◄◄ دانستنیی هــا و بهداشت پوست و مو ►►

[sajadhoosein]

شپش

شپش حشره ای است که انگل انسان محسوبشده وبا زندگی برروی پوست وموی فرد آلوده به آن ، از خون فرد تغذیه می کند . این حشره خیلی ریز بوده اما بدون میکروسکوپ می توان آن را دید . سه نوعاز این حشره می تواند پوست ومو را آلوده کند که عبارتند از: شپش سر ، شپشبدن ، شپش عانه (پوبیک) شپش سر بیشتردرکودکان بخصوص دختربچه ها شایع استاما درزنان وپسربچه ها نیز دیده می شود وبا آنکه با وضعیت بهداشتی فردارتباط دارد اما نمی توان بیماری شپش سر را مختص افراد فقیر وبا وضعیتبهداشتی نامناسب دانست بطوری که کودکان خانواده های مرفه نیز گاه دچار آنمی شوند . درسفید پوستان شایعتر از سیاه پوستان است که این بعلت شکل خاصسطح مقطع مو درسیاهان است . اندازه شپش سر حدود 3 میلیمتر بوده که تخم آننیز حدود یک میلیمتراست . تخم شپش به شکل مخروطی ، سفید رنگ وکاملا" چسبیده به مو می باشد . تخم های نزدیک به کف سر بیشتر احتمال دارد که حاویلارو شپش باشد اما هرچه از سطح سر دورتر باشد احتمال خالی بودن آنها بیشتراست . بطوری که گفته می شود تخم شپشی که از حدود 5/1 سانتیمتری سر بالاترباشد نشانه آلودگی قبلی بوده که نیاز به درمان ندارد . یک هفته بعد ازایجاد تخمها ، لارو شپش از آنها خارج شده که درعرض یک هفته نیز این لاروهابه شپش بالغ تبدیل می شوند . این چرخه ادامه یافته وآلودگی درانسان گستردهتر شده وبه افراد دیگر نیزسرایت کرده وگاه اپیدمی بیماری بروز می کند .

کودکان مبتلا ممکن است از خارش سر شاکی باشند ولی گاهی این خارش خیلیآزاردهنده ومشخص نیست و وجود تخم شپش درسرباعث تشخیص بیماری می گردد . تخمشپش به شکل نقطه های سفیدی درطول موها می باشد که به سختی به مو چسبیدهاند وبه راحتی کنده نمی شوند وهمین امرباعث افتراق آنها از شوره معمولیسراست . محل شایع این تخمها درموهای پشت سر و بالای گوش می باشد . گاهتعداد این تخمها آنقدر زیاد است که مانند سفیدی مو بروز می کند که اینحالت خیلی نادر اتفاق افتاده واکثرا" تخمها به تعداد کمتری وجود دارند . گاهی خارش شدید سر باعث کندگی پوست ناحیه شده وبا اضافه شدن عفونت ،زردزخم سر بروز می کند که در چنین مواردی حتما" باید به فکر شپش سر بودوباید سر بیمار از لحاظ وجود شپش یا تخم آن معاینه گردد . غیر از تخم شپشدر موارد آلودگی شدیدتر خود شپش نیز در روی موها مشهود است که اندازه آنکوچکتر از مورچه های خیلی کوچک بوده ورنگ آن نیز از قهوه ای تا سیاه میتواند باشد .
انتقال شپش سر از طریق تماس مستقیم یا ازراه تماس با وسایل آلوده فردمبتلا ست . وسایلی مانند برس وشانه ، گیره مو ، گل سر ، روسری و چادر،کلاه و حوله حمام بیشتر می تواند آلوده کننده باشد . از طریق وسایلآرایش مو نیز بیماری قابل انتقال است . بنابراین به اشتراک بودن تماماینها می تواند باعث شیوع بیماری درافراد شود .

تشخیص بیماری معمولا" توسط مربیان بهداشت مدارس ویا والدین کودک دادهشده ودرصورت تایید توسط پزشک ، درمان آغازمی شود . درمان بیماری باشامپوهای ضد شپش ویا محلولهای ضد شپش مختلف قابل انجام است اما مهمتر ازاستفاده از دارو ، آبکشی پس از درمان است که بهتر است با مخلوط آب وسرکهانجام شود که این مخلوط بر روی شانه چوبی ویا فلزی ریخته شده وتوسط شانهموها شانه می شود که با این کار تخمهای چسبیده به موی سر نیز جدا می شود . در صورتی که خود شپش وتخم آن در سر پیدا نشود ویا اگرتخمی وجود داشت دربالاتر از 5/1 سانتیمتری سطح سر باشد بیمار درمان شده ونیاز به درماندیگری ندارد . درمورد دانش آموزان نیز این ملاک قابل استفاده است تادرمورد بازگشت به مدرسه آنها تصمیم گرفته شود . نکته مهم در شپش سر آن استکه هیچ خانواده ای با هرمیزان ثروت ورفاه نمی تواند خود را از این بیماریمصون بداند و رعایت نکات بهداشتی دراین بیماری بسیاراهمیت دارد .

