آشنایی با تسلیحات و استراتژیهای نظامی

[boomba]

توپ‌های Typhoon

توپ دریایی Typhoon توپی است که جز توپ‌های دسته‌ی CWIS طبقه‌بندی می‌شود. این توپ توسط شرکت توسعه‌ی تسلیحات اسرائیلی RAFAEL طراحی‌شده‌است و اولین توپ از این دسته با نام Mk-23 و در سال 1997 ساخته‌شد.
توپ‌های Typhoon دارای وزن کم، دقت بالا و کارایی چندگانه هستند. این توپ‌ها در مقایسه با سایر توپ‌ها براحتی بر روی شناور نصب می‌شوند و نیازی به نفوذ در عرشه نداشته و ساختار محل نصب آنها نیز نیازی به داشتن ویژگی خاصی ندارد. سیستم این توپ‌ها می‌تواند به صورت کاملا خودکار عمل نماید؛ چراکه از یک سیستم رهگیری EOD رهگیر آپترونیک و یک سیستم کنترل آتش راداری FCR بهره‌می‌برد. TYPHOON از پردازشگر‌های مستقل استفاده ‌می‌کند که نیازی به سیستم‌های خارجی ندارد و می‌تواند به عنوان جزئی مستقل از یک سیستم جنگی عمل‌کند.
ویژگی‌ها:
دقت بالای شلیک
عملکرد روزانه و شبانه
با قابلیت کنترل از راه دور
دارای سیستم کنترل آتش رایانه‌ای
عملکرد ساده و قابل‌اعتماد
عدم نیاز به نفوذ در عرشه
وزن کم
هزینه‌ی پایین نگهداری

TYPHOON G



استفاده‌ی از سیستم‌های پیشرفته‌ی رهگیری و سیستم‌های کنترل آتش رایانه‌ای جدید در نوعی از این توپ‌ها یعنی TYPHOON G دیده‌می‌شود. این ویژگی‌ها دقت قابل‌توجهی را برای سیستم چه در شب و چه در روز فراهم‌آورده‌است. TYPHOON G می‌تواند به صورت کاملا خودکار و با استفاده‌ از سیستم ICCD، دوربین FLIR و سیستم آپترونیک EOD خود، اهداف را از فاصله‌ی دور رهگیری نماید. همچنین این سیستم را می‌توان توسط یک کنسول که به مرکز فرماندهی و کنترل متصل است هدایت کرد.
مشخصات
توپ‌های قابل استفاده: ATK, Oerlikon, Mauser, Giat دارای کالیبر 20 تا 30 میلیمتر
وزن: 690 تا 750 کیلوگرم
چرخش عرضی: +/- 120 درجه
زاویه‌ی توپ: 5/12- تا 40.5+ درجه
شرکت سازنده ویژگی‌های اصلی سیستم از جمله نواخت و سرعت گلوله را اعلام نکرده‌است.
کنسول کنترل

Mini-Typhoon

مسلسل Mini-Typhoon مسلسلی است کم وزن که جهت استفاده در شناورهای گشت‌ساحلی کاربرد دارد. از ویژگی‌های این مسلسل می‌توان به داشتن دوربین دید در شب، سیستم کنترل کننده و دقت بالا اشاره نمود.
ویژگی‌ها
مسلسل‌ها و لانچرهای قابل استفاده: Browning 0.5و MPMG 7.62mmو نارنجک انداز 40میلیمتری
وزن: 140 تا 170 کیلوگرم
اسرائیل در سال 2006 سفارش ساخت 120 توپ را دریافت کرد. و در حال حاضر نیزلند، استرالیا و ایالات متحده از جمله استفاده‌کنندگان این سیستم هستند.

Typhoon GSA


Typhoon G


Typhoon GS


Typhoon DSA


Typhoon در نیروی دریایی ایلات متحده


Typhoon مجهز به موشک Spike-ER

[boomba]

بررسي اسنايپرهاي 7.62 مطرح جهان

چند سال پیش FNH USA ( بخش امریکایی اف ان بلژیک ) تصمیم به ساخت اسنایپر رایفلی گرفت که منحصرا برا اجرای قانون و در دست پلیس انجام وظیفه بکند . در نتیجه طراحی این شرکت سلاحی بر مبنای ظاهری وینچستر کلاسیک و با سیستم گلنگدن موزر طراحی و ساخته شد .
هم اکنون این اسلحه منحصرا در اختیار پلیس فدرال امریکا می باشد .(FBI)
سیستم این سلاح ساده بوده و مانند وینچستر و موزر عمل می کند .کالیبر این سلاح 7.62 استاندارد ناتو است و از 800 تا 1000 متر برد مفید دارد .
مشخصات
کالیبر : 7.62 در 51 م م استاندارد ناتو
سیستم مسلح شدن : دستی ( غیر اتوماتیک )
طول لوله : 610 م م
طول اسلحه : 1120 م م
منبع تغذیه : خشاب 5 فشنگی یا 3 فشنگ درون اسلحه
FN-SPR



HK PSG-1
این اسلحه در سال 1980 به طور رسمی وارد خدمت شد . شرکت هکلر کخ المان سیستم مبنای این اسلحه را بر مبنای سلاح اتوماتیک ژ-3 ساخته است .این اسلحه همچنان به عنوان یکی از بهترین و دقیق ترین اسلحه های تک تیراندازی کالیبر 7.62 جهان شناخته میشود .
این اسلحه یکی از معروفترین سلاحها در میان نیروهای ویژه است .تیراندازی اسلحه به صورت نیمه اتوماتیک میباشد و دارای دوربین با برد 6در 42 میباشد که در محدوده 100 تا 600 متر کارایی دارد .
از معایب این سلاح می توان به وزن زیاد ان اشاره کرد که با گذاشتن بر روی 3 پایه اصلاح میشود.
مشخصات
کالیبر : 7.62 در 51 م م استاندارد ناتو
سیستم : نیمه اتوماتیک
وزن : 8.1 کیلو گرم
طول کلی : 1208 م م
طول لوله : 650 م م
سرعت گلوله در دهانه لوله : 750 تا 820 متر در ثانیه
سرعت شلیک : 30 گلوله در دقیقه
ظرفیت خشاب : 5 تایی و 20 تایی
موثر ترین برد : 600 متر
HK PSG-1




