»»» زیبا سازی شهر و مقالات مرتبط با آن «««

[amir_rahmani]

از شهرهای مالزی هم اگه میشه مطلب بگذارید...
با سپاس

[nafas]

از شهرهای مالزی هم اگه میشه مطلب بگذارید...
با سپاس

اگه گیرم بیاد حتما

[nafas]

واقعا چه قدر میتونه این جور ابتکارات و خلاقیتها در عین حال ساده و زیبا، با نقاشی واسه زیبایی شهر و ساختمون و روحیه آدما مفید باشه
من که هروقت این نقاشیهارو می بینم انگار که این شهر واقعی نیست بیشتر شبیه به شهر عروسکها می مونه

[nafas]

[nafas]

[nafas]

این نقاشی روی یکی از دیوارهای منتهی به میدان ونک کشیده شده. خلاقیت و ابتکار در قسمت پائین این نقاشی که البته عکسش اینجا نیست وجود داره.

اما نکته انحرافی اینجاست که این جناب نقاش یا طراح احمق.. ترویج فرهنگ آشغال بیرون ریختن رو انجام داده.. نمیشد حالا اون خانم در حال گلدان گذاشتن یا کار دیگری باشند؟ بجای فرش تکاندن؟!! و ریختن آشغال منزل به خیابان!

[nafas]

پوتراجايا مركز اداري جديد دولت فدرال مالزي است كه از پايتخت كنوني كوالالامپور فاصله اي حدود 25 كيلومتر دارد؛ در عين حال كوالالامپور همچنان به عنوان مركز اقتصادي و تجاري باقي خواهد ماند. انتقال دستگاه های اجرايي و اداري از كوالالامپور به پوتراجايا در خط مشي سياست هاي دولت براي همگن كردن و غير متمركز ساختن زمينه هاي پيشرفت در نقاطي غير از كوالالامپور است. پيشرفت كوالالامپور در بسياري از زمينه ها باعث ايجاد انگيزه سكونت در آن شده است و اميد مي رود كه اين رشد و ترقي در جزيره كلنگ هم ادامه پيدا كند.پوتراجايا اولين باغشهر هوشمند مالزي ناميده شده است. در واقع اين شهر يك شهر نمونه است؛ مركز سيستم عصبي يك ملت و مكاني ايده آل براي زندگي كردن، كار، تجارت و شركت در فعاليت هاي ورزشي و هر آنچه كه بخواهيد!

پوتراجايا وعده يك زندگي با كيفيت و راحت را مي دهد؛ باغ هاي بوتانيكي، سبزه هاي انبوه و پارك هاي پراكنده در سطح شهر به وسيله مكان هاي وسيعي از آب احاطه شده اند. مناطق مسكوني با قطب هاي تجاري و مراكز رفاهي عمومي كه براي يك محيط زندگي - كار ايده آل طراحي شده اند، حمايت مي شوند.

در واقع شهر برمبناي 3 ايديولوژي ساده ساخته شده: انسان و خالق او، انسان و انسان و نهايتا انسان و طبيعت.پوتراجايا يكي از آن شهرهايي است كه هر كدام از ما ممكن است در ذهن خود تصوير آن را براي شهر ايده آل ساخته باشيم. شهر، كاملا بر مبناي اصول شهر سازي ساخته شده و نشانه هاي شهري كه بازگو كننده هويت ملي - فرهنگي است نيز در نقاط مختلف آن پراكنده شده است. مساجد پوترا، داتاران پوترا و سري پاندا با معماري تحسين برانگيز مالزيايي اسلامي نمونه هايي بي نظير از آنها است.

پوتراجاياشهري كاملا برنامه‌ريزي شده است. همه چيز در اين شهر پيش از اينكه ساختهشود برنامه‌ريزي شده است: از كاخ نخست‌وزيري گرفته تا مراكز خريد،بلوك‌هاي مسكوني و چراغ‌هاي خيابان‌ها.

اين شهر يكي از پايتخت‌هايجنوب‌شرق آسياست اما در آن توسعه بي‌رويه حاشيه شهر وجود ندارد. خانه‌هابايد رنگي را كه براي آنها مشخص شده است، داشته باشند و در هيچ خانه‌ايحصار (فنس) وجود ندارد. پوتراجايا شهر قانون است. مقامات شهر سعي مي‌كننددر آن يكپارچگي و استانداردهاي خاصي كه تعريف شده است به دقت اجرا شود. اين شهر در مقايسه با شهرهاي جاكارتا و بانكوك كه در آنها معماري هواي بازرا از ساكنان مي‌گيرد يك بهشت به حساب مي‌آيد.

شايد بتوان گفت پوتراجايا را مي‌شود با پايتخت‌هاي مصنوعي ديگر جهان،برزيليا و كانبرا مقايسه كرد اما نكته اينجاست كه پوتراجايا مانندهيچ‌كدام از اين دو نيست. پوتراجايا با كلانشهري به نام كوالالامپور كهيكي از شهرهاي مشهور جهان است تنها 25 كيلومتر فاصله دارد و به‌گونه‌ايخود حومه اين شهر به حساب مي‌آيد؛ حومه‌اي مدرن، از لحاظ اداري و سياسيبسيار مهم و بسيار آرام.در مركز شهر با استفاده از جريان هدايت‌شده آب، يكجزيره ايجاد شده است.در اطراف اين جزيره چندين پل وجود دارد تا جزيره را به ديگر مناطق شهرمتصل كند.

