فاضل نظری

[F l o w e r]

خطی کشید روی تمام سوال ها
تعریف ها معادله ها احتمال ها

خطی کشید روی تساوی عقل و عشق
خطی دگر به قائده ها و مثال ها

خطی دگر کشید به قانون خویشتن
قانون لحظه ها و زمان ها و سال ها

از خود کشید دست و به خود نیز خط کشید
خطی به روی دفتر خط ها و خال ها

خط ها به هم رسید و به یک جمله ختم شد
با عشق ممکن است تمام محال ها

[part gah]

" ضدِ " فاضل نظری منتشر می شود





«ضد»، نام جدیدترین غزل سروده های فاضل نظری است که به تازگی کار تدوین آن به پایان رسیده است ، این مجموعه شامل 40غزل جدید از این شاعر است که با مضامین عشق و عرفان سروده شده است.
فاضل نظری در پاسخ به سوال مبنی بر انتخاب نام مجموعه چهارم از سروده هایش گفت: «افراد» و «بی انسان» از دیگر نام هایی بودند که برای این مجموعه شعر در نظر گرفته بودم که در نهایت نام«ضد» را برای این مجموعه انتخاب کردم.




به گفته شاعر، غزل های این دفتر بیشتر با مضامین عشق و عرفان و در ادامه مجموعه شعر «گریه های امپراتور» سروده شده اما به لحاظ زبانی، به دفتر شعر دیگرش«آن ها» نزدیک است.
«گریه‌های امپراتور» مجموعه شعری از فاضل نظری است که در قالب غزل سروده شده است. نظری در این مجموعه با استفاده از زبانی نرم و ساده توانسته است مضامین بلندی را بازآفرینی کند گریه های امپراتور به عنوان کتاب سال شعر جوان ایران برگزیده شده است.
«آن‌ها» سومین مجموعه از سروده‌های فاضل نظری بعد از دو مجموعه «اقلیت» و«گریه‌های امپراتور» مشتمل بر 51 غزل با موضوعات عاشقانه و عارفانه است که این مجموعه از سروده‌های نظری نسبت به دو مجموعه قبلی‌اش اگرچه در ادامه همان‌هاست اما دارای تفاوت‌های زبانی است. همچنین «آن‌ها» دارای شادی و ابتهاج بیشتری است و به گفته شاعر «غم جان مایه آن‌ها نیست». اگرچه به گفته خود شاعر در شعر عاشقانه از غم‌گریزی نیست.مجموعه آن ها در بیست و دومین نمایشگاه تنها پس از گذشت 6 روز به چاپ چهارم رسید.
فاضل نظری در پاسخ به این سوال که آیا سوره مهر، ناشر کتاب چهارم است گفت: در حال حاضر در مورد ناشر «ضد»، تصمیمی اتخاذ نکرده ام، اما احتمالا یک ناشر خصوصی آن را منتشر کند.

[part gah]

عقل بیهوده سر طرح معما دارد

بازی عشق مگر شاید و اما دارد

با نسیم سحری دشت پر از لاله شکفت

سر سربسته چرا اینهمه رسوا دارد

در خیال آمدی و آینه ی قلب شکست

آینه تازه از امروز تماشا دارد

بس که دلتنگم اگر گریه کنم می گویند

قطره ای قصد نشان دادن دریا دارد

تلخی عمر به شیرینی عشق آکنده است

چه سر انجام خوشی گردش دنیا دارد

عشق رازیست که تنها به خدا باید گفت

چه سخن ها که خدا با من تنها دارد

[snow chem]

تا ذره ای ز درد خودم را نشان دهم
بگذار در جدا شدن از یار جان دهم

همچون نسیم میگذرد تا به رفتنش
چون بوته زار دست برایش تکان دهم

دل برده از من آنکه زمن دل بریده است
دیگر دی این قمار نباید زیان دهم

یعقوب صبر داشت و دوری کشیده بود
چون نیستم صبور چرا امتحان دهم

یوسف فروختن به زر ناب هم خطا است
نفرین اگر تو را به تمام جهان دهم

[part gah]

