تبلیغات :
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی، صداگیر ماینر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام

[ + افزودن آگهی متنی جدید ]




صفحه 2 از 8 اولاول 123456 ... آخرآخر
نمايش نتايج 11 به 20 از 77

نام تاپيک: آشنایی با تسلیحات و استراتژیهای نظامی

  1. #11
    کـاربـر بـاسـابـقـه jamshidjap's Avatar
    تاريخ عضويت
    Sep 2006
    محل سكونت
    تهران
    پست ها
    3,381

    پيش فرض

    آشنایی با توپ ضد هوایی ZU-23

    توپ ضد هوایی ZU-23 در سال 1954 توسط شوروی طراحی شد. توپ 2A 14 برای این توپ در سال 1957 توسعه داده شد. آزمایشات برای این توپ تا سال 1959 به طول انجامید و سرانجام در سال 1960 آن به خدمت ارتش شوروی درآمد. توپ ضد هوایی ZU-23 با توپ های دوقلو 2A13 (یک نمونه دیگر از توپ ضد هوایی) و از چهارخشاب( بشکه مهمات) آزمایش شد و وارد خدمت شد. چنانچه که کفته شد ZU-23 شامل می شد از دوتوپ 2A14 که روی یک شاسی سبک دو چرخ قرار میگرفت.ZAP-23 توپ ضد هوایی بود که دارای هدف گیری اتوماتیک بود و نیز دارای یک هدف یاب اضافی بود تا با آن به اهداف زمینی شلیک شود.
    توپ 2A14 بر اساس تفنگ هوایی آتش سریع که شامل شده از طول لوله 2010 میلیمتر با کالیبر 87.3 - جعبه مهمات-قاب قفل- قفل سیستم تغذیه ومکانیزم های برگردان.
    مکانیزمهای برگردان بر این اساس هستند که در آنها از قدرت گاز حاصله از کانال لوله های توپ در زمان شلیک استفاده شده است. دو توپ در بالای چرخ های حامل نصب میشوند.در دو طرف چپ و راست توپ ها فضاهایی هست که از آنها به عنوان خشاب های تغذیه به کار میروند.
    هر لوله توپ توانایی شلیک 1000 گلوله در دقیقه را دارد. توپ ضد هوایی ZU-23 توانایی دفاع ضدهوایی در برابر اهداف در برد 2.5 کیلومتر و ارتفاع 2 کیلومتری را دارد.
    سرعت اصلی شلیک گلوله ها 970 متر بر ثانیه است. (بیشتر از سرعت صوت - بیشتر از حداکثر سرعت فانتوم!!!!)
    با این ویژگی ها هدفی که دارای سرعت 1800 کیلومتر باشد و در تیرس این ضد هوایی باشد احتمال شکست و فرار هدف 0.023 است!!!این توپ ضد هوایی قابلیت گردش 360 درجه ایی به دور خود را دارد,همچنین لوله های توپ نیز میتوانند در حالت90 درجه در حالت قائم بمانند.مکانیزم گردش کننده در این توپ ضد هوایی قابلیت گردش 60 تا 70 درجه در ثانیه را به دور خود و 50 درجه را در حالت عمودی دارد.برروی کالاسکه حامل توپ یک صفحه تکیه گاه به اضافه یک تنه متناسب شده است.چرخ های حامل سبک قابلیت تغییر در وضعیت خود را دارند به طوری که در حالت معمول به صورت چرخ های عادی و در حالت پدافندی ضد هوایی می توانند که جمع شوند و بر روی زمین جک شوند.


    برای ZU-23 آماده کردن برای شلیک در هنگام وضعیت پیشروی به طور معمولی حدود 30 ثانیه هست!! توپ ضد هوایی مذکور می توانند در هنگامی که توسط یک کامیون نظامی یدک کشدیه شود در صورت آمادگی لازم , شلیک کند.!! از همه خدمه هایی که در آماده سازی توپ شرکت میکنند تنها 2 نفر میتوانند در هنگام وضعیت عملیلتی با سوار شدن بر قسمت بالایی ضد هوایی به سوی هدف شلیک کنند.یکی از خدمه های ZAP-23 وظیفه اش این است که با چرخاندن اهرم های توپ و قرار دادن کلیماتور نشانه روی به سوی هدف ارتفاع و زاویه و همچنین چرخ توپ را تنظیم کند. خدمه دیگر توپ چی هست و وظیفه شلیک را دارد همچنین او کلیماتور نشانه گیری را بر روی هدف قفل میکند. جعبه های کناری مهمات توپ ضد هوایی قطار هایی در آنها وجود دارد که هر کدام 50 فشنگ دراند.برای قرار دان این مهمات در سر جای خود به بیش از 2 خدمه نیاز هست. آنها باید این توانایی را داشته باشند که در میدان جنگ هر دو جعبه مهمات را قبل از گرم شدن بیش از حد جاگذاری مجدد کنند. این جایگزاری مجدد 15 تا 20 ثانیه زمان میبرد.
    zu-23 با یک کامیون نظامی فورمول 4*4 یا 6*6 چرخ یدک کشیده میشود. حداکثر سرعتی که این توپ در جاده میتواند کشیده شود 70 کیلومتر ورد جاده های صحرایی 20 کیلومتر در ساعت است.
    از آنجا که این توپ گونه های مختلفی دارد یک نمونه ازآن بنام BTR-D ساخته شده است که خود بر روی کامیون نصب شده است و دیگر نیاز به یدکشی ندارد.در طی اخرین دهه این توپ ضد هوایی بهبود هایی پیدا کرد. گونه روسی این توپ بنام ZU-22 M دارای عملکرد بهتر و مشخصات نگهداری بهتری است. تعدادی از کشور ها عملکرد های بهبود بخشیدن این توپ ضد هوایی را خودشان انجام میدهند.
    دو شرکت فنلاندی Instrumentointi Oy and VAMMAS Oy به طور مشترک طرح هایی برای بهبود این توپ انجام دادند که میتوان به نصب سیستم ردیاب نیمه اتوماتیک-فاصله سنج لیزی رایانه پرتاب و موتور هایی برای گردش لوله ها اشاره کرد.
    در لهستان توپ ضدهوایی ZU-23 از نو ساخته شد. در این توپ جدید یک سیستم توپخانه موشکی اضافه شد موشک ها Strela-2M2- نام داشتند.لهستان شانه های موشک های هدایت شونده و همچنین سیستم های نشانه گیری هدف اپتیکال جدید روی این توپ نصب کرد. نام این توپ اصلاح شده جدید ZUR-23-2S JOD بود.


    البته این سیستم به دلیل نبود پشتیبانی الکترونیک رادیویی ممکن است که موشک ها به خطا بروند! با انجام اقدامات ضد الکترونیکی که اهداف ممکن است انجام دهند این موشک ها در برابر هدف شکست خواهند خورد. به هر حال زمانی موشک ها می توانند برای اهداف خطرساز باشند که از پشتیبانی قوی برخوردار باشند.
    روسیه نیز با بهبود توپ ZU-23 M با ZAP-23 و انجام کارهایی بهبودی مثل لهستان(البته موفق تر) توانست که عملکرد این توپ ضد هوایی را اجرایی تر کند.
    سیستم الکترونیکی جدید شامل فاصله سنج لیزری-کانل تلویزیونی- قفل کردن اتوماتیک روی هدف-کامپیوتر پرتاب-صفحه نمایش کنترل و ....
    همچنین با دستکاری هایی که در این توپ شده است توانایی پرتاب موشک های استینگر نیز بدست آمد.
    تمام هدف از انجام این بهبود ها این بود که تاثیر شکست هدف از 0.023 به 0.3 یا 0.4 برسد بسته به سرعت هدف! هدفی که در ارتفاع پایین قار بود که پرواز کند.


