ماده به انرژی: همون اتفاقی هستش که در واکنش های
هسته ای رخ میده؛ حالا چه ساخته های دست بشر باشه، چه فرضاً خورشید و سیارات ... هرچند
کارآیی این فرایندی که بشر صورت میده
100% نیست و حتی نزدیک به 100% هم نیست .. یعنی اینطور نیست که کل ماده به انرژی تبدیل بشه ...
ممکنه بپرسیم "خب، راهی نیست که بشه
کل یه مقدار ماده رو به انرژی تبدیل کرد؟".. چنین اتفاقی، وقتی میفته که یه مقدار ماده، با معادل
ضدماده خودش روبرو بشه
(ضدماده، الکترونهای بارمثبت و پروتون بارمنفی داره!).. و بدلایل مختلف، هنوز چنین چیزی عملی نیست.. یعنی
ضدماده با دانش امروز، صرفاً در حد ذرات
زیراتمی ، و شدیداً
ناپایدار موجوده و مکانیسم های تولید فعلی اش، بسیار
پرهزینه و
ناکارآمد هستند (تولید یک
گرم ضدهیدروژن
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
هزینه داره!!)
//
انرژی به ماده: مشابه بالایی، مثلاً
شتابدهنده های ذرات می تونن انرژی رو به ذرات زیراتمی تبدیل کنند--فرضاً الکترون رو می کوبن به
ضدالکترون که در نتیجه، بخشی از انرژی جنبشی برخورد به ذرات جدید تبدیل میشه.. اما هنوز جمع کردن این ذرات، بطوریکه اتم و مولکول و
ساختارهای بزرگتری که ما به اونها لفظ "
ماده" رو تلقی بکنیم میسر نشده ...
می پرسید چرا؟... باز برمی گردیم به پاراگراف دوم بحث "ماده به انرژی" : ما فقط می تونیم
زوج "ماده-ضدماده" رو از انرژی تولید کنیم
(=یعنی عکس فرایندی که اونجا گفتم).. بدبختانه
ضدماده دوست داره که با ماده ترکیب بشه، و خب،
دوباره تبدیل میشن به انرژی! .. دانشمندها تونستن به کمک میدانهای مغناطیسی یه کارهایی بکنن، اما باز بحث هزینه بالا و کارآیی پایین مطرحه: می خوندم که چنین آزمایشی در آزمایشگاه فِِرمی، میتونه
برق شیکاگو (بزرگتر از مشهد) رو
مختل کنه و باز حاصل اندکی به بار میاره.