وقتی عنوان تاپیک
و پاسخ
رو میبینم قضیه برام هیچکدوم از این دو حالت نیست. قضیه اینه که من میخوام نظر بدم. حالا اینو به نحوی بیان می کنم که از نظر من توهین آمیز نباشه و تلاش می کنم حتی الامکان از نظر طرف مقابل هم توهین آمیز نباشه و استدلال بجای دعوا حاکم باشه. از اونجاکه بنظرم میشه هر عقیده ای رو بدون بی احترامی ابراز کرد (بر اساس معیار خودم)، پس با این روش در ابراز عقاید دچار خودسانسوری نمیشم.
بحث شما شاید کم و زیاد نباشه. اما بحث من اینه که خودم رو از اجازه ابراز عقیده محروم نمی کنم، ولی اینو تا جاییکه میتونم با کمترین حاشیه انجام میدم، و این بنظرم کار درسته.
حالا برفرض که اصلا من معیار و منطقم بدون نقص باشه (که هیچکس نمیتونه چنین ادعایی کنه)، بازم توجیهی نمی بینم که بی دلیل کاری کنم که طرف مقابلم، بخاطر نقص در طرز فکرش، احساس کنه بهش توهین شده. فقط تا جایی که دلیلی (ابراز عقیده) وجود داره پیش میرم. این قضیه کمترین از اینجا میاد.
البته این اصلیه که بهش معتقدم و سعی می کنم رفتارمو بهش نزدیک کنم. وگرنه ادعا نمی کنم که مو به مو اجراش می کنم.
بازم با مثال براتون تویضیح میدم
شما با مخالفت با نظر من و جواب دادنش بهش و قبول نکردن حرف من دارید به من توهین میکنید
برای من مخالفت کردن با حرفم و سریع قبول نکردنش و در مقابلش دلیل اوردن کاملا توهین امیز و غیر محترمانه هست
شما باید حرف من رو سریع و بدون کوچیکترین توضیحی قبول کنید تا به من احترام بزارید
حالا بدون خود سانسوری و محروم کردن خودتون از ابراز نظر رفتار درست بگید که چی هست؟
نوشته شده توسط Stream
جواب بصورت نقل قول
