فکر میکنید تا چند سالگی به بازی کردن علاقه دارید؟

[iCe m@n]

به نظر من که تا زمانی که بتونی باید بازی بکنی به حرف هیچکس هم نباید گوش کرد هرکی هرچی میخواد بگه بزار بگه من الان بیشتر از 6 سال هست که بهم میگن بازی نکن تو بزرگ شدی دیگه
ولی من که اصلا به این حرف ها گوش نمیدم و هنوز دار بازی میکنم و لذت میبرم چون هیچی مثل بازی نمیتونه خستگی من رو برطرف کنه

عشق است بازی

[Niloofar_Hot69]

چیزی که وجود نداره درکش مشکله باید باشه تا درک شه اگه اون وقتها هم مثل الان xbox و ps3 بود و صنعت گیم مثل الان گسترده و همه گیر بود الان مامان باباهاتون میومدن باهاتون یک دست نه چند دست در روز fifa میزدن.به نظره من گیم باید بخشی از زندگیه هر انسانی باشه

[iCe m@n]

چیزی که وجود نداره درکش مشکله باید باشه تا درک شه اگه اون وقتها هم مثل الان xbox و ps3 بود و صنعت گیم مثل الان گسترده و همه گیر بود الان مامان باباهاتون میومدن باهاتون یک دست نه چند دست در روز fifa میزدن.به نظره من گیم باید بخشی از زندگیه هر انسانی باشه

درسته این حرفت رو من خیلی قبول دارم
به نظر من گیم هم یه کار محسوب میشه هم یه سرگرمی هست که برای هر کسی لازم هست و اگه گیم بازی کنه هیچ ضرری نکرده بلکه سود هم کرده

[pooriya_hp]

بله متاسفانه درک این موضوع واقعا برای ایرانی ها سخته ....

و بعضا خانواده های رو می بینیم که با بیرون رفتن فرزندشون مشکلی ندارن ولی با بازی (( بازی های کامپیوتری )) مشکل دارن .. !!

به هر حال این اوضاع هم عوض میشه .. البته نسل بعدی !! (( بچه هامون ))

اما باز microsoft با محصول جالب خودش بنام kenect این جوء رو تا حدودی تغییر داد (( حتی در ایران ))

در نهایت : بازی های کامپیوتری یک نوع نیاز هستن و این نیاز هم باید ارضاء بشه ... !!

[Arsham.room]

افزایش قدرت تحلیل مغز در لحظه و در قبال آن افزایش قدرت تصمیم گیری در لحظه.
تقویت زبان.
آشنایی با آداب و رسوم ملل.
آشنایی با اوضاع و احوال جهان.
روبرو شدن با این واقعیت تلخ که، پایان بدی در انتظار زمین است.
آشنایی کامل با شرایط جنگ و حس کردن لحظات آن در اول شخص های زیبایی مثل COD 6 .
بالا رفتن سطح اطلاعات عمومی.
تقویت حافظه.
و ...
تازه اینا چند جنبه از هزاران جنبه فواید بازی های کامپیوتریه، جدا از جنبه سرگرمی و تفریح و لذت و در کل زندگی.
بازی های کامپیوتری صرفاً یه صنعت نیست، یه هنر.
من شک ندارم که تا چند وقت دیگه بازی های کامپیوتری در کنار سینما و موسیقی به عنوان یکی از شاخه های هنر محسوب میشه.
من عاشق سینمام، پس من عاشق بازی های کامپیوتریم.
من تا وقتی هستم، فیلم نگاه می کنم، پس من تا وقتی هستم بازی می کنم.

