تبلیغات :
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی، صداگیر ماینر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام

[ + افزودن آگهی متنی جدید ]




صفحه 4 از 17 اولاول 1234567814 ... آخرآخر
نمايش نتايج 31 به 40 از 169

نام تاپيک: نقد و بررسی وضعیت فعلی موسیقی ایرانی

  1. #31
    حـــــرفـه ای vioman's Avatar
    تاريخ عضويت
    May 2008
    محل سكونت
    روی سیم ر!
    پست ها
    1,698

    پيش فرض

    اگر اصواتی که امروزه به گوش میرسه منظور شماست نظری ندارم

    اما موسیقی ما ایرانی ها با اون اصالت تاریخی نباید توی این وضع باشه
    غیر از معدود آثار اساتید بزرگ ایران مابقی فقط صداست!

    از طرفی سیاست های اشتباه ، از طرف دیگه وارداتی های بی محتوا همه چیز رو به هم زده

  2. این کاربر از vioman بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده است


  3. #32
    حـــــرفـه ای vioman's Avatar
    تاريخ عضويت
    May 2008
    محل سكونت
    روی سیم ر!
    پست ها
    1,698

    پيش فرض


    در باره ی آواز هم گمان نمی کنم کسی اصرار داشته باشد که مثلا کارهای قبل از انقلاب شجریان بهتر از آثار بعد از انقلاب او است ... مگر این که بخواهیم موضوع را به جیغ های گوشخراش و دل آزار خانم حمیرا یا الهه و امثال ایشان بکشانیم !

    در باره ی پاپ هم به گمانم فرقی نکرده است . همان ابتذال گذشته برقرار است .
    دوست عزیز من اول که متن نوشته شما رو خوندم داشت خوشم میمود تا رسیدم به "جیع های گوش خراش خانم حمیرا!!!"
    اینکه خانم پروانه امیر افشاری (حمیرا) بعد از کسب محبوبیت خودش رو وقف موسیقی کاواره ای دهه ی 50 کرد و بعد از انقلاب دنباله ی همون ابتذال رو پیش گرفت یکی نقاط سیاه این شاهکار موسیقی ماست
    اما باید یه این نکته توجه داشت که خانم حمیرا از صدای سوپرانو برخوردار بودند که قابلیت مانور تا اوج رو دارا بود.
    نباید این نکته رو فراموش کرد که خیلی از شاهکارهای موسیقی این سرزمین رو ایشون اجرا کردند و همکاری و همدلی چند ساله ی ایشون با استاد پرویز یاحقی دوران پر فروغ موسیقی این مملکت بود.

    فقط کافیه 1 بار تصنیف بی نظیر" پشیمانم" رو با آهنگ فوق العاده استاد علی تجویدی و صدای خانم حمیرا در مقام همایون گوش کنید تا پی به قابلیت صدای ایشون ببرید

    موفق باشید
    یا علی

  4. 2 کاربر از vioman بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده اند


  5. #33
    حـــــرفـه ای
    تاريخ عضويت
    Jan 2007
    پست ها
    3,350

    پيش فرض

    عزیزانی که در بحث شرکت می کنند، توجه؛ لطفا به کسی توهین نشه. ممنون...



  6. #34
    حـــــرفـه ای vioman's Avatar
    تاريخ عضويت
    May 2008
    محل سكونت
    روی سیم ر!
    پست ها
    1,698

    پيش فرض

    عزیزانی که در بحث شرکت می کنند، توجه؛ لطفا به کسی توهین نشه. ممنون...



