اصطلاحات تخصصی عکاسی دیجیتال

[mpeg]

Milin3m جان اول ممنون که این مقلات رو برای بچه ها گذاشتی
دوم بهتر بود منبع رو میگفتی چون من مطالبی شما رو دیدم تو سایتهای دیگر

[MILIN3M]

Milin3m جان اول ممنون که این مقلات رو برای بچه ها گذاشتی
دوم بهتر بود منبع رو میگفتی چون من مطالبی شما رو دیدم تو سایتهای دیگر

عزیز سایتهای عکاسی زیدن و این مطالب رو من تو چنتاشون دیدم خاطرمم نیست دقیق کدوم سایتن........

[Mohammad Hosseyn]

زمان تاخیر Lag Time


زمان تاخیر به فاصله‌ زمانی بین فشار دادن دکمه آزادسازی شاتر و لحظه گرفتن عکس توسط دوربین گفته می‌شود. این تاخیر در دوربین‌های مختلف با هم فرق می‌کند و در واقع می‌توان گفت بزرگ‌ترین مشکلی است که در عکاسی دیجیتال دیده می‌شود. البته، جدیدترین دوربین‌های دیجیتال، به ویژه مدل‌های نیمه حرفه‌ای و تمام حرفه‌ای SLR، تاخیر چندانی ندارند و همانند دوربین‌های آنالوگ عمل ‌می‌کنند،‌ حتی در عکاسی پیاپی.

تاخیر زمانی را می‌توان در سه زمان‌بندی زیر تعریف کرد:



تاخیر اتوفوکوس (تاخیر در حالت نیمه فشار)

بسیاری از کاربران دوربین‌های دیجیتال اولویت را بر روی فوکوس اتوماتیک (AF) تنظیم می‌کنند و سیستم‌های نوردهی اتوماتیک (AE) دوربین‌ آن‌ها با نگه داشتن کلید آزادسازی شاتر تا نیمه، کار می‌کند. این تاخیر مدت زمان بین نگه‌داشتن کلید آزادسازی شاتر تا نیمه، و نمایش نشان‌گر مربوط به قفل اتوفوکوس و نوردهی اتوماتیک بر روی منظره‌یاب/LCD دوربین می‌باشد (که می‌گوید الان می‌توانید عکاسی کنید). این زمان‌بندی بسته به شرایط عکاسی، موقعیت فوکوس فعلی، سوژه‌های ثابت یا متحرک و مواردی از این دست متفاوت خواهد بود.


(اولویت AF/AE)


تاخیر آزاد سازی شاتر (تاخیر در حالت تمام یا نیمه فشار)



تاخیر آزادسازی شاتر: مدت زمانی که طول می‌کشد تا عکس گرفته شود (با فرض آن‌که شما اولویت دوربین را بر روی حالت نیمه فشار قرار داده‌اید) از لحظه‌ فشار دادن کلید آزادسازی شاتر تا زمان گرفتن عکس.


(لحظه عکاسی، با اولویت AF/AE)



تاخیر کل (تاخیر در حالت تمام فشار)

تاخیر کل: زمان بین لحظه فشار دادن کلید آُزادسازی شاتر به طور کامل تا لحظه گرفتن عکس. این حالت، کاربری دوربین را در لحظه "Point and Shoot" نشان می‌دهد. تاخیر کل دوربین با مجموع تاخیر زمانی اتوفوکوس و آزاد سازی شاتر برابر نیست.