HK MSG – 90
این سلاح ساخت هکلر کخ و از خانواده PSG-1 می باشد . اما تغییراتی در ان انجام شده و کارایی ان را تا حدود زیادی بهبود بخشیده است . که از این اصلاحات میتوان به کم کردن وزن ، بالابردن برد دوربین و برد موثر اشاره کرد به طوری که دوربین ان 10X برد دارد. شباهت زیاد این اسلحه با ژ-3 را میتوانید در عکس ببینید . نوع جیدی از این اسلحه به سفارش ارتش ایالات متحده برای تک تیراندازان طراحی شده که DMR HK MSG – 90 (designated Marksman Rifle ) نام دارد و دارای برد موثری تا حدود 1200 متر است .
مشخصات :
کالیبر : 7.62 در 51 م م استاندارد ناتو
وزن : 6.4 کیلو گرم
طول کلی : 1165 م م
طول لوله : 600 م م
سیستم : نیمه اتوماتیک
خشاب : 5تایی و 20 تایی
برد موثر در چند مدل تولیدی : 800 تا 1200 متر
HK MSG – 90



SVD
این اسلحه یکی از مشهور ترین اسنایپر رایفل های دنیاست که به وسیله " یوگنی دراگانوف " طراحی و در سال 1963 وارد ارتش شوروی گردید و به عنوان سلاح اصلی تک تیراندازهای ارتش شوروی مورد استفاده قرار گرفت و جایگزین سیمینوف شد . این اسلحه در تمام کشورهای پیمان ورشو و 50 کشور جهان از جمله ایران مورد استفاده قرار گرفته است .
مشخصات
کالیبر : 7.62 در 54 م م
وزن بدون خشاب و دوربین : 3.7 کیلو گرم
وزن با خشاب پر و دوربین : 4.3 کیلو گرم
طول کلی : 1225 م م
طول لوله : 620 م م
سرعت گلوله در دهانه لوله : 830 متر بر ثانیه
سرعت شلیک : 35 تا 40 گلوله بر دقیقه
خشاب : 10 تایی
بهترین و موثر ترین برد : 800 متر
برد با دوربین 10X : 1300 متر

SVD


SVU
داستان ساخت این سلاح به دهه 70 برمیگردد . در ان زمان شوروی قصد داشت برای نیروهای چتر باز خود سلاح تک تیر اندازی قوی و در عین حال بی صدا بسازد . مبنای عملکرد این اسلحه دراگانوف بود که با کمی تغییرات به صورت اسلحه ای بولپاپ طراحی شده بود . اما این پروژه تا سال 1991 عملی نشد . در این سال طرح ساخت ان به وزارت دفاع روسیه پیشنهاد شد و توسط ان مورد پذیرش قرار گرفت .
مکانیزم کار اسلحه نیمه اتوماتیک بوده و اساس کار ان با دراگانوف یکسان است و از گلوله های استاندارد svd استفاده می کند .
این سلاح در شب به یک دور بین 4x دید در شب و در روز به یک دوربین 10x مجهز است که می تواند تا فاصله 1300 متری هدف گیری نماید . مدل جدیدی از این اسلحه نیز به نام svu –as ساخته شده که اتوماتیک است .
مشخصات :
کالیبر : 7.62 در 54 م م استاندارد روسی
مکانیزم مسلح شدن : فشار مستقیم گاز
خشاب : 10 تایی برای نیمه اتوماتیک و 30 برای اتوماتیک
وزن : 4.4 کیلو گرم بدون دوربین و 5.5 کیلو گرم با دوربین و دو پایه
طول کلی : 900 م م
طول لوله : 530 م م
سرعت خروج گلوله : 830 متر بر ثانیه .
سرعت شلیک : 30 دور در دقیقه در نیمه اتوماتیک و 650 در اتوماتیک
بهترین برد : 800 متر
برد موثر با دوربین : 1300 متر
SVU




WALTHER WA 2000
این سلاح در سالهای ابتدایی دهه 70 بوسیله صنایع " کارل والتر وافنفابریک " در المان ساخته شد .
طرح این سلاح به صورت بولپاپ می باشد و در دو دهه مورد استفاده زیاد پلیس بوده است . این اسلحه با کالیبر 7.62 استاندار ناتو و همچنین 7.5 سوییس شلیک میکند و برد موثر ی بیش از 800 متر دارد
در مجموع والتر بسیار دقیق و قوی میباشد اما به خاطر قیمت زیادش به تولید انبوه نرسیده و تنها به صورت سفارشی تولید میشود .
مشخصات .
کالیبر : 7.62 در 51 م م ناتو یا 7.5 در 51 م م سوییس
مکانیسم : نیمه اتوماتیک
طول : 905 م م
وزن بدون خشاب و دوربین : 6.9 کیلو گرم
خشاب : 6 تایی
دوربین استاندارد : Schmidt & Bender 2.5-10x56mm
برد موثر با دوربین : 1000 متر با فشنگ 7.62

[jamshidjap]

سلام boomba جان ممنون از زحمتی که برای این تاپیک میکشی ...

اون مطلبت در مورد اسنیپر ها واقعا عالی بود ..

اگه در مورد Shot Gun چیزی پیدا کردی بگذار ...

[boomba]

سلام jamshidjap عزیز از همراهیت در این تاپیک ممنونم در مورد اسلحه های Shot Gun یکسری مطلب پیدا کردم که می گذارم

شاد باشی

[boomba]