    سلام
    راستش من یه انتقاد دارم
    اونم اینه که کسی از کاربر های این انجمن این اجازه رو نداره که نظرش رو راحت در مورد سبک یا انواع موسیقی بگه
    به نظر شما بهتر نیست در این موضوع تجدید نظر بشه؟
    منظور من اینه که اگر کسی در مورد سبکی از موسیقی نظری داره راحت بیان کنه بدون ترس از اخراج ار انجمن یا حذف پستش

  7. #35
    حـــــرفـه ای
    تاريخ عضويت
    Jan 2007
    پست ها
    3,350

    پيش فرض

    سلام
    راستش من یه انتقاد دارم
    اونم اینه که کسی از کاربر های این انجمن این اجازه رو نداره که نظرش رو راحت در مورد سبک یا انواع موسیقی بگه
    به نظر شما بهتر نیست در این موضوع تجدید نظر بشه؟
    منظور من اینه که اگر کسی در مورد سبکی از موسیقی نظری داره راحت بیان کنه بدون ترس از اخراج ار انجمن یا حذف پستش
    vioman جان، نمیدونم چرا این موضوع شما رو ناراحت می کنه؟ اما؛ توهین هیچ وقت کار درستی نبوده و نیست. توهین با نقد فرق می کنه و ما هم فقط جلوی توهین رو می گیریم.

    در مورد ابراز نظر، ما سعی کردیم تا جایی که میشه دست کاربر ها رو باز بذاریم. از اون جا که بعضی از نظرها، حمله به عقیده و افکار یک دسته از کاربر ها هست، با توجه به اصل تفاوت سلایق، نمی تونیم بذاریم که اون نظر باقی بمونه. نمونش مطلبی که شما چند وقت پیش در مورد Black Metal نوشته بودین و به شدت بهش حمله کرده بودین. دیدین که واکنش طرفدارهای Black Metal برانگیخته شد و ما حق رو به اون ها میدادیم. کاری هم به چرایی و چگونگی سبک مورد نظر نداشتیم.

    و در آخر تاکید می کنم: فقط توهین، ابراز نظر مغرضانه و تند روی، خط قرمز های انجمن موسیقی هستن. در دنیای خارج هم هیچ کدوم از این کارها مورد تایید نیستن.



  8. 4 کاربر از maxeemo بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده اند


  9. #36
    حـــــرفـه ای vioman's Avatar
    تاريخ عضويت
    May 2008
    محل سكونت
    روی سیم ر!
    پست ها
    1,698

    پيش فرض

    vioman جان، نمیدونم چرا این موضوع شما رو ناراحت می کنه؟ اما؛ توهین هیچ وقت کار درستی نبوده و نیست. توهین با نقد فرق می کنه و ما هم فقط جلوی توهین رو می گیریم.

    در مورد ابراز نظر، ما سعی کردیم تا جایی که میشه دست کاربر ها رو باز بذاریم. از اون جا که بعضی از نظرها، حمله به عقیده و افکار یک دسته از کاربر ها هست، با توجه به اصل تفاوت سلایق، نمی تونیم بذاریم که اون نظر باقی بمونه. نمونش مطلبی که شما چند وقت پیش در مورد Black Metal نوشته بودین و به شدت بهش حمله کرده بودین. دیدین که واکنش طرفدارهای Black Metal برانگیخته شد و ما حق رو به اون ها میدادیم. کاری هم به چرایی و چگونگی سبک مورد نظر نداشتیم.

    و در آخر تاکید می کنم: فقط توهین، ابراز نظر مغرضانه و تند روی، خط قرمز های انجمن موسیقی هستن. در دنیای خارج هم هیچ کدوم از این کارها مورد تایید نیستن.



    جناب maxeemo عزیز سلام
    راستش من اصلا قصد بی احترامی به هیچ گروه یا شخصی رو ندارم اما شما خودتون قضاوت کنید
    تاپیک موسیقی P30forum به جای اینکه محل رسیدگی و بررسی موسیقی خودمون باشه شده محفلگاه موسیقی های بیگانه
    این یعنی اوج بی احترامی به موسیقی این کشور

    واقعا اگر یکی از هموطن های ما از خارج از کشور بیاد و ایجا رو ببینه چه حالی بهش دست میده؟
    همه ی موسیقی ما شده رپ و متال ، دو لغتی که فقط زیبایی براش تعریفه کلامی داره

    دو لغتی که 10 ، 12 وارد کشور ما شده و حالا طوری شده که سعی داره جای خیلی از چیزها رو بگیره
    و حتی ما حق نداریم اعتراض کنیم و یا از موسیقی کشور خودمون دفاع کنیم...

