تبلیغات :
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی، صداگیر ماینر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام

[ + افزودن آگهی متنی جدید ]




صفحه 1 از 8 12345 ... آخرآخر
نمايش نتايج 1 به 10 از 77

نام تاپيک: آشنایی با تسلیحات و استراتژیهای نظامی

  1. #1
    پروفشنال boomba's Avatar
    تاريخ عضويت
    May 2006
    پست ها
    782

    پيش فرض آشنایی با تسلیحات و استراتژیهای نظامی

    سلام در این تاپیک میخواهم با کمک و یاری دوستان در مورد تسلیحات (هواپیما جنگی ، کشتی جنگی ، موشک ،خودرو های زرهی و اسلحه های جنگی )معرفی ودر مورد استراتژی و اخبار های نظامی گفته شود . ممنون


    نظریادتون نره..........

  2. 3 کاربر از boomba بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده اند


  3. #2
    پروفشنال boomba's Avatar
    تاريخ عضويت
    May 2006
    پست ها
    782

    پيش فرض

    ناو هواپيمابر شارل دو گل


    ناو هواپيمابر "شارل دو گل" تنها ناو هواپيمابر نبروي دريائي فرانسه ميباشد. اين ناو مجهز و مدرن ، اولين ناو اتمي فرانسه و اولين ناو هواپيمابر اتمي است كه در خارج از ايالات متحده ساخته شده.



    اين ناو يادبود افتخار آميز فرانسويها براي ژنرال دوگل است

    به همراه داشتن :: رافائل-ام / E-2C Hawkeye / سيستمهاي الكترونيكي بسيار پيشرفته و موشكهاي آستر قدرت تهاجمي فوق العاده اي به شارل دو گل بخشيده كه تاكنون در نيروي دريائي فرانسه مشاهده نشده.


    رافائل بر فراز ناو هواپيمابر USS John C. Stennis


    رافائل (شماره 9) روي ناو هواپيمابر شارل دوگل

    شارل دو گل دومين ناو هواپيمابر بزرگ (خارج از آمريكا) بعد از آدميرال كوزنتسف روسي ، و قويترين در اروپا حداقل تا زمان ساخته شدن نسل جديد ناوهاي هواپيمابر محصول مشترك فرانسه و انگليس است.

    شارل دوگل از همان سيستم كاتاپولتي كه در ناوهواپيمابر " Nimitz class " نصب شده استفاده ميكند. :CATOBAR مخفف Catapult Assisted Take Off But Arrested Recovery.فقط سه كشور از سيستم CATOBAR استفاده ميكنند كه عبارتند از: آمريكا در كلاس نيميتز/ USS INTERPRISE/ USS KITTY HAWK- فرانسه در شارل دو گل و برزيل در NAeL São Paulo.



    F-14D در USS John C. Stennis


    شارل دوگل در سال 2001 جانشين ناوهواپيمابر قديمي فرانسه "فوشه" شد. ناوهاي هواپيمابر فوشه و كلمانسو به ترتيب در سالهاي 1961 و 1963 ساخته شدند و نيار به جانشيني براي آنها در اواسط دهه 70 احساس شد. ليست كامل ناوهاي هواپيمابر فرانسه:
    1- Béarn: از سال 1927 تا 1948
    2- كلمانسو: از سال 1961 تا 1997
    3- فوشه: از سال 1963 تا 2000
    4- شارل دو گل: 2001-(اتمي)


    شارل دو گل به همراه USS ENTERPRISE

    بخشي از مهمترين مشخصات ناو 40.600 تني شارل دوگل و مقايسه ان با ناو هواپيمابر 102.000تنيNimitz (داخل پرانتز):
    طول: 261.5 متر (317 متر)
    پهنا: 64.36 متر (40.8 متر)
    ابخور: 9.43 متر (11.9 متر)
    نيروي محركه: K15 Pressurised Water Reactor × 2
    PWR 150 MW هركدام
    4 × Diesel-electric
    2 × shafts
    سرعت: 27 نات (30نات)
    برد: نامحدود
    حداكثر ماندگاري در دريا(غذا): 45 روز
    ظرفيت: 800 كوماندو و 800تن مهمات
    سيستمهاي الكترونيكي: ردياب ARBR 21 // سيستم جنگ الكتونيك ARBG2// ARBG2//
    4 × Sagaie decoys launcher
    SLAT (Système de lutte anti-torpille) torpedo countermeasures
    رادار جستجوي هوائي سه بعدي DRBJ 11 B tridimensional
    رادار جستجوي هوائي DRBV 26D
    رادار جستجوي هوائي ارتفاع پائين DRBV 15C

    تسليحات:
    8×4 واحد لانچرهاي سيلور حامل موشكهاي سطح به هواي MBDA Aster 15
    6×2 واحد لانچرهاي سادرال حامل موشكهاي بردكوتاه Mistral
    8 × Giat 20F2 20 mm cannons

    مجموعه هاي پروازي 40 فروند شامل: (نيميتز 90 فروند)
    -- رافائل
    -- اتاندارد
    -- E-2C Hawkeye
    --هليكوپترهاي SA365


    اتاندارد در آشيانه شارل دوگل


    E2C به همراه رافائل





    پل فرماندهي




    لانچرهاي سيلور


    موشكهاي برد كوتاه ضد هواپيما و ضد موشك آستر


    موشكهاي بردكوتاه ميسترال

  4. 3 کاربر از boomba بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده اند


  5. #3
    پروفشنال boomba's Avatar
    تاريخ عضويت
    May 2006
    پست ها
    782

    پيش فرض

    نگاهی دوباره به شارل دوگل

    شارل دوگل تنها ناوهواپیمابر عملیاتی نیروی دریایی فرانسه و ناو سرفرماندهی این نیرو می باشد. شارل دوگل دهمین ناوهواپیمابر فرانسه، اولین شناور سطحی اتمی فرانسه و همچنین اولین ناوهواپیمابر اتمی غیر آمریکایی جهان است. گروه پروازی، ابزارجنگ الکترونیک و موشکهای شارل دوگل به این ناو چنان قدرت تهاجمی بخشیده اند که تا کنون در نیروی دریایی فرانسه سابقه نداشته است.

    طراحی و ساخت

    ناوهای هواپیمابر "فوش" و "کلمانسو" در سالهای 61 و 63 کامل شدند و در میانه دهه 70 نیاز به جایگزینی برای آنها احساس می شد. ساخت شارل دوگل -به عنوان یک طرح جدید داخلی- در سال 1989 آغازشد و بدنه آن در ماه می سال 1994 به پایان رسید. شارل دوگل بزرگترین کشتی نظامی ساخته شده در اروپای غربی پس از سال 1951می باشد. رئیس جمهور وقت فرانسه -فرانسوا میتران- این ناو را ریشیولیو نامید. بنابر سنت نیروی دریایی فرانسه ناوهای سرفرماندهی این نیروی به نام کاردینال ریشیلو نامیده می شدند اما در 7 فوریه 1987 ژاک شیراک نام این ناو را به شارل دوگل تغییرداد. شیراک یکی از طرفداران متعصب مارشال دوگل بوده و هست.
    شارل دوگل دومین ناوبزرگ اروپایی پس از "دریاسالار کوزنتسوف" روسی است و تا ساخت ناوهواپیمابر مشترک فرانسه و بریتانیا، بزرگترین و قوی ترین ناوهواپیمابر اروپا باقی خواهد ماند. شارل دوگل یک هواپیمابر سنتی است که دارای عرشه زاویه دار است. زاویه عرشه دوم شارل دوگل با عرشه اصلی ناو 8.5 درجه است و طول باند اصلی آن به 195 متر بالغ می شود.

    شارل دوگل از 2 منجنیق آمریکایی -مانند منجنیقهای ناوهواپیمابر نیمیتز- استفاده می کند. این نوع منجنیق می تواند در هر 1 دقیقه 1 فروند هواپیما را به پرواز درآورد. شارل دوگل تنها هواپیمابر اروپایی است که به منجنیق مجهز شده است. اگرچه استفاده از منجنیق -از نظرمالی، نگهداری و فنی- مشکلاتی دربردارد اما نصب منجنیق به ناوهای هواپیمابر اجازه می دهد تا هواپیماهای بزرگتر و سنگینتری را -نسبت به هواپیمابرهای کوچکتر- حمل کنند. در هواپیمابرهای کوچک -مانند اینونسیبل انگلیسی یا گالیباردی ایتالیایی- تنها از هواپیماهای عمود پرواز استفاده می شود. نشست و برخاست به صورت عمودی ظرفیت کمی برای حمل سوخت و مهمات این هواپیماها باقی می گذارد.

