به دو روش کاشته می شود : یکی از طریق نشاء که برای مصارف تازه خوری تازه خوری مزیت های ویژه ای دارد و دیگری از طریق کاشت مستقیم بذر. اگر نشای گوجه فرنگی بدون خاک حمل شود اثر شدیدی در رشد و نمو و بخصوص حساسیت به حمله آفات پیدا می کند.
بهترین فصل برای نشاکاری در مناطق معتدل نیمه دوم خرداد ماه است و در گودالهایی که به همین منظور روی ردیفهای به فاصله 75cm به فاصله 40cm از هم آماده نموده اند می کارند و اطراف آن را خاک و کود می ریزند و با دست فشار می دهند تا هوای اطراف ریشه خارج شود و چنانچه نشا در زیر شاسی و یا نایلون پرورش داده شده باشد مجددا چند روزی روی بوته ها را نایلون می کشند.
عملیات زراعی
در مناطقی که 4 ماه از سال آب و هوای معتدل و آفتابی و کمی خشک دارد رطوبت خاک باید یکنواخت، گیاه محفوظ از باد شدید و درجه حرارت 30-20 درجه باشد. بوته توتون و درخت گردو در نزدیکی این گیاه اگر کاشته شود باعث رشد بهتر آن می شود. تقریبا هفته ای یک بار برای آبياری کفایت می کند و در تمام مدت باید خاک را سله شکنی کردو علف های هرز را از بین برد. نکته مهم در این این گیاه این است که در هنگام رشد شاخه معمولا تعداد شاخه های نابارور نیز در کنار شاخه های بارور به وجود می آیند که این شاخه ها را باید از بوته جدا کرد تا کلیه مواد غذایی به مصرف میوه برسد.
برداشت محصول
پس از آنکه گوجه فرنگی گوشت دار و آماده تغییر رنگ شد باید آن را چید و با ملاحظه بسته بندی کرد ولی باید توجه داشت که ویتامین c موجود در این میوه ها کمتر از ویتامین موجود در میوه رسیده است.
مواد غذایی و ویتامینها و املاح
100 گرم گوجه فرنگی دارای 94% آب - 1.2 گرم پروتئین - 0.2 گرم چربی - 4.7 گرم هیدرات کربن - 13 میلی گرم کلسیم - 27 میلی گرم فسفر – 0.5 میلی گرم آهن – 3 میلی گرم سدیم و 244 میلی گرم پتاسیم است و همچنین 900 واحد بین المللی ویتامینA – 0.04 میلی گرم ریبوفلاوین – 0.7 میلی گرم نیاسین و 22 میلی گرم اسید اسکوربیک را دارا میباشد در صورتی که در همین مقدار گوجه فرنگی فقط 22 کالری انرژی وجود دارد.