◄ بحث آزاد انیمیشن

[zed2]

سلام

پيشنهاد ميكنم والاس و گروميت " Wallace and Gromit in A Close Shave " رو هم ببيني (30 دقيقه)
البته سال 1995 ساخته شده ولي كاراكتر shaun و گوسفنداي بامزه از اين فيلم بود كه شكل گرفتند .
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


پيشنهاد بعدي The Penguins Of Madagascar هست كه خب با اينا هم قبلا در ماداگاسكار 1 و 2 آشنا شديم ،
دريم وركز هم بعد از اينكه محبوبيت اينا رو ديد تصميم به ساخت يه سريال 26 قسمتي به محوريت پنگوئن هاي
ماداگاسكار گرفت و از شبكه نيكلوديون پخش شد . سري 26 قسمت دومش هم فكر كنم در حال پخش هست .
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]




آره راس ميگي ! ولي اونموقع كه من ديدم بخش دانلود مانگا هنوز فيلوتر نبود !!
همونطور كه taghi_ramzi گفت فايلها روي سايتهاي آپلودسنتر ديگه مثل مديافاير و رپيدشير و ... قرار داده شدن
و خب ميتوني با نرم افزاري مثل 9.5_Ultra_surf صفحه دانلود مانگا رو باز كني و لينكهاي دانلود رو كپي كني و ...
اين سايت رو هم نگاه كن ببين چطوره : [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


در تاپيك [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] كامل در موردشون توضيح داده شده .

به لطف اینا من هم به جمع در زدن ها پیوسه بودم فقط سایت هایی که قبلا داشتم بیشتر لینکاشون از خود سایت بود نمی شد راحت کار کرد
سایت قبلی خوب است مخصوصا که میشه لینک هارو منتقل کرد یک جای دیگر.

می گم بهتر نیست تاپیک بحث و بررسی انیمه های ژ|پنی مهم بشه که بهتر بتونه انیمه و مانگارو معرفی کنه؟؟؟؟
چون از بس تو جامعه ما تبلیغات منفی نسبت به انیمه و مانگا کردن( بهتر بگیم از چی تبلیغ خوب کردن که اینو هم انتظار داشته باشیم) که هیچ کسی طرفش نمی ره در حالی که نصف بیشتر کارتون های که برای بچه ها پخش می کنن در اصل انیمه است نه کارتون ( که جدیدا از بس سانسور می کنن که دیگر نمیشه فهمید چی هست....تیتراژ های ابتدا و انتها رو هم از قدیم حذف می کنن بچاش چند تا تصویر از خود انیمه می زارن تا لو نره انیمه است)

[Morteza4SN]

می گم بهتر نیست تاپیک بحث و بررسی انیمه های ژ|پنی مهم بشه که بهتر بتونه انیمه و مانگارو معرفی کنه؟؟؟؟
چون از بس تو جامعه ما تبلیغات منفی نسبت به انیمه و مانگا کردن( بهتر بگیم از چی تبلیغ خوب کردن که اینو هم انتظار داشته باشیم) که هیچ کسی طرفش نمی ره در حالی که نصف بیشتر کارتون های که برای بچه ها پخش می کنن در اصل انیمه است نه کارتون ( که جدیدا از بس سانسور می کنن که دیگر نمیشه فهمید چی هست....تیتراژ های ابتدا و انتها رو هم از قدیم حذف می کنن بچاش چند تا تصویر از خود انیمه می زارن تا لو نره انیمه است)

تا حدودي قبول دارم كه خيلي يكطرفه در مورد انيـمه قضاوت ميشه ،
بحث مفصلي هست . هر نظري هم در موردش هست ناقصه !
هدف من هم از اون تاپيك رسيدن به يك ديد كلي بود ،
اما كم آوردم ، تاپيكش يه شروع بود كه نيمه كاره موند
اگر بعدا ادامه دادمش حتما مهمش ميكنم .

[taghi_ramzi]

خب اگه یه جایی باشه در مورد انیمه ها بحث کنیم و معرفی و اینجور چیزا فکر کنم بد نباشه

اون موقع مجبور نیستیم برای هر چیزی در مورد انیمه بریم به فورومهای دیگه.