    کاپیتولاسیون!

  10. این کاربر از vioman بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده است


  11. #37
    حـــــرفـه ای
    تاريخ عضويت
    Jan 2007
    پست ها
    3,350

    پيش فرض

    سلام...

    vioman عزیز؛

    راستش من اصلا قصد بی احترامی به هیچ گروه یا شخصی رو ندارم اما شما خودتون قضاوت کنید
    تاپیک موسیقی P30forum به جای اینکه محل رسیدگی و بررسی موسیقی خودمون باشه شده محفلگاه موسیقی های بیگانه
    این یعنی اوج بی احترامی به موسیقی این کشور
    انجمن موسیقی P30world فقط مختص موسیقی ملی و سنتی این کشور نیست که حالا بخوایم با اشباع شدن اون از موسیقی های غربی، بهش اعتراض کنیم. این انجمن کاملا به صورت عام به موسیقی توجه داره. هر سبک، هر منطقه، هر کشور و ...

    و کسی هم از وضع موجود ابراز رضایت نکرده.

    همه ی موسیقی ما شده رپ و متال ، دو لغتی که فقط زیبایی براش تعریفه کلامی داره
    هم موافق و هم مخالفم. در کل درست میگین، اما انگار از این 2 سبک و کلا از موسیقی غربی خیلی کینه به دل دارین. اشتباه نشه، من طرفدار هیچ کدوم از این سبک ها نیستم. مخصوصا که رپ رو اصلا گوش نمیدم، اما در متال آثار قابل تاملی داریم.

    دو لغتی که 10 ، 12 ساله وارد کشور ما شده و حالا طوری شده که سعی داره جای خیلی از چیزها رو بگیره
    و حتی ما حق نداریم اعتراض کنیم و یا از موسیقی کشور خودمون دفاع کنیم...
    اصلا چرا اعتراض کنیم؟ برای بالا بردن جایگاه موسیقی خودمون، چرا باید به تخریب بقیه ی انواع موسیقی بپردازیم؟ به نظر شما تنها راه درست و منطقی و عقلانی همینه؟ شما فعلا دارین از این راه وارد میشین. فکر کنم همین قسمت از صحبتم، منظور پست های قبلیم رو روشن کرد؛

    من میگم هر کاری در انجمن موسیقی می کنیم، بدون توهین به نقاط مقابلش باشه. اگه بخوایم با توهین و بدگویی طرف خودمون رو بزرگ تر جلوه بدیم، در واقع ضعف و ناتوانی خودمون رو نشون دادیم. غیر از اینه؟!



  12. این کاربر از maxeemo بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده است


  13. #38
    R e b i r t h Kurosh's Avatar
    تاريخ عضويت
    Feb 2007
    محل سكونت
    همون جا ! :دی
    پست ها
    10,857

    پيش فرض

    می دونم که تاپیک قدیمیه ، اما حیف بود تاپیکی این چنین که می تونه نظرات بسیار مفیدی رو در بر داشته باشه ، به دست فراموشی سپرده شه...

