شمالی ها ( گیلان .مازندران . گلستان )

[bidastar]

سلام
این تاپیک فقط مخصوص اهالی و دوستداران استان های شمالی کشور یعنی مازندران.گیلان.گلستان هست
هر چه میخواهت دل تنگت بگو...

[Mohammad Hosseyn]

ايول ، شماليا بيان تو مي خوايم يه بحث اساسي راه بندازيم ....

[bidastar]

Mohammad Hosseyn جان
شما اهل قائمشهری؟
من دانشجوی شهر شما هستم..عمران میخونم
البته خودم بابلسریم

[bidastar]

یعنی این تو همه عضوی که پی سی ورلد داره هیچ کدومشون شمالی نیستند؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
عجیبه!!!!!!!!!!!!!!!

[bidastar]

اطلاعاتی درباره ی شهرهای شمالی ایران(مازندران)
1) شهرستان رامسر :

با 4/2 درصد جمعيت مانند سوادكوه از مناطق كم جمعيت استان است. رامسر از زيباترين شهرهاي ساحلي کشور است كه در دامنه جنگل قراردارد. اين شهر در گذشته سخت سر ناميده ميشد. مهمترين جاذبه هاي تاريخي و فرهنگي آن عبارتند از : قلعه ماركوه – هتل قديم و كاخ رامسر. شهر رامسر به عنوان عروس شهرهاي ايران با جاذبه هاي طبيعي و بسيار زيباي ساحلي ـ جنگلي همراه با منطقه كوهستاني جواهرده و منطقه جنت رودبار ، و چشمه هاي متعدد آبگرم معدني گوگردي رامسر، كتالم و سادات محله يك از قطبهاي مهم گردشگري كشور محسوب ميشود. مهمترين محصولات كشاورزي آن ، مركبات و برنج و چاي مي باشد
__________________________________________________ _______________________________

2) شهرستان تنكابن :

با 5/6 درصد جمعيت استان باتوجه به متون تاريخي ، يكي از بخشهاي مهم طبرستان در آغاز دوره اسلامي رويان دکجور بود و تنكابن منطقه اي از خاك رويان محسوب مي شد. تنكابن را با كلارستاق و كجور محال ثلاثه نيز
مي ناميده اند و مركز آن خرم آباد بوده است. مهمترين جاذبه هاي تاريخي و فرهنگي آن عبارتند از : موزه تاريخي طبيعي و اثر ملي خشكه داران، قلعه تنكا - پلي خشتي قلعه گردن ، ساختمان شهرباني ، ساختمان شهرداري و پل هشت چشمه... تنكابن همراه با برخورداري از صنايع تبديلي فرآوري مواد غذايي؛ و مناطق توريستي دوهزار و سه هزار ، ساحل دريا و رودخانه چشمه كيله با رونق صنعت گردشگري، متحول خواهد شد. محصولات عمده كشاورزي تنكابن ، برنج ، گل و گياه ، چاي و مركبات و كيوي مي باشد
__________________________________________________ ____________________________
3) شهرستان چالوس :

با 2/4 درصد جمعيت در مجاورت شهرستان ساحلي نوشهر قرار دارد. مورخان اسلامي چالوس را به عنوان شالوس و چالس خوانده اند و از شهرهاي مهم و تاريخي مازندران است و زماني از توابع رويان محسوب مي شد. اين شهرستان هم اكنون داراي دو بخش مركزي و كلاردشت است . منطقه توريستي كلاردشت در سير تاريخ از اهميت ويژه اي برخوردار بوده و استقرار هاي طولاني با فرهنگي گسترده در پيش از تاريخ و دوره اسلامي را بهمراه داشته است. چالوس و كلاردشت و نمک آبرود از قطب هاي گردشگري كشور محسوب مي شوند كه با راه اندازي بزرگراه 120 كيلومتري جديد تهران – شمال، موقعيت استراتژيك اين شهرستان تقويت مي شود. برنامه ريزي منطقه اي در رابطه با تحولات كلان شهر تهران - مازندران امري ضروري و اجتناب ناپذير در سطح ملي مي باشد. توليد گل و گياه در چالوس همانند ساير شهرهاي غرب استان رونق دارد
__________________________________________________ _________________________________ 4)شهرستان نور:

5/3 درصد جمعيت استان را دارد. نور كه تاچند سال قبل سوده ناميده مي شد از شهرستان مهم رستمدار و يكي از مراكز ملوك استندار و رستمدار، بخشي ميان رويان و مازندران بوده است. مراكز ديدني آن عبارتند از :
قلعه پولاد بلده ، بقعه متبركه آقا شاه بالو زاهد ، بقعه متبركه جمشيد كيا سلطان، خانه نيما در بلده ، پل خشتي نور و تكيه تاكر...
شهرستان نور به لحاظ توسعه صنعتي و گردشگري شرايط ممتازي در استان پيدا كرده است. محصول غالب كشاورزي منطقه، برنج مي باشد
__________________________________________________ _________________________________
5) شهرستان بابلسر :

با 0/6 درصد جمعيت استان در ساحل مازندران قرار دارد . بابلسر در گذشته بدليل مدفن امامزاده ابراهيم( ابوجواد )

برادر امام رضا ( ع ) به مشهد سر معروف بوده و در سال 1311 هـ . ش. به بابلسر تغيير نام يافت . از مراكز ديدني آن مي توان برج آرامگاهي امامزاده ابراهيم (ع)، دانشكده ادبيات (هتل قديم بابلسر) ، پل فلزي ، بناي شهرباني ، بناي بهداري و ميدان اصلي شهر را نام برد.

بابلسر از شهرهاي مهم بندري، و توريستي و دانشگاهي مازندران با درجه صنعتي نسبتا مناسب و محوريت بخش كشاورزي مناطق روستايي است. رودخانه بابل رود در مركز شهر و ساحل بندري بابلسر، از مناطق پر جاذبه و ديدني استان و کشور مي باشد
__________________________________________________ ____________________________________


6) شهرستان قائمشهر :

با 10 درصد جمعيت استان و عمدتاًُ شهرنشين ، احتمالاً محل زندگي اقوام تپوري بوده و در متون تاريخي به نام جمنو ، چمنو ، جمنان ، علي آباد ، شاهي و قائمشهر خوانده شده و مراكز ديدني آن عبارتند از : تپه باستاني طالقاني ، برج آرامگاهي سيد محمد زرين نوا و سه تپه باستاني گردكوه جمنان ... كارخانجات نساجي قائمشهر از ديرباز معروف بوده اند. قائمشهر به لحاظ عبور ارتباط ريلي و جاده فيروزكوه و نزديكي به شهرهاي بابل و ساري از موقعيت ممتازي در استان برخوردار است. محصولات غالب كشاورزي آن، برنج و مركبات مي باشد.
__________________________________________________ ________________________________
7) شهرستان ساري :

7/16 درصد جمعيت مازندران را دارد . شهرساري مركز استان و از جمله شهرهاي بزرگ طبرستان و مركز فرمانروايی اسپهبدان بوده است . در زمان سلوكيه به سيرنيكس ، در زمان ساساني به سارويه و در ادوار اسلامي به ساريه و ساري تغيير نام داد. مجموعه تاريخي فرح آباد ، خانه كلبادي ، برج رسكت ،‌ مسجد جامع ، برجهاي وجه متمايز ساري، امامزاده عباس ، امامزاده يحيي ، سلطان زين العابدين ، آب انبار ميرزا مهدي ، آب انبار نو ، خانه فاضلي ،‌ بقعه درويش فخرالدين گلما ،‌ بقعه امامزاده عيسي بن كاظم ، بقعه شاطر گنبد ، منطقه تفريحي سد شهيد رجائي ، پناهگاههاي حيات وحش دودانگه و چهاردانگه،‌ دشت ناز، سمسكنده را ميتوان نام برد. شهرستان ساري با برخورداري از چند هتل و مجموعه تفريحي – رفاهي جنگلي، و هم ساحلي در فرح آباد (ساري) ،‌ وجود كارخانه هاي بزرگ صنايع چوب و كاغذ (بويژه مازندران) ، دارو سازي ، نساجي و فرآورده هاي غذايي ،‌ فرودگاه بين المللي ساري و امكان بهره برداري از ذخيره آب سد شهيد رجائي در توليد محصولاتي نظير برنج ، مركبات ، پنبه و دانه هاي روغني همراه با شبكه هاي آبياري مدرن از توسعه نسبتاً مناسبي در استان برخوردار است.

