بنظر من برعکس، این وکیله که خیلی با هوش و زیرکه! و این شرط رو گذاشته چون با این شرط مطمئنا و در هرصورت به پولش میرسه، چه شاگرد وکالت رو ادامه بده چه نده، در واقع پیش بینی کرده بود که امکان داره شاگرد بخواد وکالت رو کنار بذاره و از زیر بار دادن شهریه در بره، به همین خاطر چنین شرطی گذاشته. حالا چرا؟ اگر وکیل بجای این شرط، یکی از شرطهای شما رو میذاشت ("شاگرد باید ظرف حداکثر یک ماه در یک دادگاه شرکت کنه حتمن و نتیجه ی اون دعوی تعیین کننده ی پرداخت یا عدم پرداخت شهریه خواهد بود")، در بهترین حالت احتمال رسیدن به شهریه اش (پیروزی شاگرد) 50 درصد بود (با توجه به تازه کار بودن شاگرد)، اما با این شرط وکیل میتونه به یه بهانه (که اینجا خود شاگرد ناشیانه بش میده) و قبل از هر کس دیگه شاگرد رو به دادگاه بکشونه و عامدانه شکست بخوره تا شاگرد پیروز بشه و مجبور بشه بر اساس شرط شهریه رو پرداخت کنه
بنظرم وکیل از همون اول قصدش این بوده که همین کار رو بکنه، به همین خاطر میگه اگه پیروز بشی نه اگر شکست بخوری، چون در این صورت (شکست دادن شاگرد) کار وکیل کمی ریسکی میشد، اما با شرط وکیل براحتی میشه عمدا شکست خورد، و برای این کار هیچ چیز بهتر از شرط خود وکیل نیست، وکیل میدونه بر اساس شرطش قاضی به نفع شاگرد رای، هدف وکیل هم همینه، یعنی پیروز شدن شاگرد در اولین دعوا
نمیدونم کلمه زبردست تعبیر خودتونه یا در متن اصلی معمای بوده، اگر در متن معمای بوده خودش میتونه اشاره ای باشه به جواب معما!
البته اگه وکیل میخواست ریسک نکنه، خیلی راحت پول آموزشش رو میگرفت همون ابتدا. همونطور که عرض کردم وکیل به پولش میرسه در هر صورت (مثلن در دادگاه دوم).
اما جدا ازینکه چه کسی واقعن زرنگتر هست که اهمیت چندانی هم نداره، هدف و سوال اصلی این معمارو فراموش نکنید چی بود : "آنها هر دو نمیتوانند بر حق باشند، پس چه کسی در اینجا مرتکب اشتباه شده است؟" و طبق صحبتی که شد، وکیل نمیتونه برحق باشه، ازینطریق شکست میخوره و به پول خودش نزدیک میشه.