که تنها یک سومشان درست تشخیص داده اند و بقیه انواع دیگر عفونت واژن را داشته اند. برای تشخیص درست حتما به پزشکتان مراجعه کنید.

[aligol172]

یونانیان در قدیم از عسل و موم برای تهیه انواع غذاها استفاده می کردند. بعدها، نیش زنبور برای درمان بسیاری از بیماری ها استفاده شد. بقراط و کنفوسیوس (فیلسوف چینی) از این روش برای درمان بیماران استفاده می کردند. در عصر حاضر به خاطر آگاه شدن مردم از اثرات بد داروها، مردم رو به درمان های طبیعی آورده اند و اکنون مطب های زیادی برای درمان با نیش زنبور در چین گشایش یافته و به سرعت این روش درمانی دراروپا و آمریکای شمالی رایج شده است.
زنبور درمانی یکی از انواع «آپی تراپی» است که در این نوع، تولیدات زنبور برای درمان به کار می رود. در این نوع درمان از گرده افشانی توسط زنبور، موم، عسل خالص و غذای مورد مصرف توسط نوزادهای زنبورها استفاده می شود. به طور خلاصه، زنبوردرمانی به عنوان جانشینی برای مداوای بیماران به کار می رود و بیمارانی که با داروهای شیمیایی درمان نمی شوند، رو به زنبور درمانی می آورند.
● درمان بیماری ها با نیش زنبور
نیش زنبور به بهبود و درمان مشکلات و بیماری ها زیر کمک می کند:
ـ بیماری های خود ایمنی
ـ بیماری های عصبی
ـ ام اس ( ms )
ـ پینه و سختی پوست
ـ آماس و ورم پستان
ـ گرفتگی عضلات
ـ زونا
ـ نقرس
ـ آسیب به آرنج
ـ آسیب به زردپی
ـ کمردرد
ـ دردهای مزمن
ـ اختلال اعصاب
ـ کاهش کلسترول خون
ـ روماتیسم و درد مفاصل
ـ آرتریت یا ورم و التهاب مفاصل
ـ افسردگی
ـ بیماری های پوستی
ـ دردهای قاعدگی
ـ واریس یا بزرگ شدن رگ در پاها
ـ سندرم خستگی مزمن
ـ ناتوانی های جنسی
● ویژگی های نیش زنبور
نیش زنبور دارای ترکیبات مختلفی از قبیل: آنزیم ها، پروتئین ها و اسیدهای آمینه است. این ماده بدون رنگ و دارای مزه شیرین و کمی تلخ و قابل حل در آب است. اگر با هوا برخورد کند، تبدیل به کریستال سفید متمایل به خاکستری می شود. نیش زنبور دارای موادی است که به سیستم اعصاب، قلب و غده فوق کلیه کمک می کند.
● چگونگی روش زنبور درمانی
ابتدا قبل از شروع درمان باید میزان حساسیت بیمار را نسبت به نیش زنبور مورد بررسی قرار داد. این کار با استفاده از تزریق مقدار کمی نیش زنبور و توسط یک تا دو عدد زنبور انجام می شود. زنبور درمانی به این صورت است که زنبور را با استفاده از موچین یا انبرک در سطح مورد نظر از بدن قرار می دهند تا آنجا را نیش بزند. برخی افراد به جای استفاده از خود زنبور زنده، تزریق نیش زنبور را در زیر پوست ترجیح می دهند.
نیش زنبور پس از ۱۵ دقیقه رها می شود سپس آن را با استفاده از موچین برمی دارند. بین ۲۰ تا ۴۰ نیش باید در هر جلسه زده شود و بیمار باید سه بار در هفته به مرکز زنبور درمانی مراجعه کند. درمان با نیش زنبور برای بیماران ms اثرات فوق العاده ای داشته است، از آن جمله افزایش استقامت، کاهش خستگی و همین طور کاهش تشنج و انقباض عضلات.
● احتیاط
اگر بیمار دیابت، سیفلیس، سل یا آلرژی شدید داشته باشد، نباید از این نوع درمان استفاده کند.
▪ بیماران پس از زنبور درمانی چه احساسی دارند؟
آستانه تحمل درد ناشی از نیش زنبور در افراد مختلف، متفاوت است. معمولاً پس از چند ساعت، درد فروکش می کند اما در برخی افراد نیز ممکن است یک هفته طول بکشد تا درد متوقف شود. برخی اوقات گذاشتن یخ روی محل نیش زنبور موجب آرام شدن درد ناشی از آن می شود.
▪ چگونه می توان فهمید که شخصی نسبت به نیش زنبور آلرژی دارد یا نه؟
در افراد دارای آلرژی به نیش زنبور، علائم زیر دیده می شود:
درد، حالت تهوع و استفراغ، اسهال و سرگیجه، سخت نفس کشیدن و صدای خرخر، کاهش ناگهانی فشار خون و شوک.
▪ آیا احتمال خطر در این درمان وجود دارد؟
بیشتر مردم پس از نیش زدن زنبور، درد و قرمزی محل نیش را تجربه می کنند. دیده شده است که حدود ۲۰ درصد از افراد بعد از درمان دچار خارش، کهیر، خستگی و عصبانیت می شوند. در اینجا توجه شما را به برخی از علائم و نشانه های بعد از درمان جلب می کنم. لازم به ذکر است که این علائم بسیار نادر و در حدود ۸/۰ درصد هستند.
● مرگ
تعداد کمی از افراد به علت نیش زدن زنبور می میرند. پژوهش ها نشان داده است که این تعداد به کمتر از ۱۰۰ نفر در سال می رسد. مرگ به سبب وجود آلرژی شدید و یا شوک قلبی رخ می دهد.
● آسیب به اعصاب بینایی
این علامت در افرادی بروز می کند که نیش زنبور در اطراف چشم و ابروی آنها وارد شده باشد.
● آنسفالومیلیت یا التهاب مغز و نخاع
اگر نیش زنبور وارد سیستم عصبی شود، این عارضه به وجود می آید.
▪ اگر به طور ناگهانی زنبور شما را نیش زد، چه باید کنید؟
ـ هر چه زودتر به اورژانس بروید.
ـ با دقت نیش زنبور را در بیاورید. حدود دو تا سه دقیقه طول می کشد تا تمامی نیش وارد بدن شود، لذا بیرون آوردن نیش بسیار مهم است.
ـ برای کاهش تورم در محل نیش، یخ بگذارید.
ـ محل نیش را با آب تمیز و صابون بشویید.

[aligol172]

