اشعار سکوت، تنهایی و مرگ

[schizophrenic]

سال کبیسه هم گذشت

سال ِ نو سال ِ شبآهنگ سال ِ درد

سال نو سال سلاطین غم

سال ِنو ِ سال مَجمر های سرد

سال ِ مملو از تـش و تشویش

سال نو سال تقریر ِ وفور

سال ِپرتاب سال ِننگ

سال شبتاب سال جنگ

سالی از بی نانی ِ مجهـول مالامال

سال نو سال دوصد بُرج عقیم

سال نو سال هزار یوم یتیم

سال باروت

سال زنجیر سال غم

سال خشکی سال کمبودهای نم

سال آدمهای رفته سوی ِ مرگ

سال خورشیـدِ سیه

سال شبنم های نالان روی برگ

سال غربت سال غم

سال ِ ویران سال ِ پوست کندن ِ پوست

سال ِ گریان

سال نو سال جدایی نان کم

سال تزویر سال شرم

سال ِبی سال

سال بُت های شکسته

سال بی شقایق سال افعی سال خون

سال نو سال دقایق سال اشک

سال نو سال موش سال آدمهای بد

سال نو سال قساوت

سال نو سال غبارست و انار

سال تسخیر دروغ

سال رفتن سوی آهنگِ سراب

سال نو سال جنایت سال افزایش رنگ

سال نو سال عفو

سال خیمه بی ستون

سال تیشه رهنمون

سال بیشه اوج ِ خون

سال تندیس ِ فسادسال تجلیل ِ عناد

سال ظلمت سال گمگشتِ شرف

سال بیکار سال فقدان هدف

سال انکار سال سرشار تلف

سال هرزه سال کمبودِ صدف

سال بی نان سال سرد

سال بیوه سال زرد

سال شوک و شوکران

سال مردنسال رفتن تا علف

سال مفلس

سال جاهل سال مجهول

سال غفلت سال ترسو

سال هجرت سال تبسم

سال خنده سال نمره

سال قحطی

سال نو سال زیکزاک معاش

سال نو سال ضعیف

سال روشن !

سال ِدل در فضای ِ کهکشان

سال روشنفکر بیمار سال خواب های گران

سال بی ذوق و صفاسال رفتن های بیغم زیر پا

سال ِ قلمسال کاغذ سال سنجاق

سال بحثسال من

سال نرمسال شرمسال شعله

سال پیکار سال آواز های گرم

سال ِ روشنفکر ِ ناب

سال ِ انگشت و کتاب

سال ِ خمیازه و گپ

سال ِ اندیشه

سال ؟

سال نو مبارک

[magmagf]

چه ساده روبروي من ، نشسته آه مي كشي
و روي عشق سبزمان خط سياه مي كشـی

تمام لحظـه هاي مـن در التهـاب مـاندنت
ولي تو راه رفـته را ، به كـوره راه مي كشی

غـرور را نديده اي درون چشـمهاي مــن
مرا چه تلخ و غمزده به قعر چاه مي كشـی

سحر سكوت مي كند ، تو رهسپار غربتـي
نگـاه خيرة مـرا به سـوي مـاه مي كشـی

مرور را نشانده اي به جاي لمس لحظـه ها
تو صـولت غروب را به اشـتباه مي كشـی

چـــه انتظـار مبهـمي براي پركشـيدنم
تكيـده روبروي من ،نشسته آه مي كشـي.

[magmagf]

خیلی شعر قشنگیه


دلم برای کسی تنگ است
که چشمهای قشنگش را
به عمق آبی دریا می دوخت
و شعر های قشنگی چون پرواز پرنده ها می خواند
دلم برای کسی تنگ است
كسي كه خالي وجودم را از خود پر مي كرد
و پري دلم را با وجود خود خالي
دلم برای کسی تنگ است
کسی که بی من ماند
کسی که با من نیست
دلم برای کسی تنگ است
که بیاید
و به هر رفتنی پایان دهد
دلم برای کسی تنگ است
که آمد
رفت
...... و پایان داد
کسی ....
کسی که من هميشه دلم برايش تنگ می شود

[magmagf]

