»» خـبــرها و تـحــولات فـوتبـال بــرزیـل : Brazil Soccer News

[vahid_civil]

[MoJtaBa.R]

روبرتو ریوه لینو

اول ژانویه 1946تولد:سائوپولو - برزیلمحل تولد: کورینتیانس، فلومینسباشگاهها:قهرمان جام جهانی 1970، مقام سوم جام جهانی 1978مهمترین افتخارات:92 بازی، 26 گلتیم ملی برزیل:روبرتو ریوه لینو، با رانهای عضلانی‌ اش، با سبیل پهنش، با شلیک های سنگین پای چپش، با پاسهایش و با خوشحالی بیش از حد در هنگام گلزنی اش، یکی از ستارگان جام جهانی 1970 بود. او در این جام جهانی نقش بال چپ حرکت کننده در عمق زمین را داشت و در جام جهانی 1974 نیز چهره‌ای شاخص در تیم ملی برزیل بود، هرچند قدرت بدنی‌اش کمی تحلیل رفته بود. ریوه‌لینو در سائوپولو به دنیا آمد و بازی را در تیم شهرش کورینتیانس آغاز کرد. هیچ کس در توانایی‌های او کمترین شکی نداشت و نخستین بار در سال 1968 برابر مکزیک پیراهن تیم ملی را بر تن کرد. تا 1970 و شروع جام جهانی، برای سرمربی تیم ملی یعنی ماریوزاگالو این مسئله وجود داشت که برای بال چپ نفوذی کدامیک را انتخاب کند: ریوه ‌لینو یا جرسون. جرسون هم به مانند وی صاحب شلیک‌های تماشایی پای چپ بود ولی با انتخاب هر دو زاگالو مشکل خود را حل نمود. او به ریوه لینو در جناح چپ نقشی داد که با وسعت عملش برای او کاملاً مناسب بود. او دیگر لازم نبود به همان اندازه که نقش پوشش در خط میانی لازم است، از قدرت بدنی استفاده کند و در ضمن وقتی برای این مکان انتخاب شد همواره می توانست از جناح چپ برای حمله نفوذ کند. او با ضربه ای تماشایی زننده نخستین گل برزیل در جام جهانی 1970 بود. در واقع این آغاز فتح جام ژول ریمه در سال 70 بود که برای سومین بار نصیب برزیل شد و برای همیشه به کشور فوتبال رفت. گل ریوه لینو مقاومت عجیب چکسلواکی در برابر تیم پرقدرت برزیل را در هم شکست. در این مسابقه چکها با تمام وجود در برابر برزیل بازی می کردند و در ابتدا یک گل هم زدند و چنین می نمودند که حاضر به قبول شکست نیستند، اما وقتی ریوه لینو در دقیقه 24 گل زد، پله در دقیقه 60 و جزرینهو در دقایق 64 و 82 گل های بعدی را زدند و برزیل 4 بر 1 پیروز شد. ریوه لینو در برابر پرو در مرحله یک چهارم نهایی و اروگوئه در مرحله نیمه نهایی دو گل دیگر زد. علاوه بر این سه گل او پایه گذار گل اول برزیل در دیدار نهایی برابر ایتالیا بود و با سانتری تماشایی از گوش چپ پله را صاحب موقعیت گل نمود. او در جام جهانی 1974 بار دیگر این نقش را برای تیم ملی برزیل در آلمان غربی به عهده گرفت. او یک گل خاطره انگیز در این مسابقات به آلمان شرقی زد. ریوه لینو از باشگاه کورینتیاسن به فلومینس رفت و در جام جهانی 1978 نیز برای برزیل بازی کرد. او در سه جام جهانی، 15 بازی انجام داد و 6 گل به ثمر رساند تا در میان بهترین های تاریخ این جام جای گیرد

[MoJtaBa.R]

