جنگ افزار

[seied-taher]

این بار در مورد سلاح ایکس ام ۸ که جدیدترین سلاح ساخت امریکاست...به زودی وارد عرصه جهانی میشه وامتحانشو پس میده.

تفنگ XM8 که از پیشرفته ترین تفنگهای ۵/۵۶در۴۵ میلی متر در خدمت ناتو بشمار میرود.این اسلحه با همکاری مدیریت پروژه های جنگ افزار فردی در دفتر نیروی زمینی ایالات متحده امریکا و مرکز پیاده نظام این نیرو تکمیل شده از سه ماهه چهارم سال ۲۰۰۵ برای جنگ افزار های نیروی زمینی ارتش امریکا انتخاب شد.اگر اکنون با نمونه کارابین XM8 موافقت شود میتواند جایگزین خانواده جنگ افزارهای M16/M4 شود.کارابین XM8 بیست در صد سبکتر از کارابینM4 هست.

در حال حاضر ۳ نوع اسلحه XM8 در دست تکمیل میباشند:
نمونه کارابین که نمونه پایه آن به شمار میرود.
نمونه خودکار ویژه تک تیر اندازان ماهر یا dmar و یک نمونه کارابین جمع و جور و بسیار کوچک.
اینم تصویری از انواع مختلف سلاح ایکس ام ۸ آمریکایی:

XM8 در داخل دارای گلنگدن چرخشی میباشد.این سلاح طوری طراحی شده که افراد چپ دست و راست دست به راحتی بتوانند بیشترین کنترل را در مورد این سلاح داشته باشند..از جمله این کنترلها میتوان به تنظیم برگه ناظم اتش،دکمه ازاد کننده خشاب،چفت گلنگدن،ضامن ازاد کننده قنداق اشاره کرد. XM8 دارای خشاب نیمه شفاف ۱۰ تا ۳۰ تیری و خشاب دوقلوی مدور ۱۰۰تایی برای افزایش توان وپایداری شلیک میباشد. کاملا با فناوری و اجزای سرباز اینده امریکا و برنامه لند واریور سازگار میباشد. XM8 امریکایی در صورت موافقت با تولید ان میتواند جایگزین اسلحه های ام ۴ و ام ۱۶ شود و بهای ان کتر از بهای کنونی ام ۴ خواهد بود.

مشخصات آن:
نوع سلاح:اسلحه هجومی و انفرادی باقابلیت تبدیل به نمونه بلند و نمونه تک تیر انداز.
کشور سازنده:آمریکا و شرکت هکلر اند کخ.
مهمات:۵/۵۶.۴۵ ناتو.
وزن:نمونه آزمایشی۲/۹ کیلو گرم و نمونه عملیاتی ۲/۶ کیلو گرم.
طول:۸۳۸ م. م نمونه کوتاه با قنداق کشویی.
طول لوله ۳۱۷/۵ م.م نمونه کارابین.۲۲۸م.م نمونه کوتاه.۵۰۸ م.م نمونه بلند و نمونه تک تیر اندازی.
قنداق:با قابلیت تنظیم در ۵ حالت طولی.
گام خان:۱ دور گردش در ۱۷۷/۸ م.م.
ظرفیت خشاب:۱۰ تا ۳۰ تیر خشاب معمولی و ۱۰۰ تیردر خشاب دوقلوی مدور.
نواخت تیر علمی:۷۵۰ تیر در دقیقه با قابلیت انتخاب ۲۱۰ الی ۸۵ تیر بیشتر.
دستگاه نشانه روی:دوربین رفلکس ۱/۱ و نشانه روی رد دات.
مکانیزم:فشار غیر مستقیم با گلنگدن چرخشی مثل جی ۳۶.

منبع:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[capitan black]

بمب GBU-28/37 PENETATOR

نوع:بمب دقیق 4500 پوندی

سیستم هدایت:GBU-28 هدایت لیزری و GBU-37 هدایت ماهواره ای

پرتاب GBU-28 :توسط جنگندهایی نظیر F-15 و GBU-37 توسط B-2 از فاصله حداقل 40000 پایی رها می شود.