Remington 870 يك ShotGun معتبر و كارآمد

رمينگتون 870 توسط كارخانه رمينگتون امريكا در سال 1950 معرفي گرديد و بسرعت به يكي از محبوب ترين ShotGun هاي زمان خود مبدل شد.
اين سلاح در سال 1960 عملياتي شده و اولين بار توسط پليس ايالات متحده بعنوان سلاح نيروهاي مخصوص و پليس ضد شورش برگزيده شد.
خوش دست بودن اين اسلحه موجب گرديد كه از همتايان قبلي خود(Winchester1200&Mossberg590) سبقت گرفته و در سال 1970توسط ارتش ايالات متحده خريداري شده و هزار قبضه از آن در اختيار نيروي دريايي امريكا قرار گيرد.
همانطور كه ميدانيد سلاحهاي ShotGun داراي يك مخزن براي ذخيره گلوله هستند.اين مخزن به موازات لوله اصلي و در زير سلاح قرار گرفته و گنجايش 7 يا 8 گلوله به بالا (بسته به مدل و طول سلاح) را دارد.
روش كار در اين سلاح به اين صورت است كه ابتدا گلنگدن اسلحه كه با روكش چوبي يا پلاستيكي پوشيده شده است را از زير لوله با فشار دست به سمت خود كشيده و در اين حالت گلنگدن بصورت باز و ثابت مي ماند.سپس تعدادي فشنگ ( بسته به گنجايش مخزن) را از محل پوكه پران يكي يكي درون مخزن قرار مي دهيم و پس از پر شدن ظرفيت سلاح گلنگدن را با فشار دست به جلو هول داده و با تكرار اين وضعيت سلاح را مسلح مي كنيم.
گلوله هاي اين سلاح از انواع مختلف ميباشد.معروف ترين آنها در كشور ما اصطلاحا چارپاره ناميده مي شوند ولي گلوله هاي متنوعي كه محتوي تعداد زيادي ساچمه يا محتوي يك تكه فلز با اشكال نامنظم و همچنين گلوله هاي مخصوص ميباشند نيز در اين سلاح استفاده مي شوند.
البته گلوله هاي محتوي ساچمه هاي كئوچويي يا پلاستيكي كه نوعا غير كشنده هستند نيز توسط پليس ضد شورش استفاده مي شود.
نسل جديد رمينگتون با عنوان M870 نيز در سالهاي اخير توليد شده كه يك اسلحه ShotGun مخصوص نبردهاي كلاسيك بوده و در اختيار بسياري از ارتشهاي دنيا قرار دارد.
مدل هاي جديد اين سلاح قابليت هاي مختلفي دارد كه از جمله اين قابليت ها ميتوان به تعويض مخزن گلوله ها-نصب درجه نشانه روي-نصب لايتر-حذف قنداق و امكان نصب مدل كوچكتر اين سلاح در زير تفنگهاي كارابينM4 و M16 نام برد و مدلهاي حرفه اي اين سلاح گنجايش 18 فشنگ را نيز دارا هستند.
البته همانطور كه ميدانيد تعويض مخزن اين سلاح به دو منظور انجام مي شود1-كاهش وزن سلاح-2-امكان حمل گلوله هاي بيشتر.
عمل نشانه روي در اين سلاح تقريبا بي معني است چرا كه معمولا گلوله هاي اين سلاح محتوي تعداد زيادي ساچمه- چارپاره يا تكه هاي نامنظم فلزي است و بصورت دسته اي به سمت هدف حركت مي كنند ولي به رحال در برخي از مدلهاي اين سلاح يك مگسك كوچك در جلو و يك سايت چشمي ابتدايي نيز در انتهاي لوله نصب شده است.
سابقه خدمت اين سلاح در نيروي پليس ايران به سالهاي 1356 باز مي گردد كه در آنزمان كميته مشترك شهرباني وقت بدنبال سلاحي پرقدرت براي سركوب انقلابيون بود و به همين علت اقدام به خريداري اين سلاح نمودند.
در سالهاي پس از انقلاب استقبال چنداني از اين سلاح در قبل و بعد از ادغام نيروي انتظامي نشد و مدلهاي موجود اين سلاح بيشتر براي آموزش و در نمايشگاهها استفاده و به ندرت عملياتي شد.
در سالهاي اخير و با توجه به استفاده از آخرين تكنيكهاي پليسي اين سلاح مورد توجه يگانهاي ويژه نيروي انتظامي قرار گرفته و در برخي از رژه ها و رزمايشها در دستان پرتوان پرسنل زحمت كش نيروي انتظامي ديده شده است.






مدلهاي رمينگتون (احتمالا M-870 ) با قنداق چوبي بوده.در مورد نوع فشنگ(گيج 12) احتمالا از

فشنگ شماره ي 9 (ساچمه هاي ريز به تعداد زياد) براي هدفگيري در مسافت حداكثر 50 متر

استفاده شده.فشنگ گيج 12 شماره ي 9 به خاطر برد و مرگ آوري كم و داشتن ساچمه هاي

كوچك براي عمليات ضدشورش مناسب به نظر ميرسد ولي احتمال استفاده از گلوله هاي

پلاستيكي هم وجود دارد.اكثر گلوله هاي پلاستيكي گيج 20 هستند و كمتر در گيج 12 توليد

ميشوند.و تا جايي كه من ميدانم ايران از شاتگانهاي گيج 20 استفاده نميكند.پس احتمال

استفاده از گلوله ي پلاستيكي كمتر است.
......

فكر ميكنم همين سلاح را آنجا ديده ايد (البته با قنداق چوبي):


فكر ميكنم از اين سلاحها (با فشنگهاي تكي يا SLUG) براي شكستن قفلها هم استفاده ميكنند.
یك SLUG برش خورده:


ضمنا چند مدل ديگر از اسلحه هاي Shotgun شامل (Wnichester 1300 & Mossberg590) را نيز براي مشاهده دوستان آپ كرده ام.اميدوارم مورد توجه قرار گيرد.

[jamshidjap]

توپهاي سنگين 100 ميليمتري ضدهوائي ، در خدمت نيروهاي مسلح ايران

توپهاي سنگين كششي 100 ميليمتري KS-19 (كپي چيني آن با نام Type 59 ) در اواخر سال 1949 جهت جايگزيني توپهاي 85 ميليمتري ضدهوائي ساخته شدند. KS-19 ها در تمامي كشورهاي عضو پيمان ورشو مورد استفاده وسيع قرار گرفت و اگرچه با موشكهاي زمين به هوا جايگزين گرديده اند اما هم اكنون در برخي كشورهاي اروپاي شرقي و چين ،ايران... مورد استفاده قرار گرفته و مكمل خوبي در كنار موشكهاي زمين به هوا هستند. Type 59 (مدل چيني KS-19) در حال حاضر براي دفاع از مناطق مهم در ارتفاع متوسط در حال خدمت ميباشد. نرخ آتش KS-19 با خدمه كارآزموده بين 10تا 15 Round در دقيقه ميباشد.

سيستم كنترل آتش KS-19 شامل يك دايركتور PUAZO-6/19 و يك رادار كنترل آتش SON-9 ميباشد. برد رادار در حالت كشف هدف 80 كيلومتر و در حالت رهگيري 35 كيلومتر است. KS-19 و نمونه هاي كپي آن قادر به هدف قرار دادن اهداف زميني از جمله تانكها، استحكامات، مواضع، انبارها، نيروهاي پياده دشمن و ناوها ميباشند و بر همين اساس قادر به كارگيري انواع متنوعي از مهمات براي ماموريتهاي مختلف ميباشند. KS-19 به حداقل 20 كشور صادر شده است.