شپش بدن بیشتر درافراد بیخانمان ویا درزمانهای سیل وزلزله وجنگ شایع است . البته درکسانی که درمحلهایی غیر ازخانه خود می خوابند مانند رانندگان وسرایداران نیز می تواند رخ دهد . بیماری با خارش بدن همراه با کنده شدنپوست بعلت خاراندن بروز می کند . گاهی آثارخون خشک شده نیزدرروی بدن مشهوداست . این نوع شپش از لحاظ شکل ظاهری شبیه به شپش سراست ولی کمی طول آنبیشتر می باشد . این شپش بیشتردرمناطق چینهای لباس زیر فرد زندگی وتخمگذاری کرده ودرمواقع تغذیه به روی پوست می آید . بنابراین تشخیص بیماری بادیدن شپش یا تخم آن در لباس فرد ویا آثار آن درروی لباس وپوست فرد امکانپذیر است . گاه بیماری شپش بدن باعثاگزما،زردزخم، کهیر و کلفتی وتیره رنگ شدن پوست ( لیکنیفیکاسیون) می شود . شپش بدنناقل بیماریهایی نظیر تیفوس وتب راجعه نیز می تواند باشد که از این لحاظنیز حائز اهمیت است . جهت درمان شپش بدن ابتدا بدن با آب وصابون شسته شدهوسپس از محلولهای ضد شپش مثل پرمترین ویا مالاتیون ویا گاما بنزنهگزاکلراید استفاده شده وطبق دستور مصرف پس از مدت زمان خاصی شسته وآبکشیمی شود . توجه به درمان لباس فرد مهمتر از درمان پوست اوست . لذا از شستشودرآبگرم واتوکشیدن لباسها جهت ازبین بردن شپش وتخم آن استفاده می شود . اکثر درمانهای شپش نیاز به تکرار پس از یک هفته تا 10 روز دارند که اینکار برای آن است که لاروهای شپش نیز که تازه ازتخم خارج شده اند نیز ازبینبروند .

شکل ظاهری شپش عانه (پوبیک) با دونوع شپش قبلی کمی متفاوت است . این نوعشپش کوتاهتر وپهن تر بوده ودارای چنگالهای قوی بوده که می تواند توسط آنهابه مو بچسبد . این شپش بیشتر در موهای نواحی تناسلی بوده اما می توانددرهرمنطقه مودار دیگر بدن نیز مانند رانها ، سینه ،زیربغل ، ریش وسبیل ،مژه و ابرو وحتی سرنیز پیدا شود . این شپش باعث خارش شدید ناحیه تناسلیشده ودرکسانی که بهداشت را رعایت نمی کنند بیشتر بروز می کند . بیماری شپشتناسلی جزء بیماریهای آمیزشی محسوب شده وبا تشخیص این بیماری باید به فکربیماریهای دیگر آمیزشی مانندگال، سیفلیس ، ایدز ، سوزاک و.... بود ودرصورت نیاز از نظر وجود آن بیماریهانیز فرد را مورد بررسی قرار داد . احتمال ابتلا به این بیماری با یکبارتماس جنسی با فرد مبتلا حدود 95% می باشد . درمعاینه فرد مبتلا به سختی میتوان شپش را دید اما تخم شپش را می توان پیدا نمود که به موهای ناحیهچسبیده اند . علاوه براینها می توان لکه هایی آبی خاکستری دید که بعلتوجود شپش برروی پوست ناحیه مبتلا ایجاد می شوند . درمان این نوع شپش نیزاستفاده از داروهای موضعی ضدشپش می باشد که پس از استفاده باید پس ازیکربع شسته شود و بهتراست درمان پس ازیکهفته دوباره تکرار شود .

[sajadhoosein]

ویتیلیگو(برص یا پیسی)

بیماری ویتیلیگوبه احتمال زیاد یکبیماری خود ایمنی است که درآن سیستم ایمنی بدن دربرابر سلولهای رنگدانه ایپوست واکنش نشان داده وآنها را تخریب می کند . حدود یک درصد مردم دچار اینبیماری هستند واین بیماری درهرسنی می تواند بروز کند اما نیمی ازمواردبیماری درزیرسن 20سال بروزمی کند . در30-20% موارد سابقه خانوادگی اینبیماری درفرد مبتلا وجود دارد .ضایعات پوستی به شکل لکه های بیرنگ وسفیدپوستی است که این لکه ها می تواند بزرگ ویا کوچک باشد . این لکه ها را میتوان با استفاده ازوسیله ای بنام لامپ وود مشاهده کرد که درزیرنوراین لامپبه وضوح حالت مرمری وسفید لکه ها مشخص می شود . محل بروزاین بیماریدرهرنقطه ای از بدن می تواند باشد . اما پشت دستها ، زانوها ، آرنجها ،کناره لبها، ناحیه تناسلی وصورت ازنقاط نسبتاً شایعتر بروز این بیماری میباشد . ازلحاظ انتشار بیماری ویتیلیگو می تواند لوکالیزه یا سگمنتال باشدیعنی فقط منطقه خاصی از پوست را درگیر کند ویا اینکه یونیورسال باشد یعنیتمام یا تقریباً تمام بدن را درگیرسازد . گاهی نیز این بیماری حالتدرماتومال به خود می گیرد یعنی قسمتی از پوست را که توسط عصب خاصی عصب دهیمی شود درگیر می کند. سیربیماری خیلی قابل پیش بینی نیست اما درمواردیکه سالها بیماری درمحل ثابتی باقی مانده است وپیشرفت زیادی نداشته معمولاًبعید است که به ناگهان پیشرفت زیادی داشته وتمام بدن را فرا گیرد . مواردیکه از ابتدا پیشرونده هستند می توانند تمام بدن را گرفتارکند . دربیمارانویتیلیگویی احتمال بروزبیماریهای دیگرخودایمنی مانند آنمی پرنیسیوز،آلوپسی آره اتا، تیروییدیت اتوایمیون و... بیشترازافراد عادی است . لکههای سفید پوستی می تواند همراه با ایجاد سفیدی درموهای همان منطقه باشد کهاحتمال درمان پذیربودن بیماری دراین حالت کمتر می شود . لکه های سفیدپوستی اکثراً بصورت متقارن دربدن بروز می کند . این بیماری گاهی می تواندبا برخی بیماریهای دیگرپوستی اشتباه شود که ازجمله این بیماریها می توانبه پیتریازیس آلبا ، پیتریازیس ورسیکالر، خالهای بیرنگ مادرزادیوبیرنگیهای پوستی همراه با برخی ازسندرمها اشاره نمود .