    مشخصات توپ ضد هوایی ZU-23
    خدمه: 6 نفر
    سال ورود به خدمت: 1960
    کل وزن جنگی: 950 کیلوگرم
    کل طول: 4750 میلیمتر
    کل عرض: 1830 میلیمتر
    توپ اصلی: 2 قبضه 23 میلیمتر
    طول کالیبر:87.3
    زاویه گردش: 360 درجه
    برد عمودی: بیش از 90 درجه
    حداکثر نرخ شلیک کل توپ: 2000 گلوله در دقیقه
    ظرفیت مهمات : 2 جعبه 50 فشنگی
    وزن (فشنگ پرتاب شونده): 178 گرم
    حداکثر برد: 2.5 کیلومتر
    ماکزیمم برد در ارتفاع: 2000 متر
    حداکثر سرعت حمل در جاده: 70 کیلومتر
    حداکثر سرعت حمل در جاده خاکی: 20 کیلومتر در ساعت

    مترجم : SAMAN.M

  2. این کاربر از jamshidjap بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده است


  3. #12
    کـاربـر بـاسـابـقـه jamshidjap's Avatar
    تاريخ عضويت
    Sep 2006
    محل سكونت
    تهران
    پست ها
    3,381

    پيش فرض

    اشنایی اجمالی با موشک هوا به هوای R-37




    موشک هوا به هوای دور برد R-37 ( کد ناتو: AA-X-13 Arrow) موشکی است که به طور اختصاصی برای جنگنده ی رهگیر میکویان MIG-31 طراحی شده است. این موشک بر پایه موشک هوا به هوای R-33 (AA-9 Amos) طراحی شده است. بردی که برای این موشک در مراحل طراحی پیش بینی شده است 300 کیلومتر است. این موشک برای هدف قرار دادن اواکس های دشمن طراحی شده است به گونه ای که میتواند از فاصله ای هواپیمای اواکس را نابود کند که هواپیماهای اسکورت کننده ان نتوانند به جنگنده مهاجم حمله کنند

    وزن: 600 کیلوگرم
    وزن سر جنگی: 60 کیلوگرم
    قطر: 380 میلی متر
    طول: 4.2 متر
    فاصله نوک دو بالچه: 0.7 متر
    برد:300 کیلومتر
    پیشرانه: موتور راکتی سوخت جامد
    نوع هدایت: نیمه قعال راداری
    سرعت: 6 ماخ


    منبع: ویکی پدیای انگلیسی

    سنترال کلابز

  4. 2 کاربر از jamshidjap بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده اند


  5. #13
    کـاربـر بـاسـابـقـه jamshidjap's Avatar
    تاريخ عضويت
    Sep 2006
    محل سكونت
    تهران
    پست ها
    3,381

    پيش فرض

    آشنایی با موشک هوا به هوای R-77



    موشک روسی R-77 ( کد ناتو: AA-12 Adder) یک موشک میان برد است که به وسیله سیستم فعال راداری هدایت میشود. این موشک رقیب موشک امریکایی Aim-120 AMRAAM است.
    طراحی:
    کار بر روی ساخت موشک R-77 از سال 1982 اغاز شد. این موشک اولین موشک چند منظوره روسیه بود و میتوانست هم از روی جنگنده های تاکتیکی و هم از روی جنگنده های استراتژیک شلیک شود و قارد بود به وسیله سیستم هدایت نیمه فعال راداری خود به هر هواگردی حمله کند. از هلیکوپترها گرفته تا جنگنده های پرسرعتی که در نزدیکی زمین پرواز میکنند. Gennadiy Sokolovski رییس دفتر طراحی شرکت ویمپل میگوید این موشک میتواند به موشک های هوا به هوایی نظیر AIM-120 AMRAAM و AIM 54 Phoenix نیز حمله کند. حتی این موشک قادر است به موشک های پدافند هوایی پاتریوت نیز حمله کند. همچنین این موشک میتواند بر علیه موشک های کروز نیز به کار گرفته شود. موشک R-77AE اولین بار در نمایشگاه MosAeroshow '92 نمایش داده شد. در ان زمان روزنامه نگاران غربی به این موشک لغب امرامسکی (amraamski) را دادند.
    مراحل ازمایشی این موشک تمام شده است و این موشک هم اکنون وارد تولید انبوه شده است تا بر روی جنگنده هایی مثل Mig-29 , Su-27 , Mig-31 به کار گرفته شود. امروزه این موشک بر روی بیشتر جنگنده های روسی که ارتقا یافته اند قابل استفاده است. Su-27 های تولید چین و همچنین Su-30MKK های این کشور که به رادار N-001 (رادار Su-27) مجهز هستند نیز میتوانند از این موشک استفاده کنند. کلیه مدل های بعد از سری Mig-29S های روسیه نیز توانایی استفاده از این موشک را دارند.
    مدل های دیگری نیز از این موشک ساخته شده است.یکی از این مئل ها R-77-AE-PD است.( PD مخفف عبارت روسی Povyshenoy Dalnosti به معنای برد ارتقا یافته است). برد این موشک در ارتفاع بالا بین 120-160 کیلومتر است. این نمونه از یک موتور رم جت سوخت جامد استفاده میکندو برد این موشک ان را در رده موشک های برد بلند قرار میدهد و از این لحاظ شبیه موشک AIM-54 Phoenix است.
    نمونه ی دیگری از موشک R-77 نیز پیشنهاد شده است که از یک جستجوگر مادون سرخ نیز برای هدایت استفاده میکند. این طرح نسبتا منطقی است زیرا با افزایش برد این موشک ممکن است سیستم دیتا لینک بین موشک و جنگنده قطع شود یا توسط سیستم جنگ الکترونیک دشمن مختل شود.
    طرح دیگری که بر روی ان کار میشود R-77M1 است و در اینده تولید خواهد شد. این موشک از موتور رم جت استفاده میکند و از سیستم های پیشرفته تری استفاده میکند و برد بیشتری دارد. این موشک در اینده یکی از اصلی ترین موشک های جنگنده های نسل 5 روسی برای نبرد های "فامد" (فراتر از میدان دید Beyond Visual Range : BVR ) خواهد بود.
    مشخصات:
    این موشک از یک سیستم چند منظوره هدایت فعال راداری برای هدایت خود استفاده میکند. این سیتم توسط شرکت OAO Agat طراحی شده است. این سیستم دو نوع حالت عملیات دارد:
    در مواقعی که فاصله جنگنده با دشمن کم است این موشک مستقیما در حالت فعال راداری" شلیک کن و فراموش کن" (fire and forget) شلیک میشود
    در مواقعی که فاصله جنگنده با دشمن زیاد باشد این موشک توسط سیستم خلبان خودکار داخلی و دیتا لینک با رادار جنگنده ی مادر هدایت میشود. زمانی که فاصله موشک با جنگنده ی دشمن به کمتر از 20 کیلومتر میرسد موشک وارد سیستم هدایت فعال راداری میشود. همزمان رادار جنگنده ی مادر نیز اطلاعات جنگنده ی دشمن را پردازش کرده و برای موشک ارسال میکند. اگر جنگنده ی دشمن اقدام به اخلال الکترونیکی (jamming) کند موشک وارد هدایت غیر فعال(passive) میشود و به دنبال منبع امواج اخلالگر میرود.. در مواقعی که این موشک بر علیه اهداف غیر مانور پذیر از رو به رو شیلک شود بردی حدود 100 کیلومتر دارد و سرعتی برابر با 4 ماخ میگیرد. در فواصل نزدیک این موشک میتواند اهدافی را که با شتاب 12g مانور میدهند را نابود کند. برد نهایی سری اولیه این موشک 90 کیلومتراعلام شده است
    موشک R-77 بر موشک AIM-120 AMRAAM برتری قابل ملاحظه ای از لحاظ مانور پذیری و برد دارد. این مسئله به خاطر این است که این قطر این موشک 200 میلیمتر و وزن ان 175 کیلوگرم است در حالیکه امرام قطری برایر یا 178 میلیمتر و وزنی معادل با 150 کیلوگرم دارد.
    همانند تمامی موشک های هوا به هوا برد این موشک به مانور پذیری جنگنده ی دشمن، ارتفاع درگیری و زاویه شلیک بستگی دارد. برای اهداف مانور پذیری که در ارتفاع پایین پرواز میکنند و از پشت به انها حمله میشود برد این موشک کاهش میابد.
    مانور پذیری این موشک بیش از 12g اعلام شده است.