وجود درياچه‌اي مصنوعي و پاكيزه،‌ پوتراجايا را به مكاني رؤيايي تبديلكرده است و شهروندان آن مي‌توانند از آرامش بي‌نظيري كه در شهر وجود دارداستفاده كنند. مقداري از اين آرامش البته با استفاده از تلويزيون‌هايمداربسته و گشت‌هاي امنيتي خصوصي در شهر تامين مي‌شود. در كنار آن شهرنسبت به كوالالامپور هواي پاكيزه‌تر و خنك‌تري دارد. از ديگر مولفه‌هايوجود آرامش در شهر اين است كه مردم در محلات همديگر را مي‌شناسند و نسبتبه شهرهاي بزرگي همچون كوالالامپور ارتباطات بيشتري ميان‌ آنها برقرار است.

اين كه در شهر هيچ حصاري وجود ندارد هم يكي از مولفه‌هاي ديگر وجودآرامش در شهر است. اين مسئله ابتدا با واكنش منفي ساكنان مواجه شد. آنهانسبت به زندگي در جايي كه در آن هيچ حصاري وجود ندارد بي‌ميل بودند اما پساز مدتي از اين امر استقبال كردند.
اما آرامش تنها چيزي نيست كه ساكنانيك شهر نياز دارند. شهروندان گاهي به هيجان و شلوغي نياز دارند و اين چيزياست كه پوتراجايا نتوانسته است به ساكنان خود بدهد.

بسياري از ساكنان جوان پوتراجايا از نبود زندگي هيجان‌آميز در شهر گلهدارند. اين شهر ساكت‌تر از آن است كه جوانان بتوانند در آن جواني كنند. كمبود امكانات تفريحي يكي از مشكلات ديگري است كه مردم شهر با آن روبه‌روهستند. با اين حال برخي مسئولان شهري ضمن تلاش براي رفع اين مشكلاتمعتقدند كه پوتراجايا پايتخت اداري و سياسي مالزي است و شهروندان آن بايدبا اين حقيقت كنار بيايند. آنها معتقدند بيشتر ساكنان اين شهر از كاركناندولتي هستند و زندگي آنها در چارچوب‌هاي خاصي تعريف شده كه شهر مطابق باآنها معماري شده است.

مسجد شهر پورتاجايا ، مسجدیبا گنبد صورتی رنگ و نقش و نگار برجسته طرح اسلامی بر آن و گلدسته ای بهارتفاع 116 متر که بلندترین مناره جنوب شرقی آسیاست.علاوه بر تفاوت تعدادگلدسته ها( مسجد های اهل سنن، تنها یک گلدسته دارند )، چهار گنبد کوچک تر، گنبد اصلی رو احاطه کرده اند.

دایره‌های به قطر ۳۰۰ متر با آبنماهای متعدد میدان پوترا را می‌سازد. پل پوترا، مسجد جامع، منزل و دفتر کار نخست وزیر ساختمان‌های اطراف این میدان هستند. در فواصل ساختمان‎های فضای سبز و محوطه باز تشکیل داده‎است. ستاره بزرگ یازده پر به نشانه یازده ایالت کشور در سال ۱۹۵۷ در درون این دایره بزرگ محاط شده است. در سال ۱۹۶۳ پس از اضافه شدن دو ایالت دیگر ستاره سیزده پر و سپس چهارده پر در قسمت مرکزی میدان ساخته شد. هم اکنون در سال ۲۰۰۸ میلادی کشور مالزی دارای ۱۴ ایالت می‌باشد.
میدان با پلکانی درانتهای محوطه مسجد به سمت دریاچه زیبای پوتراجایا می رود. اما پیش ازرسیدن به دریاچه، باید از میان ساختمانی بگذریم که انواع و اقسام رستورانها را در کنار هم جای داده است. قبلا هم نوشته بودم که مردم مالزی به غذاخوردن بیرون از خانه بسیار علاقه مند هستند و در همه ساعات روز، همهغذاخوری ها و رستوران ها مشتریان خود را دارند. برخلاف تصور ما از رستورانهای نزدیک مساجد، این ساختمان و رستوران هایش همگی تمیز و شیک هستند. انتخاب رستوران می ماند برای شام و بعد از گردش.

نشانه ۷۸ متری مرکز میدان مرکو تاندایادآور تولد شهر پوتراجایا است. سه ضلع حجم مخروطی مرکز یادآور سه اصل اصلی طراحی شهر، خدا، انسان و طبیعت است. واقع شدن این میدان بر روی تپه مشرف به شهر،‌ دید پانارومیک به کل شهر از این نقطه میسر است.استفاده از تکنولوژی بالا و پایبندی به الگوهای سنتی در ساخت این یادمان، نشان طراحی کل شهر پوتراجایاست. ماه و ستاره چهارده پر موجود بر پرچم ملی مالزی نیز بر روی بدنه مخروطی شکل آن نقش بسته است.