    وضعیت فعلی موسیقی ایران...اگر تعریف مناسبی از دو کلمه ی "فعلی" و "موسیقی ایران" میشد ، شاید میشد راحت تر نظر کاربران بیان بشه...اگر فعلی رو بعد از انقلاب در نظر بگیریم ، و موسیقی ایران رو تمامی آثار منتشره به زبان فارسی ، گستره ی بحث بسیار بزرگ میشه و شاید ارائه ی نظری جامع و درست ، سخت. اما خب اگر این دو عبارت رو محدود کنیم به آثار منتشره ی چند سال اخیر در ایران (چه مجاز! و چه اینترنتی) ، میشه اظهار نظر بهتری داشت...ضمناً این نکته نباید از خاطر بره که آثار منتظره منظور موضوع است و نه سلیقه ی مخاطب و موسیقی های وارداتی که خود مبحثی است بسیار گسترده و البته قابل بحث...

    صاحب نظر نیستم و تخصصی هم چه در موسیقی و چه در نقد ندارم...اما آنچه که به عنوان یک مخاطب عام به ذهنم می رسه ، سعی می کنم با مصداق پیاده کنم...البته این فقط گوشه ای است از موسیقی ما و نقد آن...

    موسیقی سنتی ما همواره با وجود اساتیدی چون شجریان، ناظری، مرحوم مشکاتیان، لطفی، علیزاده، کامکارها و بسیاری بزرگان دیگر ، چه قبل از انقلاب و چه بعد از آن ، جایگاه والای خود رو حفظ کرده...شاید فراز و نشیب های بسیاری رو تجربه کرده باشه ، اما همیشه ، آن قدر استاد داشته که شاگردانی تربیت کنند و تحویل این موسیقی دهند تا یاد اساتید خود رو زنده ، و موسیقی ملی کشور رو نیز پابرجا نگاه دارند. از آن جمله کسانی هستند چون ایرج بسطامی، سالار عقیلی، علیرضا قربانی، حافظ ناظری، همایون شجریان، حسام الدین سراج، علیرضا افتخاری، علی جهاندار و بسیاری اسامی مشهور و غیرمعروف دیگر که در این مقال نمی گنجد ذکر تمامی آن ها. قبول کنیم یا نه، پرچم موسیقی سنتی ما با وجود تمامی این هنرمندان همچنان برافراشته است و دوستداران آن ، همچنان می برند لذتی را که سابق بر این می بردند از آن. شاید منتقدان موسیقی سنتی، بت سازی از شجریان و تقلید کورکورانه از سبک او را مهم ترین نقد وارد بر این شاگردان و البته موسیقی ما می دانند. اما هر چه که هست، اصالت و کیفیت کلی موسیقی ما با کمی تغییر، حفظ شده...غرض مقایسه نیست، اما ظهور پدیده های جدیدی مانند سعید جعفرزاده (همای) سبب شده که امید به اعتلای هر چه بیش تر موسیقی سنتی ما و حتی نوآوری و ابتکار در آن (همای و برخی آثار نامجو) وجود داشته باشد...