مورد استفاده:بمب یک کلاهک جنگی سخت دارد که برای نفوذ در استحکامات بتونی نظیر مخازن زیر زمینی مورد استفاده قرار می گیرد.
در جنگ خلیج فارس به نام “BUNKER-BUSTER “ شناخته شد.


امریکا ظاهرا برای حمله احتمالی به تاسیسات زیرزمینی ایران تعدادزیادی از این نوع بمب هارا به خلیج فارس آورده است،که قابلیت حمل کلاهک اتمی کوچک نیزدارند!

[capitan black]

هاورکرافت
ACV:Air Cushion Vehicles
هاورکرافت که امروزه با نام آن آشنا هستیم حدود نیم قرن، یعنی از دهه 1950 پا به عرصه وجود نهاده ، اما به دلایلی هنوز به جرگه اصلی یگان حمل و نقل نپیوسته است.
دلایلی چند برای این مسئله وجود دارد. ناتوانی آن در اجرای مانورهای صحیح و سطح بسیار بالای امر تعمیر و نگهداری ان در مقایسه با اتومبیل به اندازه کافی برای عدم فایق آمدن بر این مشکلات کافی بوده است. مشکلاتی از قبیل باقی ماندن اینگونه وسایل (وسایل نقلیه مجهز به بالشتک هوا) در حواشی عرصه نوین حمل ونقل.
با اینحال در طول این پنجاه سال و بعد از انتخاب اتومبیل (سواری، کامیون، وسایل نقلیه تفریحی و غیره) به عنوان ابزار استاندارد برای حمل و نقل به خوبی توانسته است با شرایط سازگار باشد.
هاورکرافت وسیله ای است که بر روی هر سطحی اعم از خشکی، آب، یخ و هر چیز دیگری که بتوان هوارا با آن به تله انداخت، حرکت می کند. از هاورکرافتها به عنوان وسایل نقلیه دوزیست یاد می شود.
یک هاورکرافت برای کنده شدن از روی زمین بر فشار هوا تکیه می کند. همان نیرویی که در هواپیماها و هلیکوپترها در قالب علم آیرودینامیک از آن یاد می شود یا نیروی Thrust (نیروی جلو برنده) که راکتها را از زمین می کند. هاورکرافت می تواند در ارتفاعی به میزان 5 درصد طولش حرکت کند، به عبارتی اگر طول هاورکرافت 7/4 متر باشد، به میزان 8 اینچ.
مکانیزم برا در یک هاور کرافت بایستی هوای کافی ذخیره کند تا:
1. هوا را به میزان کافی در زیر هاورکرافت فشرده سازد تا بتواند وسیله را از زمین بلند کند.
2. هوای خروجی به زیر هاورکرافت را طوری ذخیره کند که همواره در داخل بالشتکها هوای کافی موجود باشد.
اصول هاورکرافت:
هاورکرافت یک وسیله حمل و نقل دوزیست است که بایک بالشتک محتوی هوای سبک فشرده شده پشتیبانی می شود. علیرغم اینکه اغلب از آن به عنوان یک وسیله حمل و نقل پیچیده، پردردسر و حتی عجیب و غریب یاد می شود، اما حقیقت آن است که ساختار هاورکرافت بسیار ساده است. برای فهمیدن شیوه کار هاورکرافت، لازم است بدانیم که مسئله دینامیک در وسایل پرنده بسیار دخیل تر است، تا اینکه در قایقهای و اتومبیلها باشد. با توجه به شکل زیر شما می توانید به شیوه کار یک هاور کرافت پی ببرید.