[Sara]

چشمم را می بندم و خودم را روبه روی یک جعبه سحرآمیز مجسم می کنم. همه دوران کودکی ام را جست وجو می کنم. تصاویر شگفت انگیز کودکی ام را نمی توانم بدون بعدازظهرهای خیال انگیزش به یاد آورم. به خودم می گویم واقعیت های امروزم همان رویاهای کودکی من است؟ باور می کنم و مطمئن می شوم و به خودم دلگرمی می دهم که نسل سومی ها این رویاها را دیگر تجربه نمی کنند. اما دلم می گیرد که نسل های آینده قطعاً دنیای بی لبخند و بی رویایی خواهند داشت. فضایی آکنده از روبات های هوشمند، موجودات شبیه سازی شده، گودزیلاهایی تصنعی و شهرک های صنعتی و زباله های اتمی که دیگر بخش عمده یی از یک تصویرسازی رئال است تا خیال.
سپس کارتون های کودکی و نوجوانی ام را همانند یک کنتاکت آلبوم عکس های رنگارنگ مرور می کنم. تنسی تاکسیدو و چاملی، پلنگ صورتی، دوقلوهای افسانه یی، ماجراهای پینوکیو، سفرهای گالیور، یوگی و دوستان، بل و سباستین، خانواده دکتر ارنست، بچه های کوه های آلپ، رامکال و استرلینگ، لوسیمی، سندباد و علی بابا، پسر شجاع، هاچ زنبور عسل، حنا دختری در مزرعه، بچه های مدرسه والت، پت و مت، نیک و نیکو، خانواده وحوش، دهکده حیوانات، پت پستچی، مزرعه سبزیجات، گوریل انگوری، مسافر کوچولو، هاکلبری فین، رابین هود، معاون کلانتر، مورچه و مورچه خوار، پروفسور بالتازار، سایمون در سرزمین نقاشی ها، فوتبالیست ها، الفی اتکینز، واتو واتو، لولک و بولک، افسانه سه برادر، ای کیو سان و بسیاری دیگر از آن کارتون های سحرآمیز که زندگی ما را مملو از رویاهایشان کرده بود، اینها تکه های فراموش نشدنی کودکی و نوجوانی عصرگاهی من است.
فصل مشترک همه این کارتون ها عنصر داستانی و شخصیت پردازی آن بود. بنابراین بخش عمده یی از گفتمان و بگومگوهای کودکی ما از دل این کارتون ها بیرون می زد. بسیاری از خنده ها و گریه های ما، شادی ها و غم های ما، حسرت ها و غرورها، آرزوها و سوداهای ما ملهم و نیز مملو از پرسوناژهای اصلی و فرعی این کارتون ها بود. به همین جهت معتقدم نسل من رویاپرداز و رویابین بود و دنیایش را با همین رویاها دنبال می کرد. گیرم به خطا و نادرست اما خیالپرداز بود و خیالش را باور می کرد و سپس بارورش می ساخت. مگر نه اینکه عالمان علم و دانش همواره توصیه می کنند کودکان را در معرض رویا، افسانه و اسطوره قرار دهید.
حتی مادری، زمانی از اینشتین پرسید چگونه می توانم به پسرم که در ریاضیات استعداد فراوانی دارد کمک کنم تا ریاضیدانی برجسته شود؟ اینشتین پاسخ داد؛ «افسانه و اسطوره های گذشته را برایش بخوانید و تصورات و تخیلاتش را گسترش دهید.» آن زن که به دنبال توصیه های عینی تری بود مدتی بعد همان پرسش را دوباره تکرار کرد و اینشتین همان پاسخ را داد؛ «افسانه و اسطوره ها را در کودکان تان بازنمایی کنید.» به نظرم کارتون های امروزی درست نقطه مقابل انیمیشن هایی هستند که ما در دهه های ۶۰ و ۷۰ مشاهده می کردیم. کارتون های ما چنان داستان پردازی های درخشانی داشت که هنوز بخشی از کودکی درون ما را شکل می دهد. تفاوت دیگری که در این نوع تصاویر هست و به حدت و شدت این دو نسل را از هم دوپاره می کند و دنیاهایشان را متفاوت از هم کرده است، نوع نگاه به گذشته، حال و آینده است.
کارتون های ما همواره وامدار اسطوره ها، افسانه ها و داستان های گذشتگان ما بود. به عبارت روشن تر، یک چشم آن به گذشته ها بود و اکنونش را با اقتباس از تجربه اسلاف خود می ساخت اما جرات و جسارت پیشروی به آینده را نداشت. در بخشی از آن همواره دغدغه نسل های گذشته (بچه های کوه های آلپ، مسافر کوچولو، رابین هود، هاچ زنبور عسل، خانواده دکتر ارنست) به چشم می خورد. چون در آن نهاد گرم خانواده و مخصوصاً شخصیت بی بدیل مادر و گاهی پدر تبدیل به یک اسطوره، قهرمان و نوستالژی شده بود. اینها اسطوره و قهرمانان عصر دنیای کهن و تا حدی دنیای مدرنیسم بود. و برخی نیز آرمانخواهی هایی برای تحقق عدالت و مساوات و کوششی برای ساختن یک جامعه برابر بود. آرزوهایی که آدم بزرگ های قرن بیستم میلادی در قالب تصویر و اشکال فانتزی در کودکان همان عصر جست وجو می کردند.
بخش دیگر آن جدال ها، کشمکش ها و چالش های زمان حال بود. چالش هایی که توامان شیوه ها و روش هایی بود که برای زندگی در دنیای همان زمان تعبیه شده بود. (تنسی تاکسیدو و چاملی، سفرهای گالیور، سندباد، فوتبالیست ها، مورچه و مورچه خوار) به عبارت دقیق تر کارتون هایی که برای زیستن بهتر، سهل تر و بهینه تر زندگی همان عصر و زمانه تولید شده بود. و بخشی دیگر شخصیت هایی که به دنبال هویت، خودباوری و اثبات خود بودند. (پسر شجاع، رابین هود، ای کیوسان) اینها نمادهای کارتون های دهه های ۶۰ و ۷۰ بود. به نظرم نه در سرزمین ما بلکه در همه جهان همین هدف و نیت دنبال می شد و از الگوی واحدی تبعیت می کرد. دنیای نسل سومی ها اما متفاوت و به کلی متمایز از عصر ماست. کارتون هایی همانند وال - ای، راتاتوی، شرکت هیولاها و بسیاری دیگر از فیلم های علمی - تخیلی که از جهان آینده سخن می گویند. جهانی همراه با پسماند های صنعتی، روبات های هوشمند، شاهراه های اطلاعاتی، سایبرنتیک، زیست گلخانه یی در آن تعریف شده است. این جهان، نشانه یی از عصری است که می خواهد در آینده بر جهان حاکم شود و این کارتون ها غالباً هشداردهنده یا نویددهنده آن است. همان نویدها و هشدارهایی که آلدوس هاکسلی در رمان «دنیای قشنگ نو» حکایت آن را بازگو کرده بود.
حکایت «ناکجاآبادها» و پیچیدگی ها و حیرت هایی که این ناکجاآبادها در قرن های آینده خواهند آفرید. نسل سومی ها خودشان را آماده می کنند تا با واقعیت های هولناک تری مواجه شوند بی آنکه رویا و افسانه های آن را دیده یا خوانده باشند. آنها برای تحقق آن آرزویی ندارند، این حس تعلیقی است که در وجودشان سیطره یافته است. چشمم را باز می کنم و به بالای دیوار اتاقم خیره می شوم که این جمله آندره مالرو بر آن نقش بسته است؛ «هیچ افسانه یی با افسانه سینما و تلویزیون برابری نمی کند.» نویسنده کتاب «ضدخاطرات» راست می گفت. این افسانه ها هنوز پس از ربع قرن بخشی از ساحت های ذهنی ما آدم کوچولوهای دیروز است.

