تبلیغات :
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی، صداگیر ماینر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام

[ + افزودن آگهی متنی جدید ]




مشاهده نتيجه نظر خواهي: از کدام دوربین دیجیتال استفاده میکنید

راي دهنده
2236. شما نمي توانيد در اين راي گيري راي بدهيد
  • kodak

    24 1.07%
  • canon

    1,135 50.76%
  • sony

    539 24.11%
  • fuji

    123 5.50%
  • panasonic

    141 6.31%
  • samsung

    46 2.06%
  • olympus

    33 1.48%
  • nikon

    178 7.96%
  • toshiba

    2 0.09%
  • casio

    15 0.67%
صفحه 2 از 1635 اولاول 12345612521025021002 ... آخرآخر
نمايش نتايج 11 به 20 از 16344

نام تاپيک: مشاوره و راهنمایی برای خرید دوربینهای عکاسی کامپکت و شبه حرفه ای / لوازم جانبی

  1. #11
    پروفشنال ram1600's Avatar
    تاريخ عضويت
    Jun 2007
    محل سكونت
    BMW
    پست ها
    854

    پيش فرض

    سیستم فوکوس خودکار چگونه کار می کند؟
    فوکوس خودکار یک سیستم ارزشمند است که امروزه در بیشتر دوربینها وجود دارد و باعث صرفه جویی در زمان می شود. در بیشتر حالات، این سیستم به بالاتر رفتن کیفیت عکسی که می گیریم کمک زیادی میکند.
    در این مقاله، در مورد دو نوع سیستم فوکوس خودکار موجود مطالبی را خواهید آموخت. ضمنا ترفندهایی را یاد می گیرید که از مات شدن عکسهایتان بر اثر اشتباه سیستم فوکوس خودکار جلوگیری نمایید.
    فوکوس خودکار چیست؟
    سیستم فوکوس خودکار یا اتوفوکوس (AF) را می توان سیستم فوکوس برقی نیز نامید، چون از یک کامپیوتر برای به حرکت در آوردن یک موتور مینیاتوری و فوکوس لنز برای شما بهره می‌گیرد. فوکوس عبارت است از حرکت به عقب و جلوی اجزائی از لنز تا زمانی که دقیق‌ترین تصویر ممکن بر روی فیلم یا سنسور تصویر تشکیل شود. باتوجه به فاصله سوژه از دوربین، لنز باید فاصله مشخصی از سنسور بگیرد تا بتواند تصویر واضحی را تشکیل دهد.
    در بیشتر دوربین‌های پیشرفته، فوکوس خودکار یکی از امکانات خودکاری است که برای راحتی گرفتن عکس در دوربین تعبیه شده است. کلا دو نوع سیستم فوکوس خودکار وجود دارد: سیستم فعال و غیر فعال، در بعضی از دوربین ها ممکن است از ترکیبی از این دو سیستم استفاده شود. بطور کلی، در گذشته، دوربینها بیشتر از سیستم فعال استفاده می‌کردند، در حالی که بیشتر دوربینهای SLR حرفه‌ای با لنزهای قابل تعویض و دوربین های اتوماتیک امروزی، از سیستم‌های غیر فعال بهره می‌گیرند.


    فوکوس خودکار فعال
    در سال 1986، شرکت پولاروید از نوعی سیستم فاصله یاب صوتی (سونار)، مشابه آنچه که زیر دریایی‌ها در زیر دریا بکار می‌برند، برای یافتن فاصله دوربین تا سوژه استفاده نمود. این دوربین با یک پخش کننده، اصواتی با فرکانس بسیار بالا منتشر می کرد و سپس امواج برگشتی را دریافت می‌نمود. این مدلها که شامل Polaroid Spectra و SX-70 بودند، زمانی را که طول می‌کشید تا امواج برگشتی اولتراسونیک به دوربین برسند محاسبه نموده و فوکوس لنز را بر اساس آن تنظیم می کردند. استفاده از صوت، محدودیتهای خاص خود را داشت، مثلا اگر می‌خواستید از درون یک اتوبوس با پنجره‌های بسته عکس بگیرید، امواج صوتی بجای برخورد به سوژه مورد نظر در بیرون اتوبوس، به شیشه برخورد میکرد و باعث می شد تا دوربین در فوکوس اشتباه نماید.
    این سیستم پولاروید، یک سیستم کلاسیک فعال محسوب می‌شد. این سیستم بخاطر این فعال نامیده می‌شد که دوربین برای تشخیص فاصله جسم تا دوربین، چیزی را از خود انتشار می‌داد (در این مورد امواج صوتی).
    سیستم فوکوس خودکار فعال روی دوربین‌های امروزی، بجای امواج صوتی از سیگنالهای مادون قرمز استفاده می‌کنند که برای فوکوس روی اشیائی تا فاصله 6 متر و کمی بیشتر تا دوربین عالی عمل می‌کند. سیستم‌های مادون قرمز از تکنولوژیهای مختلفی برای سنجش فاصله جسم استفاده می‌کنند. این سیستمها معمولا شامل تکنولوژیهایی نظیر:
    - مثلث بندی
    - سنجش میزان نور مادون قرمز برگشتی از جسم
    - زمان
    می‌باشند.
    مثلا در [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] سیستمی شرح داده شده که یک پالس نور مادون قرمز را به سمت جسم می تاباند و از میزان نور بازتاب شده برای تشخیص فاصله جسم تا دوربین استفاده می‌کند. سیستم مادون قرمز، یک سیستم فعال محسوب می‌شود، چون دوربین همیشه باید یک انرژی نوری مادون قرمز نامرئی را هنگام فوکوس به بیرون دوربین بفرستد و آن را پس بگیرد.
    تصور دوربینی که مانند پولاروید بجای امواج صوتی امواج مادون قرمز به بیرون می‌فرستد، کار مشکلی نیست. جسم نور مادون قرمز را به سمت دوربین منعکس می‌کند و ریزپردازنده دوربین، زمان بین ارسال و دریافت امواج را محاسبه می‌کند. با این اختلاف زمانی و مشخص بودن سرعت امواج، می توان فاصله دقیق را محاسبه نمود و به موتورهای لنز، فرمان لازم برای حرکت به سمت جلو یا عقب، برای رسیدن به فاصله مورد نظر را صادر کرد. این فرآیند فوکوس تا زمانی که کاربر شاتر را تا نیمه فشرده نگاه داشته باشد مرتب تکرار می شود. تنها تفاوت بین این سیستم و سیستم اولتراسونیک در سرعت پالسها می‌باشد. امواج اولتراسونیک با سرعت صدها کیلومتر در ساعت حرکت میکنند (شرعت صوت)، در حالی که سرعت امواج مادون قرمز صدها هزار کیلومتر در ثانیه (سرعت نور) است.
    سنجش امواج مادون قرمز نیز دچار مشکلاتی می‌باشد. مثلا:
    - یک منبع امواج مادون قرمز از یک شعله آتش (مثلا شمع‌های کیک تولد) می‌تواند سنسور سیستم مادون قرمز را دچار سردرگمی نماید.
    - یک جسم سیاه می تواند شعاع نوری مادون قرمز را جذب نموده و برگشتی نداشته باشد.
    - شعاع مادون قرمز ممکن است توسط چیزی جلوتر از سوژه مورد نظر برگشت داده شود و به سوژه مورد نظر ما نرسد.
    یکمزیت سیستم فوکوس فعال این است که براحتی در تاریکی مطلق کار میکند و عکاسی با فلاش را بسیار موثر و راحت می‌کند.
    روی هر دوربینی که از سیستم مادون قرمز استفاده می‌کند، می توانید هم پخش کننده نورمادون قرمز و هم دریافت کننده آن را در جلوی دوربین، تقریبا نزدیک منظره یاب مشاهده نمایید.
    برای استفاده موثر از سیستم فوکوس خودکار مادون قرمز، باید مطمئن شویم که هم پخش کننده و هم دریافت کننده مادون قرمز مسیر باز و بدون تداخلی تا سوژه مورد نظر دارند و مثلا در جلوی آنها یک توری یا نرده _همانند قفس‌های باغ وحش – وجودندارد. اگر سوژه دقیقا در وسط نباشد، ممکن است نور از جسم دیگری که مد نظر ما نیست بازگردانده شود و فوکوس در نقطه اشتباه صورت بگیرد. بنابر این باید همیشه هنگام فوکوس سوژه را در میان کادر قرار داد. اشیاء بسیار درخشان یا نورهای درخشان ممکن است تشخیص نور برگشتی برای دوربین را با مشکل مواجه نمایند، بنابر این تا حد ممکن از قرار دادن چنین مواردی در کادر اجتناب نمایید.
    سیستم‌ها فوکوس خودکار غیر فعال
    سیستم‌های فوکوس خودکار غیر فعال در بیشتر دوربین های SLR و اتوماتیک امروزه مشاهده می شود و فاصله جسم تا دوربین را با تحلیل کامپیوتری تصویری که دریافت می‌کند انجام می‌دهد. دوربین منظره واقع در کادر را در نظر می‌گیرد و با عقب و جلو بردن لنز، بهترین فوکوس ممکن را جستجو می‌کند.
    سنسور فوکوس مورد استفاده یک CCD است (از جنس همان سنسورهای تصویر دوربین‌های دیجیتال) که ورودی الگوریتم‌هایی را که کنتراست اجزاء واقعی تصویر را محاسبه می‌کند، فراهم می‌نماید. سنسور CCD مورد استفاده معمولا یک نوار باریک 100 یا 200 پیکسلی است. نور تشکیل شده از لنز به این باریکه برخورد می‌کند و ریز پردازنده دوربین مقادیر شدت نور در هر پیکسل را مورد بررسی قرار می‌دهد. تصاویر زیر به شما کمک می‌کند تا آنچه را که دوربین می بیند، درک نمایید:


    منظره خارج از فوکوس
    تصویر خارج از فوکوس روی نوار باریک



    منظره فوکوس شده

    تصویر فوکوس شده روی نوار باریک ریز پردازنده دوربین به پیسکلهای روی نوار سنسور نگاه میکند و تفاوت شدت نور در سلولهای همجوار را اندازه می‌گیرد. اگر منظره خارج از فوکوس باشد، پیسکلهای مجاور دارای شدت نورهای مشابه هم می‌باشند. ریزپردازنده لنز را حرکت می‌دهد و دوباره پیکسلهای سنسور را بررسی میکند و می‌بیند که آیا اختلاف بین شدت نور پیکسلهای مجاور بیشتر شده (رو به فوکوس) یا کمتر شده است. سپس ریزپردازنده به جستجوی نقطه‌ای می‌پردازند که بیشترین اختلاف شدت بین پیکسلهای مجاور وجود داشته باشد، این نقطه، بهترین موقعیت فوکوس است. به تفاوت پیکسلها در مستطیل‌های قرمز توجه نمایید: در مستطیل بالایی، تفاوت در شدت نور بین پیکسلهای مجاور بسیار جزئی است، در حالی که در مستطیل پایینی، این تفاوت بیشتر شده است. چیزی که در مستطیل‌های قرمز میبینید، همان چیزی است که ریز پردازنده دوربین می‌بیند و بر اساس آن موتور لنز را به عقب و جلو می‌برد.
    در سیستم غیر فعال فوکوس باید نور و کنتراست در تصویر وجود داشته باشد تا بتواند وظیفه خود را بخوبی انجام دهد. در تصویر باید جزئیاتی موجود باشد تا کنتراست کافی ایجاد نماید. اگر بخواهید از یک دیوار خالی یا یک جسم بزرگ با رنگ یکنواخت عکس بگیرید، دوربین نمی‌تواند پیکسلهای مجاور را مقایسه نماید و بنابر این در فوکوس دچار مشکل می‌شود.
    در سیستم فوکوس غیر فعال همانند سیستم های فعال مادون قرمز یا اولتراسونیک، محدودیتی برای فاصله جسم تا دوربین وجود ندارد. ضمنا سیستم فوکوس غیر فعال، براحتی از میان یک پنجره نیز فوکوس را براحتی انجام میدهد، چون آن هم، همانطور که شما می‌بینید، تصویر را می‌بیند.
    سیستم‌های فوکوس غیر فعال معمولا نسبت به جزئیات در راستای عمودی واکنش نشان می‌دهند (یعنی سنسورهای فوکوس معمولا افقی قرار گرفته‌اند). وقتی دوربین را بصورت افقی نگاه داشته‌اید، سیستم فوکوس غیر فعال برای فوکوس روی یک کشتی واقع در افق مشکل دارد، ولی براحتی روی یک میله پرچم فوکوس می‌کند. اگر دوربین را در وضعیت افقی معمولی نگاه داشته‌اید، سعی نمایید روی لبه‌های عمودی اشیاء فوکوس نمایید. برعکس در صورتی که دوربین را در وضعیت عمودی نگاه داشته‌اید، بهتر است روی جزئیات افقی فوکوس نمایید.
    در طراحی دوربین‌های جدیدتر و گرانقیمت‌تر سعی شده که از ترکیبی از سنسورهای افقی و عمودی برای حل این مشکل استفاده شود. اما هنوز جلوگیری از سردرگمی دوربین بر اثر فوکوس روی اجسام با رنگ یکنواخت بر عهده عکاس است.
    باید با نگاه کردن از درون منظره یاب به یک تصویر کوچک یا کلید برق بر روی یک دیوار بزرگ خالی، ببینید سنسور فوکوس خودکار دوربین‌تان چه سطحی را می‌پوشاند. دوربین را از راست به چپ حرکت دهید و ببینید در چه نقطه‌ای دچار سردرگمی می شود. نقطه حساس و موثر فوکوس را در دوربینتان پیدا نمایید و برای فوکوس دقیق‌تر و سریع‌تر، سوژه مورد نظر را در این نقطه قرار دهید و بعداز فوکوس کادربندی لازم را برای عکس انجام دهید.
    آیا سیستم‌های فوکوس خودکار همیشه سریعتر و دقیقتر هستند؟
    نهایتا تشخیص اینکه سوژه مورد نظر در فوکوس قرار دارد یا نه بر عهده عکاس است. دوربین صرفا در این تصمیم گیری به شما کمک می کند. دو عامل اصلی مات شدن تصویر در هنگام استفاده از سیستم فوکوس خودکار عبارتند از:
    - فوکوس اشتباه دوربین بر روی پس زمینه یا جلو زمینه
    - حرکت کردن دوربین هنگام فشار دادن دکمه شاتر
    چشم شما دارای یک سیستم فوکوس خودکار بسیار سریع است. این آزمایش ساده را انجام دهید: دستتان را در نزدیکی صورت تان نگاه دارید و روی آن فوکوس کنید. بعد بسیار سریع روی جسمی دورتر از دستتان توجه نمایید. جسم واقع در دور دست واضح است، ولی دست شما واضح و در فوکوس نیست. دوباره به دستتان نگاه نمایید. دستتان واضح است، ولی از گوشه چشم می بینید که جسم دور مات شده است. دوربین شما با این سرعت و دقت قادر به فوکوس روی اجسام دور و نزدیک نیست، بنابر این شما باید به آن کمک نمایید.
    قفل فوکوس: راهی برای گرفتن تصاویر با فوکوس عالی
    کاربر دوربین می تواند با استفاده نامناسب باعث اشتباه سیستم فوکوس خودکار دوربین شود. قرار دادن دو نفر در میان کادر ممکن است باعث تار شدن تصویر شود، چرا که دوربین روی فضای خالی بین آنها _فضای بین دو کروشه_ فوکوس می‌نماید. چرا؟ چون سیستم فوکوس خودکار دوربین معمولا در مد منظره در پس زمینه – دور دست- فوکوس می کند و در اینجا پس زمینه فضایی است که از میان دو نفر دیده می‌شود.
    راه حل این است که سوژه‌های خود را خارج از مرکز قرار دهید و از قفل فوکوس دوربین‌تان استفاده نمایید. معمولا، قفل فوکوس با فشردن شاتر تا نیمه و نگاه داشتن آن فعال می شود، اکنون در حالی که شاتر ار تا نیمه نگاه داشته اید و روی سوژه مورد نظر فوکوس کرده‌اید میتوانید کادر بندی مورد نظر خود را اعمال نمایید. مراحل کار به این ترتیب است:
    1- تصویر را بصورتی ترکیب بندی نمایید که سوژه در یک سوم راست یا چپ تصویر واقع شود. (تصاویری که به این صورت ترکیب بندی شوند چشم نوازترند). شما بعدا دوباره به این کادربندی بر می‌گردید.

