تبلیغات :
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی، صداگیر ماینر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام

[ + افزودن آگهی متنی جدید ]




صفحه 2 از 8 اولاول 123456 ... آخرآخر
نمايش نتايج 11 به 20 از 75

نام تاپيک: :: بیماری های خاص ::

  1. #11
    آخر فروم باز Boye_Gan2m's Avatar
    تاريخ عضويت
    Aug 2006
    محل سكونت
    Road 2 Hell
    پست ها
    1,216

    پيش فرض

    انسولین استنشاقی، بهترین راه درمان دیابت
    بر اساس تحقیقات انجام شده، انسولین استنشاقی، مطمئن ترین و ایمن ترین روش در درمان دیابت است.
    این روش منحصر به فرد درمان، برای دیابت نوع 1 و 2 مورد استفاده قرار می گیرد. در دیابت نوع اول و دوم، افراد اغلب از انسولین تزریقی استفاده می کنند که در برخی موارد با عدم استعمال صحیح، به مرگ بیمار منجر می شود. از این رو، انسولین استنشاقی هیچگونه خطری برای بیمار در پی ندارد. این داروی جدید توسط شرکت Pfizer بزرگترین شرکت داروسازی آمریکا، تولید و روانه بازار شده است. علاوه بر این، طی آزمایشات صورت گرفته میزان قند خون موجود در نمونه های گرفته شده از اکثر بیماران پس از استفاده از این دارو، طی دو سال، به صورت چشمگیری کاهش یافت.
    از این روست که پزشکان امیدوارند هر چه سریعتر این دارو در دسترس کلیه بیماران دیابتی قرار بگیرد و به کمک آنان بشتابد.

    [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

  2. #12
    آخر فروم باز Boye_Gan2m's Avatar
    تاريخ عضويت
    Aug 2006
    محل سكونت
    Road 2 Hell
    پست ها
    1,216

    پيش فرض

    درمان‌ هموفیلی
    هموفيلي‌ با آزمايشات‌ انعقادي‌ تشخيص‌ داده‌ مي ‌شود كه‌ نشان‌ دهنده‌ فعاليت در زمان ابتلا به اين بيماري پايين‌ فاكتور 8 خواهند بود. خونريزي‌ را معمولا مي‌توان‌ با تزريق‌ فاكتور 8 در منزل‌ كنترل‌ كرد. اگر خونريزي‌ شديد يا غيرمعمول‌ باشد، امكان‌ دارد بستري‌ كردن‌ براي‌ كنترل‌ خونريزي‌ ضروري‌ باشد. هميشه‌ يك‌ دست‌ بند يا گردن‌ آويز كه‌ نشان ‌دهنده‌ بيماري‌ شما باشد به‌ همراه‌ داشته‌ باشيد، تا در موارد اورژانس‌ بهتر و سريع ‌تر بتوان‌ به‌ شما كمك‌ كرد. بهتر است‌ قبل‌ از ازدواج‌ يا بچه ‌دار شدن‌ براي‌ مشاوره‌ ژنتيكي‌ مراجعه‌ نماييد.
    خونريزي‌ را مي‌ توان‌ با تزريق‌ فاكتور 8 تغليظ‌ شده‌ كنترل‌ کرد. فاكتور 8 بايد در زودترين‌ زمان‌ ممكن‌ پس‌ از آغاز خونريزي‌ داده‌ شود. ضمنا مي ‌توان‌ دوزهايي‌ از فاكتور 8 را به‌ عنوان‌ پيشگيري‌ مصرف‌ كرد و بيماران‌ خود مي‌ توانند تزريق‌ را فرا گيرند. امكان‌ دارد داروهايي‌ براي‌ كاهش‌ درد مفصل‌ تجويز شوند.
    سعي‌ كنيد هر اندازه‌ كه‌ مي ‌توانيد زندگي‌ عادي‌ داشته‌ باشيد. حفظ‌ آمادگي‌ جسماني‌ در این زمینه بسیار مهم‌ است‌. از انجام‌ فعاليت در زمان ابتلا به اين بيماري هايي‌ كه‌ باعث‌ وارد آمدن‌ آسيب‌ مي ‌شوند خودداري‌ كنيد، برای مثال، ورزش‌ هاي‌ پر برخورد. شنا، دوچرخه‌ سواري‌ يا راه‌ رفتن‌ بهترين‌ ورزش‌ ها براي‌ شما هستند. غير از موارد ذكر شده‌، محدوديتي‌ براي‌ فعاليت در زمان ابتلا به اين بيماري وجود ندارد.

  3. #13
    آخر فروم باز Boye_Gan2m's Avatar
    تاريخ عضويت
    Aug 2006
    محل سكونت
    Road 2 Hell
    پست ها
    1,216