بیماری ویتیلیگودرمان قطعی نداشته اما 30% موارد اینبیماری خودبخود می تواند بهبود یابد . ازجمله درمانهای رایج برای اینبیماری می توان به ترکیبات استروییدی موضعی ، پیمکرولیموس موضعی ، استفادهازفتوتراپی همراه با داروی پسورالن و استفاده ازلیزر اگزایمر اشاره نمود . گاهی نیز ازچند روش درمانی همزمان می توان بهره برد مثلاً استفاده ازپیمکرولیموس موضعی ولیزراگزایمر دریک زمان که می تواند درمواردی باعثبهبودی نسبی ضایعات گردد . البته درمواردی نیز می توان تنها ازروش پوشاندنضایعات با کرمهای رنگی مخصوص استفاده کرد که بدون آنکه اثردرمانی خاصیداشته باشد می تواند بیمار ویتیلیگویی را ازعذاب دیده شدن ضایعات پوست خودتوسط دیگران نجات دهد . گاهی بیماران بطورشدیدی دچار ویتیلیگومی شوندوتقریباً تمام پوستشان بیرنگ می گردد. دراین موارد می توان قسمتهایی کهبیرنگ نشده اند را با کرمهای بیرنگ کننده قوی سفید نمود تا تمام پوست بدنبطوریکنواخت بیرنگ باشد . روشهای درمانی پیچیده تری نیز دراین بیماریاستفاده شده که بیشترشامل کشت سلولهای ملانوسیت ( سازنده رنگدانه پوست ) واستفاده ازآنها درپوست مبتلا می باشد . اما با این روشها نیزبیماریویتیلیگو بطورکامل درمان نشده است وهنوزهم این بیماری دارای درمان قطعینمی باشد .

[sajadhoosein]

خال ها

خال ها براثرافزایش بی ازحد سلولهایپوستی دارای رنگدانه که به آنها اصطلاحاً ملانوسیت گفته می شود ایجادمیگردد. سلولهای خال با ملانوسیتها متفاوت بوده وبه آنها سلول خال یا نووسسل می گویند . خالها چندین نوع بوده و می توانند درهرجایی ازپوست بدنتشکیل شوند . خالها ممکن است بعد از تولد درنوزاد ایجاد شوند ویا اینکهدردوران کودکی یا اوایل نوجوانی بوجود آیند که درمورد اول آنها رامادرزادیمی گوییم ودرمورد دوم آنها را اکتسابی می نامیم . تقریباً هرفرد بزرگسالیتا سن 30سالگی حدود 20تا30 خال خواهد داشت . اکثرخالها غیرسرطانی هستنداما درموارد نادری ممکن است یک خال دچار تغییراتی شود که آن را سرطانی میکند . تغییراتی که درشکل ، رنگ ، واندازه خالها ایجاد می شوند همیشه علامتسرطان نمی باشد ومی تواند این تغییرات درهنگام بلوغ یا دردوران حاملگیبطورطبیعی ایجاد شود . اما با اینحال این تغییرات باید همیشه توسط یک پزشکمتخصص پوست بررسی وارزیابی گردد . معمولاً خالها صاف یا برجسته هستند ورنگآنها ازقهوه ای روشن تا قهوه ای تیره وسیاه متفاوت می باشد . اندازه آنهانیزکمترازیک سانتیمتر است . خالها ممکن است صاف یا زبر، موداریا بدون موباشند . خالهای دوران نوجوانی معمولاً ازنوع جانکشنال هستند که این نوعخالها با زنگ قهوه ای روشن وبه تعداد زیاد واندازه کوچک دردست وصورت ایجادمی شوند. خالهای کامپاند معمولاً بزرگتروتیره تروگاهی مودارهستند . خالهایاینترادرمال نیزبزرگ وبارنگدانه کم می باشند ودرسنین بالاتروجود دارند . خالهای مادرزادی به دونوع تقسیم می شوند خالهای با قطر کمتراز3سانتیمتروخالهای بزرگتر ازآن . که درمورد خالهای کوچک می توان پس ازبلوغبه برداشتن آنها اقدام نمود اما درموارد بزرگترتوصیه می شود دردوران کودکیاقدام به برداشتن آنها نمود. یک نوع خال بنام خال دیس پلاستیک وجود داردکه اینها بزرگتر ازمعمول بوده ورنگ آنها نیزغیریکنواخت است . این نوع خالممکن است دردوران کودکی ویا بزرگسالی ظاهرشود وممکن است ازیک خالکوچکترایجاد شود. این خالها گاهی اوقات دربرخی خانواده ها بصورت ارثیایجاد می شود . هرنوع خالی ممکن است سرطانی شود اما این نوع خالبیشترازبقیه خالها احتمال سرطانی شدن دارد . خطرسرطانی شدن این خالهادرافرادی که دارای سابقه فامیلی ملانوم بدخیم هستند ویا به میزان زیادیدرمعرض نورخورشید هستند؛ بیشتراست . یک نوع خال هم بنام خال آبی وجودداردکه می تواند ازعمق زیادی برخورداربوده ودرصورت نیازبه درمان باید بطورکاملوعمقی برداشته شود . درصورتی که خال بیش ازحدمعمول بزرگ باشد ویا رشد سریعداشته باشد ویا رنگ آن تغییرکرده باشد ویا خارش والتهاب درآن ایجادشدهباشدویا دچارخونریزی شود باید توسط متخصص پوست بررسی گردد ودرصورتنیازاقدام به جراحی وبررسی آسیب شناسی نمونه کرد . خال غیرمشکوک به سرطانرانیز می توان به دلیل زیبایی برداشت اما همیشه احتمال عود خال وبرجایگذاشتن اسکاررا باید درنظرداشت ودرصورتی که پزشک صلاح دانست می توان بهبرداشتن خال با روش جراحی اقدام نمود ویا ازروشهای لیزردرمانی خال استفادهکرد .