    جزیره این ناو جلوتر از هواپیمابرهای پیشین قرارگرفته است و در پشت آن 2 دستگاه آسانسور قراردارد. از قرار دادن آسانسور مرکزی در عرشه شارل دوگل صرف نظر شده است تا از تمام فضای آشیانه زیر عرشه استفاده شود. برخلاف ناوهای هواپیمابر اروپایی که در زمان جنگ سرد ساخته می شدند، شارل دوگل یک ناوهواپیمابر ضدزیردریایی نیست. محول کردن نقش ضدزیردریایی به هلیکوپترها و بکارگیری رادارهای پرنده "هاوک آی " نشان دهنده تغییر استراتژی نیروی دریایی فرانسه از جنگ ضدزیردریایی به نفع جنگهای هوایی است.

    شارل دوگل به 2 راکتور هسته ای به قدرت 61 مگاوات مجهز شده است و می تواند تا به عملیاتهای طولانی مدت اعزام شود. نیروی حاصل از شکافت هسته ای باعث گرم کردن بخار آب می شود و این بخار آب توربینهای 61 مگاواتی بخار ساخت آلستوم را به حرکت درمی آوردند. شارل دوگل هر 5 سال یکبار سوختگیری می کند.

    اشکالات فنی

    در سال 1999 شارل دوگل به یک گشت دریایی آزمایشی فرستاده شده تا اشکالات موجود در آن بررسی ورفع شوند. در این سفر معلوم شد که شارل دوگل برای نشست و برخواست هواپیماهای آواکس "هاوک آی" نیاز به عرشه ای عریض تر دارد. در نتیجه، به عرض عرشه ناو 4.4 متر افزوده شد. رفع این اشکال 5 میلیون فرانک هزینه برای مالیات پردازان فرانسوی به همراه داشت.

    در روز 28 فوریه 2000، قسمتی از تاسیسات راکتور هسته ای شارل دوگل آتش گرفت و ناو را به حوضچه تعمیر بازگرداند. اما مصیبت اصلی در گشت دریایی ماه نوامبر سال 2000 بر سر شارل دوگل نازل شد. پروانه سمت چپ ناو در ضمن حرکت در اقیانوس اطلس شمالی شکست و شارل دوگل به تولون بازگردانده شد. با بررسی های بیشتر مشخص شده که پروانه سمت راست و تمام پروانه های یدکی که برای این ناوتهیه شده بودند دچار همان اشکال بوده و باید به کارخانه سازنده بازگردانده شوند. اما آتش سوزی که در مدارک فنی و نقشه های موجود در کارخانه تولید کننده پروانه ها روی داد بدبیاری را برای شارل دوگل کامل کرد. مجبور شدند از پروانه های ناوهای بازنشسته فوش و کلمانسو -که در انبار بودند- به جای پروانه های طراحی شده برای شارل دوگل استفاده کنند. این امر به وضوح سرعت ناوهواپیمابر را کاهش می داد. در 5 مارس 2000 و در طی یک آزمون شارل دوگل توانست به سرعت 25.2 نات دست یابد. سرعت درنظرگرفته شده برای ناو 27 گره دریایی بود.

    شارل دوگل ماه های جولای تا اکتبر همان سال را به دلیل سروصدای زیاد در تعمیرگاه گذارند. سروصدای موتورخانه در قسمت عقب کشتی به 100 دسیبل رسیده بود و در آرامش خدمه ناو اختلال ایجاد می کرد.

    درنهایت، شارل دوگل در 18 می 2001 و پس از 5 سال از مدت زمان برنامه ریزی شده پروژه به خدمت نیروی دریایی فرانسه درآمد. اما مشکلات دست از سر آن برنمی داشتند. در روز 8 نوامبر 2001 نشت گاز سمی از یک لوله سبب آسیب دیدن دو تن از پرسنل ناو شد. در روز 16 سپتامبر در روزنامه های فرانسه گزارشی از آلودگی بالای رادیواکتیو در ناو منتشر شد. اشکالات فنی کار را به جایی رساند که رئیس جمهور سابق فرانسه -والری ژیسکاردسن- شارل دوگل را یک "ناوهواپیمابر نصفه و نیمه" نامید.

    لینک 16

    در روز 11 اکتبر سال 2001، شارل دوگل به همراه 4 فروند هواپیمای آواکس و ناوچه "کاسارد" درگیر مانور "لینک16" شدند. در این مانور یک شبکه اطلاعاتی با پهنای باند زیاد تمام تجهیزات نظامی صحنه نبرد را به هم متصل می نمود. این شبکه وظیفه دیده بانی هم زمان حریم هوایی فرانسه از جنوب بریتانیا در دریای مدیترانه را برعهده داشت. اطلاعات جمع آوری شده از آواکسها و شناورها می توانستند از طریق خطوط ارتباطی قدیمی "لینک11" به ناوچه "جین بارت" نیز ارسال شوند.

    پیش به سوی افغانستان؛ عمیات هرکولس

    در 21 نوامبر 2001 دولت فرانسه تصمیم گرفت برای کمک به آمریکا در عملیات آزادسازی افغانستان، شارل دوگل را راهی اقیانوس هند کند. نیروی رزمی 473 به فرماندهی آدمیرال "کلوزل" در روز اول دسامبر فرانسه را ترک کرد. این ناوگان شامل ناوهای شارل دوگل، ناوچه های "لاموته-پیکو"، "ژان دووین"، "جین بارت"، زیردریایی هجومی "روبیس" و تانکر "موزه" بود. 2900 نفر، خدمه نیروی رزمی 473 را تشکیل می دهند.

    گروه پروازی این ناوگان عبارت بود از 16 فروند هواپیمای "سوپراتاندارد"، 2 فروند هواپیما جنگنده "رافائل ام " و چند فروند هلیکوپتر. در روز 19 دسامبر اولین پرواز سوپراتاندارها بر فراز افغانستان و به منظور پوشش 3000 کیلومتر از مربع حریم هوایی آن کشور وعملیات شناسایی و بمباران انجام شد. سوپراتانداردها در طی 14 سورتی پرواز توانستند از چنگ 5 فروند موشک استینگر -که طالبان شلیک کرده بودند- بگریزند. آنها در روز دوم فوریه 2002 به همراه نیروهای آمریکا و بریتانیا در عملیات آناکوندا شرکت کردند. هواپیماهای رافائل در این جنگ در هیچ عملیات رزمی شرکت نداشتند.

    پس از چندی، به هواپیماهای محمول شارل دوگل تعداد 6 فروند "میراژ2000دی"، 3 فروند رافائل و 2 فروند "هاوک آی" افزوده شد. از ماه فوریه به بعد در چند نوبت هواپیماهای ناوهواپیمابر یواس اس جان استنیس و شارل دوگل در طی همکاری های نظامی دو کشور بر روی عرشه یکدیگر فرودآمدند.

    در روز دوم می، شارل دوگل برای تجدید ذخایر و تسلیحات به سنگاپور بازگشت و پس از 16 روز مجددا راهی دریای عمان شد. هلیکوپترهای شارل دوگل در روز 19 اکتبر توانستند در طی یک عملیات نجات 3 نفر سرنشین یک بالین آسیب دیده را از مرگ نجات دهند.

    در روز 2 می 2006 شارل دوگل برای شرکت در یک مانور مشترک با نیروی دریایی هند با نام "وارونا" به شرق آسیا بازگشت.

    سیستمها و تجهیزات الکترونیکی

    شارل دوگل به یک سیستم مدیریت اطلاعات رزمی مجهز شده است که می تواند 2000 هدف را به صورت همزمان رهگیری کند. در سال 2004 یک سیستم جدید هدایت و کنترل ساخت شرکت تالس بر روی آن نصب شد. یک رادار سه بعدی آرابل نیز فضای اطراف ناو تا فاصله 70 کیلومتر را پوشش می دهد.

    بر روی شارل دوگل یک سیستم پرتاب کننده فریبنده 10 لوله ساخت ساجم وجود دارد که می تواند برای منحرف کردن موشکهای شلیک شده به سمت ناو بکاررود. این سیستم می تواند فریبنده های رادار را تا فاصله 8 کیلومتری و فریبنده های مادون قرمز را تا 3 کیلومتری پرتاب کند.این فریبنده ها در کنار 3 سیستم اخلال در رادارهای دشمن از شرکت تالس وظیفه حفاظت از ناو را برعهده دارند.