هاور کرافت بر روی یک بالشتک حاوی هوا حرکت می کند. این هوا درون بالشتک به وسیله یک فن به زیر هاور کرافت فرستاده می شود. این امر باعث کنده شدن هاور کرافت از زمین می شود. مقدار این ارتفاع می تواند، با توجه به مقیاس هاورکرافت تغییر کند. مثلاً 6 اینچ تا 108 اینچ (443/2 میلی متر تا 152 میلی متر). مقدار وزنی که یک هاور کرافت می تواند جابجا کند برابر است با فشار بالشتک ضرب در مساحت زیرین هاورکرافت. برای کارآمدتر ساختن این وسیله ضروری است که از فرار کردن این هوا جلوگیری کنیم. بنابراین هوا به وسیله ابزاری به نام Skirt محدود می شود. این ها اغلب جنس پارچه ای دارند. اسکرت های هاور کرافتها برای جدا ساختن بخشهای کوچکی به نام Segment (قطعات بسیار کوچک) به کار می روند و به همین خاطر از نظر شکلی بسیار متفاوت با یکدیگر می باشند. اغلب هاور کرافتهای Neoteric از سیستم Segmented Skirt بهره می گیرند، زیرا هر کدام از این Segmentها به تنهایی قادر است هنگام عبور از موانع منعطف گردد، بنابراین هنگام عبور از سطوح ناهموار هوای بسیار کمی از دست می رود.
اجزای یک هاورکرافت:
1.قسمت کنترل و کابین مسافر
2.پرانه تولید کننده نیروی برا
3.ورودی هوا
4.موتور پیشرانه
5.پروانه پیشرانه
6.رادر Rudder
7.گیربکس و موتور جلوبرنده
8.مخزن سوخت
9.رینگهای حلقوی + نازلهای هوای خروجی
10.موتور ایجاد کنده نیروی برا
11. محفظه حاوی هوا

فشار هوا و نیروی برا (تاثیرات زمینی)
اساس کلی کار یک هاورکرافت این است که بر روی لایه ای از هوا حرکت می کند. این کار با استفاده از یک پروانه محقق می شود که هوای بیرونی را به درون محفظه هوا می کشد و سپس آن هوا را از طریق نازلهایی که بر روی رینگهای حلقوی در سرتاسر کفه مسطح هاورکرافت سوار شده ا ند به بیرون می راند. این هوای خروجی سپس به زمین برخورد می کند و در نیتجه و آنگاه از لبه های اطراف هاورکرافت فرار می کند. استفاده از این پروانه موجب پیدایش یک ناحیه با فشار هوای کم در بالای هاورکرافت و یک ناحیه با فشار هوای بیشتر در زیر هاورکرافت می شود. این اختلاف فشار باعث تولید نیروی بالا برنده می شود. از آنجائیکه هوا درست به سمت زمین رانده می شود این حالت تاثیرات زمینی نامیده می شود.

اصطکاک و هاور کرافت:
اصطکاک نیرویی است که در تماس دو جسم با یکدیگر واقع می شود. اصطکاک در جهت جلوگیری از حرکت عمل می کند و قبل از اینکه جسم بتواند حرکت کند باید بر اصطکاک موجود غلبه کرد. انرژی ای را که می توان از آن برای به حرکت در آوردن وسیله استفاده کرد، در عوض برای غلبه بر اصطکاک استفاده می شود و به گرما تبدیل می شود. برای کاهش اصطکاک یک جسم باید تا حد امکان صاف و مسطح باشد، یا تلاش کنیم تا مقدار سطح در تماس با زمین به حداقل برسد. در یک هاورکرافت لایه هوای زیر وسیله و هوای خروجی وسیله را از زمین بلند می کند و این بدان معنا است که هیچ تماسی وجود ندارد و در نتیجه اصطکاک وجود ندارد.


گردش پروانه ها و راندن یک هاورکرافت:
هاورکرافت به وسیله یک پروانه که توسط یک موتورر تغذیه می شود، به جلو رانده می شود. پروانه هاورکرافت درست مانند پروانه هواپیما کار می کند. هر کدام از لبه های پروانه به شکل یک بال هواپیما میباشد. مادامی که پره های می چرخند، میان جلو و عقب پروانه یک اختلاف فشار هوا بوجود می آید. در نتیجه یک نیروی جلو برنده تولید می شود و هاور کرافت می تواند به جلو حرکت کند. با استفاده از رادر می توانیم جریان هوای تولید توسط پروانه را تغییر دهیم و در نتیجه هاورکرافت می تواند به سمت چپ یا راست حرکت کند. رادر در پشت پروانه قرار داد، و با کنترل گیربکس یا موتور خودش حرکت مي کند. اگر در به سمت راست چرخانده شود هاورکرافت به سمت چپ رانده می شود. راندن یک هاور کرافت در مقایسه با راندن یک ماشین یک قایق و یا یک هواپیما بسیار نادقیق تر است، زیرا در وسایل نقلیه مذکور برای حرکت بر اصطکاک با هوا، آب یا زمین استفاده می شود. یک هاور کرافت بر روی لایه ای از هوا شناور است و بنابراین چیزی وجود ندارد که به آن فشار آوریم تا بتوانیم کنترل دقیق داشته باشیم.