مشخصات KS-19 :

محصول: شوروي (كپي چيني آن با نام Type 59 )
خدمه: 15 نفر
وزن: 11،000 كيلوگرم
طول:9.3 متر
عرض: 2.32 متر
طول لوله: 5.74 متر
زمان استقرار: 7 دقيقه
زمان جابجائي: 6 دقيقه
كاليبر: 100 ميليمتر
زمان سرويس لوله: 2800 تير
نرخ آتش: 10-15 شليك در دقيقه
پيمايش افقي: 360 درجه
نرخ پيمايش افقي: 20 درجه در ثانيه
پيمايش عمودي: منفي 3 تا 89 درجه
نرخ پيمايش عمودي: 12 درجه در ثانيه

زمان واكنش: 12 ثانيه
رادار: برد 80 كيلومتر، برد رهگيري 35 كيلومتر ، فركانس 2.7 تا 2.9 گيگاهرتز
باند فركانس: E
مهمات: Frag-HE, AP-T, APC-T
برد آتش: با سايت روي كشنده، 4،000 متر و با رادار 12،600 متر

وزن مهمات:
Frag-HE 15.61 كيلوگرم
AP-T 15.89 كيلوگرم
APC-T 16 كيلوگرم
سرعت گلوله: 900 تا 1000 متر در ثانيه
نوع فيوز: مجاورتي- زماني
زمان انفجار: 30 ثانيه

منابع:
sinodefence.com
fas.org

[jamshidjap]

البته اگر من تصميم گيرنده بودم پليس را به جاي

شاتگان به ژ-3 مسلح ميكردم

دقیقاً ... ژسه اسلحه سرکشیه و واقعا نابود کننده است ...

اگه 12 نفر به فاصله یک متر از هم پشت سر هم باایستند و با ژسه بزننشون تمامی اونا رو نابود میکنه و از دوازدهمی میادبیرون ...

[boomba]

سیستم‌های موشکی Crotale

سیستم Crotale EDIR یک سیستم موشکی کوتاه‌برد و قابل استفاده در هر وضعیت هوایی است که از آن جهت مقابله با موشک‌های ضدکشتی و یا هواپیماهای دشمن که در ارتفاع کم حرکت می‌کنند، استفاده می‌شود. این سیستم موشکی توسط شرکت Thomson CSF Matra طراحی و ساخته‌شده و دارای دو گونه‌ی محرک زمینی و دریایی است.
توسعه
این سیستم در ابتدا معروف به Crotale R440 بود و توسط شرکت Thomson-Houston جهت استفاده در آفریقای جنوبی طراحی شد اما بعدها توجه ارتش فرانسه به این سیستم جلب شد و در دو گونه‌ی زمینی و دریایی مورد استفاده قرارگرفت.
بخش کنترل آتش سیستم از حسگرهای اصلی شناور، سیستم آتش برجک و سیستمی هماهنگ‌کننده تشکیل شده‌است. برجک سیستم تعداد 8 موشک را در محفظه‌هایی ضدآب نگهداری می‌کند و مخزن سیستم که در پشت برجک قراردارد دارای تعداد 18 موشک می‌باشد.
نخستین مدل زمینی این سیستم دارای تعداد چهار لانچر بود. جهت افزایش قدرت تحرک و جابه‌جایی، سیستم برروی شاسی تانک AMX-30 سوارشد. بعدها تعداد لانچرها به شش عدد تغییر یافت. در ارتش فنلاند سیستم برروی خودروی Sisu Pasi نصب‌شده و دارای تعداد هشت لانچر است.
سیستم Crotale روی تعداد زیادی از شناورها نصب‌شده‌است به طور مثال در ناوهای محافظ کلاس La Fayette این سیستم با هشت مقر شلیک و در کنار آشیانه‌ی بالگرد نصب‌شده‌است.
Crotale NG
تولید نوع ارتقایافته‌ی این سیستم یعنی Crotale NG ( کوتاه‌شده‌ی New Generation) در سال 1990 آغازشد. این سیستم از موشک‌های جدید VT-1 استفاده‌می‌کند. ویژگی‌های این موشک‌ها عبارت‌انداز: سرعت 3.5 ماخ، برد 11 کیلومتر، سرجنگی 13 کیلوگرم و حداکثر ارتفاع حرکت 6000+ متر. این سیستم دارای رادار داپلر باند S(با برد 20 کیلومتر)، رادار رهگیر باند Ku (با برد 30 کیلومتر)، دوربین گرمایی (با برد 19 کیلومتر)، دوربین CCD (با برد 19 کیلومتر) و سیستم رهگیر لیزری است.
در سال 1999 کره‌ی جنوبی تصمیم به خریداری تعداد 48 سیستم Crotale NG به ارزش 330 میلیون دلار جهت استفاده در سیستم‌های ضدهوایی کوتاه‌برد Chunma K-SAM خود گرفت. Chunma از سیستم موشکی Crotale NG و یک شاسی تشکیل شده و به سیستم K200 APC شباهت دارد. در سال 2003 کره‌ای‌ها مجددا تصمیم به خرید 66 سیستم دیگر به ارزش 470 میلیون دلار گرفتند.
Multi-Shield 100
در سال 2007 نوع جدیدی از این سیستم Crotale NG مجهز به سیستم راداری Shikra در یک نمایشگاه رونمایی شد. این سیستم مجهز به موشک‌های Crotale Mk3 VT-1 و رادار Shikra با برد کشف 150 کیلومتر بود. همچنین برد موشک‌ها VT-1 در این سیستم به 15 کیلومتر افزایش‌یافته‌بود.
فن‌آوری
بخش موشکی سیستم Crotale از سه قسمت تشکیل شده‌است: یک خودرو جهت جابه‌جایی، یک سیستم شلیک موشک و یک رادار رهگیری که بین دو مقر شلیک قرارمی‌گیرد. و اما بخش دوم یک بخش نظارت راداری است که روی یک خودرو نصب‌شده‌است. خودروی راداری دوم قابلیت اتصال شبکه‌ای به چند خودروی لانچر را داراست تا کارایی و دقت ضدهوایی سیستم افزایش یابد. در گونه‌ی Crotale NG هر دو بخش شلیک‌کننده و رادار نظارتی روی یک خودرو نصب‌شده‌است.
پیشران موشک از سوخت جامد استفاده‌می‌کند و سرعت موشک را در عرض دو ثانیه به سرعت 2.3 ماخمی‌رساند. موشک سپس طبق اطلاعات راداری مسیر حرکت خود را تعیین می‌کند و طبق این اطلاعات به سمت هدف حرکت می‌کند، زمانی که موشک به هدف نزدیک شد فیوز لیزری آن فاصله‌ی مناسب را تشخیص داده و موشک منفجر می‌شود.
بخش نظارت راداری و کنترل راداری سیستم دارای برد 20 کیلومتر می‌باشد همچنین برد سیستم هدایت تلویزیونی 15 کیلومتر می‌باشد. سیستم هدایت تلویزیونی به صورت منظم از دو دوربین لیزری و عادی استفاده می‌کند. این سیستم قادر است همزمان تعداد 8 هدف را رهگیری کند. همچنین سیستم توانایی هدف قراردادن اهدافی متنوع مانند هلیکوپترهای ساکن تا اهداف مانند جنگنده‌های با سرعت بالای 2 ماخ را داراست. بخش لانچر سیستم قادر است به سیستم‌های راداری و یا لیزری دیگر نیز متصل شود و از داده‌های آنها جهت رهگیری هدف استفاده‌کند.
گونه‌ها
R440 Crotale
نوع اصلی و پایه‌ای سیستم Crotale SAM system است که در دو نوع زمینی و دریایی ساخته‌شده‌است. تا کنون تعداد 330 سیستم و هزاران موشک از این گونه ساخته‌شده و به بیش از 15 کشور جهان صادر گردیده‌است.
HQ-7
این گونه در واقع حاصل مهندسی معکوس چینی‌ها روی سیستم Crotale است. اخیرا نوع جدید این سیستم یعنی HQ-7A/FM-90 توسط چینی‌ها ساخته‌شده‌است.

