معماري

[karin]

گروه معماری دانمارکی MAPT ، با همکاری گروه KHR برنده ی مسابقه ای شده اند که جهت بسط مرکز صنعتی دانمارک در کپنهاگ برگزار شده بود.طرح پیشنهادی آنها، پوشاندن بنای فعلی با سازه ای بود که شبیه درختی شیشه ای، بناهای فعلی را در بر می گیرد.

اما نکته ی مهم دراین بنا که آن را از ساختمان های معمولی متمایز میکند، ساختار درختی شکل آن است؛ این ساختار به این دلیل پیشنهاد شد که هم به راحتی قابل تکثیر است و می تواند بناهای فعلی را تحت پوشش خود قرار دهد و هم با استفاده از ترکیب بتن و فایبرگلاس، ساختار شفاف این بنا حفظ شده، ساختار جالب این سازه به این صورت است که ستون ها از جنس فایبرگلاس مسلح هستند که توسط پوسته هایی از بتن که در مغز آن است مسلح شده اند، این نوع تقویت ستون که برای حفظ ظاهر بنا به کار رفته برای اولین باری است که در جهان به کار میرود. کل سازه به صورت شفاف است و به گفته ی سازندگان آن، خاصیت جذب کنندگی زیادی دارد؛ گرچه می توان این سوال را مطرح کرد که برای بنایی که به عنوان مرکزی صنعتی شناخته میشود، تا چه اندازه جذب کنندگی اهمیت دارد.

البته این ساختار تنها برای بسط آسان طراحی نشده، بلکه این فضا فیلتــر خوبی برای جذب نور های ورودی هم هست.
مکان قرار گیری این بنا در یکی از گرانترین محل های گپنهاگ است؛ بطوری که محل بنا، از یک سو به وسیله ی ساختمان هایی تاریخی و از سوی دیگر مجاور پارکی با منظری زیباست.


منبع: 1memar.net

[karin]

معرفي
در سايه شناخت موجود از اين شهر ريبا شركت " پرستيژلند ايران " با سرمايه گذاري خارجي و داخلي و نيز بهره گيري از كارشناسان و متخصصان مجرب معماري و طراحي ، اقدام به احداث مجتمع گردشگري ، تفريحي و تجاري با نام اصفهان سيتي سنتر نموده است. مجموعه اي كه از آن با نام شهري كوچك در قلب اصفهان ياد خواهد شد و روزانه پذيراي ده ها هزار نفر بازديد كننده داخلي و گردشگر خارجي خواهد بود .

طراحي اين مجتمع ، با همكاري يك گروه توانمند معماري ايراني و يك گروه با تجربه غير ايرانيكه هر دو گروه داراي سوابق و تجارب متعدد جهاني مي باشند ، انجام شده است . اصفهان سيتي سنتر داراي 5 طبقه بسيار زيبا و جذاب شامل طبقات تجاري ، سينما با آخرين تكنولوژي روز دنيا ( IMAX ) ، شهر بازي سر پوشيده ، هايپر مارك ، فود كورت ، و 2 طبقه پاركينگ سر پوشيده با ظرفيت 5500 دستگاه خودرو بوده و طراحي ان به گونه اي است كه نور خورشيد با ملايمت خاصي از يك سقف عظيم و زيباي شيشه اي به تالار مركزي مي تابد تا مشاهده آسمان زيباي اصفهان را از داخل مجتمع امكان پذير سازد . در كنار اين مجموعه ، هتل 5 ستاره و مجللي با كليه امكانات و استاندارد هاي يك هتل 7 ستاره و با مدرن ترين معماري روز دنيا احداث و به محوطهي اصلي مجتمع متصل مي گردد.

مشخصات پروژه :
اصفهان سيتي سنتر بزرگترين و مدرنترين مجتمع گردشگري < تجاري و تفريحي شامل هتل بين المللي 5 ستاره با استاندارد هاي هتل 7 ستاره داراي شهربازي سرپوشيده به متراژ 34500 متر مربع و بيش از 450 فروشگاه مارك دار معروف ايران و دنيا ، باجه هاي بانك ، فود كورت ة رستوران هاي ملل ، نمازخانه ، سالن هاي نمايش ، آمفي تئاتر ، گالري هاي هنري و نمايشگاهي و غيره مي باشد كه به وسيله يك پل زيباي شيشه اي كه خود بر گرفته از طراحي تاريخي بازارهاي ايران است به برج هاي مشترك ديگر مجموعه شامل مركز مبادلات مالي بين المللي گيت وي ( IFC ) ، برج هاي اداري و هتل آپارتمان به يكديگر متصل خواهد شد.

تاثيرات طرح در شهر اصفهان:
1 . ايجاد فضايي شاد ، مفرح و سالم براي خريد و تفريح خانواده ها و گردشگران داخلي و خارجي.
2 . افزايش جاذبه گردشگري شهر اصفهان
3 . رونق اقتصادي و اجتماعي در كل شهر اصفهان
4 . ايجاد هزاران فرصت شغلي جديد در زمان احداث و پس از افتتاح

محل احداث مجتمع :
زمين مورد نظر براي احداث پروژه ، در موقعيتي استثنايي به لحاظ دسترسي آسان از نقاط مختلف شهر با آب و هواي مطبوع ، قرار دارد . اين زمين با مساحت 000/150 متر مربع در محدودهي كوه هاي زيبا و دشت جنوبي اصفهان در بزرگراه جنوبي شهر و در تقاطع دو بزرگراه وحيد دستجردي و كمربندي شهر اصفهان واقع گرديده است به گونه اي كه موقعيت خاص بنا ، عظمتي به ياد ماندني را در خاطر عبور كنندگان از اين بزرگراه ها به يادگار خواهد گذاشت.


منبع: sperlous.com

[karin]

هفته ی قبل، بعد از ۴ سال، کتابخانه ی دانشگاه پرینستون، که مساحت آن به طور تقریبی ۸۰۰۰ متر مربع است، افتتاح شد. به وضوح میشود در همان نگاه اول، خصوصیات معماری فرانک گری را در این بنا دید : زاویه های تند که با استیل ایجاد شده، استفاده از شیشه و آجر در بنا و البته استفاده از گچ در داخل. وی برای اینکه تصور درستی از این همه شکل های پیچ در پیچ داشته باشد، از نرم افزار catia برای مدل سازی استفاده کرده است. وی از رنگ های تندی هم در داخل و هم در خارج بنا استفاده کرده، به طوری که اگر در داخل کتابخانه باشید، به طور متناوب با رنگ های سبز و نارنجی و بنفش روبرو خواهید شد و این بازی با رنگ را، میز ها و صندلی هایی با رنگ های زرد و سیاه و سبز و آبی تیره تکمیل میکنند.