مجید یوسفی
بازیاب

[Morteza4SN]

سلام

«مرجان ساتراپي» كارگردان ايراني مقيم فرانسه، پروژه سينمايي انيميشن «پرسپوليس 2» را مي‌سازد.
نسخه اول «پرسپوليس» به کارگرداني مرجان ساتراپي و «ونسان پارونو» براساس يك رمان گرافيكي در سال 2007 ميلادي ساخته شد.
بنابر اعلام خبرگزاري فرانسه، «پرسپوليس 2» نيز در قالب انيميشن و با نقاشي‌هاي سياه و سفيد به تصوير كردن فضاي سياسي ايران در ماههاي اخير مي‌پردازد.
بنابراين گزارش، فيلم‌نامه «پرسپوليس 2» توسط دو جوان ايراني ساكن شانگهاي به نام‌هاي «سينا» و «پيمان» به نگارش درخواهد آمد.
نسخه اول «پرسپوليس» به عنوان يك انيميشن ضد ايراني در برخي تحليل‌ها مطرح شد؛ داستان زندگي كارگردان فيلم در دهه اول زندگي‌اش در ايران را روايت مي‌كند و تحولات سال‌هاي انقلاب و دوره جنگ و بعد از جنگ را به تصوير مي‌كشد.
اين فيلم توانست در بسياري از جشنواره‌هاي مطرح جهان از جمله «كن» فرانسه موفق به كسب جايزه شود و جزء نامزدهاي اصلي دريافت جايزه اسكار بهترين فيلم غير انگليسي زبان بود.