پلنگ سنگی دروازه‌ های بسته شهرم

مگو آزاد خواهی شد که من زندانی دهرم


تفاوت‌ های ما بیش از شباهت هاست باور کن

تو تلخی شراب کهنه ای من تلخی زهرم


مرا ای ماهی عاشق رها کن فکر کن من هم

یکی از سنگ های کوچک افتاده در نهرم


کسی را که برنجاند تو را هرگز نمی بخشم

تو با من آشتی کردی ولی من با خودم قهرم


تو آهوی رهای دشت های سبزی اما من

پلنگ سنگی دروازه‌های بسته شهر

[part gah]

موج عشق تو اگر شعله به دل‌ها بكشد

رود را از جگر كوه به دريا بكشد

گيسوان تو شبيه‌است به شب اما نه

شب كه اينقدر نبايد به درازا بكشد

خودشناسي قدم اول عاشق شدن است

واي بر يوسف اگر ناز زليخا بكشد

عقل يكدل شده با عشق، فقط مي‌ترسم

هم به حاشا بكشد هم به تماشا بكشد

زخمي كينه‌ي من اين تو و اين سينه‌ي من

من خودم خواسته‌ام كار به اينجا بکشد

يكي از ما دو نفر كشته به دست دگري‌است

واي اگر كار من و عشق به فردا بكشد

[part gah]

هر روز ، جهان است و فرازی و نشیبی

این نیز نگاهی است به افتادن سیبی


در غلغله جمعی و تنها شده ای باز

آن قدر که در پیرهنت نیز غریبی


آخر چه امیدی به شب و روز جهان است

باید همه عمر خودت را بفریبی


چون قصه آن صخره که از صحبت دریا

جز سیلی امواج نبرده است نصیبی


آیینه تاریخ تو را درد شکسته است

اما تو نه تاریخ شناسی نه طبیبی !

[part gah]

تا کی تحمل غم و تا کی خدا خدا

دیگر ز یاد برده گمانم مرا خدا

در سنگسار ، آینه ای را که می برند

شاید شکسته خواسته از ابتدا خدا

اکنون که من به فکر رسیدن به ساحلم

در فکر غرق کردن کشتی است نا خدا

امکان رستگاری من گر نبوده است

بیهوده آزموده مرا بار ها خدا

با نیت بهشت اگرم آفریده است

می راندم به سوی جهنم چرا خدا

ای دل خلاف هروله حاجیان مرو

کافی است هر چه عقل درافتاد با خدا

بگذار بی مجادله از نیل بگذریم

تا از عصا نساخته است اژدها خدا

[Lady parisa]

ناگزیر از سفرم، بی سرو سامان چون باد

به گرفتار رهایی نتوان گفت آزاد

کوچ تا چند؟! مگر می‌شود از خویش گریخت

بال تنها غم غربت به پرستوها داد

اینکه مردم نشناسند تو را غربت نیست

غربت آن است که یاران ببرندت از یاد

عاشقی چیست؟ به جز شادی و مهر و غم و قهر؟!

نه من از قهر تو غمگین، نه تو از مهرم شاد

چشم بیهوده به آیینه شدن دوخته‌ای

اشک آن روز که آیینه شد از چشم افتاد

[part gah]

چنان که از قفس هم دو یا کریم به هم

از آن دو پنجره ما خیره می شدیم به هم

به هم شبیه ، به هم مبتلا ، به هم محتاج

چنان دو نیمه سیبی که هر دو نیم به هم

من و توایم دو پژمرده گل میان کتاب

من و توایم دو دلبسته از قدیم به هم

شبیه یکدگریم و چقدر دلگیر است

شبیه بودن گل های بی شمیم به هم

من و تو رود شدیم و جدا شدیم از هم

من و تو کوه شدیم و نمی رسیم به هم

بیا شویم چو خاکستری رها در باد

من و تو را برساند مگر نسیم به هم...