(لحظه عکاسی، بدون اولویت AF/AE)

[Mohammad Hosseyn]

LCD و منظره‌یاب

دوربین‌های جمع و جور دیجیتال به کاربر این امکان را می‌دهند تا از ‌LCD دوربین به عنوان منظره‌یاب استفاده کنند. به این صورت که تصویر ثبت شده به صورت زنده بر روی این نمایش‌گر به نمایش درمی‌آید. معمولا، LCDهای موجود اندازه‌ای برابر با 1.5 و 2.5 اینچ دارند و رزولوشن آن‌ها نیز بین 120.000 و 240.000 پیکسل متغیر است. به‌ترین ‌LCDهای موجود به نوعی پوشش ضد انعکاس و/ یا لایه انعکاسی در پشت LCD دوربین مجهز هستند تا به این ترتیب، حتی در شرایط پر نور و بسیار درخشان (مثلا زیر تابش شدید آفتاب) نیز بتوانید به راحتی تصاویر روی آن را مشاهده کنید. بعضی LCDها حالت چرخشی دارند و می‌توانند حول محور بدنه دوربین بچرخند یا آن‌که تحت زاویه خاصی در جهت‌های بالا و پایین حرکت کنند. به این ترتیب، کار کردن با زوایای بالا یا پایین بسیار راحت‌تر خواهد شد. در بسیاری از مدل‌های جدید LCD اصلی دوربین جای خود را به یک منظره یاب الکترونیکی داده که از یک LCD کوچک‌تر 0.5 اینچی بهره می‌برد و تا اندازه‌ای عمل‌کرد یک منظره‌یاب اپتیکال TTL را شبیه‌سازی می‌کند. به طور کلی،‌ LCDهای به کار رفته در SLRهای دیجیتال از حالت پیش‌نمایش زنده هنگام عکاسی یا فیلم‌برداری پشتیبانی نمی‌کنند و تنها برای مرور تصاویر و تغییر دادن تنظیمات دوربین به کار می‌روند.


یک دوربین دیجیتال جمع و جور مجهز به LCD چرخان


یک SLR دیجیتال مجهز به LCD ثابت


LCD و پخش مجدد تصاویر



صفحه نمایش LCD دوربین یکی از قابلیت‌های خوب صنعت عکاسی، یعنی قابلیت پخش مجدد تصاویر بلافاصله بعد از عکاسی را ارائه می‌کند. از آن جایی که تنها 120.000 تا 240.000 پیکسل برای نمایش میلیون‌ها پیکسل تصویر اولیه به کار می‌رود، لازم است برای تعیین شارپنس تصویر و این‌که آیا به عکاسی مجدد نیازی هست یا خیر بزرگ‌نمایی‌های بیش‌تری صورت بگیرد. لازم به ذکر است تمام دوربین‌های موجود به قابلیت بزرگ‌نمایی تصویر مجهز نیستند و معیار بزرگ‌نمایی نیز در دوربین‌های مختلف، متفاوت است. بعضی از دوربین‌ها به کارکردهای اولیه و پایه‌ی ویرایش تصویر مانند چرخش تصویر، تغییر اندازه آن، مرتب کردن کلیپ‌های ویدیویی و... را مجهز هستند. در حالت پخش مجدد تصویر، به کاربر امکان داده شده تا از بین تصاویر کوچک به نمایش درآمده، تصویر مورد نظر خود را مشاهده و انتخاب نماید.


علاوه بر قابلیت پخش مجدد، بسیاری از دوربین‌ها امکان مرور اطلاعات EXIF و نمایش هیستوگرام را فراهم کرده‌اند. حتی قسمت‌هایی را که به شدت نوردهی شده‌اند نیز نشان می‌دهند.



LCD و کاربری آن به عنوان منو



کاربر می‌تواند برای تغییر تنظیمات دوربین از LCD نیزکمک بگیرد. برای این کار به راحتی می‌توان با دکمه‌های روی خود دوربین کار کرد. حتی می‌توان میزان درخشانی و تنظیمات مربوط به رنگ تصویر را نیز از خود LCD کنترل کرد. LCD اصلی دوربین جای خود را به LCDهای تک رنگ (که انرژی مصرفی کم‌تری دارند) داده است که در بالا و/ یا پشت دوربین قرار گرفته‌اند و تنظیمات اصلی دوربین مانند نوردهی را نشان می‌دهند.