هم اکنون کتابخانه ی علوم طبیعی دانشگاه پرینستون آمریکا، که در محوطه ی اصلی این دانشگاه واقع شده ، یکی از کار آمد ترین و مجهز ترین مکان ها برای تحقیقات به شمار میرود که به لطف دسترسی های متعدد و آسانی که برای آن در نظر گرفته شده است، از بهترین طراحی های یک مکان تحقیقاتی در سال های اخیر است. این کتابخانه شامل کلاس ها، اتاق های اداری، قسمت مولتی مدیا که از پیشرفته ترین نمونه های ساخته شده است و همچنین فضاهای عمومی است که در آن منابع زیست شناسی، شیمی، زمین شناسی و علوم جغرافیایی جمع آوری و نگهداری میشود، ولی امکان اضافه شدن بخش های ریاضیات و مهندسی هم به این مجموعه پیش بینی شده است.
البته شاید این کتابخانه با کتابخانه های معمولی تفاوت زیادی داشته باشد، چراکه بیشتر انرژی کتابخانه بر مبنای ارائه ی الکتریکی منابع است، به طوریکه بیشتر کتاب های آن از طریق پایگاه هایی که در کتابخانه پیش بینی شده قابل دسترسی است که شامل کتب مرجع، پایان نامه ها، نقشه های دیجیتال و حتی ریز نمرات دانشجویان میشود.

منبع: 1memar.net

[karin]

“ما برای آکادمی، محلی ساخته ایم که هم نظر بصری و هم از نظر عملکرد، جزئی از محیط اطرافش است، مثل اینکه تکه ای از زمین را برداشته باشید و زیرش یک ساختمان ساخته باشید”. اینها جملاتی بود که رنزو پیانو برای وصف آکادمی علوم کالیفرنیا گفته است.
آکادمی علوم کالیفرنیا، هم یک موزه ی تاریخ طبیعی است، هم یک رصدخانه و هم محل نگهداری بیش از ۲۰ میلیون تحقیق که از دانشمندان سراسر دنیا جمع آوری شده است. بنای قدیمی این محوطه، شامل ۱۲ ساختمان جدا از هم بود که هم اکنون همه ی آنها توسط ساختمانی مدرن که بر روی طبیعت محیط تاکید کرده به صورت یکپارچه درآمده. با وجود زیربنای وسیع این مجموعه ( چیزی در حدود ۱۰/۲۰۰ متر مربع ) ، مقدار انرژی که در آن به هدر میرود، با استفاده از آخرین تکتولوژی های ساختمانی بسیار ناچیز است.

کانسپت این بنا، همانطور که خود رنزو پیانو به آن اشاره میکند، برداشته شدن تکه ای از زمین و ساختن بنا در زیر این تکه است، به طوری که کمتری نا هماهنگی و بی احترامی به طبیعت اطراف نداشته باشد؛ به طوری که حتی تمامی گیاهانی که بر روی سقف این بنا قرار گرفته اند کاملا” طبیعی هستند.

تپه هایی که روی سقف به صورت گنبد هایی قرار گرفته شده که حداکثر شیبش ۶۰ درجه است، تنها برای زیبایی ظاهری بنا نیست. این تپه ها هم نقش یک افلاک نما را بازی میکند و هم برای نورگیری داخل استفاده می شود؛ علاوه بر آنها این تپه های گنبد مانند به وابستگی بین زمین و علوم زیستی جانداران اشاره دارد و این بنا به وسیله ی آنها مقدار زیادی از انرژی اش را ذخیره می کند. در حقیقت این تپه ها در روی سقف مانند دو بادگیر عمل می کنند، یعنی با به گردش درآوردن هوا در داخل ساختمان، هوای خنک را داخل محوطه ی اصلی داخل بنا می کنند و به این وسیله در مصرف انرژی تا حدود زیادی صرفه جویی می شود.

سقف این بنا با ۶ اینچ خاک پوشانده شده است. این کار علاوه بر اینکه باعث میشود این سقف، عایق بسیار خوبی در برابر دما باشد ( به طوری که دمای داخل بنا ۱۰ درجه خنک تر از دمای خارج است )، عایق بسیار مناسبی برای صدا هم هست ( این سقف فرکانس صدا ها را تا ۴۰ دسیبل کاهش می دهد ). علاوه بر همه ی اینها، این سقف با جذب ۹۸ درصد از آب بارندگی های احتمالی ، آب لازم برای آبیاری گیاهان را در تمام طول سال تامین میکند.

هدف رنزو پیانو این بوده تا با ساختن بنای شفاف، ارتباط بین این ساختمان و محیط اطرافش را به بهترین وجه به بینندگان القا کند، برای همین “شیشه” در دیوار های خارجی این بنا به مقدار بسیار زیادی مورد استفاده قرار گرفته که به بینندگان این امکان را میدهد تا از بین دیواره های آن، به تماشای موزه ای که در داخل وجود دارد بپردازند.

1memar.net/1387/07/06/renzo_piano_building_workshop

[karin]

معماري از دو وجه كالبد + فضا تشكيل شده و اين دو مؤلفه داراي دو ويژگي كمي و كيفي هستند:
1- ويژگيهاي كمي : شامل هندسه و تناسبات ، اصل بكار گيري هندسه علمي
2- ويژگيهاي كيفي : شامل اصول و قوائد
هندسه اشاره به اشكال دارد ، نه اعداد ، اشكالي مانند مربع ، مستطيل ، هشت ضلعي و ... در اين قسمت نيز ما با همين اشكال سر و كار داريم ، نه اعداد. هندسه را مي توان به دو صورت بررسي كرد :

1- هندسه علمي : ريشة هندسه ، علمي و تجربي مي باشد ، مانند تمام دروس علمي و تجربي كه با آنها سر و كار داريم و نيز به علم و روش بدست آوردن آن اشاره دارد ، مانند رياضيات ، هندسه ، فيزيك و ... .
2- هندسه شهودي : هندسه اي كه تجربي نيست و مبناي آن شهود است .
پس از شناخت دو نوع هندسه حال به بررسي ابزارهاي درك انسان از محيط مي پردازيم و پس از ارائه تعاريف اين بخش به مفهوم هندسه در معماري خواهيم رسيد

ما براي شناخت همه چيز در دنيا سه ابزار درك در اختيار داريم :
1- ابزار حس و تجربه : حس ( شامل حواس پنجگانه) + تجربه . نتيجة اين درك به يك قانون علمي مي رسد كه ما از آن بنام علم ( Science ) ياد مي كنيم.
2- ابزار عقل : عقل + قياس علمي . نتيجة درك اين ابزار ما را به علم فلسفه مي رساند.
3- ابزار شهود : در اين ابزار چيزي با حواس پنجگانه حس نمي شود و چيزي هم يافت نمي شود كه بتوان آن را با عقل درك كرد ، بلكه بصورت مشهود قابل درك است ، مانند : گرسنگي و تشنگي كه براي درك آنها نيازي به علم و حواس پنجگانه خود نداريم . بيشتر آگاهيهاي ما به خودمان شهودي است و بطور كلي احساساتي كه خارج از حيطة درك حواس پنجگانه باشد بصورت شهودي تعريف مي شود.