    خلاصه:


    کلاس: موشک هوا به هوای میان برد
    شیوه هدایت: هدایت فعال راداری
    سال ورود به خدمت: 1992
    شرکت سازنده: ویمپل
    وزن: 175 کیلوگرم ( در نمونه اولیه) 226 کیلوگرم ( در مدل R-77M1)
    طول:3.6 متر
    قطر:200 میلیمتر
    سر جنگی: 30 کیلوگرم
    موتور: موتور راکتی سوخت جامد(در نمونه اولیه) موتور رم جت( در مدل R-77M1)
    فاصله نوک دو بالچه: 350 میلیمتر
    برد عملیاتی: 80 کیلومتر( در نمونه اولیه) 175 کیلومتر( در مدل R-77M1)
    حداکثر و حداقل ارتفاع درگیری: 5متر – 25 کیلومتر
    هواپیماهایی که میتوانند این موشک را حمل کنند:
    Mikoyan MiG-21-93/Lance/Bison
    Mikoyan MiG-29
    Mikoyan MiG-31
    Mikoyan MiG-35
    Sukhoi Su-27SM
    Sukhoi Su-30
    Sukhoi Su-34
    Sukhoi Su-35
    Sukhoi Su-37
    Sukhoi Su-47
    Yakovlev Yak-141

    سنترال کلابز
    ترجمه نوید

  6. 2 کاربر از jamshidjap بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده اند


  7. #14
    کـاربـر بـاسـابـقـه jamshidjap's Avatar
    تاريخ عضويت
    Sep 2006
    محل سكونت
    تهران
    پست ها
    3,381

    پيش فرض

    آشنایی با موشک AIM-132 ASRAAM:

    موشک پیشرفته کوتاه برد هوا به هوای ASRAAM یک سلاح موثر با قابلیت مانور بالا در نوردهای هوایی نزدیک است. تاریخچه ساخت این موشک از زمانی شروع میشود که برخی از کشور های
    اروپایی و ایالات متحده برای طراحی نوع جدیدی از موشک های هوا به هوا برای ناتو شروع به همکاری کردند.
    در سال 1998 ایالات متحده از روند پیشرفت برنامه راضی نبود، از طرفی ضعیف شدن شوروی و تقویت اقتصاد اروپا علاقه امریکا به این برنامه را کم کرد. بدین گونه ایالات متحده از این برنامه خارج
    و تصمیم به بهینه سازه سایدواندر گرفته که AIM-9X نامیده شد.
    از طرفی کشور آلمان در اواخر دهه نود تحت تاثیر عملکرد عالی موشک روسی AA-11 تصمیم به خروج از این برنامه و ساختنوع اصلاح شده ای از سایدواندر گرفت. با جدا شدن تمام کشورها از
    این برنامه انگلستان تنها ادامه دهنده این پروژه بود و این پروژه برای انگلستان تبدیل به یک پروژه ملی شد. دولت انگلیس از سال 1992 حدود یک میلیارد صرف توسعه و تولید ASRAAM کرده است.
    در همین راستا اولین AIM-132 در اواخر سال 1998 تحویل RAF شد.



    این موشک قبل از این که برای استفاده در یوروفایتر آماده شود، بر روی تورنادو و هریر نصب شد. در 1995 آزمایشات بسیاری روی AIM-132 انجام شد تا مشخص شود که آیا ASRAAM میتواند به
    اهداف عملیاتی AIM-9X دست یابد که نتیجه آزمایشات به این سوال جواب منفی داد. به همین علت Hughes و BAe تصمیم به ساخت نوع جدیدی از این موشک با نام P31 ASRAAM گرفتند که
    بسیار شبیه به AIM-132 بود اما با استفاده سیستم هدایت Thrust Vectoring قدرت مانور و چالاکی آن بیشتر شد، همچنین مهمات بیشتری را حمل میکرد.



    به هر حال اولین فروش خارجی این موشک در سال 1998 به استرالیا برای نصب بر روی F/A-18 این کشور بود. AIM-132 از بسیاری جهات از سایر موشک های هوا به هوای کوتاه برد برتری دارد.
    عملکرد خوب این موشک را میتوان مربوط به جستجو گر مادون قرمز 128*128 آن دانست. این جستجوگر در AIM-9X هم به کار رفته است. این نوع جستجوگر به جای ثبت نقاط داغ هدف، یک تصویر
    فوری از کل آن ثبت میکند. حساسیت بسیار بالای این جستجوگر نسبت به طرف قرارداد برای ساخت این جستجوگر مرکز تحقیقات سانتا باربارا متعلق به شرکت Hughes است.
    ASRAAM توانایی پرتاب از روی بدنه و نوک بال را دارد و با پرتاب کننده های AIM-9 و AIM-12 و بالطبع با F-15 و F-18 و F-22 سازگار است. یکی از امتیازات خاص این موشک توانایی قفل کردن بر روی
    هدف بعد از پرتاب ( ( LOALاست که این موشک را برای جنگنده های رادار گریز مثل F-35 بسیار مناسب میکند، چون این جنگنده های مجبورند محمات را داخل بدنه حمل کنند.
    در پایان به علت قابلیت های ویژه AIM-132 می توان آن را جهشی به سوی نسل جدید موشک های هوا به هوا دانست.

    اطلاعات فنی این موشک عبارتند از:
    برد: 15 کیلومتر
    سرعت: +3.5 ماخ
    طول: 2.73 متر
    قطر: 16.8 سانتیمتر
    جلوبرنده: راکت سوخت جامد دو مرحله ای.