جرزینهو

بیست وپنجم دسامبر 1944تولد: کاسیاس - برزیلمحل تولد:بوتافوگو، مارسی (فرانسه)، کروزیرو، پوتوگوئزا (ونزوئلا)باشگاهها:قهرمان جام جهانی 1970، قهرمان جام باشگاههای آمریکای جنوبی1976مهمترین افتخارات:80 بازی، 18 گلتیم ملی برزیل:فیلهوخاویر ونتورا معروف به جرزینهو در فوتبال برزیل گام در ردپای گارینشا گذاشت. در جام جهانی 1966 آنان، دردو مسابقه کنار هم بازی کردند، اما به دنبال خداحافظی گارینشا از تیم ملی و به دنبال شکست انتقادآمیز برزیل مقابل مجارستان، جرزینهو از جناح چپ به جناح راست منتقل و در سالهای بعد به عنوان بهترین مهاجم گوش راست دنیا، شناخته شد. جرزینهو در پانزده سالگی، پای میز قرارداد تیم بوتافوگو نشست. او در سالهای 1967 و 1968 با این تیم به قهرمانی ایالت «ریو» رسید ضمن اینکه در 1968 به قهرمانی برزیل موسوم به «تابرازیل» دست یافت. جرزینهو اولین بار در هفتم ژوئن 1964 برای تیم ملی برزیل بازی کرد. این بازی که در ایالت «ریو» برگزار شد و برزیل با نتیجه 4 بر یک تیم پرتقال را شکست داد.
بعد از ناکامی برزیل در جام جهانی 1966 انگلیس، در جام جهانی 1970 دوران موفقیت برزیل و جرزینهو آغاز شد. این مهاجم با حرکاتی غیرقابل پیش بینی و با قدرت دریبل زنی غیرقابل مهار و با مهارت یکسان در دریبل با هر دو پا جام جهانی 1970 مکزیک را با زدن دو گل به چکسلواکی آغاز کرد و به دنبال آن بازدن یک گل در هر بازی مقابل انگلیس، رومانی، پرو، اروگوئه و در فینال مقابل ایتالیا ، برزیل را به قهرمانی رساند. بنابراین او بازدن گل در هر مسابقه از این حیث رکوردداری بی‌رقیب ماند. ضمن اینکه بین گلزنان جام جهانی بعد از «گرد مولر» آلمانی در رده دوم ایستاد. ضمن اینکه با پاسهای استثنایی خود زمینه را برای گلزنی پله، ریوه لینو و توستائو فراهم کرد و خود را به عنوان یک گلساز بزرگ مطرح ساخت.
جرزینهو در جام 1974 آلمان نتوانست مانند جام قبل پرفروغ باشد و تنها دو گل به ثمر رساند او در سوم مارس 1982 در ریودوژانیرو بعد از بازی مقابل چکسلواکی با فوتبال ملی خداحافظی کرد. در اعتبار 23 ساله بازیهای ملی، 80 بار حضور و 18 گل ملی به ثبت رسیده است

[MoJtaBa.R]

زیکو
(برزیل)