خیلی ها وقتی حمام می کنند، احساس آرامش پیدا می کنند؛ مخصوصا وقتی با آب سرد دوش می گیرند. شما هم همین طور فکر می کنید یا کاملا برعکس؟
سال های سال است که از آب برای مقاصد درمانی استفاده می شود؛ از هزاران سال قبل تا به امروز....
اما این روش درمانی هم برای خودش آدابی دارد و در کنار این آداب، خطراتی. در «موضوع ویژه» این هفته قصد داریم درباره این موضوع بحث کنیم؛ «آب درمانی». تاریخچه این درمان به دوران روم و یونان باستان برمی گردد و در حال حاضر نیز آب درمانی بخش عمده ای از سیستم طب سنتی محسوب می شود. با «موضوع ویژه» این هفته همراه شوید.
● آب چگونه درمان می کند؟
خواص درمانی آب به ویژگی های مکانیکی و دمایی آن بستگی دارد. در این روش درمانی از واکنش بدن به تحریک سرما یا گرمای آب استفاده می شود. فشار آب و تحریک حسی آب را هم باید در این بین موثر دانست. اعصاب بدن آنچه را که حس می شود، از طریق پوست به اندام های بدن می برند و این تحریکات با تحریک سیستم ایمنی، تولید هورمون های مربوط به استرس، بهبود گردش خون و دستگاه گوارش، کمک به گردش خون و کاهش حساسیت بدن به درد، خصوصیات درمانی خود را بروز می دهند.
● دوش آب سرد خطر هم دارد؟
البته باید در نظر گرفت که دوش آب سرد به کودکان و سالمندان توصیه نمی شود و سونای سرد هم در افراد مبتلا به بیماری قلبی نباید مورد استفاده قرار بگیرد. افراد با فشارخون بالا نیز اصلا نباید از آب سرد برای مقاصد درمانی مختلف استفاده کنند.
● دوش آب سرد بهتر است؟
معمولا آب سرد باعث تحریک، تقویت و افزایش فعالیت درونی بدن می شود؛ به عنوان مثال اگر احساس خستگی یا تنش دارید توصیه می شود دوش ولرم و بلافاصله بعد از آن دوش آب سرد بگیرید تا جسم و روحتان طراوت و تازگی پیدا کند. وقتی کل بدن در آب فرو برود احساس سبکی و بی وزنی خوشایندی به وجود می آید. ضمن اینکه آب اثر هیدروستاتیک مناسبی داشته و احساسی شبیه ماساژ ایجاد می کند. آبی که در جریان باشد و به بدن برخورد کند، گیرنده های لامسه را تحریک می کند، گردش خون را تقویت کرده و سفتی عضلات را نیز از بین می برد.
● فواید آب درمانی
فواید آب درمانی را می توان با این معیارها در نظر گرفت: افزایش دفع مواد زاید و کمک به سم زدایی، ریلکس کردن عضلات سفت و تحت استرس، افزایش میزان متابولیسم و فعالیت گوارشی، هیدراته کردن (آبرسانی) سلول ها، بهبود تون پوست و عضله، تقویت سیستم ایمنی و افزایش تاثیر سیستم ایمنی و بهبود عملکرد ارگان های داخلی به دلیل تحریک جریان خون.
● خوبی های آب سرد چیست؟
آب سرد در تسکین التهاب تاثیر بسزایی دارد. هیچ دارویی نمی تواند با سرعت و به خوبی آب سرد، دمای بدن را کاهش داده و تب را تخفیف دهد. آب سرد نبض را تا ۲۰ ضربه در دقیقه کاهش می دهد و ظرف چند دقیقه، دمای بدن کاهش چشمگیری پیدا می کند. استفاده طولانی مدت از آب سرد، باعث تسکین درد می شود که در دردهای عضلانی و ناشی از سوختگی تاثیر آن بسیار قابل توجه است. برای قطع خون ریزی داخلی (به خصوص در استخوان ها و عضلات) نیز یکی از اقدامات، استفاده از آب سرد است. از آب سرد استفاده درمانی خاصی هم می شود؛ آن هم در درمان وریدهای واریسی یا جای زخم هاست. دوش و حمام با آب سرد تحریک کننده و انرژی دهنده است، به کاهش جریان خون کمک می کند، التهاب و کبودی را تخفیف داده و اگر عروق بیش از حد گشاد شده باشند آنها را منقبض می کند.
توجه به این نکته مهم است که برای آب درمانی با آب سرد، قوانین و ضوابط خاصی وجود دارد و حتی مدت زمان مواجهه با آب سرد هم مهم است. در غیر این صورت، واکنش هایی نامقبول به وجود می آید. همین موارد، این هشدار را می دهد که آب درمانی چه نوع سرد و چه نوع گرم آن باید تنها توسط افراد کارشناس انجام شود. در آب درمانی با آب سرد بدن باید قبل و بعد از درمان، گرم شود. به همین دلیل محیطی که آب سرد درمانی در آن انجام می شود باید دمای قابل قبولی داشته باشد.
● تحقیق جدیدی درباره آب سرد
یکی از خبرهایی که اخیرا منتشر شده و بسیار مورد توجه قرار گرفته، استفاده از آب سرد در درمان آرتروز و فیبرومیالژی است. آ رتریت یا آرتروز به معنای التهاب مفاصل استخوانی است. التهاب باعث تورم منطقه مربوطه می شود. این قضیه برای تمام افراد جا افتاده که در محل تورم از یخ استفاده کنند تا ورم کمتر شود. بیماران مبتلا به این دو بیماری معتقدند که کمپرس سرد در محل ابتلا باعث کاهش تورم و درد می شود. در این تحقیق مشخص شده فرو بردن کل بدن این بیماران تا گردن در استخر آب سرد نمی گذارد مفاصل بدن نسبت به هم حرکات سایشی پیدا کند و تسکین بسیار خوبی برای درد مبتلایان محسوب می شود. شناور شدن در آب سرد باعث افزایش متابولیسم (سوخت و ساز) بدن می شود.
● خوبی های دوش آب سرد
استفاده از دوش آب سرد (چه آب چشمه، چه آب تصفیه شده) باعث استحکام عضلات شده و در نتیجه احتمال آسیب عضله، کمتر می شود. ضمن اینکه خلق و خوی فرد بسیار بهتر می شود. آب سرد باعث ترشح ماده ای در بدن به نام اندورفین می شود که احساس بهتری در فرد به وجود می آورد. در افرادی که مبتلا به التهاب ریه ها و مجاری برونش هستند، در صورت استفاده از کمپرس سرد یا دوش سرد چند بار در هفته، التهاب و تورم ریه ها کمتر می شود. نکته ای که بسیار مهم و قابل توجه است، این است که در آب درمانی (چه با آب سرد، چه با آب گرم) نباید خودسرانه عمل کرد؛ چون این موضوع به بیماری، سن، وضعیت جسمانی و روحی فرد، مدت زمان مواجهه و نحوه مواجهه با آب بستگی دارد و باید کاملا با توصیه متخصصان و در صورت لزوم توسط کارشناس مربوطه انجام شود در غیر این صورت عواقبی در پی خواهد داشت.
● انواع آب درمانی
آب درمانی انواع متنوعی دارد. در آب درمانی خارجی، بدن در آب فرو می رود یا روی بدن از آب سرد یا یخ یا آب گرم استفاده می شود و براساس دمای آب، تاثیرات مختلف درمانی حاصل می شود. در آب درمانی با آب سرد، جریان خون پوست و عضلات زیر آن تحریک می شود. کمپرس سرد یا استفاده از کیسه های یخ برای پیچ خوردگی ها، سردرد یا تسکین دندان درد کاربرد دارد. استفاده از بسته های آب سرد در درمان بیماران روان پزشکی هم گاهی موثر بوده است.
● دکتری به نام آب سرد طبیعی
در آب درمانی با آب سرد معمولا از آب سرد چشمه ها و دریاها استفاده می شود. این درمان قدمتی ۱۵۰ ساله دارد و امروزه با رو ش های کنترل شده با استفاده از درمانگرهای ماهر این کار انجام می شود. برای آنکه بدانیم آب درمانی با آب سرد چگونه عمل می کند باید بدانیم واکنش بدن به آسیب ها مثل کشیدگی عضلات، پیچ خوردگی، بریدگی، کبودی و سایر موارد مشابه چیست. آنزیم ها و پروتئین های خاصی طی آسیب سلولی در محل آسیب، ترشح و رها می شوند که رهایش آنها باعث گشادی عروق خونی می شود که همین اتفاق، نفوذپذیری عروق را افزایش می دهد.
در مرحله بعد لنفوسیت ها (دسته ای از سربازان بدن) از طریق منافذ عروقی وارد محل آسیب می شوند تا عفونت را از بین ببرند. مایعات اضافی برای حمل اکسیژن و پروتئین ها به منظور ترمیم بافت در اطراف محل آسیب جمع می شوند. آسیب بافتی ترشح بعضی هورمون ها را هم به دنبال دارد که همین موضوع درد را در محل آسیب به وجود می آورد. کاربرد آب سرد در درمان، ۳ واکنش اساسی را موجب می شود. در سطح سلولی، پاسخ متابولیک سلول ها کاهش پیدا می کند در نتیجه میزان اکسیژن مورد نیاز سلول ها کم شده و کمبود اکسیژن در سلول ها، کمتر می شود. آب سرد، نفوذپذیری دیواره عروق خونی را کاهش داده و به این طریق میزان مایعات جمع شده در محل آسیب را کمتر می کند.
مورد سوم اینکه سرما، محل آسیب را تا حدی بی حس می کند و حالت مسکن دارد. میزان نمک موجود در آب دریا یا چشمه باعث افزایش فشار اسمزی شده، قابلیت هدایت آن افزایش یافته و تاثیرات درمانی بیشتر می شود.

[aligol172]