[sajadhoosein]

لیکن پلان

بیماری لیکن پلان یکی ازبیماریهای شایعپوست است که درآن ضایعات التهابی ، خارش داردرپوست رخ داده ومی تواندمخاط وفولیکول مووناخن را نیز گاهی درگیرسازد . علت این بیماری به درستیشناخته نشده است. اما احتمال آن وجود دارد که این بیماری نیزیک بیماری باواسطه فعالیت سیستم ایمنی باشد . این بیماری درتمام جهان ودرهمه نژادها رخمی دهد . درحدود 1تا2% مواقع این بیماری می تواند به شکل فامیلی نیز بروزکند . بیماری لیکن پلان درسنین میانسالی شایعتر بوده اما حتی کودکان رانیز می تواند درگیرسازد(4% موارد) . ضایعات اولیه بیماری به شکلبرجستگیهای پوستی به رنگ بنفش با سطح صاف می باشد که معمولاً اندازه آنهانیزکوچک است . رنگ ضایعات ابتدا قرمز بوده اما ضایعات پیشرفته تربنفشهستند. ضایعات طول کشیده تروضایعات درحال بهبودی اغلب قهوه ای پررنگ نیزمیتوانند باشند . سطح ضایعات براق ، خشک همراه پوسته های چسبیده به ضایعهاست . همنیطور ممکن است درسطح ضایعات خطوطی سفید یا خاکستری دیده شود کهاین خطوط را ویکهام استریا می نامند . اندازه ضایعات لیکن پلان معمولاًحدود نیم تا یک سانتیمتر است . محل این ضایعات بیشتردرساعد ، ساق پا ، پشتدستها وناحیه تناسلی آقایان می تواند باشد . خارش دربیماری لیکن پلانمعمولاً شدید است وبیشتربیماران جهت خاراندن ضایعات این بیماری آنها را میمالند وکمترممکن است که ضایعات را زخمی کنند وبنابراین ضایعات لیکن پلانمعمولاً سالم می مانند واین ازلحاظ تشخیصی می تواند به پزشک کمک نماید کهبهترآنها را تشخیص دهد . سیراین بیماری خیلی می تواند متفاوت باشد . واینتفاوت بیشتربه محل درگیری بیماری وهمینطورنوع کلینیکی آن بستگی دارد . دوسوم بیماران دچارضایعات پوستی کمترازیکسال دچاربیماری هستندواکثربیماران درسال دوم ابتلا به بیماری خودبخود بهبود می یابند . ضایعاتمخاطی بیماری مزمن تربوده ودربیماران بهبود یافته نیز احتمال عود بیماریوجود دارد . ضایعات مخاطی بیماری به اشکال مختلف می تواند بروز کند ولیاشکال شایع آن بصورت خطوط سفید شبکه ای درمخاط طرفی دهان وهمینطورزخمهایدهانی می باشد . ضایعات شبکه ای هیچگونه ناراحتی برای بیمار ایجاد نمیکند اما کشف آنها درمعاینه می تواند به تشخیص بیماری کمک کند . ضایعاتدهانی زخمی شونده می تواند بسیار طول کشنده ومزمن بوده وبا ناراحتی بسیاریبرای بیمار همراه باشد . گاهی ضایعات دهانی بدون ضایعات پوستی نیز رخ میدهد . 75% بیماران دچارلیکن پلان دهانی زن هستند . تغییرات ناخنی درحدود 10% موارد لیکن پلان رخ می دهد واین تغییرات درکودکان شایعتراست . شایعترین تغییرات ناخنی بیماری افزایش خطوط ناخنی وشکاف برداشتن صفحهناخنی می باشد . گرفتاری موها دربیماری لیکن پلان بیشتربصورت ریزش مویهمراه با ایجاد پوست نازک شده می باشد که به این نوع ریزش مو، بدوندرنظرگرفتن علت آن ، ریزش موی سیکاتریسیل می گویند . این نوع ریزش مومعمولاً برگشت پذیرنیست وباید درصورت وجود ضایعات پوستی همراه با ریزش مودرسراقدام به درمان های قویتری نمود تا ازصدمه به موها جلوگیری شود . لیکنپلانوپیلاریس نامی است که به بیماری لیکن پلانی داده شده که باعث گرفتاریموها می شود . این حالت بیشتردرخانمها دیده شده که حدود 20% آنها دارایضایعات شبکه ای دردهان بوده وحدود 30% آنها دارای ضایعات پوستی لیکن پلانهستند.