سوم مارس 1953تولد:ریودوژانیرو - برزیلمحل تولد:فلامینگو، اودینزه (ایتالیا)، کاشیما انتلرز (ژاپن)باشگاهها:مقام سوم جهانی 1978، قهرمان جام باشگاههای آمریکای جنوبی 1981، قهرمان جام باشگاههای جهان 1981، مرد سال فوتبال آمریکای جنوبی 1977، 1981 و 1982، مرد سال فوتبال جهان 1983، قهرمان جام ملتهای آسیا 2004 (به عنوان سرمربی ژاپن)مهمترین افتخارات:71 بازی، 48 گلتیم ملی برزیل:زیکو ابتدا در 13 سالگی به علت مهارت فوق العاده‌اش در فوتبال سالنی، ورزشی که آن روزها در ریو دوژانیرو رواج بسیاری داشت، صاحب اعتبار شد. پزشک تیم فلامینگو که سخت تحت تأثیر مهارت زیکو قرار گرفته بود، مدیران باشگاه را متقاعد به بستن قرارداد با وی کرد. هرچند زیکو از نظر بدنی نوجوانی بسیار ضعیف بود ولی با یک برنامه وزنه برداری و تزریق داروهای مقوی اندامی متناسب و قوی پیدا نمود. زیکو استاد ضربه های آزاد، جادوگر بازی با توپ و منبع تمام ناشدنی‌ پاس‌های دقیقی بود که هر دفاعی را بر هم می ریخت. اما مصدومیتهای پیاپی بطور تأسف‌باری در دوران فوتبال او اثر نامطلوب گذاشت. با اینکه او در جام جهانی 1982 در اسپانیا بطور اعجاب انگیزی خوش درخشید ولی جام جهانی قبل از این در آرژانتین بطور عمیقی برایش ناامید کننده نشان داد و بدتر از همه درگیری او با مدیر تیم ملی برزیل بود. مصدومیت‌های شدید حضور او در جام جهانی 1986 را به تأخیر انداخت و ناکامی بزرگ او در به ثمر رساندن ضربه پنالتی، که به محض ورود به زمین به عنوان بازیکن جانشین در برابر فرانسه به او محول شد، تقریباً به قیمت حذف برزیل و عدم راهیابی به مرحله نیمه نهایی جام جهانی تمام گردید.
زیکو 20 سال داشت که در تیم اصلی فلامینگو صاحب مکانی دائمی شد. تمرین های بی وقفه او سرانجام تکنیکی بی نظیر برای او به ارمغان آورد. در 1976 او در 70 مسابقه 63 بار برای فلامینگو گلزنی کرد. سال بعد نیز در 56 مسابقه 48 گل به ثمر رساند. او در سال 1983 به طور غیرمنتظره‌ای تصمیم به ترک برزیل گرفت و با قراردادی چشمگیر به تیم اودینزه پیوست (تیمی که مشخصاً از باشگاههای پایین ایتالیا بود). سرمایه‌گذاری اودینزه بازدهی وسیعی داشت. حضور زیکو و بازی درخشان او در فصل 84-1983 باعث شد که مسابقه به مسابقه تماشاگر بیشتری به ورزشگاه این تیم رو آورد و در این فصل حتی یارگیری شدید فوتبال سری A ایتالیا هم نتوانست او را از به ثمر رساندن 19 گل در 24 مسابقه باز دارد. با این وجود، فصل بعد مصدومیت و مشکلات موجود با قوانین مالیات کشور ایتالیا او را وادار به بازگشت به برزیل و پیوستن دوباره به فلامینگو کرد. چندی بعد در جریان دیدار فلامینگو با رقیب دیرینه‌اش فلومینس او هفتصدمین گل دوران حرفه‌ای‌اش را به ثمر رساند. در اوایل دهه نود زیکو به ژاپن رفت و مدتی در لیگ حرفه‌ای این کشور بازی کرد، سپس به مربیگری روی آورد و با هدایت او ژاپن در سال 2004 قهرمان جام ملتهای آسیا شد و در سال بعد به جام جهانی راه یافت

[MoJtaBa.R]

