سال ها بار غمي در دل نهان ست اي دريغ
سبزه باغ بهـــاري در خزان ست اي دريغ
حسرت شب هاي شيرين در دلم مانده خدا
روز و شب كوه غمم آتش فشان ست اي دريغ
مـــرد و نامردي نداند روزگار نـامراد
اي بسا صبح و دمـي با مردمان ست اي دريغ
رونق عهد جواني شد كنون، پـيرم دلا
شور و شوق زندگاني در جوان ست اي دريغ
لقم لقمه غيرت گلويم را فشرد اي واي مــن
حاليا سوز دلـي در ايـن ميان ست اي دريغ
دوستي در عشق باشد پايدار اي نازنين
غير ايــن باشد دل و جان در فغان ست اي دريغ
چون نگارم فتنه انگيز نداند عاقبت
بلبلي در عشق گل ، سوي چمان ست اي دريغ
وه دلم از غصـه خون شد ساقيا باده بيار
تير غـم در دل كزان ابـرو كمان ست اي دريغ
»كاوشا» شمع وجودم سوخت وخاموش شد
اين اجل بينـم كه دنبالم روان ست اي دريغ