درمان : ضایعات محدود وبا تعداد کم را می توان بااستروییدهای موضعی وتزریقی داخل ضایعه درمان نمود . دربیمارانی که ضایعاتگسترده تر دارند می توان ازاسترویید های خوراکی نیزاستفاده کرد. وبهتراستاین دارو با دوز کاهش یابنده تجویزشود تا باعث عوارضی نگردد . می توانهفته اول 60 میلیگرم درروز، هفته دوم 40 میلیگرم درروز وهفته سوم نیز20میلیگرم درروزازاین دارو استفاده نمود وازاین زمان هرهفته 5/2 میلیگرمازدارو کم نمود تا بیماری دچارعود نشده وعوارض دارویی باعث ناراحتیبیمارنگردد . فتوتراپی نیزدربیماری لیکن پلان می تواند مفید باشد . ازداروهای دیگری که دردرمان بیماری لیکن پلان می توان بکاربرد می توان بهتاکرولیموس موضعی، رتینوییدهای خوراکی ، سیکلوسپورین ، هیدروکسی کلروکین وتالیدوماید اشاره نمود که باید مطمئناً تحت نظرمتخصص پوست مصرف شوند .

[sajadhoosein]

هیرسوتیسم(پرمویی)

تعریف : افزایش بیش ازحد موهای خانمهارا هیرسوتیسم می نامند . این افزایش مو به ویژه درصورت باعث مشکلات زیباییزیادی برای خانمها می شود . البته مقدار موهایی که به هیرسوتیسم تعبیر میشود بیشتردرمقایسه فرد با افراد هم نژاد خود مشخص می گردد.

مقدمه: موها ازفولیکول یا پیاز مو که درپوست قرار دارد رشد می کنند . اینفولیکولها به تعداد حدود 50 میلیون درسرتاسربدن وجود دارند که حدود 10میلیون آنها درسرقراردارد وتنها درکف دست وپا فولیکول مویی وجود ندارد . تا زمانی که فولیکول مو وجود دارد موها به رشد خود ادامه می دهند .

انواع موها : 1- موی ولوس : موهای کرکی ونازک وکوتاه ونرم که اکثراً کمرنگ هستند. مانند موی ناحیه صورت وپشت وسینه خانمها
2- موی ترمینال : موهای بلند، زبروضخیم درسروزیربغل وناحیه عانه( هم درآقایان وهم درخانمها)

مراحل رشدمو: 1- آناژن : این مرحله رابه مرحله رشد فعال هم تعبیرمی کنندکه چندین سال طول می کشد وحدود 85% موهای بدن دراین مرحله قرار دارند. 2- کاتاژن یا مرحله برگشت که چند هفته طول می کشد ودرآن رشد موها متوقف میشود اما ریزش نمی کنند . حدود 4-3% موهای بدن دراین مرحله قراردارند . 3- تلوژن یا مرحله استراحت که حدود چند ماه طول کشیده ودرانتهای این مدت موهاریخته شده وموهای جدیدی شروع به تشکیل می کنند . همیشه حدود 10 تا 13 % ازموهای کل بدن دراین مرحله قرار دارند.

اثرهورمونها بررشد موها :

هورمونهای مختلفی می توانند بررشد موها اثرداشته باشند . مهمترین هورمونهایی که درکنترل رشد موها دخالت می کنند هورمونهای مردانه (آندروژنها) هستند ومهمترین هورمون مردانه هم هورمون تستوسترون می باشد . آندروژنها باعث می گردند که موهای ولوس به موهای ترمینال تبدیل شوند . (البته به غیرازناحیه سر) درزمان بلوغ آندروژنها که هم درپسرها وهمدردخترها (به مقدارکمتر) وجود دارند باعث بوجود آمدن موهایی درزیربغل ودرناحیه عانه می شوند . هورمونهای زنانه (مانند استروژن) دارای اثراتی مخالفهورمونهای مردانه می باشند . وقتی که یک موی ولوس به یک موی ترمینال تبدیلمی شود ؛ حتی اگرآندروژنها نیز دیگر وجود نداشته باشند ، آنها دوباره بهموی ولوس تغییرنخواهند کرد . بنابراین هیرسوتیسم را باید با کم کردن تعدادموهای ترمینالی که براثرآندروژنها ایجاد شده اند درمان نمود .

[sajadhoosein]

علل ایجاد پرمویی درخانمها

تمام خانمها دارای موهای ترمینال دربعضی از قسمتهای بدن مثل سر، زیربغلوناحیه عانه می باشند . وجود چند موی ترمینال دراطراف نوک پستانها ویابالای رانها ممکن است طبیعی باشد . هیرسوتیسم یا افزایش موی خانمها هنگامیایجاد می شود که موهایی ضخیم ( معمولاً با رنگ تیره ) برروی صورت ، سینه ،شکم ، بالای رانها ودرقسمت بالای بازوها دیده شوند . اگرفقط برروی ساعدویا ساق پاها مو وجود داشته باشد به آن هیرسوتیسم یا پرمویی گفته نمی شود .

