زمین پس از هر چند ساعت غروب می کند ؟

[غلامعلی نوری]

درود بر دوستان

فرض کنید در آینده با یک فضا پیما در کره ی ماه پیاده می شوید و کره زمین را در آسمان می بینید

خوب حالا پرسش این است:
چه مدتی طول می کشد که زمین در افق ماه غروب کندیعنی شما دیگر زمین را تا چند ساعتی نبینید ؟

[lebesgue]

فکر می کنم تقریباً هیچگاه، در واقع ترکیب حرکت انتقالی و وضعی ماه به گونه ای است که تقریباً بخشی از ماه همیشه رو به زمین است و زمین را می بیند، و بخشی دیگر برعکس.

[Cleeev]

آره به خاطر همینه که ما همیشه یه طرف ماه رو میبینیم...

البته اگه زمین شب باشه تیره میبینیمش... در اکثر اوقات هلال های متفاوتی از وضعیت زمین دیده میشه ولی زاویه دید تفاوت خاصی نخواهد داشت... (<= تکذیب میشه!)

[shabe.saket]

حرکت های وضعی و انتقالی ماه نشون میده که اگه روی ماه باشی، همیشه زمین رو خواهی دید. اونم روی یک نقطه ثابت.
و مثلا این جوری نیست که ما از روی زمین ماه رو بعضی وقتا یه جا و بعضی وقتا یه جای دیگه میبینیم. روی ماه، زمین اینجوری نیست.
چون ماه توسط زمین قفل شده.
ولی اینکه اگه روی کره ماه باشیم هرگز طلوع یا غروبی از زمین مشاهده نکنیم، من فکر نکنم اینجوری باشه.
در آینده هم وضعیت فرق خواهد کرد.

[amin666]

ممکنه چرخش زمین رو نشه دید.مثل ما که چرخش ماه رو نمی بینیم به خاطر دوره تناوب همزمانش با زمین.ولی نسبت به افق طلوع و غروب داره.فیلم اولیه از فرود انسان به ماه هم من یادمه این نکته رو گفت و گفت که الان زمین داره تو افق ماه طلوع می کنه.حالا چند ساعت یه بار نمی دونم

[skyline00]

ممکنه چرخش زمین رو نشه دید.مثل ما که چرخش ماه رو نمی بینی

اگر از روی ماه چرخش زمین رو نبینیم که ماه فقط در یک بخش از زمین دیده میشد ، نه ؟؟؟ به نظر من اینطوری میاد

[amin666]

نه چرا از یک بخش زمین دیده شه؟فکر نمی کنم.وقتی ما فقط یک بخش از ماه رو می بینیم از اونجا هم باید فقط یک بخش از زمین معلوم باشه.چون سرعت چرخششون به دور خود باید یکسان باشه

[skyline00]

نه دیگه ، برای اینکه ماه از همه زمین دیده شه ، باید هر 24 ساعت همه قسمت های زمین رو به ماه بشه ، یعنی که اگر کسی از نیویورک ماه رو میبینه ، یه نفر از ماه هم نیویورک رو میبینه ، یا اگر کسی از سیدنی داره ماه رو میبینه ، در همون لحظه از توی ماه هم سیدنی دیده میشه

این همون چرخش زمینه دیگه

زمین به خطر زاویه دار چرخیدنش این مزیت رو داره که در همه جای اون ، آسمون دیده میشه ، اما ماه بدون زاویه میچرخه احتمالا ، یا اینکه این زاویه جوری هست که با توجه به سرعتش نسبت به زمین ، همیشه یک طرفش دیده میشه

[Leyth]

سلام.

با توجه به این حقیقت که همیشه یک روی ماه سمت زمینه، مشاهده زمین (یا طلوع و غروب زمین) از ماه بسته به مکانیه که ناظر در اون حضور داره. مطمئنا در سمت مخالف ماه (که رو به زمین نیست) اصلا زمین مشاهده نخواهد شد و در سمتی که رو به زمینه زمین همیشه در اسمان خواهد بود. اما قفل نیست. با توجه به این نکته، مانور صحبت من روی قسمتهای رو به زمین ِ ماه هست و ترجیحا مکانی در 35 درجه شمالی و 50 درجه شرقی درماه.