[bidastar]

فضای گردشگری استان مازندران




صنعت گردشگري : استان مازندران به لحاظ موقعيت طبيعي و جغرافيايي در بخش طبيعت گردي جزء استانهاي برتر و قطب گردشگري كشور محسوب مي گردد. نزديك به 12 ميليون نفر گردشگر داخلي و دهها هزار توريست خارجي هر ساله به منظور گذراندن اوقات فراغت از اين استان ديدن مي كنند. وجود درياي مازندران (كاسپين ) با ساحل زيبا و مناسب بهمراه برخورداري از دامنه ها (و پاركهاي) جنگلي و كوهستاني ، وجود قله دماوند با 5670 متر ارتفاع معروف به بام ايران ، غارها، آبشارها ، رودخانه ها ، آبهاي متعدد سرد و گرم معدنی، چشمه ها، تالاب ها به ویژه شبه جزیره میانکاله در بهشهر بیش از 800 آثار تاریخی شناسایی شده نظیر مجموعه تاریخی شهرهای آمل، چالوس و ساری، این استان را به مجموعه ای متنوع براي استفاده گردشگران با انگيزه مختلف بدل نموده است. نزديك به يكصد واحد اقامتي شامل هتل ، متل ، هتل آپارتمان ، مهمانپذير و مجتمع تفريحي ساحلي ، جنگلي و كوهستاني همراه با دهها آژانس خدمات مسافرتي و جهانگردي خدمات لازم را به گردشگران ارايه مي كنند. بنیاد علمی مهندس حریری بابل و موزه هاي: شهر بابل ، مجموعه فرهنگي كندلوس كجور نوشهر ، موزه تاريخ طبيعي خشكه داران در مسير جاده اصلي تنكابن - چالوس ، تماشاگه خزر كاخ رامسر امكانات بازديد بيشماری را برای بازديد گردشگران داخلي و خارجي فراهم آورده است



جاذبه هاي طبيعي: علاوه بر سواحل دريا ، مناطق جلگه اي سبز ، دامنه جنگلي و كوهستاني بسيار زيبا به طول 338 كيلومتر از شرق به غرب ، سایر جاذبه هاي طبيعي آن بشرح زير است:

ـ شبه جزيره ميانكاله : يكي از 18 منطقه بيو سفري كره زمين در بهشهر ، تا خليج گرگان ( آشوراده) ادامه دارد.
ـ پناهگاه حيات وحش : ميانكاله ، سمسكنده ، دشت ناز و دودانگه و چهار دانگه در ساري و سياه بيشه در آمل
ـ درياچه ها: ولشت كلاردشت (چالوس) ، خضرنبي (نوشهر) ، شورمست (سوادكوه) ، سدلار(آمل)

- رودخانه ها : چالوس ، تجن ساري ، سجاد رود و بابل رود(بابل) ، هراز در آمل ،سرداب رود چالوس و چشمه کيله تنکابن
ـ آب معدني : آبهاي گرم روستاهاي آبگرم، اسك و استراباكوه (بائيجان ) در لاريجان آمل در مسير جاده هراز ، رامسر و سادات محله (رامسر) و آب سرد معدني آمولو (آمل)

ـ غارها : دانيال (سوادكوه) ، اسك (لاريجان آمل) و هوتو در (بهشهر)
ـ پاركهاي جنگلي : سي سنگان (نوشهر) و نور از بزرگترين و مهمترين پاركهاي جنگلي استان و كشور هستند.
ـ جاده هاي توريستي: چالوس ، هراز ، فيروزكوه و سه خط طلاي راه آهن سوادكوه ( و پل ورسك)
استان با جاذبه هاي فراوان طبيعي و تاريخي و وجود دهها هتل و مهمان پذير و تأسيسات بين راهي متعدد ، شرايط بسيار مناسبي را براي ورود 12ميليون گردشگر داخلي و خارجي به مازندران(علاوه بر جمعيت ساكن نزديك به 3 ميليون نفر)فراهم آورده است.

[bidastar]

شهرستان های استان گیلان
شهرستان رشت



اين شهرستان به مساحت 1427 كيلومتر مربع در طول 35/49 و عرض 16/37 جغرافيايي واقع شده است و داراي شش شهر، شش بخش، 18 دهستان و 296 آبادي مي باشد .

شهرهاي آن عبارتند از : رشت ـ خمام ـ كوچصفهان ـ لشت نشاء ـ خشكبيجار ـ سنگر.