هیرسوتیسم را باید ازهیپرتریکوزیس جدا نمود . هیپرتریکوزیس با افزایشموهای ولوس که می توانند نسبت به حالت طبیعی تیره تر باشند مشخص می شود .این وضعیت درمنطقه مدیترانه ای شایعتربوده و می تواند بطورارثی درخانوادهها وجود داشته باشد . هیرسوتیسم تقریباً همیشه بعلت افزایش اثرهورمونهایآندروژن برروی فولیکولهای مو ایجاد می شود . این افزایش اثر می تواند بهعلل زیرباشد : 1- مصرف دارویی 2- مشکلات تخمدانی 3- مشکلات غدد فوق کلی 4- هیرسوتیسم فامیلی

1- مصرف دارویی : استفاده از هورمونهای مردانه وداروهای با اثرآندروژنیماننداستروییدهای آنابولیک که دربعضی از افراد مشغول به ورزش بدنسازی مصرفمی گردند واستفاده ازداروی دانازول که دربیماری آندومتریوز بکار می رودمثالهایی ازمصرف دارویی َآندروژنها میباشد .

2- مشکلات تخمدانی: تومورهای تخمدانی تولید کننده آندروژن می تواند باعثپرمویی خانمها گردد که سریع ایجاد می شود ومی تواند همراه نشانه هایدیگرمردانه مانند ریزش موهای سر وکلفتی صدا باشد . بیماری تخمدان پلیکیستیک نیزهمراه با عدم تخمک گذاری مزمن ، چاقی وهیرسوتیسم می باشد . دراین بیماری افزایش هورمون هیپوفیزی LH وکاهش FSH باعث عدم تخمک گذاریشده وافزایش استروژنها وآندروژنها راسبب می شود .

3- مشکلات غدد فوق کلیوی : بیماریهای نظیر کوشینگ وهیپرپلازی غدد فوق کلیوی ( به علت نقائص آنزیمی ) می تواند موجب هیرسوتیسم گردد .

4- هیرسوتیسم فامیلی : بعضی ازبیماران دچارهیرسوتیسم هیچ مشکلی درتخمکگذاری وقاعدگی خود نداشته ، میزان هورمونهای آنها طبیعی بوده وعلتی برایهیرسوتیسم آنها پیدا نمی شود . این حالت درخانمهای منطقه خاورمیانه واطرافمدیترانه بیشتردیده می شود وبنظرمی رسد درنژادهای خاصی شایعترباشد. ایننوع هیرسوتیسم را فامیلی ویا ایدیوپاتیک می نامیم . به نظرمی رسد دراینافراد حساسیت بیش ازحد فولیکولهای مو به مقادیرطبیعی آندروژنها باعثپرمویی می گردد . البته حتی این نوع هیرسوتیسم نیزبه کاهش آندروژنها توسطداروها پاسخ می دهند . این افراد کاملاً سالم بوده وتنها به علل زیباییتحت درمان قرار می گیرند .

[sajadhoosein]

چگونه موهاي سالم و زيبا داشته باشيم؟

مطمئنا شما هم به سلامت ، طراوت و شادابي موهاي خود علاقمنديد. معمولا اين علاقمندي در اكثر افراد بويژه خانم ها وجود دارد اما بهرهمندي از موهاي سالم و زيبا به چيزي بيش از علاقه نيازمند است و در واقع مستلزم توجه كافي و مراقبت شايسته از آن است.
يكي از بهترين روش ها براي حفظ سلامت پوست و مو راههاي طبيعي هستند كه در آنها استفاده از مواد شيميايي به حداقل رسيده و به اين ترتيب از اثرات جانبي آنها نيز اجتناب مي شود. توصيه هاي زير به شما كمك مي كند بدون استفاده از مواد شيميايي و صرف هزينه زياد به سلامت موهاي خود كمك كنيد:
1- هنگام خواب به موهايتان روغن زيتون يا روغن خردل بماليد و صبح روز بعد آنها را شستشو دهيد.
2- روغن خردل را بجوشانيد و با آن به طور مرتب موها را ماساژ دهيد.
3- براي حفظ سلامت مو و پوست هميشه رژيم غذايي متعادلي داشته باشيد و ورزش را فراموش نكنيد. نوشيدن مقادير كافي آب در روز و خوردن ميوه و سبزي تازه بهترين راه داشتن موهاي سالم و با طراوت است.
4- استفاده از عصاره شنبليله نيز 2 تا 3 بار در هفته براي حفظ طراوت موها توصيه شده است.
5- حتي اگر مايليد موهايتان بلند شود 5-4 هفته يك بار كمي آنها را كوتاه كنيد.
6- ماليدن مخلوط روغن نارگيل با آب ليمو روي موها در روز هم براي سلامت آن مفيد است.

[sajadhoosein]

اقدامات پاراکلینیکی

اندازه گیری هورمونهای مختلفی چون تستوسترون ، 17هیدروکسی پروژسترون ،آندروستن دیون ، پرولاکتین وFSHوLH و استفاده ازسونوگرافی تخمدانها جزءاقدامات پاراکلینیکی لازمی است که درمورد بیماران مبتلا به هیرسوتیسم بایدانجام گیرد تا به تشخیص علت بیماری کمک نماید و قطعاً تشخیص علت بیماری بهانتخاب روش درمانی مناسب منجرخواهد شد .