    پيش فرض

    >مراقبت از کودک هموفیلی<تشخیص هموفیلی یک نوزاد به خصوص برای والدینی که در خانواده ی آنها سابقه ی این بیماری وجود ندارد، موجب اضطراب، ناامیدی و حتی احساس گناه می شود و اکثراً از نگهداری و مراقبت فرزند هموفیلی خود، احساس درماندگی و عجز می کنند. والدین کودک هموفیلی باید با روحیه ای قوی، خوش بینی و برخوردی منطقی با این بیماری بکوشند تا فرزندشان رشد جسمی و روحی طبیعی داشته باشد و با تلاش خود مانع معلولیتش شوند. بنابراین هدف از درمان هموفیلی کسب حداکثر سلامتی و رساندن مشکلات خونریزی به حداقل است که نه تنها با هدایت پزشکان مسئول تیم درمان، بلکه با یاری والدین کودک میسر خواهد بود.اعضای گروه پزشکی درمان بیماران هموفیلی شامل کادر تخصصی زیر است:1. متخصص خون2. متخصص اطفال3. متخصص اورتوپدی برای بیماری ها و مشکلات استخوانی و مفصلی4. فیزیوتراپ برای انجام تمرین ها و ورزش های مناسب5. دندان پزشک6. پرستار برای هماهنگ کردن مسایل درمانی کودک و آموزش والدین در درمانگاه هموفیلی. وظیفه ی پرستار درمانگاه بسیار مهم است، چون او معمولاً اولین شخص در مرکز است که با بیماران تماس دارد.7. روان پزشک: او پس از تشخیص هموفیل بودن کودک، برای رفع اضطراب های اولیه به والدین کمک می کند. در سال های رشد نیز به کودک، والدین، خواهر و برادر او و سایر افراد خانواده در زمینه ی بیماری هموفیلی و حل مسائل مربوطه، کمک می کند.8. والدین کودک مکمل گروه پزشکی مراقبت از کودک اند. والدین برای مراقبت صحیح و یافتن درمان پزشکی مناسب برای کودک، باید تعلیم ببینند. باید پدر و مادر تا جایی که در توان دارند، در مراقبت از کودک هموفیل خود سهیم باشند.همچنین لازم است که خانواده در امر مدیریت و تدابیر پزشکی و فعالیت های بدنی لازم برای ارتقای سطح سلامتی فرزندشان با پرسنل درمانگاه هموفیلی همکاری کنند.هموفیلی چیست؟هموفیلی، اختلالی ارثی و مادرزادی است. فرد هموفیل یا پروتئین موجود در پلاسما را که مسئول ایجاد لخته ی خون است، ندارد یا مقدار بسیار کمی از آن را داراست. شایع ترین نوع هموفیلی، هموفیلی نوع A یا کمبود فاکتور انعقادی 8 است. نوع دوم، هموفیلی نوع B یا کمبود فاکتور انعقادی 9 است.هنگامی که فرد هموفیل مجروح می شود، شدیدتر یا سریع تر از افراد سالم خون ریزی نمی کند، بلکه زمان خون ریزی اش طولانی تر خواهد بود. بریدگی های کوچک پوستی معمولاً مشکلی ایجاد نمی کنند، اما خون ریزی های داخلی باید درمان شوند. خون ریزی هایی ممکن است به دنبال جراحت و ضربه اتفاق بیفتد، اما بسیاری از آنها بدون علت ظاهری و خود به خود شروع می شوند. کودک شما صرف نظر از کم داشتن یا نداشتن یک فاکتور انعقادی، در زمینه های دیگر طبیعی است.شدت هموفیلی در افراد مختلف متفاوت است. در هموفیلی نوع خفیف، خونریزی فقط در مواقع جراحت های بزرگ و عمل جراحی مسئله ساز است. در هموفیلی نوع متوسط ، گاهی خون ریزی پس از وارد شدن ضربه اتفاق می افتد. در هموفیلی نوع شدید، خون ریزی بدون علت ظاهری به وقوع می پیوندد. این نوع خون ریزی ها به &quot;خون ریزی خود به خود&quot; معروف اند. نوزادان به ندرت علایم خون ریزی را بروز می دهند، مگر آنکه ختنه شوند. به هر حال، هنگامی که کودک شروع به سینه خیز رفتن می کند، لکه های کبود رنگی زیر پوستش نمایان می شود و موقعی که برای ایستادن و راه رفتن تلاش می کند، مرتب زمین می افتد و احتمالاً به صورتش ضربه می خورد و روی لبانش بریدگی ایجاد می شود. اگر به سر کودک ضربه ای وارد شود و معالجه نشود، می تواند بسیار خطرناک باشد. خون ریزی داخل مفاصل و ماهیچه ها در سنین بالاتر رخ می دهد.خون ریزی های مکرر درون مفاصل یا ماهیچه ها که به صورت کامل معالجه نشده اند، به نوعی ورم مفصلی منجر می شوند که به دنبال آن ضعف عضلانی، اطراف مفصل متورم شده به وجود می آورند.میزان شیوع هموفیلیآمار نشان می دهد که تقریباً یک نفر از هر ده هزار نفر جمعیت ذکور به هموفیلی مبتلا هستند و شیوع آن در میان تمام نژادها و طبقات اجتماعی یکسان است</p>
    Last edited by Boye_Gan2m; 17-06-2007 at 13:44.

  4. #14
    آخر فروم باز talot's Avatar
    تاريخ عضويت
    Feb 2007
    محل سكونت
    فراتر از اندیشه
    پست ها
    1,633