[nafas]

مطالبی در خصوص نحوه زیباسازی و مبلمان معابر و مکان های عمومی نیویورک

شهرداری شهر نيويورک با در نظر گرفتن طراحی و حفظ زيبايی فضاهای شهری سعی در ايجاد محيطی زيبا و شاد برای شهروندان خود دارد و در اين راستا از حوزه های مختلفی کمک می گيرد.
مجهز سازی فضاهای سبز و باز شهری:
در اين پايگاه اطلاعات لازم برای زيبا سازی، طراحی، بالا بردن تسهيلات و قيافه ظاهری پارک ها و فضا های سبز گنجانده شده است که قسمتی از آن را مورد بررسی قرار می دهيم.
در ابتدا نيمکت ها:
در مجهز سازی فضاهای سبز و باز شهری ابتدايی ترين روش برای احساس آرامش و راحتی در پارک ها صندليها و نيمکت های پارک می باشد. طرز قرار گرفتن اين صندليها بايد بصورتی باشد که دسترسی به آنها آسان و راحت بوده يعنی در سراسر پارک و به تعداد زياد موجود باشد. صندلی ها بايد در روبروی مناظر زيبا اما در جايی که در مسير رفت و آمد افراد قرار نگيرد، واقع شود.
صندليهای مراکز عمومی شهر نيز می تواند برای آسايش و راحتی شهروندان در کنار مراکز خاص مانند ايستگاهها، کیوسک ها، باجه های تلفن، ظروف زباله و شيرهای آب قرار بگيرند.
بيشترين جايی که محل قرار گرفتن صندليها در سطح شهر می تواند باشد مراکزی است که رفت و آمد مردم در آنجا زياد است، بخصوص در مکان هايی که برای استراحت و تفريح مردم باشد.
فضاهای باز زيبا و مناسب عمومی به شهروندان اين امکان را می دهد تا در کنار يکديگر از طبيعت اطراف لذت ببرند و با داشتن مکان مناسبی برای نشستن احساس رضايت آنها چندين برابر شود. افراد مختلف نوع های متفاوتی از صندليهای پارک يا فضاهای سبز را می پسندند، که اين سلايق متفاوت نحوه طراحی صندليهای پارک را تعيين می کند و به آن تغييراتی می دهد.
برای مثال جوانان اغلب بر روی بالای صندلی يعنی تکيه گاه آن می نشينند تا بر روی خود صندلی و اين مورد بايد در طراحی صندلی های پارک يا فضاهای آزاد شهری مورد توجه قرار گيرد و صندليهایی را که به اين مراکز اختصاص می دهند از استحکام بيشتری در ناحيه پايه ها برخوردار باشد.
يا بطور مثال برای افراد مسن نيمکت هایی که دارای پشت يا تکيه گاه است راحتتر از نوع بدون پشت آن می باشد.
در صورتی که برای افراد معمولی صندليهای بدون پشت به آنها اين امکان را می دهد تا در دو طرف نيمکت بنشينند.
پس اين را بايد در نظر گرفت که در پارک يا فضاهای سبز شهری که امکان استفاده اقشار مختلف است بايد تمام امکانات رفاهی در نظر گرفته شود و صندليها و نيمکت ها طوری برای اين مکان ها ساخته شوند تا مورد استفاده بيشتری برای همگان داشته باشند.
در همين راستا و برای پيشگيری از خراب کردن مبلمان عمومی شهر بايد به اين نکته توجه داشت که خرابی بيشتر شامل چه چيزهايی می شود، چه زمانی اين خرابکاريها صورت می گيرد و توسط چه کسانی، سپس برنامه های پيشگيری را بکار بست.