حال با توجه به مقولة هندسة شهودي و درك شهودي و رابطة ميان اين دو مي توان هندسه را در معماري چنين تشريح كرد: در معماري فرهنگهاي مختلف گونه اي شكل بكار مي رفت كه مبناي علمي نداشت و انسان از طريق شهود آنها را بدست آورده بود ( به آنها رسيده بود ). اين شهود به يك شهود جمعي وابسته است ، كه در مقابل شهود فردي قرار مي گيرد. در جوامع و فرهنگهاي مختلف بخاطر وجود اشتراكاتي در زندگي و هنجارهاي جوامع و نيز تجربه هاي علمي مشتركي كه از افراد بدست مي آوردند ، به شهودهاي مشتركي مي‌رسيدند ، با اين اشتراكات شهودي به تدريج شهود فردي تبديل به يك شهود جمعي مي شد. يعني درك افراد يك جامعه از يك سري فرمهاي هندسي با يك تعريف مشخص و يكسان ارائه مي شد.

دانشمندان سدة 20 نيز با توجه به نشانه ها ، سمبل ها و ... اصل شهود جمعي را بدست آوردند و با بررسي قبايل بدوي ( كه هم اكنون نيز به زندگي بدوي خود مشغول هستند ) و تحليل سمبلها ، رقصها ، مجسمه سازيها و ... كه به شهود جمعي آنان برمي گردد ، شهودات و درك آنان را از فرمها و اشكال هندسي بدست آورند كه در اين زمينه مي توان به كارل گوستاو يونگ دانشمند اتريشي اشاره كرد.
براي درك بهتر مي توان شكل مربع را تحليل كرد :

شكل مربع را در نظر مي گيريم ، شكل مربع را همه از طريق هندسه علمي بصورت يك چهار ضعلي كه چهار گوشه آن عمود بر هم مي باشد درك كرده اند. ولي در درك شهودي از مربع ، احساساتي مانند تعادل ، تقادن ، فرديت ، قدرت ، سنگيني ، امنيت و ... مي‌رسيم ، در صورتي كه ما از مربع تجربه اي نداريم و در درك اين مشخصه ها از حس هاس پنجگانه و از قياس عقلي هم استفاده نكرديم ، پس مي توان چنين گفت كه اين دانش شهودي است كه ما نسبت به مربع داريم ، اين درك شهودي از مربع بين اكثر ما انسانها يكسان است.
تمام اشكال استفاده شده در معماري در پس ذهنيتي ايجاد شده از آن اشكال كه توسط انسانها مشهود يافته بود ايجاد شده اند كه حس خاصي را براي آنان ايجاد مي كرد. فضا در معماري ايران و جهان هندسه مشخصي دارد ( مربع ، مستطيل ، پنج ضلعي منتظم و ... ) سازه معماري پيش از اسلام نيز اقتضا مي كرد كه با تناسبات رعايت شده به يك سازة هندسي برسيم ، براي مثال براي ايجاد گنبد نياز به آن داشتيم كه زمينة ايجاد شده مربع باشد.

داراب ديبا از هندسه بعنوان مورد بسيار مهمي در درك معماري نام برده و مي نويسد: " بدون شك زبان بيان معماري هاي جهان بر هندسه استوار است و از طريق روابط آن مي توان كليت كالبدي را آشكار كرد. " ديبا از كاخ هشت بهشت اصفهان به عنوان نمونه اي از يك ساختمان هندسي نام برده و ويژگيهاي آن را چنين بر مي شمرد : " هندسة ساختمان هشت بهشت درسه سطح متفاوت رشد مي‌كند:
- حركت افقي از آب نما ، پله ، ايوان ، اتاق هاي ميانه و فضاي مركزي .

- حركت عمودي كه پيوند كف را با تحولات سه بعدي و دگرگوني هاي ارتفاعي كه اوج آن در مركز قرار مي گيرد با آسمانه تأمين مي كند
- هندسه اي كه حاصل برخورد سطوح افقي و عمودي است كه حاوي گشايش هاي نوري دراتصال احجام و از وراي كالبد مي باشد. "
وي در ادامه تشريح كاخ هشت بهشت مي نويسد : " ... [در ساختمان هشت بهشت] برشهايي از كالبد توپُر در همجواري با شكاف هاي گشوده شده به سوي نور و طبيعت نتيجة تركيبي است كه در آن كثرت و تنوع عناصر درآميزش با سايه و روشن هاي نوري ، احساس كامل يك هندسة منسجم را متظاهر مي كند. " داراب ديبا در نمونه اي ديگر از ساختمان چهل ستون نام مي برد و از آن بعنوان نمونه اي از پيوند هندسي عناصر در سطوح افقي و عمودي و تركيب فضاهاي پر وخالي ياد مي كند.

[karin]

مسجد تاریخانه در جنوب شرقی دامغان واقع شده و یکی از بهترین نمونه‌های مساجد نخستین در ایران و قدیمی‌ترین بناهای پس از اسلام است. درباره تاریخانه و زمان ساخت بنای اولیه آن، صاحب‌نظران بسیاری بحث کرده‌اند. نویسنده مرآه البلدان، دستور ساخت تاریخانه را به امیرالمؤمنین علی(ع) نسبت داده و آندره گدار، تاریخ ساخت این بنا را اواسط قرن دوم هجری ذکر کرده است. آرتور پوپ، ساخته شدن این مسجد را بین سال‌های 130 تا 170 هجری دانسته و محمد کریم پیرنیا تاریخ ساخت آن را حدود 150 هجری می‌داند.

در وجه تسمیه این بنا گفته‌اند که تاری به معنای خداست و تاریخانه یعنی خدای خانه. عده‌ای بر این باورند که این مسجد قبلاً آتشکده بوده و پس از تسلط اعراب‌، آن را ناری‌خانه خوانده‌اند و سپس به تاریخانه معروف شده است.