حدود يك ماه پيش بود كه كميك استريپي تحت عنوان "پرسپوليس 2" توسط دو نفر به نامهاي سينا و پيمان در يك سايتي قرار گرفت كه خب البته همه تصويرهاي اون از كميك اوليه پرسپوليس ساتراپايي كپي شده بود و تنها متن نوشته ها و نقل قولها عوض شده بود و بر اساس حوادث انتخابات اخير مثل مرگ ندا و ... نگارش شده بود !

البته همون موقع "فردا نيوز" اشتباها اعلام كرد " انيميشن پرسپوليس 2 " ساخته شده :دي
حالا بعد از يك ماه انگار واقعا اين فكر استكباري به مغز اينا خطور كرده !

مي تونيد كميك استريپ پرسپوليس 2 رو از لينك زير دريافت كنيد :
http://www.spreadpersepolis.com/wp-content/uploads/2009/06/Persepolis_2.0.pdf

[p@rdis]

ببخشید دوستان

من اکثر انیمیشن های ایرانی رو دیدم و بنظر من اصلا از هیچ معیاری استفاده نمی کنند و متوجه شدم انیماتور های ایران
مشکل اصلیشون اینه که به هیچ وجه بروز نیستن و دارن تکنیک های 40 سال پیش دیسنی رو تازه بصورت ناقص اجرا می کنند !!

توی ایران تا بحال انیمیشن 24 فریمی تولید نشده ( 2 بعدی ) و اکثر کارها تو مایه های 6 ، 8 و نهایتا" 12 فریمی هست . البته صنعت انیمه ژاپن هم از تعداد فریم پایین استفاده می کنه ولی تکنیک های منحصر بفردشون باعث میشه که کمبود فریم اصلا محسوس نباشه ( حتما می دونید که تو کارتون فوتبالیست ها گاها" از یک فریم در ثانیه هم استفاده شده که در نوع خودش قابل تقدیره ) ولی عوضش توی ایران اکثر کارهاشون با مکث های غیر قابل تحملی همراه میشه که آدم دلش می خواد سرش رو بکوبه به دیوار .
با توجه به اینا من چطور می تونم یه انیماتور خوب باشم؟

[zed2]

ببخشید دوستان

من اکثر انیمیشن های ایرانی رو دیدم و بنظر من اصلا از هیچ معیاری استفاده نمی کنند و متوجه شدم انیماتور های ایران
مشکل اصلیشون اینه که به هیچ وجه بروز نیستن و دارن تکنیک های 40 سال پیش دیسنی رو تازه بصورت ناقص اجرا می کنند !!

توی ایران تا بحال انیمیشن 24 فریمی تولید نشده ( 2 بعدی ) و اکثر کارها تو مایه های 6 ، 8 و نهایتا" 12 فریمی هست . البته صنعت انیمه ژاپن هم از تعداد فریم پایین استفاده می کنه ولی تکنیک های منحصر بفردشون باعث میشه که کمبود فریم اصلا محسوس نباشه ( حتما می دونید که تو کارتون فوتبالیست ها گاها" از یک فریم در ثانیه هم استفاده شده که در نوع خودش قابل تقدیره ) ولی عوضش توی ایران اکثر کارهاشون با مکث های غیر قابل تحملی همراه میشه که آدم دلش می خواد سرش رو بکوبه به دیوار .
با توجه به اینا من چطور می تونم یه انیماتور خوب باشم؟