سیستم منوی نمایش داده شده بر روی LCD




یک LCD تک‌رنگ که بر روی آن می‌توانید اطلاعاتی مانند باتری و وضعیت ذخیره کارت،‌ نوردهی، حالت فوکوس،‌ تراز سفیدی و مانند آن را ببینید. بر روی دوربین دکمه‌ای در نظر گرفته شده که به کمک آن می‌توانید نور پس زمینه این LCD را فعال کنید.

[Mohammad Hosseyn]

فوکوس دستی Manual Focus


با فعال شدن فوکوس دستی، سیستم فوکوس اتوماتیک و داخلی دوربین غیر فعال می‌شود. از این رو می‌توانید لنز دوربین را به صورت دستی تنظیم و بر روی سوژه فوکوس کنید. فوکوس دستی در حالت‌های مختلفی مانند عکاسی در نور کم، عکاسی در حالت ماکرو یا عکاسی با جلوه‌های خاص عمل‌کرد خوبی را نشان داده است. شایان ذکر است سیستم فوکوس اتوماتیک دوربین قفل فوکوس خوبی را مثلا در شرایط کم نور ارائه نمی‌کند. توجه داشته باشید بعضی از دوربین‌های دیجیتال تنها از فواصل از پیش تنظیم‌شده محدودی قادر به فوکوس به صورت دستی هستند. هم‌چنین، در دوربین‌های پیش‌رفته هم درست مانند دوربین‌های آنالوگ می‌توانید با استفاده از حلقه فوکوس نرمال روی لنزهای متصل دوربین فوکوس کنید.

[Mohammad Hosseyn]

میکرولنز Microlenses



برای جبران محدودیت‌های ضریب پوششی پایین، بر روی بعضی حس‌گرها و در بالای فیلترهای رنگی تعدادی میکرولنز در نظر گرفته شده تا به این ترتیب،‌ فوتون‌های نوری محیط بزرگ‌تر بر روی بخش کوچک‌تری از دیودهای نوری متمرکز شوند.


میکرولنز نوری را که بر روی محیط بزرگ‌تری پخش شده،‌ بر روی محیط کوچک‌تری (در تصویر فوق به رنگ قرمز مشخصه شده) از دیودهای نوری یک پیکسل متمرکز می‌کند.



یک میکرولنز واقعی ـ تصویر توسط یک میکروسکوپ الکترونیکی گرفته‌شده است.

[Mohammad Hosseyn]

پیکسل Pixels


پیکسل‌های حس‌گر

حس‌گرهای دیجیتال از مجموعه‌ پیکسل‌هایی تشکیل شده‌اند که کنار هم قرار دارند و فوتون‌ها را جمع می‌کنند. فوتون‌ها کوچک‌ترین ذرات نور هستند. دیودهای حساس به نور، فوتون‌های جمع شده در هر پیکسل را به شارژهای الکتریکی تبدیل می‌کنند. این شارژهای الکتریکی به ولتاژ تبدیل شده، تقویت می‌شوند و سپس با استفاده از یک مبدل دیجیتال به ارزش‌های دیجیتال تبدیل می‌شوند. دوربین نیز ارزش‌های حاصله را به یک تصویر دیجیتال تبدیل می‌کند.

همان طور که در بخش اندازه حس‌گر خواندید، حس‌گر‌های دوربین‌های دیجیتال جمع و جور در مقایسه با حس‌گرهای دوربین‌های دیجیتال SLR که از تعداد پیکسل‌های برابری برخوردار هستند، اندازه کوچک‌تری دارند. در نتیجه، طبیعی است که اندازه پیکسل‌های آن‌ها نیز کوچک‌تر باشد. از این رو کیفیت تصویر دوربین‌های جمع و جور دیجیتال تا اندازه‌ای کم‌تر است،‌ به ویژه زمانی که از محدوده دینامیکی و نویز صحبت می‌شود.