نمای مسجد تاریخانه پیش از ساخت طاق بر دهانه میانی شبستان - از کتاب معماری ایران اثر پوپ


نمای کنونی مسجد تاریخانه

در زمان بازسازی مسجد در قرن سیزدهم هجری‌، به جای طاق‌های مازه‌دار (بیضوی) اصلی که اغلب فرو ریخته بودند‌، طاق‌های نوک‌تیز جناغی بنا شدند، هر چند که در بخش‌هایی از بنا‌، نمونه‌هایی از طاق‌های مازه‌دار اولیه به چشم می‌خورد.

بخشی از رواق جانبی مسجد تاریخانه

بنا بر توصیف مؤلف مرآه البلدان‌، در قرن سیزدهم هجری قمری‌، تنها چند ستون از این بنا باقی مانده بود. نویسنده تاریخ قومس یادآور می‌شود که میرزا آقا عاملی‌، از وعاظ دامغانی‌، با کمک مالی مردم، طاق‌های مسجد را بازسازی کرد؛ اما در این بازسازی‌، حالت اولیه طاق‌ها را تکرار نکردند و آن‌ها را به روش معمولی در آن روزگار ساختند. او می‌گوید که از سوی شمال غربی‌، سه دهانه رو به جنوب شرقی و پنج دهانه دیگر به شبستان‌هایی باز می‌شده که اکنون خراب شده‌اند.
تاریخانه دامغان‌، یکی از کهن‌ترین ساختمان‌ها در شیوه خراسانی است. بار بنا به شدت تحت تأثیر معماری ساسانی و ساختمان‌ها و کاخ‌های سروستان و فیروزآباد است. نقشه ساختمان بر پایه همان شبستان ستون‌دار است که بعدها در آن تغییراتی داده‌اند؛ برای نمونه‌، دهانه میانی در شبستان جنوبی‌، بلندتر و بزرگ‌تر شده است. نمای مسجد نیز دگرگون شده است و قوس‌های مازه‌دار(بیضوی) طاق‌ها به قوس‌های تیزه‌دار (جناغی) تبدیل گردیده‌‌اند. البته پاکارقوس‌ها (جایی که طاق شروع می‌شود)‌، تغییری نیافته است. هنوز قوس‌های مازه‌دار(بیضوی) کهن‌، در ساختمان دیده می‌شود که نشان دهنده اصالت آن است.

نمای سه بعدی مسجد تاریخانه - مرکز اسناد دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت ایران



پلان مسجد تاریخانه دامغان ـ از گدار

اگرچه بخشی از ساختمان اصلی بازسازی شده و به طور طبیعی در مدت حدود 900 سال خراب شده‌، آن قدر دست نخورده باقی مانده که کیفیت خود را نشان می‌دهد. طرح اصلی آن به سبک صحن مرکزی است‌: یک صحن بزرگ تقریباً چهارگوش و در گرداگرد آن رواق‌هایی با طاق ضربی روی ستون‌های مدور.
صحن این مسجد 72/26 متر طول و72/25 متر عرض دارد که دور تا دور آن را رواق‌هایی فرا گرفته است. بدین ترتیب که 22 دهانه طاق بدین صحن باز می‌شود. ورودی این مسجد‌، از جناح طولی شرق است. پوشش مسجد‌، با طاق‌های گهواره‌ای بر روی قوس‌ها و ستون‌های مستحکم صورت گرفته است. امروزه طاق‌های گهواره‌ای مسجد فرو ریخته‌اند‌، ولی در شکل اصلی قابل مقایسه با طاق‌های گهواره‌ای مسجد جامع فهرج بوده‌اند. برای نگهداری طاق‌ها‌، ستون‌های عظیمی از آجر بر پا شده که توسط قوس‌هایی به همدیگر و به دیوار وصل شده‌اند. بر روی این قوس‌ها نیز‌ دیواری به بلندی یک متر ساخته و سپس طاق گهواره‌ای را بر آن سوار کرده‌اند. قوس‌های بالای ستون‌ها به صورت بیضی از آجر ساخته و در بالا به آرامی شکسته شده‌اند. برای حفظ تعادل و اتصال محکم قوس‌ها به ستون از قطعات چوب استفاده شده است. دهانه طاقی که در مرکز رواق به سمت قبله قرار می‌گرفته‌، از دهانه‌های دیگر عریض‌تر و بلندتر ساخته شده و بیانگر مراحل اولیه شکل‌گیری ایوان در مساجد شبستانی ایران است. بدین ترتیب‌، علاوه بر تداوم سنت معماری دوره ساسانی‌، به مرکز جایی که محراب و منبر در آن قرار دارد، اهمیت خاصی شده است.

در سمت چپ، نمای سه بعدی از کاخ سروستان به چشم می‌خورد و در سمت راست، نمایی از فضای شبستان جنوبی. در مسجد تاریخانه دامغان، همان گونه که دیده می‌شود، نحوه قرار گرفتن طاق‌ها بر ستون‌ها به وضوح متأثر از هنر ساسانی است.

ستون‌های این مسجد‌، مدور به قطر 160 سانتیمتر و محیط 9/4 تا 97/4 متر است و ارتفاع آن از سطح زمین تا محلی که طاق بر آن تکیه دارد، 284 سانتیمتر و تا پشت بام 6 متر است. هر ضلع از آجرهای مربع این ستون‌ها 34 و ضخامت آن‌ها 7/5 سانتیمتر است که به پیروی از آجرچینی دوره اشکانی و ساسانی، پی در پی به صورت افقی و عمودی روی هم چیده شده‌اند. همچنین، این ستون‌ها به طور کامل قابل مقایسه با ستون‌هایی است که در تپه حصار دامغان‌، از یک کاخ ساسانی خاکبرداری شده است. قسمت پایین برخی از این ستون‌ها‌، (در کاخ ساسانی) که از آجرهای مربع 35 ×35×8 سانتیمتر ساخته شده‌، نشان می‌دهد که آجرها پی در پی به صورت عمودی و افقی به قطر 79/1 متر روی هم قرار گرفته‌اند و با دقت در ابعاد‌ آن‌ها، می‌توان اندک تفاوت میان این دو بنا را به خوبی دید.

تصویر بالا، شیوه پارتی کاربرد آجر در ساخت دیوار و ستون را نشان می‌دهد و دو تصویر پایین‌، ستون‌هایی از مسجد تاریخانه را نمایش می‌دهند. آن‌گونه که آشکار است، معماران مسجد تاریخانه دامغان در ساخت بنا از شیوه‌های پارتی بهره گرفته‌اند.