همه می دونیم طول شب و روز در ماه نزدیک به 14 روز زمینیست. (احتمالا طول شب 13 روز و 6 ساعت باشه) پس برای مشاهده زمین بهتره در شب به آسمان نگاه کنیم. (ذکر این نکته لازم هست که مطمئنا زمین در اوقاتی از روز ِ قمری هم در آسمان ماه قابل مشاهده هست - مطلب در ادامه بیشتر باز خواهد شد.)

الآن (14 صفر - 30 دی) در بخش بزرگی از قسمتی از ماه که رو به زمینه، روزه. از کجا به این نتیجه می‌رسیم؟ چون اونجا رو خورشید روشن کرده و ما ماه کامل رو می‌بنیم. پس شخص حاضر در این قسمت از ماه نمیتونه زمین رو مشاهده کنه، چون خورشید در آسمون هست و زمین در حالتی شبیه به ماه نو قرار داره. به این خاطر من می‌رم به 14 روز دیگه (1 ربیع الاول - 15 بهمن). تو این زمان در ماه، خورشید چند روز ِ زمینی هست که غروب کرده و از زمین هلال نوی ماه نمایان هست. در نتیجه از ماه زمین به صورت ماه کامل (زمین کامل) نمایان هست. این وضعیت (کامل بودن قرص زمین) از 4 روز زمینی قبل‌تر شروع شده و چند روز بعد هم ادامه خواهد یافت. در اون لحظه مکان زمین در آسمون ِ ماه در ارتفاع 28 درجه در جنوب غربی آسمون هست.

با گذشت روزهای زمینی، زمین در آسمون ماه حرکت می‌کنه. تو مداری شبیه به بیضی کشیده در جهت خلاف حرکت عقربه‌های ساعت. در این مدت چرخش زمین به دور خودش کاملا واضحه. یعنی ناظری که در ماه ایستاده می تونه ساعت به ساعت و حتی دقیقه به دقیقه عوض شدن نقش قاره ها رو احساس و مشاهده کنه.

تصویر:


.

به مرور، زمین به طرف شماره 2 (در تصویر) حرکت می‌کنه. توی این مدت خورشید در شرف طلوع از شرقه پس سمت چپ زمین (در تصویر بالا) روشن و سمت راستش تاریکه.

حال بریم سر اصل مطلب؛ مشاهده طلوع زمین از دیدگاه ناظری که در ماه حضور داره.

تو همون زمان (1 ربیع الاول) و تو همون 50 درجه شرقی، آروم به طرف شمال ِ ماه حرکت می کنیم (زمان رو متوقف فرض کنید). قرص زمین در حال حرکت به سمت افق ماه هست. اگه از 35 + بریم به 80 + دقیقا نیمه پایینی ِ قرص زمین رو مماس با خط افق خواهیم دید. حالا با گذر زمان، قرص زمین به سمت افق حرکت می کنه و در حال غروب کردنه. اما غروب نخواهد کرد و بعد از اینکه نصف قرص زمین در افق فرورفت، دوباره تو همون مسیر بیضی‌وار از افق بیرون خواهد آمد. با رفتن به مکان‌های جغرافیایی بالاتر، مثلا 83 + زمین کاملا در افق ناپدید خواهد شد و پنج روز زمینی بعد، 6 ربیع‌الاول؛ لحظه طلوع زمین در ماه خواهد بود که تا پیدا شدن هلال کامل زمین حدود 2 روز طول خواهد کشید.

[shabe.saket]

سلام.

با توجه به این حقیقت که همیشه یک روی ماه سمت زمینه، مشاهده زمین (یا طلوع و غروب زمین) از ماه بسته به مکانیه که ناظر در اون حضور داره. مطمئنا در سمت مخالف ماه (که رو به زمین نیست) اصلا زمین مشاهده نخواهد شد و در سمتی که رو به زمینه زمین همیشه در اسمان خواهد بود. اما قفل نیست.

شما بر چه استدلالی میگید که قفل نیست؟
به نظر من که قفله.
از مجموع صحبتهاتون هم اینجوری فهمیدم که قفله.