«دکتر جون، قربون دستت، دو، سه بسته از اون مسکن های صورتی هم بنویس چند تا هم آمپول تقویتی بنویس از اون قرمزها، چند وقته احساس می کنم حس و حال ندارم. چند بسته هم از اون چرک خشک کن ها برام بنویس، از اون هایی که رنگش آبیه. دکترجون حالا که زحمت می کشی دو تا شیشه شربت گچی هم بنویس آخه اون دفعه که دلم درد گرفته بود و خدمتت اومدم، افاقه کرد. آخه می دونی دکترجون، دیگه وقت نمی کنم مطب بیام، باید برم داروخانه و داروها رو آزاد بخرم، حالا که مزاحمتون شدم دفترچه بیمه هم که هست، یه دفعه همه اینها رو بنویسید، خدا انشا»الله پدرت و مادرت را بیامرزد.»
از این قبیل گفتگوهای صمیمی بین پزشک و بیمار به وفور رد و بدل می شود که در اکثر موارد هم جواب می دهد زیرا نگاه پزشک و بیمار، بعضا نگاهی مشتری مدارانه است بدین معنا که پزشک مطالبات بیماران را پاسخ مثبت می دهد و بیماران هم این قبیل پزشک های حرف گوش کن را برای درمان هر نوع بیماری به هر دوست و آشنایی معرفی می کنند.
بارها مشاهده کرده ایم که دریک جمع خانوادگی، یک نشست دوستانه یا در یک سفر کوتاه درون شهری با اتوبوس و مترو، با افرادی همصحبت شده ایم که خود را علا مه دهر می دانند و از هر مقوله ای که سخن بگوییم، درمان و راهکاری برای مداوا ارایه می دهند. به ویژه آنکه در مورد بیماری باشد. اگر یک عطسه بکنیم، آدرس دکتری متخصص یا دارویی چاره ساز را ارایه می دهند و این در حالی است که علم پزشکی حوزه ای صد درصد تخصصی و با نگاهی ویژه است. در این راستا به یکی از درمانگاه های شهر رفتیم تا نظر مردم را جویا شویم. خانم ف ح در حالی که دست کودکش را گرفته روی صندلی درمانگاه نشسته و منتظر است تا نوبتش برسد. او دلیل مراجعه اش به دکتر را دل درد کودکش عنوان می کند و می گوید: دو روز است بچه ام دل درد دارد و تاکنون ۲ بار به دکتر مراجعه کرده ام اما هنوز این بچه از درد مثل مار به خودش می پیچد.
تا به حال آزمایش کشت ادرار و خون نیز از بچه ام گرفته اند اما می گویند بچه ات هیچ بیماری خاصی ندارد. بلکه این عارضه دوره ای است که چند روز طول می کشد و بعد هم خوب می شود. وی در پاسخ به این که آیا به کودکش بدون اجازه پزشک دارو داده است می گوید: این بچه دوم من است و دیگر می دانم برای دل درد، سرماخوردگی، گلو درد و بیماری های ساده این چنینی چه داروهایی تجویز می شود من هم هر سری که به دکتر آمده ام داروی زیادی می نویسند که اضافه اش را برای نوبت بعدی نگه می دارم. وی درپاسخ به این که آیا دکتر نگفته که باید دوره درمان را کامل کند و داروها را تا آخر به بچه اش بدهد می گوید: اول این که هیچ دکتری چنین تجویزی نکرده است در ثانی، وقتی بچه ام حالش خوب شده چرا باید این داروهای شیمیایی را توی شکم بچه ام بریزم؟ به نظر من دارو متعلق به زمانی است که بچه یا هر کس دیگر حال خوبی ندارد.
وی در پاسخ به اینکه تا به حال موردی پیش آمده که داروی اشتباهی بدون اجازه پزشک، مصرف کرده باشد می گوید: الا ن بیماری های ساده مثل سرماخوردگی که داروهایش معلوم است. هر بار که دکتر می روم اعلا م می کنند که این یک ویروس است و باید دوره بیماری تمام شود، فقط یک مسکن تب بر و داروی حساسیت برای جلوگیری از آب ریزش بینی می دهند. اگر گلوی بچه چرک کرده باشد که یک داروی آنتی بیوتیک می دهند به همین خاطر در مورد بیماری های معمولی سعی می کنیم پیش دکتر نرویم مگر آنکه دوره بیماری طولا نی بشود که اگر از دو روز بگذرد و حالمان خوب نشود آن وقت به پزشک مراجعه می کنیم.
پیرمرد و پیرزنی در کنار هم روی یکی از صندلی ها نشسته اند و دفترچه بیمه در دست، منتظر نوبت هستند. پیرمرد که گویا از انواع و اقسام دردها کلا فه شده می گوید: آقا این دکترها از هیچ چیز سردرنمی آورند(!) الا ن تکرر ادرار اذیتم می کند هر بار که به دکتر مراجعه کرده ام همین یک قرص را می دهد و می گوید باید با دردت بسازی. شب که می خواهم به رختخواب بروم تا صبح که آفتاب می زند ۱۰ بار برای اجابت مزاج بیدار می شوم. وی در پاسخ به اینکه آیا خود درمانی و مصرف خودسرانه دارو را تجربه کرده است می گوید: ما که سواد درست و حسابی نداریم.
هر دارویی که دکتر می دهد بچه هایمان به ما می گویند چگونه و در چه ساعت هایی دارو را بخوریم اما از روی شکل و قیافه می دانیم چه دارویی برای چه دردی است. او که یک نایلون به همراه دارد در آن را باز می کند و با نشان دادن انواع قرص ها می گوید: این قرصهای بیضی را مدت هاست می خورم و برای همین ادراراست و چند داروی دیگر را نیز نشان می دهد. در همین حال همسر پیرمرد به صدا میآید و می گوید: آقا دردمان بیشتر از همین داروهاست و درحالی که چندین دارو را نشان می دهد می گوید: این دارو برای قلب درد است اما این دارومال معده درد است خود دکتر این ها را داده و پس از آنکه مدتی داروهای قلب را خوردم دلم درد گرفت و الا ن این داروها را می خورم. او در پاسخ به این که آیا اکنون دارویی به صورت خودسر مصرف کرده است، می گوید: مگر می شود آدم برای هر درد کوچکی به دکتر مراجعه کند. بعضی از دردها را اول یکی دو تا مسکن یا داروهایی که می شناسیم استفاده می کنیم و اگر فایده نداشت آن وقت به دکتر میآییم.
این خانم سالمند در پاسخ به این که قبول دارد بخشی از بیماری هایش مربوط به کهولت سن می شود و دارو برای آن تاثیری ندارد می گوید: بالا خره پیری برای همه هست آخرش هم می دانیم که باید همه بروند اما با درد نمی شود کنار آمد دکتر می آییم و دارو مصرف می کنیم تا دردمان کمتر بشود. وی در پاسخ به اینکه آیا نسبت به دکتری ایمان خاص دارد می گوید: یک دکتر توی محل داریم که دستش خوب است بدترین بیماری را داشته باشیم با یک نسخه خوب می کند اما الا ن دو هفته ای هست که مسافرت رفته و ما به این دکتر میآییم. وی در پاسخ به این که آیا این دکتر را به سایر بیماران نیز معرفی کرده است می گوید: البته که معرفی کرده ام. خیلی از فامیل و دوست و آشنا پیش او آمده و خوب شده اند. این خانم مسن نام دکتر همه فن حریفش را نیکزاد س اعلا م کرده و می گوید: همین دکتر سرطان خون گرفت و چند سال خارج رفت تا حالش خوب شد یعنی خودش بیماری اش را درمان کرد و تا حالا هم که دستش برای ما آمد داشته است.
مردی که در کنار ما نشسته و شاهد گفتگوی ماست وقتی متوجه جریان تهیه گزارش می شود می گوید: این همه می گویند علم پزشکی پیشرفت کرده همه اینها بی خودی است. در حالی که چند عکس رادیولوژی، آزمایشهای متعدد و سایر پیگیری های پزشکی را نشان می دهد می گوید: من نفسم می گیرد اول پیش دکتر عمومی رفتم برای دکتر قلب نوشت.
مدتی داروهای دکتر قلب را خوردم و نوار قلب و تست ورزش و خیلی کارهای دیگر را انجام دادم گفتند قلبت نیست بعد پیش متخصص ریه رفتم و الا ن هم سراغ دکتر معده آمده ام اما هنوز نفسم می گیرد و کلی هم خرج کرده ام و هر دکتری می روم پاسخ می دهد که چیزیت نیست. در همین حال پیرمرد وارد بحث می شود و می گوید: خدارو شکر کن که گفته اند هیچیت نیست خوب بود ۱۰ میلیون خرج می کردی و آخر سردکترها می گفتند سرطان داری و ۶ ماه بعد می میری؟! خداروشکر کن که چیزیت نیست. این مرد میانسال در پاسخ به این که آیا دارو خودسرانه مصرف کرده است می گوید: تا دلت بخواهد داروی خودسر مصرف می کنم الا ن داروهای دکتر قلب را می شناسم و می دانم چه موقع باید چه دارویی مصرف کنم. سرماخوردگی، سردرد و خلا صه هر دردی یک موقعی برایم پیش آمده و به تجربه می دانم چه دارویی مصرف کنم.
و اما دکتر سیامک مره صدق که متخصص جراحی عمومی است و اکنون عضو کمیسیون اجتماعی مجلس است در این رابطه می گوید: خوددرمانی بدترین کاری است که از سوی یک بیمار صورت می گیرد زیرا این کار براساس تجربه اتفاق افتاده و شاید در یک مقطع خاص برای بیماری خاصی جواب داده باشد اما در مورد بیمار دیگر نتیجه عکس بدهد و به زیان بیمار بعدی تمام شود.
وی در پاسخ به این که بیشتر بیماری ها به وسیله داروهای خاص درمان می شود که تجویز ثابت پزشکان است، می گوید: اول این که بیماری های عمومی با بیماری های خاص فرق دارد. شاید در بیماری عمومی برای یک مقطع محدود دارویی تجویز شودو آن بیماری به عنوان مثال سرماخوردگی، بهبود یابد. اما در مورد بیماری هایی که از حالت عمومی خارج شده مساله فرق می کند. این بیماران باید همواره تحت نظر پزشک بوده و میزان و مدت تجویز دارو زیر نظر پزشک تعیین شود. دکتر مره صدق با تاکید بر اینکه هر بیماری علا مت خاصی دارد می گوید: حتی در مورد پیش پا افتاده ترین بیماری ها نیز نمی توان به بیمار اجازه داد تا بر مبنای آنچه در ذهن یا به عبارت بهتر آنچه دارو در یخچال خانه اش اضافه دارد به خود درمانی بپردازد زیرا امکان دارد این سرماخوردگی به ظاهر ساده، پیش درآمد یک بیماری مهلک و کشنده باشد که در وهله اول ساده به نظر برسد.
وی از سیستم درمانی کشور انتقاد کرده و می گوید: امروزه هیچ روش درستی برای تشخیص بیماری وجود ندارد زیرا مشاهده می کنیم بیمار بنابر صلا حدید و نظر شخصی خودش به متخصص مراجعه می کند اگر کمرش درد بگیرد سراغ متخصص ارتوپد می رود، اگر پهلوهایش درد بگیرد سراغ متخصص کلیه و دستگاه مجاری ادرار می رود. با کوچکترین سردردی از مطب فوق تخصص مغز و اعصاب سردرمیآورد و بسیاری موارد دیگر که در حوصله این بحث نمی گنجد.
وی با انتقاد از شرایط فعلی درمانی کشور می گوید: ملا حظه می کنید که هزینه های پزشکی بالا ست زیرا اتفاقی تحت عنوان «ارجاع» رخ نمی دهد.
عضو کمیسیون اجتماعی مجلس در خصوص مساله ارجاع می گوید: امروزه پزشکی در جهان بدین صورت است که بیمار با هر عارضه ای ابتدا به سراغ پزشک عمومی می رود و چنانچه پزشک عمومی تشخیص دهد بیماری از نوع ویژه ای است بیمار را به پزشک متخصص ارجاع می دهد اما امروزه چند درصد این سیستم در کشور اتفاق می افتد؟
وی با اعلا م این که امروزه برای یک سردرد ساده در اولین قدم عکس های پیشرفته رادیولوژی همچون ام.آر.آی تجویز می شود می گوید: متاسفانه سیستم پزشکی کشور اشکال دارد و چون سیستم ارجاع نداریم مشاهده می شود که بیماری که فقط یک سردرد ساده داشته آنچنان تحت آزمایش، نوار مغز، ام.آر. آی و دهها آزمایش دیگر قرار می گیرد که ناخودآگاه باورش میآید که یک تومور مغزی در سر دارد و پزشک نمی خواهد واقعیت را به او بگوید.
دکتر مره صدق با تاکید بر این که در کشور این بحث مطرح شده که دور افتاده ترین شهرها و روستاها نیز باید دستگاه های پیشرفته ام.آر.آی یا سی. تی. اسکن یا دستگاه های پیشرفته دیگر راداشته باشند می گوید: مشکل اول ما خود درمانی است یعنی بیمار وقتی وارد مطب پزشک می شود از دکتر می خواهد که هر چیزی لا زم است انجام دهد و مشاهده می کنیم که برخی پزشکان نیز برای آنکه تخصص خود را به رخ بکشند بیمار بیچاره را در مراکز تشخیص فوق تخصصی سرگردان می کنند.
وی در پاسخ به این که در بحث مصرف دارو به صورت خودسرانه چه حکمی صادق است می گوید: مصرف دارو نیز تابع همین شرایط است یعنی فرد بیمار خودش را به پزشک ارجح می داند و در بسیاری از موارد بیماران با مراجعه به پزشک شرایط و نوع دارو را قبل از آنکه پزشک دست به نسخه ببرد مطرح می کنند که یا دکتر توجهی نمی کند یا اگر مشاهده کند شرایط با درخواست بیمار نزدیک است همان دارو را نسخه می کند.
عضو کمیسیون بهداشت مجلس با اعلا م این که در حال حاضر مصرف مسکن ها و آنتی بیوتیک ها و داروهای مربوط به دستگاه گوارش بالا ترین حد را در کشور دارد می گوید: در هر ۳ مورد اشتباه بزرگی رخ می دهد. در مورد مصرف مسکن باید تاکید کنیم که درد یک هشدار است و هنگامی که با مصرف مسکن آن را آرام می کنیم در اصل به این هشدار بی توجه بوده ایم که بارها ملا حظه شده یک بیمار به دلیل مصرف خودسرانه مسکن، دردش به یک عارضه جدی تبدیل شده و چیزی را که می شد در مقطعی خاص به آسانی درمان کرد امروز به یک بیماری مهلک تبدیل شده است. در مورد آنتی بیوتیک ها نیز چنین شرایطی صادق است.
اما از نوع دیگر بدین معنا که بدن فرد در برابر آنتی بیوتیک ها واکسینه شده و جواب نمی دهد در نتیجه برای بیماری خاصی که یک باره بر فرد عارض شده سیستم دفاعی تعریف نمی شود یا به عبارت بهتر این بیماری که می شد با استفاده از یک آنتی بیوتیک ساده درمان کرد اکنون به یک آنتی بیوتیک بسیار قوی و گرانتر نیاز دارد که حتی امکان دارد عوارض جدی تری نیز داشته باشد، داروهای معده نیز چنین شرایطی دارند و این قابل تعمیم به کل شرایط است.
مره صدق با اعلا م اینکه بنا داریم در لا یحه پنجم توسعه بحث پزشک ارجاع را جدی بگیریم می گوید: این بحث جدی است و چنانچه اجرایی شود یک پزشک خانواده یا محلی بیماری ها را در مراحل ابتدایی تعیین می کند و در این صورت نیز بیمار را برای درمان و مصرف داروهای قوی تر به پزشکان متخصص معرفی می کند.
واما مادری که فرزند بیمارش را به درمانگاه آورده می گوید: در بسیاری از موارد با کوچکترین تب به فرزندم شربت استامینوفن می دهم و خوب هم می شود همانطور که در بچگی شربت گریپ میگچر به نوزاد می دهم و دل دردش خوب می شود. او با اعلا م این که اکنون درخانه اش برای هر سن و سالی دارو دارد می گوید: دیپلم تجربی دارم و تا حدودی از داروها سردرمیآورم به همین خاطر در موارد جزیی دارویی لا زم را به همسر، فرزند و سایر اعضای خانواده خود و همسرم می دهم و اکنون مرا درخانه به عنوان نیمچه دکتر می شناسند.الا ن برای اسهال، یبوست، سردرد، کمردرد، پادرد، سرماخوردگی و بسیاری از بیماری ها در خانه دارو دارم.
این خانم خانه دار با یادآوری خاطره ای می گوید: با اتوبوس به مشهد می رفتیم که در بین راه غذای رستوران مسموم بود و کل مسافران اسهال گرفته بودند. هنوز اتوبوس حرکت نکرده بود که یکی از مسافران می خواست به دستشویی برود و این ماجرا درحدود ۵۰ کیلومتر از مسیر تکرار می شد تا آنکه از کیفم قرص ضداسهال درآوردم و به مسافران دادم و تا مقصد آرامشان کردم و همین امر باعث شد تا راننده با نگاه قدردانی به ما توجه ویژه ای داشته باشد و همسرم تا خود مشهد جلوی اتوبوس پیش راننده نشسته بود.
وی در پاسخ به اینکه داروها را چگونه تهیه می کند می گوید: از هر دارویی یک تعدادی درخانه دارم و هرگاه که داروها تمام می شود از داروخانه تهیه می کنم.
وی در پاسخ به این که چرا به پزشک مراجعه کرده است می گوید: نمی دانم چطور است که وقتی به دکتر میآیم حال بچه ام خوب می شود در حالی که همان داروهایی که به بچه ام می دهم همان ها راپزشک تجویز می کند.
این خانم خانه دار دیپلم تجربی می گوید: البته برخی مواقع نیز تجویزهای سنتی بهتر از داروهای شیمیایی جواب می دهد به عنوان مثال پسرم مدتی بود که یبوست شدید گرفته بود هنگامی که به دکتر مراجعه کردم مقداری شربت و شیاف تجویز کرد که زیاد اثر نمی کرد تا آنکه خانمی در همین درمانگاه داروی گیاهی برگ سنا را معرفی کرد که ازعطاری مقداری خریدم و جوشانده آن را به فرزندم دادم و خوب شد. الا ن هم هر کس که بچه اش یبوست بگیرد همین گیاه را معرفی می کنم.
وی درپاسخ به این که گمان نمی کند این داروی گیاهی برای بچه دیگر به واسطه شرایط خاص که دارد عوارض داشته باشد می گوید: داروی گیاهی که دیگرعوارض ندارد; اگر شیمیایی باشد یک چیزی اما داروی گیاهی هیچ خطری ندارد.
و اما عیسی ق نسخه پیچ یک داروخانه است و در این رابطه می گوید: بی شک هر دارویی برای مورد خاص تجویز می شود که تشخیص آن با پزشک است اما امروزه دارو هیچ محدودیتی ندارد و به آسانی تهیه می شود.
وی در پاسخ به اینکه اگر هر فردی برای مراجعه دارو به داروخانه بیاید و هر دارویی بخواهد بدون نسخه پزشک تحویل می دهید می گوید: اصل قضیه این است که داروخانه بدون نسخه پزشک حق ندارد حتی یک عدد قرص یا شربت بدهد اما امروزه هر قرص و شربتی بخواهید بدون محدودیت از داروخانه می گیرید البته برخی از داروها که استفاده غیرمجاز دارد و معتادان مصرف می کنند فروش بدون نسخه نداریم.
این نسخه پیچ داروخانه در پاسخ به این که روی برخی از داروها نوشته شده «فروش بدون نسخه پزشک ممنوع است» می گوید: برای فروش آنها نیز محدودیت وجود ندارد مگر در موارد خاص و برخی داروهایی که با محدودیتی روبه رو است. وی با اعلا م این که پزشکان بیش از مصرف بیماران دارو تجویز می کنند می گوید: بارها شاهد بوده ایم که بیماران داروهای در خانه مانده شان را به داروخانه می آورند که داروخانه حق دریافت آنها را ندارد اما دولت می تواند برنامه ریزی کنند تا مرکزی برای دریافت داروهای قابل استفاده به جامانده در خانه ها تعریف شود زیرا در این صورت دارویی در خانه ها نمی ماند تا انگیزه ای باشد برای مصرف بی مورد و این که به صورت سلیقه ای مردم دارو مصرف کنند. این نسخه پیچ داروخانه با تاکید بر این که تا کنون هیچ مشکلی در خصوص ارایه دارو بدون نسخه پزشک به وجود نیامده است می گوید: الا ن داروخانه ها از داروهای مسکن به عنوان پول خرد استفاده می کنند یعنی اگر شما دارویی بگیرید که ۹۵۰ تومان بشود و داروخانه ها پول خرد نداشته باشند چند تا قرص استامینوفن به شما می دهند ولی شاید هم این یک نوع زیرکی در فروش داروهای مسکن باشد در هر صورت هیچ مشکلی برای فروش دارو بدون نسخه پزشک وجود ندارد.
وی آزاد شدن قیمت دارو را انگیزه ای برای فروش بی حساب و کتاب می داند و می گوید: زمانی بود که دارو قیمت داشت و یارانه دولتی به آن تعلق می گرفت بنابراین نظارت نیز وجود داشت اما اکنون که بسیاری از داروها خارج از چرخه یارانه ای تولید و توزیع می شود نظارتی هم در مورد فروش دارو وجود ندارد.
این نسخه پیچ داروخانه هر گونه رفتار قهرآمیز و برخورد قضایی را نفی می کند و می گوید: این که بخواهند همه چیز را زیر ذره بین بگذارند جواب نمی دهد زیرا در آن صورت فروش زیرمیزی مطرح می شود. به نظر من بهتر است فرهنگ سازی شود و مردم خودشان به این نتیجه برسند که دارو بدون نظر پزشک مصرف نکنند.
اما غلا مرضا اسداللهی که قاضی دادگستری است و اکنون به نمایندگی از مردم تربت جام و تایباد در کمیسیون حقوقی قضایی مجلس شورای اسلا می حضور دارد می گوید: برای هر کاری محدودیتی در قانون تعریف شده وبه احتمال فراوان برای فروش دارو به صورت غیرمجاز نیز مجازات هایی وجود دارد اما مساله این است که قبل از طرح شکایت درمراجع قضایی، امکان پیگیری حقوقی آن وجود ندارد.
وی بازرسی در مورد فروش داروی غیرمجاز را از وظایف وزارت بهداشت دانسته و می گوید: این که بخواهیم مردم به صورت خودسر دارو مصرف نکنند به نظارت وبررسی نیاز دارد اما قبل از هر چیز مردم باید به این نتیجه برسند که خودشان دارو بدون مراجعه به پزشک مصرف نکنند که این به فرهنگ سازی نیاز دارد وگزارش هایی در روزنامه ها وصدا وسیما می تواند موثر باشد.
این قاضی دادگستری خطاب به افرادی که به صورت خودسر به دیگران دارو تجویز می کنند می گوید: تا زمانی که برای فرد مشکل پیش نیاید مساله ای نیست اما اگر فرد مصرف کننده در اثر مصرف دارو دچار مشکل شد می تواند به مراجع قضایی مراجعه کرده و از فردی که دارو تجویز کرده شکایت کند و قانون با توجه به زیانی که گریبان فرد را گرفته رای صادر می کند.
وی با یاد آوری شکایت هایی که علیه پزشکان صورت گرفته است می گوید: امروزه از پزشک متخصصی که اشتباه دارو تجویز کرده باشد شکایت می شود چه برسد به افراد عادی که هیچ تخصصی ندارند و دارو تجویز می کنند بنابراین بهتر است در مصرف دارو یا تجویز به دیگران تجدید نظر کنیم.