یک حس‌گر 3، 4 و 5 مگاپیکسلی دوربین‌های دیجیتال جمع و جور



یک حس‌گر 6 مگاپیکسلی دوربین‌های دیجیتال SLR



اندازه یک حس‌گر 4 مگاپیکسلی و 6 مگاپیکسلی دوربین‌های SLR




پیکسل‌های یک تصویر دیجیتال

یک تصویر دیجیتال شبیه برگه‌ کاغذی است که از مجموعه‌ای‌ ردیف‌ و ستون‌ تشکیل شده است و ارزش‌های پیکسلی تعریف شده توسط حس‌گر را در خود جمع کرده‌ است. پیکسل‌های یک تصویر دیجیتال مادامی که بر روی صفحه نمایش یا کاغذ چاپ نمایش داده نشوند، هیچ اندازه‌ای از خود ندارند. برای مثال، تمام پیکسل‌های یک تصویر 5 مگاپیکسلی بر روی یک کاغذ چاپ شده در قطع 6×4، تنها 0.01 میلی‌متر اندازه دارند،‌ حال آن‌که در یک چاپ 10×8 اندازه هر پیکسل 0.05 میلی‌متر است.

[Mohammad Hosseyn]

خط‌سانی حس‌گر Sensor Linearity


حس‌گرها به صورت خطی طراحی شده‌اند. به این صورت که با دو برابر کردن میزان نور، عمل‌کرد حس‌گر نیز دو برابر می‌شود؛ این حالت تا زمانی ادامه دارد که پیکسل‌های آن پر نشده باشند. به محض آن‌که تمام ظرفیت یک پیکسل پر شد، عمل‌کرد نهایی آن پیکسل ثابت می‌شود. همان طور که می‌دانید، دید انسان خطی نیست. دو برابر کردن نور در شرایط کم‌نور نسبت به شرایط پر نور تاثیر بیش‌تری بر چشم دارد. قوه بینایی انسان سایه‌ها را تقویت و نقاط درخشان و پر نور را فشرده می‌کند.


عمل‌کرد حس‌گرها نسبت به نور خطی است. اما عمل‌کرد چشم انسان خطی نیست و تقریبا به صورت یک منحنی 0.45 درجه‌ای عمل می‌کند. بنابراین، آن‌چه حس‌گر به عنوان یک «127» تشخیص می‌دهد، چشم انسان به صورت «186» می‌شناسد.




اگر حس‌گر را تا زمان پر شدن پیکسل نوردهی کنیم، درخشان‌ترین پیکسل 254 را نشان خواهد داد. با نصف کردن میزان نور، درخشان‌ترین پیکسل 127 را نشان می‌دهد. این بدان معناست که درخشان‌ترین درجه، در واقع نصف 255 است.



حس‌گر (منحنی قرمز) نسبت به نور به صورت خطی عمل نمی‌کند، حال آن‌که چشم انسان (منحنی سبز) به صورت غیر خطی عمل می‌کند که معمولا با منحنی گامای 2.2/1 برآورد می‌شود. بنابراین، آن‌چه حس‌گر به عنوان یک «127» تشخیص می‌دهد، چشم انسان به صورت «186» می‌شناسد (یا آن‌:ه 2047 به عنوان 2988 تشخیص داده می‌شود). منحنی آبی رنگ نیز به آن دسته اطلاعات خطی مربوط می‌شود که برای جبران بینایی انسان و محدود کردن محدوده دینامیکی به اندازه محدوده دینامیکی صفحه نمایش یا چاپ‌گر به کار برده می‌شود تا به این ترتیب، با بینایی انسان هماهنگ شود.




بنابراین، دوربین‌های دیجیتال نسبت به اطلاعات خام و پردازش‌نشده از نوعی منحنی رنگی بهره می‌برند. در نتیجه، تصاویر نمایش داده شده بر روی صفحه نمایش یا تصاویر چاپ شده با چشم انسان سازگاری خواهند داشت و به شکل مطلوب‌تری دیده می‌شوند.