    11 دیابت

    دیابت
    افزایش قند خون مادر با افزایش وزن نوزاد به هنگام تولد، نارسایی تنفسی، كاهش قند خون نوزاد و یرقان ارتباط دارد. گاهی نیز بچه در زهدان مادر می‌میرد.
    دیابت شیرین یا مرض قند، گونه‌ای نارسایی در سوخت و ساز مواد قندی است كه در پی كاهش توانایی بدن در ساختن یا پاسخ دادن به هورمون انسولین به وجود می‌آید و با افزایش قند گلوكز در خون همراه است. بخش از گلوكز زیادی از راه ادرار به بیرون راه می‌یابد، اما بیشتر آن در خون می‌ماند و به بافت‌ها و اندام‌های گوناگون، مانند شبكیه‌ی چشم، كلیه‌ها، پوست و رگ‌ها آسیب می‌رساند. امروزه این آسیب‌ها را با تزریق انسولین یا قرص‌های كاهنده‌ی قند خون كاهش می‌دهند.
    ● دگرگونی در سوخت و ساز
    غذایی كه می‌خوریم دارای چهار دسته از مولكول‌های سازنده‌ی بدن به نام كربوهیدارت‌ها‌(مواد قندی)، پروتیین‌ها، لیپیدها(مواد چربی) و اسیدهای نوكلئویك(مواد ژنتیكی) است. این مولكول‌های درشت در دستگاه گوارش به مولكول‌های كوچكتری كه واحدهای سازنده‌ی آن‌ها به شمار می‌روند، می‌شكنند. كربوهدرات‌ها، كه در نان، برنج، شكر و میوه‌های شیرین به فراوانی یافت می‌شوند، به مولكول‌های گلوكز می‌شكنند و از راه رگ‌های روده‌ی كوچك به خون وارد می‌شوند. بخشی از گلوگز خون به سلول‌های بدن وارد می‌شود، اما بخش زیادی آن به صورت مولكول درشت‌تری به نام گلیكوژن در سلول‌های كبد اندوخته می‌شود. بین وعده‌های غذایی كه بدن به گلوكز نیاز دارد، گلیكوژن می‌شكند و مولكول‌های گلوكز از سلول‌های كبد به خون وارد می‌شوند و به سلول‌های دیگر می‌رسند. كاهش اندخته‌ی گلیكوژن نیز از وعده‌ی غذایی دیگر جبران می‌شود.
    در بیماران دیابتی فرآیند سوخت وساز مواد قندی به‌خوبی انجام نمی شود، زیرا این فرآیند تنها با كمك انسوبین به‌خوبی پیش می‌رود. انسولین كه در سلول‌های ویژه‌ای در جایی از لوزالمعده به نام جزیره‌های لانگرهانس ساخته می‌شود، راه‌یافتن گلوكز را به سلول‌های بدن، به‌ویژه سلول‌های ماهیچه‌ای، سلول‌های كبد و سلول‌های بافت چربی، آسان می‌كند. گلوكز در ماهیچه‌ها و كبد به صورت مولكول‌های گلیكوژن اندوخته می‌شود و در بافت چربی نخست به اسیدهای چرب تبدیل و سپس به صورت قطره‌های ریز چربی اندوخته می‌شود. انسولین این فرآیندهای را نیز جلو می‌برد. در بیماریدیابت، انسولین اندكی از لوزالمعده به خون آزاد می شود یا سلول‌های بدن، به‌ویژه سلول‌های بافت چربی و سلول‌های ماهیچه‌ای،
    به انسولین به‌خوبی پاسخ نمی‌دهند. در نتیجه، مولكول‌های گلوكز به جای اندوخته شدن در بافت‌ها همچنان در خون می‌مانند و به بافت‌های بدن آسیب می‌رسانند.
    ● انواع دیابت
    دیابت یك بیماری ساده نیست، بلكه نشانگان(سندرم) پیچیده‌ای است كه بارزترین ویژگی آن افزایش قند خون است. بنابراین، بیماران دیابتی هر چند در یك ویژگی به هم می‌مانند، اما هم از نظربالینی و هم از نظر آسیب‌شناسی و ژنتیكی ناهمگون هستند. این بیماری در سال ۱۹۸۰ میلادی این گونه تعریف شد: گروهی از نارسایی‌ها كه ویژگی اصلی آن‌ها افزایش بیش از اندازه‌ی گلوگز در خون و كاهش تحمل به گلوگز است و پیامد كمبود انسولین یا نارسایی در كاركرد انسولین و یا آمیزه‌ای از این دو است. همچنین، دیابت به دو دسته‌ی اصلی وابسته به انسولین(دیابت نوع یك) و غیروابسته به انسولین(دیابت نوع دو) بخش شد. سپس، دو دسته‌ی دیگر با نام دیابت بارداری( Gestational ) و گونه‌های دیگر دیابت( The Other Type Of Diabetes ) نیز افزوده شد كه دسته‌ی نخست هنگام بارداری زنان خود را نشان می‌دهد و می‌تواند برای مادر و جنین خطرساز باشد و دسته‌ی دیگر كه در پی آسیب‌های شناخته‌شده‌ای مانند عفونت لوزالمعده پدید می‌آید.
    ۱) دیابت نوع یك
    یك بیماری خودایمنی است . بیماری خودایمنی هنگامی به وجود می‌آید كه دستگاه دستگاه ایمنی بدن به بخشی از بدن آسیب برساند . در بیماران دیابتی دستگاه ایمنی به سلولهای بتای جزیر ه‌های لانگرهانس لوزالمعده كه انسولین تولید می ‌ كنند یورش می‌برد و به آن ‌ ها آسیب می‌رساند . در نتیجه ، لوزا لمعده انسولین نمی‌سازد یا مقدار تولید آن بسیار پایین است. از این رو بیماران دیابت نوع یك برای زنده ماندن به دریافت روزانه ‌ی انسولین وابسته هستند. دانشمندان هنوز به درستی نم ی‌ دانند كه چه چیزی باعث می شود دستگاه ایمنی به سلول ‌ های بتا یورش برد. با وجود این آن ‌ ها عامل ‌های ژنتیكی و عامل ‌های محیطی ، مانند ویروس ‌ ها ، را در این كار درگیر می‌دانند.
    نزدیك ۵ تا ۱۰ درصد دیابتی ‌ های شناسایی شده در ایالات متحده امریكا به دیابت نوع یك دچار هستند
    ن نوع از دیابت بیشتر در بچه ‌ ها و افراد جوان دیده می ‌ شود ، اما می ‌ تواند در بزرگسالی نیز به وجود آید.
    نشانه‌های دیابت نوع یك به طور معمول در زمان كوتاهی بروز پیدا می كند. این نشانه‌ها عبارتند از:
    ▪ تشنگی بیش از اندازه
    ▪ ادرار فراوان (شب‌ادراری در كودكان)
    ▪ گرسنگی زیاد
    ▪ كاهش وزن ناگهانی
    ▪ تاربینی
    ▪ خستگی فراوان
    ▪ دل‌آشوبی
    اگر این دیابت تشخیص داده نشود و با انسولین درمان نشود ، شخص ممكن است به وضعیت كشنده ‌ ایی دچار شود كه كتواسیدوز دیابتی نامیده می ‌ شود .
    ۲) دیابت نوع دو
    فراوان‌ ترین شكل دیابت است. نزدیك ۹۰ تا ۹۵ درصد افراد دیابتی به دیابت نوع دو دچار هستند كه نزدیك یك سوم آن ‌ ها شناسایی نشده ‌ اند. این گونه از دیابت ب بیشتر در بزرگسال ان، به‌ویژه در افراد بیش از ۵۵ سال دیده می ‌ شود. هم عامل‌های ژنتیكی و هم عامل‌های محیطی دراین بیماری دخالت دارند. بیشتر ژن‌های درگیر دراین بیماری شناسایی نشده‌اند. چاقی مهم‌ترین عامل محیطی اثر گذار در این بیماری است. نزدیك ۸۰ درصد از این افراد، چاق هستند. همین ‌ طور كه بچه ها روز به روز چاق ‌ تر می شوند ، دیابت نوع دو در بین افراد جوان و كم‌سال‌تر نیز فراوان‌تر دیده می‌شود.
    هنگامی كه دیابت نوع دوم شناسایی می ‌ شود ، لوزالمعده به طور معمول به اندازه ‌ی كافی انسولین تولید می ‌ كند . اما به علت‌های كمتر شناخته شده ‌ ای ، بدن نمی ‌ تواند به شیوه‌ی كارآمدی از انسولین بهره مند شود . یعنی سلول‌هایی كه انسولین برآن‌ها اثر می‌گذارد، در حضور انسولین نیز كار خود را در سوخت و ساز قندها به‌خوبی انجام نمی‌دهند . به این وضعیت، مقاومت به انسولین می‌گویند . ب ا ادامه پیدا كردن این وضعیت، پس از چند سال تولید انسولین كاهش می ‌ یابد و ممكن است بیمار به تزریق انسولین نیز نیاز پیدا كند . به هر حال، نتیجه مانند دیابت نوع یك است ، یعنی گلو كز خون افزایش می ‌ یابد و بدن نمی ‌ تواند از سرچشمه‌ی اصلی انرژی به خوبی بهره‌مند شود و افزایش گلوكز خون به بافت‌های بدن آسیب می‌رساند.
    نشانه‌های دیابت نوع دوم آرام‌آرام خود را نشان می ‌ دهند. این نشانه‌ها عبارتند از:
    ▪ ادرار فراوان
    ▪ تار بینی
    ▪ خستگی بیش از اندازه
    ▪ عفونت ‌ های پی‌درپی
    كاهش بیش از اندازه‌ی وزن
    ▪ بهبود آهسته ‌ی زخم‌ها
    ▪ ناتوانی جنسی در مردان
    بسیاری از بیماران دیابت نوع دوم نشانه‌هایی این بیماری را نشان نمی‌دهند و برای سال‌ها از بیماری خود آگاه نمی‌شوند. بررسی‌ها نشان می‌دهد هنگامی كه این بیماری در فردی شناسایی می شود، او دست كم از ۴ تا ۷ سال پیش به آن دچار بوده است. هنگام شناسایی بیماری در بیماران دیابت نوع دوم، ۲۵ درصد به آسیب شبكیه، ۹ درصدبه آسیب عصب‌ها و ۸ درصد به آسیب كلیه دچار هستند.
    ۳) دیابت بارداری.
    فقط هنگام بارداری پدیدار میشود و مانند دیابت نوع دوم بیشتر در خانواده ‌ هایی دیده می ‌ شود كه پیشینه‌ی دیابت دارند . این نوع دیابت به طور معمول در هفته‌ی ۲۴ و ۲۸ بارداری شناسایی و پس از زایمان ناپدید می شود . از این رو، پیشنهاد می‌شود كه مادران باردار در این هفته‌های بارداری غربالگری شوند. این دیابت در نزدیك ۳ تا ۵ درصد همه‌ی بارداری‌ها خود را نشان می‌دهد.
    افزایش قند خون مادر با افزایش وزن نوزاد به هنگام تولد، نارسایی تنفسی، كاهش قند خون نوزاد و یرقان ارتباط دارد. گاهی نیز بچه در زهدان مادر می‌میرد. با نظارت بر میزان قند خون مادر می‌توان این آسیب‌ها را بسیار كاهش داد. این دیابت به طور معمول برای جان مادر خطر آفرین نیست. با وجود این، خطر دچار شدن مادر به دیابت نوع دوم را افزایش می دهد.
    نشانه‌های دیابت بارداری عبارتند از:
    ▪ تشنگی بیش از اندازه
    ▪ ادرار فراوان
    ▪ كاهش وزن با وجود افزایش اشتها
    ▪ خستگی زیاد
    ▪ دل‌آشوبی و بالاآوردن
    ▪ عفونت پی‌ در ‌پی در مثانه، مهبل و پوست
    ▪ تاربینی
    گونه‌های دیگر دیابت. در اثر عامل‌های شناخته شده‌ای به وجود می‌آیند. برای نمونه، فردی با مواد شیمیایی برخورد می‌كند كه به سلول‌های بتای لوزالمعده آسیب می‌رسانند یا درپی بیماری بخش برون‌ریز لوزالمعده، جزیره‌های لانگرهانس نیز آسیب می‌بینند. گاهی نیز بیمار نارسایی ژنتیكی مادرزادی دارد كه بر كاركرد سلول‌های بتا یا كاركرد انسولین اثر گذاشته است. این گروه نزدیك ۱ تا ۲ درصد بیماران دیابتی هستند
    __________________