درمان

برای درمان هیرسوتیسم درخانمها باید علت آن شناسایی شده ودرصورت امکانبرطرف گردد . درمان به دوصورت دارویی وغیردارویی انجام می شود . درماندارویی شامل استفاده ازقرصهای ضد بارداری ، اسپیرونولاکتون ،کورتیکواستروییدها ، سیپروترون کامپاند ، سیپروترون استات ، فیناستراید ،فلوتامید ، کتوکونازول ، آنالوگهای GnRH وسایرداروها می باشد . درمانغیردارویی شامل استفاده ازلیزر، الکترولیز، موم ، بندانداختن وغیره میباشد .

درمورد درمانهای خوراکی باید توجه داشت که معمولاً استفاده ازداروها بایدبه مدت طولانی انجام شود تا تأثیرخود را بگذارد وبا توجه به عوارض اینداروها حتماً باید تحت نظرمتخصص پوست ویا متخصص غدد داخلی مصرف شوند .

درمورد درمانهای غیردارویی باید توجه داشت که درمان مناسب درمانی است کههزینه آن برای فرد مناسب باشد ؛ درد کمتری ایجاد کند ، به پوست آسیبینرساند ؛ استفاده از آن راحت باشد واثرآن مدت زیادی بماند . بطورکلی اینروشها را می توان به دودسته موقتی ودائمی تقسیم نمود . روشهای موقتی شاملدپیلاسیون ( ازبین بردن قسمتی ازموکه دربالای پوست قراردارد) و اپیلاسیون ( ازریشه درآوردن مو) می باشد . دپیلاسیون شامل تراشیدن موها با تیغ ویاریش تراش برقی واستفاده ازدپیلاتورهای به شکل کرم ویا مخلول می باشد . معمولاً موها حدوداً چند روز پس از دپیلاسیون دوباره ظاهر می شوند اما پسازاپیلاسیون معمولاً چند هفته طول می کشد تا موها دوباره پدیدارشوند . اپیلاسیون شامل کندن موها با موچین ، استفاده ازموم ، شوگرینگ (استفادهازموادچسبناک) وبند انداختن می باشد . روشهای دائمی شامل الکترولیز،لیزروفلش لامپ می باشد . درمورد مزایای لیزرنسبت به روش الکترولیز می توانبه مواردی چون راحتی وسرعت استفاده ، درد ناچیز، عدم آسیب رسانی بهساختمانهای پوست وعدم ایجاد اسکاراشاره نمود . دربین روشهای دائمی ازبینبردن موها لیزربا توجه به ایمنی آن بهترین روش محسوب می شود . ازمعایب روشالکترولیزآن است که وقت زیادی برای انجام آن لازم است وفقط برای قسمتهایکوچکی ازپوست می توان آن را بکاربرد زیرا دراین روش موها راباید یکی یکیاز بین برد. ازمعایب دیگراین روش می توان به درد درهنگام انجام واحتمالآسیب رساندن به پوست وایجاد اسکار اشاره نمود .

دستگاه لیزربا فرستادن یک دسته اشعه نورانی ازطریق پوست به پیازمو (فولیکول) عمل خود را انجام می دهد . این اشعه نورانی توسط موجذب شده وبهحرارت تبدیل می شود واین حرارت باعث نابودی فولیکول می گردد .لیزر درافرادبا پوست روشن وموی تیره بسیارموثرتر است .هرچه موضخیمتروتیره ترباشداثرلیزربهتر می باشد زیرا این موها ملانین یاهمان رنگدانه اصلی پوست ومورابفراوانی دارند وجذب لیزرنیزتوسط ملانین می باشد . تعداد جلساتلیزرمعمولاً 5تا 8 جلسه بوده ومدت زمان انجام آن درهرجلسه بسته به وسعتمحل انجام آن متفاوت است برای مثال انجام لیزرموهای چانه تنها 2تا3 دقیقهطول می کشد ولیزرپشت تنه یکساعت ونیم تا سه ساعت به طول می انجامد . علتآنکه لیزردرمانی موهای زائد به تعداد جلسات زیادی نیاز دارد آن است کهبیشترین اثرلیزر برموها درمرحله آناژن می باشد وبا توجه به اینکه همه موهادرفاز آناژن نیستند لذا لازم است تا لیزردرمانی درچندین جلسه با فاصلهزمانی حدود یک تا دوماه انجام گیرد . فلش لامپها و IPL نیز دردرمانموهای زائد استفاده می شوند که دراین دستگاهها ازتکنولوژی لیزراستفادهنشده وهنوزدرمورد اثربخشی آنها درحد لیزرها بحث زیادی وجود دارد ونیازبهزمان بیشتری است تا بتوان درمورد آنها قضاوت صحیح نمود اما می توان گفت کهاین دستگاهها دربهترین شرایط می توانند درحد لیزرها اقدام به ازبین بردنموهای زائد نمایند .