در بخش غربی مسجد‌، بناهای وابسته‌ای وجود داشته که امروزه به طور کامل از بین رفته‌اند؛ از جمله این بقایا می‌توان به یک مناره با مقطع چهارگوش اشاره کرد. مسجد تاریخانه دامغان‌، جزء نخستین مساجد ایران است که در آن، مناره ساخته شده است. این مناره که در کنار مسجد بوده‌، 5/6 متر مربع وسعت داشته است. ساخت این مناره می‌تواند به تأثیر از مناره مساجد عراق باشد، هرچند ممکن است آن‌ها خود از معماری دوره ساسانی تأثیر پذیرفته باشند.
در کنار این مناره‌، در دوره سلجوقی‌، مناره دایره‌شکل دیگری ساخته شده که دارای کتیبه‌ای به خط کوفی مشتمل بر آیات قرآنی‌ بوده که به نام بانی آن، بختیار، فرزند محمد در تاریخ 420 هجری نام‌گذاری شده است. ارتفاع کنونی این مناره‌، 26 متر است و 86 پله دارد. محیط آن در پایین 13 متر است که کم کم از آن کاسته می‌شود و در بالا به 8/6 متر می‌رسد. آجرهایی که در ساختمان این مناره به کار رفته‌، 4 تا 5/4 سانتیمتر قطر و 22 سانتیمتر طول دارند و آجرهایی که در تزیینات خارجی مصرف شده‌، به طول و عرض 17 یا 5/17 و ضخامت 5/3 سانتیمتر است.

مناره مسجد تاریخانه که در سال 420 هجری به مجموعه اضافه شد و دارای تزیینات آجری بسیار زیبا به شیوه سلجوقی می‌باشد.

طرح کلی مسجد کاملاً ساده است ولی بیشتر کارشناسان آن را بسیار گیرا یافته‌اند؛ زیرا احساسی از شکوه و زیبایی شاهانه ارائه می‌کند و یکی از با شکوه‌ترین بناهای اسلامی ‌است که بی‌شک، مظهر عظمت و اعتماد و در عین حال، فروتنی است. ساختمان از لحاظ مصالح و سبک به طور کامل به شیوه ساسانی است، حتی آجرچینی شعاعی و ابعاد آجرهای قرمز و خود ستون‌ها شبیه همان طرح‌های کاخ ساسانی است که فاصله چندانی با آن محل ندارد.
ولی چگونه یک بنای ناب ساسانی می‌تواند سخنگوی موثق اسلام باشد؟ تاریخانه‌، با وجود ماهیت نیرومند ساسانی‌اش‌، ساسانی نیست؛ چون ساختار آن با دستاوردهای اسلامی به طور کامل تغییر یافته است. این امر دارای اهمیت فراوانی است‌؛ چرا که نشان می‌دهد شکل بیش از مصالح با فنون معماری منشأ اولیه اثر نیرومند عاطفی آن است. دست کم بخشی از این شکل‌، ناشی از نیازهای عبادی است که مستلزم هیچ تشکیلات یا تشریفات پیچیده‌ای نیست، بنابراین با سادگی محض‌، به خوبی سازگار است.

در تصویر بالا بخشی از شبستان جنوبی مسجد را می‌توان دید که طاق‌های آن به صورت اولیه حفظ شده و از نوع مازه‌دار (بیضوی ) هستند که بیانگر تأثیرپذیری مسجد تاریخانه از ساختمانهای ساسانی به ویژه کاخ‌های سروستان و فیروزآباد می‌باشد.

پایه‌های عظیم تاریخانه که محکم‌تر از حد نیاز بنا است، اعتمادی بیشتر پدید می‌آورد. ضرب آرام طاق‌نماها‌، طاق‌های محکم که با سادگی و صرفه‌جویی طراحی شده، و ارتفاع کمتر ساختمان نسبت به بناهای دوره ساسانی که فروتنی اسلامی را نشان می‌دهد، همه در طرحی از نسبت‌های هماهنگ و اثری با وقار درآمیخته است. بدین سان‌، شکلی حاکی از هدف‌ها و بینش‌های تازه، مکمل عاطفی تاریخانه شده و اثر نوینی بر جای نهاده است. تاریخانه، یکی از اندک بناهای بازمانده از دوره شکل‌گیری هنر اسلامی است و این امر اهمیت آن را دو چندان می‌نماید. متاسفانه، تاکنون پژوهش‌های چندانی پیرامون این اثر ارزنده صورت نگرفته و همین مسأله، بلاتکلیفی در مرمت این بنا را در پی داشته است.

منابع:
سبک‌شناسی معماری ایرانی، محمد کریم پیرنیا، نشر معمار، 1382.
معماری ایران، ا. پوپ، ترجمه غلامحسین صدری افشار، نشر اختران، 1384.
دائره المعارف بناهای تاریخی ایران در دوره اسلامی: مساجد، حوزه هنری، 1378.
گنجنامه، دفتر ششم: مساجد، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، 1383.
مجموعه تصاویر آرشیو شخصی نگارنده.

firooze.com/article-fa-171.html

[karin]

یک کنسرسیوم اسپانیایی اخیرا” برنده ی رقابتی شده است که برای بازسازی و توسعه ی فرودگاه بین المللی Lablin واقع در لهستان برگزار شده بود. این مسابقه برای احیای بافت قدیم این فرودگاه غول پیکر و توسعه ی آن برگزار شد که شامل طراحی ساختمان های مدیریتی و برج کنترل و ترمینال هایی بود که روی هم رفته ۱۷/۳۴۵ متر مربع وسعت دارند.
در این طرح ، طبقه ی اول ساختمان اصلی فرودگاه، در طول خط پرواز قرار دارد . بر روی محوری که بر ساختمان اصلی عمود است، مجموعه ای از ساختمان ها با عملکرد های گوناگون قرار گرفته. ایستگاه راه آهن که ترمینال را به خارج شهر متصل می کند هم در خارج از فرودگاه و به موازات این محور قرار دارد.

