متاسفانه چون ما همیشه دنیا رو از دریچه نژادپرستانه می بینیم فکر می کنیم بقیه هم همینطور هستند، مثلا یک انگلیسی نمی تونه درباره یک ایرانی حرف حق بزنه و همیشه حرفش اتوماتیک مغرضانه است. همون کارشناس (که خودش در سال های گذشته مدال گرفته) از اول تا آخر از سلیمی تعریف می کرد و وقتی رکورد رو زد سر جای خودش نمی تونست بایسته از خوشحالی. ولی وقتی ضربه خطا زد گفت ضربه خطا بود. به این میگن شخصی که منصف است. افرادی که مدال گرفتند حرکاتشون اشکالی که حرکت سلیمی داشت رو نداشت.
و درباره داوری، نگاهی به کارشناسان خودمون داشته باشیم:
مقامی که میگه هر دو خطا بود قانونا ، حرفش فقط اینه که برای سایرین خطا نگرفتند که البته این خطا برای اونهایی که مدال گرفتند وجود نداشت. اینکه روزهای قبل چه اتفاقی افتاده تاثیری در تکلیف سلیمی نداره.
و مقامی میگه حرکت اول رو می تونستند خطا نگیرند، دو نفر بعدی میگن حرکت اول خطا بود و جرکت دوم رو نباید خطا می گرفتند.
همین صحبت های ضد و نقیض نشون میده کارشناسان عزیز خودمون هم می دونن تصمیم صحیح گرفته شده و حالا دنبال بهانه هستن یه نوعی این همه برخورد غیرحرفه ای که ما داشتیم رو توجیه کنند و بگن "
سخت گیری" بود. سخت گیری در این مواقع یعنی بله ما انتظار داشتیم از زیرش در بریم ولی داورها پیداش کردن.
یک قهرمان هم باید بتونه برنده بشه و هم باید ظرفیت باختن رو داشته باشه.
این همه اشتباهات داوری در همه ورزش ها رخ می ده. کدوم فرد هست که برای جلوگیری از به هم زدن مسابقات مجبور میشن براش Security بیارن؟ کدومشون مصاحبه می کنه و میگه تقصیر یهودی ها بود! مربیش میگه توطئه در کار بود. به خاطر این جنجال و آشوبی که شد کمیته المپیک و فدراسیون وزنه برداری احتمالا بررسی می کنند برای اینکه آیا لازمه ایران محرومیتی داشته باشه یا خیر.
شما "ناراحتی از نداشتن ظرفیت باخت" رو مساوی می دونید با "خوشحالی از شکست ایران". کسی که از رفتار غیرمنطقی هموطنانش انتقاد می کنه دلیلش دلسوزی است. متاسفانه ظرفیت انتقاد کم هست و همیشه کسی که انتقاد می کنه رو متهم می کنند به دشمنی و ... . چقدر در طول تاریخ ورزش کشورمون افرادی که منتقد رفتارهای غیرحرفه ای بودن رو کنار گذاشتیم با همین بهانه.