  5. #15
    اگه نباشه جاش خالی می مونه rasool222's Avatar
    تاريخ عضويت
    Jan 2007
    محل سكونت
    كرمانشاه
    پست ها
    213

    پيش فرض

    علايم بيماري ام اس چيست؟

  6. #16
    آخر فروم باز Boye_Gan2m's Avatar
    تاريخ عضويت
    Aug 2006
    محل سكونت
    Road 2 Hell
    پست ها
    1,216

    پيش فرض

    در مورد بيماري مالتيپل اسكلروز بيشتر بدانيد


    مالتيپل اسکلروزيس که به اختصار به آن ام اس (‏MS‏) نيز گفته می شود ، يک بيماری سيستم عصبی ‏است ، که بيشتر افراد جوان را مبتلا می سازد و در آن ، ماده ی پوشاننده ی سلول های عصبی که ميلين ‏نام دارد در بعضی قسمتهای سيستم عصبی از بين رفته سبب ايجاد اختلالات علايم متنوع عصبی می ‏شود.‏

    ‎◄‎‏ علائم بيماری مالتيپل اسکلروز چيست؟
    علائم اين بيماری گاهی تشديد وگاهی تخفيف پيدا می کنند ولی ممکن سيری پيشرونده و ناتوان کننده ‏داشته باشند .علائم اين بيماری متنوع می باشند.
    شروع بيماری گاهی بصورت آهسته وبي سروصدا بوده ولی بيشتر به صورت علائم حاد عصبی ‏است(منظور از حاد اين است که علائم در عرض چند روز ظاهر می شوند.). گاهی علائم جزئی وخفيف ‏هستند به طوری که بيمار به پزشک مراجعه نمی کند( مثلاً به صورت ضعف وخستگی زودرس يا سر گيجه ‏ی خفيف) پس از مدتی علائم خود به خود بر طرف می شوند و گاهی عود می کنند. البته تشخيص اين ‏موارد خفيف مشکل است.در موارد ديگر علائم شديد بوده و شامل اختلال شديد بينائی دو بينی (بيمار هر ‏چيز را دو تا می بيند.) فلج اندام ها ، سرگيجه شديد و اختلال تعادل حين راه رفتن ، اختلالات حافظه و ‏افسردگی می باشند. علائم در طول زمان گاهی شديد بوده وگاهی تخفيف پيدا می کنند ودوباره عود می ‏کنند وممکن است بيماری سير پيش رونده ای داشته باشد وبه تدريج بيمار را به صورت يک معلول در می ‏آورد و مانع از ادامه کار و زندگی معمولی او شود و در موارد نادر ممکن است جان بيمار را به خطر بياندازد

    ‎◄‎‏ بيماری مالتيپل اسکروز چقدر شايع است ؟
    حدود يک ميليون وصد هزار نفر در جهان مبتلا به بيماری مالتيپل اسکلروزيس می باشند. اين بيماری در ‏جوانان شايع بوده و تا سن 35 سالگی شيوع آن بيشتر می شود . تعداد خانمهای مبتلا به اين بيماری دو ‏برابر آقايان است.