    2- دوربین را به سمت چپ و راست حرکت دهید، به گونه‌ای که کروشه وسط تصویر روی سوژه مورد نظر واقع شود.

    3- شاتر را تا نیمه فشار دهید تا دوربین روی سوژه مورد نظر فوکوس نماید. انگشت خود را در همین وضعیت روی شاتر نگاه دارید.
    4- به آرامی دوربین را به سمت راست یا چپ (یا احیانا بالا و پایین) حرکت دهید تا کادر بندی مورد نظر در بخش 1 را به دست آورید. شاتر را تا آخر فشار دهید تا عکس گرفته شود. ممکن است برای عادت کردن به این روش به کمی تمرین و تمرکز نیاز داشته باشید، ولی نتیجه کار عالی است.

    ضمنا می‌توانید از همین روش در وضعیت عمودی نیز استفاده نمایید، مثلا هنگامی که یک کوه یا ساحل را در پس زمینه عکس دارید.
    چه هنگامی باید از فوکوس دستی استفاده نماییم؟
    حلقه فوکوس دستی روی دوربینهای SLR و بعضی از دوربین غیر SLR وجود دارد. در بعضی از دوربین‌های اتوماتیک نیز، با استفاده از چرخاندن یک گردونه یا فشار یک دکمه، میتوان بصورت دستی فوکوس نمود. وقتی می‌خواهید از یک حیوان پشت نرده یا قفس در باغ وحش عکس بگیرید، سیستم فوکوس خودکار دوربین احتمالا بجای فوکوس روی حیوان، روی میله‌ها یا سیم توری قفس فوکوس میکند. در دوربین‌هایی که دارای فوکوس دستی هستند در چنین مواردی از فوکوس دستی استفاده نمایید:
    - یک لنز زوم روی دوربینی با سیستم فوکوس فعال دارید و جسم شما بیش از 7-8 متر فاصله دارد.
    - دوربینی با سیستم فوکوس غیر فعال دارید و جسم مورد نظر دارای حزئیات کمی است و یا جزئیاتی ندارد، همانند یک یک پیراهن سفید کامل بدون کراوات.
    - سوژه شما دارای نور کافی نیست یا خیلی درخشان است و بیشتر از 7-8 متر فاصله دارد.
    - در حال عکاسی ماکرو هستید که عمق میدان شما بسیار باریک است و دوربین دقیقا در محل مورد نظر شما فوکوس نمی‌کند.
    - سایر مواردی که فکر می‌کنید سیستم فوکوس خودکار دوربین، قادر به فوکوس مورد نظر شما نیست.
    سیستم فوکوس خودکار دوربین‌های ویدئویی
    سیستم فوکوس در یک دوربین ویدئویی، سیستم غیر فعال است که معمولا از ناحیه مرکزی تصویر برای فوکوس استفاده می‌نماید. هر چند این مکانیزم برای فوکوس سریع مناسب است، ولی دچار مشکلات خاص خود نیز می‌باشد:
    - می تواند در شرایط خاصی عکس‌العمل کندی داشته باشد.
    - در بعضی موارد بدون نتیجه برای یافتن جسمی که روی آن فوکوس کند، مرتب لنز را عقب و جلو میکند.
    - وقتی جسم موردنظر در مرکز کادر نیست، روی نقطه ناخواسته فوکوس ‌می‌کند.
    - وقتی چیزی از بین سوژه و لنز عبور نماید، فوکوس تغییر می‌کند.
    دوربین های ویدئویی با فوکوس خودکار در نور مناسب بهتر عمل می‌کنند. در نور کم، بهتر است از فوکوس دستی استفاده نمایید.
    لامپ کمی فوکوس
    امروزه بیشتر سازندگان دوربین‌هایشان را با یک لامپ ( که معمولا کنار یا بالای لنز قرار دارد) مجهز می‌کنند که در شرایطی که نور کافی نیست، جسم مورد نظر شما را با آن روشن می‌کنند. این لامپ در شرایطی که دوربینهای عادی دچار مشکل هستند،به سیستم فوکوس دوربین برای فوکوس دقیق کمک میکند. معمولا برد این لامپ کوتاه و تا حدود 3-4 متر است. بعضی لامپ‌ها بجای نور مرئی، از نور مادون قرمز استفاده می‌کنند که برای عکاسی از سوژه‌های خاص بدون متوجه کردن یا اذیت کردن آن بهتر است. سیستم‌های فلاش خارجی و پیشرفته، لامپ کمکی فوکوس با برد بیشتر و عملکرد بهتری را فراهم می‌کنند.



    سیستم کمکی فوکوس، روی این دوربین کانن S50، بالای لنز و کنار فلاش واقع شده استو در واقع یک سیستم دو منظوره است. در شرایط نور کم، ابتدا یک شعاع نوری طرحدار سفید می‌تاباند و سیستم فوکوس دوربین قفل می‌کند. سپس، اگر فلاش و سیستم ضد قرمزی چشم فعال باشد، قبل از گرفتن عکس چند بار نور می تاباند تا مردمک چشم تنگ‌تر شود و چشم قرمز نشود.