ايستگاههای اتوبوس:
داشتن يک ایستگاه اتوبوس مناسب برای تمام سيستم های حمل و نقل درون شهری امری واجب و ضروری می باشد. اما مناسب بودن اين ايستگاهها بسته به نظرات شهروندانی که از آن استفاده می کنند دارد. از ديد مديران شهری که مسئوليت رسيدگی به اين موارد را بر عهده دارند يک ايستگاه مناسب، ايستگاهی است که به مراقبت و نگهداری کمتری احتياج داشته باشد. از ديد شهروندان يک ايستگاه خوب بايد دارای محيط ديد بالا و امکان سوار شدن راحت به اتوبوس را داشته باشد. هر دو اين نظرات خوب و به جا می باشد، زيرا ساختن ايستگاههایی که مورد استفاده کمتری دارند، تنها هدر دادن سرمايه و ايجاد مشکل برای مسئولان است. طراحی و ساخت مناسب آن می تواند مدت زمان انتظار برای اتوبوس را لذت بخش کند.<img width="132" border="1">
برای تصميم گيری در مورد اينکه چه نوع ايستگاهی در نقاط مخصوص بايد ساخته شود و کسب اطلاعات پيرامون طراحی و نحوه ساخت، مطالب زير را بررسی می کنيم:
_ آيا به ايستگاه اتوبوس نيازی است؟
_ ايستگاه باید در کجا واقع شود؟
_ چگونه طراحی کردن ايستگاهها؟
_ چگونگی مديريت و نگهداری از ایستگاهها؟
آيا به ايستگاه اتوبوس نيازی است:
مکانهای بسیاری هستند که به علت نداشتن سايه بان، مکان های تجاری پر رفت و آمد، مکانی که آمد و شد افراد سالمند در آنجا بيشتر است و مکان هايی که آب و هوا اعتدال مناسبی نداشته باشد، برای رفاه شهروندان احتياج به نصب ايستگاههای اتوبوس درون شهری است.
ايستگاه باید در کجا واقع شود:
بهترين مکان برای قرار دادن ايستگاههای اتوبوس در نزديکی مغازه ها و در نزديکی تقاطع ها است، که در اين صورت بايد 10 فوت از مسير عبور و مرور عقب تر باشد تا ایجاد ترافيک و برخورد با افراد پياده را نکند.
و چنانچه ايستگاه از تقاط دور باشد، سايه بان ايستگاه بايد 40 فوت از پياده رو عقب تر باشد تا برای ايستادن اتوبوس مشکلی را ايجاد نکند.<img width="200" border="1">
ايستگاهها همچنين بايد در مسير موازی با پياده رو ها قرار گيرد تا تداخلی با افرادی که در پياده روها در حال عبور و مرور هستند، پيدا نکند.
طرز قرار گرفتن اين ايستگاهها بايد بصورتی باشد که مردم از باد و باران در فصل زمستان و از تابش اشعه خورشید در فصل تابستان محافظت شوند. هرچند این نکته مهم است که ايستگاه دقيقاً باید به سمت خيابان باشد تا به افراد امکان آمد و شد راحتتر را بدهد.
کيوسک ها يا ديگر مراکز فروش يا دستفروشی بايد در سمت پايين اين ايستگاهها واقع شوند.
طراحی:
ايستگاههای طراحی شده بايد به صورتی باشد که گویای نماد شهری که در آن اين ايستگاه قرار دارد بوده و از موادی که منحصر همان شهر است ساخته شود.
گاهی ايستگاههای استاندارد تماماً از نوع مشخصی از مواد ساخته و طراحی می شوند.
بجز موارد عنوان شده در طراحی اين مراکز بايد ميدان ديد، تسهيلات ، راحتی و دسترسی آسان به اتوبوس را نيز مد نظر داشت.
ميدان ديد مناسب:
ميدان ديد مناسب مردم را قادر می سازد تا آمدن اتوبوس را ببينند. ايستگاههایی که از نظر طراحی ضعيف هستند به سبکی طراحی شده اند که برای ديدن رفت و آمد اتوبوس حتماً بايد ايستگاه را ترک کرد و به لب پياده رو آمد.
دسترسی آسان:
نوع ديگر طراحی بايد به صورتی باشد که سوار شدن اتوبوس برای افراد به راحتی صورت گيرد. اين مورد يکی از موارد مهم در طراحی ايستگاههای اتوبوس می باشد. زيرا مردم دوست دارند به راحتی به اتوبوس مورد نظر خود برسند.<img width="200" border="1">
تسهيلات و راحتی:
ايستگاهها بايد دارای مکانی برای نشستن مسافرين باشند تا در مواقع بارانی يا هوای نامساعد احساس راحتی کنند.
اطلاعات:
مردم به اطلاعاتی در مورد زمان ورود و خروج به ايستگاه نياز دارند. وجود تابلوهای اطلاع رسانی در ايستگاه ها برای شهروندان و توريست ها بسيار جالب و مفيد خواهد بود.


روشنايی خيابانها و طراحی آن:
در بسياری از مراکز شهری بخصوص در مراکزی که افراد به ميزان امنيت بيشتری نسبت به ديگر مراکز احتياج دارند مانند پارک ها، مراکز خريد و ديگر مراکز عمومی بايد از تعداد بيشتری از چراغ های روشنايی در خيابان و مکان های فوق استفاده شود. طراحی اين چراغ ها در سطح شهر به فن آوری طراحی این نوع چراغ ها و وسعت خيابان يا مراکزی که اين چراغ ها در آن نصب می شود بستگی دارد.
اگرچه ميزان استفاده بيشتر از اين تمهيدات در شب صورت می گيرد اما از اهمیت ويژه ای برخوردار است.<img width="200" border="1">
بطور مثال مواردی که در اين زمينه وجود دارد عبارتند از:
_ چرا روشنايی در سطح شهر اهميت دارد؟
_ روشهای استفاده از روشنايی خيابان ها؟
_ چه تعداد چراغ برای روشنايی در سطح خيابان ها کافی است ؟
_ چه مقدار بايد در بين چراغ ها فاصله باشد؟
اهميت وجود روشنايی در سطح شهر:
_ افزايش ايمنی در سطح خيابان ها بخصوص در مراکز پر رفت و آمد
_ راهنمايی جهت ها در سر تقاطع ها، چهارراه ها، پل ها ، ساختمان ها
_ تشخيص هويت و موقعيت محل
چراغانی شهر:<img width="200" border="1">
در بسياری از شهر ها و کشور ها برای جلب بيشتر توجه افراد و برای برگزاری اعياد و مراسم جشن، شهر و درختان آن را چراغانی می کنند که این علاوه بر زيبا سازی شهر به مکان های عمومی نيز روشنايی بيشتری می بخشد.
ايستگاههای وسايط نقليه شهری:
در ايستگاههايی که چراغ های روشنايی آن روشن باشد شهروندان برای انتظار کشيدن احساس امنيت و آرامش بيشتری می کنند.
وجود روشنايی در دربهای ورودی ساختمان:
در کنار درهای ورودی ساختمان های مسکونی نيز وجود چراغ های روشنايی اهميت بسياری در رفت و آمد افراد دارد. حتی وجود چراغ در هنگام تعطيل بودن مراکز نيز از اهميت بسزايی برخوردار است.