    علاوه بر همه اینها شارل دوگل یک رادار جستجوی بردبلند سه بعدی، یک راداری جستجوی برد متوسط-بلند، یک رادار سی تایگر برای جستجوی سطح و هوا و 2 رادار ناوبری دارد.

    برای کمک به فرود هواپیماها در شب و یا شرایط دید کور از سیستم لیزری دالاس استفاده شده است. یک سیستم پایدار کننده حرکت کامپیوتری درشارل دوگل نصب شده است که همیشه ناو را در وضعیت افقی نگه می دارد. با استفاده از این سیستم حتی اگر امواج دریا به 4 متر هم برسند هواپیماها می توانند به صورت عادی بر روی
    عرشه نشست و برخاست کنند. برای مقابله با تاثیر بادهای شدید بر روی بدنه ناو نیز از یک سیستم کامپیوتری استفاده شده است.

    تسلیحات

    شارل دوگل برای دفاع از خود به 4 پرتاب کننده 8 سلولی موشک آستر مجهز شده است. این موشک سطح به هوا دارای یک کلاهک 13 کیلوگرمی بوده و می تواند اهداف خود را تا فاصله 30 کیلومتر هدف قراردهد. 2 پرتاب کننده 6 سلولی موشک ضدهوایی میسترال و 8 قبضه توپ ضدهوایی جیات نیز از تسلیحات موجود در شارل دوگل می
    باشند. توپ 20 میلیمتری 20اف2 کارخانه جیات دارای نرخ آتش 720 گلوله در دقیقه است. رادار کنترل آتش آربال اطلاعات مورد نیاز آتشبارها و موشکها را تغذیه می کند.

    هواپیماهای محمول

    ظرفیت هواپیمای شارل دوگل حداکثر 40 فروند می باشد. این تعداد تقریبا نصف هواپیماهای ناوهای هواپیمابر کلاس نیمیتز می باشد. هواپیماهای شارل دوگل عبارتند از هواپیماهای بمب افکن تاکتیکی سوپراتاندارد، هواپیماهای جنگنده رافائل ام و هواپیماهای آواکس هاوک آی. علاوه بر هواپیماها، شارل دوگل می تواند هلیکوپترهای دلفین و ان اچ 90 را نیز حمل کند.

    سوپر اتاندارد: سوپراتاندارد بر اساس تجربیات حاصله از شرکت هواپیماهای اتاندارد در جنگ کره ساخته شد. نقش اصلی سوپراتاندارد بمباران تاکتیکی و کسب برتری هوایی بود. اولین پرواز آزمایشی سوپراتاندارد در سال 1974 انجام شد و این هواپیما در سال 1978 به نیروی هوایی فرانسه پیوست. 60 فروند از آنها در نیروی دریایی فرانسه به خدمت گرفته شدند و 14 فروند نیز به آرژانتین نیز صادر شد. هواپیماهای سوپراتاندارد در جنگ فالکلند عملکرد خوبی از خود نشان دادند. موشکهای اگزوست نصب شده بر روی آنها صدمات زیادی به ناوگان بریتانیا وارد کرد. ناوشکن شفیلد و کشتی باری آتلانتیک کانوی توسط موشکهای اگزوست پرتاب شده از سوپراتاندارد و ناوشکن گلامورگان به وسیله موشک اگزوستی که از پشت یک کامیون شلیک شد غرق شدند.

    این هواپیما را می توان به انواع بمبها -از جمله بمب هسته ای- مسلح کرد. در دهه 90 بهسازی هایی بر روی سوپراتانداردهای موجود انجام شد تا بتوانند موشکهای لیزری را حمل و شلیک کنند. آنها در درگیری های کوزوو در سال 1999 شرکت کردند و در طی 400 سورتی پرواز عملیاتی 73درصد شلیک موفقیت آمیز داشتند. این رکورد بهترین رکورد هواپیماهای ناتو در کوزوو بود. آنها در افغانستان به ماموریتهای شناسایی نیز اعزام شدند. سوپراتاندارد مهره اصلی تهاجمی نیروی دریایی فرانسه در انتهای قرن بیستم بوده است و قرار است که هواپیماهای رافائل به زودی جایگزین آنها گردند.

    رافائل ام: جنگنده چندمنظوره رافائل وظیفه حراست فضای اطراف ناو و رهگیری هواپیماهای مهاجم را برعهده دارد. رافائل -با قیمت 48 میلیون یورو- گران ترین جنگنده ساخت فرانسه و مدرنترین آنها است. قرار است که نیروی دریایی و نیروی هوایی فرانسه به این جنگنده مجهز شوند.

    در دهه هفتاد قرارشد برای جایگزینی هواپیماهای جاگوار و اف 8 هواپیمای جدیدی طراحی شود. هواپیمای جدید رافائل نام گرفت و اولین پرواز آزمایشی خود را در جولای سال 1986 انجام داد. چون موتورهای فرانسوی اسنکما ام 88 هنوز آماده نبود از موتورهای جت اف404 ساخت جنرال الکتریک بر روی رافائل نصب شد. این موتورها، پیشرانه جنگنده-بمب افکنهای اف18 بودند. رافائل ام نمونه ناونشین این هواپیما است که پرواز آزمایشی خود را در سال 1992 انجام داد. چون فرانسه دارای تجهیزات منجنیق بر روی زمین نبود یک فروند از آنها به آمریکا برده شد و اولین پرواز آزمایشی به وسیله منجنیق در پایگاه هایی در نیوجرسی و مریلند آمریکا انجام شد. در چهارم دسامبر 2000 اولین رافائل به صورت رسمی به نیروی دریایی فرانسه تحویل داده شد.

    این جت دوموتوره از بالهایی به شکل مثلث بهره گرفته است. رافائل ام از نمونه رافائل سی در حدود 500 کیلوگرم سنگین تر است. رافائل ام ارابه های فرود محکمتری دارد، به وسایل قلابهای مخصوص نشست و برخاست در هواپیمابر مجهز شده ویک سیستم فرود کور لیزری دارد.
    رافائل اولین هواپیما جهان است که به سیستم بقای یکپارچه اسپکترا مجهز شده است. این سیستم بر اساس تکنولوژی استیلث ساخته شده است. مهمترین عضو این سیستم سنسورهای غیرفعال اسکن کننده امواج رادار ساخت شرکت تالس هستند. این سیستم کشف شدن جنگنده را توسط رادارهای دشمن تشخیص می دهد و نتیجه را بر روی یک نقشه 3 بعدی چندمنظوره نمایش می دهد. یک سیستم یکپارچه آلات دقیق پروازی، مدیریت پرواز و هدایت آتش اطلاعات مورد نیاز خلبان را تامین می کند. رافائل می تواند به صورت همزمان با دیگر هواپیماها و مراکز کنترل به تبادل اطلاعات بپردازد و وارد یک نبرد شبکه محور شود.
    رافائل ام در اصل برای ماموریتهای رهگیری و کسب برتری هوایی طراحی شد اما با به پایان رسیدن عمر سوپراتانداردها این هواپیما نقش بمب افکن تاکتیکی را نیز برعهده گرفت. اولین بمباران زمینی رافائل در مارس سال 2007 و برای حفاظت سربازان هلند در جنوب افغانستان انجام شد. در این ماموریت از بمبهای لیزری جی بی یو 12 استفاده شد. قرار است تا سال 2010 توان پرتاب بمبهای هسته ای نیز به امکانات رافائل ام اضافه شود. در نیروی هوایی فرانسه رافائل جانشین هواپیماهای جاگوار، میراژ اف1 و میراژ2000 خواهدشد.

    حداکثر سرعت رافائل 1.8 ماخ است و این جنگنده می تواند تا 1800 کیلومتر پرواز کند. حداکثر وزن پروازی رافائل در حدود 25 تن است که 9.5 تن آن به مهمات آن اختصاص دارد. تسلیحات رافائل عبارتند از یک فروند توپ 30 میلیمتری جیات -به همراه 125 گلوله- وانواع موشکهای هوا به هوا یا هوا به زمین. موشکهای هوابه هوای سایدویندر، آسرام، آمرام، متئور و مژیک2 را می توان بر روی رافائل نصب کرد. به علاوه، بمبهای لیزری و موشکهایی مانند موشک اگزوست، آپاچی، اسکالپ، آآاس ام نیز بر روی رافائل ام قابل نصب هستند.

