[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
لیــد مطلب:
[ امروزه سـایت ویکی پدیا نوعی مرجع و دائره المـعارف محـسوب می شود. نام رضـا یزدانی را که آنـجا جسـتجو
کنی به متن زیر میرسی:
«رضا یزدانی خواننده، نوازنده، آهنگساز وبازیگر سینما متولد تهران میباشد. او از نوجوانی موسـیقی کار مـی‌کند.
تخصص او در نواختن گیتار خصوصاً گیتار الکتریک میباشد. سبک خواندن او راک بوده که با شیوه‌ای جدید موسیقی
راک را به صورتی کاملاً خاص ایرانیزه و باب طبع ایرانی‌ها کرده‌است. اشعار ترانه‌های او عمـدتاً درون مایهٔ اعتراضی
و اجتماعی داشته که با صدای خش دار و حماسی او سبکی خاص را در موسیقی داخل کشور رقم زده.»
قضاوتش با شما. همین جا نوشته او (با آلبوم آخرش) شـش آلبوم به بازار موسـیقی عرضه کرده که نخستـینش
سال 80 منتشر شده است.
رضا یزدانی پیش روی ماست. اما نه به تنهایی؛ کنـارش کارن همایـونفر نشـسته که موزیسـینی کلاسـیک محـسوب
می شود و به قول خودش بیست سال مشغول آهنگسازی فیلم بوده و باز به نقل از خودش دیگر خسته شـده است.
آنها پس از تجربۀ چند کار مشترک در قالب سریال و فیلم سینمایی، حالا دست به انتشار یک آلبوم زده اند. آلبومی که
چند روز است به بازار آمده و باید در روزهای آینده شاهد بازخوردهایش، از جانب مخاطبان خاص و عام - که یکی از
موضوعات بحث ما شد - باشیم؛ آلبومی که آنقدر برایشان مهم است که در پاسخ هر سوالی نقبـی به آن می زنند و
به شدت دوستش دارند، تا جایی که گمان می برند یکی از آثار جاودان موسیقی ایران است. آنها از خاطـرات مبهم
رفاقت، مش رمـضون، میزگرد راک (پیرپـسرهای راک*)، کسانی که به رضا یزدانی حسادت میکنند، امضای خاصی که
رضا یزدانی پای تمام کارهای خاص پرمخاطبش دارد، پاپاراتزی و مو و ظاهر هنرمند گفتند و ماهم شنیدیم. ]
(* منظورش میزگردی با شهرام شعرباف و چندتا از موزیسینهای همدورۀ شعرباف هست. موزیسینهایی که چندماه
قبل توی چند صفحه مهمون چلچراغ بودن. که رضا یزدانی در مورد اونها هم نظر چندان مساعدی نداره!..)
.
.
شمارۀ این هفتۀ چلچراغ (که تازه دیروز گیرم اومد!) یه مصاحبۀ اختصاصی داره با رضا یزدانی و کارن و همایونفر،
در مورد خودشون + آلبوم خاطرات مبهم.
دوستان اگه علاقه مندن بیشتر راجع به آلبوم بدونن، این مصاحبه به طور کامل قضیه رو روشن میکنه واسه شون..
واسه من که نسبت به پست قبلیم خیلی چیزا رو روشن کرد !
کلا مفاهیم ِ ژانر و موسیقی و پاپ و راک و اینا همه رو بازتعریف میکنن! بازتعریفی روی محور مختصات ِ کارنامۀ کاری ِ
خودشون + عملکرد و تصمیم گیریشون توی این آلبوم آخر!
متاسفانه مقدار خیلی زیادی غــرور و "منم منم" توی صحبتای رضا یزدانی دیدم که ناراحتم کرد..
مــن کسی ام که بلیط کنسرتام توی روز اول کلا فروش میره
مــن کسی ام که آلبومای خاصــم بالای 200 هزار نسخه میفروشه در حالی که .....
مــن خودمو محدود به سبکی نمیکنم و هرجور دلم بخواد و جامعه بپسنده آلبوم میدم! (نقل به مضمون)
مــن آدمی ام که .... !
.
چیزی که واضحه اینه که رضا یزدانی میخواد موسیقی ِ خودش رو با امضای خودش داشته باشه.
که وقتی جایی آهنگی مشابه پخش بشه، نگن این مثلا هارد راکه؛ بلکه بگن این توی سبک کارای یزدانی ه.
این چیز بدی نیست و خیلی هم خوبه که یه هنرمند به جای تکرار و تقلید و کپی زدن، برنامه ریزی داشته باشه برای
رسیدن به یه برند و امضای منحصر به فرد توی آثارش؛ اینکه به قول خودش دنبال یه "جــا" بگرده توی موسیقی و
سبک کاریش.
تا اینجا همه چیز درست و قابل تحسینه. اما از جایی که احساس میشه داره میره که به دام نارسیسیم بیفته،
دلزدگی ِ مخاطب جوونه میزنه!.. چه چیزی باعثِ اون سرنوشت نارسیس شد؟.. اینکه میدونست زیباست!..
بعضی وقتا همون چیزی که باعث ایجاد جاذبه میشه، در دراز مدت و با تغییر شرایط و رفتار، دافعه ایجاد میکنه.
امیدوارم اینها همه سوء برداشت ِ من باشه و یزدانی هیچوقت نمودار پیشرفتش توی سراشیبی نیفته.
چون با تمام ایرادی که واسه دور شدن از اصالت سبکش بهش وارد میدونم، معتقدم صداش آلبوم به آلبوم پخته تر و
تربیت شده تر میشه. بعضی ترک ها واقعا اجراش سخته. همونطور که حدس میزدم و کارن همایونفر هم توی
مصاحبه بهش اشاره کرد و گفت، ترک "شک میکنم" رو کمتر خواننده ای توی کشور میتونه اجرا کنه.
بی انصافیه که کاستی ها رو بگم و به نقاط قوت اشاره نکنم.
فقط کاش این بادی که به غبغب یزدانی افتاده، هرچه زودتر بخوابه..
.
اینم ریت 
نوشته شده توسط MOHAMMAD2010