کارکا

پنجم اکتبر 1960تولد:آراراکوآرا - سائوپائولو، برزیلمحل تولد:گوارانی (82-1976)، سائوپائولو (86-1983)، ناپولی (92-1987)، کاشیواریسول (96-1993)، سانتوس (1997)، کامپیناس (1998)باشگاهها:قهرمان لیگ برزیل 1978 و 1986، قهرمان کوپا آمریکا 1989، قهرمان جام یوفا 1989 و قهرمان سری A ایتالیا 1990مهمترین افتخارات:60 بازی، 34 گلتیم ملی برزیل:دو دوره ( 1986 و 1990)- 9 بازی، 7 گل حضور در جام جهانی:کارلوس آلبرتو سیلوابه آنتونیو در سال 1960 در برزیل متولد شد.او در 16 سالگی به باشگاه گوارانی پیوست و از سال 1978 درخشش خود را در سطح باشگاهی آغاز نمود.با پیوستن به سائوپائولو در سال 1983 او در کنار چهره هایی چون گیلمار، مولر، سیلاس و پیتا فرصت های بیشماری برای گلزنی به دست آورد و تبدیل به یکی از درخشان ترین گلزنان لیگ برزیل شد.او تا سال 1986 در این تیم ماند و در طی 118 بازی موفق به بثمر رساندن 114 گل برای تیم خود شد.در این سال او به همراه برزیل در جام جهانی مکزیک حضور یافت و علی رغم درخشش فراوان او و سایر بازیکنان به موفقیتی دست نیافت.تیم ملی برزیل که خیلی ها امید به قهرمانی اش داشتند در مرحله یک چهارم نهایی در ضربات پنالتی مغلوب فرانسه شد و از گردونه رقابت ها کنار رفت.
کارکا در جام جهانی 1986 ، 5 گل زد که تنها یک گل کمتر از گل های آقای گل مسابقه ها گری لینه کر بود.پس از پایان جام جهانی او به ناپولی پیوست و در کنار مارادونا، کارناواله و آله مائو دورانی تاریخی را برای این باشگاه رقم زند.تیم ناپولی به لطف بازی های درخشان مارادونا و گلزنی های وی و کارکا به عنوان قهرمانی سری A ایتالیا و جام یوفا دست یافت و مبدل به یکی از تماشایی ترین تیم های اروپا شد.پس از جدایی مارادونا، کارکا هم در سال 93 این تیم را ترک کرد و به لیگ تازه تأسیس ژاپن پیوست و چند سالی در باشگاه کاشیواریسول به بازی پرداخت و پس از ده سال به برزیل بازگشت و به رویای دوران کودکی اش که همانا بازی در تیم سانتوس بود جامه عمل پوشاند.کارکا روز 23 فوریه 1999 در استادیوم سن پائولو (زمین اختصاصی ناپولی) و در حضور 50 هزار تماشاگر از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.او در دوران بازی اش در طی 590 بازی رسمی 319 گل به ثمر رساند

[MoJtaBa.R]

وعده به هواداران برزیلیرونالدینیو: در جام جهانی 2010 قهرمان می شویم
FootballRoad - رونالدينيو بازيكن تيم ملي فوتبال برزيل به هواداران اين تيم در جهان وعده داد كه برزیل در رقابت‌هاي جام جهاني ‪ 2010‬آفريقاي جنوبي قهرمان شود.

رونالدينيو با ابراز تاسف از نتايج ضعيف تيم ملي فوتبال برزيل در رقابت‌هاي جام جهاني ‪ 2006‬آلمان گفت:" بدون ترديد تيم ملي فوتبال برزيل مي‌تواند در دوره آينده اين مسابقات بر سكوي قهرماني بايستد."

وي با تاييد اشتباهات ملي‌ پوشان فوتبال برزيل در رقابت‌هاي جام جهاني آلمان گفت:" ما اشتباهاتي را در رقابت‌هاي فوق داشتيم كه همين امر سبب شد كه نتوانيم انتظارات هواداران را برآورده سازيم."

رونالدينيو در پايان از مردم برزيل به خاطر حذف اين تيم در مرحله يك چهارم نهايي مسابقات فوتبال جام جهاني ‪ 2006 ‬آلمان عذرخواهي كرد.

تيم ملي فوتبال برزيل با شكست از تيم فرانسه در مرحله يك چهارم نهايي مسابقات فوتبال جام جهاني 2006 ‬از صحنه رقابت‌ها كنار رفت

[vahid_civil]

مافیای فوتبال نذاشت سال 2006 قهرمان بشه. مثل 98.

یه روزنامه فرانسوی 2 سال پیش نوشت مسئولان فرانسه به برزیل گفته بودن اگه به فرانسه تو فینال ببازید بدهی کشورتون به فرانسه بخش زیادیش رو میبخشیم!! نصف بازیکنا راه میرفتن.
جالبه که تو اروپا نتیجه نمیگیرن ؟!!

[MoJtaBa.R]