    ئی 2 سی هاوک آی:

    هواپیماهای آواکس ئی2سی هاوک آی تنها هواپیمای آواکسی است که اختصاصا برای ناوهای هواپیمابر ساخته شده است و تنها به تعداد محدودی از کشورهای دوست آمریکا فروخته شده است. هاوک آی اولین پرواز خود را در سال 1973 انجام داد و تا کنون بارها بهسازی شده است.

    این هواپیما می تواند عملیات مختلفی چون جستجوی سطحی، هدایت رهگیرها و بمب افکنها، رله رادیویی و کمک به عملیات امداد را انجام دهد.

    آنتن چرخان نصب شده بر روی هاوک آی 7.3 متر قطر دارد. هاوک آی می تواند به صورت همزمان 2000 هدف را تا فاصله 650 کیلومتری کشف کند و 40 تا 100 فروند هواپیما را به سوی آنها هدایت کند.

    به سوی آینده

    طبق استراتژی نیروی دریایی فرانسه این نیرو باید همواره 2 فروند ناوهواپیمابر در اختیار داشته باشد تا در هنگام تعمیر یکی از آنها بتوان از دیگری استفاده کرد. در حال حاضر این نیروی تنها دارای یک فروند ناوهواپیمابر است اما در برنامه ریزی برای توسعه ناوگان این کشور قرار است که یک فروند ناوهواپیمابر به صورت مشترک با بریتانیا ساخته شود. در ساخت این ناوهواپیمابر آینده از طرح شرکتهای بریتانیایی و تجربیات فرانسه در ساخت شارل دوگل استفاده خواهدشد. ناو بعدی احتمالا در سال 2014 ساخته خواهدشد و برخلاف شارل دوگل از پیشرانه معمولی استفاده خواهد کرد.

  6. 3 کاربر از boomba بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده اند


  7. #4
    پروفشنال boomba's Avatar
    تاريخ عضويت
    May 2006
    پست ها
    782

    پيش فرض

    آشنايي با موشك سايدويندر


    مقدمه
    اگر هواپیما و هلیکوپترهای جنگنده و تهاجمی از بهترین و جدیدترین فناوری برخوردار باشند اما مهماتی فراخور نداشته باشند نباید انتظار داشت که در عرصه جنگ کارایی چندانی از خود نشان دهند.پیروزی یا شکست در جنگ در سایه مهمات اثر بخش همچون انواع موشک های هدایت شونده حاصل می گردد.نمونه ای ازمهمات بسیار شناخته شده و موثر د رهواپیماهای جنگنده و رهگیر موشک ضد هواپیما سایدویندر است.

    1.معرفی موشک سایدویندر
    موشک آمریکایی سایدویندر نوعی موشک کوتاه برد هوا به هوا است که در زمره قدیمی ترین و در عین حال موثر ترین موشک های جهان قرار دارد.در این موشک نیروی الکترونیکی و انفجاری به گونه ای حساب شده در کنار یکدیگر قرار گرفته و عمل می کنند.این موشک روی هواپیمای جنگنده نصب و از آنجا به سمت هواپیما دشمن شلیک و آنرا سرنگون می سازد.سیستم های جستجوگر این موشک باعث می گردد که موشک بتواند به سمت هدف و در نهایت انهدام آن هدایت شود.مهماتی که در چنین قابلیت هایی برخوردار باشند به آنها"مهمات هوشمند"گفته می شود.
    شکل گیری بحث"مهمات هوشمند"به دهه پس از جنگ جهانی دوم باز می گزدد.بسیاری از نمونه های اولیه سلاح های هدایت شونده و راداری که در اوایل تولید می شد علاوه بر اینکه هزینه های زیادی به همراه داشتند مشکلاتی نیز در پی داشتند.این تسلیحات دارای حسگرهای راداری بودند اما نمی توانستند فرستنده ها راداری خود را حمل کنند.خلبان برای قفل کردن سیستم هدایت شونده روی هوایپما دشمن می بایست پس از شلیک موشک هواپیما را در یک موقعیت حساس نگه دارد و تا زمانی که موشک هدف خود را پیدا می کرد باید در این وضعیت باقی می ماند.گذشته از این تجهیزات راداری موشک نیز پرهزینه بود و افزایش وزن و حجم موشک را به دنبال داشت.
    در سال 1947 یک فیزیکدان آمریکایی بنام بیل مک لین تصمیم به بهینه سازی این موشک گرفت.او در ذهن خود به موشکی می اندیشید که بتواند با مبنا قرار دادن گرمای تولید شده از موتور هواپیما آن را ردیابی کند.در چنین موشکی که ردیابی آن بر اساس گرمای بخش شده از هواپیمای دشمن بود خلبان موشکی با قابلیت"شلیک و رها"در اختیار داشت.در این موشک به جای تجهیزات سنگین راداری از یک سلول جستجوگر گرمایی برای ردگیری هدف استفاده می شد.انجام این تغییرات در سیستم موشک موجب کوچکتر شدن و کم هزینه تر شدن آن می گردید.با هدف محقق کردن این طرح ها بیل با کمک همکاران خود نخستین نمونه های اولیه موشک سایدویندر را طراحی کرد.6 سال بعد اولین آزمایش موفقیت آمیز آن انجام شد.از آن زمان به بعد این موشک در مدل های مختلف ساخته شده که هر مدل آن از قابلیت های جدیدتری برخوردار بود.موشک هوا به هوای سایدویندر محصول کمپانی ریتون موشکی به طول 9/2 متر وزن 85 کیلوگرم و قطر 13 سانتیمتر است که دارای برد 18 کیلومتر و سرعت دو و نیم ماخ می باشد.

    2.اجزاء موشک سایدویندر
    همان گونه که قبلا گفته شد سیستم جستجوگر موشک با توجه به گرما یا انرژی مادون قرمز که از هدف پخش می شود آن را شناسایی می کند.موشک با پی بردن به این علائم به سمت هدف پیش رفته و به محض برخورد با آن منفجر می شود که در نتیجه منجر به انفجار هواپیمای دشمن می شود.حال به بررسی اجزاء و بخش های موشک سایدویندر می پردازیم:
    موتور:که وظیفه آن تامین نیروی رانشی موشک است.
    شهپر:که وظیفه آنها تامین نیروی بالا برنده است تا موشک بتواند در وضعیت بالا قرار گیرد.
    جستجوگر:که وظیفه آن جستجوی نور مادون قرمزی است که از هدف منتشر می شود.
    سیستم الکترونیکی هدایت و کنترل:که وظیفه آن پردازش اطلاعات واصله از جستجوگر و محاسبه مسیر مناسب جهت موشک می باشد.
    مجموعه راه انداز سیستم کنترل:که وظیفه آن تنظیم بالک های پرواز با توجه به دستورات ارسال شده از سیستم کنترلر می باشد.
    بالک های پرواز:این بالک ها که شبیه به دریچه های بال هواپیما عمل می کند وظیفه دارند تا موشک را در مسیر مستقیم هدایت نمایند.این بالک های متحرک با ایجاد نیروی پسا(مقاومت)در طرفین موشک باعث می شوند تا موشک در مسیر خود پیش برود.
    سرجنگی:که وظیفه آن انهدام هواپیمای دشمن(هدف)است.
    فیوز یا چاشنی:که وظیفه آن به محض رسیدن به هدف سرجنگی را منفجر نماید.
    باطری:که وظیفه آن تامین نیروی الکترونیکی لازم جهت سیستم های الکترونیکی موشک است.
    برای پی بردن به چگونگی عملکرد این اجزا با یکدیگر که در نهایت منجر به شلیک موشک و انهدام هدف می شود به تشریح این مراحل می پردازیم:
    ابتدا موشکبر زیر بال های هواپیما نصب و بوسیله چند حلقه به لانچر(شلیک کننده موشک)متصل می شود.سپس با استفاده از یک کابل مخصوص سیستم کنترل موشک به سیستم کامپیوتری هوایپما متصل می شود.هواپیما به پرواز در می آید و خلبان از پشت سر هواپیما دشمن حرکت می کند.زمانی که هواپیما در یک موقعیت مناسب قرار گرفت خلبان دکمه فروان آتش را فعال می کند.با فعال شدن این دکمه سیستم کامپیوتری هواپیما به سیستم کنترل موشک فرمان می دهد تا موتور سوخت جامد موشک شروع به سوختن کرده و گاز پر فشاری را تولید می کند که این گاز از عقب موشک خارج می شود.(برای محفوظ نگهداشتن هواپیما از دید دشمن در طول پرواز از سوخت ویژه ای که کمتر دود زا هستند استفاده می شود).در اثر نیروی ایجاد شده موشک از لانچر به سمت هدف شلیک می شود و با سرعت مافوق صوت پیش می رود.(سرعت مدل های فعلی این موشک حدود 5/2 ماخ می باشد.) پس از تمام شدن سوخت موشک به سمت هدف پیش می رود.
    در بخش عقبی موشک چهار بال وجود دارد که وظیفه آن ها تامین نیروی رانش لازم به سمت بالا هدف حفظ پرواز موشک است.هر یک از این بال ها مجهز به دیک شپه است که عبارت از یک غلطک فلزی است که شکاف هایی در آن وجود دارد.زمانیکه موشک با سرعت در هوا حرکت می کند جریان هوا باعث می شود که شپهر حرکت مارپیچی به خود بگیرد.
    اگر با نحوه عملکرد ژیروسکپ آشنا باشید می دانید که چرخ غلطشی آن بارهای جانبی را که بر آن وارد می شود تحمل می کند.در این صورت حرکت ژیروسکپی باعث از بین رفتن تمایل غلطشی در موشک می شود و حول محور مرکزی خود چرخش می کند.زمانی که موشک در هوا حرکت می کند مجموعه شهپرها موجب حفظ تعادل موشک می شود که همین امر از چرخش سریع مجموعه جستجوگر جلوگیری می کند.لذا جستجو گر می تواند به آسانی هدف را شناسایی نمیاد.