[aligol172]

آپنه نوزادان نارس به طور معمول در نوزادان با سن بارداری کمتر از ۳۷ هفته رخ می دهد و با دوره های زودگذر قطع تنفس برای مدت ۲۰ ثانیه یا کوتاه تر، همراه با برادی کاردی یا سیانوز شناخته می شود...
آپنه ممکن است به دلیل سپسیس، اختلال های متابولیک و مشکلات دستگاه عصبی مرکزی باشد.
آپنه به سه نوع «آپنه با منشا مرکزی»، «آپنه انسدادی» و «آپنه ترکیبی» طبقه بندی می شود. تنفس دوره ای، یک الگوی تنفسی طبیعی در خلال خواب است که اغلب با آپنه اشتباه گرفته می شود.
آپنه مرکزی، ناشی از نارسایی بخش تنظیم تنفس دستگاه عصبی مرکزی است. این مرکز نقش حیاتی را در شروع تنفس دارد. متعاقب نارس بودن و بی کفایتی مسیر عصبی مربوط به تنفس، آپنه نوزادان نارس ایجاد می شود. آپنه انسدادی، ناشی از کلاپس مسیر هوایی در حلق است که به مشکلات مکانیکی تنفس و نیز برادی کاردی می انجامد.
آپنه ترکیبی، شامل هر دو نوع آپنه های با منشا مرکزی و انسدادی است. مطالعات نشان داده اند که اغلب موارد آپنه در نوزادان نارس (بیش از ۵۰ درصد موارد) از نوع ترکیبی هستند. ۴۰ درصد از نوع با منشا مرکزی و تنها ۱۰ درصد موارد به دلیل انسداد ایجاد می شوند.
تئوری های مختلفی برای توجیه پاتوفیزیولوژی آپنه نوزادان نارس مطرح شده ، ولی هیچ کدام از آنها به عنوان دلیل منحصر به فرد این عارضه به اثبات نرسیده است. یکی از این تئوری ها نقش آدنوزین را در مهار مرکزی تنفس تشریح کرده است.
شروع آپنه نوزادان نارس معمولا در اواخر هفته اول زندگی نوزادان نارس رخ می دهد، اما ممکن است از روز اول زندگی آنها هم شروع شود. در اغلب موارد آپنه نوزادان نارس با رسیدن نوزاد به سن مناسب وی برای به دنیا آمدن (هفته ۳۸ تا ۴۲ بارداری) یعنی رسیده شدن نوزاد برطرف می شود. ممکن است در نوزادان بسیار نارس (تولد در سن بارداری ۲۴ تا ۲۸ هفته) یا در نوزادانی که اختلال شناخته شده عصبی دارند، آپنه نوزادان بعد از رسیدن به سن مناسب برای زایمان نیز ادامه یابد.
درمان های آپنه نوزادان نارسعواقب عدم درمان یا درمان ناکافی آپنه نوزادان نارس بسیار وسیع است و شامل فلج اسپاستیک دو یا چهار اندام، فیبروپلژی دو طرفه پشت عدسی (اختلال دید)، کری، درجه هایی از عقب ماندگی ذهنی و حتی مرگ است. نکته جالب آن است که آپنه نوزادان نارس ارتباطی با نشانگان مرگ ناگهانی نوزادان ندارد.
درمان های موجود برای آپنه نوزادان نارس طی سه دهه اخیر تغییری نکرده و شامل اقدام های حمایتی و اغلب درمان های دارویی است. درمان های دارویی شامل تجویز متیل گزانتین ها به خصوص تئوفیلین و آمینوفیلین یا کافئین سیترات و سایر محرک های دستگاه تنفس مانند دوکساپرام است. هنوز توافق کاملی در مورد اینکه درمان دارویی باید از چه زمانی شروع شود، وجود ندارد. به هر حال در بیمارانی که با وجود درمان های حمایتی غیردارویی همچنان دچار دوره های آپنه می شوند، درمان دارویی شروع می شود.
● متیل گزانتین ها یا کافئین؟
از اوایل دهه ۱۹۷۰ میلادی، متیل گزانتین ها به عنوان محرک تنفسی برای درمان آپنه نوزادان نارس تجویز می شده و همچنان به عنوان درمان اولیه این عارضه کاربرد دارند. از لحاظ شیمیایی، متیل گزانتین شامل یک مولکول گزانتین است که در کافئین به شکل ۱و۳و۷ تری متیل گزانتین و در تئوفیلین به شکل ۱و۳ دی متیل گزانتین دیده می شود. ساختمان شیمیایی مذکور دمتیله شده و دی متیل گزانتین ها از جمله تئوفیلین، تئوبرومین و پاراگزانتین را می سازد.
هرچند ترکیبات مذکور ساختمان شیمیایی مشابهی دارند، ویژگی های کینتیکی آنها متفاوت است. متیل گزانتین ها به طور اولیه با تحریک تنفسی در دستگاه عصبی مرکزی اثر می کنند، اما مکانیسم های متعدد دیگری نیز برای آنها تعریف شده است. آدنوزین تضعیف کننده شناخته شده دستگاه تنفسی است. متیل گزانتین علاوه بر مکانیسم اثر توضیح داده شده، آنزیم های فسفودی استرازها را مهار می کند. این اثر مهاری باعث شکست cAMP و سیکلیک گوانوزین مونوفسفات و در نتیجه شلی راه های هوایی می شود. همچنین این گروه دارویی آنتاگونیست رقابتی گیرنده های آدنوزین محسوب می شوند. اثرات دیگر آنها شامل بهبود تهویه و پیام رسانی عصبی، کاهش مدت خواب با حرکات سریع چشم، بهبود اکسیژن رسانی و بهبود انقباض عضلات اسکلتی با هدف پیشگیری از ضعف دیافراگم است.
طیف درمانی تئوفیلین برای درمان آپنه نوزادان نارس ۶ تا ۱۴ میکروگرم در لیتر است. در حالی که کافئین طیف درمانی وسیع تری از ۸ تا ۲۰ میکروگرم در لیتر دارد. در نوزادان متولد شده در سن بارداری مناسب، رسیدن به دوز ثابت دارو در خون در مورد تئوفیلین سریع تر از کافئین اتفاق می افتد. در مورد درمان با تئوفیلین، مراقبت و کنترل دقیق تری لازم است، زیرا نیمه عمر کوتاه تر و عوارض جانبی تامل برانگیزتری دارد.
در مورد عوارض جانبی، هر دو داروی تئوفیلین و کافئین مشابه هستند. البته خطر بروز مسمومیت به دنبال مصرف تئوفیلین بیشتر است. عوارض جانبی عمومی در مورد هر دو دارو عبارتند از پرادراری و مشکلات گوارشی نظیر ریفلاکس، اسهال، استفراغ و درد شکمی. مصرف سطوح بالاتر از سطوح درمانی تئوفیلین باعث تاکی کاردی و PVC می شود. سطوح تئوفیلین بالاتر از ۳۵ میکروگرم در لیتر، تاکی کاردی بطنی و PVC های مکرر (به دلیل اثرات کرونوتروپیک و اینوتروپیک تئوفیلین) ایجاد خواهد کرد. یک مطالعه بالینی نشان داده که نوزادان با وزن هنگام تولد کم (۵۰۰ تا ۱۲۵۰ گرم) که برای درمان آپنه نوزادان نارس کافئین دریافت کرده اند، هیچ مشکلی در تکامل سیستم عصبی در ۱۸ تا ۲۱ ماهگی نداشته اند. مطالعه های تکمیلی برای مشخص شدن عوارض درازمدت مصرف کافئین روی عملکرد عصبی و شناختی در ۵ سالگی این کودکان در دست انجام است.