متوقف کردن هاورکرافت (فایق آمدن بر اینرسی بدون استفاده از اصطکاک):
اینرسی تمایلی است که جسم در حالت سکون، ساکن بماند، یا جسم متحرک به حرکت خود ادامه دهد. اغلب وسایل نقلیه که در حال حرکت هستند (ماشینها یا قایقها) عاقبت خواهند ایستاد، زیرا بدون صرف انرژی برای غلبه بر اصطکاک، مختوم به خودی خود به گرما تبدیل می شود و از بین می رود. از آنجائیکه هاورکرافت تماس اصطکاکی با زمین ندارد، تنها راه نگاهداشتن آن استفاده از مقاومت هوا است (تماس اصطکاکی با هوا) تنها دو راه برای متوقف کردن یا کاهش سرعت هاورکرافت وجود دارد. یکی اینکه حرکت پروانه را معکوس کنیم و دوم اینکه جریان هوای عبوری از پروانه را تغییر دهیم و در اینصورت با حرکت رو به جلوی هوا یک نیروی ترمز ایجاد کنیم.

[bluetooth]

این تفنگه اسمه دیگه ای نداره؟ax-r

[seied-taher]

مین صوتی (acoustic mine): مینی که با امواج منتشرشده از هدف منفجر شود.
مین ضد هوابُرد (anti-airborn mine): مینی که در محلهای احتمالی پیاده شدن نیروهای هوابرد کار گذاشته شود.
مین ضد نفر (antipersonnel mine): مینی برای وارد کردن تلفات و ضایعات به افراد پیاده دشمن و ناتوان کردن آنها.
مین ضد تانک (antitank mine): مینی که تانک را از تحرک بیندازد یا باعث انهدام آن شود.
مین کف‌نشین (bottom mine): مینی که پس از رها شدن از ناو یا [زیردریایی یا هواپیما در کف دریا قرار گیرد و دارای حسگرهای[/URL] عمل‌کننده از نوع مغناطیسی و آوایی و فشاری باشد؛ این گونه مین برای نابودی شناورسطحی و زیرسطحی به کار می‌رود.
مین جهنده ضدنفر (bounding mine): نوعی مین ضدنفر با action=edit"]خرج[/URL] کوچکی که بدنه مین را به هوا پرتاب کند و موجب شود مین در بلندی سه یا چهار پایی (فوتی) منفجر و تکه‌های آن در کلیه جهت‌ها پرتاب شود.
مین شیمیایی (chemical mine): مینی محتوی مواد شیمیایی سمی برای کشتن افراد یا از کار انداختن یا آلوده کردن وسایل و زمین.
مین دورفرمان (controlled mine): مینی که از ایستگاه فرمانِ راه دور هدایت و منفجر شود.
مین تأخیری (delayed action mine): مینی که مدتی پس از تحریک شدن منفجر شود و اغلب پشت سر نیروهای عقب‌نشینی‌کننده و برای به ستوه آوردن و انهدام نیروهای تعقیب‌کننده دشمن به کار رود.
مین تمرینی (drill mine): گونه‌ای مین آموزشی که از دید اندازه و شکل و وزن مشابه مین جنگی است و برای تمرینهای لجستیکی استفاده می‌شود.
مین فوگاز (fougasse): مینی که به محض انفجار آن تکه‌های فلزی یا اشیای دیگر در جهت‌های پیش‌بینی‌شده پرتاب شود.
مین بی‌اثر (inert mine): گونه‌ای مین آموزشی که از دید اندازه و شکل و وزن همانند مین جنگی، اما کلیه مواد منفجره و آتش‌زای آن بی‌اثر باشد.
مین مهارشده (moored mine): مینی که با استفاده از لنگر به کف دریا (در مناطق حساس دریا) مهار شود؛ این مین در ژرفای متناسب با آبخور کشتیها غوطه‌ور است و با برخورد بدنه کشتی به آن منفجر می‌شود.
مین مشقی (practice mine): نوعی مین آموزشی که از دید اندازه و شکل و وزن مشابه مین جنگی است و ماسوره آن مقدار کمی ماده منفجره کُندشکن یا دودزا دارد.
مین آموزشی (training mine): مینی شبیه مین جنگی که فاقد ماده منفجره باشد.

