اون پخش هایی که گفتم برای سیستم های با نهایت بودجه 4 میلیون خوبه.
هر کسی سراغ پخش بدون USB و قدیمی نمیره، مگر اینکه ازش شناخت داشته باشه.
اکثر کسانی که مجذوب سیستم های صوتی اند، دنبال سهولت، کارایی و امکانات اند.
اما من دنبال کیفیت و عمق صدا بودم که متاسفانه در پخش های آکبند با این قیمت وجود نداشت.
این بدین معنی نیست که دیگران دنبال کیفیت نیستند، بلکه منظورم این هست که امکانات و کارایی رو به کیفیت ترجیح میدن.
مواردی از اکلیپس، بلاپونکت، دنون، ناکامیچی و... هم در گزینه های خرید بود، ولی برخی شون فقط Audio CD می خوندند.
مواردی از پایونیر مثل DEX-P9R هم بود که باید کیت USB و آیپاد براش می خریدم و دردسرهاش با کلاریون فرقی نداشت ولی صداش محشره. سری ODR پایونیر مثل D7 هم که امپراتور صداست. اما قیمت فضایی داره.
شما با کلاریون های قدیمی و مواردی چون D2 و D3 میتونید 2 ساعت به طور مداوم با ولوم بالا آهنگ گوش کنید که در اون حجم صدا نه خبری از خستگی گوش هست و نه شکایتی از سوی سرنشینان.
اگر میخواستم کیفیت و کارایی و امکانات رو یکجا داشته باشم، چاره فقط یک پخش بود: Sony RSX-GS9
من صداشو گوش کردم، شاید بگم یکی از متوازن ترین پخش های دنیا از لحاظ تمام رنج های فرکانسی باشه.
حساسیتی که تو ساختش به کار بردن مثل اضافه کردن نمک و فلفل به غذاست. همه چیز به اندازه...
از لحاظ امکانات هم که یک کانتینر فرمت صوتی رو پشتیبانی می کنه و فعلاً در دنیا بی بدیل هست.
از وقتی وارد ایران شد، راجع بهش بدگویی زیادی کردند، ولی مجلات نقد و بررسی مهر سکوت به گفته های این افراد متعصب زد.
بزرگترین آفت سیستم بازی در ایران، تعصب و حب و بغض هست.
جواب بصورت نقل قول
نوشته شده توسط amirsein
