اشعار سکوت، تنهایی و مرگ

[magmagf]

می خوام برم بدون تو ، بدون حس بودنت
نداره رنگی از خوشی دقیقه های موندنت

نگاه سردتو بگیر بریدم از نگاه تو
نمی تونم که جون بدم به جرم هر گناه تو

میرم که از نبودنت به حس بودن برسم
میرم که تو فکر نکنی پرنده ای تو قفسم

اگه یه وقت دلت گرفت برای بچه بازیام
خیال نکن صدام کنی دوباره باز پیشت میام

بدون که رفتنم دیگه برای بی تو بودنه
تموم آرزوی من به جاده دل سپردنه......

[magmagf]

پشت سرت

باران

کلمه کلمه شد

تا حرف های نزده مان

کنج دنج سینه مان

تر و تازه بماند

[magmagf]

مرا

میان شعرهایی که

مدام غر به جان من می زنند

که تو کوشی پس

نیمه کاره رها کردی و

رفتی که

رفتی

کاردستی نیمه کاره ای ام که

به دست هات

اعتماد کرده بودم

[magmagf]

مي نويسم اسم خود را رويِ ديوانی که نیست
رويِ ديــوان غزلــهاي پــريشانی که نیست

مثل پنهان گريه اي شبهاي شعرم بي صداست
بي صداتر از نفــوذ روحِ پنهانی که نیست.

اختناقي در پس پشت ِصدايم حاكم است،
گر زبان را كرده ام سردرگريبانی که نیست

صدقناري خون ميان ساقه هايم لخته بست
لخته ازدرجازدن درحجم گلدانی که نیست

بيت آخر اولين حرف خودم را ميزنم
با تو اي سنگين ساكت!از زمستانی که نیست

بين عادتهاي مردم گم نخواهم شد اگر
دست سردم را بگيري در خيابانی که نیست



فرهاد صفریان

[magmagf]

محض خاطر آن همه ديروز نرو

کمی تحمل کن

ببين قطره های باران وقتی از هم جدا می شوند

چه زود می ميرند !

[ba_to_arezoost]

رسم زندگي اين است روزي کسي را دوست داري و روز بعد تنهايي به همين سادگي او رفته است و همه چيز تمام شده مثل يک مهماني که به آخر مي رسد و تو به حال خود رها مي شوي چرا غمگيني ؟ اين رسم زندگيست پس تنها آواز بخوان

[دل تنگم]

ان روزها رفتند
آن روزهاي برفي خاموش
کز پشت شيشه، در اتاق گرم،
هر دم به بيرون، خيره ميگشتم
پاکيزه برف من، چو کرکي نرم،
آرام مي باريد

[دل تنگم]

من كه تسبيح نبودم..تو مرا چرخاندي
مشت بر مهره ي تنهايي من پيچاندي
مهر دستان تو دنبال دعايي ميگشت
بارها دور زدي ذهن مرا گرداندي
ذكرها گفتي و بر گفته ي خود خنديدي
از همين نغمه ي تاريك مرا ترساندي

بر لبت نام خدابود..خدا شاهد ماست

بر لبت نام خدا بود و مرا رقصاندي
دست ويرانگر تو..عادت چرخاندن داشت
عادتت را به غلط چرخه ي ايمان خواندي
قلب صدپاره ي من..مهره ي صددانه نبود
تو ولي گشتي و اين گمشده را لرزاندي
جمع كن !رشته ي ايمان دلم پاره شده ست

من كه تسبيح نبودم..تو چرا چرخاندي؟

[دل تنگم]

در این سرما کسی بر در نمی کوبد

کسی خط غبار درد هایم را از درون خانه ی قلبم نمی روبد

بهاران سر رسیده ست

جهان غرق امید ورویش و شور وجوانه ست

ولی در گوشه ی جانم گلی دیگر نمی روید

نشستم اشک و درد و غم

هزاران حرف ناگفته

دریغا یار با ما

لن ترانی هم نمی گوید

تنم در التهاب و شوق دیدار است

ولی

پایم دگر راه رسیدن را نمی جوید

شبی تاریک و بارانی است

چراغ کوچه ی قلبم چه خا موش است

[schizophrenic]

در سرزمین قد کوتاهان

معیارهای سنجش
همیشه برمدارصفرسفرکرده اند
چراتوقف کنم؟
من از عناصرچهارگانه اطاعت میکنم
وکارتدوین نظامنامه قلبم
کارحکومت محلی کوران نیست

مرابه زوزه ی دراز توحش
در عضو جنسی حیوان چکار
مرابه حرکت حقیر کرم در خلاء گوشتی چکار
مرا تبار خونی گل ها به زیستن متعهد کرده است
تبارخونی گل ها میدانید؟ (فروغ فرخزاد)