جمعيت شهرستان رشت براساس برآورد انجام شده در سال 84 برابر با 846993 نفر است كه 591787 نفر از جميعت شهرستان رشت را شهرنشينان و 255206 نفر را روستانشينان تشكيل مي دهند .

شهر رشت مركز استان گيلان بوده و تقريباً در مركز جلگه گيلان قرار گرفته است.

شهر رشت، از قديم آباد و مسكوني بوده و ساكنان اصلي آن را گيلها (قوم گيل) تشكيل مي دهند. در منابع تاريخي آمده است كه اين شهر به احتمال قوي، قبل از اسلام، در زمان ساسانيان وجود داشته است .
تمام نواحي ساحل غرب سفيد رود در گذشته بيه پس ناميده مي شد و در مقابل، تمام نقاط واقع در مشرق سفيد رود را بيه پيش مي ناميدند .
در دوران صفويه، مركز گيلان، بيه پس، از فومن به رشت منتقل گشت و موجب فزوني اهميت بيش از پيش اين شهر گرديد. رشت را در گذشته ، دارالعماره دارالمرز نيز مي ناميدند. اين شهر در قديم تنها راه ارتباطي و بازرگاني ايران (از طريق بندر انزلي) به اروپا بشمار مي آمد. از زمان شاه عباس دوم تا اواخر حكومت قاجاريه ، شهر رشت مركز تجاري بزرگي بوده است و كاروانهايي در اين شهر براي خريد ابريشم توقف مي كردند و كالاهاي خود را از اين طريق به بنادر درياي مديترانه ارسال مي داشتند .
آثار تاريخي مهم رشت: امام زاده خواهر امام (ع)- امام زاده هاشم (ع)- بقعه دانای علی- عمارت کلاه فرنگی (واقع در پارک شهر رشت) .
در تمام روستاهاي رشت به علت حاصلخيز بودن خاك، به كشت و توليد برنج مي پردازند.

در بخش لشت نشاء ، علاوه بر كشت برنج، كشت صيفي جات نيز متداول است.

از نكات مهمي كه در مورد زيباكنار، يكي از دهستانهاي بخش لشت نشاء شهرستان رشت، قابل ذكر است؛وجود گاز طبيعي مي باشد كه مورد استخراج قرار گرفته است.
خمام در شمال شهر رشت و بر سر راه رشت به بندر انزلي واقع شده است. عبور جاده ترانزيتي رشت ـ انزلي از بخش خمام، باعث رونق اين بخش نيز گرديده است. جمعيت خمام به مشاغل كشاورزي، به ويژه شاليكاري، كشت حبوبات و پرورش كرم ابريشم اشتغال دارند.
كوچصفهاندر شرق شهر رشت، در مسير جاده اصلي گيلان به مازندران (جاده معروف به كناره) قرار دارد. بيشتر زمينهاي آن جلگه اي و هموار است. خاكهاي آن، مانند ساير نقاط جلگه گيلان، بسيار حاصلخيز است و بيشتر آن، زير كشت برنج قرار دارد. بخش كوچصفهان پرجمعيترين بخش شهرستان رشت پس از بخش مركزي محسوب مي شود. شغل اكثر ساكنان كوچصفهان كشاورزي و پس از آن، پرورش كرم ابريشم است.
__________________________________________________ ________________________________
شهرستان لاهيجان



اين شهرستان شامل دو شهر، دو بخش، هفت دهستان و 183 آبادي مي باشد كه شهر لاهيجان مركز شهرستان لاهيجان مي باشد و شهر ديگر، رود بنه نام دارد.

اين شهرستان به مساحت 3/584 كيلومتر مربع در 41 كيلومتري شرق رشت و در طول 59/49 و عرض 12/37 جغرافيايي واقع شده است.

جمعيت شهرستان لاهيجان، براساس برآورد سال 84 برابر با 162488 نفر است كه شامل 64843 نفر شهر نشين و 97645 نفر روستا نشين مي باشد.

شهرستان لاهيجان سرزميني هموار و جلگه اي است كه حاصل رسوبات بجا مانده از رودهاي گيلان مي باشد. جلگه لاهيجان به علت زيبايي و قدرت حاصلخيزي اراضي و وجود فراورده هاي كشاورزي و منابع اقتصادي در بين ديگر شهر هاي استان، از وجهه و اهميت خاصي برخوردار است. هموارترين نقطه اين سرزمين در قسمتهاي شمالي مجاور درياست و هر چه از شمال به طرف جنوب پيش مي رويم بر ارتفاع آن افزوده مي شود.