[Mohammad Hosseyn]

حس‌گر Sensors



حس‌گرهای جدید Foveon


سلول‌های مخروطی شکل چشم انسان نسبت به رنگ‌های قرمز،‌ سبز و آبی حساس هستند. این رنگ‌ها، رنگ‌های اصلی نامیده می‌شوند. ما می‌توانیم تمام رنگ‌ها را ببینیم و آن‌ها را از تشخیص بدهیم؛ رنگ‌هایی که همگی از ترکیب رنگ‌های اصلی حاصل شده‌اند. در عکاسی آنالوگ، اجزای رنگی نور قرمز، سبز و آبی بر روی لایه شیمیایی فیلم تابانده می‌شود. حس‌گرهای جدید Foveon نیز بر همین اساس کار می‌کنند. این حس‌گرها سه لایه دارند که رنگ‌های اصلی را برآورد می‌کنند. به شکل زیر دقت کنید. از ترکیب این سه لایه رنگی یک تصویر دیجیتال متشکل از مربع‌های کوچک موزاییکی یا همان «پیکسل»‌ها حاصل می‌شود که رنگ واحدی دارند. حس‌گر Foveon به عنوان یک تکنولوژی جدید تنها در دوربین‌های SLR مانند سیگما SD9 و SD10 به کار برده شده و معایب خاص خودش را دارد که از این میان می‌توان به حساسیت نسبت به نور کم اشاره کرد.






آرایش فیلترهای رنگی حس‌گرها

تمام حس‌گرهای به کار رفته در دوربین‌های دیجیتال، تنها میزان درخشانی تک تک پیکسل‌ها را اندازه می‌گیرند. همان طور که در شکل می‌بینید، در قسمت بالای حس‌گر نوعی فیلترهای رنگی ردیف شده‌اند که اجزای رنگی قرمز، سبز و آبی را جذب کنند. در نتیجه، هر پیکسل می‌تواند تنها یک رنگ اصلی را برآورد کند، حال آن‌که دو رنگ دیگر نیز توسط پیکسل‌‌های کناری و از طریق نرم‌افزار برآورد رنگی می‌شود. این اندازه‌های تقریبی از میزان شارپنس تصویر کم می‌کند. با افزایش تعداد پیکسل‌ها در حس‌گرهایی که امروزه عرضه شده، کم شدن شارپنس تصویر مثل گذشته نیست و شدت کم‌تری دارد. پیشرفت‌های شگرفی نیز در این زمینه صورت گرفته است.




حس‌گرهایی با پیکسل‌های فعال

حس‌گرهای دوربین‌های دیجیتال از تعدادی پیکسل تشکیل شده‌اند که به شکل بسیار منظمی کنار هم قرار گرفته‌اند. این پیکسل‌ها فوتون‌ها را جمع می‌کنند. دیودهای نوری نیز فوتون‌های جمع شده در هر پیکسل را به بارهای الکتریکی تبدیل می‌کنند. این بارهای الکتریکی به ولتاژ تبدیل می‌شوند. سپس تقویت شده و در نهایت به ارزش دیجیتال تبدیل می‌شوند. دوربین هم این ارزش‌ها را به تصویر دیجیتال یا همان تصویر نهایی تبدیل می‌کند.

در یک CCD که مخفف عبارت Charge-Coupled Device می‌باشد، اندازه پیکسل‌ها توسط مدارات بیرونی حس‌گر تعیین می‌شود. حال آن‌که در APS این اندازه به طور هم‌ِزمان با استفاده از مدارات خود پیکسل‌ها و حس‌گر برآورد می‌شود. ثبت تصویر با CCD و APS شبیه نمایش تصویر بر روی صفحه‌ نمایش‌های CRT و LCD است.

رایج‌ترین حس‌گرهای APS، نوع CMOS است. CMOS در دوربین‌های کم‌تر پیشرفته به کار می‌رود. اما امروزه پیشرفت‌هایی صورت گرفته که این نوع حس‌گر نیز در مدل‌های برتری مانند کانن EOS D60 و 10D نیز استفاده شده است. افزون بر این،‌ حس‌گرهای CMOS سریع‌تر، کوچک‌تر و ارزان‌تر هستند. حس‌گرهای Foveon نیز بر اساس تکنولوژی CMOS طراحی و ساخته شده‌اند. حس‌گر جدید نیکون JFET LBCAST نیز از نوع APS است که به جای ترانزیستورهای CMOS با JFET کار می‌کند.

