اشعار امام زمان (عج)

[Hasan.M]

تا غروب لحظه اي مانده

كاش آخرين باشد

آخرين غروب نبودنت

شيون آسمان بلند شده

ابرهاي سياه غروب را پوشانده اند

تا نبينم كه باز غروب شد و نيامدي

شيون مي كنند و مي گريند

آنقدر گريه هايم را تماشا كردند تا اين كه آموختند

گريه كن آسمان

تا صورتم خيس شود

تا كسي باريدنم را نبيند

اشك چشم يتيم ديدن ندارد !
شاعر منتظر : باران

[Hasan.M]

صداي پاي تو از راه دور مي آيد

به سمت كعبه قدمهاي نور مي آيد

هنوز منتظران تو چشم در راهند

كه صبح جمعه اما صبور مي آيد

به دستگيري چشمان خيس و باراني

به سرنگوني اصحاب زور مي آيد

شبيه معجزه با ذوالفقار ظلمت كش

به قصد كشتن فسق و فجور مي آيد

و با طلوع تو در صبح روز آدينه

به چهره هاي پر از غم سرور مي آيد

شاعر :علي ديني پور

[Hasan.M]

دگر فرياد نخواهم زد

دگر معنا ندارد درد

قلم خسته

لبم بسته

پرستويي پرشكسته

درون كلبه ي صبرم

طلوعي در پس ابرم

در اين كلبه را بگشا

كه خورشيد شود پيدا

تو اي روشنگر شبها

خود اين غم خانه را بگشا
شاعر :باران

[Snow_Girl]

از پنجره نگاه بکن آره اون میاد درسته بی وفاست ولی باید بیاد

میدونه دلم براش بدجوری تنگ شده ولی نمیدونم دل اون چرا از سنگ شده

غم دوریش کم بودش حالا بی وفا شده

آخه من چکار کنم با این دل بهونه گیر ای خدا کمک بکن برو ای دل بمیر

تو چرا سنگ نشدی میونه این همه سنگ میدونم دوسش داری مثل یه احصاصه قشنگ

آخه دوست داشتنیه مثل لیلا میمونه دل من شیدادییه مثل مجنون میمونه

فدای نازش بشم این نازش کشته مارو حالا که عاشق شدم

خدایا این احصاصمو از دلم نگیر

[Snow_Girl]

یا مولای یا صاحب الزمان

در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع شب نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع
روز و شب خوابم نمی آید بچشم غم پرست بس که در بیماری هجر تو گریانم چو شمع
رشته صبرم به مقراض غمت ببریده شد همچنان در آتش مهر تو سوزانم چو شمع
در میان آب و آتش همچنان سرگرم توست این دل زار نزار اشک بارانم چو شمع
در شب هجران مرا پروانه وصلی فرست ورنه از دردت جهانی را بسوزانم چو شمع
بی جمال عالم آرای تو روزم چون شبست با کمال عشق تو در عین نقصانم چو شمع
کوه صبرم نرم شد چون موم در دست غمت تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمع
همچو صبحم یک نفس باقیست با دیدار تو چهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمع
سرفرازم کن شبی از وصل خود ای نازنین تا منور گردد از دیدارت ایوانم چو شمع
آتش مهر تو را حافظ عجب در سر گرفت
آتش دل کی بآب دیده بنشانم چو شمع

بیا مهدی(عج) شب هجران سحرکن................

[Hasan.M]

ای مظلوم زمان

منزلت در آسمان

کاش میشد نگهی به زیر پایت داشتی

ای ز افکار جدا

ای محبوب خدا

آخرین فصل زمان است

باران ززمین می بارد

معنی پاکی ذات

ای عصاره ی حیات

شدن فصل بهار ، ازباران و دل طوفان نیست

سبزی از عشق مسیحا نفسی می آید

ورنه ای هادی حق

ای جمعه را فلق

خاک و باران کی تواند که گلی آرد به بار

تو بیا که غنچه روییدن را از سر بگیرد

توبیا که دهر را گلستان در بر بگیرد

تو امید نسلهایی

ای سوار روشنایی

کاش این جمعه بیایی

کاش این جمعه بیایی

شاعر:باران

[F l o w e r]

