خدا [ عارفانه ]

[V E S T A]

واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند
چون به خلوت می‌روند آن کار دیگر می‌کنند

مشکلی دارم ز دانشمند مجلس بازپرس
توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می‌کنند

گوییا باور نمی‌دارند روز داوری
کاین همه قلب و دغل در کار داور می‌کنند

یا رب این نودولتان را بر خر خودشان نشان
کاین همه ناز از غلام ترک و استر می‌کنند

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ی گدای خانقه برجه که در دیر مغان
می‌دهند آبی که دل‌ها را توانگر می‌کنند

حسن بی‌پایان او چندان که عاشق می‌کشد
زمره دیگر به عشق از غیب سر بر می‌کنند

بر در میخانه عشق ای ملک تسبیح گوی
کاندر آن جا طینت آدم مخمر می‌کنند

صبحدم از عرش می‌آمد خروشی عقل گفت
قدسیان گویی که شعر حافظ از بر می‌کنند

[Demon King]

خدایا ...
از کوی تو نرود بار خیالم نکند فرق به حالم چه برانی چه نرانی
چه به اوجم برسانی چه به خاکم بکشانی نه من انم که برجم نه
تو انی که نبخشی ونرانی و منم بنده ی تو منتظر رحمت تو...
خدایا در این لحظات سخت مارا دریاب...

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[raha bash]

گفتم بیار جامی
گفتا هنوز خامی
گفتم که پخته ام کن
گفتا به فکر نامی
گفتم گذشتم از نام
گفتا برو تمامی
گفتم نجستم او را
گفتا بجویی ای کاش
گفتم نشان چه دارد ؟
گفتا به کس نشد فاش
گفتم تو هم رهی کن
گفتا برو خودت باش

[Йeda]

زان یــار دلــنوازم شکریــست با شــکایــت
گر نکــته دان عشـقی بشنو تو این حــکایــت

بی مــزد بود و منت هر خدمتی که کـــردم
یـا رب مـباد کــس را مخــدوم بی عــــنایـت

رنـدان تشــنه لـب را آبـی نمی‌دهــد کـــس
گویی ولی شـناسـان رفتنــد از ایـن ولـایــت

در زلــف چـون کمنــدش ای دل مپیچ کان جــا
ســرها بریده بینــی بی جـرم و بی جــنایــت

چشمت به غمزه ما را خون خورد و می‌پسندی
جـانـــا روا نـبــاشــد خـــــــون ریـز را حــمایـــت

در این شـب سـیاهم گم گشت راه مقــصود
از گـوشـه‌ای بـرون آی ای کـوکـب هـدایــت

از هـر طــرف که رفتـم جز وحشـتم نیـفــزود
زنـهـار از ایـن بـیـابـــان ویـن راه بـی‌نــهـــایــت

ای آفتـــاب خــوبــان می‌جوشــــد انـدرونــم
یـــک سـاعتــم بگنـجـــان در سـایه عنایــــت

ایـن راه را نهــایــت صـورت کــجا تـوان بســت
کـش صــد هزار منزل بیــش اســت در بـدایت

هـر چـنــد بـــردی آبـم روی از درت نتـــابــم
جور از حبیب خوشتر کـــز مـــدعــی رعایــت

عشقت رسد به فریاد ار خود به سان حافظ
قــــرآن ز بـــر بخــوانـــی در چــارده روایـــت

[raha bash]

کردمت آوارهء صحرا نشد
گفتم عاقل می شوی اما نشد

سوختم در حسرت یک یا ربت
غیر لیلا برنیامد از لبت

روز و شب او را صدا کردی ولی
دیدم امشب با منی گفتم بلی

مطمئن بودم به من سرمیزنی
در حریم خانه ام در میزنی

حال این لیلا که خوارت کرده بود
درس عشقش بیقرارت کرده بود

مرد راهم باش تا شاهت کنم
صد چو لیلا کشته در راهت کنم

[M0RTEZA_R]

خواجه ابوالفتح گفت: شیخ رحمةالله علیه روز چهارشنبه به گرمابه رفته بود و شیخ بو محمد جوینی رحمةالله علیه به خانقاه آمده بود و از آنجا به گرمابه رفت.
شیخ با بو محمد جوینی به حمام رفتند، شیخ گفت: ای خواجه این آسایش و راحت گرمابه از چیست؟
او گفت مردم خسته و کوفته باشند، آب گرم بر خود ریزند و خود را شویند تا راحت بیاسایند.
شیخ ما گفت: بهتر از این باید، شیخ بو محمد گفت: مردم در هفته شوخگن* شده باشند و موی بالیده* و سنتها به جای نیاورده، موی بردارند و خویشتن بشورند، سبکتر گردند و بیاسایند.
شیخ گفت: بهتر از این باید
شیخ بو محمد گفت: نظر شیخ چیست که من بیش از این ندانم
شیخ گفت: ما را چنین می نماید که دو مخالف جمع شدند و چندین راحت باز می دهد، شیخ بو محمد رحمةالله علیه بگریست و گفت: ای شیخ آنچه تو را می درآید هیچ کس را آن نیست.

شوخگن= چرکین
بالیده= بلند شده

اسرارالتوحید

بزا یه توضیح بدم
منظور از دو مخالف اب و اتش هستند که اگرچه مخالف هستند ولی مایه اسایش مردم رو فراهم می کنن.شیخ ما هم ابوسعید ابوالخیر هست.

[V E S T A]

پيشـانـي ار ز داغِ گنــاهـي سيــه شــود
بهتــر ز داغ مُهـرِ نمــاز از سر ريــا

نام خــدا نبــردن از آن بــه كه زيرِ لــب
بهر فريــب خلــق بگوئــي خــدا خـدا

(فروغ فرخزاد )

[raha bash]

كی رفته ای ز دل كه تمنا كنم تو را؟
كی بوده ای نهفته كه پیدا كنم تو را؟

غیبت نكرده ای كه شوَم طالب حضور
پنهان نگشته ای كه هویدا كنم تو را

با صد هزار جلوه برون آمدی كه من
با صد هزار دیده تماشا كنم تو را

چشم به صد مجاهده آیینه ساز شد
تا من به یك مشاهده شیدا كنم تو را

بالای خود در آینـﮥ چشم من ببین
تا با خبر ز عالم بالا كنم تو را

مستانه كاش در حرم و دیر بگذری
تا قبله گاه مؤمن و ترسا كنم تو را

خواهم شبی نقاب ز رویت برافكنم
خورشید كعبه، ماه كلیسا كنم تو را

گر افتد آن دو زلف چلیپا به چنگ من
چندین هزار سلسله در پا كنم تو را

طوبی و سدره گر به قیامت به من دهند
یكجا فدای قامت رعنا كنم تو را

زیبا شود به كارگِه عشق كار من
هر گه نظر به صورت زیبا كنم تو را

رسوای عالمی شدم از شور عاشقی
ترسم خدا نخواسته رسوا كنم تو را
فروغی بسطامی

[silver65]

از شیــخ بهایی پرســیدند: خیلی ســخت می‌گُـذرد چه باید کرد؟
گفت: خودت که می‌گویی، سخت می‌گذرد، سخت که نمی‌ماند.
پس خدا را شکر، که می‌گذرد. نمی‌ماند!

[V E S T A]

عیـبِ رنـدان مکـن ای زاهـدِ پاکیـزه سرشت	که گنـاه دگـران بر تـو نخواهنـد نوشـت
من اگر نیکـم و گـر بـد تـو بـرو خـود را بـاش	هر کسـی آن درود عاقبت کار که کشت

حافظ