R460 SICA Shahine

شرکت Thomson-CSF (در حال حاضر شرکت Thales) نوعی خاص از سیستم را برای کشور عربستان سعودی طراحی کرده که به Shahine معروف است. ساخت این گونه در سال 1980 صورت گرفت. تفاوتی که بین Shahine و گونه‌ی اصلی وجود دارد در خودروی حامل و تعداد مقرهای شلیک (شش به جای چهار) است. این گونه جهت حفاظت از واحدهای زرهی ارتش عربستان سعودی ساخته‌شده‌است. در جریان آزادسازی کویت در فوریه‌ی 1991، Shahine جز اولین خودروهایی بود که به منطقه اعزام شد.



این گونه در واقع نوع ارتقایافته یا New Generation سیستم است که اولین بار توسط ارتش فنلاند به کار گرفته‌شد. قیمت هر واحد از این گونه حدودا هشت میلیون یورو (بدون احتساب قیمت خودروی حامل) می‌باشد. یونان استفاده‌کننده‌ی دیگر این گونه است، این کشور در سال 1998 یک بیلیون فرانک فرانسه جهت خریداری 11 واحد از این هزینه‌کرد که نه واحد به نیروی هوایی و دو واحد به نیروی دریایی تحویل داده‌شد. در سال 2002 قیمت هر واحد 12 میلیون یورو اعلام شد.
Crotale Mk.3
در 15 ژانویه‌ی 2008 فرانسه نوع جدید سیستم Crotale یعنی Crotale Mk.3 را در مرکز آزمایشات موشکی CELM واقع در Biscarrosse آزمایش کرد. در این آزمایش سیستم Crotale Mk.3 با استفاده از موشک‌های VT1 هدف فرضی را که در ارتفاع 970 متری و فاصله‌ی 8 کیلومتری قرارداشت را در عرض یازده ثانیه مورد اصابت قرارداد. بعدها در 31 ژانویه‌ی 2008 سیستم هدف دیگری را که در ارتفاع 500 متری و فاصله‌ی 15 کیلومتری قرارداشت را در عرض 35 ثانیه مورد اصابت قرارداد.
استفاده‌کنندگان
کشورهای مختلفی جز استفاده‌کنندگان سیستم Crotale و یا Crotale NG هستند که از جمله‌ی آنها می‌توان به کشورهای بحرین، مصر، فنلاند، فرانسه، یونان، کره‌ی جنوبی، عمان، مراکش، پاکستان، فیلیپین، امارات متحده‌ی عربی، عربستان سعودی و آفریقای جنوبی اشاره‌کرد.






منبع:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[boomba]

زیر دریایی استراتژیک اتمی کلاس 941 تایفون یا اکولا

قبل از هر چیز یاداوری میکنم 971 Akula /II class با این کلاس تفاوت دارد .
این زیر دریای همانند کلاس دلتا جزو زیردریاییهای استراتژیک روسیه محسوب میشود .
یکی از ویژگیهای این زیر دریایی وجود سیستم موشک انداز D-19 است که زیردریایی را قادر به پرتاب موشکهای بالستیک R-20 با سوخت جامد و برد 10 هزار کیلومتر مینماید .
تعداد موشکهای قابل حمل این زیر دریایی 20 فروند میباشد اما نکته تمایز ان نسبت به کلاس دلتا وجود 20 مقر پرتاب است ( دردلتا 16 مقر وجود داشت که همزمان قادر به پرتاب بودند )
از ویژگیهای جالب زیر دریایی یخ شکن بودن ان است . بدنه ان طوری طراحی شده که بتواند در زیر ابهای یخ بسته قطبی حرکت کرده و در صورت لزوم یخها را بشکند و به سطح اب بیاید . این شکستن یخ توسط باله سکان مانند در انتهای زیردریایی انجام میشود و ان را با نوعی از الیاژ محکم ساخته اند تا بتواند یخهای سطح اب را بشکند .
اخیرا نیروی دریایی روسیه زیر دریاییها به سیستم موشکی SS-NX-30 Bulava مجهز نموده است و دارای 4 مقر اژدر 630 میلیمتری و 2 مقر اژدر 533 میلینتری است و سیستم پیشرفته هیدرو اکوستیک SLOPE بر روی ان نصب شده که در یک زمان قادر به رهگیری 10-12 شناور دشمن میباشد .
زیردریایی های کلاس 941 تایفون بزرگترین زیردریاییهای اتمی دنیا محسوب میشوند و از این حیث رکورددارند. این زیردریایی هم مانند برخی دیگر از زیردریاییهای اتمی ساخت صنایع کشتی سازی Severodvinsk روسیه است . روسیه هم اکنون 3 زیر دریایی از این کلاس در اختیار دارد که همگی در دریای شمال مشغول خدمتند . ابتدا قرار بود 6 فروند ازاین زیردریایی پیشرفته ساخته شود که به دلیل مسایل اقتصادی 3 فروند ان کنسل شد . 3 فروند حاضر نیز طی سالهای 1981 تا 1989 تحویل نیروی دریایی شدند .
در سال 2005 هر 3 فروند به سیستم پرتاب موشک TK-208 برای پرتاب موشکهای TOPOL-M مجهز شده اند . انتنها و سیستم ماهواره ای طوری طراحی شده اند که از عمق 400 متری و زیر یخ قادر به برقراری ارتباط باشد .
مشخصات کلی :