    اما نقد اصلی بر سر موسیقی سنتی ما نیست...آن چه هست و بر سر آن بحث است، موسیقی عامه پسند (پاپیولار یا پاپ) و سبکی نوظهور در ایران، به نام رپ است. (در این دستنوشته، می گذریم از سبک های اعتراضی چون متال و راک که در ایران کاملاً زیرزمینی و اینترنتی منتشر می شوند و اغلب قریب به اتفاق، سر از خارج از این مرز و بوم پیدا می کنند که البته بیش تر موفق هستند و کارهایی قابل تامل عرضه می کنند. کیوسک، اوهام و ... نمونه هایی از آنند).
    محسن رجب پور (که به او به عنوان پایه گذار و موسس موسیقی پاپ در ایران اعتقاد دارم) ، درباره ی پاپ حرف جالبی می زند. می گوید: "مردم ما در زمان جنگ حدود 4 یا 5 ساعت از وقت‌شان را صرف شنیدن اخبار جنگ می‌كردند. با پایان یافتن جنگ، نیاز داشتند که جایگزینی برای این ساعات پیدا کنند." موسیقی سنتی در آن دوران جوابگوی مردم رنج کشیده ی ایران نبود. پس این گونه بود که با تلاش های محسن رجب پور موسیقی ای با عنوان پاپ به وجود آمد. موسیقی پاپ ما، گرچه از اوائل دهه ی هفتاد شمسی کار خود رو شروع کرد، اما فاخرترین آثارش هم مربوط به همان دوران و با اندکی ارفاق، تا اوائل دهه ی هشتاد بود...دهه ی هفتاد با آثار درخوری از هنرمندانی چون شادمهر عقیلی، مانی رهنما، حمید حامی، محمد اصفهانی، علیرضا عصار و چند تن دیگر با نمره ی قبولی کارش را پایان داد. می گذریم از رفتن شادمهر، اتکای چندین آلبوم به آهنگسازانی چون استاد بابک بیات، موج موسیقی تقلیدی با شرکت خوانندگانی چون اعتمادی، اقتداری، افشار و بعدها کبیری، و می گذریم از اینکه نمره ی قبولی موسیقی پاپ در دهه ی هفتاد نمره ی عالی ای نبود) اما پاپ در دهه ی هشتاد رنگ تازه ای به خود گرفت. اگر نبود شادمهر موسیقی پاپ را دچار نوعی فقر می کرد، گروه آریانی که از اواسط دهه ی هفتاد می درخشید، در دهه ی هشتاد هم به ارائه ی آثار خوب و مردم پسند خود ادامه داد و موسیقی پاپ ما را از ورطه ی سقوط و فقر پیش بینی شده نجات داد. فیل تری به نام ارشاد، از همان ابتدا هنرمندان بسیاری را از ارائه ی آثار دلخواه خود منع می کرد. این جلوگیری به طور کلی امری عذاب آور می نمود. اما اکنون در می یابیم که شاید اگر این فیل تر نبود، امثال شادمهرها نمی نوانستند آثاری به اون کیفیت ارائه کنند. اما انگار تنها شادمهر عقیلی در این روند فیل ترینگ در موسیقی ما اضافی بود. چرا که با رفتن او (و خب البته تغییر در وزارت ارشاد و تغییر رویکرد در آن) آلبوم هایی مجوز گرفتند که شاید به آن فکر می کنیم و مقایسه اش می کنیم با کارهای پیش از آن که پشت درهای ارشاد باقی می ماندند، افسوس می خوریم به از دست دادن چون شادمهرها و کاوه یغمایی ها و نامجوها و ... . چند سالی است که آثار مجاز و غیر مجاز موسیقی ما، چه مثل آن پاپ اصیلی که قبل تر داشتیم، و چه موسیقی های ریتمیکی که به نام پاپ و برخی با اتیکت ریتم اند بلوز یا R&B عرضه می شوند، (به جز معدود مواردی) آن قدر بی محتوا و بی ارزش و تنها مبتنی بر ملودی و ریتم آهنگ ها بیرون داده می شوند که روندی را برای مردم به پیش رانده اند، که در آن یک نوع بیزاری از موسیقی داخلی و جذب شدن به موسیقی جاذب غربی پیش می آید و در این پروسه، تنها کسانی که ضرر می بینند مردم اند و بس. شاید اگر تعداد انگشت شماری خواننده ی خوب در سطحی که بتوان از آثارشان لذت برد (چاوشی، یزدانی، نعمت اللهی، خسروی و چند تن دیگر) نبودند، حال بر سر مزار موسیقی پاپ داخلی خود اشک می ریختیم و نمونه های لس آنجلسی گوش می دادیم (که در میان آنها هم کار خوب زیاد پیدا می شود). شاید اگر موسیقی ما، همانند سینما و مطبوعات ما، به این چنین وضعی کشیده نمی شدند، اکنون سلیقه ی مردم این قدر غربی نمی شد. اما هنوز هم کورسوی امیدی برای نجات موسیقی پاپ هست.