ظروف زباله:
ظروف زباله ای که در سطح شهر قرار می گيرند به مصارف مختلفی می رسند. سطل های زباله ای که در سطح شهر قرار می گيرند بايد قابل دسترسی آسان، تعداد زیاد و احتياج به محافظت نداشته باشند. <img width="149" border="1">
يکی از اشتباهات مهمی که در شهر ها اتفاق می افتد اين است که سطل های زباله را در جايی قرار می دهند که بتوان به راحتی آنها را خالی کرد نه اينکه به راحتی برای شهروندان قابل دسترسی باشد. و نتيجه آن خيابان های پر از زباله و سطل های خالی است. زيرا مردم وقت خود را برای يافتن سطل زباله صرف نمی کنند. برای تعيين اين که در چه جاهايی بايد سطل زباله قرار بگيرد ، يکسری از موارد را بايد در نظر داشته باشيم. بطور مثال وجود مواردی از مبلمان شهری در خيابان، نوع و موقعيت طبقات اول مانند ساختمانها، فروشگاهها و رستوانها، که همچنين بايد نوع و ميزان زباله های اين مراکز نيز با سطل های گذاشته شده متناسب باشد.
بهترين مکان برای گذاشتن سطل های زباله مکان های تجاری و پر رفت و آمد در حاشيه پياده روها، در نزديکی اغذيه فروشی ها و کنار صندلی های ايستگاهها است. تعداد سطل های زباله که در يک مکان بايد قرار داده شود به تعداد افرادی که در آن مسير رفت و آمد دارند و ميزان زباله های آن محل بستگی دارد.
طراحی:
صدها مدل مختلف سطل زباله وجود دارد هرچند که تعداد معدودی از آنها برای مصارف شهری به درد می خورند.<img width="150" border="1">
برخی از موارد را در طراحی سطل های زباله بايد در نظر داشت مانند تفاوت در طراحی سطل های زباله با سطل مواد بدردنخور و بلا استفاده، کيفيت مواد موجود در سطل، نداشتن سر يا دريچه برای ريختن زباله درون سطل، بزرگی سطل، که بستگی به ميزان استفاده و محل قرار گرفتن سطل دارد، همچنين سطل ها بايد محکم باشند تا در اثر نشستن برخی افراد بر روی آنها نشکند.
موارد زير در هنگام ساخت سطل های زباله بايد در نظر گرفته شود:
_ استقامت و دوام،
_ موارد ضد حريق ، رنگ، مقاوم در برابر آلودگی ،
_ لعاب داشتن سطل که شامل رنگی می شود که به راحتی ورقه نشود
_ سطح پر از منفذ
_ آلومينيوم که معمولاً ماده خوبی برای استفاده در اين مورد است
_ پلاستيک های مقاوم
_ ورقه های استيل گالوانيزه<img width="149" border="1">
بيشتر سطل ها را بايد بتوان به راحتی توسط مامورين شهرداری تخليه کرد که بيشتر از طرف سر سطل تخليه می شوند. تخليه آن دسته از سطل هايی که از طرفین باز می شود کار سختی است، و در برخی از مواقع موجب شکستن سطل و درب آن می شود.
سطل ها همچنين بايد دارای سطحی باشند که از خروج مايعات درون سطل به بيرون جلوگيری کند که برای رفع اين مشکل از کيسه های داخلی پلاستيک درون آن استفاده می کنند. اين کيسه ها از نوع فلزی خود بهتر می باشند. در پارک ها در قسمت هايی که مخصوص پخت کباب است از لايه های فلزی استفاده می کنند اما در سطح شهر از نوع پلاستيک آن استفاده بيشتری می شود.
اخيراً در نيويورک استانداردهای جدیدی برای کيسه های زباله وضع شده است که از پارگی و نامرغوبی کيسه ها کاسته است و این یک کيسه پلی اتيلنی 30 لیتری به ضخامت 5/ 1 ميليمتر می باشد و قيمت آن تنها 9 سنت است. در هر صورت برقراری يک برنامه صحيح برای محافظت و بهسازی موارد فوق يک ضرورت برای حصول نتيجه بهتر خواهد بود

[nafas]

