...
شطرنج ِ زندگی ِ من .....، همیشه بی پیاده بود
همیشه کیش ومات ِمن.،آسون وخیلی ساده بود
وزیروشاهم از هراس....،همیشه در کناره بود
برای ِ باختن وشکست.......،منتظر ِ اشاره بود
اسبای نا نجیب ِ من ...، ترک ِ سواره کرده بود
شطرنج ِ پر مصیبتم ....،همیشه پر شراره ِ بود
فیل و هوای ِ هندوش ..، از قلعه هام گذشته بود
شاه و وزیرم هم چنان ، در گوشه ای نشسته بود
شربت ِتلخ ِکیش ومات..،قبل ازشروع چشیده بود
با اینکه دست ِ مهر ِ من...،رو سرشون کشیده بود
باید برم تو خونه ها .........، امید بدم به مهره ها
دوباره مهره چینی و ........، دوباره و دوباره ها
باید بفهمه روزگار ...، بی رخ و بی اسب و سوار
یه جوری کیش ومات بشه.....، خبر نداره از قرار
سپر میشم به قلعه ها .......، پیاده ها ، شاه و وزیر
پرچم ِ بُرد ِ روزگار .......، از قلعه می کشم به زیر
تا پای ِ ماتم پای ِ تو ....، در کیش و ماتی جای ِ من
خواهی نخواهی روزگار ، هرگز نشی همتای ِ من
یاسر شفیعی