[aligol172]

از قدیم الایام انواع بخورها برای معالجه سینوزیت کهنه یا مزمن به کار می آمد. آئروسل تراپی یا بخور درمانی یکی از روش های رایج برای درمان سینوزیت های مقاوم به درمان یا مزمن یا عودکننده بوده است و از این رهگذر انواع آنتی بیوتیک، به ویژه پنی سیلین را با دستگاه بخور که محلول آن را به شکل بخار در آورده و با گذاشتن ماسک روی بینی آن را به منافذ بینی و سینوس ها و مجاری تنفسی می رسانند روش مرسوم در تمام دنیا از جمله کشور ما بوده و شما مشاهده می نمودید که سر درب هر درمانگاه در کنار تابلوی تزریقات و پانسمان بخور پنی سیلین را نیز تبلیغ می کردند. امروز روش های موثرتر و درمان های جدیدتری آمده است لذا این شیوه دیگر رایج نیست و همراه با این تحولا ت تابلوی بخور پنی سیلین نیز از بیمارستان ها و درمانگاه ها برچیده شد.
علا وه بر بخور درمانی، آنتی بیوتیک ها که در درمانگاه ها انجام می دادند اسانس هایی نیز برای باز کردن گرفتگی بینی و فروکش نمودن التهاب سینوس ها به کار می آمد که معروف ترین آنها اسانس نعناع بود. بخور اسانس نعناع که به شکل محلول با قرص های مخصوص بود یا حتی روغن آن را که به نام پماد ویکس معروف است به اطراف بینی می مالیدند. این اسانس ها نیز از فهرست دارویی (فارماکوپه) حذف شدند و امروز از اسانس برگ اوکالیپتوس به شکل محلول یا دم کرده خود برگ اکالیپتوس استفاده می کنند.
این گیاه دارویی جایگاه خود را در طب هنوز حفظ کرده است هر چند بعضی از مولفان صحبت از بی پایه بودن آن می کنند و مورد استعمال آن را در آینده علم زیر سوال برده اند.
اکالیپتوس با نام علمی GLOBULUS EUCALYPTUS درخت تنومند و پرشاخ و برگ همیشه سبز است که اصالت آن به سرزمین استرالیا مربوط می شود و در آن سرزمین جنگل های انبوه و متراکمی را تشکیل می دهند که ارتفاع آن به ۱۴۵ متر و محیط تنه آن به ۲۵ متر می رسد. در استرالیا بدان درخت صمغ یا درخت پوست طنابی نام داده اند و آن را در مناطق باتلا قی و مالا ریا خیز می کاشتند تا مرداب ها را خشک گرداند و از شیوع مالا ریا جلوگیری کند. در ضمن برگ های این درخت غذای اصلی خرس های کوالا ست که در آن قاره بسر می برند.
برگ های آن باریک، چرم مانند و شمشیری شکل دارای یک رگبرگ مرکزی اصلی می باشد سرتاسر برگ ها را غده های روغن دار پوشانده است. بومیان استرالیایی به خواص روغن اوکالیپتوس پی برده بودند و از آن در درمان بیماری ها استفاده می کردند. از سال ۱۸۵۴ درخت اوکالیپتوس به جنوب اروپا، الجزیره، مصر تا هند آورده شد. در ایران رشد این درخت در تمام نقاط تقریبا به عمل می آید. نگارنده درخت های تنومند و قطور با سایبان های وسیع را در دزفول خوزستان و ایرانشهر بلوچستان مشاهده کرده است. این درخت در شمال ایران نیز همانند جنوب یافت می شود (میانکاله و هشت پر) ولی برگ های درختان اوکالیپتوس شمال آن غلظت اسانس برگ های جنوب را ندارند.
اوکالیپتوس نام فارسی ندارد بلکه از یک واژه یونانی به معنای پوشاننده یا در پوش گرفته شده است زیرا غنچه های اوکالیپتوس با یک نوع غشا مستور شده اند. در تمام پنج جلد کتاب قانون ابن سینا که پایه و اساس آن بر گیاهان داروئی گذاشته شده است نام از آن برده نشده است. یعنی آن زمان اوکالیپتوس در ایران نبود که ابن سینا به آن معرفت داشته باشد و از خواص غنی آن پرده بردارد.
برگ های تیره های مختلف اوکالیپتوس به ویژه نوع gloulus eucalyptus و salhfoli eaculyptus اسانس خوشبو و معطر و فراری دارد، در داروخانه های انگلیس بخور اوکالیپتوس ۷۰ درصد اوکالیپتوس دارد که به نام سینئول cinilol خوانده می شود. سینئول مایعی بی رنگ است دارای بویی شبیه بوی کافور و با طعم تند و خنک است. در آب حل نمی شود و با الکل، کلرفورم، اترو بلور اسید استیک، قابلیت اختلا ط دارد علا وه بر مصرف آن به شکل بخور در سینوزیت و لا رنژیت به کار می رود. سینئول یک ماده خلط آور بوده و اثر ضدمیکربی قوی دارد. از بخور اوکالیپتوس به طور سنتی استفاده می شود. مقداری از محلول به طور دیمی که در یک پاتیل آب جوش می ریزند و حوله یا پتویی نازک بر سر می افکنند آنچنان که منفذی به بیرون نداشته باشد. چشم ها را می بندند و در برابر بخارات از راه بینی نفس می کشند، گر می گیرند.
و عرق می ریزند و در پی آن باز شدن بینی و متعاقبا برطرف شدن احساس پری در سینوس ها و تسکین سردرد را همراه دارد التهاب بینی را فرو می نشاند خلط سینه را نرم می کند و راه های تنفسی خشک، تحریک شده، را مرطوب می سازد. در حمام سونا بخارات داغ را با محلول بخور اوکا لیپتوس درهم میآمیزند که آثار مفیدی بر بیماران مبتلا به سینوزیت می گذارد. محلول بخور را در جامک منفذ بخار دستگاه های مرطوب کننده هوا می ریزند که اطاق را مرطوب و معطر می کند و علا ئم سرماخوردگی را تسکین می بخشد.
محلول اوکالیپتوس صرفا برای استنشاق است. بعضی از بیماران آن را با شربت یا محلول خوراکی اشتباه می گیرند یا برای بعضی ها طرز استفاده از آن خوب تفهیم نمی شود و کلمه بخور غلط انداز واقع می شود، در نتیجه آن را سر می کشند و می خورند. این محلول محرک بوده و خوردن مقادیر زیاد آن موجب تهوع، استفراغ، درد معده، ضعف، اغما و گاه مرگ می شود. برای معالجه مسمومیت باید مبادرت به شستشوی احتیاطآمیز معده نموده و داروهای ضدتشنج تجویز کرد.
محلول بخور را باید از دسترس کودکان دور نگه داشت. به جای محلول از خشکانده برگ اوکالیپتوس نیز می توان استفاده کرد و مقداری از آن را در آب جوش ریخت و به همان سبک که شرح آن آمد، استنشاق کرد. بیماران مبتلا به تنگی نفس یا آسم نمی توانند بخور اوکالیپتوس را تحمل کنند و بعضا حمله آسم در آنها تشدید می یابد، از همین رو برای این بیماران قابل تجویز نیست. به علا وه گفته شده است که بخور زیاد سبب اختلا ل درکار کلیه می شود و نیز منجر به کاهش شدید فعالیت دستگاه مرکزی اعصاب می گردد.
اوکالیپتوس با داروهای افزایش دهنده قند خون همچون هورمون گلوکاگن تداخل دارویی دارد و موجب مهار اثر آن می شود و بیمار را به سمت هیپوگلیسمی خطرناکی سوق می دهد.