حداکثر وزن روی اب : 24500 تن
حداکثر وزن زیر اب : 48000 تن
سرعت روی اب : 12-16 گره
سرعت زیر اب : 25-27 گره
حداکثر عمق قابل تحمل : 500 متر
طول : 172 متر
عرض : 23.3 متر
ابخور: 11.5 متر
موتور: دو راکتور هر کدام به قدرت 200 مگاوات – راکتور ابی – و قدرت هر یک 50 هزار اسب بخار – توربینهای بخار- چهار توربو ژنراتور هریک به قدرت 3200 کیلو وات و دو ژنراتور دیزلی هریک به قدرت 800 کیلو وات
پیشبرنده : دو پروانه 7 تیغه
پرسنل : 150 نفر
استقامت در زیر اب به مدت 120 روز متوالی بدون هواگیری

تسلیحات :
20 موشک بالستیک RSM-52 (SS-N-20) با برد 8300 کیلومتر و دقت 500 متر دارای 10 کلاهک 100 کیلوتنی – از سال 2005 بوسیله 20 موشک SS-NX-30 Bulava جاگزین شده اند .
22 موشک 81R (SS-N-15) یا Vodopad (SS-N-16)
4 مقر 533 میلیمتری اژدر از نوع VA-111 و 2 مقر 630 میلیمتری
سیستمهای الکترونیک :
سونار دارای سیستم active/passive
رادار سطحی باند I/J
سیستم ESM (electronic support measures ) برای اخطار و جستجو
تجهیزات مخابراتی :
انتن رادیویی – ماهوارهای برای استراق سمع و دریافت و ارسال پیام از اعماق زیاد ( 400 متر ) و زیر یخ
زیردریاییهای فعال : 3 فروند همگی در دریای شمال .




زیردریایی های کلاس تایفون نیروی دریایی روسیه جزءکلاس زیردریایی های اتمی حامل موشکهای بالستیک قاره پیما هستند.
این زیردریایی ها بزرگترین زیردریایی های هستند که تا به حال ساخته شده اند.این زیردریایی ها درشرکت کشتی سازی سوردونیسک دردریای سفید ودرنزدیکی منطقه آرچانجلساخته شده اند.اولین فروند ازمجموع 6فروند زیردریایی این کلاس با شماره تی کی208درسال1981 سفارش داده شد.سفارش بعدی مربوط به زیردریایی با شماره تی کی 202است که درسال1983 داده شده است.زیردریایی های بعدی عبارت اند از: تی کی 12 در1984 وتی کی 13 در1985وتی کی17 در 1987وتی کی 20 در1989.این زیردریایی ها درناوگان شمال روسیه درمنطقه لیستا گوبا مستقرشده اند.
ازاین 6 فروندزیردریایی تنها دوفروند(تی کی 17 وتی کی 20) عملیاتی هستند.زیردریایی تی کی 208درسال 2002 تغییر کاربری داده شد وبعدازتعمیربه عنوان زیردریایی آزمایشی استفاده میشود.زیردریایی های تی کی 12 وتی کی 13غیرفعال هستند ومنتظراوراق شدن هستند.با کمک مالی ازطرف ایالات متحده آمریکا!!!سوخت اتمی زیردریایی تی کی202 راخارج کردند وآن رابرای استفاده مجددیا ذخیره طولانی مدت آماده کردند.

طراحی:
زیردریایی های کلاس تایفون ازطراحی بدنه چندبخشی بهره می برد. سازه اصلی زیردریایی ازدوبخش وهرکدام ازاین دوبخش ازاصلی از پنج بخش تشکیل شده است.بدنه زیردریایی بامواد جاذب صدا پوشانده شده است.دراین زیردریایی 19بخش وجودداردکه شامل اتاق کنترل اصلی واتاق کنترل کنترل اصلی وبخشهای حمل تجهیزات الکترونیکی میباشد که دربالای بدنه اصلی ودرپشت پرتاب کننده موشکها قراردارد.
درطراحی این زیردریایی شرایطی مانندحرکت درزیریخ وشکستن یخ نیزلحاظ شده است.این زیردریایی ها دارای یک دکل پیشرفته با رویی افقی است که بعدازنصب بدنه برروی آن نصب میشود.
دماغه زیردریایی به صورت افقی ونیم دایره است وقابلیت انقباض به داخل رادارد.سیستم جمع آوری اطلاعات شامل دوپیرسکوپ که یک عددآن مخصوص فرمانده ودیگری مخصوص سایرخدمه ومسافت سنج دریایی رادیویی وراداروسیستم ارتباطات رادیویی وسیستم جهت یاب ومسیریاب است.این سیستمها دربدنه محافظت شده ای قراردارند.
بدنه زیردریایی باموادتقویت شده ای که برای شکستن یخ به کارمیرود پوشانده شده است.بیشترین عمقی که این زیردریایی ها توان رفتن به آن رادارند عمق 400 متری است.سرعت آن درسطح آب 12 ناتیکال مایل و25 ناتیکال مایل درزیرآب است.این زیردریایی توانایی سپری کردن 120روزدردریا رادارد.

[IMG][/IMG]

[boomba]

توپ ضدهوایی 35 میلمیتری اورلیکن

حماسه های بسیاری درباره شجاعت خلبانان جان برکف نیروی هوایی در دفاع از حریم هوایی کشور عزیزمان در رویارویی با متجاوزان عراقی نوشته شده اما تا به حال به سلحشوران نیروی هوایی که بر روی زمین و با استفاده از توپهای ضدهوایی -و صد البته با تکیه بر نیروی ایمان- خلبانان دشمن را به ستوه می آوردند و ناامید روانه پایگاهشان می کردند کمتر توجه شده است. نگاهی کوتاه به توپ ضدهوایی اورلیکن بیاندازیم و یادی کنیم از دلاورمردانی که این توپها را عبادتگاه خود ساخته بودند. شیرمردانی که همواره یادشان در نزد مردم ایران گرامی است...

در سال 1952 شرکت اورلیکن سوئیس کار طراحی توپهای ضدهوایی جدیدی را برای جایگزین کردن توپهای 20 میلمیتری دوران جنگ جهانی دوم آغازکرد. طراحان این شرکت حساب کردند که کالیبر 35 میلیمتر می تواند مناسبترین گزینه برای چنین توپی باشد. چند طرح مختلف توسط اورلیکن آزمایش شد تا سرانجام، توپ جدیدی با نام مارک323 و کالیبر 35 میلیمترعرضه شد.