ماشين زمان


۱۹ فوريه

> نوزدهم فوريه ،۱۹۵۴ سوكراتس براسليرو سامپايو ده سوزا ويرا دو اليويرا، ملقب به دكتر سوكراتس، هافبك گلزن تيم ملى برزيل به دنيا آمد. دكتر كه ۶۳ بازى ملى در كارنامه دارد ۲۵ گل براى سلسائو زده. او كه به تحصيل علاقه زيادى داشت موفق شد هنگام بازيگرى درجه دكترا در رشته پزشكى را دريافت كند. سوكراتس در جام هاى جهانى ۱۹۸۲ و ۱۹۸۶ كاپيتان تيم ملى كشورش بود. جالب آنكه سوكراتس در سن ۵۰ سالگى قراردادى به عنوان مربى -بازيكن با تيم گارفورت تاون انگليس امضا كرد و يك بار هم براى اين تيم به ميدان رفت.
> نوزدهم فوريه ،۱۹۶۶ وينچنزو شيفو معروف به انزو شيفو، ستاره تيم ملى بلژيك چشم به جهان گشود. شيفو كه سابقه بازى در اينتر، بوردو، تورينو، موناكو و شارلوا را دارد، با ۸۴ بازى ملى و ۴ دوره جام جهانى اسطوره فوتبال كشورش به شمار مى رود. او در سال ۲۰۰۶ براى تيم منتخب جهان در هلند بازى كرد.
> نوزردهم ژانويه ،۱۹۷۷ جان لوكا زامبروتا، مدافع راست بارسلونا در كوموى ايتاليا چشم به جهان گشود. او فوتبال حرفه اى را در سال ۱۹۹۴ در كومو آغاز كرد و پس از ۳ فصل حضور در اين تيم راهى بارى شد. درخشش در بارى باعث شد سال ۱۹۹۹ به يوونتوس برود و ۷ فصل درخشان را با اين تيم سپرى كند. زامبو كه با تيم ملى ايتاليا در جام جهانى ۲۰۰۶ قهرمان شد، به دنبال سقوط يووه به سرى B از اين تيم به بارسلونا رفت. او اولين بار از سوى دينو زوف در سال ۱۹۹۹ به تيم ملى ايتاليا دعوت شد و با «آتزورى» به مقام نايب قهرمانى يورو ۲۰۰۰ رسيد

[MoJtaBa.R]

مافیای فوتبال نذاشت سال 2006 قهرمان بشه. مثل 98.

یه روزنامه فرانسوی 2 سال پیش نوشت مسئولان فرانسه به برزیل گفته بودن اگه به فرانسه تو فینال ببازید بدهی کشورتون به فرانسه بخش زیادیش رو میبخشیم!! نصف بازیکنا راه میرفتن.
جالبه که تو اروپا نتیجه نمیگیرن ؟!!

البته يه سري هم گفتن رونالدينيو باشگاهيه نه ملي و نبايد تو ترکيب ميزاشتنش

البته برا 2010 که اينهمه ستاره داريم بازم جاي ترديد هست که دونگا منطقي دعوت ميکنه يا نه

[MoJtaBa.R]

براي بازي دوستانه مقابل سوئيس
فهرست بازيكنان تيم فوتبال برزيل اعلام شد
خبرگزاري فارس: تيم ملي فوتبال برزيل براي بازي دوستانه مقابل سوئيس بدون رونالدينيو وارد ميدان مي شود.
به گزارش خبرگزاري فارس و به نقل از آس اسپانيا، دونگا، سرمربي اين تيم رونالدينيو را در تيم خود راه نداده است. اين در حاليست كه بسياري از كارشناسان با توجه به بازي‌هاي اخير وي، در انتظار دعوت او به تيم ملي برزيل بودند.
به نظر مي رسد دونگا در عدم دعوت رونالدينيو به تيم ملي تحت فشار اذهان عمومي و مطبوعات امريكاي جنوبي باشد.
اسامي تيم ملي برزيل به شرح زير است:
دروازبانان:
ژوليو سزار (اينتر ميلان) و ديگو آلوس (آلمريا)
مدافعين:
لوسيو (بايرن مونيخ)، آلكس (چلسي)، لئو (ژرميو) و خوان (رم)
هافبك‌ها:
لوكاس (ليورپول)، ريچارليسون (سائوپائولو)، گيلبرتو سيلوا (آرسنال)، ارنانس (سائوپائولو)، خوسه (ولفسبورگ)، ديه‌گو (وردربرمن)، تياگونه‌وس (فلوميننسه)، كاكا (ميلان) و ژوليو باپتيستا (رئال مادريد)
مهاجمين:
پاتو(ميلان)، روبينيو (رئال مادريد)، فابيانو(سويا) و سوبيس (رئال بتيس)