[aligol172]

داشتن آگاهی نسبت به بسیاری از اتفاقات غیرمنتظره باعث می شود با کمترین آسیب و خسارت با آنها مواجه شویم. گرمازدگی یکی از همان اتفاقاتی است که بهترین راه پیشگیری در مواجهه با آن، شناخت درست نسبت به این پدیده است...
با اینکه احتمال گرمازدگی در افراد مبتلا به دیابت بیشتر از سایر افراد است اما اکثر آنها راه های پیشگیری و مقابله با این پدیده خطرناک را نمی دانند. دکتر آدرین ناسار، فوق تخصص بیماری های غدد در ایالات متحده آمریکا، پس از مطالعه روی بیماران خود نتایجی در همین مورد منتشر کرده است.
به گفته او، بدن مبتلایان به دیابت به دلیل وجود قند بالا همیشه در معرض خطر کم آبی قرار دارد. علاوه بر آن، چون قدرت تعریق در این افراد کاهش پیدا کرده، احتمال گرمازده شدن در فصول گرم سال به شدت بالا می رود.
دکتر ناسار به کمک یک تیم تحقیقاتی نتایج ۱۵۲ مطالعه مختلف در مورد ارتباط دیابت و گرمازدگی را جمع آوری و تحت بررسی های آماری قرار داد. درنهایت مشخص شد که اکثر دیابتی ها زنگ خطرهای شروع گرمازدگی را نمی شناسند. حتی ۲۰ درصد آنها اصلا نمی دانند دمای بیش از ۱۰۰ درجه فارنهایت (۷/۳۷ درجه سانتی گراد) خطر بروز گرمازدگی را به دنبال دارد. البته وقتی رطوبت هوا بالا باشد حتی ۸۰ درجه فارنهایت (۶/۲۶ درجه سانتی گراد) هم خطرناک محسوب می شود. چون رطوبت زیاد در هوا جلوی عرق کردن را می گیرد. دمای مرکزی در بدن دیابتی ها که در حالت عادی هم سیستم تعریق درستی ندارند بلافاصله بالا می رود.
افزایش دمای مرکزی بدن حالت خطرناکی را به وجود می آورد که حتی می تواند به مرگ منجر شود. اما متاسفانه نتایج تحقیقات نشان داد که فقط نیمی از مبتلایان به دیابت خطر هم زمانی گرما و هوای مرطوب را می شناسند.
هوای گرم به جز احتمال ایجاد گرمازدگی برای بیماران دیابتی خطرهای دیگری هم به همراه دارد. مثلا انسولین در محیط گرم به سرعت تخریب می شود و کارایی خود را از دست می دهد. اما نکته مهم این است که سایر داروهای خوراکی ضددیابت هم درست مثل انسولین در هوای گرم اثر خود را از دست می دهند ولی اکثر مردم از چنین اتفاقی خبر ندارند. چندی پیش مطالعه ای هم در این مورد انجام شد و مشخص شد که ۳۹ درصد قرص های خوراکی ضددیابت در مجاورت گرما کاملا بی اثر می شوند. حتی ۴۱ درصد گلوکومترها (دستگاه های سنجش گلوکز سریع) و ۳۸ درصد نوارهای تست قندخون هم در هوای گرم قادر نیستند قندخون صحیح را نمایش دهند.
دکتر ناسار و بسیاری از متخصصان دیگر معتقدند تنها راه مقابله با این حوادث افزایش آگاهی بیماران و خانواده های آنها است. همه دیابتی ها باید بدانند که اگر در هوای گرم از منزل خارج می شوند انسولین، داروها و وسایل تست قندخون را بدون کیف های مخصوص خنک کننده همراه نبرند. در ضمن علایم شروع گرمازدگی و راه های پیشگیری و برخورد با آن باید به این بیماران آموزش داده شود.
● علایم گرمازدگی
نشانه های بروز گرمازدگی در افراد مختلف متفاوت و حتی گاهی شبیه علایم ناشی از سوختگی است اما اگر فرد دیابتی در معرض هوای گرم یا مرطوب قرار گرفت با بروز هر یک از نشانه های زیر باید فورا به گرمازدگی مشکوک شود:
▪ احساس خالی شدن سر یا وجود سرگیجه
▪ تعریق بیش از حد یا کاملا برعکس، یعنی داغ شدن و قرمزی پوست ولی عدم تعریق
▪ گرفتگی عضلانی
▪ سرد شدن پوست
▪ سردرد
▪ تند شدن ضربان قلب
▪ احساس تهوع
اینها همگی علایم شروع گرمازدگی هستند و در صورت عدم رسیدگی به موقع فرد دچار توهم می شود و سپس از حال می رود.
● چه باید کرد؟
اگر فرد دیابتی متوجه هر یک از علایم شروع گرمازدگی شد، باید فورا به پزشک یا درمانگاه مراجعه کند. اما اگر علایم به قدری شدید شده بود که توانایی انجام این کار را نداشت، باید فورا با اورژانس و نزدیکان خود تماس بگیرد. اطرافیان بیمار باید تا رسیدن مأموران اورژانس چند اقدام اولیه و مهم را انجام دهند:
▪ بیمار را در یک اتاق خنک ببرند و طوری بخوابانند که پاهای او کمی بالاتر از بقیه بدنش قرار بگیرد.
▪ تمام لباس های فرد را دربیاورند و پوست بدن او را با آب خنک خیس کنند و او را باد بزنند.
▪ روی کشاله های ران و زیر بغل او کیسه های یخ بگذارند تا دمای مرکزی بدن او پایین بیاید.
● ۴ اصل مقابله با گرمازدگی
۱) اگر عادت به ورزش روزانه در هوای آزاد دارید، در فصول گرم سال این کار را به صبح زود یا هنگام غروب آفتاب موکول کنید.
۲) هنگامی که بیرون از خانه می روید مقادیر زیادی مایعات بنوشید، حتی اگر احساس تشنگی نمی کنید. البته به یاد داشته باشید که نوشیدنی هایی مثل قهوه و چای باعث خروج آب از بدن می شوند پس نوشیدنی های مناسبی در فصول گرم نیستند. اما آب یا نوشیدنی هایی مثل شربت آب لیموی کم شیرین مایعات بسیار مناسبی برای جلوگیری از گرمازدگی محسوب می شوند.
۳) همیشه لباس های رنگ روشن بپوشید و استفاده از کلاه و عینک آفتابی را هم فراموش نکنید.
۴) چون افراد دیابتی کمتر از حد عادی عرق می کنند، بهتر است در هوای گرم روزی یک یا دو نوبت دوش بگیرید تا دمای بدن شان پایین بیاید.

[aligol172]

راستی چرا برخی افراد خوددرمانی می کنند؟ اصلا خوددرمانی آیا واقعا منجر به درمان فرد می شود؟ اصلا خوددرمانی چیست؟
خوددرمانی یعنی استفاده از دارو بدون دستور پزشکی و نسخه برای اهداف درمانی.
مصرف خودسرانه ی داروها ممکن است از یک آسپیرین که به نظر خیلی ساده است شروع شود و حتی به خطرناک ترین مواد مخدر و اعتیادآور ختم شود.
کم نیستند افرادی که به توصیه دوستان(البته به ظاهر دوستان) و آشنایان برای درمان بیماری هایی مثلا چربی خون بالا و یا قند خون بالا، خود را گرفتار مواد اعتیادآوری کرده اند که نه تنها به بهبودی شان منجر نشده بلکه مشکلات بسیاری را برای شان پیش آورده است.
در این مطلب قصد داریم به برخی از عوارض مصرف خودسرانه ی داروها اشاره کنیم:
● مسکن ها
دکتر ایرج خسرونیا، رییس هیات مدیره جامعه پزشکان متخصص داخلی می گوید: مصرف خودسرانه مسکن هایی چون آسپیرین می تواند عوارضی چون خونریزی دستگاه گوارش، هپاتیت، نارسایی کبد و کلیه و مشکلات روحی را به همراه داشته باشد.
● داروهای افزایش وزن و انرژی زا
متاسفانه مصرف خود سرانه ی داروهای نیروزای استروئیدی بدون توجه به عوارض خطرناک و گاهی مرگ آور آن به طور معمول در میان افراد سالم و جوانان رخ می دهد. دکتر کمال هادیانی متخصص اورولوژی می گوید: اختلالات کبدی، اختلالات خونی، قلب بزرگ شده، ضایعه ی دریچه ی آئورت و تنگی شدید آن و حتی مرگ از عوارض خودسرانه ی مصرف این داروها است.
عوارض جانبی این داروها بسیار عمیق و اثر گذار هستند اما مصرف کنندگان این داروها، دوزهای مختلفی از دارو را به شکل و روش های مختلفی مصرف می کنند تا عوارض دارو را کاهش دهند و از طرفی مانع از شناخته شدن با آزمایش دوپینگ می شوند.
متاسفانه دیده می شود که برخی افراد به منظور افزایش وزن از برخی داروهای کورتونی مانند دگزامتازون، کلوبتازول و فلوئوسینولون استفاده می کنند که این امر روندی بسیار خطرناک و تهدید کننده بر سلامت افراد است و اصلا قابل قبول و دفاع نیست و هیچ مرجع علمی نیز مصرف این داروها را برای افزایش وزن تایید نمی کند.
پوکی استخوان از عمده ترین عوارض مصرف برخی داروهای کورتونی به منظور افزایش وزن است، تغییر در وضعیت سلول های خونی، تغییر در توزیع متناسب چربی های بدن و ایجاد اندامی ناموزون، ایجاد چاقی گردنی تحت عنوان گردن بوفالو بخشی از عوارض مصرف این داروها است. از دیگر عوارض مخرب مصرف خودسرانه ی این دارو می توان به تحلیل رفتن اندام ها، ایجاد آب مروارید، نارسایی خون، تحلیل عضلات بدن، افزایش چربی و فشار خون، زخم های گوارشی، آسیب دستگاه گوارش، پرکاری کلیوی تحت عنوان سندرم کوشینگ و بسیاری از عوارض غیر قابل برگشت دیگر اشاره کرد. سیپروهپتادین از دیگر داروهای مورد استفاده توسط برخی افراد جهت افزایش وزن است. حقیقت در این باره نیز می گوید: سیپروهپتادین دارویی ضد حساسیت است که با مکانیسم خاص خود موجب افزایش اشتها در مصرف کننده می شود. این دارو به شدت اثرات خواب آوری دارد و می تواند با کاهش سطح هوشیاری و تمرکز، روند فعالیت های روزمره را مختل کند. همچنین عوارض دیگری نیز در اثر مصرف طولانی مدت این دارو محتمل است.
● داروهایی برای برطرف کردن جوش صورت
علیرضا حقیقت، مدیر امور دارویی دانشگاه علوم پزشکی زنجان می گوید: مصرف خودسرانه پماد بتامازون، عوارض پوستی متعددی بر جای می گذارد. بتامتازون جزو داروهای کورتونی است که متاسفانه بسیاری از افراد از آن، در مواردی نظیر برطرف کردن جوش یا لک های صورت، ناراحتی هایی مثل خارش و یا خشکی پوست به طور خودسرانه استفاده می کنند. درست است که این پماد، در روزهای اول مصرف، تغییرات قابل ملاحظه و بسیار خوبی در پوست ایجاد می کند اما این تغییر موقتی است و پس از مدتی رفته رفته پوست تحلیل رفته، حالت شکننده می یابد و مستعد انواع عفونت ها و قارچ های پوستی می شود.
به هر حال اگر افراد از عوارض داروهای کورتونی آگاه باشند، هرگز از آن ها به صورت خودسرانه استفاده نخواهند کرد.
مجتبی امیری، عضو انجمن متخصصان پوست ایران درباره ی مصرف خودسرانه داروی راکوتان که برای درمان جوش های پوستی به کار می رود، می گوید: این دارو عوارض شدیدی را به دنبال دارد و باید حتما تحت نظر پزشک مصرف شود. چرا که قبل از مصرف آن، باید آزمایش های مختلفی از جمله آنزیم های کبد انجام شود.
راکوتان یا ایزوترتینوئین دارویی برای درمان آکنه یا جوش پوستی شدید است که به صورت کپسول خوراکی عرضه می شود و از مشتقات ویتامین آ است که به صورت طبیعی به میزان خیلی کمی در بدن انسان وجود دارد. این دارو از طریق کاهش چربی پوست با وادار کردن غده های چربی پوست به کم کردن تولید چربی، باعث کم شدن آکنه در پوست می شود و دارای عوارضی است که نباید آن را به صورت خودسرانه مصرف کرد:
عوارض چشمی شامل خشکی چشم، کدورت قرنیه و کاهش دید شب که معمولا با قطع دارو بهبود می یابد، خشکی لب که مهمترین عارضه ی آن است و با استفاده از کرم های چرب کننده رفع می شود، خشکی دهان و بینی که می توان از قطره ی چشمی و کرم داخل بینی استفاده کرد، از مهمترین عوارض راکوتان است.
خونریزی بینی که معمولا در هفته های دوم یا سوم خود به خود رفع می شود و درد خفیف مفاصل و ماهیچه ها به ویژه زانو از دیگر عوارض آن است.
این دارو در جوش های نوع شدید و در مواردی تجویز می شود که داروهای معمول آکنه موثر واقع نشده اند. اما در موارد معمولی نیز با تجویز پزشک قابل استفاده است.
● اعتیاد و خود درمانی
دکتر خدابنده، متخصص پزشکی قانونی و مسمومیت ها می گوید: برخی از زنان معتاد به هنگام بارداری برای پنهان کردن اعتیاد خود بدون مراجعه به پزشک متخصص، اقدام به خوددرمانی می کنند که عوارض خطرناکی را به دنبال دارد. این زنان به هنگام بارداری بدون آن که از عوارض اعتیاد بر جنین آگاه باشند به دلیل ترس از اطلاع دیگران از اعتیاد او، به پزشک مراجعه نمی کنند و اقدام به خوددرمانی و کمک از هم نوعان خود می کنند که این عمل عوارض خطرناکی را به دنبال دارد. اعتیاد در زنان باردار موجب تولد زودرس و به دنبال آن مرگ نوزادان می شود. زنان بارداری که به مواد مخدر اعتیاد دارند با مراجعه به پزشک به مراکز ذیربط ارجاع داده می شوند. در این مرکز به جای مصرف مواد مخدر، متادون تجویز می شود که هیچ نوع عوارضی بر جنین ندارد و فقط جا به جایی مواد مخدر با مصرف مواد امن انجام می شود.
وی درباره شیوع مصرف خودسرانه داروی ریتالین در میان جوانان هشدار می دهد و می گوید: به تازگی گروهی، داروی ریتالین را به عنوان قرص تقویت حافظه به جوانان معرفی می کنند که مصرف خودسرانه آن بدون تجویز پزشک اعتیادآور است.
برخی نیز قرص ترامادول را به خاطر خاصیت ضددرد، خودسرانه به دیگران توصیه می کنند که بررسی ها نشان می دهد اعتیاد به ماده مخدر کراک در میان برخی جوانان، ناشی از مصرف نا آگانه ی ترامادول بوده است.