مین پخشی (scatterable mine): مینی که به وسیله هواپیما یا بالگرد یا [توپخانه[/URL] یا خودروهایزمین پخش شود و در زیر خاک قرار داده نشود.

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[seied-taher]

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

موشك ضد تانك جاولين

http://www.jangafzar.ir/video/3.mov


منبع:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

اگر خواستید کلیپ ببینید برید اینجا:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[capitan black]

ناوهای هواپیمابر از اوایل جنگ جهانی دوم ناوهای هواپیمابر در نبرد های نقش یافتند بعنوان فرودگاه های متحرک که بر هر ناو یا زیر دریایی برتر بود البته هر ناو هوپیمابر توسط یک گروه رزمی متشکل از دو رزم ناو و 3 ناوچه اسکورت میشه و عملا شکست ناپذیر و آسیب نا پذیر است تا 1960 از موتور های دیزلی در این ناو ها استفاده میشد تا در 1960 اولین ناو هواپیما بر اتمی به نام اینترپرایز را که بزرگترین ناو زمان خود بود آمریکا به آب انداخت این ناو گنجایش تا 100 جنگنده را داشت و سرعتی بیش از ۳۰ گره ی دریایی داشت عرشه ی آن 335 متر بود و 5000 خدمه داشت و از 8 راکتور هسته ای استفاده می کرد این ناو میتوانست 3 سال در سفر باشد بدون آنکه نیاز به سوخت گیری مجدد پیدا کند یا لنگر بگیرد البته این ناو ها ناوهای هواپیمابر سنگین محسوب میشوند بطور مثال انگلستان از ناو های هواپیمابر سبک استفاده میکند که برای هواپیما های عمود پرواز مناسب هستند و بسیار کوچک تر از ناو های آمریکایی هستند البته بیشتر آنها بجای سوخت هسته ای از موتور های گازی استفاده میکنند ناو های هواپیما بر امروزی گاها تا 270 فروند جنگنده را با خود حمل میکنند این ناو ها از دو عرشه استفاده مینمایند یکی عرشه ی پارکینگ و پروازی و دیگر ارشه ی زیرین که پارکینگ تعمیراتی و انبارهای جنگنده ها محسوب می شود جنگنده ها توسط آسانسور های مخصوص به عرشه برده می شوند توجه داشته باشید جنگنده ها از ابزار های کمک برای پرواز یا فرود از این ناو ها اغستفاده میکنند بطور مثال برای فرود از یک قلاب نگهدارنده که بعد از فرود جنگنده باید هواپیما به آن گیر کند تا سرعت آن کاهش یابد اما دوران ناو های کنونی نیز در حال بسر رسیدن است ناو های کنونی نیز بزودی با ورود ناو های قرن 21 از رده خارج خواهند شد ناوهای جدید که بیشتر از کلاس Cvnx خواهند بود اولین ناو کلاس Cvnx در سال 2013 جانشین اولین و سالخورده ترین ناو هواپیما بر اتمی جهان میشود(اینترپرایز) این ناو ها از ویژگی های پنهانک اری شگرفی برخوردارند نگهداری و تعمیر آسانتری دارند و مدت دوام بیشتری در دریا دارند همچنین از یک مجموعه زره جدید برای بقا در صحنه ی نبرد نیز بهره میبرند این ناوها می توانند80 هواپیمای بزرگ 60 فروند متوسط و 40 فروند کوچک را با خود حمل کنند(نگهداری یک ناو هواپیمابر در یک سال 1 میلیارد دلار هزینه دارد) اما از نظر سیستم دفاعی بجز گروه قوی محافظ آن همیشه دو فروند جنگنده آماده ی واکنش سریع به هر تحدیدی هستند چه هوایی و دریایی سیستم جنگ الکترونیک این ناوها بقدری سنگین است که هر راداری را مختل میکنند این ناوها تا فاصله ی 500 کیلومتری اطراف خود را همواره با رادار های خود و هواپیما های شناسایی زیر نظر دارند و به سیستم های کامل پرتاب تاماهاوک مجهز هستند که هر هدفی را در زمین هدف قرار میدهند آخرین ناو هواپیما بری که غرق شد مربوط به جنگ جهانی دوم بود و مربوط به ژاپن(کالا دو فروند ناو هواپیمابر در طول تارخ غرق شده)