    سیستم فوکوس خودکار هولوگرام، بر روی بعضی از دوربین‌های سونی وجود دارد و با تابش یک طرح ضربدری نور لیزر روی سوژه، به فوکوس دوربین کمک می‌کند. این نور درخشان لیزر به سیستم فوکوس خودکار تشخیص کنتراست دوربین کمک میکند تا روی جسم مورد نظر فوکوس و قفل نماید. این سیستم تا زمانی که جسم به اندازه کافی بزرگ باشدتا چند باریکه نور روی آن واقع شود، به خوبی کار می‌کند. از مزایای این سیستم این است که فوکوس روی اجسامی که دارای کنتراست و یا جزئیات کافی نباشند نیز براحتی انجام می‌شود. با بررسی سیستم‌های مختلف فوکوس، اکنون با راحتی و دید بازتری می توانیم دوربین خود را در شرایطی قرار دهیم تا بهترین فوکوس و فوکوس در نقطه مورد نظر را انجام دهد.

  2. 4 کاربر از ram1600 بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده اند


  3. #12
    پروفشنال ram1600's Avatar
    تاريخ عضويت
    Jun 2007
    محل سكونت
    BMW
    پست ها
    854

    پيش فرض

    هيستوگرام چيست؟ قسمت اول
    شايد مفيدترين ابزار در عکاسي ديجيتال هيستوگرام باشد. با اين وجود شايد چيزي باشد که کمترين اطلاع در مورد آن وجود دارد. در اين مقاله سعي مي‌کنيم که توضيح دهيم که هيستوگرام چه چيزي به عکاس نشان مي‌دهد و چگونه بايد از اين اطلاعات استفاده نمود.
    بعضي از دوربين‌هاي ديجيتال توانايي نمايش هيستوگرام را بصورت مستقيم (قبل از گرفتن عکس) و يا در بيشتر موارد بعد از گرفتن عکس دارند. در بيشتر اين دوربين‌ها هيستوگرام روي صفحه نمايش پشت دوربين نشان داده مي‌شود و بيشتر آنها را مي‌توان به گونه‌اي برنامه‌ريزي نمود که هيستوگرام را بلافاصله بعد از گرفتن هر عکس و يا هنگام مرور عکسها نشان دهند. در مورد دوربين‌هايي که هيستوگرام عکس را نشان نمي‌دهند، بايد عکسها را به کامپيوتر منتقل نمود و هيستوگرام عکس را با نرم‌افزارهاي ويرايش تصوير مانند فتوشاپ بررسي نمود.
    نور سنجي در قرن بيست و يکم
    عکاسان حرفه‌اي معمولا بعد از گرفتن هر عکس، در صفحه نمايش پشت دوربين نگاه مي‌کنند، آنها معمولا کمتر به خود عکس توجه مي‌کنند، بلکه اين هيستوگرام است که بيشتر توجه آنها را بخود جلب مي‌نمايد.


    Canon EOS 1Ds با 16-35mm f/2.8L lens @ 24mm. ISO 200


    اين هيستوگرام توزيع تقريبا کاملي از طيفها را که حدود چهار گام محدوده ديناميکي از سايه‌هاي تاريک در سمت چپ تا حد باريکي حدود يک گام از سايه‌هاي روشن در راست دربرمي‌گيرد را نشان مي‌دهد. اين محدوده تقريبا در پنج گام محدوده ديناميکي واقع شده است که محدوده توانايي بيشتر سنسورهاي تصويري ديجيتال است.
    معمولا نورسنجها طيف خاکستري 18%در کارت مرجع استاندارد طيف را به عنوان طيف متوسط در نظر گرفته و نورسنجي را بر اساس آن انجام مي‌دهند. اين کار به اين علت است که دوربين متوسطي از نواحي مختلف يک صحنه را مي‌بيند و متوسطي ازنورکل صحنه را که بهترين سازگاري با نواحي درخشان و سايه‌هاي ملايم و تند داشته باشد، براي تنظيم نور در نظر مي‌گيرد.
    اين تنظيم، که معمولا خود شما و يا سيستم اتوماتيک دوربين شما انتخاب مي‌کند، در واقع يک سازش است. در بيشتر شرايط اين نوع نورسنجي يک نورسنجي ايده‌آل و کامل نيست. در حقيقت فقط يک تنظيم وجود دارد که مقادير طيفهاي مختلف موجود در صحنه را به بهترين وجه در محدوده توانايي سنسور دوربين شما قرار مي‌دهد. "به بهترين وجه" به اين معنا است که طيفهاي متوسط موجود در عکس، تقريبا در وسط تاريکترين و روشنترين مقادير واقع شوند. اين تعريف را در ذهن نگه داريد تا گريزي به محدود ديناميکي بزنيم و برگرديم.
    محدوده ديناميکي
    سنسور تصويري دوربين ديجيتال شما شباهت زيادي به فيلم رنگي حساس به نور اسلايد دارد. شبيه فيلم‌هاي اسلايد، اگر بخشي از تصوير نوري بيش از حد دريافت کند سفيد و اگر نور کمي به آن برسد تيره مي‌شود. يک تصوير مناسب فقط هنگامي ضبط مي‌شود که نوري که به سنسور مي‌رسد تقريبا در محدده پنج گام f واقع شده باشد. ( هر گام f ميزان نور رسيده به فيلم را دو برابر يا نصف مي‌کند) در مورد دوربين‌هاي ديجيتال محدوده ديناميکي تقريبا مشابه فيل‌هاي اسلايد در حدود 5 گام مي‌باشد. همچنين به ياد داشته باشيد که محدوده مقادير روشنايي در دنياي واقعي حدود 10 گام مي‌باشد – از کمترين نور قابل تشخيص تا روشنترين نور در ساحل دريا يا منظره برفي.
    Canon EOS 1Ds با 135mm f/2.، ISO 100
    در تصويري که در مد 8 بيتي ضبط شده باشد 256 سطح مجزا بين سياه مطلق (0) و سفيد مطلق (256) وجود دارد. ( ما در اين نوشتار از مدهاي 12، 14 و 16 بيتي صرفنظر مي‌کنيم). 18% خاکستري (نقطه‌اي که تمام نورسنجي‌ها آن را معيار مي‌گيرند) مقدار عددي در حدود 128 دارد که در ميانه سياه و سفيد قرار دارد. اگر در مودرد اين موضوع فکر کنيد تا حدودي منطقي است. اين به اين معنا است که اگر شما د رحال عکاسي از متوسطي از سوژه‌ها هستيد، مثلا در يک منظره که در آن مردم، درختها، چمنزار و ... وجود دارد نورسنجي بر اساس نقطه متوسط محدوده ديناميک يدوربين انجام مي‌شود. چرا اين موضوع مهم است؟
    بخاطر اين که اگر يک سوژه را در نزديکي مرزهاي توانايي محدوده ديناميکي سنسور دوربينتان نورسنجي نماييد، اگر به صفر(سياه مطلق) نزديک باشد اصلا تصويري نداريد و يا تصوير بسيار تيره و نويزدار است و اگر به 255 (سفيدي مطلق) نزديک باشد چيزي به غير از يک صفحه سفيد با نقاطي رنگي که تصويري را نشان نمي‌دهند نخواهيد داشت.
    هيستوگرام
    در اينجاست که هيستوگرام بکار مي‌آيد. هيستوگرام يک نمودار ساده است که نشان مي‌دهد سطوح مختلف روشنايي موجود در صحنه، از تاريکترين تا روشنترين سطح در چه محدوده‌اي واقع شده‌اند. اين مقادير از تاريکترين بخش نمودار در سمت چپ تا روشنترين مقادير در سمت راست چيده شده‌اند. محور عمودي اين نمودار (ارتفاع نقاط روي نمودار) نشان مي‌دهد که چه مقدار از تصوير در هر سطح از روشنايي قرار دارد.