    ‎◄‎‏ آيا هر کسی دچار بيماری ام اس شد زمين گير ومعلول خواهد شد ؟
    بيماری ام اس می تواند شدتهای مختلفی داشته باشد. بعضی بيماران ، بيماريشان آنقدر خفيف است که ‏به پزشک هم مراجعه نميکنند و تا سالها بعد به زندگی معمولی خود ادامه ميدهند ، ولی بعضی بيماران ‏بيماری شديدی دارند به طوری که پس از چند سال دچار عوارض و عواقب شديد بيماری مي شوند .در ‏بررسي های انجام شده ،مشخص شده است که 15 سال پس از شروع بيماری ، يک پنجم بيماران هنوز ‏به زندگی عادی خود ادامه ميدهند، و هيچگونه محدوديتی احساس نمي کند . 50 تا 60 در صد بيماران ‏برای حرکت خود نياز به کمک (مثلاً عصا يا صندلی چرخ دار ) دارند. و 75 در صد بيماران قادر به ادامه کار ‏خود نبوده و از کار افتاده مي شوند . مطالعات انجام شده نشان ميدهد بيمارانی که در پنج سال اول شروع ‏بيماری معلوليت قابل توجهی پيدا نکرده اند در 10 تا 15 سال بعدی نيز مشکل چندانی پيدا نخواهند کرد.▲

    ‎◄‎‏ علت بيماری ام اس چيست؟
    علت بيماری ام اس خود ايمنی روی يک زمينه ی ارثی می باشد تابه حال ميکروب يا ويروس خاس را به ‏عنوان عامل اين بيماری پيدا نکرده اند . غذای خاصی در ايجاد اين بيماری مقصر شناخته نشده است. اين ‏بيماری واکسن ندارد و راه پيشگيری برای آن پيدا نشده است . فاميل نسَبی افراد مبتلا به اين بيماری ‏‏(مثلاً خواهر و برادر ها) احتمال ابتلای آنها به اين بيماری قدری بيشتر از افراد ديگر است.برای اين افراد نيز ‏توصيه خاصّی وجود ندارد تا با رعايت آن بتوان بيماری را پيشگيری نمود . از آنجائيکه اين ميزان احتمال ‏بسيار کم است ، اطرافيان بيمار مبتلا به ام اس نبايد نگران شوند.▲

    ‎◄‎‏ بيماری ام اس را چگونه تشخيص می دهند؟
    آزمايش خون يا تست خاصّی وجود نداردکه به تنهائی بيماری ام اس را به طور قطعی تشخيص دهد. ‏پزشک برای تشخيص اين بيماری علاوه بر علائم و نشانه های بيمار ، از ام آر آی و بررسيهای ديگر استفاده ‏می کند، و سير بيماری را نيز در نظر می گيرد.▲

    ‎◄‎‏ آيا بيماری ام اس درمان خاصّی دارد؟
    آری بيماری ام اس راه معالجه دارد . گر چه اين معالجات امکان شفای قطعی بيماری را ممکن است فراهم ‏نسازدولی کمک زيادی به بيماران می کند و لوزم است درمان تحت نظر متخصص مغز و اعصاب باشد . ‏متحصصان مغز و اعصاب برای درمان بيماری مالتپل اسکلروزيس از افتر فرون بتا ،استات گلاتي ‏رامرGlatiramer‏ کورتيکو ستروئيد و دارو های ديگر استفاده می شود. بسته به شدت بيماری و علائم ايجاد ‏شده نوع دارو ومقدار آن توسط متخصص مغز و اعصاب تجويز می شود مصرف دارو های گياهی (جوشانده ‏و...) برای ام اس فايده ای ندارد و ممکن است بيمار را ومدتی از درمان صحيص باز بدارد و نهايتاً به ضرر او ‏باشد. مصرف صحيص داروهای تجويز شده توسط متخصص مغز واعصاب وپيگيری بيمار ، در هربيماری ‏مزمنی اهميت زيادی دارد.‏

  7. #17
    حـــــرفـه ای boy iran's Avatar
    تاريخ عضويت
    Dec 2006
    محل سكونت
    طحرآن
    پست ها
    24,877

    پيش فرض دیابت

    » مقدمه

    همانطور كه می دانید، در دیابت نوع 2 قند خون به 3 علت عمده بالا می رود:
    انسولین به مقدار كافی توسط لوزالمعده ترشح نمی شود
    در سلولهای بدن نسبت به عمل انسولین مقاومت وجود دارد
    كبد قند (گلوكز) بیشتری تولید می كند
    داروهای پایین آورنده خون هر یك با تغییر در یكی و یا بیشتر از عوامل فوق منجر به كاهش قند خون می شوند. البته نقش این داروها تنها مختص به پایین آوردن قند خون نیست. بعضی از این داروها باعث كاهش وزن و چربی خون كه از عوامل ابتلا به بیماری های قلبی هستند نیز می شوند. ذكر این نكته لازم است كه تمام گروههای دارویی پایین آورنده قند خون به جز یك گروه (گروه سوم) هیچگونه تأثیری بر كنترل قند خون در دیابت نوع 1 ندارند و تنها مختص افراد مبتلا به دیابت نوع 2 می باشند.