    اما رپ...دیر یا زود، بالاخره سبکی که توسط سیاهان آمریکایی ابداع شده بود و در همه جای دنیا هم الگوبرداری شده بود، به ایران رسوخ می کرد. نمی خواهم تاریخچه ای از رپ در ایران بنویسم، اما آنچه که امروز واضح است، این است که برخی، با هدف قرار دادن قشر کم سن و سال جامعه، با ترکیبی از موسیقی رپ و موسیقی پاپ، و البته با اشعاری بی محتوا و سبک، که عموماً جنبه ی تفریحی دارند، سعی در جذب مخاطب و سودآوری هستند. نمی خواهم کلماتم شعارگونه به نظر بیاید، اما همان طور که دوستان اشاره کردند، این نوع موسیقی، در عین حال که فرحبخش، شادی آور و سرگرم کننده است، فرهنگ و خوی جوانان و البته نوجوانانی را تغییر می دهد که چند سال دیگر نسل بعدی این خاک را به وجود می آورند. آیا تا کنون به این فکر کرده اید که فرهنگ چند هزار ساله ی ما کجا و اشعار ساسی مانکن کجا؟ می گذریم از کسانی که موسیقی رپ غرب رو کاملاً ترجمه می کنند و تمامی ناسزاهای آن رو تقلید...شاید موسیقی رپ برای آن ها وسیله ای بود برای مبارزه با نژاد پرستی و اعتراض به آنچه قابل اعتراض بود، اما در اینجا چه؟ به جز دو سه نفری که این هدف رو در پیش گرفته اند، سایر اصطلاحاً رپرها برای کسب شهرت هر کاری می کنند. از هر دشنامی که به ذهنتان بیاید، تا نفرین و لعنت و ... . با این حجم عظیمی از جوانان و نوجوانان امروز ایران که به این موسیقی عشق می ورزند، بار سنگینی به دوش خوانندگان این سبک هست. محتوای آهنگ ها بسیار سخیف و دم دستی است. هر کس اراده کند، با نرم افزار آهنگی به تقلید از نمونه ی خارجی، می سازد، شعری سرهم می کند و می خواند. فکرش را بکنید، این اثر در اینترنت منتشر می شود، به گوشی های موبایل راه می یابد و دست به دست می چرخد. تصور کنید که هر چه خواسته گفته. حال به عمق این فاجعه پی می برید؟ دقیقاً فاجعه ای در حال رخ دادن است که کمتر کسی به آن اعتنا می کند. مخالفت ارشاد با این سبک موسیقی، نه تنها به پیشگیری از این فاجعه کمکی نکرده، بلکه در پیشبرد آن نیز یاری رسانده...به طوری که خوانندگان با خود می گویند: حال که نمی شود مجاز شویم، غیرمجاز می شویم...و این غیر مجاز شدن مساوی است با از بین رفتن سلیقه، طرز فکر، رفتار و پشتکار یک یا چندین نسل این مملکت...

    بیایید کمی هم به فکر آیندگان باشیم...

  14. 6 کاربر از Kurosh بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده اند


  15. #39
    داره خودمونی میشه Mohammad gh sh's Avatar
    تاريخ عضويت
    Sep 2005
    محل سكونت
    نمیدونم فهمیدم بهتون میگم
    پست ها
    104