  8. 2 کاربر از jamshidjap بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده اند


  9. #15
    کـاربـر بـاسـابـقـه jamshidjap's Avatar
    تاريخ عضويت
    Sep 2006
    محل سكونت
    تهران
    پست ها
    3,381

    پيش فرض

    مهمات تهاجم مستقيم مشترك- JDAM




    Joint Direct Attack Munition / مهمات تهاجم مستقيم مشترك (JDAM)، كيت هدايت جداگانه ارزان قيمتي است كه با نصب آن بر روي بمبهاي سقوط آزاد غير هدايت شونده ميتوان آنها را به مهمات هدايت شونده دقيق (هوشمند) ، قابل استفاده در هر گونه شرايط جوي تبديل كرد. با نصب (كيت دم) JDAM بر روي بمبهاي سقوط آزاد غير هدايت شونده كه شامل بالچه هاي دم قابل تنظيم،‌ يك كامپيوتر كنترل، يك سيستم هدايت اينرسيائي INS و يك واحد كنترل هدايت سيستم مكانيابي جهاني GPS ميباشد ، بمبهاي غير هدايت شونده به مهماتي هدايت شونده ،‌ با دقت بالا ، دور برد و قابل استفاده در هر گونه شرايط جوي تبديل ميشوند. در خلال جنك 1999 كوزوو ، بمبهاي هدايت شونده ليزري در سطح وسيعي توسط جنگنده هاي ناتو بكار گرفته شدند اما به علت شرايط نامساعد جوي و پوشش ضخيم ابري كه از مختصات جوي جنوب بالكان ميباشد اين سلاحها كارائي كمي داشتند، ضمن اينكه سلاحهاي هدايت شونده ليزري بسيار گران هم هستند. JDAM برنامه مشترك نيروي هوائي و نيروي دريائي آمريكاست و از سال 1998 شركت بوئينگ بيش از 150,000 كيت JDAM را توليد كرده است.

    JDAM تا كنون بر روي بمبهاي 2000 پاوندي BLU-109/MK 84 - بمبهاي 1000 پاوندي BLU-110/MK 83 و يا بمبهاي 500 پاوندي BLU-111/MK 82 نصب گرديده است و ميتوان بر عليه اهداف مهم ثابت و غير ثابت از جنگنده و يا بمب افكن تحت هر گونه شرايط جوي و بدون نياز به هيچگونه پشتيباني زميني استفاده كرد. قبل از پرتاب بمب، جنگنده/ بمب افكن با استفاده از GPS خود موقعيت دقيق هدف را روي زمين مشخص ميكند،‌ درست قبل از رها سازي بمب، كامپيوتر جنگنده/ بمب افكن اطلاعات مربوط به موقعيت حال حاضر بمب ، بردارهاي سرعت و مختصات هدف را به كامپيوتر بمب ارسال ميكند. پس از رها سازي و در هوا، دريافت كننده GPS بمب اقدام به پردازش سيگنالهاي ماهواره GPS جهت قرار گرفتن در مسير هدف مينمايد. همانند ديگر بمبهاي هوشمند، سيستم كنترل مسئول ارسال سيگنال به بالچه هاي هدايت كننده جهت قرار گيري در مسير صحيح ميباشد. لازم به ذكر است كه مختصات هدف ميتواند قبل از بلند شدن به سيستمهاي هواپيما داده شود يا به طور دستي توسط خدمه پرواز تغيير داده شود و يا به طور اتوماتيك توسط سنسورهاي هواپيما وارد شود.




    در صورتي كه به هر دليل دريافت سيگنالهاي GPS ميسر نباشد،‌ سيستم هدايت INS كه دقت كمتري دارد هدايت JDAM را به عهده خواهد گرفت. در صورت استفاده از GPS شعاع خطاي JDAM حتي به زير 5 متر هم ميرسد (برخي منابع 13 متر را عنوان كرده اند) ولي در صورت بكارگيري سيستم هدايت INS اين دقت به 30 متر يا كمتر خواهد رسيد. نكته مهم اينكه در صورت اشتباه بودن مختصات محل ، به طور قطع و يقين JDAM هدفي را كه مورد نظر نيست مورد هدف قرار خواهد داد به طوريكه همواره اطلاعات سرويسهاي جاسوسي دقيق نيستند. بنا به گزارش CIA، هدف قرارگيري سفارت چين در بلگراد در خلال عمليات Operation Allied Force توسط هواپيماهاي ناتو ناشي از اطلاعات اشتباه بوده. به هر حال در صورت صحت مختصات هدف،‌ بمبهاي هدايت شونده ماهواره اي مطمئنا موفقيت بيشتري در نابودي هدف تحت هر گونه شرايط جوي نسبت به ساير انواع مهمات هدايت شونده دقيق بدست خواهند آورد. JDAM ميتواند از ارتفاع بسيار كم تا بسيار زياد و در حالت شيرجه، صعود،‌مستقيم پرتاب گردد. JDAM در حال حاضر با جنگنده/ بمب افكنهاي : B-1B, B-2A, B-52H, AV-8B, F-15E, F/A-18C/D/E/F, F-16C/D و F-22 تطبيق داده شده و برنامه هائي جهت تطبيق سازي با A-10 و Joint Strike Fighter F-35 و MQ-9 و (يوروفايتر) در دست ميباشد.


    بمبهاي هدايت شونده ليزري ضمن پرهزينه بودن داراي محدوديتهاي عملياتي قابل توجهي هم هستند. مهمترين نقطه ضعف آنها وابستگي پيوسته آنها به آشكار بودن هدف توسط نشانگذار هاي ليزري ميباشد، اگر ليزر خاموش گردد و يا هدف توسط باران، بخار آب يا ابر/غبار و دود محو و تاريك بشود ، جستجوگر ليزر اصطلاحا كور شده و بمب مانند تمام بمبهاي پرتابي معمولي يك مسير بالستيك را ميپيمايد !
    درسهاي گرفته شده از جنگ اول خليج فارس Desert Storm اهميت مهمات هوشمند را بيش از پيش نمايان ساخت. اما هنوز به كار گيري آنها دشوار ميباشد به خصوص در شرايطي كه ديد زمين يا هدف از هوا ضعيف باشد. شرايط جوي نامساعد امكان به كارگيري مهمات هوشمند را به شدت تقليل ميدهد از طرفي مهمات غير هدايت شونده وقتي از ارتفاع متوسط يا بالا پرتاب شوند دقت كافي در انهدام اهداف را ندارند. تحقيقات بر روي يك سلاح هدايت شونده دقيق كه قابل بكار گيري در شرايط نامساعد جوي باشد از سال 1992 آغاز گرديد. اولين سري از JDAM ها در سال 1997 تحويل داده شد و بيش از 450 JDAM در خلال تستهاي سالهاي 1998 و 99 پرتاب گرديد. نتيجه اين تستها شگفت انگيز بود ! ركورد بي نظير 95 درصدي قابليت اطمينان سيتم و دستيابي به دقت 9.6متري ! قابليتهاي JDAM در خلال پروازهاي آزمايشي متعدد در شرايط ابري، باراني و برفي به اثبات رسيده است. در خلال اين تستها يك فروند B-2 ، هشتاد بمب 230 كيلوگرميMK82 مجهز به كيتهاي JDAM را در يك پرواز بر عليه اهداف متعدد به كار گرفت ،‌هر بمب موفق به انهدام يك هدف جداگانه گرديد ،‌ پس از اين بمباران سخنگوي نيروي هوائي آمريكا اين عمليات را يك انقلاب ناميد .