[Khan gholi]

افزایش قدرت تحلیل مغز در لحظه و در قبال آن افزایش قدرت تصمیم گیری در لحظه.
تقویت زبان.
آشنایی با آداب و رسوم ملل.
آشنایی با اوضاع و احوال جهان.
روبرو شدن با این واقعیت تلخ که، پایان بدی در انتظار زمین است.
آشنایی کامل با شرایط جنگ و حس کردن لحظات آن در اول شخص های زیبایی مثل COD 6 .
بالا رفتن سطح اطلاعات عمومی.
تقویت حافظه.
و ...
تازه اینا چند جنبه از هزاران جنبه فواید بازی های کامپیوتریه، جدا از جنبه سرگرمی و تفریح و لذت و در کل زندگی.
بازی های کامپیوتری صرفاً یه صنعت نیست، یه هنر.
من شک ندارم که تا چند وقت دیگه بازی های کامپیوتری در کنار سینما و موسیقی به عنوان یکی از شاخه های هنر محسوب میشه.
من عاشق سینمام، پس من عاشق بازی های کامپیوتریم.
من تا وقتی هستم، فیلم نگاه می کنم، پس من تا وقتی هستم بازی می کنم.

خیلی ببخشید من به نظرتون گیر می دم ولی چیز هایی که یک باز ارائه می کنه به صورت یک سوپ هست که همه چیز توش هست ولی شما نمی تونید ازش سیر بشید و فقط بیشتر صرف پیش وعده است
مهمترین چیز که بازی به نظرم ارائه می کنه : سرعت تصمیم گیری و تقویت حافظه است که خیلی خوب تاثیر داره مخصوصا بازی ها ی ترسناک و ماشین سواری ولی قدرت تصمیم گیری رو نمیدونم
تقویت زبان رو نمی شه زیاد تاکید کرده چون خیلی از دوستان خودم و حتی بر و بچه های اینجا بازی رو بازی می کنن بدون اینکه از داستانش زیاد چیزی سر در بیارن.به شخصه زبانم با فیلم بهتر میشه تا بازی چون تو بازی کلمات محدود هستن ولی فیلم داره از زندگی واقعی صحبت می کنه مگر بازی های نقش افرینی
همونطور که می دونید شما هیچ وقت نمی تونید اداب و تاریخ یک ملت رو در یک فیلم و بازی دریابید به دلایل زیاد زیاد مثل نگاه ویژه سازنده و هدفش - تغییر کلیت برای فروش بهتر و....
شما جنگ رو نمی تونید تو بازی حس کنید مخصوصا در سر ندای وظیفه چون دقیقا این بازی ها به سمت هیجان زیاد بدون واقعیت پیش میرن و همونطور جنگ چیز جالبی نیست که بخواید برید خشاب ها رو چهارتا ادم بد خالی کنید و صحیح سالم برگردید بهترین نمونه حوادث واقعی جنگ رو میشه تو سریال The pacefic دید.واقعا برید از کسایی که جنگیدن بپرسید بینید جنگ چیه همنطور که سریاز امریکایی در ویتنام خدمت کرده بود به Black ops گیر داده بود
اطلاعات عمومی بالا میره ولی میشه گفت بیشترش غلطه چون نه علم محض و نه حقیقت بلکه تجربه چیز هایی که در واقعیت شاید امکان تجربه کردنش نباشه(چه هزینه , چه زمان , چه مکان)
گیم رو نمیشه هنر دونست چون شما واقعا اگر یک فیلم زیبا رو ماله 50 سال پیش هم نگاه کنید باز هم لذت می بریدیا یک تابلو بعد 500 سال هم قشنگه ولی ایا می تونید از یک بازی 30 سال پیش که برای اولین بار دارید بازیش می کنید لذت ببرید؟!
بازی یک از واجبات زندگی انسان هست که باعث ایجاد لذت می شه و خیلی وقت ها چیز هایی رو یاد میده که در محیط خارج از اون یادگیریش سخت وهزینه بر هست ولی انسان وقتش رو صرف بازی می کنه چون ازش لذت میبره و هر روز هم مدلش فرق می کنه(عصر قدیم بچه تو کوچه بازی می کردن حالا پشته کنسول بازی میکنن)

[Arsham.room]