یک طرح شماتیک از توپ 35 میلیمتری ضدهوایی اورلیکن

شرکت "کونتراوس" برای هدایت آتش این توپ جدید یک رادار کنترل آتش به نام "سوپرفلدرماوس" تولیدکرد. این سیستم هدایت آتش در حقیقت از ترکیب یک رادار جستجو باند ئی/اف به همراه یک رادار هدفگیری پالس-دوپلر باند جی تشکیل شده بود. مجموعه هدایت آتش سوپرفلدرماوس بر روی یک کانتینر 4 چرخ قرارگرفته بود. برد این رادار 15 کیلومتر بود و بعدها در توپ خودکششی "گپارد" نیز بکارگرفته شد. سوپرفلدرماوس برای کشف و هدفگیری هواگردهایی که در ارتفاع پایین پرواز می کنند مناسب است و نمونه های به روز شده آن توانایی کشف انواع پهپادها و موشکهای کروز را نیز دارند.

در اواخر دهه 70 سیستم هدایت آتش دیگری با نام "اسکای گارد" برای هدایت آتش توپهای 35 میلیمتری اورلیکن توسعه یافت. این سیستم عبارت بود از یک رادار جستجوی پالس-دوپلر و یک رادار هدفگیری و یک نمایشگر تلویزیونی. این سیستم نیز در درون یک کانتینر قرارداشت و یک مولد برق کوچک انرژی مورد نیاز مجموعه را تامین می کرد.


رادار کنترل آتش اسکای گارد


نحوه اتصال توپهای اورلیکن به رادارهدایت آتش اسکای گارد. همان گونه که در تصویر مشخص است هر اسکای گارد وظیفه هدایت دو قبضه توپ را برعهده دارد.

توپ اورلیکن -برای ایجاد چتر پدافند هوایی متحرک در میدان نبرد- بر روی بدنه تانکهای لئوپارد و تی-55 نیز نصب شد. توپهای خودکششی گپارد در حقیقت ترکیبی از بدنه تانک لئوپارد و توپ اورلیکن می باشند.


توپ خودکششی ضدهوایی گپارد ساخت آلمان. انتخاب توپ اورلیکن توسط کشوری که خود دارای بهترین کارخانه های توپ سازی مانند موزر و کروپ می باشد اثبات کننده کیفیت توپهای کارخانه اورلیکن است.

در سال 1980 یک نمونه به روز شده از توپ اورلیکن تولید شد. این توپ دستگاه نشانه روی بهبودیافته ای داشت و می توانست توسط سیستمهای هدایت آتش دیجیتال شلیک شود. چند سال بعد نمونه سوم توپ اورلیکن ساخته شد که دارای دستگاه روغنکاری خودکار و صفحات زره برای خدمه بود.

در سال 1985 یک نمونه دیگر از توپ ضدهوایی اورلیکن به بازار عرضه شد که دارای کامپیوتر هدایت آتش "گانکینگ3دی" و یک فاصله یاب لیزری بود.
توپ 35 میلیمتری اورلیکن می تواند از انواع گوناگون مهمات استفاده کند. در میان این مهمات می توان به گلوله های با قدرت انفجاری بالا، گلوله های رسام، گلوله های ضدزره و گلوله های ضدموشک اشاره کرد. گلوله های ضدموشک ساخته شده برای توپ 2 لول اورلیکن مانند گلوله های بکار رفته در تفنگهای شات گان می باشد. این گلوله دارای 152 ساچمه سخت از جنس تنگستن است و در صورت اصابت کردن آن به موشک دست کم می تواند سیستمهای راداری و کنترلی موشک را از کابیاندازد.

در ژانویه 2008 وزیر دفاع ایران -سردار مصطفی محمد نجار- اظهارداشت که ایران توانسته است توپ 35 میلیمتری اورلیکن را به همراه سیستم هدایت آتش آن در داخل کشور تولید کند.

صنایع نظامی چین اجازه ساخت توپ و اسکای گارد را به دست آورده و آن را با نام تایپ90در کشور خود تولید می کنند

توپ 35 میلمیتری ساخته شده توسط ایران (معروف به توپ سماوات) در حال شلیک آزمایشی

خدمه

هر رسد آتشبار ضدهوایی اورلیکن شامل یک رادار کنترل آتش و 2 قبضه توپ می باشد و رادار کنترل آتش وظیفه هدایت هر دو قبضه را برعهده دارد. خدمه هر توپ عبارتند از: رئیس توپ، متصدی مولد برق، تیرانداز(هدفگیر)، خرج گذار سمت راست، خرج گذار سمت چپ، مهمات بیار سمت راست، مهمات بیار سمت چپ. 5 نفر خدمه نیز مسئول بکارگیری اسکای گارد در اتاقک کانتینر رادار هستند. یک نفر افسر تیر وظیفه سرپرستی این 19 نفر را برعهده دارد. افسر تیر با استفاده از یک وسیله ارتباطی می تواند هدایت هر یک از توپها یا هر دو توپ را برعهده رادار هدایت آتش بگذارد یا توپها را از رادار جدا کرده و در اختیار خدمه قراردهد تا هدفگیری و شلیک آنها به صورت دستی انجام شود.

تاریخچه عملیاتی

در جنگ فالکلند(1982م) آرژانتینی ها از هر دو سیستم سوپرفلدرماوس و اسکای گارد برای هدایت آتش توپهای اورلیکن خود بهره گیری می کردند. در روز 4 می 1982 اسکای گارد توانست یک فروند هواپیمای "سی هاریر" نیروی دریایی سلطنتی را در جزیره "گوسه گرین" از آسمان به زیربکشد. درنتیجه، خلبانهای انگلیسی تاکتیک خود را عوض کردند و سعی می کردند که خود را از برد توپهای ضدهوایی آرژانتین دور نگه دارند. در روز 27 می و در همان جزیره بازهم یک فروند هواپیمای انگلیسی توسط اورلیکنهای آرژانتین ساقط شد اما اینبار قرعه فال به نام یک هاریر نیروی هوایی سلطنتی افتاد.

مدافعین آرژانتینی در نبرد گوسه گرین از آتش مستقیم این توپها برای مقابله با چتربازان بریتانیایی استفاده کردند. در روزهای 31 می و 3 ژوئن انگلیسیها سعی کردند تا با استفاده از موشکهای ضدتشعشع رادارهای اسکای گارد را از دور خارج کنند که در نتیجه این حمله یکی از اسکای گاردها از کار افتاد. در روز 12 ژوئن یک فروند هاریر دیگر بر فراز "ساپرهیل" آسیب دید که حدس زده می شود توسط گلوله های اورلیکن مورد اصابت قرارگرفته است. کمی بعد این هواپیما از سرویس خارج شد. یک بار دیگر آتش مستقیم اورلیکنها در "وایرلیس" و تنها چند ساعت قبلا از تسلیم شدن آرژانتین به کمک مدافعین شتافت.
در انتهای جنگ، بریتانیا توانست 15 قبضه از توپهای آرژانتین را به همراه 6 دستگاه رادار اسکای گارد و 1 دستگاه رادار سوپرفلدرماوس به غنیمت بگیرد.