    JDAM و B2 اولين عمليات رزمي مشتركشان را در خلال عمليات Operation Allied Force در بالكان به اجرا گذاشتند اما در عمليات Enduring Freedom air campaign افغانستان به طرز گسترده اي از اين نوع سلاح استفاده شد. پرواز B-2 ها 30ساعت، بدون توفق، رفت و برگشت از Whiteman Air Force Base واقع در ميسوري صورت ميگرفت و 650 JDAM در اين عمليات بر عليه اهداف به كار گرفته شد. بر پايه يگ گزارش منتشر شده در سال 2002، در طي عمليات Operation Allied Force از29 مارچ تا 9 جون 1999، B2 ها موفق به پرتاب 651 بمب مجهز به كيتهاي JDAM با ركورد برخورد به هدف87 درصد شدند. تركيب قابليت Stealth بمب افكنها و دقت بالاي كيتهاي JDAM باعث بوجود آمدن انقلابي در بمبارانهاي هوائي شده است. توسعه و رشد سلاحهاي خانواده JDAM از اواخر سال 1999 به بمبهاي 500 پاوندي MK-82 هم بسط داده شده است. در مقام مقايسه ميتوان JDAM ها را نمونه ارزان موشكهاي كروز به حساب آورد. قيمت هر كيت JDAM ، بالغ بر 40.000 دلار براورد شده بود اما پس از انتخاب McDonnell Douglas ( بوئينگ فعلي) قيمت تحويلي 18.000 دلار براي هر كيت به امضاء رسيد ، با گذشت زمان قيمت هر كيت در سال 2004 به 21.000 دلار و انتظار ميرود در سال 2011 اين قيمت به 31.000 دلار برسد،‌ براي مقايسه جديدترين موشك كروز Tomahawk قيمتي بالغ بر 730,000 دلار دارد.


    GPS بهبود يافته و دقيق- يك جستجو گر دقيق براي هدايت نهائي- افزايش برد - تصحيح اطلاعات هدف در هنگام پرواز و افزايش كلاهكهاي جنگي از برنامه هاي به اجرا گذاشته شده و تست شده جهت مقابله با تهديدات آينده ميباشد. به منظور پاسخ دهي به گزارشات خلباناني كه از بمبهاي هدايت شونده ليزري / يا ماهواره اي استفاده كرده اند، بوئينگ Laser JDAM ها (LJDAM) را كه از دو نوع سيستم هدايتي در يك كيت استفاده ميكنند را توسعه داده است . بر پايه JDAM هاي موجود، يك پكيج هدايت ليزري به سيستم هدايت GPS/INS در جهت افزايش دقت مهمات اضافه شده است.
    دولت آمريكا موافقت خود را با صادرات تعداد كمي از كيتهاي JDAM به تعداد كمي از كشورها اعلام نموده ، كشورهائي كه تاكنون دريافت كننده JDAM بوده اند عبارتند از: اسرائيل- ايتاليا- دانمارك- استراليا- نروژ- هلند- سنگاپور- شيلي- عربستان و كره جنوبي (استراليا داراي JDAM-ER كه مجهز به بال ميباشند است) و كشورهائي كه تقاضاهايشان تحت بررسي است عبارتند از: مصر- يونان- پاكستان- فنلاند ميباشد.

    انواع:

    GBU-31(V)1/B (USAF) Mk-84
    GBU-31(V)2/B (USN/USMC) Mk-84
    GBU-31(V)3/B (USAF) BLU-109
    GBU-31(V)4/B (USN/USMC) BLU-109
    GBU-32(V)1/B (USAF) Mk-83
    GBU-32(V)2/B (USN/USMC) Mk-83
    GBU-35(V)1/B (USN/USMC) BLU-110
    GBU-38/B (USAF) Mk-82,(USN/USMC)Mk-82 and BLU-111


    مشخصات عمومي:

    وظيفه: مهمات هدايت شونده هوا به سطح
    پيمانكار: بوئينگ
    برد: تا 15 مايل
    سقف پرواز: 13,677 متر
    هدايت: GPS/INS
    قيمت: 22,000 دلار هر كيت (قيمت سال 2007)
    سال ورود به خدمت: 1999

    قابليتها:

    استفاده از سيستم مكانيابي جهاني GPS
    امكان پرتاب،كيلومترها دورتر از هدف
    امكان تصحيح اطلاعات حين پرواز تا هنگام برخورد به هدف
    امكان به كارگيري سرهاي جنگي MK-83/BLU-110, MK-84, BLU-109 ،MK-82
    امكان استفاده تحت هرگونه شرايط جوي
    امكان استفاده بر عليه چندين هدف در يك پرواز

  10. این کاربر از jamshidjap بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده است


  11. #16
    کـاربـر بـاسـابـقـه jamshidjap's Avatar
    تاريخ عضويت
    Sep 2006
    محل سكونت
    تهران
    پست ها
    3,381

    پيش فرض

    بمبهای هدایت شونده Laser JDAM برای اولین بار بر روی B-52H بارگیری شدند


    ( یکم قدیمیه )




    BARKSDALE AFB, --

    برای اولین بار بمبهای هدایت شونده ساخت بوئینگ Laser Joint Direct Attack Munition / LJDAM برای یک پرواز آزمایشی بر روی یک فروند B-52H بارگیری شد. بمب افکن سنگین و دوربرد B-52H قابلیت حمل دامنه وسیعی از مهمات موجود در زرادخانه امریکا را داراست.

    LJDAM شامل یک کیت استاندارد هدایت شونده JDAM به علاوه کیت هدایت لیزی است که قابلیت ردیابی سیگنالهای لیزر هدف را دارا میباشد. این بمب هدایت شونده برای منهدم ساختن اهداف متحرک و ثابت در زمین و دریا طراحی شده است. سیستم هدایت لیزری این سلاح همچنین توسط سیستم هدایت ماهواره ای GPS به صورت آلترناتیو پشتیبانی میشود.


    Boeing

  12. این کاربر از jamshidjap بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده است


  13. #17
    کـاربـر بـاسـابـقـه jamshidjap's Avatar
    تاريخ عضويت
    Sep 2006
    محل سكونت
    تهران
    پست ها
    3,381