خیلی ببخشید من به نظرتون گیر می دم ولی چیز هایی که یک باز ارائه می کنه به صورت یک سوپ هست که همه چیز توش هست ولی شما نمی تونید ازش سیر بشید و فقط بیشتر صرف پیش وعده است
مهمترین چیز که بازی به نظرم ارائه می کنه : سرعت تصمیم گیری و تقویت حافظه است که خیلی خوب تاثیر داره مخصوصا بازی ها ی ترسناک و ماشین سواری ولی قدرت تصمیم گیری رو نمیدونم
تقویت زبان رو نمی شه زیاد تاکید کرده چون خیلی از دوستان خودم و حتی بر و بچه های اینجا بازی رو بازی می کنن بدون اینکه از داستانش زیاد چیزی سر در بیارن.به شخصه زبانم با فیلم بهتر میشه تا بازی چون تو بازی کلمات محدود هستن ولی فیلم داره از زندگی واقعی صحبت می کنه مگر بازی های نقش افرینی
همونطور که می دونید شما هیچ وقت نمی تونید اداب و تاریخ یک ملت رو در یک فیلم و بازی دریابید به دلایل زیاد زیاد مثل نگاه ویژه سازنده و هدفش - تغییر کلیت برای فروش بهتر و....
شما جنگ رو نمی تونید تو بازی حس کنید مخصوصا در سر ندای وظیفه چون دقیقا این بازی ها به سمت هیجان زیاد بدون واقعیت پیش میرن و همونطور جنگ چیز جالبی نیست که بخواید برید خشاب ها رو چهارتا ادم بد خالی کنید و صحیح سالم برگردید بهترین نمونه حوادث واقعی جنگ رو میشه تو سریال The pacefic دید.واقعا برید از کسایی که جنگیدن بپرسید بینید جنگ چیه همنطور که سریاز امریکایی در ویتنام خدمت کرده بود به Black ops گیر داده بود
اطلاعات عمومی بالا میره ولی میشه گفت بیشترش غلطه چون نه علم محض و نه حقیقت بلکه تجربه چیز هایی که در واقعیت شاید امکان تجربه کردنش نباشه(چه هزینه , چه زمان , چه مکان)
گیم رو نمیشه هنر دونست چون شما واقعا اگر یک فیلم زیبا رو ماله 50 سال پیش هم نگاه کنید باز هم لذت می بریدیا یک تابلو بعد 500 سال هم قشنگه ولی ایا می تونید از یک بازی 30 سال پیش که برای اولین بار دارید بازیش می کنید لذت ببرید؟!
بازی یک از واجبات زندگی انسان هست که باعث ایجاد لذت می شه و خیلی وقت ها چیز هایی رو یاد میده که در محیط خارج از اون یادگیریش سخت وهزینه بر هست ولی انسان وقتش رو صرف بازی می کنه چون ازش لذت میبره و هر روز هم مدلش فرق می کنه(عصر قدیم بچه تو کوچه بازی می کردن حالا پشته کنسول بازی میکنن)