شکل کلی این فرودگاه به طور طبیعی تقسیم بندی منطقی ای را در ذهن تداعی می کند؛ قسمتی از انحنای این قیمت برای بخش مسافرینی است که قصد عزیمت دارند و انحنای دیگر برای مسافرینی است که هواپیمایشان در این فرودگاه به زمین نشسته است و در محور تقارن این دو قسمت قسمت مربوط به تحویل بار مسافرین قرار گرفته.
بزرگترین ساختمان این مجموعه ساختمان اصلی ترمینال است که به شامل ۳ سالن اصلی است و در آن ۲ بخش مجزا از هم قرار دارد : یکی بخش عمومی شامل سالن های انتظار عمومی و بخش های تحویل چمدان و … و دیگری بخش امنیتی است.
انداره ها و ظرفیت این فرودگاه طبق استاندارد IATA ، برای ۱ میلیون مسافر در حالت عادی و ۲ الی ۳ میلیون مسافر در شلوغ ترین حالت در نظر گرفته شده است.

منبع: 1memar.net

[karin]

این موزه که شاید بزرگترین و مهمترین بنای خدماتی زیر آبی باشد، توسط Jacques Rougerie ، که تجربیات زیادی در رابطه با معماری زیر آب دارد طراحی شده است. این موزه در ساحل، نزدیک کتابخانه ی جدید اسکندریه ساخته شده، جایی که به علت زلزله هایی که در آن ناحیه به وقوع پیوسته، فرورفتگی ای مابین ساحل و خط باریکی از خشکی شکل گرفته است. در مصر باستان و درست زیر این فرورفتگی، کاخ یکی از فراعنه ی مصر قرار داشته که بر اثر همین زلزله ها ، همراه خشکی به زیر آب رفته است و این موزه برای نمایش آثار به جا مانده بنا شده است. این آثار شامل تعداد زیادی از سنگ تراشه ها، مجسمه هاو کشتی های شکسته ی یونانی و رومی است که در این محل غرق شده اند. همچنین بقایای یک فانوس دریایی که احتمال میرود همان فانوس اسکندریه باشد ( یکی از عجایب هفت گاهنه ی جهان ) نیز در این محل پیدا شده.

این یافته ها به علت احتمال آسیب دیدن، قابل جابجایی از آن محل نبودند، به همین علت بهترین راه برای حفظ و نمایش آنها ایجاد موزه ای در زیر آب ها بود. این موزه از ۴ المان بزرگ که از بادبان قایق های قدیمی مصری که روی رود نیل وجود داشته اند الهام گرفته شده شکل گرفته. در داخل موزه هم، به وسیله ی تونل های شفافی از جنس فایبرگلاس، این توانایی به تماشاگران داده شده تا آثار را به راحتی در زیر آب مشاهده کنند. عمقی که این تونل ها در آن قرار دارند، چیزی حدود ۵ تا ۶ متر است که در این عمق فشار زیادی به دیواره ها وارد نمی شود. این پروژه قرار است طی ۳ سال کامل شود.

[karin]

آنچه در پيش روست تاريخ معماری مدرن نيست، بلكه نگره‌ای نظريه پردارانه است و تلاشی را برای توصيف اينكه معماری مدرن درباره چيست به دست می دهد. آنچه ممكن است تا حدّی متظاهرانه به نظر رسد، ولی بايد اذعان داشت كه كژفهمی ها و سوء تعابيری كه در كاراست كه اين‌گونه روشنگری‌ها را به چيزی ضروری بدل می‌سازد. محض رعايت بی‌طرفی بايد آنچه را كه جنبش مدرن واقعاً خواهان آن بود يادآوری كرد و آنچه را هم كه در عمل به آن رسيد خاطر نشان ساخت.
.
امروزه برخی از نويسندگانی كه به اين موضوع می‌پردازند، حتی مدعی‌اند كه جنبش مدرن حكم نوعی «كلاف سردرگم» را دارد؛ آنان اظهار می‌دارند كه معماران مدرن در عالم واقع «ايديولوژی» مشتركی نداشتند و به طريق اولی معماری مدرن نمی‌توانست اصولاً وجود داشته باشد. جنبش مدرن بی‌ترديد مبنا و جهت‌گيری خاص خود را داشته است، و تنها آن دم كه اين به درستی درك گردد، امكان رسيدن به ارزيابی منصفانه‌ای از پيامدهای آن، و از جمله كوشش‌های پسامدرن اخير، فراهم می‌آيد. به اين طريق می‌توان به نقطه عزيمتی برای جست و جو و پيگيری معماری‌ای دموكراتيك در عصری كه در آن به سر می‌بريم، دست يافت.
رويكرد اتخاذ شده، رويكردی است عينی و پديدارشناختی. ازطريق نوشتن، «پيرامون» معماری، و با اولويت اصلی را به مسائل اجتماعی و سياسی دادن، چيزی حاصل نمی‌آيد. معماری را بايد با مناسبات خود معماری درك كرد. البته اين بدين معنی نيست كه معماری را رشته‌ای «مجزا و خود مختار» برشمريم. معماری به مثابه نوعی هنر، به زندگی تعلق دارد. هدف آن نيز عبارت است از فراهم آوردن مكان‌هايی كه زندگی بتواند در آن «به وقوع پيوندد». مكان، مجموعه‌ای از منابع يا احياناً ظرفی خنثی وبی‌طرف نيست؛ بل درواقع محيطی است عينی و ملموس كه نوعی نظم و منش و ويژگی در خود دارد. بدين ترتيب چنانچه در سويی راجع به زندگی سخن رانده شود، و در سوی ديگر از مكان، چنين چيزی بی معناست. «طراحی برای زندگی» به واقع شعاری بود كه برای بيان هدف كلی جنبش مدرن به كار می‌رفت.
تفصيل اين امر، با توصيفی از جهان نو و نياز انسان برای جهت‌گيری و تعيين هويت در آن، آغاز می‌گردد. معماری به طور كلی اين نياز را از طريق سازماندهی فضايی و بيان صوری، برآورده می‌سازد. اهميت بنيادين اين مفاهيم، مدت‌ها پيش تشخيص داده شد ليكن تا امروز هيچ‌گاه بحث شايسته و درخوری در مورد آن صورت نپذيرفت.
واژه «ريشه‌ها» در اين مقاله اشاره به ساختارهای ماندگار (و نه زودگذر) و الگويی، و همچنين تجارب و يافته‌های دوره‌های تاريخی مربوط به آنها دارد. در برهه كنونی كه ابعاد تاريخی معماری مجددا نقشی عمده يافته‌اند، مشخصاً مباحثی از اين دست اهميت می‌يابند. برای ممكن ساختن طرح اين‌گونه مباحث، در هر فصل بخش‌هايی نظری با ماهيتی كلی گنجانده شده است. شيوه عرضه اين‌گونه مباحث، گاهشمارانه يا زمانبندی شده نيست بلكه برحسب مسائلی كه جنبش مدرن را متأثر می‌ساخت، سازماندهی شده است و به دنبال آن، مسير تكوينی كه گيديون آن را «سنّت جديد» می‌ناميد درج گرديده است. با اين حال نوعی گاهشماری و يا زمان‌بندی نيز تلويحاً به چشم می‌خورد كه با عناوينی همچون «پيش از مدرن»، «مدرن» و «پسامدرن» نشان داده شده است.