    در تصوير فوق هر کدام از پنج ناحيه (يا گامهاي f) قابل ثبت توسط دوربين‌ها بطور دلخواه با عبارات خيلي تيره، تيره، متوسط، روشن و خيلي روشن برچسب زده شده‌اند. اما هرکدام از اين محدوده‌ها که شامل يک گام f هستند در درون خود داراي حدود 50 سطح مجزاي روشنايي مي‌باشند. در نظر گرفتن 4-5 نقطه از انتها (تيره) و 4-5 نقطه از ابتداي (روشن) اين مقياس به عنوان نقاطي که بخاطر نزديکي بيش از حد به حداقل و حداکثرها بخشي از نواحي تشکيل دهنده تصوير نيستند، ايده بدي نيست.

    در اين تصوير نمايي از صفحه نمايش پشت يک دوربين Canonb 1Ds که هيستوگرام يک عکس را نشان مي‌دهد ديده مي‌شود. ضمنا با استفاده از خطوط عمودي 5 گام محدوده ديناميکي موجود را تقسيم بندي نموده است. همانطور که مي‌بينيد بيشتر نواحي اين تصوير در نواحي سايه‌ و يا خيلي روشن قرار دارد و بخش کمي در محدوده متوسط واقع شده است.


    کم کم موضوع در حال روشن شدن است. هيستوگرام فقط يک معيار تقريبي به ما نشان مي‌دهد، مثل يک نگاه گذرا به ساعت مچي که حدود زمان را به ما نشان مي‌دهد، نه مقادير دقيق ثانيه و دقيقه‌ها را. اگر شما در خواندن هيستوگرام مهارت پيدا نماييد قادر خواهيد بود که کيفيت نورسنجي دوربين را با يک نگاه تخمين بزنيد. البته اين کار زماني مفيدتر و معنادار است که هيستوگرام صحنه قبل از عکاسي يا بعد از گرفتن عکس نشان داده شود. در قسمتهاي بعدي اين مقاله چند مثال را با هم بررسي مي‌نماييم

  4. 4 کاربر از ram1600 بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده اند


  5. #13
    پروفشنال ram1600's Avatar
    تاريخ عضويت
    Jun 2007
    محل سكونت
    BMW
    پست ها
    854

    پيش فرض

    هيستوگرام چيست؟ قسمت دوم
    مثالها
    همانطور که قبلا گفته شد، فقط به اين دليل که يک هيستوگرام در سمت راست ارتفاع زيادي دارد (نورزياد) هيستوگرام بد يا خوبي نيست. يک هستوگرام فقط شرايط عکس را به شما نشان مي‌دهد و تصمصم گيري در مورد اينکه اين عکس خوب است يا بد ه عهده شماست. در اينجا با چند مثال موضوع را شرح مي‌دهيم.







    در اينجا دو عکس مشاهده مي نماييد که با سه و نيم گام نوري متفاوت با يکديگر گرفته شده‌اند. هر دو عکس با ديافراگم f/9 گرفته شده‌اند، ولي سرعت شاتر در عکس اولي 2000/1 ثانيه و در عکس پاييني 200/1 ثانيه است. هيستوگرام عکس بالايي در انتهاي محور تيره نمودار مقادير بزرگي دارد (نشاندهنده کم نور شدن عکس) و عکس پاييني در انتهاي روشن محور مقادير بزرگي دارد (ور زياد در عکس)
    در دوربين‌هاي ديجيتال امروزي يا فيلم‌هاي اسلايد دوربيني وجود ندارد که بتواند محدوده ديناميکي کامل اين عکس را که حدود 8 گام است پوشش دهد. بنابر اين مجبوريم در مورد اينکه چنين منظره‌اي را چگونه عکاسي نماييم کمي تعمق کنيم. بايد يک منظره با 8 گام محدوده ديناميکي را در عکسي که فقط توانايي نشان دادن 5 گام ديناميکي را دارد بگنجانيد...
    چند راه حل‌ موثر عبارتند از:
    1- از فلاش اجباري براي روشن کردن جلوي زمينه استفاده نماييد.
    2- از يک فيلتربا چند درجه تراکم خنثي ND استفاده نماييد.
    3- چند عکس با چند تنظيم مختلف بگيريد و سپس عکسها را در يک ويرايشگر تصوير با هم ادغام نماييد.
    4- بي خيال عکس شويد و به خانه برگرديد!
    در اين مورد به علت دوري و بزرگي بيش از حد سوژه جلوي عکس استفاده از فلاش اجباري فايده‌اي ندارد. ممکن است ***** تراکم خنثي هم همراه نداشته باشيد. حتما وقتي يک دوربين ديجيتال همراه داريد و منظره‌اي به اين زيبايي هم پيش رويتان است گذشتن از خير عکاسي از اين منظره خيلي دردناک باشد. پس بايد چاره ديگري انديشيد. در اينجا براي حل مشکل از ادغام دو عکس پيش استفاده شده است، بخش آسمان از عکس اول و زمين از عکس دوم برداشته شده است. عکس زير نتيجه کار را نشان مي دهد. کار هنر بزرگي نيست... ولي منظور ما را خوب توضيح مي دهد.

  6. 4 کاربر از ram1600 بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده اند


  7. #14
    پروفشنال ram1600's Avatar
    تاريخ عضويت
    Jun 2007
    محل سكونت
    BMW
    پست ها
    854

    پيش فرض

    هيستوگرام چيست؟ قسمت سوم (آخر)
    هيستوگرام‌، آنچه که وجود دارد.
    همانطور که گفته شد هميشه هيستوگرامي که در يک نقطه خاص تجمع مقادير بالايي دارد، لزوما هيستوگرام بدي نيست. هيستوگرام فقط چيزي را که وجود دارد نشان مي‌دهد.



    در اين تصوير نشان داده شده که تقريبا تمام اطلاعات تصوير در ناحيه پاييني (تاريک) تجمع دارد و فقط اطلاعات اندکي مربوط به تصوير روشن ماه مي‌باشد. اما از آنجا که اطلاعات مربوط به نقاط تيره و روشن تصوير هر دو در بازه محدوده ديناميکي قابل قبول دوربين واقع شده‌اند، اين عکس قابل گرفتن و دارای نورسنجی درست بوده است. جزئيات نشان داده شده در ماه اين موضوع را اثبات مي‌کند.