[capitan black]

معرفي زير دريايي تهاجمي كلاس "كيلو" روسيه
زير دريايي روسي كلاس"كيلو" به وسيله دفتر طراحي‌هاي دريايي روبين واقع در "سن پترزبورگ" طراحي و نخستين بار در اوايل دهه 1980 ميلادي وارد خدمت شد.
به گزارش شبكه اطلاع رساني سينا، پس از توليد اوليه، در مراحل بعدي انواع زيادي از اين نوع زير دريايي توسط روس ها توليد شد و آخرين نوع توليد شده اين زيردريايي، 877EKM و نوع 636 است كه در كارخانه كشتي‌سازي "آدميرالتي‌" در سن پترزبورگ ساخته شدند.
تاكنون تعدادي از زير دريايي هاي كلاس "كيلو" به به ايران، چين، هند، لهستان، روماني و الجزاير فروخته شده به طوري كه در حال حاضر 3 كشور چين، ايران و هند هركدام داراي 2،3 و 10 فروند زير دريايي 877EKMهستند‌.
طراحي زير دريايي كلاس "كيلو"
اين زير دريايي داراي سيستم جديد آزاد سازي گاز است و بدنه خارجي آن با نوعي كاشي‌ لاستيكي ضد امواج سونار پوشانده شده تا خطر رديابي آن كاهش پيدا كند.
زير دريايي "كيلو" داراي قدرت جابجايي 2300 تن آب به هنگام حركت در سطح و قدرت جابجايي 3950 تن آب به هنگام غوطه‌وري است‌.
سرعت اين زير دريايي به هنگام حركت در سطح آب 5/18 كيلومتر، هنگام غوطه‌وري 5/31 كيلومتر در ساعت و حداكثر عمق غوطه‌وري اين زير دريايي 300 متر ‌است‌.
برد زيردريايي مذكور 9 هزارو 654 كيلومتر در سطح آب (با سرعت 13 كيلومتر) و 5/643 كيلومتر در حالت غوطه‌وري( با سرعت 5/5 كيلومتر) است‌.

اژدرها
زير دريايي كلاس كيلو داراي 6 لوله پرتاب اژدر 533 ميليمتري و 18 اژدر سنگين است ‌كه معمولاً 6 اژدر در لوله‌هاي پرتاب و 12 اژدر در جايگاه هاي ويژه نگهداري مي‌شوند.
يك دستگاه خودكار سريع، اژدرها را در درون لوله‌هاي پرتاب جاي مي‌دهد و زير دريايي قادر است اژدرها را بطور همزمان عليه دو هدف بكار گيرد.
اين لوله‌ها قادرند اژدرهاي هدف يابي را كه داراي سيستم سونار فعال و هدايتگر تلويزيوني هستند را شليك كنند. اين سيستم به كاربران زير دريايي امكان مي‌دهد كه به طور مستقيم، مسير اژدر را به سوي يك هدف تعيين كنند. وزن اين اژدر 1820 كيلوگرم و وزن سر جنگي آن 205 كيلوگرم است‌.
زير دريايي مذكور همچنين قادر به پرتاب اژدرهاي هدف ياب " "UGSTبا برد 40 كيلومتر و عمق جستجوي 500 متر است‌ اين در حاليست كه از لوله‌هاي پرتاب اژدر زير دريايي "كيلو" مي‌توان براي رها كردن 24 مين دريايي نيز استفاده كرد.
موشك ها
زير دريايي "كيلو" داراي پرتاب كننده‌اي براي 8 فروند موشك سطح به هواي كوچك از نوع " استرلاـ3" يا "ايگلا" است‌.
اين موشك بوسيله دفتر طراحي‌"فاكل‌" واقع در "كالينينگراد" روسيه توليد مي‌شوند.