    3.ردگیری مادون قرمز
    جستجو گر موشک سایدویندر شبیه به ccd دوربین ویدیویی است.این جستجوگر از حسگرهایی برخوردار است که اگر در معرض نور مادون قرمز متصاعد شده از اشیاء داغ قرار گیرند از خود سیگنال الکتریکی تولید می کنند.ار آنجا که جستجوگر همه چیز را بر مبنای"داغی زیاد آن ها"یا"زیاد داغ نبودن"آن ها تشخیص می دهد بنابراین در مقایسه با یک دوربین ویدویی معمولی سیستم مادون قرمز بسیار ساده تر می باشد.از این گذشته جستجوگرهای مادون قرمز نیازی به منبع نوری بیرونی ندارند لذا می توانند در سب روز به خوبی عمل کنند.
    در مدل های فعلی موشک سایدویندر مجموعه سنسورهای مادون قرمز در کنار یک سیستم پویشگر مخروطی شکل قرار دارد.سیستم پویشگر مخروطی شکل همواره مجموعه لنزها و آیینه های که نور را به حسگر هدایت می کنند حول یک دایره کوچک حرکت می دهد.در نتیجه این مجموعه متحرک بخش وسعی از آسمان را مورد پویش قرار می دهد.وقتی این مجموعه حول دایره حرکت می کند سیستم کنترل می تواند جایی را که هدف(در نور مادون قرمز آشکار شده) دارای نوسان می باشد تشخیص می دهد.بعنوان مثال اگر هدف در سمت چپ موشک قرار داشته باشد حسگر می تواند در مقایسه با زمانی که مجموعه متحرک به سمت راست معطوف است نور مادون قرمز بیشتری را نسبت به زمانی که به سمت چپ معطوف است آشکار سازد.

    4.ردگیری سیستم کنترل
    وظیفه اصلی این سیستم این است که تصویر مادون قرمز از هواپیما دشمن را کاملا در مرکز نگه دارد به گونه ای که موشک بتواند به سمت هدف پیش برود.اگر تصویر مادون قرمز از مرکز جابجا شود سیستم کنترل سیگنالی را به مجموعه سر و مکانیزم می فرستد.این مجموعه دارای یک ژنراتور گاز است که گاز متراکم را به پیستون های نئوماتیکی می دهد.این پیستون ها به بازوهایی که بالک ها را به عقب و جلو می کنند متصل هستند.سیگنال فرمانی که از سیستم کنترل ارسال می شود موجب تحریک سولنوئیدهای الکتریکی می شود.این سولنوئیدها به منظور تحریک بالک ها از یک سو به سوی دیگر دریچه های منتهی به این پیستون ها را باز و بسته می کنند.
    سیستم کنترل به منظور خنثی کردن هر گونه جابجایی در هدف به یک برنامه"ناوبری نسبی"مجهز است.سیستم کنترل فاصله دور بودن هدف از مرکز را ارزیابی کرده و با توجه به یک برآورد مضاعف زاویه پرواز خود را تنظیم می کند.بعنوان مثال اگر برآورد مضاعف آن 2 باشد و موشک 10 درجه از خط پرواز یا مسیر حرکت خود خارج شده باشد تا 20 درجه مسیر پرواز خود تغییر می دهد.با گذشت یک دهم ثانیه موشک مجددا مسیر خود را ارزیابی و دوباره بالک ها خود را تنظیم می کند.با انجام مکرر این ارزیابی ها و اصلاحات سیستم کنترل یستم کنترل همانند یک بازیکن خط عقب زمین فوتبال که توپ را برای یار خود که در حال دویدن است می فرستد و بر آورد می کند که هنگام فرود آمدن توپ به زمین یار او دقیقا در چه نقطه ای خواهد بود مسیر هدف متحرک را پیش بینی می کند.

    5.هدف یابی نوری
    سیستم کنترل موشک دارای یک هذف یاب نوری است.این هدف یاب زمانی که هدف در معرض دید قرار می گیرد را مشخص می کند.هدف یاب نوری متشکل از هشت دیود لیزرافشان و هشت دیود حسگر نوری است که در اطراف بدنه بیرونی موشک یا به عبارت دقیق تر در پشت بالک ها پرواز قرار دارند.وقتی موشک در حال پرواز است هدف یاب لیزری به صورت پیابی اشعه های لیزری را رد اطراف موشک پخش می کند.اگر موشک به اندازه کافی به هدف نزدیک شده باشد اشعه های لیزر از بدنه هواپیما به دیودهای حسگر برگشت داده می شود.با این عمل سیستم کنترل در می یابد که موشک کاملا به هدف نزدیک شده و بلافاصله سرجنگی را تحریک می کند.

    6.سرجنگی wdu-17/b
    موشک فعلی سایدویندر با خود سرجنگی از نوع wdu-17/b که وزن آن 9 کیلوگرم است حمل می کند.این سرجنگی متشکل از مجموعه پوسته,مواد انفجاری pbxn-3 دارای قابلیت انفجاری بسیار شدید,صفحه های بوستر,یک ابزار راه انداز و تقریبا 200 میله تیتانیومی می باشد.وقتی آشکارساز هدف(هدف یاب) هواپیمای دشمن را شناسایی می کند مکانیزم فیوز را تحریک کرده که در نتیجه خرج انفجاری از طریق راه انداز به صفحه های بوستر فرستاده می شود.خرج انفجاری دریافت شده از راه انداز مواد انفجاری دارای احتراق پایین را در کانال های صفحه بوستر آرایش می زند که در نتیجه پالت های انفجاری که در اطراف مواد انفجاری با قدرت انفجاری بسیار بالایی قرار گرفته اند آتش می گیرند.با آتش گرفتن این مواد انفجاری فوق العاده قوی حجم عظیمی از گازهای داغ خارج می شود.در اثر وقوع نیروی انفجاری شدید گاز میله های تیتانیوم را منفجر کرده به گونه ای که این میله ها تبدیل به هزاران تکه می شوند و با سرعت زیاد در هوا حرکت می کنند.اگر سرجنگی از محدوده هدف دور شود تکه های تیتانیوم پخش شده در هوا بدنه هواپیما دشمن را متلاشی خواهند کرد.در برخی موارد موشک دقیقا به سمت اگزوز هواپیما دشمن می رود و آنرا از درون منفجر می کند.از انجا که نیروی ناشی از انفجار شدید تکه های فلزی حلقوی شکلی را در تمام جهات پراکنده می کند.به این سرجنگی(wdu-17/b) اصطلاحا سرجنگی انفجاری تکه تکه شونده اطلاق می شود.
    مواد منفجر شده سایدویندر مدل aim-9x در مقایسه با مواد منفجره مشوک سایدویندر aim-9m به لحاظ شدت انفجار هیچ گونه تفاوتی با هم ندارند اما با این حال موشک سایدویندر aim-9x دو ویژگی مهم دارد که شانش یافتن هدف را در آن بیشتر می کند.ویژگی اول اینکه جستجوگر این موشک به نحوی طراحی شده که دید سیستم جستجوگر را افزایش می دهد به گونه ای که می تواند به خوبی موقعیت هوایپمای دشمن را که دقیقا در جلو هواپیما حامل موشک سایدویندر قرار نگرفته است را مشخص کند.
    ویژگی دوم این که سایدویندر aim-9x از یک مجموعه بردار رانش جدید برخوردار است که باعث ایجاد تحرک بیشتر و جرخش های سریع تر آن در آسمان می شود.نحوه کار این سیستم به این صورت است که بر علاوه بر اینکه بالک های پرواز را به گردش می اندازد سیستم کنترل نیز به منظور تبدیل جریان گازهای داغ موتور موشک پره ها با استفاده از نیروی رانشی باعث چرخش موشک می شوند.به عوان مثال زمانی که پره ها گاز به سمت راست هدایت می کنند نیروی رانشی قسمت عقب موشک را به سمت چپ می راند و قسمت جلو موشک نیز به راست کشیده می شود.این امر باعث می شود که موشک بتواند خیلی سریع تغییراتی را در مسیرش ایجاد و هدف خود را که با سرعت زیاد در حال حرکت است تعقیب می کند.
    تغییرات بوجود آمده در موشک سایدویندر برخورداری از سیستم های هدایت و کنترل بهبود یافته و سایر ملحقات دیگر موجب روز آمد شدن و رقابتی شدن آن گردیده است.با وجود این که نیم قرن از بکارگیری گسترده سایدویندر می گذرد این موشک در آینده همچنان در زمره برترین سیستم های موشکی جهان خواهد بود.