[aligol172]

شاید شما هم جزو افرادی باشید که معتقدند داروی تزریقی بهتر از نوع خوراکی است چون سریع تر عمل می کند و باعث می شود روند درمان زودتر طی شود. اما در واقعیت چنین نیست و هر بیماری ای برای درمان نیاز به داروهای خاصی دارد و نوع تزریقی یا خوراکی دارو بنا بر صلاحدید پزشک تجویز می شود. در این باره با دکتر ایرج خسرونیا، رییس جامعه متخصصان داخلی گفتگو کرده ایم....
▪ داروی تزریقی بهتر است یا خوراکی؟
ـ ببینید؛ اصولا داروها به چند دسته کلی تقسیم می شوند و این تشخیص پزشک است که بسته به نوع بیماری داروی خوراکی یا تزریقی را برای بیمار خود تجویز کند. بعضی از داروها از طریق روده جذب نمی شوند و باید از طریق تزریق وارد بدن فرد شوند. گاهی اوقات نیز درباره تعدادی از داروها مانند آنتی بیوتیک ها، دوز تجویزی زیاد است که باید از طریق رگ جذب شوند و به همین دلیل تزریق بهترین گزینه است اما در بسیاری از مواقع دارو باید به صورت محلول در آب مصرف شود و به همین دلیل باید به صورت شربت یا پودر حل شدنی در آب مصرف شود و داروی تزریقی در این مورد بی فایده و حتی زیان آور است.
▪ در مورد داروهای مشابه چه طور؟
ـ در مورد داروهای مشابه باز هم اولویت با داروی خوراکی است. مثلا اگر دارویی هم به صورت آمپول و هم به صورت قرص و کپسول موجود باشد، توصیه ما این است که بیمار حتی الامکان داروی خوراکی مصرف کند زیرا هر تزریقی می تواند یک واکنش به همراه داشته باشد و بروز حساسیت از جمله مهم ترین عوارض داروهای تزریقی است. در عین حال در صورت بروز حساسیت دارویی در قرص و کپسول و شربت می توان مصرف آن را بلافاصله قطع کرده و یا حتی با شستشوی معده دارو را از بدن خارج کرد اما در صورت بروز حساسیت داروی تزریقی اقدام خاصی نمی توان انجام داد، بنابراین عوارض داروهای خوراکی بسیار کمتر از انواع تزریقی است و همواره در علم طب توصیه می شود که از درمان های تهاجمی (تزریق) کمتر استفاده شود.
▪ چرا عده ای معتقدند که داروی خوراکی کم اثرتر از
ـ نوع تزریقی است؟بله؛ متاسفانه بسیاری از افراد بر این باورند که داروی خوراکی بی تاثیر است و فقط با آمپول زدن بیماری شان بهبود می یابد. حتی بیمارانی هم وجود دارند که با مراجعه به پزشک از او می خواهند که برای شان داروی تزریقی تجویز کند و استدلال شان هم این است که داروی خوراکی بر بدن آنها تاثیری ندارد. حتی هرگز به پزشکی که برای شان داروی تزریقی تجویز نکند، مجددا مراجعه نمی کنند؛ مگر اینکه حداقل یک قلم داروی تزریقی (مثلا Bکمپلکس) در نسخه آنها وجود داشته باشد.
▪ به مصرف خودسرانه Bکمپلکس اشاره کردید. آیا هرچند وقت یک بار لازم نیست که این آمپول تزریق شود؟
ـ هیچ نیازی نیست که فردی به صورت خودسرانه Bکمپلکس تزریق کند و مصرف میوه و سبزی تازه و مصرف گروه های مختلف غذایی فرد را از مصرف این ویتامین ها بی نیاز می کند و این یک باور اشتباه است که فردی که احساس کسالت و ضعف می کند باید Bکمپلکس تزریق کند تا وضعیت بدنی اش بهبود یابد. متاسفانه بسیاری از افراد نمی دانند که مصرف بی رویه ویتامین ها هم خطرناک است و ویتامین ها در صورت مصرف بیش از حد مجاز، مسمومیت ایجاد می کنند.
▪ در مورد سرماخوردگی چه طور؟ درمان تزریقی زودتر جواب نمی دهد؟
ـ این هم یکی از باورهای غلط است که خیلی ها فکر می کنند اگر پنی سیلین بزنند، سرماخوردگی شان زودتر خوب می شود، غافل از اینکه ۹۹درصد سرماخوردگی ها و انواع آنفلوآنزا ویروسی هستند و درمان آنها هیچ نیازی به آنتی بیوتیک ندارد (نه خوراکی، نه تزریقی). از طرفی عملکرد آنتی بیوتیک ها یک شمشیر دولبه است و عوارض زیادی به همراه دارد.
▪ چه عوارضی؟
ـ مشکلات کبدی و کلیوی از مهم ترین عوارض مصرف بی رویه آنتی بیوتیک هاست. در عین حال، مصرف بی مورد آنتی بیوتیک ها موجب می شود بدن نسبت به این دارو مقاوم شود و در صورت نیاز هم مصرف آنها تاثیری در بهبود بیماری نداشته باشد. البته در مورد سایر بیماری ها ممکن است تجویز داروی تزریقی، اصل درمان باشد و در مورد این بیماری ها است که نوع تزریقی سریع تر از نوع خوراکی اثرگذار است. در عین حال، بسیاری از خانواده ها داروهای بی مصرف و باقی مانده شان را نگهداری می کنند تا مبادا روزی به آنها احتیاج پیدا کنند و این بدترین کار ممکن است و مصرف آنها عوارض خطرناکی به همراه دارد. بسیار دیده شده که فردی با تزریق یک ویتامین ساده یا خوردن یک قرص بدون تجویز پزشک، جان خود را از دست داده است.
▪ به نظر شما، آیا پزشکان با تجویز غیرموجه این داروها مصرف بی رویه آنها را در جامعه رواج نمی دهند؟
ـ متاسفانه همین طور است. مسکن ها، آنتی بیوتیک ها و مولتی ویتامین ها از جمله داروهایی هستند که مثل نقل و نبات توسط ایرانیان مصرف می شوند و اصلا در هیچ جای دنیا به اندازه ایران دارو بدون تجویز پزشک مورد استفاده قرار نمی گیرد. ما عادت کرده ایم که با احساس کوچک ترین دردی مسکن بخوریم و یا با احساس هرگونه ضعفی آمپول ویتامین بزنیم اما به این موضوع دقت نمی کنیم که مصرف همین داروهای به ظاهر ساده، اعتیادآور است و حتی مصرف آسپرین روزانه بدون تجویز پزشک، سلامت فرد را به خطر می اندازد. البته تبلیغات در این بین نقش مهمی ایفا می کنند، به طوری که این روزها در مجلات و روزنامه ها و به ویژه شبکه های ماهواره ای، انواع مکمل و ویتامین تبلیغ می شود؛ اما باید بدانید که مصرف بی رویه هر ماده ای حتی آب هم برای بدن مضر است. ما باید یاد بگیریم که مصرف هرگونه دارو، چه خوراکی و چه تزریقی، باید با تجویز پزشک صورت گیرد و باید انتخاب هر یک از این داروها را به پزشک مان واگذار کنیم.
▪ حرف آخر؟
ـ پزشک خوب، پزشکی نیست که چند نوع دارو تجویز کند و در بسیاری از بیماری ها مثل سرماخوردگی اصلا بیمار نیازی به مصرف دارو ندارد و درمان او استراحت و مایعات گرم است. در عین حال، ما باید آستانه تحمل را در خودمان بالا ببریم و به جای مصرف مسکن، علت درد را پیدا کنیم تا مشکل از ریشه حل شود. باز هم تاکید می کنم که جمله «تاثیر داروهای تزریقی بیشتر از داروهای خوراکی است» همیشه صادق نیست و این موضوع به نوع بیماری، نوع دارو، نیاز بیمار و صلاحدید پزشک معالج بستگی دارد.