گلی گم کرده‌ام می‌جویم او را

به هر گل می‌رسم می‌بویم او را

گل من نی بود این و نه آنست

گل من مهدی صاحب زمان است

دلم اندر هوایش می‌زند پر

شرر افکنده بر جانم چو آذر

خوش آن روزی که با شم یاور او

بمانند گدایان بر در او

خوش آن روزی که من پروانه باشم

فدای آن گل یکدانه باشم

خوش آن روزی که من بر عهد دیرین

نثار او کنم این جان شیرین

الا ای گل کجایی جان فدایت

چه باشد گر که گردم خاک پایت

ز درد انتظارت جان به لب شد

تن فرسوده‌ام در تاب و تب شد

بسی رفتند و مردند از فراقت

ندیدند در جهان آن روی ماهت

"نبوی گرگانی"

[Hasan.M]

بگسسته ایم از این خواهش وغم ها


برما بتاب ای تک سوار تنها


از طعم و طمّاع و طمع گریخته ایم


یک قطره زخون مخلوقی نریخته ایم


ما را کشت این طلوع های در انتظار


کی خواهی آمد ای طلوع فصل بهار


وجودمان نکرده هنوز دهر را رها


بیا و رهایمان کن ای وجود بی انتها


بیا که دگر غروب جمعه دلگیر نباشد


بیا که دگر این لحظه خون بر دل نپاشد


درکنج جمکران با صدایی ملیح می خواند


با من دعای فرجت مسیح می خواند


ما که قابل نیستیم از جود بیا آقا


قسم به خدا می دهمت زود بیا آقا

شاعر : باران

[F l o w e r]

اگر چه روز من و روزگار مي گذرد
دلم خوش است که با ياد يار مي گذرد

چقدر خاطره انگيز و شاد و رويايي است
قطار عمر که در انتظار مي گذرد

به ناگهانيِ يک لحظه عبور سپيد
خيال مي کنم آن تک سوار مي گذرد

کسي که آمدني بود و هست، مي آيد
بدين اميد، زمستان، بهار، مي گذرد

نشسته ايم به راهي که از بهشت اميد
نسيم رحمت پروردگار مي گذرد

به شوق زنده شدن، عاشقانه مي ميرم
دو باره زيستنم زين قرار مي گذرد

همان حکايت خضر است و چشمه ظلمات
شبي که از بَرِ شب زنده دار مي گذرد

[Mahtab-14]

عجّل الینا قائما ، حَوّل لنا احوالنا

تا غم زدایی ازدل ِاین مستمند بینوا


آقا تویی، مولا تویی،محبوب بی همتا تویی

دردانۀ زهرا تویی، فرزند ختم انبیا


ما درگنه آلوده ایم، راه خطا پیموده ایم

در جهل وغفلت بوده ایم بگذرتوازتقصیر ما


عاری زهرپیرایه ای، برمستمندان سایه ای

روشنتر از هرآیه ای خورشید ما اندر سما


پیوسته گویم با خدا، "یا مَن عَلَی العرش ِاستوا"

کاین یار محبوب مرا محفوظ دارش از بلا


مشتاق دیدارتوایم، آقا نمی آ یی چرا ؟

آیا به رَضوی مانده ای یا ساکنی در ذی طوا


چشمم چو بیند روی تو دل میکشد پرسوی تو

دستم میان موی تو، چنگی زنم بر تارها


این چشم نا بینای من، بینا نمیگردد مگر

بیند رخ همچو مَه ات روشنتراز شمس ضُحا


عیسی اگر بیبند ترا، دم از مسیحا کی زند ؟

موسی اگر بیند ترا، از دست اندازد عصا


همچو سلیمان، انس وجن در خدمت فرمان تو

داوود اندازد سپر، در مسند حکم و قضا


یوسف ندارد روی تو، آن قامت دلجوی تو

آن بوی مو و خوی تو، آن قصّۀ پر ماجرا


هر کس بُتی دارد به بر، شد از حقیقت بی خبر

با دست ابراهیمی ات بشکن بت ِطاغوت ما


گیرم که جان قربان کنم، کردم به قربانت ولی

گر خاک وخاکستر شوم، هر ذرّه ام جوید ترا


امشب منم مهمان تو، جان میکنم قربان تو

دست من از دامان تو، هرگز نمی گردد جدا


روزم سیه همچون شبم، جانم رسیده بر لبم

پیوسته در تاب وتبم، ای ماه تابانم بیا

گویندۀ شعر : جناب آقای جعفر شریعتمداری از نوادگان ملا محمّد جعفر شریعتمداری استر آبادی (مشهد)