    اين مورد برعکس حالت قبل است. تقريبا تمام مقادير در سمت راست هيستوگرام در طيفهاي روشن واقع شده است. اين همان چيزي است که عکاس براي نشان دادن درخشش اين منظره برفي مد نظر داشته است. باز هم چون مقادير در بازه مورد قبول دوربين واقع شده‌اند و هيچکدام از طيفهاي روشن صحنه از محدوده دینامیکی مورد قبول خارج نشده‌اند، عکس از لحاظ نوری بدون اشکال است.
    تا زماني قبل هيستوگرامها اشکالي رمز آلود بودند. ولي اکنون براي عکاساني که مي‌خواهند کنترل کيفيت عکس دوربين ديجيتالشان را در دست داشته باشند ابزاري ارزشمند به حساب مي‌آيند. اميدوارم که اين راهنماي خلاصه کمي از رمزآلودگي هيستوگرام را براي شما کاسته باشد.
    اکنون با مرور مشخصات هيستوگرام دوربينتان کار را شروع نماييد. دوربين را بگونه‌اي تنظيم نماييد که عکس و هيستوگرام را پس از هر عکس بطور همزمان براي 5 الي 10 ثانيه نشان دهد. عادت کنيد که هميشه بعد از هر عکس نگاهي به آن بيندازيد. هيستوگرام را مي‌توان بزرگترين نوآوري در عکاسی بعد از نورسنج سرخود دوربين به حساب آورد.

  8. 5 کاربر از ram1600 بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده اند


  9. #15
    پروفشنال ram1600's Avatar
    تاريخ عضويت
    Jun 2007
    محل سكونت
    BMW
    پست ها
    854

    پيش فرض

    عکاسي متوالي(Burst Mode)

    يكي از محسنات عكاسي ديجيتال آن است كه تكنيكهاي مختص عكاسان حرفه اي را در اختيار همگان قرار داده است. امكان تهيه عكسهاي پشت سر هم (Burst Mode ) يكي از اين موارد است.
    در اين حالت دوربين به طور خودكار و با سرعت نسبتا زياد عكسهاي پياپي از موضوع تهيه مي نمايد.در اين حالت بر خلاف Autobracketing، تنظيمات دوربين ثابت است و هدف از گرفتن اين عكسهاي پياپي آن است كه:
    1- هيچ لحظه مهمي از دست نرود .
    2- عكسهايي در حالات مختلف از موضوع تهيه شود و بعدا بهترين آنها انتخاب گردد.
    در دوربينهاي عكاسي غير ديجيتال در اين وضعيت عكاسي، به سرعت حلقه فيلم تمام مي شود و اين موضوع از لحاظ هزينه براي عكاسان آماتور همواره نگران كننده بوده است.اما در دوربينهاي ديجيتال اين كار هيچ هزينه اضافي براي عكاس ندارد.
    امكان Burst Mode در اكثر دوربينهاي ديجيتال وجود دارد .سرعت ( بر حسب فريم در ثانيه fps ) و تعداد عكسهاي قابل تهيه در اين حالت، بستگي به چند عامل دارد:
    1- حافظه دروني دوربين(بافر)
    2- اندازه تصوير
    3- ميزان فشردگي تصوير
    4- استفاده يا عدم استفاده از فلاش
    5- اندازه كارت حافظه
    دوربينهايي كه قادر به تهيه تعداد زيادي عكسهاي پشت سرهم و با سرعت بالا هستند،داراي حافظه هاي موقت بزرگ مي باشند.چرا كه اين تصاوير بايستي قبل از پردازش و ذخيره در كارت حافظه ، در اين بافر به طور موقت نگهداري شوند.در دوربينهاي حرفه اي اين بافر بسيار بزرگ است و مي تواند تعداد زيادي عكس با اندازه بزرگ و غير فشرده را در خود نگهدارد.در دوربينهاي ارزان،ميزان بافر كم است و در اين حالت از لحاظ تعداد يا ميزان فشردگي يا اندازه عكسها، محدوديت وجود دارد.
    اگر در اين روش از فلاش هم استفاده شود، سرعت تهيه عكسها كمتر خواهد شد.(گاه اصلا امكان استفاده از فلاش در اين حالت وجود ندارد.)
    غير از حافظه بافر دوربين، گنجايش كارت حافظه نيز براي اين حالت عكاسي بسيار اهميت دارد.چرا كه در اين حالت به سرعت كارت حافظه پر مي شود و مجبور خواهيد شد كه براي ادامه عكاسي، تصاوير را در LCD ببينيد و عكس دلخواه را انتخاب و بقيه را پاك كنيد.كه بعلت وضوح كم LCD گاه اين انتخاب چندان آسان نيست.
    تاخير شاتر(Shutter Lag )
    تقريبا تمام دوربينهاي ديجيتال كم و بيش، داراي يك تاخير مهم هستند و آن تاخير بين فشردن دكمه شاتر تا زمان گرفتن عكس است.اين تاخير به علت زمان محاسبه تنظيمهاي نورسنجي،فوكوس، تراز سفيدي و... توسط دوربين مي باشد.كه گاه به علت اين تاخير، لحظات مهمي را از دست خواهيد داد.اما با استفاده از Burst Mode مي توان بر اين مشكل غلبه كرد چرا كه اين تنظيمات فقط براي فريم اول انجام خواهد شد و فريمهاي بعدي به سرعت تهيه خواهند شد.
    عكاسي از موضوعات متحرك
    قبل از عكاسي از موضوعات متحرك بايد تنظيمات دوربين را انجام داد،آنرا به درستي در دست گرفت و فوكوس كرد.استفاده از Burst Mode براي عكاسي از موضوعات متحرك بسيار مفيد است چراكه ميتوان پس از يك بار تنظيم، تعداد زيادي عكس در حالات مختلف و در مدت زمان اندك تهيه كرد و بعد بهترينها را انتخاب نمود.








    Panning
    در مورد موضوعات متحرك ميتوان با دوربين موضوع را تعقيب كرده وسپس عكس گرفت تا يك عكس با پس زمينه محو و موضوع واضح تهيه شود.در اين روش نيز ميتوان با استفاده از Burst Mode ،تعداد زيادي عكس تهيه كرد و از ميان آنها بهترين را انتخاب نمود.
    نكته:
    مهمترين مشكل در حالت Burst Mode ،قرار دادن موضوع متحرك در فوكوس دوربين است.چون دوربين در اولين فريم روي موضوع فوكوس ميكند و اگر در فريمهاي بعدي موضوع متحرك به سمت دوربين نزديك شود و يا از آن دور شود،احتمالا فقط تعداد زيادي عكس بدون فوكوس قابل قبول تهيه مي شود.
    اين مشكل در دوربينهاي ارزان بيشتر خود نمايي مي كند چرا كه در دوربينهاي حرفه اي، سيستم فوكوس خودكار سريع حتي در حالت Burst Bode نيز به خوبي عمل ميكند.
    براي غلبه بر اين مشكل روشهاي زير ممكن است مفيد واقع شود:
    1- اگرفاصله موضوع تا دوربين نسبتا زياد است ،بهتر است دوربين را در حالت خودكار عكاسي منظره (با فوكوس در بينهايت) قرار دهيد.
    2- اگر فاصله موضوع تا دوربين كم است ،بهتر است از كوچكترين اندازه ديافراگم استفاده كنيد(همراه با حالت اولويت ديافراگم) تا [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] زياد شده و وسعت منطقه فوكوس نيز به تبع آن افزايش يابد.
    3- در نهايت اگر هيچ كدام از اين روشها مشكل را حل نكرد،سعي كنيد موقعيت دوربين را نسبت به جسم متحرك طوري تنظيم كنيد تا حركت جسم در محوري عمود بر محور لنز باشد.(به شكل زير توجه كنيد:پيكانهاي قرمز جهت حركت نامناسب و پيكان سبز جهت حركت مناسب موضوع را نشان ميدهند)