  8. 2 کاربر از boomba بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده اند


  9. #5
    کـاربـر بـاسـابـقـه jamshidjap's Avatar
    تاريخ عضويت
    Sep 2006
    محل سكونت
    تهران
    پست ها
    3,381

    پيش فرض

    تاپيک خوبيه ....

    درمورد اسلحه ها هم مطلب بيشتر بگذار

  10. 2 کاربر از jamshidjap بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده اند


  11. #6
    پروفشنال boomba's Avatar
    تاريخ عضويت
    May 2006
    پست ها
    782

    پيش فرض

    تاریخ بکارگیری موشکهای بالستیک در جنگها

    موشکهای بالستیک که برای اولین بار توسط دانشمندان آلمانی اختراع و در جنگ جهانی دوم علیه متفقین بکار گرفته شد ، مقدمه ای بود بر صنعت موشک سازی بالستیک و شروع فصل جدیدی از جنگ های بشری که در آن سربازان طرفین درگیر ، یکدیگر را نمی دیدند!

    قبل از اختراع موشک بالستیک تمام کشورهای جهان منجمله ابرقدرتهای آن روزگار برای هر اقدام نظامی به ناچار هزینه های زیاد مالی و انسانی را متقبل میشدند.

    در حالیکه بعد از اختراع موشک بالستیک و در کنار آن موشک کروز و سایر تسلیحات جدید و دوربرد ، ارتش های جهان این امکان را یافتند که بدون ورود به میدان دشمن ، آن را مورد هدف قرار دهند.

    از زمانی که آلمان با شلیک چند هزار موشک وی2 به انگلیس و بلژیک ضربات بسیار سهمگین و به مراتب مهلکتر از حملات هوایی به این دو کشور وارد کرد ، سایر کشورها نیز به فکر تولید و استفاده از این قبیل موشکها افتادند.

    با شکست آلمان و به سرقت رفتن اسرار نظامی آن به دست دو قدرت شرق و غرب و رسیدن ته ماندهای آن به کشورهای انگلیس و فرانسه به تدریج قدرتهای بزرگ موشکی در سطح جهان و منطقه اروپا پدیدار شدند.

    20 سال بعد از بکارگیری موشکهای وی2 ، جهان شاهد موشکهایی بود که از یک طرف زمین قادر به انهدام هدفی در سوی دیگر آن بوده و از سر جنگی هسته ای به مراتب قویتر از بمب هیروشیما برخوردار بودند.

    بعد از کشورهای مذکور نوبت به کشورهای متحد درجه دو (همون مستعمره سابق) رسید تا با خرید یا مونتاژ موشکهای بالستیک توانائیهای تهاجمی و قدرت بازدارندگی خود را در برابر کشورهای منطقه ای افزایش دهند.

    البته در این امر کشور شوروی موفقتر از آمریکا بود و با فروش گسترده موشکهای بالستیک به متحدان خود توان رزمی آنها را تا حد قابل توجهی افزایش داد.

    سیاستمداران آمریکا اعتقاد چندانی به فروش موشکهای بالستیک به متحدین خود نداشته و این امر باعث بروز مشکلاتی برای متحدان این کشور میشد.

    یکی از این متحدان ایران بود که با تقاضای خرید موشکهای پرشینگ توسط آن مخالفت شده بود.

    این در حالی بود که کشور رقیب ایران یعنی عراق به دهها موشک بالستیک کوتاه برد از سوی شوروی تجهیز شده بود.

    همین امر باعث افزایش همکاریهای نظامی ایران و اسرائیل برای ساخت موشک بالستیک گردید.

    هر چند با وقوع انقلاب مردمی ایران و پیروزی آن این روابط قطع شد.

    با شروع جنگ تحمیلی و آغاز موشک باران شهرهای ایران ، مسئولین نظامی و سیاسی متوجه این موضوع شدند که هر طور شده باید موشک بالستیک داشته باشند.

    در یکی از روزها ایران با شلیک همزمان 13 فروند موشک بالستیک به شهر بغداد باعث بهت و حیرت جهانیان شده و از این روز ایران هم به جمع استفاده کنندگان از این نوع موشک پیوست.

    و سایر موارد ...

    تاکنون مجموعا 17 مرتبه از موشکهای بالستیک در جنگها یا درگیریهای منطقه ای استفاده شده و هزاران موشک شلیک شده است.

    در این 17 درگیری هزاران نفر توسط موشکهای بالستیک کشته یا زخمی یا بی خانمان شده اند و هزینه های سنگینی به کشور مورد هجوم واقع شده است.

    اکنون بیش از 30 کشور دارای موشک بالستیک و در حدود 15 کشور در ساخت یا مونتاژ موشکهای بالستیک فعالیت دارند.

    در عکس زیر تاریخ و شرح استفاده از موشکهای بالستیک در جنگهای نیم قرن اخیر را مشاهده میکنید.




    برای مشاهده عکس در اندازه اصلی کلیک کنید


    همانطور که مشاهده شد در اکثر موارد موشکهای روسی و بویژه موشک اسکاد پای ثابتی از جنگ موشکی بوده و در 15 درگیری بکار گرفته شده است.

    همچنین در تمام درگیریها بجز یک مورد از موشکهای کوتاه برد استفاده شده است.

    امیدوارم هرگز شاهد بکارگیری موشکهای با برد بیشتر در هیچ جنگی نباشیم.

    این موشکها دارای کلاهک هسته ای بوده و توان ایجاد یک فاجعه بشری را دارند.

    ان شاء ا... که با سر عقل آمدن انسانها (خواب دیدیم خیر باشه!) تمام تسلیحات کشتار جمعی آن دسته از کشورهایی که 27000 کلاهک هسته ای انبار کرده و 500 موشک هسته ای بالستیک را به سمت کشورهای جهان نشانه رفته اند معدوم و دنیایی داشته باشیم عاری از تسلیحات کشتار جمعی.
    Last edited by boomba; 27-01-2009 at 17:51.

  12. 3 کاربر از boomba بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده اند


  13. #7
    پروفشنال boomba's Avatar
    تاريخ عضويت
    May 2006
    پست ها
    782

    پيش فرض

    آر پی جی 32" هاشم "

    آر پی جی 32 هاشم ضد تانک چند منظوره

    ار پی جی 32 چند منظوره نارنجک انداز در شرکت بازالت روسیه بین سالهای 2005 تا 2007به در خواست کشور اردن ساخته و توسعه داده شد.
    اولین ارپی جی 32 هاشم در سال 2008 در اردن ساخته شد اما طرح مورد نظر و مهماتش تحت لیسانس کارخانه JRESCO در اردن ساخته می شود!
    آر پی جی 32 می تواند انواع اهداف را مورد حمله ی موفق قرار بدهد از تانکهای مدرن و زره پوشها گرفته تا سنگر ها و نیروهای دشمن چه در جان پناه ها چه در جاهای باز!!
    این سلاح همه ی کاره ی ما از 4 نوع مهمات استفاده می کند:
    از دو نوع راکت 105 میلی متری و دونوع راکت کوچکتر 72میلی متری ، در نوع 105 میلی متری دارای دو سر جنگی مجزاست (احتمالا به خاطر زره های واکنشگر) همچنین بهینه سازی شده بر علیه جنگ الکترونیک تانک ها!! و راکت ترموباریک بهینه سازی شده برای زره های سبک و اهداف غیر نظامی .