    پيش فرض

    بمب های الکترومغناطیسی

    یک بمب الکترو مغناطیسی سلاحی است که از وابستگی عمیق انسان به برق بهره می بردوبر همین اساس طراحی شده است.با به کارگیری یک نمونه از این بمب های الکترومغناطيسی در یک منطقه ،ژنراتورها از کار خواهند افتاد،موتور اتومبیل ها دیگر روشن نخواهند شدوحتی امکان برقراری ارتباط تلفنی نیز وجود نخواهد داشت.به عبارت دیگریک بمب الکترومغناطيسی اساسی وپیشرفته ی بزرگ می تواند یک شهر را از نظر امکانات وتجهیزات زندگی ،200سال به عقب برگرداند
    ارتش ایالات متحده از سال ها پیش ،ایده ی بمب های الکترو مغناطیسی را دنبال می کرده است وخیلی ها معتقدند هم اکنون چنین جنگ افزاری در زرادخانه ی این کشور موجود است.همچنین تروریست ها می توانند با
    ساخت بمب های الکترومغناطيسی ساده وباتکنولوژی پایین،خطری برای کشورها به حساب آیند
    اساس کار بمب الکترومغناطيسی (ایی ام پی) یا به طور کامل تر(الکترومگنتیک پالس) یک سلاح با پالس الکترو مغناطیس که آن را می نامندتقریبا ساده است ،اینگونه بمبها جهت غلبه بر
    جریان برق ،توسط یک میدان الکترومغناطیسی قوی طراحی شده اند.همه میدانیم که یک میدان الکترومغناطیسی به خودی خود ،اثر خطرناکی ندارند .سیگنال های رادیویی که امواج اف ام،ای ام،تلویزیون ومکالمات موبایل را مخابره می کنند تماما الکترو مغنا طیسی هستند.
    یک فرستنده ی رادیویی ساده ، توسط ایجاد نوسان در جریان برق عبوری از یک مدار ،ایجاد میدان مغناطیسی می کند.این میدان می تواند دریک رسانای دیگر همچون آنتن رادیو، جریان الکتریکی به وجود آورد.اکر سیگنال الکتریکی نوسان دار ،اطلاعات به خصوصی را نمایش دهد ،گیرنده می تواند آنها را کشف واجرا نماید.یک مخابره ی رادیویی ضعیف تنها جریان الکتریکی مورد نیاز جهت انتقال سیگنال به یک گیرنده را تامین خواهد کرد .ولی اگر قدرت سیگنال یا همان میدان الکترومغناطیسی را به شدت افزایش دهیم ، می تواند جریان برق بسیار بزرگتری به وجود آوردجریان برق بزرگ ایجاد شده توسط این عمل ،باعث سوختن اجزای نیمرسانای رادیو خواهد شد و آن را از کار خواهد انداخت .البته کوچکترین نگرانی شما از این حادثه ،خرید یک رادیوی جدید خواهد بود.
    میدان مغناطیسی قوی نوسان دار می تواند جریان برق بسیار بزرگی را در هر جسم رسانای دیگر ایجاد نماید.این آنتن های اتفاقی وغیر عمد ،می توانند جریان برف را به تمامی وسایل برقی در ارتباط با خود انتقال دهند.مثلا یک شبکه ی
    کامپوتری عظیم را در نظر بگیرید که توسط خطوط تلفن با یکدیگر در ارتباط هستند.در این صورت با به وجود آمدن جریان عظیمی در خطوط تلفن،تمامی شبکه نابود خواهد شد.یک موج بلند خیلی بزرگ می تواند وسایل نیمه رسانا را بسوزاند،سیم کشی ها را ذوب کند،باتری ها را از بین برده وحتی ترانسفورماتورها را منفجر نماید.
    طرح تولید جنگ افزارهای «ای ام پی» از مدت ها مطرح بوده استاز دهه ی 1960 تا 1980 میلادی ،نگرانی آمریکا حمله ی «ای ام پی» اتمی بود.این نگرانی به سال 1950 میلادی وتحقیقات بر روی بمب های اتمی باز می گردد. زمانی که انفجار اتمی آزمایش بر فراز اقیانوس آرام ،باعث قطع روشنایی خیابان های بخش هایی از هاوایی در صدها کیلومتر دورتر شد و اختلالاتی را در تجهیزات رادیویی پیرامون خود وتا شعاع بزرگی که حتی استرالیا را در بر می گرفت ؛ به وجود آورد.تحقیقات محققین در آن سالها نشان داد که فوتون هایی که توسط اشعه ی گاما به دست آمده از انجار اتمی شدید پراکنده شده بودند با تعداد بیشماری از الکترونهایی که از اکسیژن ونیتروژن در اتمسفر آزاد شده بودند برخورد کرده واین سیل بزرگ الکترونی فعل وانفعالاتی را نیز با میدان مغناطیسی زمین انجام داده وبدین وسیله جریان الکتریکی نوسان داری ایجاد نموده که باعث بوجود آمدن میدان مغناطیسی قدرتمندی شده بود.این پالس الکترو مغناطیسی ایجاد شده ،جریان الکتریکی قدرتمندی را در مواد رسانای موجود در دامنه ی وسیعی از انفجار صورت گرفته ،ایجاد کرده بود که باعث از کار افتادن برخی وسایل برقی شده بود.
    در طول جنگ سرد ،بیشترین بیم ایالات متحده از شوروی سابق ،فرستادن موشک اتمی به ارتفاع 50 کیلومتری از سطح شهرهای مهم آمریکا ومنفجر ساختن آن بود که باعث از کار افتادن تمامی تجهیزات برقی در اکثر نقاط این کشور می شدولی چنین حادثه ای هیچگاه رخ نداد
    امکان استفاده ی برخی کشورها از چنین سلاحی ، هنوز هم وجود دارد ولی این گونه سلاحها جای خود را به جنگ افزارهای غیر اتمی چون بمب الکترومغناطيسی داده اند.البته این گونه از«ای ام پی» ها نمی توانند دامنه ی عملیاتی«ای ام پی»های اتمی را داشته باشند ولی جهت فلج کردن موضعی نیروهای دشمن(مثلا در یک عملیات و...)می توانند بسیار کارآمد باشند .به احتمال زیاد ،ایالات متحده از جنگ افزارهای «ای ام پی»در زرادخانه ی خود بهره مند است.ولی نوع این بمب ها برای هیچکس مشخص نیست.بر اساس برخی گزارشات ،اکثر تحقیقات این کشور بر سر ساخت مدل «اچ پی دبلیو اس»این بمب هاست.مدل «اچ پی دبلیو اس »یا به طور کامل تر« های پاور میکرو ویوز »گونه ی بسیار قدرتمندتر همان مایکروویوهای موجود در آشپزخانه هاست که می توانند پرتو متمرکزی از انرژی مایکروویو تولید نمایند.چنین جنگ افزاری احتمالا می تواند بر روی موشک های کروز قابل نصب باشد .البته مدلهای ساده تری از بمب های الکترومغناطيسی نیز در جهان وجود دارد که از آن جمله می توان «اف سی جی » را نام برد.این بمب از یک لوله ی حاوی مواد محترقه در داخل یک سیم پیچ مسی تشکیل یافته است لحظه ای قبل از انفجار ماد شیمیایی محترقه که از قسمت انتهای لوله به سمت جلو صورت می گیرد؛سیم پیچ مسی موجود در آن توسط تعداد کثیری از خازن ها انرژی گرفته ویک میدان الکترو مغناطیسی ایجاد می نماید.