    6

    اول از همه باید از این تاپیک تشکر کنم تاریخ اخرین پستو نخوندم ولی هرچی هست این تایپ باید ادامه پیدا کنه. چون بحث جالبی داره .
    در مورد موسیقی بعد از انقلاب باید بگم که همرو نمیشه با یک چوب زد ولی کلآ افت کرده حتی اگر خود کسایی که قبل از انقلاب موسیقی کار میکردند با موسیقی العان خودشون مقایسه کنیم افت داشتن مثل ابی گوگوش و... بعضی ها هم زیاد بد نشدن به طور خاص داریوش.
    معرفی ها هم در LA بد نبود . سیاوش قمیشی معین و... . اما امروز هم در ایران هم در LA معرفی ها خیلی ضعیف هستند.
    من فکر میکنم اینده موسیقی ایران زیاد به خوانندگان امریکایی فعلی ما زیاد مربوط نیست چون خیلی دارن از فرهنگ ما دور میشن.
    جوان هایی که دارن در ایران کار میکنن هم خیلی ها بد نیستن و خوب کار میکنن ولی به دلیل نبود درامد درست از موسیقی خودشون ممکن کارو ادامه ندهند . مثلآ ما در هر DVD که اهنگ این جور جوانهاست 20 تا اهنگ خوب پیدا میکنیم که گل میکنن ولی هیچکدوم توانایی البوم زدنو ندارن یا اگر هم بزنن البوم خوب در نمیاد. و رپ فارسم که داره کمکم بعد حظور یاس هیچکس زدبازی و... غیره جون میگرف داره بازیچه دست پسر بچههای پول دار میشه که غیمتهای سنگین به همون رپر های بندت... میدن و به قول خودشون و عمشون رپر میشن. و یه موسیقی با کلاس پاپ داخلی داریم که از دکتر محمد اصفهانی شروع و با عصار اعتمادی احسان خواجه امیری و... ادامه داره و اون موسیقی میتونه اینده موسیقی ایران رو بسازه . و در سخن و فرهنگ ایران موسیقی راک و متال نمی گنجه اقا نخونین.

  16. 2 کاربر از Mohammad gh sh بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده اند


  17. #40
    Banned
    تاريخ عضويت
    Feb 2009
    محل سكونت
    'S.u.b.w.a.y
    پست ها
    1,195

    پيش فرض

    من همیشه دوست داشتم کشورمون یک موسیقی جامع و یگانه ای داشت که میتونست

    در میان آثار مطرح جای بگیره.............

    مثل موسیقی های آرامش بخشی نظیر کیتارو در چین ...کارلوس ناکای در موسیقی بومیان آمریکا...

    یا اکبرخان در موسیقی مدیتیشن و ذن ..هند...و غیرو ..که تونستند همگام با تاریخ پیش برند ...


    اما دلیل تاریخی خوبی وجود داره که فارسها دست به این کار نزدند.........

    ایرانیان از دیرباز به محتوای اشعار بها میدادند

    و همیشه شعرای طراز اول دنیا مابودیم ..به همین خاطر .بدبخت موسقی دیگه توش گم میشده.....!

    مخاطب آنقدر تزکیه و نفس ...سیر و سلوک و عرفان و فلسفه .... و تفکر براش مهم بوده که

    که معمولا با چنگی و بربطی و نی ای سر و ته غضیه رو هم می آورده ...

    کلا ابداعات موسیقیایی خاصی از طرف ما صورت نگرفته که در حاقظه تاریخی جهان ثبت بشه (مثلا در حد بتهوون!)

    امیدوارم روزی برسه که بقول حافظ دیار طوطیان شکرشکن شیرین گفتار

    خلاقیت بیشتری در سبک های موسیقی و همچنین موسیقی بومی داشته باشند و فقط تقلید نکنند ..............

    یعنی توی یک آهنگ پاپ فقط از ملودی های غربی کپی برداری نشه..........

    و صدا و سیمای به اصطلاح جمهوری اسلامی هم مجبور نشه

    از موسیقی بی کلام خواهر مدونا و مرحوم مایکل جکسون استفاده کنه

  18. این کاربر از mahpesar بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده است


Thread Information

Users Browsing this Thread

هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)

User Tag List

قوانين ايجاد تاپيک در انجمن

  • شما نمی توانید تاپیک ایحاد کنید
  • شما نمی توانید پاسخی ارسال کنید
  • شما نمی توانید فایل پیوست کنید
  • شما نمی توانید پاسخ خود را ویرایش کنید
  •