سلام دوست عزیز.
ممنون از نگاه دقیقتون، ولی باید مسائلی رو روشن کنم.
اول باید یه اصل کلی رو برای شما مشخص کنم، اونم اینکه دنیای اطراف شما پر از دروغ و تظاهر و کثافته.
مهمترین چیزی که شما به عنوان یک انسان در اختیار داری قدرت تحلیل این مسائل هستش.شما باید توانایی اینو داشته باشی که برداشت صحیحی از وقایع اطرافت بدست بیاری، نه اینکه تحت تأثیر قرار بگیری.
این رو در جواب اون صحبت تون که گفتین: " شما جنگ رو نمی تونید تو بازی حس کنید مخصوصا در سر ندای وظیفه چون دقیقا این بازی ها به سمت هیجان زیاد بدون واقعیت پیش میرن و همونطور جنگ چیز جالبی نیست که بخواید برید خشاب ها رو چهارتا ادم بد خالی کنید و صحیح سالم برگردید " باید بگم، جنگ چیز خوبی نیست و منظور من هم دقیقاً تو بازی cod همین بخشش بود.اینکه بهتون نشون میده که جنگ چه چیز کثیفیه.
دوستای شما که داستان بازی رو دنبال نمی کنن تا روی تقویت زبانشون تأثیر بزاره هم کار اشتباهی می کنن.بازی ها برای این ساخته نمی شن که شما فقط باهاش سرگرم شین.کلمات تو بازی محدود نیستن.همون کلماتی رو می تونیم تو بازی ها ببینیم که توی یه زندگی روزمره ازش استفاده می کنیم.
در جواب اینکه گفتین بازی اطلاعات عمومی ما رو درست بالا نمب بره هم چیزی ندارم بگم، چون دارم به تمام اطلاعاتی که تو این سالها از بازی ها برداشت کردم شک می کنم واقعاً .دوست عزیز اگر شما قرار نیست که حتی اطلاعات عمومی خودتون رو از بازی ها افزایش بدین، میشه بهم بگین که از یه بازی چی دستگیرتون میشه؟فقط اینکه من بکشم و بکشم و بکشم.
در جواب اینکه بازی رو نمیشه یه هنر دونست هم باید بگم که با عرض معذرت شما کاملا در اشتباه هستین دوست من.راجع به این مورد مطمئنم چون لیسانس خود من تئاتر بوده و با هنر و سینما تا حدودی آشنام.برای آشنایی بهتر هم پیشتهاد میکنم همین مقاله ای که تو دنیای بازی شماره آخر راجع به Gears Of War نوشته شده رو مطالعه بفرمایید تا با حرکات دوربین، پلان های سینمایی، نگاه مخاطب و ... تو اون بازی آشنا شین.
اگه قراره که فقط سرگرم شیم، می تونیم بریم شهر بازی که حسابی هم سرگرم میشیم.و اگه قراره هر بازی رومون هر تأثیری که خواست بزاره، بهتر و سنگین تر نیست که بیخیال بازی شیم.

با تشکر از شما و مطالبتون.

در پایان هم از همه بچه ها معذرت می خوام اگه بحث تاپیک به انحراف کشیده شد.

[Khan gholi]

دوست عزیز ناراحت نشید من اول جمله ام هم گفتم بازی سوپه که همه چیز داره ولی فقط جهت سر گرم شدنه نه چیز دیگه
شما بعضی از جمله های من رو بد برداشت کردید مثلا من گفتم اطلاعات بالا میره در ولی بصورت غلط . کدوم بازی رو دیدید که از روی حقیقت ساخته شده باشه؟از قدیم گفتن نفهمیدن بهتر از غلط فهمیدنه .همیشه مقداری حقیقت رو میگیرن داخل خرواری از هیجان وغیر حقیقت ترکیب می کنن تحویل گیمر ها میدن.اکثر کسایی که بازی می کنن دنبال هیجان و سرگرمی هستن و به دنبال جستجوی حقیقت نیستن همنطور که کسایی که فیلم اکشن نگاه می کنن ولی کسی که میره یک فیلم درام یک بر اساس زندگی واقعی نگاه می کنه در صورت شک کردن کلی دربارش جستجو می کنه و یک دلیل دیگه اینکه شما نمی تونید از بازی حقیقت رو دریابید چون داخل گود هستید و خودتون داستان دارید پیش می برید ولیدر فیلم شما بیرون از فضا موجود هستید ودارید داستان رو دنبال می کنید
اینکه من میگم بازی هنر نیست نظر خودم نیست خیلی از بزرگ تر های عرصه های دیگه هم همین نظر رو دارند مثل راجر ایبرت گفت که بازیهای ویدئویی هرگز نمی توانند یک هنر باشند.
ببخشید کجای سری ندای وظیفه نشون داد که شما بعد از جنگ وقتی بر می گردید هیچ کاری نیست برای انجام دادن چون جوانیتون رو بجای یاد گیری یک حرفه صرف جنگ کردن با دشمن شدید؟کجاش نشون داد که ممکن دچار قطع عضو بشید و تا اخر عمر دچار کاهش اعتماد به نفس بشید؟کجاش نشون داد که هم رزماتون دل و رود هاش جلوی چشمای شما میریزه بیرون و این صحنه تا اخر باعث میشه یک شب خواب خوش نبینید و ترس و دیوانگی چجوری به تصویر کشیده؟غیر از این که شما بیشتر تشویق می شوید که برید بجنگید؟غیر از این که همه چیز رو بصورت یک خاطره خوب تعرف میکنه.شاید دیدگاه من با شما فرق می کنه