    کشور هند تحقیقات بسیار گسترده ای را در زمینه ی بمب های الکترومغناطيسی ساده وارزان «اف سی جی »به انجام رسانده که دلیل عمده ی آن،احتمال استفاد ه ی پاکستان از این گونه جنگ افزارها بر ضد این کشور است
    .ایالات متحده تمایل زیادی به استفاده از تکنولوژی بمب الکترومغناطيسی دارد.چون چنین جنگ افزارهایی مرگ آور نیستد ولی در عین حال بسیار مخرب و ویرانگرند .البته بمب های الکترومغناطيسی سطح پایین و کوچک تنها می توانند مختصرا باعث ایجاد پارازیت در سیستم های الکترونیکی شوند ویا نهایتا کارآیی آنها را پایین بیاورند ولی سیستم های قدرنمند می توانند اطلاعات مهم کامپیمتری را از بین برده وسیتم های بسیار بزرک نیز تجهیزات برقی و الکترونیکی را به آتش خواهند کشید.
    یک بمب الکترومغناطيسی می تواند باعث خنثی کردن مهمترین نیازهای دشمن در صحنه ی نبرد باشد ؛چنین بمبی می تواند سیستمهای کنترل وسایل نقلیه ی مختلف را از کار انداخته ،سیستمهای هدف یابی موشک ها وبمب ها را از بین ببرد ؛وسایل ارتباطی را نابود سازد؛سیستمهای مختلف هدایت عملیات نیروهای دشمن را از کار انداخته وسنسورهای مختلف پیچیده را خنثی نماید .بمبهای الکترومغناطسیس بهترین گزینه برای حمله به پناه گاههای زیر زمینی دشمن هستند.زیرا چنین سنگرهایی به وسیله ی موشک ها وبمب های معمولی، قابل انهدام نیستند.یک پالس الکترومغناطیسی رها شده از - بمب الکترومغناطيسی می تواند از لایه های زمین عبور کرده وموجب قطع برق آن پناهگاهها شود؛سیتم های تهویه را از کار انداخته ،ارتباط با بیرون را قطع کند وحتی در پناه گاههای پیشرفته ،درهای الکتریکی را از کار بیندازد.در حالی که «ای ام پی»هاجنگ افزار های مرگ آور به حساب نمی ایندولی گاهی از اوقات می توانند یکی از عوامل کشته شدن افراد باشند.برای مثال اگر یک بمب «ای ام پی»،باعث قطع برق یک بیمارستان شود؛بیماران بسیاری در عرض چند ثانیه کشته خواهند شد .همچنین یک «ای ام پی»می تواند باعث اختلال در حرکت تمامی وسایل نقلیه از جمله هواپیماها شود ویک فاجعه ی انسانی از سقوط هواپیما به وقوع بپیوندد.در اخر باید گفت که دور از ذهن ترین اثر بمب الکترومغناطيسی را می توان اثرات روانی آن دانست.یک حمله ی«ای ام پی» بزرگ در کشوری بزرگ می تواند یک زندگی مدرن قرت بیست ویکمی را 200 سال به عقب بازگرداند و آدمی را با زندگی جدیدی رو به رو سازد.تعداد بیشمار بازماندگان حمله ی «ای ام پی»،خود را اسیر دنیایی عجیب وغیر قابل باور خواهند دید؛دنیایی بدون امکان استفاده از نیروی برق .

  14. #18
    کـاربـر بـاسـابـقـه jamshidjap's Avatar
    تاريخ عضويت
    Sep 2006
    محل سكونت
    تهران
    پست ها
    3,381

    پيش فرض

    موشک کروز ضد کشتی AS-34 Kormoran 2

    طراحي موشك AS-34 Kormoran1 در سال 1962 شروع شد و كار طراحي و ساخت ان به شركت
    Messerschmitt-Bolkow-Blohm (صنايع هوايي المان) واگذار شد. هدف اوليه از طراحي اين موشك ساخت موشك ضد كشتي ساحل پرتاب بود,اگرچه بعدها اين خصوصيت در اين موشك ايجاد شد. اين موشك براي پرتاب از جنگنده تورنادو و F-104G Starfighter طراحي گشت.



    موشك AS-34 Kormoran2 نسخهء پيشرفته‏اي بود كه از روي مدل اوليه طراحي شده بود. كار طراحي اين موشك در سال 1983 شروع شد و اولين پرتاب و اولين شليك اين موشك در سال 1986 انجام شد. چهرهء موشك, كلاهك جنگي, سيستم‏هاي ديجيتالي و الكترونيكي و رادار جستوجوگر و حتي موتور اين موشك تعويض شده بود كه به آن توانايي شليك در مسافت بيشتر شليك انتخابي و شليك از سكوهاي مختلف را مي داد و توان تحمل موشك در برابر حملات تدافعي را افزايش پيدا كرده بود.

    موشك كرموران 2 از بدنه كرموران 1 استفاده مي‏كند. اين موشك از موتوري با سوخت جامد و سيستم هوانوردي داخلي و مسير ياب و راداري فعال با قابليت تصحيح مسير استفاده مي‏كند. بوستر بزرگتر موتور موشك، امكان شليك به فواصل بسيار دورتر و افزايش برد را تا 35 كيلومتري براي اين موشك محيا مي‏كند.

    سر جنگي 220 كيلوگرمي اين موشك از كلاهكي ضدزره بهره مي‏جويد كه توان نفود بيشتري را به اين موشك مي‏دهد.
    تست‏هاي تكميلي اين موشك در سال 1987 انجام شد و كورمورن 2 بعد از 2 سال ساخته شد. در سال 1991 اين موشك وارد خدمت در نيروي دريايي آلمان شد و تا كنون 140 عدد از اين موشك ساخته شده است.



    خصوصيات
    عملكرد: موشک کروز ضد کشتی
    سازنده: Messerschmitt-Bolkow-Blohm(صنايع هوايي المان)
    كشور سازنده: المان
    پيشرانه: موتور توربو جت به همراه بوستر
    طول:4.40 متر
    قطر: 0.34 متر
    برد:در موشك Kormoran1 30 كيلومتر و در Kormoran 2 35 كيلومتر
    سيستم هدايت: مسرياب داخلي(,(INSرادار فعال,تصحيح كننده مسير
    سرعت: زير صوت
    كلاهك: 220 كيلوگرمي
    جايگاه پرتاب:کشتی جنگی/ساحل/جنگنده
    زمان ساخت: ۱۹۸۹
    ورود به خدمت:1991
    ---------------------------------------------------------------------
    ● منبع: Missilethreat
    ● نويسنده:اميرحسام ملایي يگانه

  15. این کاربر از jamshidjap بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده است


  16. #19
    کـاربـر بـاسـابـقـه jamshidjap's Avatar
    تاريخ عضويت
    Sep 2006
    محل سكونت
    تهران
    پست ها
    3,381

    پيش فرض

    آشنائي با موشك جديد زمين به هوا HQ-12/ KS-1



    موشك زمين به هوا برد متوسط- بلند KS-1 /Kaishan-1 بوسيله شركت صنايع فضائي جيانگ نان توسعه داده شده است. برنامه توسعه KS-1 از اوايل دهه 1980 جهت جايگزيني با نمونه قديميتر HQ-2 (كپي چيني موشك هدايت شونده SA-2 ) آغاز گرديد. اولين شليك آزمايشيKS-1 در سال 1989 گزارش شد و براي اولين بار در نمايشگاه هوائي پاريس 1991 در معرض ديد عموم قرار گرفت. توسعه KS-1 در سال 1994 تكميل گرديد ولي در جلب كردن مشتريان داخلي و خارجي ناكام ماند. نمونه توسه يافته با نام KS-1A در اواخر دهه 1990 معرفي گرديد. KS-1A از روي يك كاميون مجهز به لانچرهاي متحرك پرتاب ميشد در حاليكه نمونه قبلي يا KS-1 داراي لانچرهاي ثابت بودند همچنين KS-1A مجهز به رادار جديد اكتسابي/ رهگيري جديد نيز بود. اين موشك از سال 2001 توسط شركت صادرات و واردات ماشين آلات دقيق ملي چين بازاريابي ميشود. در سال 2005، يك مقام ارشد نيروهاي مسلح مالزي از توافق بر سر خريد KS-1A از چين خبر داد. اين خريد در ليست برنامه توسعه نهم مالزي قرار خواهد گرفت.