پارک ملت (پارک شاهنشاهی)

پارک ملت در شمال تهران و در منطقه ۳ شهرداری تهران قرار دارد.این بوستان از شمال به خیابان جام جم ، از جنوب به خیابان نیایش ، از شرق به خیابان ولیعصر و از غرب به خیابان سئول (باشگاه انقلاب ) محدود می شود. این پارک ابتدا زمین بایری بوده که احداث آن بر اساس موقعیت خاص خود در ۲ فاز متفاوت از سال ۱۳۴۵، آغاز گردیده است. فاز اول آن شامل قسمتی از پارک، که به موازات خیابان ولیعصر (عج) است، به بلوار کنار جاده موسوم بوده و بخشی از آن که در قطعه ای از پیاده رو گسترده شده در سال ۱۳۴۷، بهره برداری شد. فاز دوم آن نیز در سال ۱۳۵۳، بهره برداری شد که شامل دو بخش تپه ای می باشد. جنگل کاری های سمت صداو سیما و چمن کاری و گل کاری های سمت خیابان نیایش و سئول. طراحی پارک نامنظم را، به سبک پارک های انگلیسی، شخصی به نام پوسن Posen انجام داده است . مساحت این بوستان ۳۴ هکتار می باشد که حدود ۲۳ هکتار آن به چمن کاری، ۳/۲ هکتار آن به جنگل کاری و ۲/۰ هکتار آن به گل کاری اختصاص یافته است . فاز اول در ۱۳۴۷ ه.ش‌، به صورت بلوار و به طول ۱۰۰۰ متر برِ خیابان ولی‌عصر انجام شد; و فاز دوم نیز در ۱۳۵۳ ه.ش‌، بر پایه طرح یک پارک ساز انگلیسی و با الهام از پارک‌های آن کشور روی تپه‌های غربی ادامه یافت‌. این بخش از پارک از شمال به صدا و سیما، از جنوب به خیابان نیایش و از غرب به باشگاه انقلاب منتهی می‌شود. پارک در ابتدا زمینی بایر بوده و قسمت‌های مسطح‌، شیب‌دار و تپه‌های زیادی در آن دیده ‌می‌شود.. پوشش گیاهی اغلب پارک شامل درختان سدروس،صنوبر، چنار ، نارون، اقاقیا ، بیدمجنون، انواع سرو،تبریزی ، زبان گنجشک ، بداغ ،یوکا ، ارغوان ، برگ بو ، ترون ، شمشاد، و نشاهای فصلی است. در این پارک حدود ۱۲۰ گونه درخت و درختچه و درخت میوه از جمله سیب‌، زردآلو، هلو، توت‌، به‌، موز، خرمالو، انجیر و ... وجود دارد. هم‌چنین درختان افرا، تبریزی‌، صنوبر، سپیدار، چنار، اقاقیا، سرو، سرو بادبزنی‌، نوئل نقره‌ای‌، نارون‌، سدروس‌، چنار، کاج کاندیلا، توری‌، ارغوان پیچ آبجویی‌، ختمی‌، یاس شیروانی‌، شمشاد پرتقالی‌، شمشاد اناری و رسمی‌، مرچسب نی و بسیاری درختان دیگر، فضای پارک را دل‌انگیز کرده‌اند. گل‌های چند ساله و دائمی نیز مثل رعنا، گالانیا، کوکب‌، شمعدانی و کردئوپیس و انواع رزهای مینیاتوری‌، قلمه‌ای‌، پیوندی‌، هفت‌رنگ‌، حنایی و ساناز، زیبایی خاصی به پارک بخشیده‌اند. قسمت شمالی پارک بیش‌تر جنگل کاری و قسمت جنوبی چمن کاری شده است‌. این پارک دارای پنج زمین بازی برای کودکان‌، چهار سرویس بهداشتی در چهار نقطه پارک‌، حدود ۹۰۰ نیمکت‌، دو بوفه و نمازخانه در قسمت ورودی پارک و زمین پینگ‌پنگ است‌. هم‌چنین دو آب‌نما، یکی در مرکز پارک و دیگری در بلوار پارک وجود دارد. از دریاچه پارک نیز برای قایق‌رانی استفاده می‌شود. در بازسازی ۱۳۷۹، نیمکت‌ها، رنگ و روشنایی و کف‌پوش پارک نیز تعویض گردید و بر روی دریاچه پارک نیز پل زده شد. از دیگر امکانات پارک‌، حیات‌وحش‌آن است که در آن گوزن‌، میمون‌، غاز، اردک‌، پلیکان‌، طاووس‌، عقاب‌، جغد، مرغ عشق‌، طوطی‌، فنچ‌، عروس هلندی و گونه‌های دیگر نگه‌داری می‌شوند. در ضمن‌، یکی از موارد تماشایی پارک ملت‌، استقرار اولین قطار دیزل‌، مشهور به قطار دودی است که در ضلع غربی پارک بر روی ریل‌های خود کار گذاشته‌شده است‌. این دیزل که تاریخ ۱۸۸۷ م، را بر روی خود دارد اولین قطاری است که در زمان ناصرالدین شاه میان تهران و حرم شاه عبدالعظیم به کار گرفته