دنيای جديد و معماری جديد
معماری مدرن بدين‌خاطر پا به عرصه حيات نهاد كه به انسان ياری رساند كه در دنيای جديد همچون كاشانه خود احساس آسايش كند. مفهوم اين احساس آسايش، فراتر از نياز به سرپناه، پوشاك و غذاست؛ و در وهله نخست به مفهوم همانند پنداشتن خود با محيط زيست طبيعی و اجتماعی است. اين مفهوم در عين حال نوعی احساس تعلق ومشاركت را نيز دربردارد، يعنی تملك جهان آشنا و درك شده. انسان بايد احساس كند كه از جمله درمعرض چيزهای شناخته شده و با معنی قرار دارد. ما همه آگاهيم كه اين تعيين هويت در جهان مدرن مشكل‌آفرين شده است. محيط‌های بسته و امن گذشته فروپاشيده‌اند، و ساختارهای جديدی را می‌طلبند.
معماری مدرن يكی از اين صور است. هدف كلی معماری مدرن اين است كه برای انسان سكونتگاه جديدی تدارك ببيند. اين سكونتگاه جديد بايد نياز به شناسايی را برآورده سازد و بدين ترتيب تجلی «رابطه دوستانه» جديد بين انسان و محيط زيست اوباشد. لوكوربوزيه در سال 1923 نوشت:« مسئله خانه، مسئله عصر است.»، «تعادل اجتماع به اين مسئله بستگی دارد. معماری، در اين دوره نوسازی، نخستين وظيفه‌اش تجديد نظر در ارزش‌ها و عناصر تشكيل دهنده خانه است.»
نخستين اعلاميه مهم بين‌المللی معماری جديد، وايسنهوف در اشتوتگارت –1927- در واقع نمايشگاهی با عنوان «سكونتگاه» بود. جنبش مدرن با در نظر گرفتن سكونتگاه به عنوان نقطه عطف، سلسله مراتب سنتی كارهای ساختمانی را دگرگون كرد. كليسا و قصر، به عنوان مهم‌ترين كارهای گذشته، اهميت خود رااز دست دادند، و از آن زمان به بعد موسسات عمومی دولتی ، «توسعه» خانه را مورد توجه قرار دادند. به موجب همين امر نوعی نگرش دموكراتيك جديد، بر طبق ساختار دنيای جديد پديد آمد.
بارها پيشگامان معماری مدرن تازگی جهان مدرن را متذكر شدند، و تأكيد ورزيدند كه اكنون معماری نمی‌تواند با فرم‌های گذشته به كار رود. در اين باره، شعار لوكوربوزيه بسيار شناخته شده است: «عصر مهمی آغاز شده است. روحيه جديدی به وجود آمده... سنت‌ها و رسوم باعث سركوب معماری شده‌اند. «سبك‌ها» دروغ اند... عصر متعلق به ما، و سبك متعلق به آن ، روز به روز معين می‌شوند.» و «ميس ون دروهه» می‌افزايد:« نه ديروز، نه فردا، بلكه فرم را تنها در همين اامروز می‌توان معين ساخت.» اين عقيده كه بيان شد بی‌توجه به عقايد سياسی بود، گرچه هر دو با نگرشی ريشه‌ای با يكديگر پيش‌می‌رفتند. هانس مه ير ماركسيست در مقاله‌ای با عنوان «دنيای جديد» نوشت: «هر عصری فرم جديد خود را می‌طلبد. رسالت ماست كه به دنيای جديد، شكلی جديد با معانی امروز بدهيم. اما دانش ما از گذشته باری است كه بردوش ما سنگينی می‌كند...» نتيجه آنكه، معماری بايد از نو دست به‌كار شود «انگار هرگز پيش از اين نبوده است»، و اين هدفی است كه پيش از اين درباره آغاز قرن مطرح نشده بود.
در 1914 ، آنتونيو سنت اليا پيرو فوتوريسم اظهار داشت: «معماری با سنت قطع رابطه می‌كند؛ ضرورت ايجاب می‌كند كه معماری دوباره از اول آغاز گردد... تضاد شديدی بين دنيای مدرن و قديم با چيزی مشخص می‌شود كه پيش از اين وجود نداشت...» تمام اظهار نظرهايی كه نقل قول شد، به پرسش ميانه رو و بی‌پيرايه شينكل به سال 1826 برمی‌گردد: «آيا نبايد بكوشيم كه سبك متعلق به خود را بيابيم؟»
در واقع معماری جديد به عنوان چيزی از بيخ و بن جديد ظاهر شد. به نظرمی‌رسد فرم‌های آن از گردآوری‌های شتابزده، همچون مظاهر نگرش جديد دنيا، ابداع شده بودند. طرح «بازار مكاره جهان» هكتور هرو، در پاريس 1876 ، پيشاپيش همين موضوع را نشان می‌دهد. در اين طرح فرم‌های بسته و سنگين ساختمان‌های گذشته از بين رفته‌اند؛ فضا، بی‌نهايت در تمام جهت‌ها گسترش يافته، به گونه‌ای با افق نامحدودی نشان داده شده است، و ساختمان به مثابه حجم باز و شفافی ظاهر می‌شود كه به نوعی جزء سازنده‌ای از كل فضاست. حجم ساختمان با عضوهای باريك چدنی مشخص شده است، كه هر چند مانعی برای فضای باز و پيوستار اساسی آن هستند ولی در عوض ضرباهنگ و مقياسی را به دست می‌دهند. بدين ترتيب، ساختمان وضعيت «جهانی» جديدی را بيان مي‌كند كه نقطه عطفی برای نمايشگاه‌هايی از اين دست می‌شود و انسان را به مشاركت در جهانی كه ويژگی آن آزادی جديد حركت و انتخاب است ، دعوت می‌كند. ما هدف ها وپيامد‌های معماری مدرن را درك می‌كنيم، بنابراين بايد «تازگی» جهان مدرن را هم در نظر بگيريم و جويا شويم كه چگونه معماری در آشكار ساختن آن به كار می‌آيد.

