تیتراژ قدیمی برنامه كودك شبكه يك
از سال 63 تا 73 برنامه كودك شبكه يك با تيتراژی شروع می شد كه الان يادآور بهترين خاطرات خيلي هاست .
چهار سال جنگ ، شش سال بعد از جنگ و همه ی كارتون ها و برنامه هايی كه با اين تيتراژ شروع ميشد .
پسربچه کوچکی متفكرانه و در حالي كه دو دستش را پشتش قفل كرده در کنار پرده ای قرمز قدم میزند و انتظار میکشد ، عرض صفحه تلويزيون رو طي ميكنه ، در این حین کبوتر سفیدی از گوشه کادر وارد ميشد و پرده رو کنار میزد. پسرک هم با دیدن جمله برنامه کودک و نوجوان اينقدر خوشحال ميشد كه به اندازه دو برابر قدش بالا بپره و پاهاش رو با زاويه ای بيشتر از نيم صفحه باز كند !
اون لحظه خوشحالی ما كمتر از پسر بچه نبود ؛ برنامه هايی كه كانال يك نشون ميداد ديدن داشت ، ديدن خانم خامنه ای ، خانم رضايی و ... مجری های مهربونی كه ما رو به ديدن برنامه بعدی دعوت ميكردن .
اين روايتی بود از تيتراژی ساده كه در كمتر از يك دقيقه خيلی خوب باهامون ارتباط برقرار كرده بود ، هر چند اون زمان تلويزيون سياه و سفيد ما خيلي ساده تر نشونش ميداد ...
شايد ابوالقاسم نظرپور هرگز فكر نميكرد كه تيتراژی كه در قالب سل انیمیشن ( دوبعدی سنتی) در مركز صدا و سیمای مرکز فارس توليد كرد اينقدر ماندگار بشه و مرجعی باشه براي يادآوري خاطرات تلخ و شيرين چند نسل مختلف . ساسان لیاقت ، جواد کاظمی ، مريم مرتضوی و خانم صیافان هم در طراحی اين تيتراژ به نظرپور كمك كردند.
قسمتی از آهنگ اين تيتراژ (از آرشيو حامد نجفی) رو با هم بشنويم :
جواب بصورت نقل قول
.gif "N Aggressive (45)")
.gif "N Aggressive (4)")
.gif "N Aggressive (32)")
