فاضل نظری

[Йeda]

سفـر مـگــو که دل از خود سفــر نخـواهـد کرد
اگـر منـــم که دلـم بـی‌تـو سر نخـواهـد کرد

مـن و تــو پـنــجـــره هـای قـطار در سفــریـم
سفـــر مـرا بـه تــو نـزدیــک‌تـر نخـواهـد کـرد

ببــر بـه بـی‌هدفـی دسـت بـر کمان و ببیـن
کجـاسـت آنـکـه دلــش را سپــر نخـواهـد کرد

خبـــرتریـن خبـــر روزگــار بــی‌خبـری‌ست
خوشـا که مــرگ کسـی را خبر نخـواهـد کرد

مـرا به لفظ کهـن عیــب می‌کننـد و رواست
که سینه سوخته از "می" حذر نخـواهـد کرد

«فاضل نظری»

[m_kh111]

بهار پشت زمستان بهار پشت بهار
دلم گرفت از اين گردش و از اين تکرار

نفس کشيدن وقتي که استخوان به گلو
نگاه کردن وقتي که در نگاهت خار

اگر به شهر روي طعنه هاي رهگذران
اگر به خانه بماني غم در و ديوار

نمانده است تو را در کنار همراهي
که دوستان تو را ميخرند با دينار

نه دوستان؛ صفحاتي ز هم پراکنده
که جمع کردنشان در کنار هم دشوار

به صبرشان که بخواني به جنگ مشتاق اند
به جنگشان که بخواني نشسته اند کنار

تو از رعيت خود بيمناکي و همه جا
رعيت است که تشويش دارد از دربار

کتاب کهنه تاريخ را نخوانده ببند
دلم گرفت از اين گردش و از اين تکرار