[aligol172]

فولات ها در متابولیسم یک کربنی برای بیوسنتز پورین ها، تیمیدیلات و در نتیجه رپلیکاسیون DNA نقشی حیاتی دارند....
متوترکسات، آنتی فولاتی است که نزدیک به ۶۰ سال پیش برای مهار آنزیم وابسته به فولات دی هیدروفولات ردوکتاز (DHFR) ساخته شد. در سال های اخیر آنتی فولات های نوینی ساخته شده اند که هدف آنها تیمیدیلات سنتاز (TS) و گلیسینیامید ریبونوکلئوتید ترانسفورمیلاز (GARTF) است.
(آنتی) فولات ها، آنیون های دی والانتی هستند که برای برداشت سلولی عمدتا از حامل فولات احیا شده (RFC) استفاده می کنند.
«پمترکسد» (Pemetrexed) با نام تجاری «آلیمتا» (ALIMTA) یکی از این آنتی فولات های جدید است که توسط اداره دارو و غذای آمریکا برای اندیکاسیون های زیر تایید شده است:
▪ درمان خط اول برای NSCLC غیراسکواموس با پیشرفت موضعی یا متاستاتیک.
▪ درمان نگه دارنده برای NSCLC غیراسکواموس با پیشرفت موضعی یا متاستاتیک.
▪ درمان خط دوم برای NSCLC غیراسکواموس با پیشرفت موضعی یا متاستاتیک.
▪ مزوتلیومای جنبی بدخیم.
در این نوشتار دو مطالعه درباره اندیکاسیون های داروی Pemtrexed را مرور خواهیم کرد.
مقایسه درمان ترکیبی سیس پلاتین/جمسیتابین با سیس پلاتین/پمترکسد در بیماران شیمی درمانی نشده مبتلا به کانسر ریه سلول غیرکوچک پیشرفته مطالعه فاز III: در مرحله پیشرفته (مرحله IIIB یا IV) کانسر سلول کوچک ریه (NSCLC)، درمان های ترکیبی متشکل از ترکیبات پلاتینوم (سیس پلاتین یا کربوپلاتین) با جمسیتابین، وینورلبین یا تاکسان ها (پاکلیتاکسل یا دوستاکسل) رژیم های درمانی مرجع می باشند. این رژیم ها در مقایسه با یکدیگر، در مطالعات فاز III، اثربخشی برابری را به علاوه تفاوت هایی در پروفایل سمیت نشان داده اند. سیس پلاتین به همراه جمسیتابین، طی برنامه ای سه هفته ای، یک رژیم درمانی موثر به عنوان خط اول درمان NSCLC است که به طور گسترده ای استفاده می شود.
در مطالعه اتفاقی شده کنونی، میزان بقای کلی ۱۷۲۵ بیمار شیمی درمانی نشده مبتلا به NSCLC مرحله IIIB یا IV، بین بازوهای درمانی مطالعه مورد مقایسه قرار گرفت. در این مطالعه، بیماران یک بازو، mg/m² ۷۵ سیسپلاتین در روز ۱ و mg/m² ۱۲۵۰ جمسیتابین در روزهای ۱ و ۸ و بیماران بازوی دیگر، mg/m² ۷۵ سیسپلاتین و mg/m² ۵۰۰ پمترکسد در روز ۱، هر سه هفته یکبار تا شش دوره دریافت کردند.
در مطالعات فاز III انجام شده در بیماران مبتلا به NSCLC شیمی درمانی نشده، اثربخشی پمترکسد در ترکیب با سیس پلاتین یا کربوپلاتین با دیگر دوبلت های پلاتینوم قابل مقایسه و برابر بوده است. به علاوه، پمترکسد پروفایل ایمنی بسیار خوبی دارد و از جدول تجویزی راحتی برخوردار است. البته در چند سال اخیر، اضافه کردن bevacizumab، یک آنتی بادی مونوکلونال ضد فاکتور رشد اندوتلیال عروقی به پاکلیتاکسل و کربوپلاتین موجب افزایش قابل توجه بقا شد، لیکن این افزایش اثربخشی با افزایش مرگ های ناشی از درمان همراه بود.
● بحث
در این مطالعه ترکیب سیس پلاتین/پمترکسد از ترکیب سیس پلاتین/جمسیتابین کم اثر تر نبود. میزان بقا و همچنین دیگر شاخص های اثربخشی (PSF، نرخ بقا یک و دو ساله و نرخ پاسخ) این مطالعه برای سیس پلاتین/پمترکسد با نتایج مطالعات بالینی اتفاقی شده خط اول NSCLC اخیر که دوبلت های پلاتینوم دیگر را مورد مطالعه قرار داده اند، قابل مقایسه بودند (میانگین زمان بقا از ۴/۷ تا ۱/۱۰ ماه).
با وجود اینکه بیماران هر دو بازوی مطالعه تعداد چرخه های درمان مشابهی دریافت نموده بودند، ترکیب سیس پلاتین/پمترکسد در مقایسه با سیس پلاتین/جمسیتابین از پروفایل ایمنی بهتری برخوردار است که شواهد آن عبارت بودند از دفعات کمتر تنظیم دوز، شیوع کمتر سمیت های هماتولوژیک درجه ۳ یا ۴ مرتبط با دارو، و شیوع کاملا کمتر نوتروپنی تبدار. علاوه بر آن، در بیماران درمان شده با سیس پلاتین/جمسیتابین دفعات نیاز به ترانسفوژیون و مداخلات حمایتی (مانند فاکتور رشد هماتوپویتیک) در مقایسه با بیماران بازوی سیس پلاتین/پمترکسد به میزان قابل توجهی بیشتر بود.
جنبه جالب این مطالعه، بررسی میزان بقا بر اساس بافت شناسی بود که تفاوت قابل توجهی در میزان بقا به نفع ترکیب سیس پلاتین/پمترکسد در دو گروه هیستولوژیک (آدنوکارسینوما و کارسینومای سلول بزرگ) دیده شد. در آن گروه از بیماران مبتلا به آدنوکارسینوما که به طور اتفاقی در گروه سیس پلاتین/پمترکسد قرار گرفتند، بقا به طور چشم گیری بهتر از آنانی بود که در گروه سیس پلاتین/جمسیتابین قرار داشتند (به ترتیب، ۶/۱۲ ماه و ۹/۱۰ ماه).
در مطالعه ما، در بیماران دارای هیستولوژی کارسینومای سلول بزرگ نیز در گروه سیس پلاتین/پمترکسد در مقایسه با گروه سیس پلاتین/جمسیتابین بقای کلی بسیار بهتر بود، بنابراین می توان نتیجه گرفت که پزشکان می توانند ترکیب سیس پلاتین/پمترکسد را به عنوان جایگزین مناسبی برای رژیم های محتوی bevacizumab (همراه با paclitaxel/carboplatin و یا سیس پلاتین/جمسیتابین) در بیماران مبتلا به تومورهای غیراسکواموس در نظر بگیرند.
در هنگام ارزیابی راه های درمانی برای این بیماران، باید هم اثر بخشی رژیم های درمانی و هم تفاوت پروفایل های ایمنی آن درمان های ترکیبی را در نظر گرفت. پاسخ های قطعی به این پرسش های بالینی تنها در سایه مطالعات بالینی کنترل شده حاصل خواهد شد.
● نتیجه
سیس پلاتین/پمترکسد به عنوان درمان خط اول بیماران مبتلا به NSCLC پیشرفته، دارای اثربخشی مشابه با سیس پلاتین/جمسیتابین بوده و علاوه بر آن دارای تحمل پذیری بهتر و کاهش نیاز به درمان های حمایتی و تجویز راحت تر آن است. طبق اطلاعات ما (نویسندگان)، این مطالعه اولین مطالعه فاز III در NSCLC می باشد که به طور آینده نگر تفاوت در میزان بقا را بر حسب پاتولوژی در دوبلت های پلاتینوم گزارش می کند. نتایج این مطالعه نظریه جدیدی را پیشنهاد می کنند و بر لزوم انجام یک مطالعه آینده نگر اختصاصی به منظور بررسی یافته های بافت شناختی تاکید می کند تا شاید راهنمایی باشد برای انتخاب بیمارانی که بیشترین سود را از درمان سیس پلاتین/پمترکسد خواهند برد. بالاخره اینکه، اثر بخشی سیس پلاتین/پمترکسد باید آن را برای مطالعات آینده در زمینه درمان های سلولی در هیستولوژی غیراسکواموس در ارجحیت قرار دهد.
● یک گزارش موردی
مطالعه دیگری که در ژاپن انجام شده، درباره درمان مجدد (retreatment) مزوتلیومای جنبی بدخیم با ترکیب سیس پلاتین/پمترکسد می باشد که به صورت گزارش موردی از سوی انجمن انکولوژی بالینی ژاپن منتشر شده است.
مزوتلیومای جنبی بدخیم (MPM)، یک نئوپلاسم بسیار مهاجم است. شیمی درمانی ترکیبی با سیسپلاتین و پمترکسد، فعال ترین رژیم درمانی خط اول برای MPM است و با نرخ بقای بالاتر (۱/۱۲ در مقابل ۳/۹ ماه)، زمان پیشرفت طولانی تر (۷/۵ در مقابل ۹/۳ ماه) و نرخ پاسخ بیشتری (۳/۴۱ درصد در مقابل ۷/۱۶ درصد) همراه بوده است. همچنین بهبود عملکرد ریوی و کنترل علایم در مقایسه با سیسپلاتین تنها بهتر بوده است، لیکن، در نهایت اکثر بیماران به دنبال پاسخ اولیه به این شیمی درمانی ترکیبی دچار پیشرفت بیماری می شوند. با وجود اینکه یک مطالعه قبلی پیشنهاد کرده که به دنبال درمان اولیه با سیسپلاتین و پمترکسد، شیمی درمانی خط دوم می تواند بر بقای بیماران MPM موثر باشد، هنوز برای درمان خط دوم MPM هیچ دارویی تایید نشده است.
محققان ژاپنی در این مطالعه ترکیب سیس پلاتین/پمترکسد را برای درمان مجدد بیماران مبتلا به MPM راجعه بررسی کرده اند و چهار بیمار مرد مبتلا به MPM که همگی آنها درمان اولیه شامل سیسپلاتین و پمترکسد دریافت کرده بودند، تحت درمان مجدد با این ترکیب دارویی قرار گرفتند. دو نفر از بیماران به شیمی درمانی خط اول پاسخ ابژکتیو دادند و به ترتیب به مدت ۴/۶ ماه یا ۴/۱۱ ماه نشانه ای از پیشرفت بیماری نداشتند. ۲ بیمار دیگر، به مدت ۸/۷ ماه و ۵ ماه بیماری پایدار داشتند. دو بیماری که به شیمی درمانی خط اول پاسخ ابژکتیو داشتند، به درمان مجدد پاسخی نسبی نشان دادند که به صورت زمان پیشرفت ۵ و ۲/۸ ماه بود. در حالی که دو بیمار دیگر بیماری پیشرونده داشتند که به ترتیب به صورت زمان پیشرفت ۱ و ۴/۱ ماه بود.
در مجموع، درمان مجدد با سیسپلاتین و پمترکسد به خوبی تحمل شد. بنا بر نظر محققان این مطالعه، درمان مجدد با سیسپلاتین و پمترکسد، یک انتخاب درمانی بالقوه برای برخی از بیماران مبتلا به MPM اپیتلوئید راجعه است، به ویژه شاید برای آن دسته از بیمارانی که دارای پسرفت تومور با زمان پیشرفت ۶ ماه یا بیشتر پس از شیمی درمانی اولیه می باشند.