در جريان جنگ جهاني دوم ، ارتش شوروي براي مقابله با تانكهاي آلمان نازي دست به ابتكار جديدي زد . آنها با استفاده از سگهايي كه مدت زيادي گرسنگي كشيده بودند و به آنها مواد منفجره وصل شده بود ، تانكهاي آلمانها را منفجر ميكردند . به اين سگها ، كه به سگهاي ضدتانك (Anti-tank dog) يا مينهاي سگي (dog mines) معروف بودند آموزش داده شده بود كه در زير تانكها و وسايل نقليه نظامي دشمن به دنبال غذا بگردند . به محض آزاد كردن ، سگها براي يافتن غذا به طرف تانك ميدويدند و هنگاهي كه به زير تانك (جايي كه تانك بدنه ضعيفتري داشت) ميرسيدند ، منفجر ميشدند .
البته در عمل مشكلاتي وجود داشت ، يكي از مشكلات اين بود كه سگها با تانكهاي روسي آموزش ديده بودند و گاهي در ميدان جنگ به اشتباه به زير تانكهاي خودي ميرفتند . مشكل ديگر اين بود كه سگها بعضي از مواقع از غرش تانكهاي آلمانها ميترسيدند و از ميدان ميگريختند .
ولي با تمام اين مشكلات سگهاي ضدتانك در جريان جنگ جهاني دوم موفق بودند و در مجموع توانستند 300 عدد از تانكهاي آلمان نازي را از كار بيندازند . بعد از اين جريان به سربازان آلماني دستور داده شد به هر سگي كه در ميدان جنگ ديدند تيراندازي كنند و همچنين تانكها را مجهز به شعله افكن جهت ترساندن و فراري دادن سگها كردند ، ولي با اين وجود بعضي از سگها نه از شعله آتش ميترسيدند و نه از سوختن در آتش .