شهر لاهيجان در اصل لاه ـ جان بوده است كه لاه به معني ابريشم و جان پسوند مكان است و در نتيجه لاهيجان به معني شهر ابريشم مي باشد.

گذشته از كشاورزي (كشت چاي، برنج، حبوبات، درختان ميوه، كنف، درخت توت) پرورش كرم ابريشم و همچنين صيد ماهي و شكار، بخش ديگري از فعاليتهاي اقتصادي اين منطقه را تشكيل مي دهد. متأسفانه در سالهاي اخير، باغهاي توت تبديل به مزارع و نقاط مسكوني و گاهي مخروبه گرديده است. كشت كنف نيز كم كم از رونق افتاده و اكنون كمتر كسي حاضر به كشت اين محصول كشاورزي مي باشد زيرا برداشت كنف زحمت زيادي را در بر دارد و با توجه به پايين بودن بهاي آن، دهقانان رغبتي به كشت آن ندارند.

مهمترين محصول شهرستان لاهيجان ، چاي است به طوري كه از كل زمينهاي زير كشت چاي در گيلان كه حدود 26776 هكتار است حدود 7900 هكتار آن، در لاهيجان مي باشد. كشت اين محصول براي نخستين بار در زمان ناصرالدين شاه قاجار به وسيله حاج محمدحسين اصفهاني در ايران متداول گشت ولي رواج چنداني نيافت تا اينكه در سال 1319 هجري قمري با پشتكار محمد ميرزاي چايكار معروف به « كاشف السلطنه »، كشت آن متداول شد و اولين مزارع چاي در لاهيجان آماده بهره برداري گرديد. در حال حاضر به طور متوسط از هر هكتار، ساليانه حدود 4/7 تن برگ سبز به دست مي آيد كه از آن 1800 كيلوگرم چاي خشك توليد مي شود. با توجه به تعداد زياد كارخانه هاي چاي سازي در لاهيجان، اين شهر را مي توان يك شهر كشاورزي ـ صنعتي دانست.

دامپروري در اين شهرستان به صورت يكجانشيني است و روستائيان علاوه بر كار كشاورزي،اقدام به نگهداري تعدادي دام مي نمايند كه در درجه اول ازفراورده هاي آن استفاده نموده و مازاد آن را براي فروش به شهر مي آورند. ساختمانهاي قديم لاهيجان اغلب به سبك معماري دوره صـفويه است. ديـوارهاي قطـور بـا ارتفاعي قـريب به 5 متـر و كوچه هاي پيچ در پيچ، نموداري از نماي شهر در گذشته مي باشد. اغلب مساكن شهر، به صورت شرقي ـ غربي ساخته مي شود و كمتر خانه اي را مي توان در جهت شمالي ـ جنوبي مشاهده نمود، البته عدم احداث مساكن شمالي ـ جنوبي نيز تحت تاثير عوامل جغرافيايي، از قبيل رطوبت، گرما و باد است.
آثار تاريخي لاهيجان : آرامگاه شيخ زاهد گيلاني ـ مسجد جامع ـ مسجد اكبريه ـ حمام گلشن .

ديدنيهاي لاهيجان : شيطان كوه (شامل: پارك در بالاي كوه و آبشار) ـ درياچه مصنوعي (واقع در كنار كوه).
__________________________________________________ _______________________________

شهرستان بندر انزلي



بندر انزلي مهمترين بندر شمالي ايران است كه در حاشيه جنوب غربي درياي خزر، در عرض 28/37 و طول 28/49 جغرافيايي قرار دارد. وسعت آن 9/308 كيلومتر مربع است و در 42 كيلومتري شمال رشت واقع شده.

براساس برآورد انجام شده در سال 84 ، جمعيتي برابر با 127326 نفر دارا ميباشد كه 105399 نفر آن شهرنشين و 21927 نفر ، روستانشين مي باشند.

اين شهرستان از يك شهر، يك بخش، دو دهستان و 29 آبادي تشكيل شده است كه شامل دو قسمت غازيان و انزلي و به صورت شبه جزيره مي باشد. طول اين شبه جزيره به 35 كيلومتر ميرسد كه مرداب انزلي را از درياي خزر جدا مي كند. اين بندر در گذشته به علت موقعيت خاص خود و وجود مرداب در جنوب، و درياي خزر در شمال، به صورت شهري خطي از شرق به غرب توسعه يافته و در آينده نيز به همان دلايل بايد به همان سبك توسعه يابد .