با تمامی این حرف ها خودم تا اخر عمرم بازی می کنم حتی بازی ها زیبا رو از فیلمم بیشتر دوست دارم

[Pessimist]

من فکر میکنم تا 50 سالگی بتونم بازی کنم
نمیدونم چرا هر چقدر سنم بیشتر میشه بیشتر به بازی علاقه پیدا میکنم

[Arsham.room]

دوست عزیز ناراحت نشید من اول جمله ام هم گفتم بازی سوپه که همه چیز داره ولی فقط جهت سر گرم شدنه نه چیز دیگه
شما بعضی از جمله های من رو بد برداشت کردید مثلا من گفتم اطلاعات بالا میره در ولی بصورت غلط . کدوم بازی رو دیدید که از روی حقیقت ساخته شده باشه؟از قدیم گفتن نفهمیدن بهتر از غلط فهمیدنه .همیشه مقداری حقیقت رو میگیرن داخل خرواری از هیجان وغیر حقیقت ترکیب می کنن تحویل گیمر ها میدن.اکثر کسایی که بازی می کنن دنبال هیجان و سرگرمی هستن و به دنبال جستجوی حقیقت نیستن همنطور که کسایی که فیلم اکشن نگاه می کنن ولی کسی که میره یک فیلم درام یک بر اساس زندگی واقعی نگاه می کنه در صورت شک کردن کلی دربارش جستجو می کنه و یک دلیل دیگه اینکه شما نمی تونید از بازی حقیقت رو دریابید چون داخل گود هستید و خودتون داستان دارید پیش می برید ولیدر فیلم شما بیرون از فضا موجود هستید ودارید داستان رو دنبال می کنید
اینکه من میگم بازی هنر نیست نظر خودم نیست خیلی از بزرگ تر های عرصه های دیگه هم همین نظر رو دارند مثل راجر ایبرت گفت که بازیهای ویدئویی هرگز نمی توانند یک هنر باشند.
ببخشید کجای سری ندای وظیفه نشون داد که شما بعد از جنگ وقتی بر می گردید هیچ کاری نیست برای انجام دادن چون جوانیتون رو بجای یاد گیری یک حرفه صرف جنگ کردن با دشمن شدید؟کجاش نشون داد که ممکن دچار قطع عضو بشید و تا اخر عمر دچار کاهش اعتماد به نفس بشید؟کجاش نشون داد که هم رزماتون دل و رود هاش جلوی چشمای شما میریزه بیرون و این صحنه تا اخر باعث میشه یک شب خواب خوش نبینید و ترس و دیوانگی چجوری به تصویر کشیده؟غیر از این که شما بیشتر تشویق می شوید که برید بجنگید؟غیر از این که همه چیز رو بصورت یک خاطره خوب تعرف میکنه.شاید دیدگاه من با شما فرق می کنه

با تمامی این حرف ها خودم تا اخر عمرم بازی می کنم حتی بازی ها زیبا رو از فیلمم بیشتر دوست دارم

دوست گرامی، من ناراحت نشدم.بلکه واقعاً خوشحال شدم که یه بحث خوب راجع بازی و صنعت بازی سازی کردیم.
فقط یه نکته میگم و تموم میکنم، چون بحث ما خارج از تاپیک هستش و شاید بچه ها موافق این بحث تو تاپیک نباشن.
در مورد اینکه شما فرمودید "راجر ایبرت گفت که بازیهای ویدئویی هرگز نمی توانند یک هنر باشند" باید بگم:
حرف شما متین، ولی در گذشته افلاطون معتقد بود که نقاشی یک هنر نیست، چون تقلیدی از واقعیت هستش و تقلید از یک واقعیت کار بیهوده ایه.
ولی همه ما امروز به این مسئله پی بردیم و نقاشی رو بی چون و چرا جزء هنر می دونیم.

باز هم متشکرم از مطالبتون و موفق باشید.