[Mohammad Hosseyn]

کارت حافظه Storage Card


کارت‌های حافظه در دوربین‌های دیجیتال همان کاری را می‌کنند که فیلم‌ها در دوربین‌های آنالوگ. این کارت‌ها قابل تعویض هستند و به راحتی می‌توانید تمام تصاویری را که با دوربین‌های دیجیتال گرفته‌اید بر روی آن‌ها نگه‌دارید. کارت‌های حافظه هم‌گام با بازار دوربین‌های دیجیتال گام برمی‌دارند و رو به جلو در حرکت‌اند. این کارت‌ها را می‌توان در سه دسته‌بندی ابتدایی زیر قرار داد:



· کارت‌های با ظرفیت بالا (چند گیگابایت) و سرعت ثبت سریع اطلاعات برای هماهنگی با تصاویر با رزولوشن بالا و عکاسی با فرمت RAW

· کارت‌های با قیمت پایین‌تر با ظرفیت‌های MB یا GB

· کارت‌های کوچک برای دوربین‌های دیجیتال بسیار کوچک



در کنار تمام مزایایی که می‌توان به آن اشاره کرد، نقطه ضعفی هم وجود دارد و آن تنوع زیاد کارت‌های حافظه است که خود، از تنوع زیاد دوربین‌های دیجیتال ناشی می‌شود و انتخاب یک کارت مناسب را در میان این همه کارت مشکل کرده است. دوربین‌های مختلف، کارت‌های مختلف، کارت‌خوان‌های مختلف و ابزار دیگری مانند PDA، پخش کننده MP3 و مانند آن از این دست هستند که می‌توان به آن‌ها اشاره کرد. به جدول زیر توجه کنید:




نوع کارت
ابعاد کارت به mm
حجم کارت به mm³

CompactFlash II / Microdrive
5.0×36.4×42.8
7.790

CompactFlash I
3.3×36.4×42.8
5.141

Memory Stick
2.8×21.5×50.0
3.010

Secure Digital
2.1×24.0×32.0
1.613

SmartMedia
0.8×37.0×45.0
1.332

MultiMediaCard
1.4×24.0×32.0
1.075

Memory Stick Duo
1.6×20.0×31.0
992

xD Picture Card
1.7×20.0×25.0
850

Reduced Size MultiMediaCard
1.4×24.0×18.0
605



کارت‌های CompactFlash

کارت‌های CompactFlash از جمله کارت‌هایی هستند که امتحان خود را به خوبی پس داده‌اند، با بسیاری از دستگاه‌های مختلف سازگاری دارند و فرمت‌های گوناگونی را پشتیبانی‌ می‌کنند. این کارت‌ها از نظر ظرفیت و حجم نگه‌داری فایل در رتبه خوبی قرار دارند. توجه داشته باشید که ظرفیت بالای 2.2 گیگابایت مشروط بر این است که دوربین شما از "FAT32" پشتیبانی کند. کارت‌های CompactFlash در دو نوع Type I وType II موجود می‌باشند. این دو نوع ضخامت‌های متفاوتی دارند: 3.3 و 5.0 میلی‌متر. کارت‌ Type I برای فلش مموری استفاده بیش‌تری دارد حال آن‌که کارت Type II بیش‌تر برای میکرودرایوها به کار رفته است.


میکرودرایو

میکرودرایوها نخستین بار توسط شرکت IBM به کار گرفته شدند. میکرودرایوها دیسک‌های بسیار ظریف و کوچکی هستند که در فرمت CompactFlash Type II به کار رفته‌اند و به ازای هر مگابایت قیمت مناسب‌تری نیز دارند. البته، کارت‌های CompactFlash با ظرفیت بالاتری ارائه شد‌ه‌اند. میکرودرایوها باتری بیش‌تری مصرف می‌کنند و از آن جایی که از اجزای متحرک تشکیل شده‌اند، احتمال خراب شدن‌شان بالاست.