    از اواسط دهه 90 ارتش چين آزمونهائي را بر روي KS-1 به انجام رسانده، اگرچه تاخيرات مكرر در به كارگيري اين موشك نشان دهنده آن است كه ارتش چين كاملا از قابليتهاي KS-1 رضايت ندارد. درخلال نمايشگاهي در "Chinese Revolution Military Museum" جولاي/ آگوست 2007، به مناسبت هشتادمين سالگرد ارتش خلق چين، يك دستگاه خودرو پرتاب موشك KS-1A به همراه يك ايستگاه هدايت به معرض نمايش عموم گذاشته شد. درخلال برگزاري همان نمايشگاه تائيد شد كه HQ-12 نام نظامي تخصيص يافته به KS-1 است. اين ميتواند بدان معني باشد كه موشك در حال حاضر به صورت عملياتي به خدمت ارتش چين درآمده.

    KS-1 به صورت ابتدائي براي مقابله با هواپيماها و هليكوپترها طراحي گرديده ولي داراي قابليت محدود بر عليه موشكهاي هوا به سطح و ديگر سلاحهاي هوا پرتاب هدايت شونده دقيق است. به طور معمول يك آتشبار موشكي، شامل يك رادار و ايستگاه هدايت، چهار لانچر با هشت موشك آماده براي پرتاب و هجده موشك ذخيره است. مدل پايه KS-1 از روي لانچرهاي ثابت چهار پايه توسعه يافته از مدل لانچر HQ-2 1 پرتاب ميشدند. هر لانچر داراي دو موشك آماده پرتاب سوار شده بر روي ريلهاي پرتاب اريب قرار دارد. مدل بهبود يافته KS-1A، از روي لانچر متحرك سوار شده بر روي كاميون 6X6 پرتاب ميشود. هر كاميون حامل دو موشك بر روي ريلهاي پرتاب اريب هستند. در آخرين نمونه توسعه يافته ، دو موشك از داخل محفظه پرتاب شليك ميشوند. محفظه هاي پرتاب امكان محافظت و تعمير و نگهداري بهتري را فراهم مياوردند.

    مشخصات:

    طول موشك: 5.6 متر، قطر 0.4 متر و طول بال 1.2 متر.
    وزن پرتاب: 900 كيلوگرم
    پيشرانه: راكت بوستر جامد
    ارتفاع عملياتي: 0.5 تا 25 كيلومتر
    برد عملياتي: 7 تا 42 كيلومتر يا KS-1A 5 تا 50 كيلومتر
    حداكثر سرعت: 1,200m/s
    توانائي مانور موشك: 20G
    طريقه هدايت: راداري
    سرجنگي: 100 كيلوگرم انفجاري شديد متلاشي شونده با فركانس راديوئي فيوز مجاورتي

    منبع: sinodefence




  17. این کاربر از jamshidjap بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده است


  18. #20
    کـاربـر بـاسـابـقـه jamshidjap's Avatar
    تاريخ عضويت
    Sep 2006
    محل سكونت
    تهران
    پست ها
    3,381

    پيش فرض

    موشک هاي هوا به هوای ایرانی

    موشک زوبین 20
    موشک زوبین در همان سالهای جنگ تولید شد، اما بدلیل ادامه بهسازی ها ورود رسمی آنها سر انجام در سال 2002 اعلام شد، این موشک از بدنه بمب آمریکایی ام-117 بهره می برد، نوع اولیه این موشک از نوع هدایت تلوزیونی است، اما نوع AGM-379/20L نیز تولید شده که از هدایت لیزری بهره می برد، هر دو نوع این موشک ها از یک موتور راکتی بهره می برند و توانایی رهاسازی از ارتفاع 300 تا 30000 فوتی را دارند و به یک کلاهک 750 پوندی مجهز اند، این موشک ها برروی جنگنده های اف-4 و اف-5 قابل استفاده اند.


    پروژه سجیل یا قوش آسمان:
    موشک AIM-54 Phoenix بعنوان سلاح اصلی جنگنده F-14 Tomcat موشکی است توانمند و دوربرد که نگهداری آن بسیار سخت است و هنگامی که به پایان عمر عملیاتی خود رسید تنها سازنده آن می تواند بوسیله جایگزینی قطعات آنها را برای یک دوره مجدد آماده استفاده نماید، این شرایط کارشناسان ایرانی را بر آن داشت که به فکر موشک هوا به هوای جدیدی برای اف-14 بیفتند، در این موقعیت تنها گزینه ای که انتخاب مناسب می نمود موشک MIM-23 Hawk بود، هاوک یک موشک زمین به هوا با بردی حدود 60 کیلومتر است که در طول جنگ نیز بخوبی بر علیه جنگنده های عراقی بکار گرفته شد، اما نصب این موشک روی اف-14 امری بود که در ابتدا غیر علمی و غیر عملی به نظر می رسید، با این وجود با پیگیری متخصصان ایرانی این پروژه در همان سالهای جنگ با موفقیت به پایان رسید و پس از جنگ با بهسازی های انجام شده روی این موشک ها در نهایت در سال 1385 با کد *AIM-23 SkyHawk (قوش آسمان) یا سجیل بعنوان موشک اصلی جنگنده های اف-14 ایران شناخته شدند، گفته می شود برد موشک هاوک در شرایط پرتاب از هواپیمای جنگنده تا بیش از 80 کیلومتر افزایش می یابد.
    * در مورد موشک های ساخت ناتو موشک های هوا به هوا با کد AIM و موشک های زمین به هوا با کد MIM شناخته می شوند.


    پروژه فاطر:
    موشک هوا به هوای فاطر از همان بدنه و پیشران موشک حرارت یاب AIM-9 Sidewinder استفاده می کند، اما مجهز به یک جستجوگر بهسازی شده و اویونیک کاملا جدید است که بمنظور مقاومت در برابر جنگنده های نوین که به وسائل منحرف کننده و تجهیزات جنگ الکترونیک مجهز اند طراحی شده است.
    تا کنون اخباری از ورود به خدمت این موشک و تولید انبوه آن اعلام نشده ولی گفته می شد مسئولان خرید موشک های ناتوان PL-7 و تطبیق آنها با جنگنده های دیگر را بر تکمیل پروژه فاطر ترجیح داده اند، با این وجود ابراز نارضایتی خلبانان ایرانی از موشک PL-7 روزنه امیدی برای پروژه فاطر بود، اما در همان زمان انتشار خبرهایی در محافل غیر رسمی مبنی بر نصب موشک R-73 Archer روی جنگنده های اف-4 بار دیگر امید ها را برای عملیاتی کردن این موشک کمتر نمود.

  19. این کاربر از jamshidjap بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده است


Thread Information

Users Browsing this Thread

هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)

User Tag List

برچسب های این موضوع

قوانين ايجاد تاپيک در انجمن

  • شما نمی توانید تاپیک ایحاد کنید
  • شما نمی توانید پاسخی ارسال کنید
  • شما نمی توانید فایل پیوست کنید
  • شما نمی توانید پاسخ خود را ویرایش کنید
  •