آنچه توجيه كننده شرايط تكويني اين بندر در گذشته بوده عبارتست از وجود خليج انزلي كه محل امني براي پهلو گرفتن كشتيها و ماهيگيري بوده، امكان ماهيگيري در اين ناحيه ، روابط تجاري ايران و كشورهاي همسايه درياي خزر و عواملي ديگر كه آن را مبدل به شهرك و سپس به صورت يك بندر مهم در ناحيه شمالي كشور در آورده است. از سال 1314 نام آن به بندر پهلوي تغيير داده شد و مورد توجه رژيم گذشته واقع گرديد. اين بندر كه نام آن پس از پيروزي انقلاب شكوهمند اسلامي به بندر انزلي تغيير داده شد امروزه به علت ارتباط با كشور روسيه و نزديكي با نقاط پرجمعيت و مراكز مهم تجاري و صنعتي ايران، از اهميت ويژه اي برخوردار است و ضمن تماس دريايي با بنادر مهم در ساحل درياي خزر از طريق كانال ولگا - دن و درياي سياه با بنادر تجاري و بين المللي كشورهاي مختلف اروپايي نيز ارتباط دارد.

مهمترين منطقه جهت تردد كشتيها (در محدوده آبهاي بندر انزلي) محدوده بين دو موج شكن معروف بندر انزلي ميباشد كه پهناي آن 80 متر و ميانگين عمق در آن، 5 متر است.

به علت وجود زمينهاي شني در بندر انزلي، كمتر اقدام به زراعت شده و فقط در قسمت كناره مرداب به كشتهاي مختلف متناسب با جنس زمين اقدام شده است.

مهمترين محصولات كشاورزي آن عبارتند از : برنج ـ توتون ـ صيفي ـ سبزي ـ حبوبات ـ توت (به منظور تغذيه كرم ابريشم) .

بيشتر فعاليتهاي اقتصادي اين شهر، فعاليتهاي بندري، ماهيگيري، شيلات و جذب توريست است.

از نظر تراكم نسبي جمعيت در استان گيلان، بندر انزلي پس از رشت در جايگاه دوم قرار دارد.
مهمترين آثار تاريخي بندر انزلي : بقعه صالح ـ بقعه بي بي حوريه.

مهمترين ديدنيهاي بندر انزلي : موج شكن ـ بلوار انزلي (بلوار كنار دريا) ـ دهكده ساحلي ـ مرداب انزلي .
__________________________________________________ ___________________________________

شهرستان آستارا



اين شهرستان شامل يك شهر (آستارا)، يك بخش، 3 دهستان و 83 آبادي ميباشد.

مساحت شهرستان آستارا برابر با 334 كيلومتر مربع بوده و در 199 كيلومتري شمال غرب رشت و در طول 52/48 و عرض 25/38 جغرافيايي واقع شده است.

برآورد جمعيت آن در سال 84 معادل 74809 نفر مي باشد كه 43565 نفر از جمعيت شهرستان آستارا را شهر نشينان و 31244 نفر را روستانشينان تشكيل مي دهند.

اين شهرستان در شمال غربي گيلان واقع شده است؛ در مغرب اين شهرستان، كوههاي پوشيده از جنگل تالش و در مشرق، سواحل درياي خزر قرار دارد كه سواحل آن شني همراه با قلوه سنگهاي بزرگ است و به علت نزديكي كوه به دريا، عمق آب يكباره در نزديكي ساحل زياد مي شود. در شمال اين شهرستان، رودخانه آستاراچاي قرار دارد كه خط مرزي بين ايران و جمهوري آذربايجان است و آستارا را به دو بخش آستاراي ايران و آستاراي جمهوري آذربايجان تقسيم مي كند.