کارت‌های SmartMedia

این کارت‌ها نسبت به کارت‌های CompactFlash پهن‌تر، اما باریک‌تر هستند. بسیار ظریف طراحی شده‌اند و نسبتا کم‌تر می‌توان به آن‌ها اعتماد کرد. این کارت‌ها تقریبا دیگر از رده خارج شده‌اند و کم‌تر شاهد آن هستیم که دوربین‌های جدیدی از آن‌ها پشتیبانی کنند.


Sony Memory Stick

کارت Lexar Media استاندارد دیگری است که از سوی شرکت سونی معرفی شده است. مهم‌ترین نقطه ضعف این کارت را می‌توان محدود بودن تعداد دوربین‌هایی دانست که با آن سازگار هستند و البته، افزایش تعداد این مدل دوربین‌ها نیز به کندی صورت می‌گیرد. به همین خاطر نمی‌توان نسبت به خرید دوربین دیگری اقدام کرد و مطمئن بود که با این نوع کارت سازگار باشد. کارت‌های حافظه Memory stick در ازای هر مگابایت قیمت بالایی دارند. این قیمت بالا صرفا به خاطر کم‌تر رقابتی بودن کارت‌های Memory stick است. البته، ظرفیت آن‌ها در حال افزایش است و به نظر می‌رسد از نظر ظرفیت از کارت‌های CompactFlash جلو بزنند. از این نوع کارت‌ها انواع مختلفی ارائه شده است که می‌توان به کارت‌های Sony Memory Stick with Select Function، Sony Memory Stick Pro، Sony Memory Stick Duo و Sony MagicGate اشاره کرد.



کارت‌های Secure Digital (SD)

کارت‌های SD Card Association یا SDA کارت‌های کوچکی هستند که برای انتقال سریع اطلاعات و کارکردهای دیگری از این قبیل به کار می‌روند تا به این ترتیب، انتقال اطلاعات به روش مطمئنی انجام شود. از این میان می‌توان به کپی رایت اطلاعات اشاره کرد. توجه داشته باشید که کارت‌های SD نیز مانند فلاپ دیسک‌ها احتمال از بین رفتن اطلاعات‌شان نسبتا زیاد است.



کارت‌های MultiMediaCard یا MMC

کارت‌های MultiMediaCard یا MMC که مورد حمایت انجمن MultiMediaCard Association قرار دارند نیز مانند کارت‌های SD از یک اندازه پهنا برخوردار هستند اما میزان ضخامت این کارت‌ها حدود 0.7 میلی‌متر کم‌تراست. کارت‌های MMC با شیار کارت‌های SD سازگار هستند اما نه با همه‌ی آن‌ها. دوربین‌ها و کارت‌خوان‌های SD نیز از کارت‌های MMC پشتیبانی می‌کنند.



xD Picture Card

xD Picture Card نوع دیگری از انواع مختلف کارت‌های حافظه است که دوربین‌های دیجیتال بسیار کوچک شرکت‌هایی مانند اولیمپوس، فوجی فیلم وتوشیبا با آن سازگاری دارند.



فرمت‌های دیگر

فرمت‌های قدیمی مانند فلاپی دیسک‌ها و کارت‌های PCMCIA فرمت‌های دیگری هستند که می‌توان به آن اشاره کرد. مدل‌های محدودی نیز هستند که از ثبت اطلاعات بر روی دیسک‌های 3 اینچی CD-R/RW پشتیبانی می‌کنند. دوربین‌های ارزان قیمتی هم ارائه شده‌اند که با کارت‌های قابل تعویض سازگاری ندارند اما به حافظه داخلی نسبتا خوبی مجهز هستند.