  10. 3 کاربر از ram1600 بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده اند


  11. #16
    پروفشنال ram1600's Avatar
    تاريخ عضويت
    Jun 2007
    محل سكونت
    BMW
    پست ها
    854

    پيش فرض

    حساسيت (ISO) و نويز در عكاسي ديجيتال



    شاخص ISO در دوربين ديجيتال نشانگر حساسيت حسگر دوربين نسبت به نور است.مقدار ISO كم نشانه حساسيت كم و مقدار ISO بالا معرف حساسيت زياد است.تقريبا در تمام دوربينهاي ديجيتال ، چه انواع ارزان و چه انواع گرانقيمت ، با افزايش ISO كيفيت تصوير كاهش پيدا مي كند. هر چه قدر حساسيت بالا تر باشد ، نويز تصوير نيز افزايش پيدا مي كند.مثل راديو كه با زياد كردن ولوم صدا نويز صدا نيز بيشتر مي شود.
    با كاهش مقدار ISO نويز تصوير كاهش مي يابد ، تصوير واضحتر و احتياج به نور بيشتر خواهد شد (و در نتيجه بايستي از ديافراگم بازتر يا سرعتهاي پايين شاتر استفاده كرد).
    با افزايش مقدار ISO ،نويز تصوير بيشتر ، جزئيات تصوير كمتر مي شود ولي نياز به نور كمتر خواهد شد.( استفاده از ديافراگم كوچكتر و يا سرعتهاي بالاي شاتر امكان پذير ميگردد)
    معمولا بايد بر اساس دو عامل زير مقدار ISO را انتخاب كرد:
    - نور محيط
    - سرعت مورد نياز شاتر براي گرفتن عكس
    گاه نياز به يك اندازه خاص ديافراگم نيز در امر انتخاب ، دخيل است اما اهميت اين عامل سوم نسبت به دو عامل اول ، در تصميم براي استفاده از ISO بالا ، كمتر است.
    بايد همواره به خاطر سپرد كه براي گرفتن عكس در حداكثر كيفيت ممكن ، بايد از كمترين مقدار ممكن ISO استفاده كرد:مثلا براي گرفتن عكس از يك موضوع متحرك در يك روز ابري، مجبوريم كه از سرعتهاي بالاتر از 125/1 استفاده كنيم.اما حتي با بيشترين اندازه ديافراگم نيز مقدار نور كافي نخواهد بود.در اين مورد تنها راه ممكن ، افزايش حساسيت دوربين است تا بتوان از سرعتهاي بالاتر شاتر استفاده كرد و از موضوع متحرك عكس گرفت.
    هرگونه افزايش مقدار ISO بايد تدريجي باشد.افزايش دادن ناگهانيISO به حداكثر ميزان ممكن در مواردي نظير مثال فوق ، از لحاظ عكاسي قابل قبول نيست.بايستي مرحله به مرحله مقدار حساسيت را افزايش داد تا هنگاميكه سرعت مورد نياز شاتر بدست آيد.اين روش ، نويز عكس را به حداقل ممكن خواهد رساند.
    نويز و حساسيت وابستگي زيادي به يكديگر دارند.با افزايش حساسيت، نويزابتدا در مناطق تيره عكس و سپس در مناطقي كه رنگهاي نسبتا يكنواختي دارند، ظاهر مي شود.






    قسمتي از تصوير فوق را انتخاب كرده ايم كه اولا نسبتا در مناطق سايه دار عكس است و ثانيا در ناحيه مركري فوكوس بوده و طبعا توجه بيشتري را به خود جلب مي كند.
    حالا اثرات تغيير ISO را در آن ناحيه بررسي مي كنيم:




    50 ISO
    shutter speed: 1/5 aperture: f3.2



    100 ISO
    shutter speed: 1/10 aperture: f3.2



    200 ISO
    shutter speed: 1/20 aperture: f3.2



    400 ISO
    shutter speed: 1/40 aperture: f3.2


    مشاهده مي شود كه با يك مقدار ثابت ديافراگم ( 2/3) ، افزايش حساسيت منجر به افزايش سرعت شاتر از 5/1 به 40/1 ثانيه شده است.از لحاظ عملي اين موضوع بسيار مفيد است چرا كه با سرعت 5/1 بايستي از سه پايه استفاده كنيم اما وقتي ISO را به 400 مي رسانيم ، مي توان با سرعت 40/1 ثانيه و بدون سه پايه عكس گرفت.اگر موضوع مورد نظر روشنتر باشد همين افزايش در سرعتهاي بالاتر شاتر رخ مي دهد(مثلا از 50/1 به 500/1). در مثال فوق با افزايش حساسيت، ميزان نويز در مناطق سايه دار عكس ، جلب توجه مي كند.اما در مناطقي كه نور بيشتري دارند ، افزايش نويز كمتر است.مثل مناطقي كه در حد فاصل نواحي روشن و تاريك قرار دارند.(مربع زرد در شكل زير).به عبارت ديگر هرچه نور بيشتر باشد، اثر نويز كمتر خواهد بود.

    50 ISO
    100 ISO
    200 ISO
    400 ISO
    همانگونه كه مشاهده مي شود ، ميزان افزايش نويز در اين منطقه عكس كمتر است.در اين مثال مقدار ISO معادل 200 كاملا قابل استفاده است چرا كه از يك سو باعث افزايش 4 برابر در سرعت شاتر شده است و از سوي ديگر كيفيت عكس نيز نسبتا خوب است. اين موضوع مهم ( يعني نويز كمتر در نواحي پر نور )در مورد عكسهايي كه در نور طبيعي خورشيد گرفته شوند ، بيشتر نمود پيدا ميكند. در عكس زير ،گل در نور طبيعي خورشيد قرار دارد. در مورد چنين موضوعي كه زير نور طبيعي قرار دارد،ميتوان بدون افزايش نويز،ميزان ISO را افزايش داد و با سرعتهاي بالاي شاتر عكس گرفت.
    100 ISO shutter speed: 1/1000 aperture: f5.6
    200 ISO shutter speed: 1/1600 aperture: f5.6
    400 ISO shutter speed: 1/2000 aperture: f5.6
    البته در اين مثال خاص با ISO 400 ميزان نوردهي حتي در سرعت حداكثر شاتر و كمترين مقدار ديافراگم نيز بيش از حد لازم است. به طور خلاصه ميتوان گفت كه هرچند مقادير بالاي ISO باعث افزايش نويز مي گردد،اما اين امكان را به عكاس ميدهد كه با سرعتهاي بالاتر شاتر عكس بگيرد و اين موضوع گاه بسيار مفيد ولازم است.
    بايد به خاطر داشت كه نويز، بيشتر در مناطق تيره و نيز نواحي كه رنگ يكنواخت دارند، ظاهر مي شود.بنابراين ابتدا بايد موضوع مورد نظر را ارزيابي و مناطق فوق الذكر را در آن شناسايي كنيم.سپس با تغيير كادر بندي ، اين مناطق را در عكس به حداقل برسانيم و سپس از ISO بالا استفاده نماييم.
    در محيطهاي كم نور ،نويز واضح تر خواهد بود و در نتيجه با افزايش ISO ، كيفيت عكس به طور قابل ملاحظه اي كاهش مي يابد.در اين موارد بهتر است كه با استفاده از يك سه پايه ،از سرعتهاي پايين شاتر استفاده نماييم.