[sajadhoosein]

7- موها را با كش هاي پلاستيكي قديمي نبنديد.
اين كش ها موجب شكستن تار مو مي شوند. به جاي آن از يك نوار قابل ارتجاع با پوشش پارچه اي استفاده كنيد.
8- موي خيس را به سختي شانه نزنيد زيرا استحكام آن يك سوم قدرت موي خشكاست و احتمال شكسته شدن آن وجود دارد ابتدا با حوله موي خيس را خشك كنيدآنگاه بااستفاده از يك شانه به آرامي گره هاي مو راباز كنيد.
9- شستشوي مو با آب ليمو طراوت و درخشندگي را به آن بر مي گرداند.
10- اگر به شوره سر دچار هستيد يكي از قديمي ترين روش ها استفاده از مخلوطسركه و آب است به اين صورت كه طي شب پوست سر را به آن آغشته كرده صبح روزبعد نيز آن را با آب و سركه شستشو دهيد. پس از چند هفته نتيجه را خواهيدديد.
11- روش مناسب ديگر براي خلاص شدن از شوره سر اين است كه موها را با عصارهآبي بذر شنبليله آغشته كرده پوست سر را با اين عصاره ماساژ داده چند دقيقهبگذاريد بماند و سپس شستشو دهيد.
12- همچنين ماليدن روغن زيتون و بادام بر پوست سر براي رهايي از شوره سر توصيه شده است.
13- يكي ديگر از دستورالعمل هاي توصيه شده براي درخشندگي مو ها اين است كهموز را با عسل مخلوط كرده به مدت 40 -30 دقيقه اجازه دهيد روي سر بماند وبعد شستشو دهيد.
14- گفته شده براي جلوگيري از سفيد شدن مو نيز راههايي وجود دارد. يكي ازاين روش ها استفاده از مخلوط يك گياه علفي به نام (Bhringraj (Eclipta elba ، Amala ، مرجان ، آهن و دانه كنجد سياه است كه در كاهش روند سفيدشدن مو موثر شناخته شده است.
15- روش مناسب ديگر براي داشتن موهاي سالم ماليدن عصاره برگهاي گشنيز سبز بر روي پوست سر است.
به هرحال توصيه اصلي و مهم رعايت رژيم غذايي سالم و شيوه زندگي مناسب استكه بر سلامت همه اعضاي بدن و از جمله موها تاثير مي گذارد. به ياد داشتهباشيد انعكاس آنچه در بد ن اتفاق مي افتد بر روي پوست و مو نمايان مي شود. رژيم غذايي ناسالم و ناقص از نظر عناصر مهم براي سلامت ، بيماري ها وكمبود ويتامين ها و مواد معدني بر كيفيت موي سر اثر دارد و مشكلاتي مانندشوره ، نازك شدن موها ، ريزش مو و سفيد شدن زودرس به موها آسيب مي رسانند

[sajadhoosein]

مولوسکوم کنتاژیوزوم

بیماری مولوسکوم یک بیماری ویروسی استکه بصورت ضایعات برجسته کوچک ویا بزرگ درروی پوست بروز می کند . اینضایعات به رنگ پوست ویا سفید مرواریدی هستند . برروی نوک ضایعات نقطه ایفرورفته و ناف مانند وجود دارد که از مشخصات ضایعات مولوسکوم است . ضایعاتمولوسکوم گنبدی وگرد بوده ودرداخل آنها ماده ای ژله مانند وسفید وجود داردکه تماس این ماده با نقاط دیگر پوست باعث سرایت بیماری به دیگر نقاط بدناست . اندازه ضایعات ازنوک سوزن تا به اندازه یک نخود می تواند متفاوتباشد . گاهی این ضایعات قرمز وملتهب ودارای ظاهری چرکی می شوند که اینحالت نشانه روبه بهبودی رفتن بیماری بوده ونشانه عفونت نیست . درحقیقتدراین حالت سیستم ایمنی بدن درحال ازبین بردن ضایعات می باشد که این موجبالتهاب ضایعات مولوسکوم است .معمولا" این بیماری باعث خارش وناراحتی برایبیمار نمی شود . سن شیوع بیماری در کودکی است اما در بزرگسالان نیز میتواند اکثرا" درمناطق تحتانی شکم ورانها ومناطق تناسلی بروز کند واز طریقتماس جنسی نیز منتقل شود . درکودکان ضایعات به تعداد کم یا زیاد بیشتر درتنه واندامها می تواند رخ دهد . بخصوص درکودکان دچار اگزمای آتوپیک ،مولوسکوم می تواند بسیار منتشر وگسترده گردد وگاهی در اطراف ضایعاتمولوسکوم هاله ای از قرمزی وپوسته ریزی که از نشانه هایاگزماهستند ؛ وجود دارد .انتقال بیماری به خود فرد ودیگران از طریق تماس مستقیممیسراست . ضایعات مولوسکوم معمولا" گروه گروه بروز کرده وخود بخود نیز پسازچند ماه بهبودی می یابند واسکار نیز بجا نمی گذارند اما سیر کلی بیماریممکن است حتی چند سال طول بکشد . چون این بیماری باعث بجا گذاشتن اسکار پساز بهبودی نمی شود روشهای درمانی نیز باید بدون بجا گذاشتن اسکار باعثبهبودی شوند . درمواردی که نیاز به درمان احساس نمی شود می توان ضایعات رابه حال خود گذاشت تا خود بخود خوب شوند . درموارد نیازمند درمان می تواناز کرایوتراپی (انجماددرمانی) با نیتروژن مایع ویا کورتاژ ضایعات توسطوسیله ای بنام کورت استفاده نمود ویا می توان از داروهایی نظیر پودوفیلین، TCA ، 5FU ، محلولهای ید با غلظتهای بالا و ترتینویین بهره برد کههرکدام از اینها نحوه مصرف خاصی داشته که باید حتما" تحت نظرمتخصص پوستاستفاده شوند وگاهی حتی استفاده از برخی از این داروها باید درمطب پزشکوتوسط خود او انجام گیرد .