    شرکت سازنده:بازالت
    تیپ:راکت
    کالیبر:105 میلی متر (همچنین می تواند راکت های 72 میلی متری مخصوص را هم شلیک کند)
    طول :1200 میلی متر(با راکت 105 میلی متری) 900 میلی متر (با راکت 72 میلی متری)
    وزن: 3 کیلو گرم بدون راکت ، 10 کیلو گرم با راکت 105 میلی متری ، 6 کیلو گرم با راکت 72 میلی متری
    برد موثر:تا 200 متر!!!
    نفوذ در زره:650 میلی متر با راکت 105 میلی متری (PG-32V)
    کشور های استفاده کننده:روسیه، اردن


    منبع :
    کد:
    برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید






    اين راكت واقعا قدرتمند هستش(هشيم)
    درسته كه برد مفيدش كمه اما گزينه ي مناسب براي جنگهاي شهري هستش
    من تاثير اين سلاح رو ديدم
    اگه به يه ساختمان 3 طبقه بخوره بين 60 تا 80 درصدش رو تخريب ميكنه
    خرج كوچيكي داره
    اما تاثيرش بسيار زياده
    براي جايگزيني در نيوهاي مسلح ايران
    اين هشيم براي راكت ضد نفر و ضد استحكامات گزينه ي مناسب هست
    لانچر اين موشك خيلي كوچك هستش
    و اين خيلي عاليه
    به تصوير دقت كنيد:

    اين هم راكت 73 ميليمتري هست
    Last edited by boomba; 27-01-2009 at 17:58.

  14. 4 کاربر از boomba بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده اند


  15. #8
    پروفشنال boomba's Avatar
    تاريخ عضويت
    May 2006
    پست ها
    782

    پيش فرض

    دوشکا (دشکا)


    [I

    اولین مسلسل های سنگین ارتش شوروی ، برای پاسخ گویی به نیاز سلاح های ضد هوایی طراحی شدند.نخستین سلاح کالیبر 7/12 که در ارتش شوروی بکار گرفته شد سلاح DK بود که در سال 1930 طراحی شد.این سلاح در مقیاس اندکی طی سالهای 1933 تا 1935 تولید شد.خشاب این سلاح از نوع دایره ای و 30 تیر بود و گلنگدن آن با سیستم فشار گاز باروت کار می کرد.این سلاح دارای وزن زیاد و نواخت تیر پایینی بود.


    در سال 1938 یکی از سازندگان و طراحان سلاح در روسیه بنام SHPAGIN دست به تحول سلاح DK زد و سیستم تغذیه آن را تبدیل به نوع نواری کرد.


    ارتش شوروی این سلاح را در سال 1939 به عنوان مسلسل سنگین رسمی به خدمت گرفت و نام این سلاح را از DK به DSHK (یعنی مسلسل سنگین دکتیارف و شاپگین) تغییر داد.


    این سلاح در جنگ جهانی دوم به عنوان سلاح ضد هوایی و پشتیبانی پیاده نظام بکار گرفته شد . بعد از جنگ جهانی دوم این سلاح در قسمت هایی چون سیستم تغذیه نوار فشنگ مورد بازنگری قرار گرفت و با نام DSHK_M یا DSHKM_38/46 عرضه گردید.این مسلسل در بسیاری از تانک های روسی به عنوان مسلسل برجک بکار برده شد.از جمله این تانک ها می توان به تانکهای BTR_155 و T_55 وT_62 اشاره کرد.در سال 1970 مسلسل سنگین DSHK جای خود را به مسلسلهای NSV/NSVT داد ولی کشورهای بلوک شرق ادامه کاربرد آنرا ترجیح دادند.این سلاح در بسیاری از کشورها مثل چین، ایران ، یوگسلاوی و پاکستان تولید شده است.این سلاح در زمان خود از بهترین سلاحها بوده چنانچه گلوله آن در فاصله 500 متری قادر بود زرهی به ضخامت 15 میلیمتر را سوراخ کند.سلاح DSHK توسط هوا خنک می شود.دریچه گاز آن دارای 3 درجه تنظیم می باشد و خوراک دهنده آن در سمت چپ سلاح تعبیه شده است.گونه ای از آن با دو پایه قابل تنظیم ، قابل تبدیل شدن به مسلسل ضد هوایی را دارد و دارای یک سپر ضخیم برای محافظت از تیرانداز می باشد.






    مشخصات فنی


    کالیبر 7/12 میلیمتر

    تعداد خان 8 عدد راستگرد

    سرعت اولیه 800 متر بر ثانیه

    نواخت تیر 600 تیر در دقیقه

    وزن سلاح کامل با سه پایه 35/95 کیلو گرم

    وزن سه پایه 97/30 کیلوگرم

    وزن گهواره 45/16 کیلوگرم

    وزن سلاح به تنهایی 32/32 کیلو گرم

    وزن جعبه فشنگ با نوار خالی 7/4 کیلوگرم

    وزن جعبه فشبگ (70 فشنگی) 14 کیلوگرم

    طول سلاح با دوشی 1945 میلیمتر

    طول سلاح 1590 میلیمتر

    ارتفاع تیربار بر روی سه پایه 1470 میلیمتر

    ارتفاع تیر بار در حالت شلیک زمینی 450 میلیمتر

    حرکت سمتی سلاح 360 درجه

    حد به طرف بالا نسبت به افق 78 درجه

    حد به طرف پایین نسبت به افق 26 - درجه

    برد نهایی 7000 متر

    برد موثر بر علیه هدف های زمینی 3300 متر

    برد موثر بر علیه هدف های هوایی 1600 متر

    برد موثر بر علیه سنگرهای تیربار 1500 متر

    برد موثر بر علیه هدف های زرهی سبک 800 متر
    Last edited by boomba; 29-01-2009 at 17:37.

  16. 3 کاربر از boomba بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده اند


  17. #9
    پروفشنال boomba's Avatar
    تاريخ عضويت
    May 2006
    پست ها
    782

    پيش فرض

    زير دريايي روسي آكولا




    زیر دریایی روسی آکولا : کوسه شکاري


    پروژه 971 که ناتو آن را آکولا به معنی کوسه نامیده زیر دریایی تهاجمی هسته ای است که در سال 1986 توسط شوروی سابق به خدمت در آمد. این کلاس که بعضاً به یادبود یکی از اعضای آن "بارس" خوانده می شود باید دقت کرد که همنام کلاس پروژه 941 نیروی دریایی شوروی سابق، که زیر دریایی موشک هسته ای بالستیک بر است که توسط خود شوروی آکولا و توسط ناتو تایفون نامگذاری شده است. در این کلاس سه زیر کلاس وجود دارد که شامل مدل عمومی آکولا1 شامل هفت زیر دریایی که بین سالهای 1982 تا 1986 ساخته شده اند، آکولای ارتقا یافته شامل 5 زیر دریایی ساخته شده بین سالهای 1986 تا 1991 و زیر کلاس آکولا2 که از سال 1991 ساخته شده است می باشد. سیستم خاص بدنه این زیر دریایی طوری است که سبکی و شناوری آن را تا سه برابر افزایش می دهد.



    کلاس آکولا کم صدا ترین زیر دریایی تهاجمی اتمی روسها است که صدای تشعشع یافته از زیر کلاس آکولا2 با نویز نسخه های اولیه کلاس زیر دریایی معروف لوس آنجلس برابری می کند. تمام زیر دریایی های کلاس آکولا به چهار مجرای میلیمتری اژدر 533 مجهز هستند که می توانند اژدر های تایپ 53 یا موشکهای SS-N-15 استارفیش را شلیک کنند. علاوه بر آن این زیر دریایی ها چهار مجرای 650 میلیمتری اژدر دارا هستند که آنها نیز می توانند اژدر های تایپ 65 یا موشک های زد کشتی SS-N-16 را شلیک کنند. این مجراها در سه ردیف چهار تایی قرار گرفته اند. همچنین زیر کلاسهای آکولا2 و آکولای ارتقا یافته به شش مجرای اژدر انداز 533 میلیمتری خارجی مجهز شده اند که البته هنوز معلوم نیست آیا از این مجرا ها برای شلیک اژدر یا تله و مین گذاری استفاده می شود. این مجرا ها در یک ردیف و بالای مجرا های معمولی قرار گرفته اند. که برای پر کردن این مجرا ها نیز باید با کمک زیر دریایی توشه رسان یا در بندر اقدام کرد. ناگفته نماند که تمام مجراهای این زیردریایی می توانند مین گذاری کنند. در کل تا 40 اژدر، موشک و مین را این زیر دریایی ها می توانند با خود حمل کنند. در زیر دریایی های این کلاس موشکهای زمین به هوای شانه پرتاب نیز برای مقابله با جنگنده های دشمن در روی آب گنجانده شده است. این زیر دریایی عظیم 108 تا 117 متری (در سایتهای مختلف متفاوت گفته شده است) دارای حداکثر سرعت 20 گره (37 کیلومتر در ساعت) در سطح آب و 35 نات(65 کیلومتر در ساعت) زیر آب است. خدمه آکولا هم شامل 25 افسر و 26 سرباز وظیفه می باشد.