    » گروههای مختلف دارويی
    قرص های دیابت شامل 4 گروه اصلی به شرح زیر می باشند:
    گروه اول: افزایش دهنده ترشح انسولین از لوزالمعده است
    گروه دوم: مسئول كاهش تولید گاز در كبد می باشد
    گروه سوم: موجب كاهش جذب گلوكز از روده ها می گردد و به این ترتیب نقش مهمی در كاهش قند خون بعد از غذا دارد
    گروه چهارم: گروهی جدید است و باعث كاهش مقاومت بدن به انسولین می گردد كه یكی از مهم ترین علل افزایش قند خون در دیابت نوع 2 است
    » خصوصيات داروهای پايين آورنده قند خون
    اگر شما به تازگی مبتلا به دیابت شده اید بهترین انتخاب برای شروع درمان دارویی، داروهای گروه اول زیرا لوزالمعده شما هنوز می تواند انسولین ترشح كند. البته به تدریج كه از میزان ترشح انسولین كاسته می شود نیاز شما به این داروها نیز افزایش پیدا خواهد كرد.
    داروهای نسل دوم گروه اول (مثل گِلی بن كلامید) به خاطر نیمه عمر كوتاهتر (نیمه عمر مدت زمانی است كه غلظت دارو در بدن به نصف مقدار اولیه می رسد) نسبت به نسل اول، كمتر موجب بروز حملات افت قند خون (هیپوگلیسیمی) می شوند و از طرفی قند خون بعد از غذا را نیز بهتر كنترل می كنند.
    از آنجایی كه داروهای نسل اول گروه اول (مثل كلروپروپامید) نیمه عمر طولانی دارند و مدت زمان زیادی در بدن باقی می مانند، خطر بروز هیپوگلیسیمی نیز به دنبال مصرف آنها زیاد می باشد. بنابراین بهتر است این داروها در افرادی كه متوجه قند خون پایینشان نمی شوند (عدم اطلاع از هیپوگلیسیمی) و نیز افراد مسن مصرف نشوند.
    یكی از عوارض مصرف داروهای گروه اول افزایش وزن می باشد. بنابراین اگر شما جزء افراد چاق هستید، بهتر است از داروهای گروه دوم مثل مِت فورمین استفاده كنید.
    از آنجایی كه در گروه اول ترشح انسولین به طور ناگهانی پس از مصرف دارو افزایش می یابد، لازم است كه شما این داروها را اندكی قبل از غذا مصرف كنید تا احتمال بروز حمله هیپوگلیسیمیِ بعد از غذا كمتر شود.
    اگر شما از داروهای گروه اول استفاده می كنید، احتمال بروز هیپوگلیسیمی در شما مخصوصاً هنگام تأخیر در خوردن غذا و یا افزایش فعالیت فیزیكی بیشتر خواهد شد. بنابراین لازم است تا شما همانند افراد دیابتی نوع 1 همیشه مقداری غذای شیرین مثل قند همراه خود داشته باشید تا بتوانید به سرعت حملات هیپوگلیسیمی احتمالی را درمان كنید و جلوی پیشرفت آن را به سمت بیهوشی كامل بگیرید. علاوه بر شما خانواده، دوستان و همكاران نزدیك شما نیز باید حتماً با علائم هیپوگلیسیمی آشنایی كامل داشته، نحوه برخورد با آن را بدانند تا بتوانند اقدامات لازم را در موارد اوژانس انجام دهند.
    عوارض گوارشی گروه دوم را می توان با شروع مقادیر كم دارو و افزایش تدریجی آن هر3-2 هفته یكبار به حداقل رساند.
    شروع اثر داروهای گروه اول بسیار سریع می باشد در حالی كه داروهای گروه دوم به چند هفته با ماه وقت نیاز دارند تا اثرات خود را نشان دهند.
    از آنجایی كه مِت فورمین باعث كاهش وزن، بهبود وضعیت چربی خون و كاهش مقاومت بدن به انسولین می شود انتخاب بسیار خوبی برای شروع درمان در افراد اق مبتلا به دیابت نوع 2 است كه چربی خون بالایی دارند.
    در مواقعی كه قند خون در شروع دیابت خیلی بالاست (بیشتر از mg/dl 300) داروهای پایین آورنده قند خون مخصوصاً گروه اول نمی توانند به خوبی قند را كنترل كنند. در این مواقع بهتر است درمان با تزریق انسولین را شروع گردد و بتدریج كه قند خون پایین تر می آید قرص های دیابت جایگزین انسولین شوند.
    مطالعه آینده نگر دیابت در انگلستان یا UKPDS نشان داد كه برای رسیدن به مقادیر هدف قند خون در دیابت نوع 2 و كاهش عوارض بلند مدت آن، نیاز به تنظیم دقیق داروهای مصرفی وجود دارد. در این مطالعه دیده شد كه بیمارانی كه از داروهای گروه اول استفاده می كنند بتدریج (هر سال 10- 5%) دچار شكست در درمان خواهند شد.بنابراین اگر داروهای فعلی شما نمی توانند قند خونتان را در محدوده هدف نگه دارند، باید طبق دستور پزشك مقدار آن را افزایش داد یا دارویی از گروهی دیگر را با آن تركیب نمود. از شایع ترین روشهای درمان تركیبی در دیابت نوع 2، تركیب مِت فورمین یا انسولین NPH قبل از خواب با گِلی بِن كِلامید است.
    هیچگاه مقدار مصرف قرص های خود را سرخود افزایش ندهید چونخطر پایین افتادن شدید قند خون وجود دارد.
    هنگام مراجعه به هر پزشكی حتماً وی را از جود دیابت خود و نیز نام داروهایی كه مصرف می كنید مطلع سازید زیرا بسیاری از داروها ممكن است اثرات نامطلوبی بر روی كنترل دیابت شما داشته باشند و یا اثرات قرص های شما را كم یا زیاد كنند.

  8. #18
    آخر فروم باز AaVaA's Avatar
    تاريخ عضويت
    Jun 2007
    محل سكونت
    این روزا دنیا واسه من از خونمون کوچیکتره ...
    پست ها
    1,213