استرلاـ3 (با نام نات SN-N-8گيملت‌) موشكي با هدايت مادون قرمز اما سنگين‌تر است كه بردي معادل 5 كيلومتر و سرعتي معادل 65/1 برابر سرعت صوت دارد.
شناورهاي "كيلو" هندي همچنين مجهز به موشك‌هاي ضد كشتي "نوواتور" (4) 3M-54E1هستند كه از سيستم موشك روسي "كلاب اس" (Club-S) الگو برداري شده است. برد اين موشك 220 كيلومتر با سر جنگي به وزن 450 كيلوگرم است‌.
برخي گزارش هاي تائيد نشده كه توسط منابع غربي منتشر شده حاكي از مجهز بودن زير دريايي هاي "كيلو" ايران به موشك هاي Club-Sاست‌.

سونارها
اين زيردريايي ها به يك سونار از نوع MGK-400كه امواج منعكس شده از شناورهاي دشمن را دريافت مي‌كند مجهز هستند. به اين ترتيب كه سيگنال‌هاي سونارهاي فعال دشمن را رديابي كرده و امواج ارتباطي زير دريايي را شناسايي مي‌كند.
اين سونار داراي يك سيستم كانالي دوگانه است كه باعث كاهش اشتباه در عملكرد و بهبود رديابي امواج مي شود. اين سيستم داراي يك نشانگر بسامد (فركانس‌) جهت آسان كردن شناسايي هدف و همچنين يك رادار فعال با سيستم جداسازي اهداف است‌.

پيشرانه‌
زير دريايي "كيلو" از نوع 877EKM به يك موتور ديزل الكترونيك با دو ژنراتور ديزل 1000كيلوواتي و يك موتور پيشرانه با قدرت 5 هزار و 500 اسب بخار مجهز است‌.
اين موتورها به وسيله كارخانه "الكتروسيلا" و "كلومنسكي زاوود" روسيه ساخته شده‌اند. اين شناور همچنين يك موتور كم مصرف با قدرت 190 اسب بخار و دو سيستم پيشرانه رزرو (هميشه آماده‌) با قدرت 120 اسب بخار دارد‌.

[seyyedi]

دوستان سلام
چند وقتیه اینجا سوت کور شده و منم مطلب نذاشتم
این فیلم از su-37 رو ببینید قشنگه و درش شکل انجام چند مانور رو نشون میده بعد هم هموایپما که اونو انجام میده
حجمش 4.83 مگه و 2 دقیقه

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[raptor22]

F-117 بازنشسته مي شود...

جنگنده هاي F-117 نيروي هوايي ايالات متحده آمريكا در روز 21 آوريل پروار خداحافظي خود را با اين نيرو انجام دادند تا پس از 27 سال خدمت ، فرصتي براي استراخت ابدي بيابند.
اين جنگنده ها پس از ترك پايگاه هوايي هالومن در نيومكزيكو به زادگاه اصلي خود در محل شركت اسكانك وركس لاكهيد مارتين در پالمدال كاليفرنيا پرواز خواهند كرد و سپس به فرودگاه « تونوپاه » خواهند رفت تا مراحل جداسازي بال ها و دم ها و انبار كردن آنها در آشيانه هاي محافظت شده آغاز شود . اين در حالي است كه به گفته نيروي هوايي ايالات متحده ، روش نگهداري به گونه اي خواهد بود كه بخشي از اين جنگنده ها را در صورت لزوم بتوان دوباره آماده پرواز كرد.
بازنشتگي F-117 پايان فصلي از تاريخچه تكامل هواپيماهاي پنهانكار خواهند بود كه در دسامبر 1977 و با پروژه « هوبلو » در اسكانك وركس اغاز شده بود. F-117 كه در ژوئن 1981 نخستين پرواز خود را انجام داده و در سال 1982 به وضعيت عملياتي رسيده بود ، در چندين عمليات « طوفان صحرا » در سال 1991 ، « نيروي متحد» در سال 1999 و حمله به عراق در سال 2003 آعاز گر حمله بود.
هزينه هاي سرسام آور عمليات و تعمير و نگهداري ، عامل اصلي بازنشسته كردن F-117 اعلام شده است تا بدين ترتيب ، نيروي هوايي ايالات متحده دست بازتري براي روز آمدسازي خود به ويژه بهره گيري از جنگنده هاي پنهانكار F-22A رپتور داشته باشد.