امکانات :
پارک ملت دارای یک نمازخانه، ۴ سرویس بهداشتی در جهت های اصلی پارک، یک زمین پینگ پنگ ، ۲ زمین اسکیت و ۵ زمین بازی کودکان که در ۳ قسمت جنوب غربی پارک و ۲ زمین در قسمت شرقی پارک می باشد برای پاکیزگی هوا و زیبایی پارک در قسمت های شرقی و مرکزی پارک ۲ آب نما و یک دریاچه با امکانات قایق سواری دارد. در کنار دریاچه بوفه ، قفس های پرندگان و محوطه حیات وحش واقع شده است که گونه های مختلف جانوری در آنها نگهداری می شوند. در قسمت شمالی پارک و محوطه جنگل کاری ، وسایل ورزشی از قبیل بارفیکس ، پارالل و... در مکانی به نام خیابان ورزش وجود دارد که عموم مردم از آن استفاده می کنند. حدود ۱۷ آبخوری با منابع آب شرب شهری در نقاط مختلف پارک تعبیه شده است و آب مورد نیاز ، به منظور آبیاری و حفظ فضای سبز، در پارک از قناتی تامین می شود که سرچشمه آن ولنجک بوده و به دریاچه پارک منتهی می شود . این آب، به وسیله ۵ موتور پمپ، برای آبیاری گیاهان به روش بارانی استفاده می شود.

[nafas]

طراحی سبز در قرن ۲۱

معماران بيشتر به طراحی ساختمان هايی مشغول شده اند كه به جای مبارزه با طبيعت با آن هماهنگی دارند.

ادوارد نكفور(1)
ژوييه 2005

خيابان های مركزی شهرهای بزرگ آمريكايی كه از دو طرف با آسمان خراش های سر به فلك كشيده احاطه شده اند "تنگه های بتونی"(2) ناميده می شوند. آنها در بهترين شكل خود در نماهای با شكوه كارت پوستال ها با تركيبی از تاثيرات بازمانده يونانی و هنرهای زيبا تا دوران آرت دكو و پسانوگرايی مورد استفاده قرار می گيرند. و در مقابل در بدترين شكلشان می توانند نمای شهر را از محل های تجمع افراد پياده محروم سازند و اين در حالی است كه ساختمان های بلند در بيشتر ساعات روز بر نقاط بسياری از شهر سايه می اندازند.

منتقدان همچنين بر اين باورند كه مصرف كنندگان ساختمان ها – كارمندان ادارات، ساكنان و يا مراجعه كنندگان – از دسترسی آسان به نور طبيعی روز و هوای تازه محروم هستند. علاوه بر آن اين ساختمان ها حدود 30 درصد از مصرف انرژی ايالات متحده را به خود اختصاص می دهند كه اين رقم بيش از ميزان استفاده اتوموبيل ها يا كارخانجات است.

حل اين معما – متناسب نمودن اندازه و سبك با قابل سكونت بودن – در طول پنج سال گذشته به نخستين دغدغه معماران تبديل شده است. نام فنی آن "معماری پايدار"(3) است و به طور غير رسمی "معماری سبز"(4) ناميده می شود.

در حالی كه پيش از اين تنها موسسات آموزشی و آژانس های دولتی بر ساخت ساختمان هايی با توجه به عوامل زيست محيطی تاكيد داشتند، به هر دليل هم اكنون مشاغل خصوصی هوادار ساخت چنين ساختمان هايی شده اند. در سال 2000، 45 ساختمان با مجموع زيربنای 3 ميليون متر مربع به عضويت يك نظام جواز داوطلبانه به نام راهبری انرژی و طراحی محيط (ليد)(5) كه توسط شورای ساخت سبز(6) راه اندازی شده بود درآمدند. اين تعداد در حال حاضر به 171 ساختمان تجاری رسيده است و 1.800 ساختمان ديگر نيز برای اين جواز درخواست نموده اند.

آن سوی زيبايی شناسي
پيتر لواسور(7)، مهندس معمار پروژه های شركت مهندسی و طراحی ساختمان ايووينگ كول چری برات(8) كه مركز آن در فيلادلفيا است می گويد: "ما حدود 90 درصد از عمرمان را در فضاهای داخلی سپری كرديم. بر ما كه طراحيم واجب است تا محيط زندگی مان را سالم تر و لذت بخش تر نماييم."

افرادی مانند لاواسور كه يكی از 3.000 مهندس معمار دارای مجوز ليد است با در نظر گرفتن استانداردهای سبز، كار خود را كه فراتر از زيبايی شناسی و كاربردی بودن ساختمان می رود و دوستی با محيط زيست را نيز شامل می شود پيچيده تر می يابند.لاواسور می گويد: "ما به همه بخش های ساختمان از جله آب آشاميدني، پوشش كف، مواد كاربردی و برق توجه می كنيم و بررسی می كنيم تا دريابيم از كجا تهيه شده اند، چه منابعی در به دست آمدن آنها دخيل بوده اند و هنگامی كه سر جايشان قرار گيرند چگونه محيطی را می آفرينند."