تصور فضايی جديد
سنت اليا، كليدی برای بحث تازگی جهانی مدرن پيشنهاد می‌كند و می‌گويد كه جهان مدرن با « چيزی كه پيش از اين نبود » مشخص می‌شود . هانس مه ير در مقاله‌ای كه پيش‌تر عنوان شد، چيزهايی را توصيف می‌كند كه قبلاً نبوده‌اند، مانند «اتومبيل‌هايی كه با سرعت در خيابان‌ها می‌روند، و هواپيماها كه در هوا به پرواز در می‌آيند و دامنه حركت و فاصله بين ما و زمين را عريض تر می‌كنند.» اما تحرك، تنها يكی از جنبه‌های درك جديد فضا و زمان است. مه‌ير همچنين اشاره می‌كند كه «همزمانی رويدادها» به وسيله تبليغات و نمايشگاهها (امروز ما می‌گوييم «رسانه‌ها») به منصه ظهور می‌رسند، و ارتباط به وسيله «راديو, تلگراف وبی‌‌سيم» سبب مي‌شود كه «ما از انزوای ملی رهايی يابيم و جزئی از اجتماع جهانی شويم.» دست آخر، مه‌ير خاطر نشان می‌كند كه «خانه‌های ما متحرك تر از هميشه‌اند. بلوك‌های بزرگ آپارتمانی ، واگن‌های تختخواب‌دار، قايق‌های تفريحی خانوادگی، كشتی‌های مسافربری بين اروپا و امريكا، مفهوم محلی وطن را به تدريج ضعيف می‌كنند. ما جهان وطنی می‌شويم.» مه‌ير در سال 1926 اضافه‌ می‌كند، آنچه كه در حال به‌دست آمدن است – و او به توصيف آنها می‌پردازد- پيش از اينها يعنی در حدود نيمه قرن نوزدهم به آن پی‌برده‌ بودند، و وضعيت مسلماً از امروز چندان متفاوت نيست. جهان فراگير و باز همين است، و زمان آن فرار رسيده است كه به همين صور باقی بماند. در 1930 ميس ون دروهه گفت:« عصر جديد واقعيتی است كه جدای از نظر مثبت يا منفی ما، وجود دارد.»
«چيزهای» جديد مسلماً برای خودشان چيزهای جالبی‌اند، اما تغيرات كلی در روابط ميان انسان و محيط‌زيستی كه در پی اين امر شكل می‌گيرد، مهم‌ترند. بنابراین ما درباره «آشكارگی»، «تحرك»، «ارتباط» و «همزمانی» صحبت می‌كنيم. تمام اين واژگان به ساختارهای وابسته به فضا و زمان اشاره دارند و به نظر می‌رسد كه تازگی جهان مدرن اساساً بايد در شرايط چنينی درك شود. برای بسيای اين درك ناممكن به نظر می‌رسد. وجود جهانی «پيچيده و متناقض » كه در جست و جوی وجوه اشتراك يا خصيصه‌ای ساختاری است، عبث به نظر می‌رسد. با اين حال، اين پيشگامان ظاهراً معتقد بودد كه چنين خصيصه‌هايی وجود دارند، و در نتيجه درك آنها را به عنان نقطه عطفی در نظر می‌گرفتند. آنها به ويژه توجهشان را به «تصورفضايی جديد» متمركز داشتند و فرض‌ كردند معماری هنری است كه «مكان‌مندی» جهان را ظاهر می‌سازد.
به طور كلی، تصور فضايی جديد، در مقايسه با «مكان‌های» مجزا از هم و نيم‌ مستقل كه ساختار فضايی دنياهای گذشته را تشكيل می‌دادند، توجهی خاص به آزاد بودن و پيوستگی می‌دهد. اين آزاد بودن هر چند اساساً افقی است، اما به وضعيت كلی‌ای دلالت دارد مبنی بر اينكه ظاهر زمين منسجم است، در صورتی كه جهت عمودی بر همين قياس اهميتش را از دست می‌دهد. رابطه با آسمان و «بعد مذهبی» ساختارهای گذشته، زمانی كه زمين امكانات ايجاد گسترش افقی را فراهم می‌كند، به دست فراموشی سپرده می‌شوند.
معماری باروك برای غلبه بر گسترش افقی پديد امد. در طول قرن هفدهم، امر مطلقی كه جهان قرون وسطی را نظم می‌بخشيد، با انبوهی از سيستم‌های متضاد، يعنی سيستم‌های مذهبی، سياسی، يا اقتصادی در آميخته بود. به دليل رقابت آشكار يا ضمنی، تكثير نقشی اساسی به دست آورد، و الگوهای پويا و مركز گريز رواج بافت. تكثير تنها در مركز، معنا و تأثير می‌يابد و به همين ترتيب اصول بديهی اساسی سيستم نشان داده می‌شود. در اين مركز، ارجاع عمودی، ترفندی برای ايجاد سيستمی است ك به مثابه نقطه كانونی ظاهر می‌گردد. سيستم باعزيمت از اين نقطه می‌تواند بی‌اندازه گسترش يابد. نقشة شهرهايی مانند ورسای و كارلسروهه نمونه‌هايی از شهرهای آزادند كه در عين حال بر درك فضايی باروك متمركزند.

[karin]

گویا نمیشه هفته ای رو سپری کرد و خبر از ساخت بنایی جدید در دبی رو نشنید.جدید ترین پروژه ای که خبر ساختش خیلی از نظر ها رو به خودش جلب کرده، یک برج دیگه به نام ANARA است:
یک برج بسیار بلند با یک جسم توربین مانند در نوک آن. این برج ۶۶۵متری، توسط گروه Atkins Designs Studio طراحی شده ، از تکنولوژی LED در نمای خود استفاده خواهد کرد و سال آینده ساخت آن آغاز خواهد شد.
این برج برای کاربری های گوناگونی طراحی شده است : طبقاتی مسکونی، تجاری ، همراه با فروشگاه ها ، هتل و حتی یک گالری بزرگ هنری در سطح بین المللی.
این آسمان خراش، ۱۲۵ طبقه دارد و در بین هر ۲۷ طبقه ی آن، یک فضای سبز پارک مانند طراحی شده و در نک برج، در قسمت مکزی توربین آن، یک رستوران در اتاقی شیشه ای و کپسول مانند با دیدی فوق العاده قرار دارد.
در سایت رسمی این آسمان خراش، این طرح را مدلی امروزی و پیشرفته از مناره های اسلامی دانسته است، گرچه شاید برای کشور هایی که میدانند خصوصیات مناره چیست و هدف از ساخت آن چه بوده، این الهام کمی غیر قابل هضم باشد!

این پروژه در اواخر سال ۲۰۰۹ شروع خواهد شد.


منبع: 1memar.net