    و اما چند نكته:
    1- در محيطهاي كم نور در صورتي كه از حالت اتوماتيك ISO استفاده شود،سرعت شاتر نسبت به مقدار ISO در اولويت است.يعني دوربين حتي الامكان سعي ميكند كه از سرعتهاي بالاي شاتر استفاده نمايد،هرچند كه بعلت ISO بالا سبب كاهش كيفيت تصوير گردد.
    2- ارتباط تراز سفيدي (White Balance) و ISO : فرض كنيد كه زير نور چراغ معمولي در اتاق عكس مي گيريد.تنظيم خودكار تراز سفيدي باعث افزايش بهره كانال رنگ آبي مي شود تا بر طبيعت زرد- قرمز نور چراغ غلبه كند.در چنين محيطهاي كم نوري، اگر ازISO بالا استفاده كنيد، بهره كانال رنگ آبي مجددا افزايش خواهد يافت و در تصوير حاصله رنگ آبي به طور نامناسبي غلبه خواهد داشت.
    در اين موارد براي غلبه بر اين مشكل بايد از فيلترهاي اصلاح كننده رنگ استفاده شود.
    3-در مورد دوربينهايي كه امكان تنظيم كنتراست دارند ، يك نكته جالب عملي در رابطه با ISO وجود دارد:
    اگر دوربين روي حالت كنتراست پايين تنظيم و جبران نوردهي(EV) 3/2+ انتخاب شود،ميتوان مقدار ISO را نصف كرد.يعني اگر ISO مورد نياز 200 است ميتوان از مقدار100 استفاده كرده و تصوير بهتري تهيه نمود.
    نويز و كاهش آن (Noise Reduction )
    هر چه سطح سنسور دوربين بيشتر باشد ميزان نويز كمتر است. به همين علت دوربينهاي ديجيتال حرفه اي SLR ،نسبت به دوربينهاي معمولي،نويز كمتري توليد ميكنند.سطح سنسور بعضي از دوربينهاي ديجيتال SLR تقريبا 4 برابر دوربينهاي معمولي است.بنابراين در دوربيني مانند Canon EOS 1D كه براي عكاسي از صحنه هاي پر تحرك ورزشي نيز استفاده مي شود، انتخاب ISO بالا ديگر يك موضوع كم مصرف نيست.در اين دوربين محدوده انتخاب ISO بين 100 تا 1600 ميتواند باشد.
    نكته ديگر آن است كه دوربينهاي ديجيتال جديد به طور خودكار نويز موجود در تصاوير را كاهش مي دهند.مثلا در دوربينهاي Nikon D1X و Canon EOS 1D امكان كاهش نويز به صورت يك انتخاب در اختيار عكاس گذاشته شده است.و در نتيجه حتي در ISO هاي بالا نيز تصاوير همچنان بدون نويز قابل توجه خواهند بود.
    كاهش نويز توسط نرم افزار نيز قابل انجام است.اما اين كار با نرم افزارهاي معمولي ويرايش تصوير چندان نتايج قابل قبولي ارائه نمي دهد.چرا كه اين نوع نويزها در تمام طيف فركانسي نور پراكنده بوده و بر اساس رنگ و روشنايي و حتي نوع دوربين متغير است.در روشهاي معمولي كاهش نويز ،مانند استفاده از فيلترهاي Median و روشهاي آستانه اي( Thresholding) ،ميزان اصلاح نويز كم بوده و در عوض بسياري از جزئيات تصوير از دست مي رود.






    اما نرم افزارهاي اختصاصي كاهنده نويز ، از تكنولوژيهاي پيشرفته و جديدي استفاده مي كنند تا ضمن حفظ دقت و جزئيات تصوير ، حداكثر كاهش نويز را اعمال كنند.مثلا نرم افزار Noise Ninja(شكل فوق) از يك الگوريتم پيشرفته رياضي استفاده ميكند تا تصوير را به صورت طيف فركانسي 3 بعدي تحليل نمايد و امكان شناسايي دقيق و در نتيجه حذف نويز ها در فركانسها و كانالهاي رنگي مختلف فراهم شود.


    بهترين نرم افزارهاي كاهنده نويز براي كامپيوترهاي PC و MAC:
    (به ترتيب اولويت) PC
    1- Noise Ninja ( Picture Code) >
    کد:
    برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید
    2- Neat Image (AB Soft ) >
    کد:
    برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید
    3- Grain Surgery (Visual Infinity) >
    کد:
    برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید
    MAC
    1. Grain Surgery (Visual Infinity) >
    کد:
    برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید
    2. Noise Ninja ( Picture Code) >
    کد:
    برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید
    3. Ultra ISO ( Imaging Concepts)


    منابع:
    1. Digital Noise and ISO Control, BetterDigitalOnline
    2. High ISO Setting , MegaPixel.Net
    3. Digital Dirt and Noise , Peter Marshall ,About.com/Photography
    4. Features and advantages of Noise Ninja , PictureCode.com
    5. Noise Reduction Tool Comparison , Michael Almond

  12. 5 کاربر از ram1600 بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده اند


  13. #17
    پروفشنال ram1600's Avatar
    تاريخ عضويت
    Jun 2007
    محل سكونت
    BMW
    پست ها
    854

    پيش فرض

    سلام به تمام دوستانی که این تاپیک را نگاه میکنن اگر مشکلی دارن بگویند تا راهنمای کنم
    و تمام پستها به جز 3 پست اول دارای عکس هستن اگر مشکلی بود و عکسها باز نشد من رو مطلع کنید
    دوست دار شما Ram

  14. این کاربر از ram1600 بخاطر این مطلب مفید تشکر کرده است


  15. #18
    اگه نباشه جاش خالی می مونه salman24h's Avatar
    تاريخ عضويت
    Oct 2006
    محل سكونت
    Esfahan
    پست ها
    188

    پيش فرض

    سلام
    به نظر شما Canon یا sony ؟
    واقعا گیج شدم!!!
    حدود 500 تومن مایه دارم
    چی پیشنهاد میکنین؟

  16. #19
    اگه نباشه جاش خالی می مونه salman24h's Avatar
    تاريخ عضويت
    Oct 2006
    محل سكونت
    Esfahan
    پست ها
    188

    پيش فرض

    من بین این 2 مدل گیر کردم
    به دادم برسید!

    Canon PowerShot S5 SI

    کد:
    برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید
    یا

    Sony Cyber-shot DSC-H9

    کد:
    برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

  17. #20
    پروفشنال ram1600's Avatar
    تاريخ عضويت
    Jun 2007
    محل سكونت
    BMW
    پست ها
    854

    پيش فرض

    شرمنده دوست عزیز که چند روزی نبودم

Thread Information

Users Browsing this Thread

هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)

User Tag List

برچسب های این موضوع

قوانين ايجاد تاپيک در انجمن

  • شما نمی توانید تاپیک ایحاد کنید
  • شما نمی توانید پاسخی ارسال کنید
  • شما نمی توانید فایل پیوست کنید
  • شما نمی توانید پاسخ خود را ویرایش کنید
  •