آستارا كلمه اي تالشي است كه تالشيان آنرا «هسته رو»يا «آسته رو»تلفظ مي كنند. اطلاق اين نام به اين شهر به اين دليل بوده كه سالها پيش در اين ناحيه تپه هاي شني، بركه ها، مردابها و نيزارهايي وجود داشته كه راه رفتن در آنها مستلزم احتياط بوده و از اين لحاظ آهسته رو يا آسته رو ناميده شده و به مرور زمان پس از آنكه عده اي از اطراف اردبيل و نواحي ديگر به اين شهر مهاجرت نمودند و در آنجا مسكن گزيدند، آن را آستارا تلفظ نمودند. چنانكه از كتب تاريخي بر مي آيد منطقه آستارا تا زمان صفويه و به خصوص پيش از اسلام، از موقعيت خاصي برخوردار نبوده است و از ان به بعد است كه به سبب بسط تجارت و موقعيت نظامي، اهميت پيدا مي كند و در آن قلاع متعددي مي سازند. از زمان صفويه تا زمان قاجاريه نام آستارا صرفاً به منطقه اي بين انزلي و ارس كه قسمتي از آن در حال حاضر جزو جمهوري آذربايجان است اطلاق مي شده است. در محل فعلي آستارا، دهي به نام دهنه كنار وجود داشت كه از زمان قاجاريه به بعد به سبب صدور كالا و آمد و شد نظاميان و ارتباط ميان آذربايجان و گيلان توسعه يافته است. آمد و شد بازرگانان و خارجيان و مسافرت تجار و ساكنين اين شهر به نقاط مختلف روسيه و ديگر ممالك اروپايي سبب گرديد تا تمدن جديد اروپا زودتر به اين شهرستان رواج پيدا كند؛ به طوري كه همزمان با تأسيس دارالفنون در تهران، در آستارا نيز مدرسه ملي صادقيه افتتاح گرديد و در سال 1300 نيز يك مدرسه دخترانه و همچنين يك كتابخانه و قرائتخانه داير گرديد.

كشاورزي از فعاليتهاي مهم مردم اين شهرستان مي باشد. از محصولات مهم كشاورزي آن مي توان برنج، گندم، جو، ذرت، محصولات جاليزي و سبزيها را نام برد. از ديگر فعاليتهاي اقتصادي، زنبورداري است كه از رونق زيادي برخوردار است و از لحاظ تعداد كندو در استان گيلان، بعد از تالش قرار دارد. وجود درياي خزر علاوه بر اينكه صيد ماهي را رواج داده است موجب ايجاد کارخانجات صدف كوبي گرديده كه در آنها از صدف هاي اطراف ساحل، خوراك طيور تهيه مي كنند.

صنعت توريسم و جهانگردي نيز يكي از منابع اصلي درآمد منطقه مي باشد.

آستارا به علت اينكه شهرستان مرزي است داراي گمرك مي باشد كه اين اداره تا قبل از سال 1353 زير نظر گمرك انزلي و پس از آن به طور مستقل و تابع گمرك منطقه مركز و شمال كشور قرار گرفته است
__________________________________________________ ________________________________
شهرستان رودبار



اين شهرستان شامل 7 شهر، 4 بخش، 10 دهستان و 208 آبادي مي باشد.

شهرهاي آن عبارتند از : رودبار ـ منجيل ـ لوشان ـ رستم آباد ـ توتكابن ـ جيرنده ـ بره سر. شهرستان رودبار به مساحت 3/2574 كيلومتر مربع در 75 كيلومتري جنوب رشت و در طول 24/49 و عرض 48/36 جغرافيايي واقع شده است.

برآورد جمعيت اين شهرستان در سال 84 برابر با 130911 نفر مي باشد كه 74486 نفر از جمعيت اين شهرستان را شهرنشينان و 56425 نفر را روستانشينان تشكيل مي دهند.

شهرستان رودبار در كنار سفيد رود واقع شده و منطقه اي كوهستاني است و مرتفع ترين شهرستان استان گيلان مي باشد. كوههاي اين ناحيه به صورت رشته هاي موازي بـا دره هاي تنگ از غرب به شرق كشيده شده است و جزو ارتفاعات البرز غربي مي باشد كه مهمترين قله آن در اين شهرستان، درفك است كه 2705 متر ارتفاع دارد. اين شهرستان تحت تاثير توده هواي خشك و نيمه خشك ناحيه مركزي ايران قرار دارد و در تمام مدت سال در مسير بادهاي دائمي دره سفيد رود مي باشد و كمتر روزي پيش مي آيد كه در شهر منجيل، يكي از توابع اين شهرستان، باد نوزد. جهت وزش اين بادها در ماههاي سرد سال، از جنوب به طرف شمال و در ماههاي گرم سال، بالعكس از شمال به جنوب مي باشد. در اين منطقه به علت پايين بودن مقدار بارش و كوهستاني بودن، ميزان آب كم است به طوري كه حتي آب آشاميدني مردم به زحمت تأمين مي گردد در حاليكه رودخانه دائمي مهمي چون سفيدرود نيز در اين ناحيه جريان دارد؛ به علاوه به علت وجود طبقات آهكي، آبهاي اين ناحيه، املاح زيادي داشته و سنگين است. پوشش گياهي در اين منطقه شامل استپ كوهپايه اي بوده كه با نزديك شدن به جلگه گيلان، تبديل به جنگل با انواع درختان سوزني برگ مي شود. آثار فسيلهاي گياهي، به ويژه سرخس، در رودبار فراوان و در دسترس است .

