در باره ی فرامین ؛ در نگاه اول به نظر می رسد که بهتر است یک الگوی واحد داشته باشیم . اگر به عنوان مثال ؛ فرامین داس را ملاک عمل بگیریم ؛ باید فرمان ها به صورت کلمه خوانده شود .( Copy ؛ Type ؛ و ..... )
اما مشکلی در این جا هست . بر خلاف داس ؛ برخی از فرامین لینوکس ؛ از حروف بی صدا پشت سر هم استفاده می کند ( زیرا از دو یا چند کلمه اقتباس شده ) که در این حالت ؛ خواندن آن به صورت یک کلمه دشوار خواهد بود . علاوه بر آن ؛ شاید در بعضی دیگر از فرمان ها ؛ تعدادی از سمبل ها و اعداد یا علایم دیگر نیز در ترکیب فرمان مورد استفاده قرار بگیرد که در این وضعیت کار خیلی دشوار تر خواهد شد . بنابراین ؛ تنها راه باقیمانده ؛ توافق بر سر نحوه ی خواندن آن و دستیابی به یک موافقت عمومی است .
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
GNU حتماً باید با حروف بزرگ و در صورت امکان با نقطه های جدا کننده ( G.N.U ) نوشته شود که معنای پروژه بودن آن کاملاً منتقل شود . به هر حال این عبارت به صورت « جی ان یو » خوانده می شود .
GNOME این جا موضوع جالب می شود . بر اساس قواعد دستور زبان انگلیسی ؛ حرف G چون ماقبل حرف N قرار گرفته نباید خوانده و تلفظ شود . اما چون طبق معمول این کلمه مخفف چند واژه است ( GNU Network Object Model Environment ) ؛ این قاعده در باره ی آن صدق نمی کند . اگر گفته ی ویکی پدیا را مورد استناد قرار بدهیم ؛ این کلمه باید « گِنوم » خوانده شود . ( معمولاً مخفف های طولانی را نمی توان جدا جدا خواند و خود به خود تبدیل به کلمه می شود )