دوست عزیز صنعت انیمیشین ( که بهتر باید بگیم انیمه ) ژاپن از مانگا ( داستان های مصور تصویری که در دنیا معروف شده ) منشا می گیره
تو غرب هم کمیک استریپ این نقش رو به عهده داره که الان کمرنگ شده تا حدودی ( اما هنوز وجود داره و همچنان با کارتون های بلند منتظر میشه )
صنعت مانگا یک صنعت چند 10 میلیارد دلاری است که نه تنها در خود ژاپن که در جهان هم فروش داره میره این داستان ها
انیمه ها هم همشون از مانگاهای منتظر شده ساخته میشن و به فروش می رسن.
بیشتر مانگا ها هم به صورت 3 روز یک بار -هفتگی - دو هفته یک بار -1 ما یک بار و دو ماه یکبار معمولا منتشر میشه و فروش وحشتناکی هم دارن
و اکثر مانگا ها به صورت سریالی تا چند سال طول میکشه تا تموم شه ( نمونه اش فوتبالیست ها است که ما فقط یک سری انیمه که ان هم در ایران به نام کارتون و با کلی زده شده گی رو از تلویزیون دیدیم که هنوز داره منتشر میشه و سری جدیدش هم الان در حال پخش است)
بعضی از مانگاه ها هم تا 800 اپیزود رسیدن که همچنان دارن منتشر میشن ( شما فکر کن این مانگا سه روز یک بار منتشر بشه هر و یک سال 12 ماه این مانگا الان 8 سال از زمان اولین انتشارش گذشته و هنوز داره ادامه پیدا می کنه....نمونه دیگرش فوتبالیستها...)
نیمی بیشتر از انیمیشن ها و مانگاها هم برای گروه سنی نوجوان و جوان و بزرگسال هست و بخشی اش هم برای کودکان ( یعنی مخاطب انیمیشن خیلی وسعیتر از ان چیزی هست که شما فکر می کنید)
و حالا در ایران
ما هم اکنون در داستان هامون که منتشر میشه انقدر از فیلتر رد میشه که 90 درصد داستان های عادی مون اجازه انتشار ندارن و تنها 10 درصد که ان هم یا ابکی است یا انقدر دست بردن که با اصل چیزی که نویسنده می خواست باشه فرق می کنه منتشر میشه.
شما تو کشور ما نمیتونی یک داستان چند جلدی پیدا کنی بخاطر اینکه به هیچ وجه نمیشه به خاطر محدودیت ها خط داستان رو حفظ کرد .
داستان های مصور تصویری ما هم که در ایران بیشتر کمیک مشهور شده اند تا انجایی که می دونم اخرین بار 15 سال پیش من اخرین سری داستانی اش که ان هم ترجمه شده خارجی بود دیدم و بعد از ان دیگر اثری از کمیک سریالی در ایران ندیدم
بیشتر کمیک هایی که ما داریم به صورت 1 تا 3 صفحه ای است که به صورت پراکنده و به عنوان طنز منتشر میشه
کمیک رو به هیچ وجه نمیشه دست برد چون هزینه ساختش خیلی بیشتر از داستان عادیه و به هیچ وجه هم نمیشه تغییر داد چون کاملا تابلو میشه.
وقتی ما رسما منبع ساختن کارتون رو بستیم امکان ساخت انیمشین های سریالی و با کیفیت وجود نداره چون هیچ گونه تجربه کمیک کار در این مورد وجود نداره همچنین کسایی که این جور انیمیشن هارو می سازن بیشتر گرافیست هستن تا انیمشن ساز همچنین چون بیشتر انیشن ها از یک سری معیار ها می گزره که باعث میشه هیچ انیمیشن کاری نیاد وقت بزاره روش و خود انیمیشن ها هم از منطق های اولیه به دور باشه.
شما یک دور به انیمیشن های ازاد که توسط افراد عادی با نرم افزار های عادی ساخته شده و منتظر شده نگاه کنید متوجه میشید که
انیمیشن ساختن ذهن باز و ازادی عمل می خواد همچنین کسایی که بتونن خط داستانی بسازن که بتونه مخاطب رو جذب کنه ...

[p@rdis]

ممنون دوسته من
من واقعا توی یه دوراهیه وحشتناک بودم که باید انیمیشن بخونم یا گرافیک.
ممنو از تمامه توضیحات و وقتی که گذاشتی

[zed2]

ممنون دوسته من
من واقعا توی یه دوراهیه وحشتناک بودم که باید انیمیشن بخونم یا گرافیک.
ممنو از تمامه توضیحات و وقتی که گذاشتی

خواهش
پیشنهاد می کنم اگر همچنان به ساخت انیمیشن علاقه مند بودی می تونی به عنوان یک تفریح برای خودت انیمیشن سریالی بسازی تو اینترنت هم خیلی ها تفریحی از این جور کار ها می کنن که بسته به کارشون استقبال میشه.(شاید یک روز بررسه که تغییراتی تو کشور رخ بده و محیط برای ایجاد هنر کمیک و انیمیشن باز شد... اون موقع هر کی که انیمیشن کار باشه می تونه به سرعت رشد کنه)
برای اطلاعات عمومی ات هم معمولا گروه های انیمیشن سازی ازاد که تو اینترنت هستن معمولا از یک انیمیشن کار و یک اهنگ ساز و یک داستان نویس تشکیل میشن.( که ممکنه بعضی ها دو نقش رو با هم اجرا کنن) معمولا این جور گروه ها انیمیشن هایی رو که می سازن روی اینترنت منتشر می کنن.
در اخر تو پوزش به خاطر اشتباهات تایپی
تو متن قبلی جاهایی که منتظر نوشته بودم منظورم منتشر بود

[p@rdis]

بازم ممنون