    پيش فرض چگونه می‌توان دیابت داشت و سالم زندگی كرد ؟

    درست است كه دیابت درمان ندارد ولی می‌توان یك زندگی طولانی و سالم را برای خودمان به ارمغان بیاوریم.
    تنها نكتهٔ مهم كنترل قند خون است. كه این كار با تغذیه درست، ورزش، حفظ وزن ایده‌آل و در صورت لزوم مصرف دارو‌های خوراكی یا انسولین میسر خواهد شد.
    ▪ تغذیه درست :
    معمولاً شبیه افراد سالم است. حداقل ۳ وعده غذا باید مصرف كنید. هیچ وعده غذائی نباید حذف شود. تنوع غذائی شما زیاد باشد و فیبر (قبلاً توضیح داده ‌شد) نظیر غلات با سبوس، سبزیجات و میوه‌ها را استفاده كنید. این قسمت مفصل‌توضیح داده می‌شود.
    ▪ ورزش :
    مقاومت نسبت به انسولین را كم می‌كند (درب سلول راحت‌تر توسط كلید انسولین باز می‌شود) پس قند راحت‌تر پائین می‌آید. ۴ تا ۶ بار در هر هفته هربار ۳۰ تا ۶۰ دقیقه ولی مهم است بدانید كه هر مقداری از ورزش بهتر از هیچ است. اگر مدت زیادی است ورزش نكرده‌اید یا مشكل سلامتی دیگری دارید قبل از ورزش با پزشك خود مشورت كنید.
    ▪ حفظ وزن متناسب :
    از دو راه به شما كمك می‌كند :
    ۱) مقاومت به انسولین را كم می‌كند. بنابراین كلید انسولین درب سلول را راحت‌تر برای ورود قند باز می‌كند.
    ۲) فشار خون شما را كم می‌كند و احتمال بیماری قلبی شما را كم می كند.
    ▪ چك كردن قند خون :
    اوایل تا كنترل قند خون شما مجبورید به دفعات بیشتری قند خون خود را چك كنید و گاهی مجبور به استفاده از دستگاه می‌شوید.
    ● چه مشكلاتی ( عوارض ) دیابت برای شما وجود می‌آورد ؟
    گفتیم وقتی كه كلید انسولین نتواند درب سلول را باز كند قند وارد سلول نمی‌شود و در خون باقی می‌ماند و این یعنی دیابت.
    دیابت می‌تواند خیلی خطرناك باشد اگر قند خون كنترل نشود. قند بالا در خون می‌تواند منجر شود به :
    ۱) كوری:‌
    چون عروق كوچك شبكیه چشم شما در اثر قند بالا آسیب می‌بیند. (بیشتر در سنین ۷۴-۲۰ سال) سالی یك بار چشم خود را چك كنید.
    ۲) بیماری قلبی:
    چون عروق قلب در اثر قند بالا زودتر انسداد پیدا می‌كند (۲-۴ برابر افراد سالم) كه این خود منجربه حمله قلبی و سكته مغزی می‌شود. برای كاهش این عارضه همیشه فشار خون خود را كمتر از ۸۰/۱۳۰ میلی‌متر جیوه و كلسترول خود را كمتر از ۲۰۰ نگه دارید.
    ۳) آسیب به عصب‌ها و عروق خونی:
    آسیب عروق پا خونرسانی به عصب‌های پا را مختل می‌كند. پس وقتی عصب آسیب دید، فشارهای وارده به پا را متوجه نمی‌شوید و پا زخم می‌شود. آسیب به عروق شما را در معرض عفونت و زخم قرار می‌دهد كه براحتی شفا نمی یابد و حتی گاهی منجربه قطع پا می‌شود. هر روز پای خود را از نظر زخم و عفونت چك كنید.
    ۴) بیماری كلیه:
    تخریب عروق كوچك كلیه در دیابت باعث می‌شود كه مواد زائد بدن دفع نشود. گاهی در بعضی افراد كلیه كاملاً عملكردش را از دست می‌دهد، كه منجر به دیالیز یا پیوند می‌شود.
    ۵) بیماری لثه و دندان‌ها:
    سالی ۲ بار حتماً به دندانپزشك مراجعه كنید.
    ▪ خبر خوش این كه :
    با مواظبت از خود، اطاعت از دستورات دكتر و كنترل قند خون خیلی از این مشكلات (عوارض) قابل پیشگیری هستند.







    پزشک آن لاین

  9. #19
    آخر فروم باز AaVaA's Avatar
    تاريخ عضويت
    Jun 2007
    محل سكونت
    این روزا دنیا واسه من از خونمون کوچیکتره ...
    پست ها
    1,213

    پيش فرض ورزش در دیابت

    ورزش در درمان دیابت بسیار موثر است، زیرا نه تنها باعث پائین آوردن قند خون و كاهش مقاومت به انسولین می شود، بلكه ریسك بیماریهای قلبی عروقی را نیز می كاهد و نیاز به دارو در دیابت نوع ۲ را نیز كاهش می دهد.
    هنگامی كه یك فرد غیر دیابتی ورزش می كند، سطح انسولین، تحت تأثیر افزایش هورمونهای ضدانسولین (خصوصاً گلوكاگون) كاهش می یابد. به این ترتیب، افزایش مصرف گلوكز توسط ماهیچه، با افزایش تولید گلوكز توسط كبد مطابقت می یابد.
    در افراد دیابتی كه انسولین یا داروهای كاهنده قند خون مصرف می كنند، هایپوگلایسمی مشكلی است كه با ورزش پیش می آید. این هایپوگلایسمی بیشتر بعد از ورزش اتفاق می افتد، زیرا بعد از ورزش كبد و ماهیچه نیاز به استفاده از گلوكز برای بازسازی گلیكوژن دارد كه این بازسازی ۳۰-۲۴ ساعت طول می كشد. برای جلوگیری از این افت قند خون یا باید غذای اضافه تر قبل ، در حین یا بعد از ورزش مصرف كرد و یا دوزانسولین را با افزایش فعالیت ورزشی كاهش داد.
    از طرفی اگر در حالی كه قند خون بیشتر از mg/dl ۳۰۰-۲۵۰ است، ورزش شروع شود، هایپوگلایسمی وكتوز در اثر كمبود انسولین رخ می دهد، در این حالت ورزش باید متوقف شود.
    ● راهنمای ورزش:
    تست قند خون قبل و بعد از ورزش، به تعیین نوع برنامه ورزشی شخص دیابتی بسیار كمك می كند، در كل با یك ساعت افزایش در مدت ورزش، خوردن ۱۵ گرم كربوهیدرات اضافه تر قبل یا بعد از ورزش، نیاز می شود. برای ورزشهای پرشدت تر، ۳۰ گرم كربوهیدرات در هر یك ساعت ممكن است نیاز شود. ورزش متوسط شدت با مدت كمتر از ۳۰ دقیقه ندرتاً احتیاج به مصرف كربوهیدرات یا انسولین اضافه تر دارد ولی با این وجود اگر قند خون كمتر از mg/dl ۱۰۰ باشد، مصرف یك غذای كوچك و كم حجم لازم می شود.
    اغلب باید برای جلوگیری از هایپوگلایسمی ، دوزانسولین را مطابقت داد و این تطابق بیشتر در مورد ورزشی كه ۶۰-۴۵ دقیقه طول می كشد، اهمیت پیدا می كند. در بیشتر افراد دیابتی، كاهش متوسط (تقریباً %۲۰-۱۰) دوزانسولین تزریقی، برای جلوگیری از هایپوگلایسمی كافی است. برای ورزشهای طولانی تر و شدیدتر كاهش بیشتری در كل دوزانسولین روزانه (تقریباً ـــ - ـــ) ممكن است نیاز شود.
    ▪ بطور كل كاهش انسولین بر حسب شدت ورزش بطریق زیر است:
    - ۱۰% برای ورزش یا فعالیت سبك
    - ۲۰% برای ورزش یا فعالیت متوسط
    - ۴۰-۳۰% برای ورزش یا فعالیت شدید
    و بر حسب مدت ورزش، كاهش دوزانسولین كوتاه اثر به طریق زیر است:
    - ۳۰% كاهش برای ورزش كمتر از یك ساعت
    - ۴۰% كاهش برای ورزش ۲-۱ ساعته
    - ۵۰% كاهش برای ورزش ۳ ساعته و بیشتر
    قبل از انجام ورزش، گرم كردن لازم است تا ماهیچه برای فعالیت هوازی آمادگی پیدا كند. بطور ایده آل، در یك ورزش ۴۰-۳۰ دقیقه ای، قسمت هوازی ورزش تقریباً ۲۰ دقیقه باید ادامه یابد.
    باید دانست كه حتی ۳ بار ورزش ۱۰ دقیقه ای در طول روز به جای یكبار ورزش۳۰ دقیقه‌ای، هم می تواند همان اثرات مفید را داشته باشد.
    در دیابت نوع ۲، ورزش تا حدود زیادی باعث افزایش حسایت به انسولین و كاهش مقاومت به انسولین می شود و از آنجایی كه این حساسیت ایجاد شده به انسولین ۴۸ ساعت بعد از ورزش دوباره از بین می رود، تكرار ورزش در دوره های منظم برای كاهش مقاومت به انسولین در دیابت نوع ۲ لازم است. ورزش همچنین از اثر هورمون های ضدانسولینی می كاهد و باعث بهبود كنترل گلوكز می شود.
    انجام ورزش بعد از خوردن غذا مفید است و باعث كاهش هایپرگلایسمی بعد از غذا (كه در دیابت نوع ۲ رایج است) می باشد.