    وضعیت زیر دریایی های آکولا بدون توجه به جزییات بسیار عالی است. این مطلب توسط بسیاری از سایتهای مختلف تایید شده است. از هفت زیر دریایی آکولا1 تنها سه زیر دریایی در حال خدمت می باشد. زیر دریایی رهبر K-284 پوما در سال 1995 به خاطر کمبود منابع مالی تجزیه شد. سه زیر دریایی دیگر K-322، K-480، K-317 نیز در حالت رزرو قرار گرفته اند. به نظر می رسد هر پنج زیر دریایی آکولای ارتقا یافته در حال خدمت باشند. آکولای2 وپر نیز در حال حاظر تنها زیر دریایی در حال خدمت زیر کلاس آکولای2 می باشد. گپارد هم به نظر می رسد همانند کوگار و نرپا از این زیر کلاس در وضعیت رزرو قرار گرفته باشد. نام پنجمین زیر دریایی هم مشخص نیست ولی به نظر می رسد در ساخت آن وقفه ایجاد شده باشد. در آخر اشاره کنم که هند نیز برای خرید این زیر دریایی اتمی از این کلاس ابراز علاقه کرده بود که تا به امروز نتیجه خاصی نداشته است .

  18. این کاربر از boomba بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده است


  19. #10
    پروفشنال boomba's Avatar
    تاريخ عضويت
    May 2006
    پست ها
    782

    پيش فرض

    موشک دوربرد فینیکس و دلایل محبوبیت آن




    همان طوری که می دانیم، هواپیمای تامکت به دلیل دارا بودن ویژگی های منحصر به فرد به عنوان یکی از موفق ترین جنگنده های طول تاریخ هوانوردی به شمار می آید و هنوز نیز پس از بیش از سی سال خدمت در نیروی دریایی آمریکا، همانند هواپیمایی تازه طراحی و تولید شده می نماید.

    این جنگنده نسبت به همقطاران خود دو ویژگی بسیار برجسته داشت، که یکی دارابودن سیستم بال های متغیر و دیگری سیستم موشکی فینیکس، که مورد آخری ویژگی بسیار جدید و تکنولوژی نوینی در عرصه نبرد های هوایی به شمار می آمد و صد البته قیمت این پرنده به دلیل داشتن چنین سیستم گران قیمتی بسیار بالاست. در واقع، به جرات می توان اظهار کرد که محبوبیت هواپیمای تامکت بیشتر به دلیل توانایی حمل موشک های فینیکس بوده و اف-14 بدون آن هیچ کاره است. این موشک های هوا به هوا، با بردی معادل 150 کیلومتر جزو دوربرد ترین موشک های هوا به هوا به شمار آمده و با کد AIM-54 و لقب فینیکس به معنای ققنوس شناخته می شود.

    سیستم هدایتی این موشک از نوع فعال است، که این به این معناست که پس قفل روی هدف و شلیک موشک، دیگر نیازی به قفل ماندن رادار هواپیما روی هدف نیست و موشک می تواند مستقل از رادار هواپیما به عملیات ادامه دهد. در این سیستم راداری، پس از شلیک موشک، هدایت موشک و محاسبه زاویه مناسب برای برخورد به هدف، به عهده کامپیوتر درونی موشک سپرده شده و هواپیما می تواند به تعقیب اهداف دیگر برود. دلیل ایجاد این ویژگی نیز مشخص است، به دلیل برد بسیار آن، اگر هدف در حداکثر برد موشک باشد، نسبتاً زمان زیادی طول می کشد که موشک به 150 کیلومتری رسیده و به هدف اصابت نماید، در نتیجه، بدیهی است که فقل ماندن رادار هواپیما تا برخورد موشک به هدف آن را از انجام عملیات دیگر محروم ساخته و چه بسا به خاطر حفظ قفل روی هدف، هواپیمای پرتابگر خود طعمه هواپیمای دیگری شود.

    رادار فعال این موشک این امکان را به هواپیما می دهد که در هنگام برخورد به هدف، اف-14 پرتاب کننده حتی در آشیانه و خلبان های آن از آن خارج شده باشند. حداکثر سرعت عملیاتی این موشک پنج ماخ بوده و در بسیاری از موارد این موشک، پس از پیدا کردن هدف در نزدیکی آن منفجر شده و توان فوق العاده کلاهک جنگی آن هواپیمای هدف را منهدم نماید. طول این موشک حدود 4 متر بوده و قطر آن نیز به 30 سانتیمتر رسیده و وزن آن نیز حدود 450 کیلوگرم و وزن کلاهک جنگی آن در حدود 67 کیلوگرم است. این موشک از موتور توربوراکت با سوخت جامد استفاده می کند که به این موشک حداکثر سرعت را می بخشد. در هنگام شلیک این موشک، مستقیماً به دنبال هدف نمی رود بلکه مسیر احتمالی گذر آن را محاسبه کرده و به سمت آن جا می رود.

    در تست هایی که بر روی این موشک در مراحل اولیه آزمایش صورت گرفت، شش هدف مصنوعی که در روی رادار هواپیما به شکل هواپیماهای واقعی نمایش داده می شوند، از زمین پرتاب گردید که هر شش هدف توسط رادار قدرتمند تامکت شناسایی گردیده و شش موشک فینیکس با فاصله ی بسیار اندک، یکی پس از دیگر پرتاب گشتند. از شش موشک پرتاب شده، پنج فروند آنان به صورت مستقیم یا دایرکت هیت به اهداف برخورد کرده و آنان را به طور کامل منهدم نمودند، اما یکی از این موشک ها به دلیل کوچک بودن نسبی هدف مصنوعی و نیز اشکالی در رادار این موشک، از مسیر خود منحرف شد که اعلام گردید در صورت واقعی بودن هدف، امکان چنین اشتباهی وجود ندارد. میزان موفقیت این آزمایش، هشتاد درصد اعلام گردید که برای آزمایش یک موشک تازه طراحی شده و البته با هدف های مصنوعی، میزان موفقیتی بسیار عالی بود.

    در مورد این موشک، از بین بردن آن با انجام مانورهای شدید که در نتیجه موشک به دنبال هواپیما رفته و در اثر شتاب جی از بین می رود، امکان ندارد، چرا دیگر این حقه نیز قدیمی شده و این موشک توانایی تحمل شتاب جی، حداکثر دو برابر شتاب جی قابل تحمل توسط هواپیماهای جنگنده امروزی را دارد. در هواپیمای تامکت حداکثر شش موشک فینیکس می تواند حمل شود که شامل دو عدد زیر بال ها و چهار عدد در پایلون هایی زیر بدنه می شود. نا گفته نماند این موشک ساخت کمپانی هیوز بوده و در طی جنگ تحمیلی علیه ایران نیز نیروی هوایی کشورمان با استفاده از هواپیمای تامکت مجهز به این نوع موشک های قدرتمند هواپیماهای عراقی بسیاری را از فواصل بسیار دور و باور نکردنی، سرنگون ساخته و بار دیگر نیز برتری خود را به نمایش گذاشت.






  20. 2 کاربر از boomba بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده اند


صفحه 1 از 8 12345 ... آخرآخر

Thread Information

Users Browsing this Thread

هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)

User Tag List

برچسب های این موضوع

قوانين ايجاد تاپيک در انجمن

  • شما نمی توانید تاپیک ایحاد کنید
  • شما نمی توانید پاسخی ارسال کنید
  • شما نمی توانید فایل پیوست کنید
  • شما نمی توانید پاسخ خود را ویرایش کنید
  •