غزلهاي سپيدم را ، هنوز تنها تو ميفهمي

هنوز هم شعرهايم را ، تك و تنها تو ميفهمي

شب بي توشب مرگ است،شب باتوشب ميلاد

چه ميجويم ؟ چه ميخواهم ؟ ازاين شبها توميفهمي

چه تقدير غم انگيزي ، لب دريا ولي تشنه

دليل تشنه بودن را ، لب دريا تو ميفهمي

فقط در آسمانها ما ، به هم نزديك نزديكيم

ولي روي زمين - دوري - ميان ما تو ميفهمي

ومن هم مثل تو بالم درون يك قفس مصلوب

كه طعم آخرين شام مسيحا را تو ميفهمي

و بانو اين غزل امشب وصيتنامه من بود

عزيزم اين حقيقت را ، همين فردا تو ميفهمي

[magmagf]

کسی به فکر سری که

تویش هزار تا آرزوی خنده دار

چرخ می خورد

نیست

و کسی برای کسی که

همیشه خر و خرما را با هم می خواهد

تره خرد نمی کند

زندگی بی رحمانه

تکرار می شود

و آدم ها می میرند و

خوشبخت نیستند

[magmagf]

رابطه مان کورکورانه

در هم گره خورده ، کور

آن قدر که توسل به دندان هم

چاره ساز نیست دیگر

آن قدر که خلاص و خلاصه می کنیم

خودمان را و

رابطه مان را



مهدیه لطیفی

[دل تنگم]

باز آمــدی تــو بــر ســر راهم

آی عشــق می کنی دوبــاره گمراهم

دریــاب من جوانی را به ســر کردم

تنــها از دیــار خــود سفــر کــردم

دیــری است قــلب من از عــاشقی سیــر است

خستــه از صــدای زنجیــر است

خستــه از صــدای زنجیــر است

دریــاب اولیــن عشــق مــرا بــردی

دنیــا دم بــه دم مــرا تــو آزردی

دریــاب ســرنوشتم را بــه یــاد آور

دنیــا ســرگذشتم را نکــن بــاور

من غــریبی قصــه پــردازم

چــون غریقــی غــرقــه در رازم

گــم شــدم در غــربت دریا

بــی نشــان و بــی هــم آوازم

مــی روم شبــها بــه ســاحلها

تــا بیابــم خلــوت دل را

روی مــوج خستــه دریا

مــی نویســم اوج غمــها را

[دل تنگم]

شوق سفر نداشتی قصد گذر نداشتی

من با تو زنده بودم اما خبر نداشتی

رفتی و توی قلبم یادتو جا گذاشتی

روی تموم حرفات یکدفعه پا گذاشتی

بی تو کدوم ستاره پا به شبم بذاره

ابر کدوم آسمون رو تشنگیم بباره

بی تو چی مونده با من جز یه صدای خسته

جز یه نگاه خاموش جز یه دل شکسته

بال و پرم بودی خبر نداشتی

تاج سرم بودی خبر نداشتی

سایه به سایه هر طرف که بودم

همسفرم بودی خبر نداشتی

پر زدی و ندیدی با ل سفر نداشتم

گفتی رها شو اما من دیگه پر نداشتم

کوه غمو رو شونم دیدی و بر نداشتی

من با تو زنده بودم اما خبر نداشتی

[دل تنگم]

گفتی که مرا دوست نداری گله ای نیست

بین من و عشق تو ولی فاصله ای نیست

گفتم که کمی صبر کن و گوش به من کن

گفتی که نه باید بروم حوصله ای نیست

پرواز عجب عادت خوبیست ولی حیف

تو رفتی و دیگر اثر از چلچله ای نیست

گفتی که کمی فکر خودم باشم و آن وقت

جز عشق تو در خاطر من مشغله ای نیست

رفتی تو خدا پشت و پناهت به سلامت

بگذار بسوزد دل من مسئله ای نیست

[دل تنگم]

قـــیـــافـــه هـــای غــــم زده
آدمــک هـــای پـــر زده
چشماشون از عشق کور شده
نمیدونن چه ها شده
بــازم شکستــه قلبـاشــون
از دســت یــه بــی مــعرفــت
کســی کــه ذره ای نــداره
توو وجـودش درک و فـهم
نمی فهمه که من واسش می خونم
نمی فهمه که من به پاش می مونم
نمی فهمه که من عاشق شدم
نمی فهمـه که قـلبـم واسـه اونـه
نـمـی تـونـه تـنـها بـمونـه
نمیشه از عشق بی تو بخونه
کاش میشد دوباره چشما شو ببینم
کاش میشد دوباره دستاش وبگیرم
کاش می فهمیدکه بدون اون میمیرم
میمیرم، میمیرم