شهرستان رودبار در گذشته ، به علل سياسي مهاجر پذير بوده است. اين مهاجران دو گروه بوده اند:

گروه اول: مخالفان حكومتها كه به اين منطقه پناهنده مي شدند.

گروه دوم: ايلات مختلفي مانند قبايل ترك و كرد كه توسط حكومتهاي وقت (صفويه و افشاريه) به اين نواحي منتقل مي شدند تا از قيام اين مخالفان جلوگيري كنند.

از نظر زبان و لهجه، شهر رودبار را ميتوان مرز گيلان دانست چه با عبور از اين شهر و ورود به شهر منجيل، از ميزان افرادي كه به گويش گيلكي سخن ميگويند كم شده و ترك زبانها بيشتر مي شوند؛ به حدي كه مي توان گفت زبان غالب در شهر منجيل، تركي مي باشد. اين تشابه لهجه، پيوند اقتصادي اين منطقه را با قزوين زيادتر كرده است.

از نظر تاريخي، در اين شهر آثار باستاني فراواني وجود دارد كه بخشي از آن در چراغعلي تپه و تپه مارليك به دست آمده است. هم اكنون نيز اكتشاف در اين مكانها ادامه دارد .

اقتصاد اين ناحيه بر كشاورزي، دامداري و صنعت متكي است. از محصولات مهم كشاورزي اين ناحيه ميتوان گندم، جو، يونجه، برنـج، حبـوبات، پياز، سيب زميني، سبزيجات و صيفي جات و سرانجام زيتون با توليد سالانه حدود 9800 تن را نام برد.

از موارد ديگر اهميت اقتصادي اين شهرستان وجود كارخانجات سيمان و معادن متعدد بوده كه در كشور شناخته شده و مورد توجه هستند و مهمترين آنها كارخانه سيمان لوشان و معدن زغال سنگ سنگرود مي باشد.

وجود نيروگاههاي برق سفيدرود و لوشان در اين شهرستان نيز حائز اهميت فراوان است.

ساخت صابون با كمك روغن زيتون از نكات قابل توجه در رودبار مي باشد.

شهرستان رودبار به علت واقع شدن در دامنه كوهستان و در امتداد مسير سفيدرود، منطقه اي بكر براي صنعت جهانگردي است. ييلاقات و دژهاي با صفاي اين ناحيه و يا مناظر زيبا و جالب توجه هميشه جاذب جمعيت مي باشند.

چون زمينهاي كشاورزي شهرستان رودبار، يا كوهستاني و يا محدود به اطراف رودخانه سفيدرود و شاخه هاي آن مي باشد و بازده اين زمينها در مقايسه با ساير مناطق گيلان درخور اهميت نيست، مي توان با تراس بندي و شن زدايي و آبرساني به وسيله پمپ، زمينهاي زير كشت آن را توسعه و محصول آن را افزايش داد.

روستاي هرزويل كه قدمت تاريخي دارد در شهر منجيل قرار دارد.

[hamid_hitman47]

منم از ساری هستم.........

[Mohammad Hosseyn]

bidastar جان كارت خيلي عاليه ... اطلاعات كاملي هم داري ... خودم من هم خيلي هاشون رو نمي دونستم .

اما واقعا ما تو بهشت هستيم و خودمون خبر نداريما . هيجا شمال نمي شه ، مخصوصا مازنداران خودمون ... ايشالله من خودم از جاهاي ديدنيش تصوير مي گيرم ميارم تا دوستان ديگر استانها ببينن كيف كنن .

[bidastar]

ممنون Mohammad Hosseyn جان
فقط امیدوارم دوستان تاپیک رو رها نکنند