اما ایران بیشترین استفاده را از توپهای پدافندهوایی اورلیکن برده است. در اواخر دهه 40 شمسی مسئولان وقت نیروی هوایی شاهنشاهی تصمیم گرفتند که پدافند هوایی را تحت واحد جدید و مستقلی سازماندهی کنند. تعدادی از متخصصین به مطالعه سیستمهای پدافند هوایی آن زمان پرداختند و در نهایت -با توجه به شرایط جغرافیایی ایران و تضمین پشتیبانی فنی از طرف سوئیس- توپ اورلیکن و رادار اسکای گارد را برای این منظور مناسب تشخیص دادند.
در سال 1348 اولین پرسنل نیروی هوایی از میان افسران با کفایت این نیرو انتخاب شدند تا برای دیدن دوره های فنی و نگهداری توپ اورلیکن به سوئیس اعزام شوند. این گروه پس از بازگشت به ایران به آموزش دیگر افسران و درجه داران برگزیده نیروی هوایی پرداختند. در نتیجه هنگامی که توپ ها و رادارها به همراه مستشاران سوئیسی وارد ایران شدند این افراد توانستند در کمترین مدت توپها را عملیاتی کرده و تمرینهای هدفگیری خدمه را آغازکنند.

در سال 1353 و پس از بالاگرفتن درگیری های مرزی بین ایران و عراق و حمایت محمدرضا پهلوی از ملامصطفی بارزانی، تعدادی از توپهای اورلیکن به منطقه درگیری اعزام شدند و برای اولین بار توانستند توانایی های خود را به اثبات برسانند. مجهز نبودن نیروی هوایی عراق به موشکهای ضدتشعشع سبب شد تا اورلیکنها تلفات سنگینی به این نیرو وارد کنند و به گفته بعضی ناظران این توپها توانستند در حدود 50 فروند هواگرد عراقی را در این درگیریها هدف قرارداده یا ساقط کنند. پس از درگیرهای مرزی با عراق، تعدادی از توپهای اورلیکن برای مقابله با چریکهای ظفار و حمایت از سلطان قابوس به عمان فرستاده شدند.
در سال 1980 عراق به صورت ناجوانمردانه به ایران حمله کرد و شعله های جنگی نابرابر به مدت 8 سال شعله ور گشت. در 2 سال ابتدای جنگ توپهای اورلیکن بارها توانستند هواپیماهای متجاوز عراقی را ساقط کنند. در نتیجه، صدام حسین دست به دامان شوروی(سابق) شد و روسها -با جود اینکه در ابتدای جنگ اعلان بی طرفی کرده بودند- شروع به بازسازی و تغذیه مجدد نیروی هوایی عراق با هواپیماها و تجهیزات مدرنتر کردند. از جمله تجهیزاتی که در آن زمان در اختیار عراق قرارگرفت موشکهای ضدتشعشع "کااچ-28" بود.

حال، نیروی هوایی عراق می توانست با خیال راحت رادارهای اسکای گارد را هدف قراردهد و توپهای اورلیکن را از کار بیاندازد. اما به کارگیری این موشکها نتوانست باعث عقب نشینی خدمه جان برکف توپها شود. مسئولان وقت نیروی هوایی با تغییر تاکتیک به جنگ هواگردهای دشمن رفتند. قرار شد تا رادارهای اسکای گارد خاموش شده و خدمه به صورت چشمی هدفگیری توپها را انجام دهند.

تا انتهای جنگ، توپهای اورلیکن آسمان ایران را برای جنگنده-بمب افکنهای عراق ناامن کرده و چون خاری در چشمان خلبانهای نیروی هوایی عراق بودند. توپهای اورلیکن و خدمه رشید آنها -مخصوصا در طی جنگ شهرها و حملات هوایی عراق به مردم غیرنظامی- نقش موثری در دفاع از شهرها و نقاط حیاتی کشور داشتند. آمار دقیقی از تعداد هواپیماهای ساقط شده توسط این عزیزان در دست نیست ولی بعضی از آگاهان نظامی تعداد هواپیماها و بالگردهای ساقط شده عراقی را بیش از 100 فروند تخمین می زنند.

در سال 2007؛ 9 سرباز آفریقای جنوبی در اثر گیرکردن و انفجار لوله توپ اورلیکن کشته شدند و 14 نفر دیگر زخمی شدند. این حادثه در طی یک تمرین آموزشی اتفاق افتاد. آفریقای جنوبی دلیل این حادثه را یک اشکال مکانیکی و شرکت سازنده بی تجربگی خدمه و عدم انجام موارد ایمنی از سوی آنان می دانند.

به کارگیرندگان

توپ 35 میلیمتری اورلیکن از همان ابتدا بازار خارجی بسیار خوبی به دست آورد و در حال حاضر پس از گذشت نزدیک به نیم قرن در حدود 30 کشور از آن استفاده می کنند. آرژانتین، آلمان، آفریقای جنوبی، اسپانیا، اتریش، اکوادر، امارات عربی متحده، ایران، اندونزی، باهاما، برزیل، بریتانیا، پاکستان، تایوان، ترکیه، چین، رومانی، ژاپن، سوئیس، شیلی، عمان، عربستان سعودی، فنلاند، قبرس، کره جنوبی، کویت، کامبوج، کانادا، مالزی، مصر، یونان کشورهای هستند که اورلیکن را برای دفاع از حریم هوایی خود انتخاب کرده اند. همانطور که ذکرشد انگلیس نیز تعدادی از اورلیکنهای آرژانتین را به غنیمت گرفت که درحال حاضر از 4 دستگاه رادار اسکای گارد برای مراقبت حریم هوایی خود استفاده می کند.

توپ 35 میلیمتری اورلیکن مشخصات
وزن 6700 کیلوگرم
طول 7.8متر
طول لوله 3.15متر
کالیبر 35میلیمتر
حمل 4 چرخ یدک کش
ارتفاع 5- تا92+ درجه
چرخش 360 درجه
نرخ آتش 550 گلوله در دقیقه
سرعت دهانه 1.175متر/ثانیه
بردمؤثر 4000متر
خشاب 7خشاب با 19 فشنگ
بار مبنی توپ آماده شلیک 2500 فشنگ

رضاکیانی موحد/علیزاده
منبع مجله جنگ افزار