ريشه های معماری سبز به دهه 1970، هنگامی باز می گردد كه مسايل مربوط به انرژی و محيط زيست اغلب تيتر روزنامه ها بودند. اين موضوع در دهه 1990 با تشخيص "سندروم ساختمان بيمار"(9) كه واژه ای در وصف بناها – ادارات، مدارس يا منازلی – بود كه طراحی اصلی و اجرای آن به مشكلاتی مانند هجوم رطوبت يا تهويه ضعيف و به عبارت ديگر به مريضی افراد دامن می زدند دنبال شد.

بنابراين، مشتريان و نه مهندسان معمار از پايداری حمايت می كنند. آنچه پيشتر استثنا قلمداد می شد هم اكنون در روند استاندارد قرار دارد. لاواسور كه ساختمان های دارای مجوز ليد فراوانی را به ثبت رسانده است می گويد كه كار با توجه به اصول دوستی با محيط زيست به مهندسان معمار اين امكان را می دهد تا تصوير بزرگ را ببينند كه عبارت است از: چگونه عناصر مشخص طراحی بر روی يك ديگر و در نهايت افراد اشغال كننده ساختمان اثر می گذارند.

يك طراحی پايدار
يكی از اين ساختمان ها كه با عنوان "سبزترين ساختمان اداری ايالات متحده" شناخته می شود ساختمان مركزی بنياد خليج چساپيك(10) است كه مركز محيط زيست فيليپ مريل(11) نام دارد. اين ساختمان دو طبقه 32.000 متر مربعی به طراحی گرگ ملا(12)، مهندس معمار شركت معماری اسميت گروپ(13) در ديترويت كه در سال 2.000 مورد بهره برداری قرار گرفت بالاترين امتياز ليد را به خود اختصاص داده است.

ملا در توضيح ضرورت ساخت اين بنا كه در خدمت حفاظت از 64.000 آكر آب پخشان خليج چساپيك است به نياز بنياد به گردآوری هر 100 كارمند آن در يك محل اشاره می كند. ملا همچنين می افزايد كه مديريت اين بنياد با توجه به حمايت گروه از توسعه متعهد در منطقه خليج چساپيك به اين نتيجه رسيد كه اين طرح "امكان راهبری از طريق مثال" را فراهم می سازد و نشان می دهد كه چگونه می توان به طراحی پايدار مقرون به صرفه دست يافت.

اين بنا واقع در آناپليس(14)، مركز مريلند در حدود 50 كيلومتری شرق واشنگتن دی سی، تقريبا به طور كامل از مواد به دست آمده از منابع بازيافتی – مانند قطعات آهن برای نما – يا مواد دارای اجزای قابل بازيافت ساخته شده است. اين ساختمان همچنين از لحاظ انرژی كارآمد است و دليل عمده آن محل تعبيه پنجره ها است كه امكان جريان يافتن نور طبيعی را به داخل فراهم می سازد. بنابراين در روزهای آفتابی نورهای مصنوعی ميزان نور طبيعی داخل شونده را اندازه می گيرند و خود را با آن تنظيم می نمايند.

آب باران جمع شده بر روی بام ساختمان برای شستشوی دست، نظافت يا به كار انداختن ابزار مكانيكی و نه برای سيفون ها استفاده می شود. در اين ساختمان از سرويس های بهداشتی كودساز استفاده شده است كه مواد دفعی را بلافاصله جمع آوری و به كود تبديل می كنند.

علاوه بر اين ها، رنگ ها، كاشی ها و ساير مواد نه تنها فاقد مواد سمی كه همچنين با توجه به خدمتشان به كيفيت كلی فضا و تاثير بر عايق بندی صوتی و بازتاب نور روز انتخاب شده اند. آليشا استس(15)، يكی از نمايندگان بنياد خليج چساپيك می گويد: "اين بنا رويكردی كل نگرانه به ساختمان است. لحظه ای كه به آن وارد می شويد احساسی شگفت انگيز می كنيد. اين ساختمان نشانگر باورهای ما است."

از آنجا كه ملا برای كل نگری به رويكرد پايدار توجه نشان می دهد، سبز بودن برای او به معنای داشتن ارتباط نزديك با طبيعت نيز هست. به عنوان نمونه او ساختمان مريل را به نحوی باز طراحی كرد تا برای كارمندان فضايی مناسب همكاری با امكان رويت خليج از تمام ميزهای كار فراهم شود.

با وجودی كه ساختمان بنياد خليج چساپيك نخستين طرح پايدار ملا است او آن را تولد دوباره معماری می داند و در افق ديد، ساخت بيشتر چنين ساختمان هايی را پيش بينی می نمايد. او می گويد: "به تعداد ساختمان های سبز يا مواد مصرفی سه سال پيش نگاه كنيد. هم اكنون ميزان آنها به ده برابر رسيده است."

وی می افزايد: "ضرورت ساختار سبز يك واقعيت است. اما نيازمند انقلابی در فن آوری نيست. بلكه نيازمند طراحی ساختمان هايی است كه با طبيعت هماهنگی داشته باشند."