این یه چیز طبیعیه. هیچ چیز از جهان ماده، فایده ی مطلق نیست. و همین دلیل هم باعث میشود که هیچ موجودی در این دنیای ماده دوام جاودانه نداشته باشد. چه اگر مواد بدون هیچ ضرری یافت میشد، حداقل یا تصادفا باید یک نفر یا یک موجود که فقط از مواد بدون هیچ ضرری استفاده کرده بود و تا این زمان سالم و بدون پیری باقی مانده بود به چشم میخورد.
در کنار هر فایده، مضراتی هم هست. از شیر! غذایی مفید تر داریم؟؟!! ولی همان شیر مضراتی نسبی هم دارد (که البته اصلا اهمیت ندارد). بنابراین ضرر آتی یک چیز دلیلی بر چشم پوشی از فایده فعل آن چیز نمیشود. تنها این فکر انسان است که باید بر محاسبه و مقایسه مسلط و پیروز باشد ودر هر زمان چیزی را انتخاب کند که بعدا هم از نتخابش پشیمان نباشد.
اندکی ضرر در هر چیزی هست. فرصت فایده ها را نباید ناآگاهانه (تاکید میکنم ناآگاهانه!!) از دست داد . . .