    گیتی بهدادی پور-كارشناس تغذیه


    پزشک آن لاین

  10. #20
    آخر فروم باز Boye_Gan2m's Avatar
    تاريخ عضويت
    Aug 2006
    محل سكونت
    Road 2 Hell
    پست ها
    1,216

    پيش فرض

    لطفا درباره هموگلوبین C1a توضیح دهید كه چیست و چه نقشی در تشخیص دیابت دارد؟

    هموگلوبین C1a بخشی از هموگلوبین خون است كه به گلوكز یا همان قند خون متصل است. تغییرات آن برای اطلاع از دیابت و كنترل‌ شدن یا نشدن آن اهمیت دارد و افزایش و كاهش آن نشان می‌ دهد كه قند خون زیاد یا كم است و اینكه آیا بیماری دیابت به خوبی كنترل می ‌شود یا خیر. میزان هموگلوبین C1a با كربوهیدرات رژیم غذایی و همچنین انسولین تزریقی تغییر می‌ كند و عامل مناسبی برای تخمین میزان مراقبت از بیمار مبتلا به دیابت است.
    خواهش می ‌كنم برای من توضیح دهید كه میزان كربوهیدرات یا قند مصرفی فرد مبتلا به دیابت كه از انسولین Nph استفاده می ‌كند، چگونه باید باشد؟

    سوال خوبی است. انسولین‌های متوسط الاثر، زمان و شدت اثر متوسطی دارند. اگر به بیمار انسولین‌های Nph ، گلوبین زینك یا لنت قبل از صبحانه تزریق شود، لازم است غذای مختصری در ساعت 5/3 تا 4 بعد از ظهر بخورد تا از به وجود آمدن هیپوگلیسمی یا افت قند خون در این زمان جلوگیری شود. بیماری كه از این نوع انسولین‌ها استفاده می ‌كند، اغلب به غذای هنگام خواب نیازی ندارد. بیمار می ‌تواند یك ششم قند روزانه را به هنگام صبحانه، دو ششم آن را هنگام ناهار، یك ششم هنگام بعد از ظهر و دو ششم آن را هنگام شام مصرف كند.
    مادر من گاهی ‌اوقات پس از تزریق انسولین طبیعی (رگولار) عرق می ‌كند، دچار تاری دید به صورت دوبینی می‌ شود، ضربان قلبش تند شده و به سردرد دچار می‌ شود. ممكن است در این باره توضیح دهید و اینكه راه پیشگیری از آن چیست؟

    گاهی در بیماران، شوك انسولینی به وجود می ‌آید كه ناشی از افت ناگهانی قند خون است. علایم اولیه شامل تعریق، بی‌ حوصلگی، دوبینی، گرسنگی، لرز، رنگ‌ پریدگی، تند شدن ضربان قلب، سردرد و حالت ضعف و سستی شدید است. گرچه این علایم سریع و تند اتفاق می‌ افتد، اما اگر فورا مقداری كربوهیدرات زود هضم مانند آب‌میوه، آب‌قند یا قند به بیمار بدهیم، شوك وارده برطرف می ‌شود. اگر شوك انسولین ناشی از انسولین رگولار باشد، به تشخیص و درمان فوری نیاز است. اگر شوك، ناشی از انسولین‌های پروتامین زینك یا Nph باشد كه اثر طولانی‌ تری دارند، كربوهیدرات‌های زود جذب مثل آب‌ قند همراه با مواد غذایی كه جذب كندتری دارند، مانند شیر و بیسكوییت برای چند ساعت ضرورت دارد. اگر شوك انسولینی به بی‌هوشی منجر شود، باید تزریق گلوكز از راه ورید صورت گیرد. شوك انسولینی بر اثر فعالیت جسمی زیاد، تأخیر در غذا خوردن و حذف یك وعده غذا یا تزریق اضافی انسولین به وجود می‌ آید كه اگر بارها اتفاق بیفتد، نیاز به بررسی دوباره از سوی پزشك دارد.
    تبیان

Thread Information

Users Browsing this Thread

هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)

User Tag List

برچسب های این موضوع

قوانين ايجاد تاپيک در انجمن

  • شما نمی توانید تاپیک ایحاد کنید
  • شما نمی توانید پاسخی ارسال کنید
  • شما نمی توانید فایل پیوست کنید
  • شما نمی توانید پاسخ خود را ویرایش کنید
  •